Πρώτη δημοσίευσις 18-10-2018

«Καιρός τοῦ σιγᾶν καί καιρός τοῦ λαλεῖν». (Ἐκκλ. γ΄,7)

Ἀγαπητοί καί εὐσεβεῖς μου ἀδελφοί,

Χαίρετε καί ἀνδρίζεσθε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!

Ὅπως ἤδη γνωρίζετε, ἐδῶ καί λίγο καιρό, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ,  ξεκινήσαμε μία σειρά δημοσιευμάτων, διά νά δώσουμε τήν ὀφειλομένη ἀπάντηση σέ ὄλους τούς κατηγόρους μας, διά τά ὅσα εἶπαν καί ἔγραψαν ἐναντίον μας.

Εἰς τό Α΄ Μέρος τῶν δημοσιευμάτων μας αὐτῶν, (δεῖτε ἐδῶ...) εἴδαμε τούς λόγους, διά τούς ὁποίους, ἐπανήλθαμε, ἔπειτα ἀπό ἕξι ὁλόκληρους μῆνες ἀπό τά γεγονότα τῆς 25ης Μαρτίου/7ης Ἀπριλίου 2018.

Εἰς τό Β΄ Μέρος (δεῖτε ἐδῶ...) ΔΗΛΩΣΑΜΕ ΕΥΘΑΡΣΩΣ, τί πιστεύουμε καί τί θά πράξουμε καί ἀναλύσαμε τήν πρώτην περίπτωσιν ἀπό τίς πέντε θέσεις μας. (*)

Σήμερα λοιπόν, σύν Θεῷ, συνεχίζοντας τό Γ΄ Μέρος τῆς ἀπαντήσεώς μας αὐτῆς, θά ἀναφερθοῦμε εἰς τήν δευτέρα περίπτωσιν ἐκ τῶν πέντε αὐτῶν θέσεών μας.

2η 
Θέσις καί Δήλωσίς μας 

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ, 
ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΟΜΙΛΩ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ, 
ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΦΥΣΙΚΑ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ ΝΑ ΦΥΓΩ ΚΑΙ ΝΑ «ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ» ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ

Δεύτερον: ΔΗΛΩΝΩ ἀκόμη ΕΥΘΑΡΣΩΣ, ὅτι δέν πρόκειται σέ καμμία περίπτωση, χάριτι Θεοῦ, νά κρυφθῶ, νά μεταναστεύσω ἤ νά «ἐξαφανιστῶ» ἀπό προσώπου γῆς, ἀπό λόγους δειλίας ἤ ἐκφοβισμοῦ, ἤ ἀπό λόγους δῆθεν ταπεινολογίας καί σεμνοτυφίας ἤ ἀκόμη καί ἀπό λόγους καθαρά ταπεινώσεως, ἐπειδή εἶμαι ἕνας ἁπλός Μοναχός, ὅπως θά ἤθελαν καί θά ἐπιθυμοῦσαν ὅλα τά συνειδητά ἑκούσια, ἀλλά καί ἀκούσια, ὄργανα τοῦ Διαβόλου καί τοῦ Ἀντιχρίστου, ὥστε νά πάψει νά ἀκούγεται ἡ ὅποια φωνή μου, ἡ ὁποία καί προφανῶς τούς ἐνοχλεῖ καί μάλιστα πολύ, ὅπως περίτρανα ἀποδεικνύεται ὅλα αὐτά τά χρόνια ἀπό τήν ὅλη συμπεριφορά τους, ἔστω καί ἐάν αὐτή, προέρχεται ἀπό ἕναν ἁπλόν, πτωχόν καί ταπεινόν Μοναχόν, χωρίς τίτλους, ὀφφίκια καί ἀξιώματα.

Οὔτε  φυσικά θά παύσω νά γράφω καί νά ὁμιλῶ ὅποτε χρειάζεται, οὔτε ἀκόμη νά κατεβάσω τήν ἱστοσελίδα μας, (**) ἀλλά οὔτε καί πολύ περισσότερον νά σταματήσω νά ὁμολογῶ παντοῦ καί πάντοτε τήν ΑΛΗΘΕΙΑ τῆς Πίστεώς μας, ἀφοῦ ἡ Ἀλήθεια εἶναι Αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας.

Ἀλλά, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θά συνεχίσω, νά ἀγωνίζομαι τό κατά δύναμιν, (ἔστω καί ΜΟΝΟΣ μου), παραμένοντας μέχρι τό τέλος ἐπί τῶν ἀδαμαντίνων ἐπάλξεων τῆς γλυκυτάτης μας Ὀρθοδοξίας, καί δίδοντας δυναμικά τό ταπεινόν μας παρόν καί τήν ΜΟΝΑΔΙΚΗΝ (ἴσως) ΜΑΡΤΥΡΙΑΝ τῆς ΑΛΗΘΕΙΑΣ τῆς ΠΙΣΤΕΩΣ καί τοῦ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, σέ αὐτή τήν ὄντως καί κυριολεκτικά ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΕΠΟΧΗ.

Σέ αὐτή τήν Ἀντίχριστη ἐποχή ὅπου, τά πάντα ἔχουν διαλυθεῖ, καταρρέουν καί δέν ἔχει μείνει τίποτα μά τίποτα ὄρθιο.

Σέ αὐτή τήν Ἀντίχριστη ἐποχή ὅπου, ἡ ΑΜΑΡΤΙΑ, ἡ ΑΝΟΜΙΑ, ἡ ΑΣΕΒΕΙΑ, ἡ ΑΘΕΪΑ, καί ἡ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ, ἔχουν ξεπεράσει κατά πολύ τά Σόδομα καί τά Γόμορρα, ἀλλά καί τήν κατακλυσμιαῖα ἐποχή τοῦ Νῶε, ὅπως σαφῶς μᾶς τό τονίζει καί προλέγει ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας. (Λουκ. ΙΖ΄, 26 καί Ματθ. ΚΔ΄, 37)

Σέ αὐτή τήν Ἀντίχριστη ἐποχή ὅπου, ἡ ΣΥΓΧΥΣΗ, τό ΠΝΕΥΜΑ ΠΛΑΝΗΣ καί ἡ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔχουν κατακυριεύσει, δυστυχῶς, τούς πάντες καί τά πάντα, μικρούς μεγάλους, ἄνδρες γυναῖκες, κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, καί ΚΑΝΕΝΑΣ πλέον (σχεδόν) δέν θέλει ὄχι νά ἀκολουθήσει τήν ΑΛΗΘΕΙΑ, ἀλλά οὔτε κἄν νά τήν ἀκούσει, σύμφωνα καί μέ τόν Ἀπόστολον Παῦλον:  

«ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται». (Β΄Τιμ, δ΄, 3-4)

Σέ αὐτή τήν Ἀντίχριστη ἐποχή ὅπου, ΚΑΝΕΙΣ δέν ὁμολογεῖ τήν ἀλήθεια, ὅπου οἱ «ΠΑΝΤΕΣ ΕΞΕΚΛΙΝΑΝ» καί δέν ὑπάρχει «οὔτε ΕΝΑΣ  πού νά πράττει τό ἀγαθόν, νά εὐσεβεῖ καί νά ἐκζητᾶ τόν Θεόν» ὅπως λέγει καί ὁ Ψαλμωδός:
«Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι Θεός. διεφθάρησαν καὶ ἐβδελύχθησαν ἐν ἀνομίαις, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν. ὁ Θεὸς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψεν ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἰδεῖν εἰ ἔστι συνιὼν ἢ ἐκζητῶν τὸν Θεόν. πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός».  (Ψαλμ. νβ΄, 2-4)

Σέ αὐτή τήν Ἀντίχριστη ἐποχή ὅπου, «τὰ ἤθη καὶ αἱ παραδόσεις τῶν Χριστιανῶν καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν ἀλλάξει... αἱ ἐκκλησίαι τοῦ Θεοῦ στεροῦνται εὐλαβῶν καὶ εὐσεβῶν Ποιμένων... οἱ ποιμένες τῶν Χριστιανῶν Ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς εἶναι ἄνδρες κενόδοξοι, μὴ γνωρίζοντες παντελῶς τὴν δεξιὰν ὁδὸν ἀπὸ τὴν ἀριστεράν... τὸ ψεῦδος καὶ ἡ φιλαργυρία ἔχουν φθάσει εἰς τὸν μέγιστον βαθμὸν... ἡ σωφροσύνη ἔχει ἀπολεσθῆ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ βασιλεύει ἡ ἀσωτεία... αἱ πορνεῖαι, μοιχεῖαι, ἀρσενοκοιτίαι, κλοπαὶ καὶ φόνοι, πολιτεύωνται... (καί ὅπου) διὰ τὴν ἐνέργειαν τῆς μεγίστης ἁμαρτίας καὶ ἀσελγίας, οἱ ἄνθρωποι θέλουν στερηθῆ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅπου ἔλαβον εἰς τὸ Ἅγιον Βάπτισμα ὡς καὶ τὴν τύψιν τῆς συνειδήσεως», σύμφωνα μέ τήν Προφητεία τοῦ Ἁγίου Νείλου τοῦ Ἁγιορείτου καί Μυροβλήτου.

Καί ὅλα αὐτά φυσικά (τά ἀνωτέρω) τά πράττω, ὄχι διά κανέναν ἄλλον προσωπικόν καί ἰδιοτελῆ λόγον καί σκοπόν, ἀλλά ἐπειδή αὐτό μοῦ ὑπαγορεύει σθεναρά ἡ συνείδησίς μου, ἀφοῦ αὐτό ὁρίζει σαφέστατα ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ὅλων τῶν Ἁγίων Του, σέ παρόμοιες καταστάσεις.

Ἐνδεικτικά μόνον, ἀναφέρω τά κάτωθι:

α) Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός:

«Λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». (Ἰω. ιδ΄,6)

β) «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς».  (Ματθ. ι΄, 32-33)

γ)  Ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ἰωάννης:

«Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν ἀκηκόαμεν ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι ὁ Θεὸς φῶς ἐστι καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία. ἐὰν εἴπωμεν ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν, ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν τὴν ἀλήθειαν». (Α΄ Ἰω. α΄, 5-6)

δ) «Ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐγνώκαμεν αὐτόν, ἐάν τάς ἐντολάς αὐτοῦ τηρῶμεν. Ὁ λέγων, ἔγνωκα αὐτόν, καί τάς ἐντολάς αὐτοῦ μή τηρῶν, ψεύστης ἐστί καί ἐν τούτῳ ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν· ὅς δ’ ἄν τηρῇ αὐτοῦ τόν λόγον, ἀληθῶς ἐν τούτῳ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τετελείωται. Ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐν αὐτῷ ἐσμεν. Ὁ λέγων ἐν αὐτῷ μένειν ὀφείλει, καθώς ἐκεῖνος περιεπάτησε καί αὐτός οὕτω περιπατεῖν». (Α’ Ἰωάννου β’, 3-7)

ε) Ὁ Ἔσδρας εἰς τήν Παλαιά Διαθήκη:

«Ἡ ἀλήθεια μεγάλη καί ἰσχυροτέρα παρά πάντα. Πᾶσα ἡ γῆ τήν ἀλήθειαν καλεῖ, καί ὁ οὐρανός αὐτήν εὐλογεῖ, καί πάντα τά ἔργα σείεται καί τρέμει, καί οὐκ ἔστι μετ’ αὐτῆς ἄδικον οὐδέν... ἄδικοι πάντες οἱ υἱοί τῶν ἀνθρώπων, καί ἄδικα πάντα τά ἔργα αὐτῶν τά τοιαῦτα· καί οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἀλήθεια, καί ἐν τῇ ἀδικίᾳ αὐτῶν τά τοιαῦτα· καί οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἀλήθεια, καί ἐν τῇ ἀδικίᾳ αὐτῶν ἀπολοῦνται. Ἡ δέ ἀλήθεια μένει καί ἰσχύει εἰς τόν αἰῶνα καί ζῆ καί κρατεῖ εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. Καί οὐκ ἔστι παρ’ αὐτήν λαμβάνειν πρόσωπα, οὐδέ διάφορα, ἀλλά τά δίκαια ποιεῖ ἀπό πάντων τῶν ἀδίκων καί πονηρῶν καί πάντες εὐδοκοῦσι τοῖς ἔργοις αὐτῆς, καί οὐκ ἔστιν ἐν τῇ κρίσει αὐτῆς οὐδέν ἄδικον... Εὐλογητός ὁ Θεός τῆς ἀληθείας». (Ἔσδρας Α’ δ’, 35-40).

ς) Ὁ Ἅγιος Μελέτιος Ὁμολογητής:

«Τό τήν ἀλήθειαν σιγᾶν κίνδυνος ὄντως μέγας, καί κόλασις αἰώνιος, καί βόθρος ἀπωλείας· οὐ δίκαιον οὐ θεμιτόν οὐ πρέπον εὐσεβέσιν, ὅλως σιγᾶν ἔνθα Θεοῦ τούς νόμους ἀθετοῦσιν, οἱ τήν ἀπάτην σπεύδοντες συστῆσαι καί τήν πλάνην». (Ἀλφαβηταλφάβητος Ἁγίου Μελετίου).

ζ) Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος:

«Τότε γάρ δέν πρέπει νά φυλάττηται ἡ ταπείνωσις, οὔτε νά κρύπτεται διά σιωπῆς ἡ ἀλήθεια καί νά φθείρεται ἡ Πίστις καί νά καταφρονῆται ἡ Ὀρθοδοξία καί νά ἀποσιωπᾷ ὅστις ἐστιν Ὀρθόδοξος, ὡσάν νά ἦτο ἄφωνος ἰχθύς, ἀλλά πρέπει καί νά ἀποκρίνεται τοῖς ἐναντίοις ἕκαστος... διά τήν Πίστιν καί τόν Νόμον του, διά νά ἐμφανίζηται τό φῶς καί νά φεύγη τό σκότος ἀπό τάς ψυχάς τῶν ἀνθρώπων νά μή κολάζωνται». (Κλῖμαξ σελ. 261- Λογ. κστ’, θ).

η) Ὁ  Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής:

«Πολλοί ἐσμέν οἱ λέγοντες, ὀλίγοι δέ οἱ ποιοῦντες· ἀλλ’ οὖν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ οὐδείς ὀφείλει νοθεύειν διά τήν ἰδίαν ἀμέλειαν· ἀλλ’ ὁμολογεῖν μέν τήν ἑαυτοῦ ἀσθένειαν, μή ἀποκρύπτειν δέ τήν τοῦ Θεοῦ ἀλήθειαν, ἵνα μή ὑπόδικοι γενόμεθα μετά τῆς τῶν ἐντολῶν παραβάσεως καί τῆς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ παρεξηγήσεως». (P.G. 90, 1069)

θ) Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:

«Εἴ που τήν εὐσέβειαν παραβλεπτομένην ἴδοις μή προτίμα τήν ὁμόνοιαν τῆς ἀληθείας, ἀλλ’ ἵστατο γενναίως ἕως θανάτου... τήν ἀλήθειαν μηδαμοῦ προδιδούς». (P.G. 60, 611)

ι) Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης:

«Οὐ μόνον εἰ βαθμῷ τις καί γνώσει προέχων ἔστω, ὀφείλει διαγωνίζεσθαι λαλῶν καί διδάσκων τόν τῆς Ὀρθοδοξίας λόγον, ἀλλά γάρ καί εἰ μαθητοῦ τάξιν ἐπέχων εἴη, χρεωστεῖ παρρησιάζεσθαι τήν ἀλήθειαν καί ἐλευθεροστομεῖν». (P.G. 99, 1120).

ια) «Ἐντολή γάρ Κυρίου μή σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνεύουσης πίστεως. Λάλει γάρ, φησί, καί μή σιώπα. Καί ἐάν ὑποστέλληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ" (Ἑβρ. Ι’, 38). "Καί ἐάν οὖτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται" (Λουκ. ιθ’, 40). Ὥστε ὅτε περί πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἔστιν εἰπεῖν, Ἐγώ τίς εἰμί; Ἱερεύς; ἀλλ’ οὐδαμοῦ. Ἄρχων; καί οὐδ’ οὗτως. Στρατιώτης; καί ποῦ; Γεωργός; καί οὐδ’ αὐτό τοῦτο. Πένης, μόνον τήν ἐφήμερον τροφήν ποριζόμενος. Οὐδείς μοι λόγος καί φροντίς περί τοῦ προκειμένου. Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι, καί σύ σιωπηλός καί ἄφροντις; ἡ ἀναίσθητος φύσις Θεοῦ ἐπακήκοε, καί αὐτός λαιλαπιστής; ...Καί σύ ὁ μέλλων εὐθύνεσθαι ὑπό Θεοῦ ἐν καιρῷ ἐτάσεως, καί περί ἀργοῦ ρήματος, κἄν ἐπαίτης εἶ, διδόναι λόγον· λέγεις ἀλογῶν· τίς μοι ἐν τούτῳ φροντίς;» (P.G. 99, 1321).

ιβ) Ὁ Μέγας Βασίλειος:

«Πᾶς ὁ δυνάμενος λέγων τήν ἀλήθειαν καί μή λέγων αὐτήν κατακριθήσεται ὑπό τοῦ Θεοῦ. Καί ταῦτα ἔνθα πίστις ἐστί τό κινδυνευόμενον καί τῆς ὅλης Ἐκκλησίας τῶν ὀρθοδόξων ἡ κρηπίς· τό γάρ ἐφησυχάζειν τοῖς τοιούτοις ἀρνήσεως ἴδιον, τό δέ ἐλέγχειν ὁμολογίας εἰλικρινοῦς». 

ιγ) Ὁ Κοσμᾶς Φλαμιάτης:

«Ἀνάγκη δέ τούτου μεγίστη καί κατεπείγουσα ἵνα ἀποκαλύπτωμεν τοῖς πᾶσι καί στηλιτεύωμεν τήν κατά τῆς Πίστεως καί τῶν ὀρθοδόξων συνωμοσίαν καί ἐπιβουλήν, διά τήν κοινήν ἀσφάλειαν. Ἐάν δέ κατά τοῦτο φιλοψυχοῦντες ἀμελήσωμεν καί ἀδιαφορήσωμεν πίπτωμεν εἰς φοβεράν καί τρομεράν καί βαρυτάτην ἐνοχήν τῆς κοινῆς ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ». (Ἅπαντα Κοσμᾶ Φλαμιάτου).

Καί θά κλείσουμε πάλιν μέ τόν ὑψιπέτη καί Ὁμολογητήν Μοναχόν, Ἅγιον Μάξιμον.

ιδ) Ὁ  Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής:

«Πρό δέ πάντων καί ἐπί πᾶσι, νήφειν τε καί ἀγρυπνεῖν καί παρατηρεῖσθαι τῶν κλεπτῶν τάς ἐφόδους, ἵνα μή συληθέντες ὑπ’ αὐτῶν λάθωμεν· φυλάξομεν δέ μᾶλλον τό μέγα καί πρῶτον τῆς σωτηρίας ἡμῶν φάρμακον τήν καλήν λέγω τῆς πίστεως κληρονομίαν· ὁμολογοῦντες ψυχῇ τε καί σώματι μετά παρρησίας, ὡς οἱ Πατέρες ἡμᾶς ἐδίδαξαν...».  (P.G. 91, 465).

Πού σημαίνει μὲ ἁπλὰ λόγια, ὅτι πρέπει, πάνω ἀπ΄ὅλα καὶ πρὶν ἀπ΄ὅλα, ὅπως μᾶς λέγει ἐδῶ ὁ Ἅγιος Μάξιμος, νὰ εἴμαστε πάντοτε ἄγρυπνοι καὶ νὰ προσέχουμε πάρα πολὺ τὶς διάφορες ἐπιθέσεις καὶ ἐφόδους τῶν κλεπτῶν, δηλαδὴ τοῦ Διαβόλου καὶ τῶν ὀργάνων του, διὰ νὰ μὴν μᾶς πιάσουν στὸν ὕπνο καὶ μᾶς κλέψουν ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχουμε, τὴν σωτηρία δηλαδή τῆς ψυχῆς μας. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο πρέπει πάντοτε νὰ φυλάττουμε ὡς "κόρην ὀφθαλμοῦ" τὸ πρῶτο καὶ μεγαλύτερο φάρμακο τῆς σωτηρίας μας, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ αὐτή τὴν κληρονομιὰ τῆς Πίστεώς μας, ὅλη τήν ΑΛΗΘΕΙΑ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, ὅ,τι  δηλαδὴ μᾶς παρέδωσαν ὡς μεγάλη κληρονομιὰ ὁ Κύριός μας, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι καὶ Θεοφόροι Πατέρες μας. Καὶ βέβαια, δὲν πρέπει μόνον νὰ φυλάττουμε τήν Ὀρθόδοξη Πίστη μας, ἀλλὰ θὰ πρέπει ταυτόχρονα καὶ νὰ ὁμολογοῦμε Αὐτήν μὲ παρρησία, "ψυχῇ τε καὶ σώματι" μὲ ὅλο μας τὸ εἶναι δηλαδή, ὅπως ἄλλωστε ἔπραξαν καὶ μᾶς δίδαξαν πάντοτε ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας.

Ἀντί δέ ἄλλου ἐπιλόγου εἰς τό παρόν Γ΄ Μέρος, ἄς θυμηθοῦμε ἕναν θαυμάσιο καί ὑπέροχον σχετικόν Ψαλμόν, τόν ξα΄ (61) τοῦ Προφητάνακτος Δαυίδ, πού ἔγραψε ὅταν ἦτο ἐξόριστος ἀπό τό βασίλειο του καί κατεδιώκετο ἀπηνῶς ἀπό τούς ἐχθρούς του,  καί μάλιστα ἀπό αὐτόν τόν ἴδιον τόν Στρατηγόν του, ἀλλά καί τόν ἀγαπημένον του υἱόν Ἀβεσσαλώμ:

«Οὐχί τῷ Θεῷ ὑποταγήσεται ἡ ψυχή μου; παρ᾿ αὐτῷ γὰρ τὸ σωτήριόν μου· καὶ γὰρ αὐτὸς Θεός μου καὶ σωτήρ μου, καὶ ἀντιλήπτωρ μου, οὐ μὴ σαλευθῶ ἐπὶ πλεῖον. ἕως πότε ἐπιτίθεσθε ἐπ᾿ ἄνθρωπον; φονεύετε πάντες ὡς τοίχῳ κεκλιμένῳ καὶ φραγμῷ ὠσμένῳ. πλὴν τὴν τιμήν μου ἐβουλεύσαντο ἀπώσασθαι, ἔδραμον ἐν δίψει, τῷ στόματι αὐτῶν εὐλόγουν καὶ τῇ καρδίᾳ αὐτῶν κατηρῶντο. πλὴν τῷ Θεῷ ὑποτάγηθι, ἡ ψυχή μου, ὅτι παρ᾿ αὐτῷ ἡ ὑπομονή μου. ὅτι αὐτὸς Θεός μου καὶ σωτήρ μου, ἀντιλήπτωρ μου, ο ὐ  μ ὴ  μ ε τ α ν α σ τ ε ύ σ ω. ἐπὶ τῷ Θεῷ τὸ σωτήριόν μου καὶ ἡ δόξα μου· ὁ Θεὸς τῆς βοηθείας μου, καὶ ἡ ἐλπίς μου ἐπὶ τῷ Θεῷ. ἐλπίσατε ἐπ᾿ αὐτὸν πᾶσα συναγωγὴ λαοῦ· ἐκχέετε ἐνώπιον αὐτοῦ τὰς καρδίας ὑμῶν, ὅτι ὁ Θεὸς βοηθὸς ἡμῶν. πλὴν μάταιοι οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, ψευδεῖς οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων ἐν ζυγοῖς τοῦ ἀδικῆσαι αὐτοὶ ἐκ ματαιότητος ἐπὶ τὸ αὐτό.  μὴ ἐλπίζετε ἐπ᾿ ἀδικίαν καὶ ἐπὶ ἁρπάγματα μὴ ἐπιποθεῖτε· πλοῦτος ἐὰν ρέῃ, μὴ προστίθεσθε καρδίαν. ἅπαξ ἐλάλησεν ὁ Θεός, δύο ταῦτα ἤκουσα, ὅτι τὸ κράτος τοῦ Θεοῦ,  καὶ σοῦ, Κύριε, τὸ ἔλεος, ὅτι σὺ ἀποδώσεις ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ». (Ψαλμ. ξα΄)

Δηλαδή:

Εἰς τὸν Θεὸν δὲν θὰ ὑποταχθῇ ἡ ψυχή μου; Βεβαίως. Διότι εἰς τὰ χέρια αὐτοῦ ὑπάρχει ἡ σωτηρία μου.

Ἀκριβῶς ἐπειδὴ αὐτὸς ὁ Θεός μου, εἶναι ὁ σωτήρ μου καὶ ὁ ὑπερασπιστής μου, δὲν θὰ κλονισθῶ πλέον στοὺς πειρασμούς, οἱ ὁποῖοι ἐνδεχομένως θὰ μὲ προσβάλουν.

Ἕως πότε σεῖς θὰ ἐπιτίθεσθε μὲ φονικὴν μανίαν ἐναντίον ἀθώου ἀνθρώπου; Ἕως πότε σεῖς θὰ ἐπιζητῆτε νὰ μὲ φονεύσετε ἐπιπίπτοντες ἐναντίον μου, ὡσὰν πρὸς ἑτοιμόρροπον τοῖχον καὶ πρὸς φράκτην ὁ ὁποῖος ἔχει σπρωχθῆ καὶ εἶναι ἕτοιμος νὰ σωριασθῆ στὸ ἔδαφος;

Παρ’ ὅλην τὴν τραγικήν μου κατάστασιν, οἱ ἐχθροί μου ἐσκέφθησαν νὰ ποδοπατήσουν στὸ χῶμα τὴν βασιλικήν μου τιμήν. Καὶ πρὸς τοῦτο, διψασμένοι διὰ τὸ αἷμα μου, ἔτρεξαν ἐναντίον μου. Μὲ τὸ στόμα των ἔλεγαν λόγους ἐπαινετικοὺς καὶ κολακευτικούς. Μὲ τὴν καρδιὰν των ὅμως μὲ κατηρῶντο.

Πλήν σύ, ὦ ψυχή μου, στὸν Θεὸν πρέπει νὰ ὑποταχθῆς, διότι ἀπὸ αὐτὸν μὲ ὑπομονὴν καὶ πίστιν θὰ περιμένω λύτρωσιν ἀπὸ τὰς θλίψεις μου.

Διότι αὐτὸς εἶναι ὁ Θεὸς καὶ σωτήρ μου, τὸ στήριγμά μου· καὶ παρὰ τὴν μανίαν τῶν ἐχθρῶν μου δὲν θὰ μεταναστεύσω ἐξόριστος εἰς ξένας περιοχάς.

Εἰς τὸν Θεὸν ἔχω στηρίξει μὲ πίστιν τὴν σωτηρίαν μου καὶ τὴν δόξαν μου. Ὁ Θεὸς αὐτὸς εἶναι ὁ βοηθός μου καὶ ὅλαι αἱ ἐλπίδες μου εἰς αὐτὸν στηρίζονται.

Εἰς τὸν Θεὸν στηρίξατε τὰς ἐλπίδας σας ὅλα τά πλήθη τοῦ λαοῦ. Ἀφήσατε νὰ ἐκχυθῆ πρὸς αὐτὸν τὸ περιεχόμενον τῆς καρδίας σας, εἴτε θλίψις εἶναι καὶ πόνοι, εἴτε χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις. Διότι ὁ Θεὸς εἶναι βοηθός μας.

Ἐξ ἀντιθέτου οἱ ἄνθρωποι εἶναι ματαιολόγοι καὶ κοῦφοι, ψεύδονται μεταξύ των, ἀπατοῦν καὶ ἀπατῶνται, καὶ ἀδικοῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ὅλοι αὐτοὶ κινοῦνται ἀπὸ συμφώνου ἕνεκα τῆς ματαιοδοξίας καί ἀνθρωπαρέσκειάς των.

Σεῖς, οἱ ἄνθρωποι, μὴ στηρίζετε τὰς ἐλπίδας σας στὸν πλοῦτον καὶ εἰς τὴν ἀδικίαν. Μὴ φλογίζεσθε ἀπὸ τὸν πόθον διὰ πλούτη, ποὺ προέρχονται ἀπὸ ἁρπαγάς. Καὶ ἂν ἴδετε ὡσὰν ποτάμι νὰ ρέη ὁ πλοῦτος ἐμπρός σας, μὴ προσκολλᾶτε εἰς αὐτὸν τὴν καρδίαν σας.

Ἅπαξ διὰ παντὸς διεκήρυξεν ὁ Θεός, ἐγὼ δὲ ἤκουσα τὰ δύο αὐτὰ πράγματα. Πρῶτον ὅτι ἡ κραταιὰ δύναμις ἀνήκει εἰς σὲ τὸν Θεὸν καὶ δεύτερον ὅτι ἡ εὐσπλαγχνία εἶναι ἐπίσης ἰδική σου. Βάσει λοιπὸν αὐτῶν, Κύριε, σὺ θὰ ἀποδώσης εἰς ἕκαστον κατὰ τὰ ἔργα του. Θὰ τιμωρήσης διὰ τὰς ἀδικίας του τὸν ἔνοχον. Θὰ ἀμείψης τὸν ἀγαθὸν διὰ τὰ καλά του ἔργα.

(Συνεχίζεται...)

----------------------

(*)

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΘΕΣΕΙΣ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΣ:

1) Ο,ΤΙ ΕΧΩ ΕΙΠΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΨΕΙ ΙΣΧΥΟΥΝ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΞΩ. ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΛΟΓΟΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ.

2) ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΟΜΙΛΩ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΦΥΣΙΚΑ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ ΝΑ ΦΥΓΩ ΚΑΙ ΝΑ «ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ» ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ.

3) ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΩ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ. ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΦΟΒΙΣΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΒΡΕΙΣ ΤΟΥΣ. ΕΞ ΑΛΛΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.

4) Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΕΙΣ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ 2018, ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΑ ΚΑΙ ΕΓΡΑΦΑ ΑΠΟ ΤΟ 2006. ΤΟ ΟΤΙ ΔΕ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΙΛΕΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΕΞΩ, ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΛΑΝΗΘΕΙ, ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ, ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΕ  ΑΛΛΟ ΣΧΕΤΙΚΟ.

5) ΚΑΛΩ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ ΜΟΥΛΑΤΣΙΩΤΗΝ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΩΚΙΔΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΕΣΠΕΥΣΕ «ΑΓΑΛΛΟΜΕΝΩ ΠΟΔΙ» ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΕΙ ΜΕ ΦΟΒΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ, ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΒΕΒΑΙΩΣ ΕΞ ΙΔΙΩΝ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ.

(**)

Ὅσον ἀφορᾶ τό προσωπικό μου μπλόκ (http://maximosvarvaris.blogspot.gr/) τό ὁποῖο ἐδῶ καί ἀρκετούς μῆνες ἔχει κατέβει, σᾶς ἐνημερώνων ὅτι δέν ἦταν ἐπιθυμία ἰδική μου, οὔτε ἔχει νά κάνει μέ ἐμένα, ἀλλά κατέβηκε χωρίς κἄν νά ἐρωτηθῶ καί χωρίς τήν θέλησή μου, ἀπό τόν ἐθελοντή-διαχειριστή τοῦ μπλόκ ὁ ὁποῖος ἀπό ΜΟΝΟΣ του τό κατέβασε, τήν ἴδια μάλιστα ἡμέρα τῆς 25ης Μαρτίου/7ης Ἀπριλίου 2018, διά τούς λόγους πού... ἐκεῖνος καί ὁ Θεός γνωρίζει.