1η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ

+ + +

Πρώτη δημοσίευσις 2/15-09-2018

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, 

Χαίρετε καί ἀνδρίζεσθε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!

Ἀξιωθήκαμε καί ἐφέτος νά ἑορτάσουμε κατά τήν 1η Σεπτεμβρίου, τήν ἀρχήν τῆς Ἰνδίκτου, δηλαδή τήν νέα ἐκκλησιαστική χρονιά, ἤ μᾶλλον καλύτερα, τό πρῶτον τεταρτημόριον (1/4) τῆς ἐρχομένης ἐκκλησιαστικῆς χρονιᾶς, μιᾶς καί ἄλλο ΔΕΝ θά ὑπάρξει.

Δόξα εἰς τόν Πανάγαθον Θεόν, ὁ ὁποῖος μᾶς χάρισε ὅλο αὐτό τό διάστημα, ἀπό τόν Μάρτιον μέχρι καί σήμερα, ἤρεμον καί εἰρηνικόν, χωρίς μεγάλες δοκιμασίες καί ἰδιαίτερους πειρασμούς, ὥστε νά μπορέσουμε -ὅσοι θέλουν- νά ἀγωνιστοῦμε πνευματικά, νά μετανοήσουμε εἰλικρινά διά ὅλες τίς ἁμαρτίες μας καί νά προετοιμαστοῦμε ἀκόμη περισσότερον διά τήν ἐπικείμενη ἔλευσίν Του, πού θά γίνει ὅπως γνωρίζουμε ὅλοι ἡμεῖς, χάριτι Θεοῦ, σέ συγκεκριμένην ἡμερομηνίαν, μέσα φυσικά εἰς τό σωτήριον ἔτος τοῦ 2018.

Ὅσοι δέ, δέν γνωρίζουν ἤ διερωτῶνται τί σημαίνει «Ἀρχὴ Ἰνδίκτου» καὶ τί εἶναι ἡ Ἴνδικτος, τοὺς λέμε ὅτι ἡ λέξη «Ἴνδικτος», ἔχει λατινικὴ προέλευση καὶ σημαίνει «ὁρισμός», «διάγγελμα», τό ὁποῖον ἐκδιδόταν ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους αὐτοκράτορες, μὲ σκοπὸ νὰ καθορίζουν τὸ ὕψος τῶν φόρων ἐπὶ τῆς παραγωγῆς τῆς γῆς, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ πληρώσουν οἱ ὑπήκοοι τῆς Ρώμης γιὰ τὴν συντήρηση τοῦ στρατοῦ. Τὸ διάγγελμα αὐτὸ ἴσχυε γιὰ δεκαπέντε χρόνια καὶ αὐτό, γιατί κάθε δεκαπέντε χρόνια ἀπολύονταν οἱ παλαιοὶ στρατιῶτες καὶ κατατάσσονταν οἱ νέοι. 

Μὲ τὴν πάροδο ὅμως τοῦ χρόνου ἡ λέξη «Ἴνδικτος» ἔπαψε νὰ σημαίνει μόνο «διάγγελμα», καὶ σήμαινε καί τὸ διάστημα τῶν δεκαπέντε ἐτῶν. Ἔτσι ἄρχισαν νὰ μετροῦν τὸν χρόνο σὲ Ἰνδίκτους (πρώτη Ἴνδικτος, δεύτερη Ἴνδικτος κ.ο.κ.).

Ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μ. Κωνσταντίνου υἱοθέτησε αὐτὸ τὸ σύστημα μέτρησης τοῦ χρόνου καὶ μετροῦσε τὰ ἔτη μὲ τὶς Ἰνδικτιῶνες. Ἔτσι τὸ Ἐκκλησιαστικὸ ἔτος ἄρχιζε τὴν 1η Σεπτεμβρίου μὲ Πατριαρχικὴ Θεία Λειτουργία καὶ ἰδιαίτερη Ἱερὰ Παράκληση, ὥστε νὰ εὐλογήσει ὁ Θεὸς τὸν καινούριο χρόνο.  (Περισσότερα διά τό θέμα αὐτό μπορεῖτε νά διαβάσετε ἐδῶ...)

Γιά τήν σημασία τῆς ἑορτῆς αὐτῆς τῆς Ἰνδίκτου, τῆς ἔναρξης δηλαδή τῆς ἐκκλησιαστικῆς χρονιᾶς, γράφει σχετικά, μεταξύ ἄλλων, ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης:

«...Εἶναι δέ καί τρίτη αἰτία, διά τήν ὁποίαν ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κάμνει σήμερον ἐνθύμησιν τῆς Ἰνδίκτου, καί ἑορτάζει τήν ἀρχήν τοῦ νέου χρόνου: ἤγουν, ἵνα διά μέσου τῆς ὑμνωδίας καί ἱκεσίας, ὁπού προσφέρομεν εἰς τόν Θεόν ἐν τῇ ἑορτῇ ταύτη, γένη ὁ Θεός ἵλεως εἰς ἡμᾶς, καί εὐλογήση τόν νέον χρόνον, καί χαρίση τοῦτον εἰς ἡμᾶς εὐτυχῆ καί γεμάτον ἀπό ὅλα τά σωματικά ἀγαθά. Καί ἵνα φωτίση τάς διανοίας μας, εἰς τό νά περάσωμεν ὅλον τόν χρόνον καθαρῶς καί μέ ἀγαθήν συνείδησιν, καί εἰς τό νά εὐαρεστήσωμεν τῷ Θεῷ, μέ τήν φύλαξιν τῶν ἐντολῶν του. Καί οὕτω νά τύχωμεν τῶν ἐν Οὐρανοῖς αἰωνίων ἀγαθῶν».

Διά τήν νέα λοιπόν, αὐτή ἐκκλησιαστική χρονιά, εὔχομαι σέ ὅλους ἡμᾶς, ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, στόν λιγοστόν αὐτόν χρόνον πού ἀπομένει, ὁ καλός Θεός, νά μᾶς χαρίζει πλουσιοπαρόχως, ὅλα αὐτά τά ἀγαθά πού ἀναφέρει ἀνωτέρω, ὁ σύγχρονος αὐτός Ἅγιος μας Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὥστε πράγματι νά μπορέσουμε νά ἐπιτύχουμε τά «ἐν Οὐρανοῖς αἰώνια ἀγαθά».

Εὔχομαι ἐπίσης, νά μᾶς χαρίζει τήν κατ’ ἄμφω ὑγεία (τήν σωματική καί τήν ψυχική), νά μᾶς φωτίζει καί νά μᾶς ἀνοίγει τά πνευματικά μας μάτια καί αὐτιά, ὥστε νά ἀντιλαμβανώμαστε πάντοτε τό ἅγιον Θέλημά Του καί νά τηροῦμε τίς σωτήριες Ἐντολές Του.

Ἀκόμη εὔχομαι, νά φωτίσει ὅλους τούς τυχόν καλοπροαίρετους ἀδελφούς μας, πού βρίσκονται ἀκόμη σέ σύγχυση, ἤ ἐν ἀγνοία τους ἀκολουθοῦν τούς αἱρετικούς καί Οἰκουμενιστές κληρικούς, ὥστε νά μπορέσουν νά ἀντιληφθοῦν καί νά διακρίνουν τήν ἀλήθεια, καί νά φύγουν ὅσο πιό μακριά μποροῦν, διά νά προφυλαχθοῦν (ἀποτειχιζόμενοι) ἀπό ὅλους αὐτούς τούς σύγχρονους Λυκοποιμένες, πού ὡς ἄλλοι προβατόσχημοι λύκοι, τούς ὁδηγοῦν στήν ἀγκαλιά τῆς Πανθρησκείας καί τοῦ Ἀντιχρίστου καί φυσικά στήν αἰώνια ἀπώλεια τῆς ψυχῆς τους!

Εἰλικρινά εὔχομαι, ὁ Θεός νά τούς δώσει, Πνεῦμα σοφίας, συνέσεως καί διακρίσεως, ὥστε νά μπορέσουν τελικά νά διακρίνουν τούς πραγματικούς ἀπό τούς φαινομενικούς αἱρετικούς καί πλάνους, τήν πραγματική Ἀλήθεια ἀπό τήν φαινομενική ἀλήθεια καί τό Ψέμα, τήν Ὀρθοδοξία, ἀπό τίς διάφορες Αἱρέσεις, τίς πλάνες καί τά διάφορα μυθεύματα πού κυκλοφοροῦν, γύρω ἀπό τήν Πίστη μας, ἀλλά καί τό πρόσωπο τοῦ Ἀντιχρίστου.

Καί τέλος, εὔχομαι μέ πολύ ἀγάπη, μέσα ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου, σέ ὅλους τούς πραγματικούς ἀδελφούς μας, καί ἰδιαίτερα σέ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι -παρόλη τήν μεγάλη λειψανδρία καί πνευματική πτωχεία πού ὑπάρχει- αὐτοί κατάφεραν νά ἀποτειχιστοῦν καί τώρα εἶναι μόνοι τους ἤ νοιώθουν μόνοι τους, καί ὅμως αὐτοί συνεχίζουν νά ἀγωνίζονται σθεναρά, παρόλο τόν πόλεμο, τίς διώξεις καί τίς πιέσεις πού δέχονται·  Σέ ὅλους αὐτούς λοιπόν, εὔχομαι ὁλόψυχα, ὁ καλός Θεός νά τούς ἐνδυναμώνει καί νά τούς χαρίζει μεγάλη πίστη, θάρρος, ἐλπίδα, ἀνδρεία ἀγάπη καί ὑπομονή, ὥστε νά μπορέσουν καί αὐτοί, ἀλλά καί ἡμεῖς τό ὀλίγον αὐτό διάστημα πού ἀπομένει ἀκόμη, νά ἀνταπεξέλθουμε στίς διάφορες δυσκολίες καί δοκιμασίες πού μᾶς ἐπιφυλλάσονται, συνεχίζοντας ἀκόμη περισσότερο καί πιό δυναμικά τόν ἄνισο, ἀλλά εὐλογημένον καί θεάρεστον αὐτόν ἀγῶνα μας, ἐναντίον τοῦ Ἀντιχρίστου καί ὅλων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καί ὀργάνων του, πού ἔχουν ἁλώσει τά πάντα, δυστυχῶς εἰς τήν πάλαι ποτέ ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας!

Παρακαλῶ δέ, εὔχομαι καί ἐλπίζω, ὁ σήμερον ἑορταζόμενος τόσο μεγάλος ἅγιος καί ἄξιος διάδοχος τοῦ Μωϋσέως, ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, ὁ ὁποῖος ὡς τύπος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁδήγησε τότε, τόν παλαιόν Ἰσραήλ, εἰς τήν γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, νά συγκαταβεῖ νά καταδεχθεῖ καί νά συναινέσει νά ἀναλάβει, -λόγω παντελοῦς ἐλλείψεως ὀρθοδόξων ποιμένων καί ἡγετῶν- τήν καθοδήγησιν καί τοῦ νέου Ἰσραήλ, ἄν καί πολύ ἁμαρτωλοί καί ἀνάξιοι, (ὅπως ἄλλωστε καί ὁ τότε λαός του) ὁδηγῶντας μας ἀσφαλῶς καί ἀπλανῶς εἰς τήν ἰδικήν μας νέα γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.  ΑΜΗΝ!!!

Ἄς μήν ξεχνᾶμε δέ, ὅτι:

α) Τελικά ὁ ΜΟΝΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ θά εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ»! (Ἀποκ. στ΄, 2)

β) Τά διαχρονικά καί παρήγορα λόγια τοῦ Κυρίου μας: «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». (Ἰω. ις΄, 33)

γ) Τήν ἀδιάψευστη διαβεβαίωση καί ὐπόσχεσή Του, ὅτι, «Εἰ ὁ Θεός μεθ΄ ἡμῶν, οὐδείς καθ΄ ἡμῶν»!

δ) Καί τέλος ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός μας, τότε, καί μόνον τότε πῆγε, βρῆκε,  εὐλόγησε καί δέχθηκε κοντά Του τόν ἐκ γενετῆς τυφλόν πού ἐθεράπευσε, ὅταν, πρῶτον ὁ τυφλός τόν ὁμολόγησε σθεναρῶς ἐνώπιον τοῦ Συνεδρίου (δηλ. τῆς σημερινῆς Ἱ. Συνόδου) καί ἀφοῦ στήν συνέχεια αὐτοί τόν ἔκαναν ΑΠΟΣΥΝΑΓΩΓΟ (δηλ. τόν ἀφώρισαν-τόν καθήρεσαν) καί τόν ἐδίωξαν (δηλ. ἀποτειχίσθηκε) ἀπό τήν ἁμαρτωλή Συναγωγή τους (δηλ. τήν σημερινή ἐκκλησία) ἡ ὁποία ὄχι μόνον εἶχε ἤδη ἀπορρίψει καί ἀρνηθεῖ τόν ἀληθινόν Μεσσία της, τόν Ἰησοῦ Χριστόν, ἀλλά καί στήν συνέχεια τόν Ἐσταύρωσεν.

«῎Ηκουσεν ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ· σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ; ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν; εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν. ὁ δὲ ἔφη· πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ. καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς· εἰς κρῖμα ἐγὼ εἰς τὸν κόσμον τοῦτον ἦλθον, ἵνα οἱ μὴ βλέποντες βλέπωσι καὶ οἱ βλέποντες τυφλοὶ γένωνται. καὶ ἤκουσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων ταῦτα οἱ ὄντες μετ’ αὐτοῦ, καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ ἡμεῖς τυφλοί ἐσμεν; εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει». (Ἰω. θ΄, 35-41)

Ὀλίγη ΥΠΟΜΟΝΗ καί ΑΝΔΡΕΙΑ λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.

Ὁ Κύριός μας ἔρχεται γρήγορα. Κρατεῖστε αὐτό πού ἔχετε (τήν Ἀλήθεια καί τήν Πίστη σας) καλά, σφιχτά, μέχρι τό τέλος, διά νά μή σᾶς πάρει κανείς, τελευταία στιγμή, μέσα ἀπό τά χέρια σας, τό οὐράνιο καί αἰώνιο στεφάνι σας. ΑΜΗΝ!!!

«Ἔρχομαι ταχύ·κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου».

Μέ πολλές εὐχές καί ἀγάπη Χριστοῦ

πατήρ Μάξιμος