ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ - ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΤΡΟΣ ΜΑΞΙΜΟΥ
ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἀξιότιμοι κύριοι καί κυρίες, σεβαστοί φίλοι καί φίλες· Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!

Σύν Θεῷ, φθάσαμε ἑπτά μόλις ἡμέρες, πρίν ἀπό τήν Δευτέρα Παρουσία, λίγο πρίν τό Τέλος τῆς ἐπίγειας καί μάταιας ζωῆς μας καί ὅπως σᾶς εἶχα ὑποσχεθεῖ, ἔρχομαι νά ἐπικοινωνήσω μαζί σας, διά μίαν τελευταίαν φοράν, προκειμένου νά σᾶς πῶ δύο μόνον ταπεινά λόγια, καί ὅσοι θέλουν ἄς τά διαβάσουν, ἄς τά ἀκούσουν, ἄς τά δεχθοῦν καί ἄς τά ἐφαρμόσουν.

Ἀρχική σκέψις μου βέβαια, ἦταν νά σᾶς εἰπῶ πολλά καί σημαντικά πράγματα, ὅπως καί νά γίνει βιντεοσκόπηση τοῦ μηνύματός μου, ἀλλά διά πολλούς καί διαφόρους λόγους, πού δέν εἶναι ἐπί τοῦ παρόντος νά ἀναφέρω, ἔκρινα τελικά πώς δέν «ἄξιζε» οὔτε καί ἦταν ἀπαραίτητο νά τό πράξω, μιᾶς καί ὅλα αὐτά τά χρόνια ἔχω πεῖ καί γράψει ΟΛΑ ὅσα χρειάζονταν διά τά ἐσχατολογικά θέματα, καί ὄχι μόνον, εἰς «ὦτα -βέβαια- μή ἀκουόντων»!

Ὁπότε πιστεύω, ὅτι ΔΕΝ θά ἄλλαζε ΤΙΠΟΤΕ ἀπολύτως.
«Ὁ κῦβος ἐρρίφθη» πλέον, ἀγαπητοί μου.

Ὅσοι ἄκουσαν ἄκουσαν!

Ὅσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν!

Ὅσοι πίστεψαν πίστεψαν!

Ὅσοι μέ δέχθησαν μέ δέχθησαν!

Οἱ ὑπόλοιποι, «πιστοί» καί ἄπιστοι, ἄς κάνουν καλά, κατά τήν φοβερή καί φρικτή ἐκείνη ὥρα τῆς Κρίσεως, τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐν πρώτοις ἀπευθύνομαι εἰς ὅλους ἐσᾶς πού πιστέψατε εἰς τήν ταπεινότητα καί τά γραφόμενά μου διά τόν ἐρχομόν τῆς ἐνδόξου καί Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας, τήν προσεχή Κυριακή 8 Ἀπριλίου (25-26 Μαρτίου μέ τό παλαιό Ἑορτολόγιο), προτρέποντάς σας νά μείνετε πιστοί καί σταθεροί «ἄχρι θανάτου» μέχρι τό τέλος, διότι «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται». 

Δέν θά πρέπει δέ νά ἐφησυχάσετε, ἐπειδή φθάσαμε εἰς τό τέλος, ἀλλά θά πρέπει νά προσέξετε πάρα πολύ ἀπό τούς τελευταίους πειρασμούς τοῦ Διαβόλου, πού ΣΙΓΟΥΡΑ θά ἔλθουν, καί νά ἐντείνετε ἀκόμη περισσότερον τόν πνευματικό σας ἀγώνα κατά τίς λίγες αὐτές ἡμέρες πού ἔχουν ἀπομείνει, κλαίοντας καί μετανοῶντας εἰλικρινά, διά ὅλες τίς ἁμαρτίες πού διαπράξαμε, ἐκ νεότητος μας ἕως καί σήμερον, ἐλπίζοντας εἰς τό πλούσιον καί μέγα ΕΛΕΟΣ τοῦ Φιλεύσπλαγχνου Θεοῦ μας!

Προσπαθεῖστε δέ τίς Ἅγιες αὐτές ἡμέρες, ὅπου καί ἐάν βρίσκεστε, ἀκόμη καί ἐάν εἶσθε ΜΟΝΟΙ σας εἰς τό σπίτι, (λόγῳ τῆς ἀποτειχίσεως σας ἀπό τούς ποικίλους αἱρετικούς) νά κάνετε κανονικά τά καθήκοντά σας καί τίς ἀκολουθίες σας, μέ πολλά δάκρυα, κατάνυξη καί συντριβή, διά νά μπορέσετε νά ζήσετε καί νά βιώσετε οὐσιαστικά καί σέ βάθος ὅλα τά ἄχραντα καί φρικτά Πάθη τοῦ Κυρίου μας, οὕτως ὥστε μέ «κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθῶμεν Αὐτῷ καί συσταυρωθῶμεν καί νεκρωθῶμεν δι΄ Αὐτόν ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς, ἵνα καί συζήσωμεν Αὐτῷ καί συνανυψωθῶμεν μετ΄ Αὐτοῦ εἰς τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ...».

Διά ὅλους δέ τούς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι μέχρι καί αὐτήν τήν ὥρα ὄχι μόνον δέν πιστεύουν, ἀλλά καί χλευάζουν, κοροϊδεύουν, κατηγοροῦν, συκοφαντοῦν καί ζοῦν ἀμέριμνοι καί "ἀνέμελοι", δέν ἔχω νά πῶ κάτι ἄλλο, πέρα ἀπό αὐτά πού τόσα χρόνια ἔχω ἤδη εἰπεῖ καί γράψει ἄπειρες φορές, χωρίς μάλιστα ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ νά ἀπαντήσει ἤ νά ἀναιρέσει τό παραμικρόν ἀπό ὅλα αὐτά. Ὁ Θεός ἄς τούς ἐλεήσει καί ἄς τούς συγχωρήσει.

Τό μόνον ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ πού θά ἤθελα νά τούς εἰπῶ εἶναι νά προσέξουν πάρα πολύ, μήπως τελικά πιαστοῦν μέχρι τέλος σέ βαθύ ὕπνο καί λήθαργο, καί τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα, ξυπνήσουν -δυστυχῶς- «ὑποβρυχίως» καί τρέχουν τελευταία στιγμή, σάν τίς πέντε μωρές Παρθένες, διά νά βροῦν «ἔλαιον» διά τίς λαμπάδες τους, ἀκούγοντας τελικά τόν ΦΟΒΕΡΟΝ λόγον τοῦ Κυρίου μας -πού εἴθε νά μήν τόν ἀκούσει κανείς ἄνθρωπος- τό, «ΟΥΚ ΟΙΔΑ ΥΜΑΣ».  

Ἄν καί, ἡ σύγχρονος «ΚΙΒΩΤΟΣ» τοῦ Θεοῦ, ἑπτά ἡμέρες πρίν τό Τέλος, «ἔκλεισε» ἤδη τήν θύρα της, -ΔΥΣΤΥΧΩΣ- καί ΔΕΝ δέχεται πλέον ΚΑΝΕΝΑΝ ἐντός της, ὅπως ἀκριβῶς συνέβει καί ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε, ἀφήνοντας ἀπέξω ὅσους δέν πίστεψαν εἰς τόν Νῶε καί δέν θέλησαν νά τόν ἀκολουθήσουν:

«Καί εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε· εἴσελθε σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου εἰς τὴν κιβωτόν, ὅτι σὲ εἶδον δίκαιον ἐναντίον μου ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ... ἔτι γὰρ ἡμερῶν ἑπτὰ ἐγὼ ἐπάγω ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας καὶ ἐξαλείψω πᾶν τὸ ἀνάστημα, ὃ ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου πάσης τῆς γῆς. καὶ ἐποίησε Νῶε πάντα, ὅσα ἐνετείλατο αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός. Νῶε δὲ ἦν ἐτῶν ἑξακοσίων, καὶ ὁ κατακλυσμὸς τοῦ ὕδατος ἐγένετο ἐπὶ τῆς γῆς. εἰσῆλθε δὲ Νῶε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τὴν κιβωτὸν διὰ τὸ ὕδωρ τοῦ κατατακλυσμοῦ...». (Γέν. ζ΄1-7)

Θά ἤθελα ἀκόμη νά τονίσω καί νά ἐπισημάνω, ἐπειδή ὅλοι σχεδόν οἱ Χριστιανοί, περιμένουν ὡς γνωστόν, νά προηγηθοῦν, τῆς Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας μεγάλα καί τρανταχτά γεγονότα, ὅπως: ὁ ἐρχομός τῶν δύο Προφητῶν, ἡ ἑπταετής  βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου, τό κτίσιμο τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομώντος, τό Σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου στό δεξί χέρι καί τό μέτωπο κ.λπ., ὅτι  ὅλα αὐτά τελικά ΔΕΝ πρόκειται νά συμβοῦν, ὅπως ἀναλυτικά ἔχω γράψει καί ἀποδείξει, εἰς τό τελευταῖο βιβλίο μου «Η ΕΣΧΑΤΗ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ», ἀλλά εἶναι μία μεγάλη πλάνη καί ἀπάτη τοῦ Διαβόλου καί τοῦ Ἀντιχρίστου, προκειμένου νά ξεγελάσει καί νά πιάσει εἰς τόν ὕπνο, ὅλους τούς νομιζόμενους «πιστούς».

Ἀπόδειξη δέ τρανή, τά συνταρακτικά λόγια τοῦ Προφήτη Ἰεζεκιήλ, ὁ ὁποῖος μᾶς φωνάζει καί προειδοποιεῖ ὅτι:
«ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΗΚΕΙ...ΟΥ ΜΕΤΑ ΘΟΡΥΒΩΝ ΟΥΔΕ ΜΕΤΑ ΩΔΙΝΩΝ».

Δηλαδή μέ ἁπλά λόγια, τό ΤΕΛΟΣ τῆς γῆς καί ἡ Δευτέρα Παρουσία ἔρχεται... ἦλθε... ἔφθασε... τελείως ΑΘΟΡΥΒΑ καί ΞΑΦΝΙΚΑ, χωρίς θόρυβο, χωρίς σημάδια, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς συνταρακτικά γεγονότα πού θα προειδοποιοῦν τό Τέλος, χωρίς ὠδίνες (πόνους τῆς τεκούσης γυναικός) πού θά προειδοποιοῦν ὅτι ἔρχεται ἡ ὥρα τοῦ τοκετοῦ, καί καταλαβαίνει ὅτι ἔφθασε ἡ ὥρα νά γεννήσει...

«Καί ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων·  καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, εἰπόν· τάδε λέγει Κύριος τῇ γῇ τοῦ ᾿Ισραήλ· πέρας ἥκει, τὸ πέρας ἥκει ἐπὶ τὰς τέσσαρας πτέρυγας τῆς γῆς. ἥκει τὸ πέρας ἐπὶ σὲ τὸν κατοικοῦντα τὴν γῆν, ἥκει ὁ καιρός, ἤγγικεν ἡ ἡμέρα, οὐ μετὰ θορύβων οὐδὲ μετὰ ὠδίνων. νῦν ἐγγύθεν ἐκχεῶ τὴν ὀργήν μου ἐπὶ σὲ καὶ συντελέσω τὸν θυμόν μου ἐν σοὶ καὶ κρινῶ σε ἐν ταῖς ὁδοῖς σου καὶ δώσω ἐπὶ σὲ πάντα τὰ βδελύγματά σου· οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμός μου, οὐδὲ μὴ ἐλεήσω, διότι τὰς ὁδούς σου ἐπὶ σὲ δώσω, καὶ τὰ βδελύγματά σου ἐν μέσῳ σου ἔσονται, καὶ ἐπιγνώσῃ διότι ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ τύπτων». (Ἰεζ. ζ΄, 1-6)

«Ὁ νοῶν νοείτω»!  Ὅποιος καταλάβει, κατάλαβε..

Ἀπόδειξη ἐπίσης καί τά θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, πού μᾶς λέγει σαφέστατα, ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά ἔλθει ΞΑΦΝΙΚΑ, ὡς κλέπτης τήν νύκτα καί δέν θά τήν πάρει ΚΑΝΕΙΣ εἴδηση, ἐννοεῖται ἀπό τούς εὑρισκομένους εἰς τό σκότος καί τήν πλάνη καί μακράν τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι αὐτοί θά πιαστοῦν εἰς τόν ὕπνο καί θά χαθοῦν ΟΛΟΙ, τελείως ξαφνικά, χωρίς νά τό περιμένουν καί μάλιστα ἐνῶ θά ὑπάρχει φαινομενική ἠρεμία, ἀσφάλεια καί εἰρήνη καί ἐνῶ θά πιστεύουν ὅτι, ὅλα πηγαίνουν «καλά»! 

«Αὐτοὶ γὰρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται. ὅταν γὰρ λέγωσιν, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος, ὥσπερ ἡ ὠδὶν τῇ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ, καὶ οὐ μὴ ἐκφύγωσιν». (Α΄Θεσ. ε΄, 2-3)

Ἀλλά καί τό γνωστόν τροπάριον τοῦ Μεσονυκτικοῦ μᾶς τονίζει καθημερινά ὅτι: «Ἀθρόον ὁ Κριτής ἐπελεύσεται καί ἑκάστου αἱ πράξεις γυμνωθήσονται...»

Καί τέλος τά λόγια τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου μας πού μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία Του θά ἔλθει ἐντελῶς ΞΑΦΝΙΚΑ καί ἀπροσδόκητα, ὅπως ἀκριβῶς συνέβει καί εἰς τήν ἐποχή τοῦ Νῶε. 

«ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου». (Ματθ. κδ΄, 37-39)

Μάλιστα εἰς τό ἴδιο κεφάλαιο, ἀμέσως κατωτέρω μᾶς λέγει καί κάτι ἄλλο ὁ Κύριός μας, θέλοντας νά μᾶς τονίσει ἀκόμη περισσότερο τό ἐντελῶς ξαφνικό καί ἀπροσδόκητο τοῦ ἐρχομοῦ Του, ἀφοῦ τήν ὥρα ἐκείνη ὁ καθένας θά εὑρίσκεται ἀνέμελος εἰς τήν κάθε ἀσχολίαν του καί ἐργασίαν του: 

«Τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ εἷς παραλαμβάνεται καὶ ὁ εἷς ἀφίεται· δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μυλῶνι, μία παραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται... διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται». (Ματθ. κδ΄, 40-44)

Φθάνουν ὅμως αὐτά, διά ὅσους θέλουν νά πεισθοῦν καί νά καταλάβουν, ἀφοῦ, «ὁ ἐν ὀλίγοις πιστός καί ἐν πολλοῖς πιστός καί ὁ ἐν ὀλίγοις ἄπιστος καἰ ἐν πολλοῖς ἄπιστος».

Ἐπίσης θά ἤθελα, νά εὐχαριστήσω θερμά ὅσους μέ βοήθησαν καί μοῦ στάθησαν καθ΄ οἱονδήποτε τρόπον ὅλα αὐτά τά χρόνια καί νά τούς εὐχηθῶ ὁλόψυχα ὁ Θεός νά τούς τά ἀνταποδώσει ἑκατονταπλασσίονα εἰς τήν αἰώνιον ζωήν.

Ἀκόμη, ὡς Ὀρθόδοξος πιστός Χριστιανός, ἀλλά καί Μοναχός, ἐπιθυμῶ ὅπως, ζητήσω ταπεινά ΣΥΓΓΝΩΜΗ -μέ  φόβο Θεοῦ καί εἰλικρίνεια- ἀπό ὅλους ὅσους ἔβλαψα, ἀδίκησα, ἐλύπησα, ἐστενοχώρησα, καθ΄ οἱονδήποτε τρόπον, εἴτε ἐν γνώσει, εἴτε ἐν ἀγνοία μου, εἴτε ἑκούσια, εἴτε ἀκούσια, καθ΄ ὅλη τήν πορεία τῶν ἱεραποστολικών μου δραστηριοτήτων.

ΣΥΓΧΩΡΩ ἐπίσης, ἐκ βάθους καρδίας, ὅλους ὅσους μέ ἔβλαψαν, μέ ἀδίκησαν, μέ ἐλύπησαν, μέ κατηγόρησαν καί μέ συκοφάντησαν ὅλα αὐτά τά χρόνια, εἴτε ἐν γνώσει εἴτε ἐν ἀγνοία τους, εἴτε ἑκούσια εἴτε ἀκούσια. Ὁ Θεός ἄς τούς συγχωρήσει.

Ὄχι μόνον δέ τούς συγχωρῶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μου, ἀλλά ταυτόχρονα, καί τούς ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ θερμά, διότι ἐστάθησαν αἰτία καί ἀφορμή νά χλευασθῶ, νά ἀδικηθῶ, καί νά ταπεινωθῶ, ὑπομένοντας ἔτσι μέ πολύ καρτερία τήν θλίψη καί τήν δοκιμασίαν αὐτήν, ἐπί πολλά χρόνια, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, σβήνοντας ἔτσι πολλές ἁμαρτίες μου, ἀλλά ταυτόχρονα καί προσδοκῶντας-λαμβάνοντας μισθόν πολύν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, σύμφωνα μέ τόν ἀδιάψευστον λόγον τοῦ Κυρίου μας, πού λέγει:

«Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς». (Ματθ, ε΄, 10-12)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί:

Ὅσο ποτέ ἄλλοτε εἰς τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος «ὁ Κύριος μας, καί ὁ καιρὸς ἐγγύς ἐστιν...» (Φιλιπ. δ΄, 4). 

Δι΄ αὐτό καί, «ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. Ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ, καὶ ὁ μισθός μου μετ᾿ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ». (Ἀποκ. κβ΄,10-12)

ΕΥΧΟΜΑΙ ὁλόψυχα σέ ὅλους, νά ἀξιωθῶμεν τῆς αἰωνίου Βασιλείας τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν  Ἰησοῦ Χριστοῦ. 

ΑΜΗΝ! ΓΕΝΟΙΤΟ!!