ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΙΕΡΕΜΙΑ
ΚΑΙ Η ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ

Πρώτη δημοσίευσις 1/05/2014 

Μνήμη του Προφήτου Ιερεμία  σήμερον. Ας θυμηθούμε κάτι πολύ σημαντικό και διδακτικό από την ζωή του.

Είναι γνωστόν ότι, πριν την Βαβυλώνεια αιχμαλωσία του Εβραϊκού λαού, στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός προσπάθησε πολλές φορές μέσω του κηρύγματος κυρίως του Προφήτου Ιερεμία,^[1] αλλά και άλλων Προφητών Του, να γλυτώσει τους Ισραηλίτας και τους Βασιλείς τους από την αιχμαλωσία αυτή, αλλά και την ολοκληρωτική καταστροφή της Ιερουσαλήμ, του Ναού του Σολομώντος, (586 μ.Χ.) ακόμη και όλων των Ιουδαίων, αρκεί να μετανοούσαν.

Δυστυχώς όμως δεν θέλησαν να μετανοήσουν, ούτε και να αλλάξουν πορεία. Κανείς τους δεν πίστευε, ούτε ήθελε να ακούσει, όσα τους έλεγε ο Θεός μέσα από τους Προφήτες Του και ιδιαίτερα τον Ιερεμία. Αυτό μάλιστα γινόταν επί εικοσιτρία ολόκληρα χρόνια, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.^[2]

Ώσπου κάποια στιγμή, ο Θεός αποφάσισε αμετάκλητα να τους παραδώσει στον Ναβουχοδονόσορα για 70 ολόκληρα χρόνια.^[3]
Ανεξαρτήτως πλέον εάν θα μετανοούσαν ή όχι. Όπως και έγινε πράγματι.

Τους έδωσε όμως ακόμη, μία τελευταία ευκαιρία, όχι βέβαια για να γλυτώσουν την αιχμαλωσία (αυτό πλέον δεν άλλαζε με τίποτε) αλλά για να υποφέρουν πολύ λιγότερα, απ’ όλα όσα επρόκειτο στην συνέχεια να πάθουν, αρκεί όμως να μετανοούσαν ειλικρινά και να αποδέχοταν το θέλημά Του, το οποίον ήταν να υποταχθούν άνευ όρων στον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορα.

Αποστέλλει λοιπόν ο Θεός, για τελευταία φορά τον Προφήτη Ιερεμία προς τον βασιλέα Σεδεκία, προκειμένου να του αναφέρει την απόφαση Του αυτή.

Ότι δηλαδή, μαζί με την μετάνοιά τους και την επιστροφή τους στον Θεόν, θα πρέπει να μην πολεμήσουν τον Ναβουχοδονόσορα, αλλά να  παραδοθούν εκούσια σ’ αυτόν, για να γλυτώσουν, εάν θέλουν, όλα τα μεγάλα και φοβερά δεινά που θα ερχόταν στην συνέχεια.^[4]  
Διαφορετικά δεν θα γλύτωνε κανείς. Ούτε η πόλις της Ιερουσαλήμ, ούτε ο Ναός τους, ούτε ο λαός, ούτε ακόμη και ο ίδιος ο Βασιλεύς, μαζί με όλη την οικογένειά του.

Μάλιστα δε ο Προφήτης Ιερεμίας προείπε στον ίδιο τον Βασιλιά των Ιουδαίων, ακόμη και το τι ακριβώς θα πάθαινε αυτός και τα παιδιά του, εάν τελικά δεν υπήκουε στο θέλημα του Θεού. Και αυτό ήταν το ότι ο  Ναβουχοδονόσορ θα σκότωνε τα παιδιά του μπροστά στα μάτια του, θα τύφλωνε τον ίδιον και θα τον έπαιρνε σκλάβο και αλυσσοδεμένο στην Βαβυλώνα, όπου και θα πέθαινε εκεί ατιμασμένος.

Ο Βασιλιάς βέβαια και οι σύμβουλοί του, όχι μόνον δεν άκουσαν και δεν απεδέχθησαν όλα όσα τους είπε εξ ονόματος του Θεού ο Ιερεμίας, αλλά και τον περιέπεξαν, τον βασάνισαν και τον φυλάκισαν.

Δεν μπορούσαν να δουν την αλήθεια, αλλά ούτε και ήθελαν ποτέ να πιστέψουν ότι ο Θεός του Ισραήλ ήθελε ή θα επέτρεπε να παραδοθούν ως σκλάβοι οι ίδιοι στον Ναβουχοδονόσορα, να καταστραφεί η Ιερουσαλήμ και ο περιώνυμος Ναός Του και να συμβούν όλα αυτά τα μεγάλα και φοβερά δεινά, που προέλεγε σ’ αυτούς, ο Προφήτης.

Και όμως, ο «κύβος ερρίφθη».
Ο Θεός είχε πάρει πλέον την απόφασή Του και αυτή ήταν οριστική και αμετάκλητη, λόγω των αμαρτιών τους και της αμετανοησίας τους, μέχρι τότε.

Η μόνη τελευταία ευκαιρία που τους έδωσε, εάν μετανοούσαν, πάλι από ευσπλαγχνία κινούμενος, ήταν όχι για να αλλάξουν πλέον αυτή την απόφαση του Θεού,  η οποία δεν άλλαζε με τίποτε, αλλά για να υποστούν πολύ λιγότερα δεινά και καταστροφές, απ’ ό,τι  έπαθαν στην συνέχεια.

Δυστυχώς όμως, ούτε τότε άκουσαν τον Προφήτη Ιερεμία και έπαθαν ο,τι ακριβώς τους είχε προείπει:

«Και συνέλαβον τον βασιλέα και ήγαγον αυτόν προς τον βασιλέα Βαβυλώνος εις Δεβλαθά, και ελάλησεν αυτώ μετά κρίσεως. και έσφαξε βασιλεύς Βαβυλώνος τους υιούς Σεδεκίου κατ’ οφθαλμούς αυτού, και πάντας τους άρχοντας  Ιούδα έσφαξεν εν Δεβλαθά. και τους οφθαλμούς Σεδεκίου εξετύφλωσε και έδησεν αυτόν εν πέδαις, και ήγαγεν αυτόν βασιλεύς Βαβυλώνος εις Βαβυλώνα και έδωκεν αυτόν εις οικίαν μύλωνος έως ημέρας ης απέθανε. και εν μηνί πέμπτω, δεκάτη του μηνός, ήλθε Ναβουζαρδάν ο αρχιμάγειρος ο εστηκώς κατά πρόσωπον του βασιλέως Βαβυλώνος εις  Ιερουσαλήμ, και ενέπρησε τον οίκον Κυρίου και τον οίκον του βασιλέως και πάσας τας οικίας της πόλεως, και πάσαν οικίαν μεγάλην ενέπρησεν εν πυρί». ^[5]

«Και συνέλαβον τον βασιλέα και ήγαγον αυτόν προς βασιλέα Βαβυλώνος εις Δεβλαθά, και ελάλησε μετ΄αυτού κρίσιν· και τους υιούς Σεδεκίου έσφαξε κατ΄οφθαλμοὺς αυτού, και τους οφθαλμούς Σεδεκίου εξετύφλωσε και έδησεν αυτόν εν πέδαις και ήγαγεν εις Βαβυλώνα».^[6]  

Να λοιπόν, που όπως βλέπουμε μερικά πράγματα και κάποιες αποφάσεις του Θεού δεν αλλάζουν με τίποτε, ό,τι και να γίνει και ό,τι και εάν κάνουμε.

Γι’ αυτό ας προσέξουν καλά κάποιοι «εξυπνάκηδες» και ας τρέξουν να μετανοήσουν, πριν έλθει πάρα πολύ σύντομα ένας άλλος... σύγχρονος Ναβουχοδονόσωρ και καταστρέψει τα πάντα οδηγώντας τους σε μία άλλη πολύ χειρότερη σκλαβιά και αιχμαλωσία ψυχή τε και σώματι!

«Ο νοών νοείτω και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω...»!!!

____________

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1]  (Ιερ. λγ΄) 

[2]  (Ιερ. κε΄ ,3)

[3] (Ιερ. κε΄ , 11)

[4] (Ιερ. λδ΄)

[5] (Ιερ. νβ΄, 9-16)

[6] (Δ΄ Βασ. κε΄ , 6-8)

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ

Μνήμη τοῦ Προφήτου Ἱερεμία σήμερον. Ἄς θυμηθοῦμε κάτι πολύ σημαντικό καί διδακτικό ἀπό τήν ζωή του.

Εἶναι γνωστόν ὅτι, πρίν τήν Βαβυλώνεια αἰχμαλωσία τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ, στήν Παλαιά Διαθήκη, ὁ Θεός προσπάθησε πολλές φορές μέσῳ τοῦ κηρύγματος κυρίως τοῦ Προφήτου Ἱερεμία,^[1] ἀλλά καί ἄλλων Προφητῶν Του, νά γλυτώσει τούς Ἰσραηλίτας καί τούς Βασιλεῖς τους ἀπό τήν αἰχμαλωσία αὐτή, ἀλλά καί τήν ὁλοκληρωτική καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ, τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, (586 μ.Χ.) ἀκόμη καί ὅλων τῶν Ἰουδαίων, ἀρκεῖ νά μετανοοῦσαν.

Δυστυχῶς ὅμως δέν θέλησαν νά μετανοήσουν, οὔτε καί νά ἀλλάξουν πορεία. Κανείς τους δέν πίστευε, οὔτε ἤθελε νά ἀκούσει, ὅσα τούς ἔλεγε ὁ Θεός μέσα ἀπό τούς Προφήτες Του καί ἰδιαίτερα τόν Ἱερεμία. Αὐτό μάλιστα γινόταν ἐπί εἰκοσιτρία ὁλόκληρα χρόνια, χωρίς ὅμως κανένα ἀποτέλεσμα.^[2]

Ὥσπου κάποια στιγμή, ὁ Θεός ἀποφάσισε ἀμετάκλητα νά τούς παραδώσει στόν Ναβουχοδονόσορα γιά 70 ὁλόκληρα χρόνια.^[3]  Ἀνεξαρτήτως πλέον ἐάν θά μετανοοῦσαν ἤ ὄχι. Ὅπως καί ἔγινε πράγματι.

Τούς ἔδωσε ὅμως ἀκόμη, μία τελευταῖα εὐκαιρία, ὄχι βέβαια γιά νά γλυτώσουν τήν αἰχμαλωσία (αὐτό πλέον δέν ἄλλαζε μέ τίποτε) ἀλλά γιά νά ὑποφέρουν πολύ λιγότερα, ἀπ’ ὅλα ὅσα ἐπρόκειτο στήν συνέχεια νά πάθουν, ἀρκεῖ ὅμως νά μετανοοῦσαν εἰλικρινά καί νά ἀποδέχοταν τό θέλημά Του, τό ὁποῖον ἦταν νά ὑποταχθοῦν ἄνευ ὅρων στόν Βασιλέα Ναβουχοδονόσορα.

Ἀποστέλλει λοιπόν ὁ Θεός, γιά τελευταῖα φορά τόν Προφήτη Ἱερεμία πρός τόν βασιλέα Σεδεκία, προκειμένου νά τοῦ ἀναφέρει τήν ἀπόφαση Του αὐτή.

Ὅτι δηλαδή, μαζί μέ τήν μετάνοιά τους καί τήν ἐπιστροφή τους στόν Θεόν, θά πρέπει νά μήν πολεμήσουν τόν Ναβουχοδονόσορα, ἀλλά νά  παραδοθοῦν ἑκούσια σ’ αὐτόν, γιά νά γλυτώσουν, ἐάν θέλουν, ὅλα τά μεγάλα καί φοβερά δεινά πού θά ἐρχόταν στήν συνέχεια.^[4]  Διαφορετικά δέν θά γλύτωνε κανείς. Οὔτε ἡ πόλις τῆς Ἱερουσαλήμ, οὔτε ὁ Ναός τους, οὔτε ὁ λαός, οὔτε ἀκόμη καί ὁ ἴδιος ὁ Βασιλεύς, μαζί μέ ὅλη τήν οἰκογένειά του.

Μάλιστα δέ ὁ Προφήτης Ἱερεμίας προεῖπε στόν ἴδιο τόν Βασιλιά τῶν Ἰουδαίων, ἀκόμη καί τό τί ἀκριβῶς θά πάθαινε αὐτός καί τά παιδιά του, ἐάν τελικά δέν ὑπήκουε στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καί αὐτό ἦταν τό ὅτι ὁ  Ναβουχοδονόσορ θά σκότωνε τά παιδιά του μπροστά στά μάτια του, θά τύφλωνε τόν ἴδιον καί θά τόν ἔπαιρνε σκλάβο καί ἁλυσσοδεμένο στήν Βαβυλώνα, ὅπου καί θά πέθαινε ἐκεῖ ἀτιμασμένος.

Ὁ Βασιλιάς βέβαια καί οἱ σύμβουλοί του, ὄχι μόνον δέν ἄκουσαν καί δέν ἀπεδέχθησαν ὅλα ὅσα τούς εἶπε ἐξ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ ὁ Ἱερεμίας, ἀλλά καί τόν περιέπεξαν, τόν βασάνισαν καί τόν φυλάκισαν.

Δέν μποροῦσαν νά δοῦν τήν ἀλήθεια, ἀλλά οὔτε καί ἤθελαν ποτέ νά πιστέψουν ὅτι ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ ἤθελε ἤ θά ἐπέτρεπε νά παραδοθοῦν ὡς σκλάβοι οἱ ἴδιοι στόν Ναβουχοδονόσορα, νά καταστραφεῖ ἡ Ἱερουσαλήμ καί ὁ περιώνυμος Ναός Του καί νά συμβοῦν ὅλα αὐτά τά μεγάλα καί φοβερά δεινά, πού προέλεγε σ’ αὐτούς, ὁ Προφήτης.

Καί ὅμως, ὁ «κῦβος ἐρρίφθη».
Ὁ Θεός εἶχε πάρει πλέον τήν ἀπόφασή Του καί αὐτή ἦταν ὁριστική καί ἀμετάκλητη, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν τους καί τῆς ἀμετανοησίας τους, μέχρι τότε.

Ἡ μόνη τελευταῖα εὐκαιρία πού τούς ἔδωσε, ἐάν μετανοοῦσαν, πάλι ἀπό εὐσπλαγχνία κινούμενος, ἦταν ὄχι γιά νά ἀλλάξουν πλέον αὐτή τήν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ,  ἡ ὁποία δέν ἄλλαζε μέ τίποτε, ἀλλά γιά νά ὑποστοῦν πολύ λιγότερα δεινά καί καταστροφές, ἀπ΄ ὅ,τι  ἔπαθαν στήν συνέχεια.

Δυστυχῶς ὅμως, οὔτε τότε ἄκουσαν τόν Προφήτη Ἱερεμία καί ἔπαθαν ὅ,τι ἀκριβῶς τούς εἶχε προείπει:

«Καὶ συνέλαβον τὸν βασιλέα καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸς τὸν βασιλέα Βαβυλῶνος εἰς Δεβλαθά, καὶ ἐλάλησεν αὐτῷ μετὰ κρίσεως. καὶ ἔσφαξε βασιλεὺς Βαβυλῶνος τοὺς υἱοὺς Σεδεκίου κατ’ ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, καὶ πάντας τοὺς ἄρχοντας ᾿Ιούδα ἔσφαξεν ἐν Δεβλαθά. καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς Σεδεκίου ἐξετύφλωσε καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν πέδαις, καὶ ἤγαγεν αὐτὸν βασιλεὺς Βαβυλῶνος εἰς Βαβυλῶνα καὶ ἔδωκεν αὐτὸν εἰς οἰκίαν μύλωνος ἕως ἡμέρας ἧς ἀπέθανε. καὶ ἐν μηνὶ πέμπτῳ, δεκάτῃ τοῦ μηνός, ἦλθε Ναβουζαρδὰν ὁ ἀρχιμάγειρος ὁ ἑστηκὼς κατὰ πρόσωπον τοῦ βασιλέως Βαβυλῶνος εἰς ῾Ιερουσαλήμ, καὶ ἐνέπρησε τὸν οἶκον Κυρίου καὶ τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως καὶ πάσας τὰς οἰκίας τῆς πόλεως, καὶ πᾶσαν οἰκίαν μεγάλην ἐνέπρησεν ἐν πυρί».  ^[5]

«Καὶ συνέλαβον τὸν βασιλέα καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸς βασιλέα Βαβυλῶνος εἰς Δεβλαθά, καὶ ἐλάλησε μετ᾿ αὐτοῦ κρίσιν· καὶ τοὺς υἱοὺς Σεδεκίου ἔσφαξε κατ᾿ ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς Σεδεκίου ἐξετύφλωσε καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν πέδαις καὶ ἤγαγεν εἰς Βαβυλῶνα».  ^[6]  

Νά λοιπόν, πού ὅπως βλέπουμε μερικά πράγματα καί κάποιες ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ δέν ἀλλάζουν μέ τίποτε, ὅ,τι καί νά γίνει καί ὅ,τι καί ἐάν κάνουμε.

Γι΄ αὐτό ἄς προσέξουν καλά κάποιοι «ἐξυπνάκηδες» καί ἄς τρέξουν νά μετανοήσουν, πρίν ἔλθει πάρα πολύ σύντομα ἕνας ἄλλος... σύγχρονος Ναβουχοδονόσωρ καί καταστρέψει τά πάντα ὁδηγώντας τους σε μία ἄλλη πολύ χειρότερη σκλαβιά καί αἰχμαλωσία ψυχῇ τε καί σώματι!

«Ὁ νοῶν νοείτω καί ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω...»!!!

____________

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1] (Ἱερ. λγ΄)  

[2]  (Ἱερ. κε΄,3)

[3] (Ἱερ. κε΄, 11)

[4] (Ἱερ. λδ΄)

[5] (Ἱερ. νβ΄ 9-16)

[6] (Δ΄ Βασ. κε΄, 6-8)