- Μαρτυρίες των Αγίων Πατέρων, ότι η Δευτέρα Παρουσία θα γίνει την 7η - 8η Χιλιετία
- Η εορτή της Περιτομής προτύπωση της Δευτέρας Παρουσίας
- Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Το τέλος του κόσμου θα γίνει την 8η χιλιετία»
- Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Το Τέλος του Κόσμου θα γίνει την 8η χιλιετία»
- Το όραμα του Αγίου Νήφωνος για την Β΄ Παρουσία και την μέλλουσα Κρίση
- Η Επτάφωτη Λυχνία της Παλαιάς Διαθήκης προτύπωση των επτά αιώνων που θα ζήση η ανθρωπότητα
- Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός: «Το Τέλος του Κόσμου θα γίνει την 8η χιλιετία»
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύνδεσμος2. Ποιον Αιώνα (Χιλιετία) θα γίνει η Β΄Παρουσία
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
21/11 Τα Εισόδια της Θεοτόκου *
ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Νους ανθρώπινος δεν μπορεί να συλλάβη το έργο της θείας οικονομίας, τι έκαμε δηλαδή και τι κάνει η αγάπη και η σοφία του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.Το έργο αυτό πραγματοποιήθηκε από τον Σωτήρα Κύριο στον κόσμο, παραδίδεται από την Εκκλησία και κηρύσσεται στη θεία Γραφή από τους Ευαγγελιστάς και τους Αποστόλους, και οι πιστοί το δέχονται "διά της πίστεως", όχι σαν ιστορική γνώση και σαν φυσική ανακάλυψη, αλλά σαν Αποκάλυψη Θεού και ιερή Παράδοση της Εκκλησίας.Μέσα σ’ έναν τέτοιο κόσμο θείας Αποκαλύψεως και ιερής Παραδόσεως της Εκκλησίας, που τον θεωρούμε και τον ζούμε "διά της πίστεως" τοποθετείται η σημερινή εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου."Αγνείας γαρ έχει υπόθεσιν και του κοινού γένους ... Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
8/11 Η Σύναξις των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ *
Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Σήμερα η Εκκλησία τελεί Σύναξη (=συνάθροιση-συγκέντρωση) «εις τιμήν και μνήμην των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και Ουρανίων Δυνάμεων».Ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο είναι οι Άγγελοι, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό πριν από τον κόσμο και τον άνθρωπο, καθώς λέει η θεία Γραφή·"ότε εγενήθησαν άστρα, ήνεσάν με εν φωνή μεγάλη πάντες άγγελοί μου". Το έργο των αγίων Αγγέλων είναι να υπηρετούν στη σωτηρία των ανθρώπων, όπως πάλι μας το λέει η θεία Γραφή·"...εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν".
Στην Αγία Γραφή συναντούμε τρεις Αρχαγγέλους με τα ονόματά τους, τον Μιχαήλ, τον Γαβριήλ και τον Ραφαήλ, που εκτελούν διακονία για τη ... Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Μαρτυρίες των Αγίων Πατέρων, ότι η Δευτέρα Παρουσία θα γίνει την 7η - 8η Χιλιετία
Τετάρτη, 2 Φεβρουαρίου 2022 - 17216 εμφανίσεις άρθρου
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ ΟΤΙ:
«Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ-ΟΓΔΟΟ ΑΙΩΝΑ» (*)
ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ-ΟΓΔΟΟ ΑΙΩΝΑ» (*)
Πρώτη δημοσίευσις 1 /05/2017
Μιᾶς καὶ δὲν εἶναι ὀλίγοι,
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ πεπτωκότες καὶ προσκυνημένοι κληρικοὶ
μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι λένε καὶ διατείνονται μὲ στόμφο, μέχρι καὶ
σήμερα ἀκόμη, ὅτι ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Ἅγιοί μας δὲν λένε οὔτε ὁρίζουν ΠΟΥΘΕΝΑ
τὸ πότε θὰ γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία, ἄρα καὶ τὸ πότε θὰ ἔλθει ὁ
Ἀντιχριστος -λὲς καὶ ὁ Κύριός μας θὰ μᾶς ἄφηνε μέσα στὸ σκότος καὶ στὴν
ἄγνοια, γιὰ ἕνα τοσο μεγάλο, σπουδαῖο καὶ σημαντικό θέμα, ποὺ ἔχει
σχέση ἄμεσα μὲ την σωτηρία μας- ἄς δοῦμε μερικὲς σημαντικὲς
μαρτυρίες, ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες μας, γιὰ τὸ πότε (ποιὰ
χιλιετία) θὰ γίνει ἡ Δεύτερη Παρουσία τοῦ Κυρίου μας καὶ τὸ Τέλος τοῦ ὁρατοῦ
αὐτοῦ κόσμου.
Πιστεύω ὅτι, παρόλη τήν μεγάλη Ἀποστασια,
ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπίστευτη καὶ πρωτοφανή σύγχυση ποὺ ὑπάρχει στὶς ἡμέρες
μας, ὅσοι εἶναι ταπεινοὶ καὶ καλοπροαίρετοι, ὁ καλὸς Θεὸς θὰ τοὺς
φωτίσει -ἔστω καὶ στὸ παρὰ πέντε- νὰ ἰδοῦν τὴν Ἀλήθεια. Ὅσοι δὲν
εἶναι, ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἐλεήσει...
1.
Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής
μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία - Τέλος τοῦ Κόσμου
θά γίνει τόν 7ο - 8ο αἰῶνα (*)
Ἄς ξεκινήσουμε μέ τόν Ἅγιο Μάξιμο, ὁ ὁποῖος ἑρμηνεύοντας τήν ἐρώτηση τῶν Σαδδουκαίων πρός τόν Κύριόν μας, ἐάν μιά γυναῖκα ὅσο ζεῖ παντρευτεῖ ἑπτά ἄνδρες, σέ ποιόν ἀπό αὐτούς τούς ἑπτά ἄνδρες θά ἀνήκει στήν ἄλλη ζωή, ὁ Χριστός τούς ἀπήντησε, ὅτι ἡ γυναῖκα δέν θά ἀνήκει σέ κανέναν ἄνδρα ἀπ’ αὐτούς, μᾶς λέγει (ὁ Ἅγιος Μάξιμος) ὅτι ὁ κάθε ἕνας ἀπό τούς ἑπτά ἄνδρες συμβολίζει καί ἕναν αἰῶνα (χίλια χρόνια), ἐνῶ ἡ γυναῖκα συμβολίζει τήν ἀνθρώπινη φύση μας.
Ἔτσι λοιπόν, ἡ γυναῖκα (ἡ ἀνθρώπινη φύσις) στήν ἄλλη ζωή, δηλαδή στόν ὄγδοο αἰῶνα δέν θά ἀνήκει σέ κανέναν ἀπό τούς ἑπτά ἄνδρες, πού εἶναι οἱ ἑπτά αἰῶνες, τά ἑπτά χιλιάδες χρόνια ὅλου τοῦ κόσμου, δηλαδή ὅλη ἡ παροῦσα ζωή τοῦ κόσμου, ἀφοῦ ἡ γυναῖκα (ἡ ἀνθρώπινη φύσις) θά πάψει νά εἶναι αὐτή πού ἦταν ὅσο ζοῦσε μέ τούς ἑπτά ἄνδρες της (7 αἰῶνες) καί θά ἀλλάξει μέ τήν ἀνάσταση, γινόμενη ἄφθαρτη, ἀθάνατη καί «ἄϋλη» δηλαδή πνευματική.
Ὁ μοναδικός της «ἄνδρας» πλέον θά εἶναι ὁ ὄγδοος αἰῶνας, ἡ αἰώνια ζωή, ὁ ὁποῖος θά εἶναι μόνιμος, χωρίς πέρας καί τέλος.
Ἐρώτηση:
«Τυχαῖα ἄραγε οἱ Σαδδουκαῖοι (Ματθ. κβ΄, 23) μίλησαν γιά τούς ἑπτά ἀδελφούς συζύγους τῆς μιᾶς γυναίκας, ἤ ὑπάρχει κάποιος βαθύτερος λόγος; Καί ἐάν ὑπάρχει, ποιοί εἶναι οἱ ἑπτά ἐκεῖνοι καί ποιά αὐτή ἡ μία;»
Ἀπόκριση:
«Λένε μερικοί ὅτι δέν χωρεῖ ἀλληγορία στά λόγια τῶν ἀξιοκατηγόρητων προσώπων τῆς Γραφῆς. Ἐπειδή ὅμως εἶναι πολύ καλύτερο νά ἐργάζεται κανείς καί νά ζητεῖ ἀδιάκοπα ἀπό τό Θεό νά τοῦ χορηγήσει σοφία καί δύναμη γιά τήν πνευματική κατανόηση τῆς Γραφῆς, παίρνοντας θάρρος ἀπό τίς προσευχές σας ἔχω νά πῶ τά ἀκόλουθα καί γιά τήν ἀπορία αὐτή...
Ἄν προβάλει κάποιος τήν ἄποψη ὅτι αὐτοί οἱ ἑπτά ἄντρες, εἶναι τά ἑπτά χιλιάδες χρόνια, δηλαδή οἱ ἑπτά αἰῶνες, μέ τούς ὁποίους συνέζησε ἡ φύση τῶν ἀνθρώπων, θά λάβει ὄχι χωρίς λόγο καί τόν τόπο τῆς δέουσας θεωρίας. Σέ κανέναν δέ ἀπό αὐτούς τούς ἑπτά ἄντρες, δηλαδή τούς ἑπτά αἰῶνες, στή μελλοντική ζωή δέν θά εἶναι γυναῖκα, καί δέν θά ἀνήκει ἡ φύση μας, ἐπειδή ἔλαβε τέλος ἡ χρονική φύση, καί πλέον αὐτήν (τήν φύση) τήν ἔχει παραλάβει ὁ ὄγδοος ἄντρας, ὁ ἀτελεύτητος αἰῶνας, πού δέν ἔχει τέλος». [44]
2.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός
μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία - Τέλος τοῦ Κόσμου
θά γίνει τόν 7ο - 8ο αἰῶνα
Ἀλλά καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, μᾶς μιλάει γιά τό ὅτι τό τέλος τοῦ κόσμου θά γίνει τόν ἕβδομο-ὄγδοο αἰῶνα.
«Λέγονται λοιπόν ἑπτά αἰῶνες τοῦ κόσμου αὐτοῦ, δηλαδή ἀπό τήν κτίση τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς ὡς τήν κοινή συντέλεια καί ἀνάσταση τῶν ἀνθρώπων. Γιατί ὑπάρχει συντέλεια μερική, πού εἶναι ὁ θάνατος τοῦ καθενός. Ὑπάρχει ὅμως καί κοινή καί ὁριστική συντέλεια, ὅταν θά γίνει ἡ κοινή ἀνάσταση τῶν ἀνθρώπων. Ἐξάλλου ὄγδοος αἰώνας εἶναι ὁ μελλοντικός». [45]
Καί ἀλλοῦ:
«Ὁ ἀριθμός ὀκτώ εἶναι τύπος τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Διότι ὅλη ἡ παροῦσα ζωή καί ὁ κόσμος θά ὑπάρχει γιά ἑπτά αἰῶνες καί ἔπειτα θά λάβει τέλος. Ὀγδόῃ δέ, ἀποκαλεῖται ἡ μέλλουσα ζωή, ὅπως λέγει ὁ μέγας ἐν θεολογίᾳ Γρηγόριος...». [46]
3.
Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Καισαρείας
μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία - Τέλος τοῦ Κόσμου
θά γίνει τόν 7ο - 8ο αἰῶνα
Καί ὁ γνωστός διδάσκαλος καί πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἀνδρέας Καισαρείας, μᾶς λέγει ὅτι τόν ἕβδομο αἰῶνα θά ἔλθει ἡ Συντέλεια, ἑρμηνεύοντας τό δέκατο (Ι΄) Κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως:
«Μετά τίς ἕξι φωνές τοῦ Ἀγγέλου δέν ὑπάρχει πολύς χρόνος γιά νά πραγματοποιηθοῦν ὅλα ὅσα ἔχουν προφητευθεῖ... ἀλλά ἀφοῦ περάσουν οἱ ἕξι αἰῶνες καί ἔλθουν οἱ ἡμέρες τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος, πού ἐδῶ συμβολίζεται μέ τήν ἕβδομη σάλπιγγα, θά πραγματοποιηθοῦν ὅλα ὅσα ἔχουν πεῖ οἱ Προφήτες ὅτι θά συμβοῦν γιά τήν συντέλεια τοῦ κόσμου». [47]
4.
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός
μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία - Τέλος τοῦ Κόσμου
θά γίνει τόν 7ο - 8ο αἰῶνα
Ὁ Πατροκοσμᾶς, ὁ μεγάλος αὐτός διδάσκαλος καί Προφήτης τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος ἔζησε τόν 18ο αἰῶνα (1714-1779) μᾶς λέγει τά ἑξῆς πολύ σημαντικά γιά τό θέμα μας:
«Ἕνα πρᾶγμα θά σᾶς φανερώσω χριστιανοί μου, τό ἠξεύρω πώς θά σᾶς καύσω τήν καρδία, εἶνε φοβερόν καί λυπηρόν, τρέμει ἡ καρδιά μου νά τό εἰπῶ, ἀλλά τί νά κάμω, ὁπού μοῦ λέγει ὁ Χριστός μας πώς ἀνίσως καί δέν τό φανερώσω, μέ θανατώνει καί μέ βάνει εἰς τήν κόλασιν; Μᾶς φανερώνει ἡ θεία Γραφή, τό ἅγιον καί ἱερόν Εὐαγγέλιον, πώς εἰς τόν ὄγδοον αἰῶνα θά γίνῃ τό τέλος τοῦ κόσμου καί μέλλει νά χαλάσῃ τοῦτος ὁ κόσμος». [48]
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς λοιπόν, μᾶς λέει καί αὐτός ξεκάθαρα καί κατηγορηματικά, ὅτι τό τέλος τοῦ κόσμου θά γίνει κατά τόν ὄγδοον αἰῶνα, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν 8η χιλιετία.
5.
Ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἁγιορείτης
μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία - Τέλος τοῦ Κόσμου
θά γίνει τόν 7ο - 8ο αἰῶνα
Ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Μυροβλήτης, πού ἔζησε τόν 17ο αἰῶνα εἰς τό Ἅγιον Ὄρος, μᾶς λέει ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θά γεννηθεῖ μετά τό ἔτος 1900 καί λίγο πρίν τόν μεσασμόν τοῦ 8ου αἰῶνος, δηλαδή τό ἔτος 1992, ἐνῶ λίγο μετά (τόν μεσασμόν τοῦ 8ου αἰῶνος), θά γίνει καί τό Τέλος τοῦ Κόσμου.
Μᾶς λέγει δηλαδή ξεκάθαρα, ρητά καί κατηγορηματικά καί ὄχι ἀόριστα καί ἀφηρημένα, ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει ὄχι μόνον κατά τήν ὄγδοη χιλιετία, ἀλλά ἐκεῖ κοντά καί γύρω ἀπό τό 2000:
Μᾶς λέγει δηλαδή ξεκάθαρα, ρητά καί κατηγορηματικά καί ὄχι ἀόριστα καί ἀφηρημένα, ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει ὄχι μόνον κατά τήν ὄγδοη χιλιετία, ἀλλά ἐκεῖ κοντά καί γύρω ἀπό τό 2000:
«Κατά τό ἔτος 1900 βαδίζοντες πρός τόν μεσασμόν τοῦ 8ου αἰῶνος, ἄρχεται ὁ κόσμος τοῦ καιροῦ ἐκείνου νά γίνεται ἀγνώριστος.
Ὅταν πλησιάση ὁ καιρὸς τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου, θὰ σκοτισθῆ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ πάθη τῆς σαρκὸς καὶ θὰ πληθυνθῆ σφόδρα ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ ἀνομία... Οἱ τότε ἄνθρωποι θὰ ἀγριέψουν καὶ θὰ γένουν ὡσὰν θηρία ἀπὸ τὴν πλάνην τοῦ Ἀντιχρίστου...Καί πάντα ταῦτα γενήσονται διά τό ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θέλει κυριεύσῃ τά πάντα καί γενήσεται ἐξουσιαστής πάσης τῆς Οἰκουμένης καί θά ποιῇ τέρατα καί σημεῖα κατά φαντασίαν...Καί ταῦτα πάντα ποιοῦντες οἱ δυστυχεῖς ἄνθρωποι, διαβιοῦντες ἐν ἀνέσει, μή γνωρίζοντες οἱ ταλαίπωροι ὅτι ταῦτα ἐστί πλάνη τοῦ Ἀντιχρίστου... Τότε βλέπων ὁ Πανάγαθος Θεός τήν ἀπώλειαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, θέλει κολοβώση τάς ἡμέρας, διά τούς ὀλίγους σωζομένους, διότι θέλει πλανῆσαι εἰ δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς. Τότε αἰφνιδίως θέλει ἔλθη ἡ δίστομος ρομφαία καί θά θανατώσῃ τόν πλάνον καί τούς ὀπαδούς αὐτοῦ». [49]
6.
Ὁ Ἅγιος Νήφων Κωνσταντιανῆς
μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία - Τέλος τοῦ Κόσμου
θά γίνει τόν 7ο - 8ο αἰῶνα
Μία ἄλλη σημαντική μαρτυρία, γιά τό πότε θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία, εἶναι καί τοῦ Ἁγίου Νήφωνα, Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς.
Ὁ Ἅγιος Νήφωνας ἔζησε τόν 4ον αἰῶνα μ.Χ. καί ἔφθασε σέ πολύ ὑψηλά μέτρα ἁγιότητος, ἀφοῦ πέρασε πρῶτα «διά πυρός καί σιδήρου».
Ἀξιώθηκε, μεταξύ πολλῶν ἄλλων δωρεῶν καί εὐλογιῶν ἀπό τόν Θεόν, νά τοῦ ἀποκαλυφθοῦν πολλά μελλοντικά γεγονότα, ὅπως καί τό συγκεκριμένο ὅραμα πού θά δοῦμε ἐδῶ, στό ὁποῖο προσδιορίζεται ὁ χρόνος τῆς Δευτέρας Παρουσίας, στά μέσα τοῦ 7ου αἰῶνος:
«Μιά βραδιά, ὁ Ἅγιος Νήφων, ἀφοῦ τελείωσε τὴν καθιερωμένη νυχτερινή του προσευχή, ξάπλωσε νά κοιμηθῆ πάνω στίς πέτρες, ὅπως πάντα... Μόνος καθὼς ἦταν, ἀναλογίστηκε τὶς ἁμαρτίες του καὶ θρηνοῦσε γοερά, γιατὶ ἔφερνε στόν νοῦ του τή φοβερή ὥρα τῆς Κρίσεως. Ἔξαφνα βλέπει ν’ ἀποτραβιέται τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ σὰν σεντόνι. Καὶ παρουσιάζεται ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ πελώριες διαστάσεις... Ἔπειτα (ὁ Κύριος) πρόσταξε νά τοῦ φέρουν τοὺς Ἑπτὰ Αἰῶνες τῆς συστάσεως τοῦ κόσμου... Πῆρε τὸν πρῶτο Αἰῶνα, τὸν ἄνοιξε καὶ εἶπε... Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ξεφύλλισε τὰ ἕξι βιβλία τῶν Αἰώνων. Πῆρε τέλος τὸ ἕβδομο καὶ διάβασε: - Ἡ ἀρχὴ τοῦ ἑβδόμου Αἰῶνα σημαίνει τὸ τέλος τῶν αἰώνων. Ἀρχίζει νά γενικεύεται ἡ κακία, ἡ πονηρία κι ἡ ἀσπλαγχνία...Ὅταν ὁ Κύριος ἔφτασε στή μέση τοῦ Αἰῶνα αὐτοῦ, παρατήρησε: Τοῦτο τὸ ἔσχατο εἶναι γεμᾶτο ἀπὸ τή δυσωδία τῶν ἁμαρτιῶν, ἀπὸ τ’ ἀνθρώπινα ἔργα, ποὺ εἶναι ὅλα ψεύτικα καὶ βρωμερά: Φθόνοι, φόνοι, ψεύδη, ἔχθρες, μνησικακίες. Φτάνει πιά! Θὰ τὸ σταματήσω στή μέση. Νά πάψῃ ἡ κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας!
Καὶ λέγοντας αὐτὰ τὰ ὠργισμένα λόγια ὁ Κύριος ἔδωσε στόν ἀρχιστράτηγο Μιχαήλ τὸ σύνθημα γιά τὴν Κρίση...». [50] (Βλέπε περισσότερα γιά τό ὅραμα, στό Α΄ Παράρτημα τοῦ Βιβλίου μας).
Στό ὅραμα αὐτό τοῦ Ἁγίου Νήφωνα βλέπουμε ὅτι ὁ Θεός, λίγο πρίν κάνει τήν Τελική Κρίση, πρόσταξε νά τοῦ φέρουν τά ἑπτά βιβλία τῶν αἰώνων. Τό κάθε βιβλίο, ἀντιπροσώπευε καί ἕναν αἰῶνα τοῦ κόσμου. Μία χιλιετία δηλαδή. Καί ἀφοῦ ἄνοιξε καί διάβασε τό πρῶτο βιβλίο, τό δεύτερο, τό τρίτο, ἔφθασε καί στό ἕβδομο. Ξεφυλλίζοντάς το, ἔβλεπε ὅτι οἱ ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων αὐτοῦ τοῦ αἰῶνα εἶχαν ξεπεράσει κατά πολύ τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων τῶν προηγούμενων αἰώνων. Ὅσο προχωροῦσε, τόσο χειροτέρευε ἡ κατάσταση. Ἡ βρῶμα καί ἡ δυσοσμία πού ἀπέπνεε, ἔβγαζε τό βιβλίο, ἦταν ὅλο καί μεγαλύτερη. Ὅταν ἔφθασε στήν μέση τοῦ ἑβδόμου βιβλίου-αἰῶνα, ὁ Θεός πλέον δέν «ἄντεξε» καί πῆρε τήν ἀπόφαση νά σταματήσει, νά κόψει στήν μέση αὐτόν τόν αἰῶνα. Καί ἀμέσως ἔδωσε διαταγή στούς ἀγγέλους νά σαλπίσουν καί νά ξεκινήσει ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως.
Τά ἑπτά βιβλία λοιπόν, εἶναι οἱ ἑπτά αἰῶνες τοῦ κόσμου. Κάθε αἰῶνας καί χίλια χρόνια.
Πότε λέει ὁ Ἅγιος Νήφωνας, ὅτι ὁ Θεός θά σταματήσει τήν ζωή τοῦ κόσμου καί θά ἔλθει γιά νά κρίνει ζῶντας καί νεκρούς; Τόν 7ο αἰῶνα. (**) Δηλαδή τόν αἰῶνα πού ξεκινάει ἀπό τήν ἕβδομη χιλιετία καί λήγει τήν ὄγδοη.
Μάλιστα λέει, ὅτι λόγῳ τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν καί τῆς μεγάλης ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων, ὁ Θεός δέν θά ἀφήσει νά τελειώσει αὐτός ὁ αἰῶνας (7η-8η χιλιετία), ἀλλά θά τόν σταματήσει, θά τόν κόψει περίπου στήν μέση, στό 7,5 δηλαδή γύρω στό ἔτος 2000.
7.
Ὁ μεγάλος Διδάσκαλος Ἰωσήφ Βρυέννιος
μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία - Τέλος τοῦ Κόσμου
θά γίνει τόν 7ο - 8ο αἰῶνα
Ὁ γνωστός Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας καί πρόμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας Ἰωσήφ Βρυέννιος, (15ος αἰ.) ὁ ὁποῖος μάλιστα ὑπῆρξε καί πνευματικός πατέρας τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, ἀσχολούμενος μέ τό θέμα τοῦ πότε θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία, καταλήγει καί αὐτός ὅτι θά γίνει κατά τόν ἕβδομον αἰῶνα.
Ἀπόδειξη δέ τρανή γι’ αὐτό, λέγει ὁ ἴδιος, εἶναι ὅτι τά πάντα γύρω μας ἔχουν σχέση ἤ καταλήγουν στόν ἱερό ἀριθμόν ἑπτά. Ἐνῶ στήν συνέχεια μᾶς ἀναφέρει ὄχι μία, δύο, τρεῖς ἤ δεκατρεῖς τέτοιες περιπτώσεις, πού περιέχουν τόν ἱερόν ἀριθμόν ἑπτά, ἀλλά ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ (70) ὁλόκληρες περιπτώσεις μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, τήν Ἐκκλησία καί τήν Δημιουργία τοῦ Θεοῦ.
Ἀπίστευτο! Τί νά πεῖ κανείς!
Πόσο τυχαῖα καί συμπτωματικά μπορεῖ νά εἶναι ὅλα αὐτά; Καί πόσο ΤΥΦΛΟΣ θά πρέπει νά εἶναι κανείς γιά νά μήν βλέπει ἀκόμη καί τά αὐτονόητα; Ἄς εἶναι...
Λέγει λοιπόν τά ἑξῆς πολύ καταπληκτικά καί σημαντικά πράγματα ὁ πολύς καί σπουδαῖος πατήρ καί Διδάσκαλος Ἰωσήφ Βρυέννιος:
«Ἐγγύς αὕτη καί ἐπί θύραις, (τῆς συντελείας ἡ ἡμέρα) καί ἀπό τοῦ Χριστοῦ τῶν παραγγελμάτων, καί ἀπό τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων πολλά τά μαρτύρια. Ἐπεί γάρ κατά τόν θεῖον ἀπόστολον, ἡ τῶν Ῥωμαίων ἀρχή εἴπερ ποτέ συνεστάλη, πᾶσα κακία ἀνθρώπων τετέλεσται, καί τέλεον ἡ ἀγάπη ἐψύγη, πάντως ὅσον οὔπω τό τέλος ἐστί. Καθάπερ γάρ σῶμα ψυχοῤῥαγοῦν, καί ἐγγύς ὄν τῆς τελευτῆς, μυρίας ἐπισπᾶται κακώσεις καί οἰκίας μελλούσης καταπίπτειν πολλά προπίπτειν εἴωθε, καί ἀπό τῆς ὀροφῆς, καί ἀπό τῶν τοίχων οὕτω καί τῆς οἰκουμένης ἐπεί ἐγγύς καί ἐπί θύραις ἔστηκεν ἡ συντέλεια, διά τοῦτο τά μυρία διέσπαρται πανταχοῦ κακά· καί καθάπερ ἐπί τῆς σκηνῆς, τοῦ σκηνοῦντος ἀρθέντος αἱ ποικιλίαι διαλύονται, καί τά ὀνείρατα τῆς ἀκτῖνος φανείσης πάντα ἀφίπταται, οὕτω καί νῦν τῆς κοινῆς συντελείας ἐπερχομένης, πάντα διαλύεται καί ἀφανίζεται τά καλά. Ποῦ γάρ αἱ συνθῆκαι τοῦ βαπτίσματος; ποῦ ἡ τῶν ἐντολῶν φυλακή; ποῦ ἡ μίμησις τοῦ Χριστοῦ; ποῦ ἡ ταπείνωσις; ἡ ὑπακοή, ἡ ὑπομονή, ἡ ἐγκράτεια; ποῦ αἱ λοιπαί ἀρεταί; ᾢχοντο πᾶσαι ἀθρόον, καταλιποῦσαι ἡμῖν τάς ἀντιθέτους κακίας αὐτῶν καί καθάπερ ἀναχωρούσης τῆς ψυχῆς ἐκ τοῦ σώματος, πάντα νεκροῦται κατ΄ ὀλίγον τά μέλη, καί πασῶν τῶν αἰσθήσεων αἱ ἐνέργειαι παύουσιν, οὕτω τοῦ κόσμου συντελουμένου, τό τῆς ἀρετῆς ζωτικόν πᾶν ἰδού προαφίπταται·καί καθάπερ γίνεται πάντα γινόμενα ἐν τῷ χρόνῳ, καί γηράσκει πάνθ’ ὑπό τοῦ χρόνου, καί ἐπιλανθάνεται διά τόν χρόνον, οὕτω δή καί ὁ χρόνος ὁ πάντα ποιῶν, γηρῶν καί αὐτός ὑφ’ ἑαυτοῦ τοῦτο πάσχει σαφῶς ὥστε φανερόν εἶναι πᾶσιν ἤδη τό τέλος ἐφεστηκέναι.
Καί ἄλλως δέ τοῦτο πρόδηλον εἰ γάρ πάντα τά ὑπό χρόνον καί γεγονότα καί συνιστάμενα παρά τῆς προνοίας, ἤ μεμέρισται εἰς ἑπτά, ἤ συνίσταται δι’ ἑπτά, ἤ τελευτᾷ εἰς ἑπτά, ἐπεί ἕβδομος ἄρτι αἰών, μᾶλλον δέ τέλος τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος, καί διά τοῦτο λοιπόν ἡ συντέλεια ἐπί θύραις ἐστί. Καί γάρ ὁ ἑπτά ἀριθμός μετά τῶν ἄλλων, ὧν ἡ γρήγορος καί θεολόγος φωνή κατηρίθμησεν, ἄτε παρθένος ἐν πᾶσι τό τίμιον κέκτηται, καί σχεδόν εἰς πάντα χωρεῖ. Καί δή σκοπῶμεν:
1) Ὅτι τοῦ κόσμου τά μέρη ἑπτά.
2-3) Ἡ σελήνη εἰς τοσάκις ἑπτά ἡμέρας τούς ἑπτά ἑαυτῆς ἀποπεραίνει σχηματισμούς.
4-5) Ζῶναι πλανητῶν ἑπτά, καί πλανῆτες ἐν ταύταις οὐ πλείους τῶν ἑπτά.
6) Κλίματα γῆς ἑπτά.
7) Τά μάλιστα τῶν μετάλλων χρήσιμά τε καί τίμια ἑπτά.
8-10) Ἑπτά τά μέρη τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος τά ἐκτός καί ἑπτά μέλη τά τούτου πάλιν ἐντός καί ἑπτά αἰσθητήριά εἰσιν ἐν τῇ κεφαλῇ.
11-14) Ἡ ἀνθρώπινη αἴσθησις ἑπτά τινων λέγεται καί αἱ μεθηλικιώσεις τοῦ ἀνθρώπου ἑπτά καί αἱ τοπικαί κινήσεις ἑπτά. Τά ὁρώμενα πάντα δίς ἐστιν ἑπτά οἱ γεωργούμενοι τῶν χυμῶν ἑπτά συζυγίαι κατά τήν ἁφήν ἀντικειμένων ἑπτά.
15-18) Ἑπτά φωνήεντα, αἱ γενικώταται τῆς ῥητορικῆς ἰδέαι ἑπτά, ἑπτά μάρτυσι ἄμεμπτος διαθήκη κυροῦται καί πᾶς τις λαμβάνων ἱερωσύνην ἀμέμπτως, τοσούτοις τό κατ’ ἀξίαν πιστοῦται.
19) Καί ἐπ’ ἀριθμοῦ σημασίας ἀπείρου, λαμβάνεται πολλαχοῦ τῆς Γραφῆς ὁ ἑπτά.
20) Τῷ σοφῷ Σολομῶντι ἑπτά τόνδε τόν βίον προσαγορεῦσαι.
21) Μεταξύ τῶν ἄκρων αἰώνων αἰῶνές εἰσιν ἑπτά.
22) Ἑπτά θεάματα μέγιστα γέγονεν ἐν τῇ οἰκουμένῃ.
23) Ἑπτά λόφοις.
24) Ἀπό τῶν ζῴων τῶν καθαρῶν ἑπτά ἑπτά τῷ Νῶε λαβεῖν προσέταξεν ὁ Θεός.
25) Ἕβδομος γενεαλογεῖται ὁ πρῶτος ἐν νομοθέταις Μωσῆς (μετά Ἀβραάμ).
26) Ἑπτά ἔτη ὁ λιμός ἐν Αἰγύπτῳ ἐπεκράτησεν.
27) Ἑπτά σειραῖς ὁ μέγας Σαμψών ἐκοσμεῖτο τήν κεφαλήν.
28-29) Ἑβδομήκοντα ἑβδομάδες ἐπί τήν πόλιν τήν ἁγίαν ποτέ συνετμήθησαν· καί ἀπό ἐξόδου λόγου, ἕως Χριστοῦ ἡγουμένου ἑπτά ἑβδομάδας εἶναι.
30) Ἡ ἐν Βαβυλῶνι κάμινος ἑπταπλασίως κέκαυται.
31) Ἡ τοῦ μαρτυρίου σκηνή ἐν μησί ἑπτά κατεσκευάσθη.
32-33) Ὁ γε ναός ὁ ὑπό Σολομῶντος οἰκοδομηθείς τῷ Κυρίῳ ἐν ἑπτά ἔτεσι καί ἐν μησίν ἑπτά καί ὁ ὑπό Ζοροβάβελ ὁμοίως ἐν ἔτεσιν αὖθις ἑπτά.
34-35) Τά τοῦ προφήτου Ἠλιού ἐξαίσια ἔργα ἑπτά καί τά τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ Ἐλισσαίου δίς αὖθις ἑπτά.
36) Ἑπτάκις λούσασθαι τῷ Νεεμάν ἐν τῷ Ἰορδάνῃ καί καθαρθῆναι τῆς λέπρας.
37-40) Τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ἑπτά, τῆς τε θείας οἰκονομίας ἑπτά· καί ἑπτά Ἐκκλησίας ὑπ’ ἀγγέλων ἑπτά τηρουμέναις τήν πρός αὐτόν ἀποκάλυψιν ὁ θεολόγος διέξεισι καί ἐν τῇ Ἀποκαλύψει ταύτῃ βιβλίον, ἐσφραγισμένον φησίν εἶναι σφραγῖσιν ἑπτά.
41-42) Ἑπτά βαθμοί ἱερωσύνης καί ἑπτά σύνοδοι οἰκουμενικαί.
43-45) Ἑπτά διάκονοι, ἑπτά παῖδες οἱ Μακκαβαῖοι καί ἑπτά παῖδες ἐκ νεκρῶν ἀναστάντες τήν κοινήν ἀνάστασιν ἐπιστώσαντο οἱ ἐν Ἐφέσῳ.
46) Ἑπτά ἱερεῖς εὐχελαίῳ τούς κάμνοντας σῴζουσι.
47-48) Τῶν ἐπισήμων αἱ ἐτήσιαι μνῆμαι τῆς Θεοτόκου ἑπτά καί αἱ τοῦ θείου Προδρόμου ὡσαύτως ἑπτά.
49) Ἑπτά ἀναστάσεις πρό τῆς τοῦ Κυρίου γεγόνασι πρώτη τοῦ τῆς Σαραφθείας παιδός δευτέρα, ἡ τοῦ τῆς Σωμανίτιδος τρίτη, ἡ τῷ λειψάνῳ Ἐλισσαίου γενομένη τετάρτη, ἡ ἐν Ναῒν πέμπτῃ, ἡ τῆς τοῦ Ἰαείρου θυγατρός· ἕκτη, ἡ τοῦ Λαζάρου καί ἑβδόμη, ἡ ἐν τῷ πάθει τοῦ Χριστοῦ αἷς ἐπηκολούθησεν ὀγδόη ἡ τοῦ Κυρίου·δηλοῦντος τοῦ πράγματος, ὡς ἡ κατά τόν ὄγδοον αἰῶνα ἐσομένη ἀνάστασις, οὐκέτι θανάτῳ διακόπτεται. Ἑβδόμῃ τῆς νυκτός ὥρα ἡ τοῦ Κυρίου ἀνάστασις γέγονε, καί ἡ παγγενής τοῦ γένους ἡμῶν ἐξανάστασις, νυκτός ὥρα ἑβδόμῃ τοῖς εὐσεβέσιν ἐλπίζεται.
50-51) Ἡ τῶν ὀρθοδόξων νηστεία ἑπτά ἑβδομάσιν ἐκτείνεται καί ἑπτά ἐλεημοσύναι σωματικαί, ἤγουν εἰς τά σώματα τῶν ἐλεουμένων γινόμεναι.
52) Ἁμαρτωλός δέ οὐχ ἑπτάκις μόνον, ἀλλ’ ἑβδομηντάκις ἑπτά συγχωρούμενος·
53-54) καί Κάϊν μέν ἐκδικούμενος ἑπτάκις, ὁ δέ Λάμεχ ἑβδομηκοντάκις ἑπτά,
55) ἑπτά μέν στύλοις ὁ τῆς Σοφίας οἶκος ἐπερειδόμενος,
56) ἑπτάκις δέ τῆς ἡμέρας ὁ Θεός αἰνούμενος,
57) στεῖρα τίκτουσα ἑπτά,
58-60) ὁ ἕβδομος ἐν τοῖς προγόνοις Ἐνώχ, ὁ εἰκοστός πρῶτος Ἀβραάμ τῇ πατριαρχίᾳ δεδοξασμένος ὅ τε νέος Ἀδάμ ἑβδομηκοστός ἕβδομος ἀπό τοῦ παλαιοῦ ἀριθμούμενος,
61-64) ἑπτά σάλπιγγες Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, καί ἑπτά ἱερεῖς ἐν ἑπτά ἡμέραις, καί ἑπτά περιόδοις, τά ἱεριχούντια τείχη κατέσεισαν,
65) ἑπτάλυχνος τοῦ ναοῦ λυχνίᾳ·
66) ἑβδομηκοστό δέ ἔτει ὁ λαός ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας ἐπαναγόμενος,
67-68) ἑπτά ἄρτοις τετράκις χιλίους ἄνδρας ὁ Κύριος ἔθρεψεν ἐν ἐρήμῳ τό δεύτερον, ὧν τά λείψανα σπυρίδες πλήρεις ἑπτά,
69) ἡ τῶν ἡμερῶν ἑβδόμῃ τιμία, τό Σάββατον παρ’ Ἑβραῖοις,
70) καί ἡ τῶν ἑπτά ἑβδομάδων ἐσχάτη ἡμέρα κλητή ἡ Πεντηκοστή, ὁ ἑβδοματικός ἐνιαυτός ἀφέσιμος παρ’ αὐτοῖς, καί ὁ τεσσαρακοστός ἔνατος τιμιώτατος καί ἵνα μή μακρηγορῶμεν ἀπέραντα, ἐπεί πάντα τά ἐν τῷ κόσμῳ, καί ὁ χρόνος αὐτός, ἤ δι’ ἑπτά τινων συνίσταται, ἤ εἰς ἑπτά μερίζεται, ἤ εἰς ἑπτά τελευτᾷ, ὡς ἔδειξεν ἀπό μέρους τά εἰρημένα, καί τό συμπαρεκτεινόμενον ἄρα χρονικόν τῇ συστάσει τοῦ κόσμου διάστημα, τῷ ἐνεστῶτι τούτῳ ἑβδόμῳ αἰῶνι συγκαταλήξειν δοκεῖ». [51]
8.
Ὁ Προφήτης Σολομών
μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία - Τέλος τοῦ Κόσμου
θά γίνει τόν 7ο - 8ο αἰῶνα
Ὁ Σοφός Σολομών ἀναφέρει στήν Ἁγία Γραφή:
«Δός μερίδα τοῖς ἑπτά καί γε τοῖς ὀκτώ». [52]
Δηλαδή, «ἄς δώσουμε μερίδα στήν ἑβδόμη καί βεβαίως καί στήν ὀγδόη».
Καί αὐτό τό χωρίο, σύμφωνα μέ τούς φωτισμένους Πατέρες μας, ὑποδηλώνει τόν αἰῶνα τῆς Δευτέρας Παρουσίας.
Λέγει ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναῒτης:
«Γι’ αὐτό τόν λόγο καί ὁ Σοφός Σολομών ἔλεγε. “δῶσε μερίδα ὅσο ζῆς καί στήν ἑβδόμη γιά νά ἔχεις καί στήν ὀγδόη” ὑπαινίσσοντας τήν ζωήν μας ἐδῶ, ἀλλά καί τήν ἀποκατάστασή μας στήν ἄλλη ζωή». [53]
Καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος:
«Μέ τόν ἴδιον τρόπον λοιπόν ὁ τιμώμενος ἀριθμός ἑπτά, μᾶς ὁδηγεῖ καί μᾶς φέρνει στήν τιμή τῆς Πεντηκοστῆς. Διότι ἐάν πολλαπλασιάσεις τόν ἀριθμόν ἑπτά μέ τόν ἑαυτόν του, μᾶς δίνει τόν ἀριθμόν πενήντα, χρειαζόμενος βέβαια μία ἡμέρα ἀκόμη, τήν ὁποίαν ὅμως λαμβάνομεν ἀπό τόν μέλλοντα αἰῶνα, τήν ὁποίαν αὐτήν ἡμέραν ὀνομάζομεν ταυτόχρονα ὀγδόην καί πρώτην ἤ μᾶλλον καλύτερα μία καί χωρίς τέλος. Γιατί πρέπει ἐκεῖ, σ’ αὐτή τήν ἡμέρα νά καταλήξει ὁ Σαββατισμός τῶν ψυχῶν μας πού ξεκινάει ἀπ’ αὐτή τήν ζωή, σύμφωνα καί μέ τόν λόγο τοῦ Σολομώντα πού λέει «νά δώσεις μερίδα στήν ἑβδόμη καί βέβαια καί στήν ὀγδόη» ὅπως ἤδη καί ἄλλοι ἅγιοι πρό ἡμῶν ἑρμήνευσαν καί ἔχουν δεχθεῖ». [54]
Καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός:
«Ὁ ἀριθμός ὀκτώ εἶναι τύπος τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Γιατί ὅλος αὐτός ὁ κόσμος πού δημιούργησε ὁ Θεός θά ὑπάρξει γιά ἑπτά αἰῶνες. Ὀγδόη δέ καί ὄγδοος αἰῶνας εἶναι καί ονομάζεται ἡ μέλλουσα ζωή, ὅπως λέγει μάλιστα καί ὁ μέγας Θεολόγος Γρηγόριος ἑρμηνεύοντας τόν λόγο τοῦ Σολομώντα πού λέει «νά δώσεις μερίδα στήν ἑβδόμη», ἐννοώντας μέ τήν ἑβδόμη ὅλη τήν παροῦσα ζωή «καί βέβαια καί στήν ὀγδόη» ἐννοώντας τήν μέλλουσα ζωή. Διότι ἔπρεπε ὅσα ἔχουν σχέση μέ τήν ὀγδόην νά τά ἀποκαλύψει στούς τελείους τήν ἡμέρα τῆς ὀγδόης. Διότι ὅπως πράγματι ὁ θεῖος καί θεηγόρος Διονύσιος εἶπε, ἔτσι καί ὁ Δεσπότης Χριστός θά παρουσιασθεῖ καί θά ἀποκαλυφθεῖ στούς πιστούς καί τέλειους δούλους του, μέ τόν ἴδιον τρόπον ἀκριβῶς πού παρουσιάσθηκε στό ὄρος Θαβώρ καί τόν εἶδαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι». [55]
«Δός μερίδα τοῖς ἑπτά καί γε τοῖς ὀκτώ» λοιπόν, μᾶς λέγει ὁ Σοφός Σολομώντας θέλοντας νά μᾶς πεῖ ὅτι, πρέπει νά προσέξει κανείς ὅσο εἶναι ζωντανός καί ζεῖ σ’ αὐτήν τήν γῆ, νά ἀγωνιστεῖ πολύ καί νά φτάσει στόν σκοπό του πού εἶναι ἡ ἁγιότης, «ἅγιοι γίνεσθε ὅτι κἀγώ Ἅγιος εἰμί» [56] καί ἡ θεία μέθεξις, ἡ ἕνωσίς του δηλαδή μέ τόν Θεό· διότι μετά, μόλις φύγει ἀπ’ αὐτή τήν ζωή, πού εἶναι ἡ «6η» ἡμέρα-αἰῶνας καί πεθάνει, πηγαίνοντας στήν «7η» ἡμέρα-αἰῶνα, δέν μπορεῖ πλέον νά ἀλλάξει τίποτα στήν ὀγδόη ἡμέρα-αἰῶνα, ἀφοῦ ὡς γνωστόν «ἐν τῷ Ἅδῃ οὐκ ἔσται μετάνοια».
Καί ἐάν μέν φρόντισε ὅσο ζοῦσε σ’ αὐτήν τήν ζωήν, (στήν 6η) νά ἀποκτήσει πνευματικά ἐφόδια, αὐτά θά τόν συνοδεύουν καί κατά τήν διάρκεια τοῦ θανάτου του, (στήν 7η) ὅσο δηλαδή θά εἶναι κεκοιμημένος, ἀλλά πολύ περισσότερο καί στήν Ἀνάσταση, τήν αἰώνιον ζωήν (στήν 8η).
Μέ δυό λόγια αὐτό σημαίνει, πώς πρέπει κατά τήν διάρκεια τῆς παρούσης ζωῆς τῆς ἕκτης ἡμέρας, (6η) νά φροντίσουμε νά δώσουμε μερίδιο καί στήν ἑβδόμη (7η) τόν θάνατό μας καί στήν ὀγδόη (8η) στήν Ἀνάστασή μας.
«Δός μερίδα τοῖς ἑπτά καί γε τοῖς ὀκτώ».
Καί ἀπό ἐδῶ λοιπόν, συμπεραίνουμε ἀβίαστα ὅτι τήν 8η ἡμέρα θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία. Δηλαδή, τόν ὄγδοο αἰῶνα-χιλιετία.
Τήν 8η ἡμέρα, τόν 8ο αἰῶνα-8η χιλιετία, δέν ἔχει σημασία, ἀφοῦ ὅπως λέγει καί ὁ Μέγας Βασίλειος, «κἄν ἡμέραν εἴπης κἄν αἰῶνα τήν αὐτήν ἐρεῖς ἔννοιαν». [57]
(Ἀπό τό βιβλίον τοῦ πατρός Μαξίμου Μοναχοῦ
«2018 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ» σελ. 41-51.
«2018 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ» σελ. 41-51.
Ἐκδόσεις «Ἄγιος Κοσμᾶς» Ἀθῆναι 2011)
Ενημέρωση:
Περισσότερα μπορείτε να δείτε εδώ...
__________
(*)
Ἡ λέξη αἰών-αἰῶνας στήν ἐκκλησία ἔχει πολλές σημασίες. Σημαίνει ταυτόχρονα πολλά πράγματα. Μπορεῖ δηλαδή ὁ αἰῶνας νά σημαίνει 100 χρόνια, ἤ 1000 χρόνια, ἤ ὅλη τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου, ἤ ὅλη τήν παρούσα ζωή τοῦ κόσμου, ἤ τήν αἰωνιότητα.
Ἐδῶ στήν περίπτωσή μας «Αἰών-αἰῶνας» σημαίνει 1.000 ἔτη.
Λέγει σχετικά ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Εἶναι λοιπόν ἀνάγκη νά ξέρουμε ὅτι τό ὄνομα τοῦ αἰῶνα εἶναι πολυσήμαντο, γιατί ἔχει πάρα πολλές σημασίες. Αἰῶνας λέγεται καί ἡ ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Λέγεται πάλι αἰῶνας καί ὁ χρόνος τῶν χιλίων ἐτῶν. Πάλιν αἰῶνας λέγεται ὁλόκληρη ἡ παροῦσα ζωή, καί αἰῶνας ἐπίσης ὁ μελλοντικός, ὁ ἀτελεύτητος μετά τήν ἀνάσταση». (Ἁγ. Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ Ρ.G. 94, 861)
Ἀλλά καί ὁ Ἅγιος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Ἄνθιμος, λέγει ἀκριβῶς τό ἴδιο: «καί ἐν τῷ παρόντι κόσμῳ, πᾶς αἰών χιλίων ἐστί χρόνων». (Ἑρμηνεία εἰς τήν Ἱεράν Ἀποκάλυψιν, σελ. 191)
(**)
Προσέξτε! Μήν μπερδευτεῖτε ἐδῶ μέ τόν 7ο αἰῶνα, πού ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Νήφων, ἐπειδή ἀλλοῦ ἔχουμε ἀναφορές γιά τόν 8ο αἰῶνα!
Ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι εἶναι ἀκριβῶς τό ἴδιο, μόνο πού ἐδῶ, γίνεται μέ διαφορετικό τρόπο ἡ μέτρηση. Ὅπως ἔχουμε ἤδη πεῖ (στό 1ο Κεφάλαιο τοῦ βιβλίου μας), σημασία ἔχει τό πῶς μετράει κανείς κάτι.
Ἕνα ἀκόμη παράδειγμα:
Δύο ἄνθρωποι ἔλειψαν μία περίοδο, ἀπό τό ἔτος 1990 ἕως τό ἔτος 1997.
Ὅταν ρωτήσεις τόν ἕναν πόσα χρόνια ἔλειψε, σοῦ λέει ἑπτά, διότι ὑπολογίζει ὅτι ἀπό τό 1990 μέχρι τό 1997 πέρασαν 7 χρόνια.
1990 - 1991 = 1ο ἔτος.
1991 - 1992 = 2ο ἔτος.
1992 - 1993 = 3ο ἔτος.
1993 - 1994 = 4ο ἔτος.
1994 - 1995 = 5ο ἔτος.
1995 - 1996 = 6ο ἔτος.
1996 - 1997 = 7ο ἔτος.
Ὁ δέ ἄλλος σοῦ λέει ὀκτώ, γιατί λογαριάζει διαφορετικά στό μέτρημα τά χρόνια. Ἀρχίζει νά μετράει ἕνα-ἕνα τά χρόνια, ὑπολογίζοντας ΚΑΙ τό ἔτος 1990 μέσα στό μέτρημά του.
Καί ἔτσι, λέει:
1990 = 1ο ἔτος.
1991 = 2ο ἔτος.
1992 = 3ο ἔτος.
1993 = 4ο ἔτος.
1994 = 5ο ἔτος.
1995 = 6ο ἔτος.
1996 = 7ο ἔτος.
1997 = 8ο ἔτος.
Κάτι ἀντίστοιχο, συμβαίνει καί ἐδῶ.
Τά ἑπτά βιβλία λοιπόν, εἶναι οἱ ἑπτά αἰῶνες τοῦ κόσμου. Κάθε αἰῶνας καί χίλια χρόνια.
_________________
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
44. «Εἰ δέ καί τάς ἑπτά χιλιάδας τῶν ἐτῶν, ἤγουν αἰῶνας λαμβάνῃ τις εἶναι τούς ἄνδρας, οἷς συνεγένετο τῶν ἀνθρώπων ἡ φύσις, οὐκ ἄνευ λόγου καί τῆς δεούσης λήψεται θεωρίας τόν τόπον· ὧν οὐδενός τούτων ἔσται γυνή κατά τήν μέλλουσαν ζωήν ἡ φύσις, ὡς τῆς χρονικῆς τέλος λαβούσης φύσεως· καί ὀγδόου ἀνδρός, τοῦ ἀτελευτήτου καί πέρας οὐκ ἔχοντος, αὐτήν παραλαβόντος αἰῶνος». (Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητοῦ Ρ.G. 90, 392 καί Φιλοκαλία 14Β, 241).
45. Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Ρ.G. 94, 861 καί (Ἔκδ. ἀκριβής Ὀρθ. Πίστεως, σελ. 96).
46. «Ὀκτώ δέ· καί γάρ αἰῶνος φέρει τύπον τοῦ μέλλοντος. Ἑπτά γάρ αἰῶσιν ὁ παρών συμπεραίνεται βίος. Ὀγδόῃ δέ, ἡ μέλλουσα βιοτή ἀνηγόρευται, ὡς ὁ μέγας ἐν θεολογίᾳ Γρηγόριος ἔφησε...» (Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ Ρ.G. 96, 560 Β
47. «Χρόνος οὐκ ἔσται μακρός μετά τάς ἕξ φωνάς τοῦ ἀγγέλου, τοῦ τά προφητευθέντα πληρωθῆναι... μετά τήν ἕξ αἰώνων παραδρομήν, ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος, τοῦ διά τῆς ἑβδόμης σημαινομένου σάλπιγγος, τά ἐκ τῶν ἁγίων προφητῶν εἰρημένα, πρός τῇ συντελείᾳ συμβήσεσθαι. Εὐαγγελισμός δέ, ἡ τούτων ἐκπλήρωσις· διά τήν ἡτοιμασμένην τοῖς ἁγίοις ἀνάπαυσιν» (Ἁγίου Ἀνδρέα Καισαρείας P.G. 106, 308).
48. Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, Διδαχή Δ’ (Ἰωάν.Μενούνου) «Πατροκοσμᾶς» σελ. 124)
49. Προφητεία Ἁγίου Νείλου. Πιστόν ἀντίγραφον ἀπό τό Βιβλίον «Εὐαγγελικός Κῆπος» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου
50. Ἁγίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς, «Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος», Ἔκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, Ὠρωπός»
Τό ὅραμα τοῦ Ἁγίου Νήφωνος
«Μιά βραδιά, ὁ Ἅγιος Νήφων, ἀφοῦ τελείωσε τὴν καθιερωμένη νυχτερινή του προσευχή, ξάπλωσε νά κοιμηθῆ πάνω στίς πέτρες, ὅπως πάντα. Ἦταν μεσάνυχτα καὶ ἀγρυπνοῦσε ἀκόμη κοιτάζοντας τὸ φεγγάρι καὶ τὰ ἀστέρια στόν οὐρανό.
Μόνος καθὼς ἦταν, ἀναλογίστηκε τὶς ἁμαρτίες του καὶ θρηνοῦσε γοερά, γιατὶ ἔφερνε στόν νοῦ του τή φοβερή ὥρα τῆς Κρίσεως.
Ἔξαφνα βλέπει ν ἀποτραβιέται τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ σὰν σεντόνι. Καὶ παρουσιάζεται ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ πελώριες διαστάσεις. Στεκόταν στούς αἰθέρες περικυκλωμένος ἀπ ὅλες τὶς οὐράνιες στρατιές• ἄγγελοι, ἀρχάγγελοι, τάγματα φοβερὰ καὶ ἐξαίσια, παραταγμένα μὲ κάθε συστολή.
Ὁ Κύριος ἔνευσε στόν στρατηγό τοῦ ἑνὸς τάγματος καὶ ἐκεῖνος πλησίασε λαμπρός, φοβερός, μὰ καὶ συνεσταλμένος.
- Μιχαήλ, Μιχαήλ, ἄρχοντα τῆς διαθήκης, παράλαβε μὲ τὸ τάγμα σου τὸν πυρίμορφο θρόνο τῆς δόξας μου καὶ πήγαινε στήν κοιλάδα τοῦ Ἰωσαφάτ. Ἐκεῖ θὰ τὸν ἐγκαταστήσῃς σὰν πρῶτο σημάδι τῆς παρουσίας μου. Γιατὶ πλησιάζει ἡ ὥρα πού θὰ λάβῃ καθένας κατὰ τὰ ἔργα του. Κάνε γρήγορα, ἔφτασε ἡ στιγμή...
Ἔπειτα πρόσταξε νά τοῦ φέρουν τοὺς Ἑπτὰ Αἰῶνες τῆς συστάσεως τοῦ κόσμου. Ὁ Μιχαήλ ἀνέλαβε τὴν ἐκτέλεση κι αὐτῆς τῆς προσταγῆς. Γι αὐτό πῆγε ἀμέσως στόν οἶκο τῆς διαθήκης καὶ τοὺς ἔφερε. Ἦταν σὰν μεγάλα βιβλία καὶ τὰ τοποθέτησε μπροστὰ στόν Κριτή. Ἔπειτα στάθηκε παράμερα παρατηρῶντας μὲ εὐλάβεια πῶς ξεφυλλίζει ὁ Κύριος τὴν ἱστορία τῶν αἰώνων.
Πῆρε ἐκεῖνος τὸν πρῶτο Αἰῶνα, τὸν ἄνοιξε καὶ εἶπε:
- Ἐδῶ γράφει πρῶτα-πρῶτα: Ὁ Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἕνας Θεὸς σὲ τρία πρόσωπα. Ἀπὸ τὸν Πατέρα γεννήθηκε ὁ Υἱὸς καὶ δημιουργὸς τῶν αἰώνων. Διότι μὲ τὸν Λόγο τοῦ Πατρός, τὸν Υἱό, ἔγιναν οἱ Αἰῶνες, δημιουργήθηκαν οἱ ἀσώματες Δυνάμεις, στερεώθηκαν οἱ οὐρανοί, ἡ γῆ, τὰ καταχθόνια, ἡ θάλασσα, οἱ ποταμοὶ “καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς”... Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ξεφύλλισε τὰ ἕξι βιβλία τῶν Αἰώνων. Πῆρε τέλος τὸ ἕβδομο καὶ διάβασε:
- Ἡ ἀρχὴ τοῦ ἑβδόμου Αἰῶνα σημαίνει τὸ τέλος τῶν αἰώνων. Ἀρχίζει νά γενικεύεται ἡ κακία, ἡ πονηρία κι ἡ ἀσπλαγχνία. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ ἑβδόμου Αἰῶνα εἶναι πονηροί, φθονεροί, ψεῦτες, μὲ ὑποκριτικὴν ἀγάπη, φίλαρχοι, ὑποδουλωμένοι στίς σοδομικές ἁμαρτίες.
Προχώρησε λίγο, κάτι διάβασε κι ἔστρεψε ἀμέσως θλιμμένο τὸ βλέμμα του ψηλά, στήριξε τὸ ἕνα χέρι στό γόνατο, μὲ τ’ ἄλλο σκέπασε τὸ πρόσωπο καὶ τὰ μάτια κι ἔμεινε συλλογισμένος σ’ αὐτή τή στάση ὥρα πολλή. Σὲ λίγο ψιθύρισε:
- Ἀλήθεια, τοῦτος ὁ ἕβδομος Αἰῶνας ξεπέρασε στήν ἀδικία καὶ τὴν πονηρία ὅλους τοὺς προηγούμενους...
Πιὸ κάτω ἦταν γραμμένες ὅλες οἱ ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων ὅσες βρῆκε ὁ θάνατος νά μὴν ἔχουν ξεπλυθῇ στή μετάνοια.
Κι ἦταν τόσο πολλές, σὰν τὴν ἄμμο τῆς θάλασσας!... Τὶς διάβαζε ὁ Κύριος δυσαρεστημένος καὶ κουνοῦσε τὸ κεφάλι του ἀναστενάζοντας.
Τὸ ἀμέτρητο πλῆθος τῶν ἀγγέλων στεκόταν περίτρομο ἀπὸ τὸν φόβο τῆς δίκαιης ὀργῆς τοῦ Κριτοῦ.
Ὅταν ὁ Κύριος ἔφτασε στή μέση τοῦ Αἰῶνα αὐτοῦ, παρατήρησε:
Τοῦτο τὸ ἔσχατο εἶναι γεμᾶτο ἀπὸ τή δυσωδία τῶν ἁμαρτιῶν, ἀπὸ τ’ ἀνθρώπινα ἔργα, ποὺ εἶναι ὅλα ψεύτικα καὶ βρωμερά: Φθόνοι, φόνοι, ψεύδη, ἔχθρες, μνησικακίες. Φτάνει πιά! Θὰ τὸ σταματήσω στή μέση. Νά πάψῃ ἡ κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας!
Καὶ λέγοντας αὐτὰ τὰ ὠργισμένα λόγια ὁ Κύριος ἔδωσε στόν ἀρχιστράτηγο Μιχαήλ τὸ σύνθημα γιά τὴν Κρίση...» (Ἁγίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς, «Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος», Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, Ὠρωπός).
51. Ἰωσήφ Βρυεννίου «ΤΑ ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ Β΄», Λόγος Α’ περί Συντελείας σελ. 158-171. (Ἐκδόσεις ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ).
52. Ἐκκλ. ια’, 2
53. Ἁγίου Ἀναστασίου Σιναΐτου Ρ.G. 89, 1117 Β
54. «Οὕτως ὁ ἑπτά τιμώμενος ἀριθμός τήν τιμήν τῆς Πεντηκοστῆς συνεισήγαγεν. Ὁ γάρ ἑπτά ἐπί ἑαυτόν συντιθέμενος, γεννᾷ τόν πεντήκοντα, μιᾶς δεούσης ἡμέρας, ἥν ἐκ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος προσειλήφαμεν, ὀγδόην τε οὖσαν τήν αὐτήν καί πρώτην, μᾶλλον δέ μίαν καί ἀκατάλυτον. Δεῖ γάρ ἐκεῖσε καταλῆξαι τόν ἐνταῦθα Σαββατισμόν τῶν ψυχῶν, ὡς δοθῆναι μερίδα, τοῖς ἑπτά, καί γε τοῖς ὀκτώ, καθώς ἤδη τινές τῶν πρό ἡμῶν τό Σολομώντειον ἐξειλήφασι» (Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου Ρ.G. 36, 432 Β
55. «Ὀκτώ δέ καί γάρ αἰῶνος φέρει τύπον τοῦ μέλλοντος. Ἑπτά γάρ αἰῶσιν ὁ παρών συμπεραίνεται βίος. Ὀγδόη δέ, ἡ μέλλουσα βιοτή ἀνηγόρευται, ὡς ὁ μέγας ἐν θεολογίᾳ Γρηγόριος ἔφησε, τό Σολομώντειον ῥητόν ἐξηγούμενος, δοῦναι μερίδα τοῖς ἑπτά, τῷ παρόντι βίῳ φάσκων, καί γε τοῖς ὀκτώ, τῷ μέλλοντι. Ἔδει δέ ἐν τῇ ὀγδόῃ τά τῆς ὀγδόης τοῖς τελείοις ἀποκαλύπτεσθαι. Ὡς γάρ ὁ θεῖος ὄντως καί θεηγόρος Διονύσιος ἔλεξεν, οὕτως ὁ Δεσπότης ὀφθήσεται τοῖς τελείοις θεράπουσιν αὐτοῦ, ὅν τρόπον ἐν τῷ ὄρει Θαβώρ τοῖς ἀποστόλοις τεθέαται...» (Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Ρ.G. 96, 560 Β
56. Α’ Πέτρ. α’, 16
57. Μ. Βασιλείου ΕΠΕ 4, 98
