«Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης».

Ο  Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αναμένεται να έρθει για δεύτερη φορά στην γη όχι όμως ως ταπεινός και καταφρονεμένος, όπως παρουσιάστηκε στην πρώτη Του έλευση, αλλά ως ένδοξος Βασιλεύς, «μετά δόξης» και δίκαιος Κριτής, ενώ «χίλιαι χιλιάδες και μύριαι μυριάδες άγγελοι» θα είναι δίπλα Του μετά δόξης μεγάλης και θα Τον υπηρετούν.

Το Ιερό Ευαγγέλιο μας αποκαλύπτει πως ο ερχομός του Χριστού για δεύτερη φορά στην γη, η Δευτέρα Παρουσία Του δηλαδή, θα  γίνει αντιληπτή απ  ὅλους τους ανθρώπους της γης. «Ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου» (Ματθ. κδ  , 27).

Σύμφωνα με τις Ιερές Γραφές η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, θα αποτελέσει και θα συντελέσει το Τέλος του παρόντος κόσμου. Ο υλικός αυτός κόσμος θα πάψει να έχει την ισχύουσα μορφή.

Αυτό διακηρύττει και ο μεγάλος Απόστολος των Εθνών Παύλος εις την προς Κορινθίους Επιστολή του:

«Παράγει το σχήμα του κόσμου τούτου» (Α’ Κορ. ζ  , 31).

Θα προσλάβει δε ο κόσμος ένα καινούριο σχήμα, θα υποστεί μία καθολική ανακαίνιση και θα μετατραπούν όλα σύμφωνα και με την Αποκάλυψη, εις «καινούς ουρανούς και καινή γη» (Αποκ. κα , 1).

Πότε όμως θα συμβούν αυτά;

Όλα αυτά θα συμβούν εφόσον προηγηθούν κάποια Σημεία των Καιρών, ως προάγγελοι της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας, που ο ίδιος ο Κυριος μας, μας απεκάλυψε και που επιγραμματικά μόνον εδώ θα αναφέρουμε.

Αυτά είναι: Ο ερχομός του Αντιχρίστου ως οργάνου του Σατανά, η ανακήρυξίς του ως Παγκοσμίου βασιλέως-πλανητάρχη, το κτίσιμο του Ναού του Σολομώντος από τον ίδιο, η θεοποίησις του προσώπου του ως επί Ναβοχουδονόσορος σε χειρότερη έκδοση και οι διωγμοί που θα κινήσει εναντίον της Εκκλησίας του Θεού.

Λίγο πριν η λίγο μετά την εμφάνιση-φανέρωση του Αντιχρίστου θα εμφανιστούν οι δύο Μάρτυρες και Προφήτες του Θεού, προς ενίσχυση, ενδυνάμωση και πληροφόρηση των πιστών ότι έρχεται η Συντέλεια, τούς οποίους τελικά Μάρτυρες, μετά από 3,5 χρόνια κηρύγματος, κατά παραχώρηση του Θεού θα θανατώσει ο ίδιος ο Αντίχριστος.

Κατά την περίοδο αυτή η Εκκλησία του Χριστού θα αναδείξει τούς πιο λαμπρούς και ένδοξους Μαρτυρες που πέρασαν ποτέ από την Οικουμένη.

Επίσης θα έχει προηγηθεί η κήρυξις του Ευαγγελίου σε ολόκληρη τη γη, ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη και για να είναι οι πάντες αναπολόγητοι, θα έλθει η μεγάλη και πλήρης αποστασία των ανθρώπων από τον Θεο αλλά και μεταξύ τους, η ανηθικότητα θα κυριαρχεί παντού, καθώς και η αναισχυντία, θα σημειωθεί μεγάλη αύξησις των διαφόρων πλάνων και ψευδοπροφητών, θα λαμβάνουν χώρα φοβεροί πόλεμοι, θα αλλοιώνεται η όψις της φύσεως από τούς σεισμούς, τις πλημμύρες και όλες γενικά τις θεομηνίες που θα γίνονται σε βαθμο και μέγεθος που δεν θα έχει προηγούμενο και άλλα πολλά.

Όταν όλα αυτά αρχίσουν να συμβαίνουν σιγά σιγά,το ένα μετά το άλλο, τότε οι πιστοί πρέπει να αφυπνιστούν και να εννοήσουν, πως η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία είναι πλέον πολύ κοντα, «επί θύραις», φροντίζοντας με επιμέλεια (όπως άλλωστε έχουν χρέος να κάνουν πάντοτε), να ετοιμαστούν για την υποδοχή της.

«Κρίναι ζώντας και νεκρούς».

Με την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, θα αρχίσει και η διαδικασία της Κρίσεως.

Ο Θεός θα κρίνει όλους τούς ανθρώπους που έζησαν από την αρχη του κόσμου έως και την ημέρα της Συντελείας.

Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους πάνω στη γη και βάση αυτών  θα κριθούν από τον Δικαιοκρίτη  Κυριο.

Την Κρίση θα υποστούν όχι μόνον οι νεκροί αλλά και οι ζώντες, δηλαδή όσοι θα είναι εν ζωή κατά τον ερχομό του Κυρίου για δεύτερη φορά.

Επειδή όμως όλο το ανθρώπινο γένος πρέπει να υποστεί τη διαδικασία του θανάτου σύμφωνα με το παράδειγμα του Αρχηγού της Ζωής που κατέβηκε στον Άδη και καταπάτησε τον θάνατο, γι’ αυτό και οι ζώντες κατά τη Δευτέρα Παρουσία θα υποστούν ακαριαίο θάνατο, «εν ριπή οφθαλμού» και αμέσως θα αναστηθούν λαμβάνοντας άφθαρτο σώμα, για να πραγματοποιηθεί η τελική Κρίσις.

Αλλά, γιατί λέμε Τελική Κρίσις;

Επειδή οι νεκροί προγεύονται τα υποσχόμενα  σ’ αυτούς αγαθά, όσοι φυσικά ανήκουν στον Παράδεισο, η τα μελλούμενα βάσανα, όσοι ανήκουν στην Κολαση.

Μόλις η ψυχή αποχωριστεί από το γήϊνο σώμα περνάει στη λεγομένη «Μέση Κατάσταση» των ψυχών, όπου γίνεται κάποια «μερική κρίσις» της ψυχής από τον Θεο και προγεύεται μέρος της δόξας η των κολαστηρίων, σύμφωνα με αυτά που έχει διαπράξει κατά τον επίγειο βίο της και σύμφωνα με την αγάπη που είχε στον Θεο και στον συνάνθρωπό της.

Η  Τελική Κρίσις και η ολοκληρωτική απόλαυσις των αγαθών, η η καταδίκη και ο πνευματικός θάνατος μιας ψυχής, θα σημειωθούν κατά την Δευτέρα Παρουσία και την Συντέλεια του κόσμου.

Βλέπετε θείο Μεγαλείο, θεία Παρόνοια και Σοφία;

Ο Φιλάγαθος Θεός δεν επιτρέπει στούς Δικαίους που απεβίωσαν να απολαύσουν ολοκληρωτικά  και να μετέχουν της θείας δόξης που τούς αναλογεί, αλλά όρισε αυτό να γίνει όταν πια δεν θα υπάρχει επίγειος κόσμος και όλες οι ψυχές των Δικαίων και Αγίων ανθρώπων θα συναντηθούν με τούς απ’ αιώνων κοιμηθέντες αδελφούς τους, ώστε όλοι μαζί να χαίρονται και να συμμετέχουν το ίδιο, στη χαρά που τούς υποσχέθηκε ο Θεός και μαζί να απολαμβάνουν τη μετοχή τους στη Θεία Δόξα.

Θαυμάστε Δικαιοσύνη!
Ο Θεός τη μεγάλη χαρά του Παραδείσου θέλει οι άγιοί Του από κοινού να αρχίσουν να την γεύονται!

Στούς ήδη νεκρούς, μόνο μία «πρόγευση μικρή» σημειώνεται.

Φυσικά ο νους μας αδυνατεί να συλλάβει αυτά τα νοήματα που ούτε ο Απόστολος μπόρεσε να εκφράσει μετά την αρπαγή του στούς ουρανούς. Το βέβαιο είναι πως το Δογμα της Πιστεως μας περί Παραδείσου και Κολάσεως είναι αληθέστατο και ας ευχηθούμε να αποτελέσει ισχυρό κίνητρο στον καθένα μας, που θα μας οδηγήσει σε μετάνοια και επιστροφή στο Θεο,  όσο ακόμη βρισκόμαστε εν ζωή, γιατί ως γνωστόν, «εν τω  Άδη ουκ έστι μετάνοια» και εκεί θα είναι πλέον πολύ αργά.

«Ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος».

Ο Θεός είναι αιώνιος και από αυτήν την αιωνιότητα θα τροφοδοτείται ο κόσμος μετά την Δευτέρα Παρουσία, ήτοι οι δίκαιοι αιώνια θα απολαμβάνουν τον Παράδεισο κοντα στο Θεο και τούς αγγέλλους και οι αμαρτωλοί αιώνια θα τιμωρούνται στην κόλαση μαζί με τα ακάθαρτα πνεύματα και τον αρχηγό τους τον Διάβολο.

Κάποιοι -μέχρι και σήμερα, κυρίως σήμερα- αδυνατούν να παραδεχθούν αυτήν την αδιάψευστη αλήθεια της Γραφής και φτιάχνουν μία θεωρία στα μέτρα τα δικά τους, σύμφωνα με την οποία, επειδή ο Θεός είναι Θεός της αγάπης, θα επιτρέψει μεν να κολαστούν οι αμαρτωλοί, αλλά μόνον για κάποιο διάστημα και για παιδαγωγικούς λόγους. Όταν δε υποστούν την τιμωρία, τότε θα έχουν καθαρθεί και ο Θεός θα τούς βάλει στον Παράδεισο μαζί με τούς δαίμονες που επίσης θα έχουν καθαρθεί και έτσι δεν θα υπάρχει πλέον η κόλαση, αλλά όλοι θα ζουν στον Παράδεισο.

Αυτή η θεωρία περί αποκαταστάσεως των πάντων -έτσι ονομάζεται-  όσο ελκυστική και να είναι για όλους μας, έχει καταδικαστεί από την Εκκλησία, κυρίως με την Ε΄  Οἰκουμενική Σύνοδο, το 531 μ.Χ.,  ως πλάνη και όλοι οι εκφραστές της ως αιρετικοί.

Η αλήθεια του Ευαγγελίου ξεκάθαρα ομολογεί πως στην άλλη ζωή, δεν υπάρχει τέλος, «ουκ έσται τέλος» είτε πρόκειται για την Βασιλεία των Ουρανών, τον Παράδεισον, είτε για την Κόλαση.

Καλά θα κάνουμε λοιπόν να την ασπαστούμε όλοι μας, γιατί η αναφορά μας σε άλλου είδους θεωρίες που ικανοποιούν τα πάθη μας και τις εγωϊστικές φιλοδοξίες μας, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον πνευματικό θάνατο και την αιώνια κόλαση.