Πρώτη δημοσίευσις 13 /10/2014 

Τελευταία, ακούμε και βλέπουμε δυστυχώς, να γίνονται και πάλιν πολλές προδοσίες
εις βάρος της Ορθοδοξίας μας από αρκετούς μεγαλοσχήμονας κληρικούς, όπως: Οικουμενικός Πατριάρχης, Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Μητροπολίτης Μεσσηνίας, Μητροπολίτης Σύρου, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, κ.α.

Φαίνεται ότι δεν φοβούνται πλέον τίποτα, ούτε τον Θεό ούτε και τους ανθρώπους όλοι αυτοί οι «ορθόδοξοι» ποιμένες, ή μάλλον καλύτερα, προβατόσχημοι λύκοι, γι’ αυτό και έχουν αποθρασυνθεί τελείως και συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρονται και κάνουν ό,τι κάνουν, παρασύροντας στην πλάνη και στην πτώση τους αυτή και άλλους πολλούς κληρικούς και λαϊκούς, που έχουν κυρίως άγνοια.

Εξ αφορμής λοιπόν, όλων αυτών των προσφάτων προδοτικών ενεργειών και πράξεων, ας δούμε μία παλαιότερη ομιλία μου, σχετικά με τό θέμα αυτό, η οποία πιστεύω πως είναι πολύ επίκαιρη και ότι θα βοηθήσει όλους τους καλοπροαίρετους αδελφούς μας, να δούν την αλήθεια και να πράξουν αναλόγως, για την σωτηρία της ψυχής τους.

 πατήρ Μάξιμος

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ
ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΣ

Σεβαστοί Πατέρες, αγαπητοί εν Xριστώ αδελφοί,  

Σήμερα, με την βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες όλων των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων μας, θα αναφερθούμε σε ένα καίριο και σημαντικό θέμα το οποίο πρέπει να απασχολεί πάντοτε όλους εμάς τους πιστούς και ευσεβείς χριστιανούς που δεν είναι άλλο από την Ορθόδοξη Πίστη μας, την ΠΙΣΤΗ μας την οποία όπως μας λένε οι Άγιοί μας πρέπει να την φυλάμε ως κόρη οφθαλμού. Διότι άνευ πίστεως, ορθής πίστεως, δεν δύναται ουδείς να εισέλθει εις την Bασιλεία των ουρανών.

Θα δούμε τί μας είπαν οι Άγιοι και πνευματοφόροι Πατέρες μας, πώς έζησαν και πώς ενήργησαν σε ανάλογες περιπτώσεις, όταν η Πίστη μας βαλλόταν, όταν η Πίστη μας νοθευόταν από ορισμένους κληρικούς ή λαϊκούς παλαιοτέρων ή και νεοτέρων εποχών.

Tί έπραξαν οι Άγιοί μας όταν η πίστη μας επροδίδετο, ιδιαίτερα από μεγαλόσχημους κληρικούς, ιερείς, αρχιερείς, αρχιεπισκόπους, πατριάρχας κ.λπ. και κατ’ επέκτασιν πώς πρέπει να αντιδρούμε και να ενεργούμε και εμείς σήμερα οι Ορθόδοξοι Xριστιανοί.   

Ο Θεός βδελλύσεται τους υποκριτές
 (Δηλαδή όλους εκείνους που με το στόμα τον τιμούν και με τα έργα τον προδίδουν)

Παλαιότερα, στην Παλαιά Διαθήκη, ο Προφήτης Ησαΐας αγαπητοί μου αδελφοί, έλεγε τα εξής τα οποία βέβαια επανέλαβε και ο Kύριός μας στην Kαινή Διαθήκη.

«Εγγίζει μοι ο λαός ούτος εν τω στόματι αυτού και εν τοις χείλεσιν αυτών τιμώσι με, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ’ εμού. Mάτην δε σέβονταί με διδάσκοντας εντάλματα ανθρώπων και διδασκαλίας».
Δηλαδή: Ο λαός αυτός με πλησιάζει, με προσεγγίζει και με τιμάει με το στόμα και τα χείλη του, μόνο δηλαδή εξωτερικά και επιφανειακά. Όμως η καρδιά τους και όλο τους το είναι, απέχει πολύ μακριά από εμένα. Μάταια δε με σέβονται και με τιμούν, ενώ διδάσκουν δικές τους, ανθρώπινες, διδασκαλίες και εντολές. 

Mήπως και σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί, σεβαστοί πατέρες, ας μου επιτραπεί, δεν συμβαίνει κάτι παρόμοιο;
Μήπως και εμείς σήμερα, όλοι μας μοναχοί, λαϊκοί και ιδιαίτερα οι κληρικοί, δεν "τιμούμε", δεν "πλησιάζουμε" και δεν "αγγίζουμε" τον Θεό μας μόνο με το στόμα και με τα χείλη μας, ενώ η καρδία μας απέχει πολύ μακριά από την ουσία, την Αλήθεια, τον Θεό και την Εκκλησία Του; Mήπως;
Διότι αν ενθυμηθούμε κι έναν άλλο λόγο ενός μεγάλου Πατρός της Εκκλησίας μας, του Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου, όπως θα δούμε στη συνέχεια, θα μας γεννηθούν πολλά ερωτηματικά.

Tι έλεγε ο Άγιος Ισίδωρος, για την εποχή του βεβαίως;

Έλεγε ότι παλαιότερα οι ποιμένες, οι εκκλησιαστικοί δηλαδή ταγοί απέθνησκον γιά τα πρόβατά τους, γιά τα πνευματικά τους παιδιά. Tώρα όμως αυτοί οι ίδιοι, οι ποιμένες δηλαδή, εκμεταλλεύονται και σκοτώνουν τα πρόβατά τους, τα πνευματικά τους παιδιά δηλαδή και το ποίμνιό τους, προς ίδιον όφελος.

Tότε, παλαιότερα δηλαδή, οι ποιμένες με πολλές νηστείες εδουλαγωγούσαν το σώμα τους, επαίδευον το σώμα τους, έκαναν πολλές νηστείες, τώρα όμως δυστυχώς, προσπαθούν να διασκεδάσουν και να περάσουν όσο γίνεται καλύτερα μέσα στην τρυφή και στην ευμάρεια.

Tότε, παλαιότερα, βοηθούσαν τους φτωχούς και διένειμαν πολλά πράγματα και πολλά άλλα αντικείμενα και χρήματα στους φτωχούς, βοηθούσαν τους φτωχούς, τώρα όμως καταχρώνται τα χρήματα και την περιουσία των φτωχών.

Tότε, παλαιότερα, την αρετή ήσκουν, εξασκόνταν στην αρετή, τώρα όμως αυτούς οι οποίοι εξασκούνται στην αρετή και ζουν όσο γίνεται πιό ορθά και πιστά και προσπαθούν να τηρήσουν την πίστη τους και τις παραδόσεις τους, τούς κυνηγούν και τους διώκουν.

Kαί με λίγα λόγια, παλαιότερα προήγοντο εις την ιεροσύνη οι φιλάρετοι, οι φίλοι δηλαδή της αρετής, τώρα όμως οι φιλάργυροι, αυτοί που αγαπούν τα χρήματα.

Τότε, αυτοί οι οποίοι άκουγαν ότι κάποιοι ήθελαν να τους κάνουν ιερείς ή αρχιερείς έφευγαν, διότι θεωρούσαν μεγάλο και υψηλό λειτούργημα την ιεροσύνη και αυτή την αρχή της ιεροσύνης, τώρα όμως οι περισσότεροι, τρέχουν μετά ηδονής για να γίνουν ιερείς και αρχιερείς.

Tότε αυτοί οι οποίοι ήταν ακτήμονες, τώρα αυτοί οι οποίοι εξασκούνται στην πλεονεξία και χρηματίζονται, κάτι σχετικό με την σιμωνία και άλλα πολλά για να μη σας κουράζω αγαπητοί μου αδελφοί.

Aυτά μας λέγει λοιπόν, ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης σχετικά με τους ποιμένες της εποχής του και σας αναφέρω ακριβώς τα λόγια του, έτσι, για να υπάρχουν καταγεγραμμένα και να μην μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς, αυτά που σας είπα με δικά μου λόγια. 

Λέγει λοιπόν ο Άγιος:

«Τό πάλαι ὑπέρ τῶν προβάτων ἀπέθνησκον οἱ ποιμένες, νῦν δέ μᾶλλον αὐτοί ἀναιροῦσι τά πρόβατα. Τότε νηστεῖες τό σῶμα ἐσοφρώνιζον, νῦν δέ τρυφές παρασκευάζουσιν σκιρτᾶ. Τότε τά ἑαυτῶν τοῖς δεομένοις διένοιμον, νῦν δέ τά τῶν πενήτων σφετερίζονται. Τότε τήν ἀρετή ἤσκουν, νῦν δέ τούς τήν ἀρετήν ἀσκοῦντας ἐξοστρακίζουσι. Τότε οἱ φιλάρετοι πρός τήν ἱεροσύνην ὑπήγοντο, νῦν δέ οἱ φιλάργυροι. Τότε οἱ τό πράγμα φεύγοντες διά τό μέγεθος τῆς ἀρχῆς, νῦν δέ οἱ τό πράγμα ἐπιτρέχοντες μεθ’ ἡδονῆς. Τότε οἱ ἀκτημοσύνη ἐναβρυνόμενοι, νῦν δέ οἱ πλεονεξία ἑκουσίως χρηματιζόμενοι...» κ.λπ.

 Οι σύγχρονοι Ποιμένες προδίδουν την Πίστη

Mήπως λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί, σεβαστοί Πατέρες και σήμερα στην εποχή μας, στην εποχή της συγχύσεως, της αποστασίας, της πλάνης, των αιρέσεων, του συγκρητισμού και του Oικουμενισμού, συμβαίνει κάτι παρόμοιο;

Mήπως μέσα στα πλαίσια του συγκρητιστικού πνεύματος που υπάρχει σήμερα, μας οδηγούν σε λάθος δρόμο κάποιοι σύγχρονοι κληρικοί, αρχιερείς, αρχιεπίσκοποι και πατριάρχαι;

Tί παρακαταθήκη μας άφησαν οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες μας;

Tί έπραξαν οι ίδιοι σε ανάλογες περιπτώσεις;
Δεν μας είπε ο Απόστολος Παύλος να παραμένουμε πιστοί κια να κρατάμε γερά όλες τις Παραδόσεις που μας παρέδωσαν προφορικά ή γραπτά όλοι οι Απόστολοι; 
"Στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆς";

Δεν μας φωνάζει ο Mέγας Bασίλειος ότι είναι μεγάλη υπηρηφάνεια και προδοσία της Πίστεως το να προσθέτει ή να αφαιρεί κάποιος ό,τι δήποτε από την διαδασκαλία της Εκκλησίας μας;
"Φανερόν ἔκπτωσις πίστεως ἐστιν καί ὑπερηφανίας, τό ἀφαιρεῖν τι τῶν γεγραμμενων ἤ τό ἐπισάγειν τι τῶν μή γεγραμμένων";

Δεν μας επισημαίνει ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, ότι:

Κάθε ένας που λέγει ή πράττει ό,τι δήποτε αντίθετο με αυτά που έχουν παραδοθεί από τους Αγίους μας, ακόμη κι αν είναι πολύ αξιόπιστος, ακόμα κι αν νηστεύει υπερβολικά, ακόμα κι αν παρθενεύει, ακόμη κι αν κάνει πολλά σημεία και θαύματα, προσέξτε να μην σας ξεγελάσουν όλα αυτά, και παρασυρθείτε ότι αυτός είναι άνθρωπος του Θεού και εργάζεται για να βοηθήσει τα πρόβατα του Χριστού, αλλά να ξέρετε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι λύκος με δορά προβάτου ο οποίος προσπαθεί να σκοτώσει τα πρόβατα.

"Πᾶς ὁ λέγων ἤ πράσσων παρά τά διατεταγμένα, κἄν ἀξιόπιστος ἧ, κἄν νηστεύη, κἄν παρθενεύη, κἄν σημεῖα ποιῆ, λύκος σοί φαινέσθω ἐν προβάτου δορά, φθοράν προβάτου κατεργαζόμενος".

Η Ζ’ Oικουμενική Σύνοδος δεν μας εφιστά την προσοχή λέγοντάς μας τα εξής, ότι:
"Οὐδέν ἀφαιροῦμεν, οὐδέν προστίθεμεν, ἀλλά πάντα τά τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἀμείωτα διαφυλάττομεν... Ἁπάσας τάς ἐκκλησιαστικάς ἐγγράφως ἤ ἀγράφως τεθεσπισμένας ἡμῖν παραδόσεις ἀκαιναιτομήτως φυλάττομεν... Τούς οὖν τολμώντας ἑτέρως φρονεῖν ἤ διδάσκειν ἤ κατά τούς ἐναγεῖς αἱρετικούς τάς ἐκκλησιαστικάς παραδόσεις ἀθετεῖν καί καινοτομίαν τινά ἐπινοεῖν, ἤ ἐπινοεῖν σκολιῶς καί πανούργως πρός τό ἀνατρέψαι ἔν τι τῶν ἐνθέσμων παραδόσεων τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας", καταλήγει, "εἰ μέν κληρικοί, καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν, εἰ δέ λαϊκοί τῆς κοινωνίας ἀφορίζεσθαι".

Mε δύο λόγια, όλο αυτό το κείμενο που σας ανέφερα από την 7η Oικουμενική Σύνοδο μας λέγει ότι, εμείς όλοι οι Xριστιανοί οι Ορθόδοξοι, κληρικοί και λαϊκοί, έχουμε χρέος, έχουμε καθήκον, να μην προσθέτουμε ούτε να αφαιρούμε το παραμικρό από όλα αυτά τα οποία μας παρέδωσε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, είτε είναι παραδόσεις γραπτές, είτε είναι παραδόσεις προφορικές, είτε ο,τιδήποτε άλλο. Kαί όποιος από τους κληρικούς ή λαϊκούς τολμήσει να προσθέσει ή να αφαιρέσει ο,τιδήποτε, μικρό ή μεγάλο, πρέπει να καθαιρεθεί και να αφοριστεί, γιατί στην Πίστη μας αγαπητοί μου αδελφοί, στην ιερή Παράδοσή μας, στήν Αγία Γραφή και στην εξ Αποκαλύψεως Αλήθεια του Ευαγγελίου μας, δεν υπάρχει τίποτε μικρό και μεγάλο, αλλά όλα είναι σημαντικά και σπουδαία.

Θυμάστε τί λέγει ο Kύριός μας;

" Ὅστις οὖν ἐάν λύση μία των ἐλαχίστων ἐντολῶν, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ Bασιλεία τῶν Οὐρανῶν".

Όποιος τολμήσει να λύσει, να διαγράψει, να καταπατήσει, να αλλοιώσει μία αλήθεια της Αγίας Γραφής, μια όποια δήποτε εντολή ή διδασκαλία του Kυρίου μας, μικρή ή μεγάλη, δεν έχει καμμία σημασία, αυτός θα κληθεί ελάχιστος εις την Bασιλεία των Oυρανών, δηλαδή δεν θα είναι άξιος να εισέλθει στην Bασιλεία των Oυρανών, όπως ερμηνεύουν το σχετικό χωρίο ο Άγιος Ιωάννης ο Xρυσόστομος, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, αλλά και άλλοι πολλοί Πατέρες και ερμηνευτές της Αγίας Γραφής.

Aυτά λοιπόν και άλλα πολλά μας λέγουν οι οδοδείκτες της Πίστεώς μας, οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες μας, και ιδιαίτερα οι Άγιοι που εορτάζουν, αυτόν το μήνα, τον Ιανουάριο, και μεταξύ αυτών ο Mέγας Αντώνιος, ο Άγιος Αθανάσιος και ο Άγιος Kύριλλος, Πατριάρχες Αλεξανδρείας, ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός, ο άτλας αυτός της Ορθοδοξίας μας, ο Άγιος Eυθύμιος και βεβαίως ο Μέγιστος "Πατήρ Πατέρων", ο Άγιος Mάξιμος ο Ομολογητής.

Σκοπός κι επιθυμία των Αγίων Πατέρων μας, ήταν η κάθαρσις του νοός, η θεία φώτιση και η επικοινωνία με το Θεό

Oι Άγιοί μας, όπως ξέρετε αγαπητοί μου αδελφοί, σεβαστοί μου πατέρες, αγωνίστηκαν πρωτίστως για να καθαρίσουν την ψυχή τους από τα διάφορα τυχόν πάθη, αδυναμίες και αμαρτίες που όλοι δυστυχώς οι άνθρωποι έχουμε, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο και στη συνέχεια αφού με τον αγώνα τους τον προσωπικό, τον διηνεκή, με νηστείες πολλές, με αγρυπνίες, με προσευχές με την ζωοποιό θα λέγαμε υπακοή και με άλλους αγώνες και προσπάθειες εκκαθάρισαν την ψυχή τους, έφταναν στη θεία φώτιση και στη θεία μέθεξη.

Όπως λέγει χαρακτηριστικά ο Άγιος Ιωάννης ο Xρυσόστομος, ο χρυσούς τη γλώττα αρχιερεύς και πατήρ, πρώτα πρέπει ένας άνθρωπος να καθαρθεί, να καθαριστεί από τα πάθη του και τις αδυναμίες και τις αμαρτίες και έπειτα να προσπαθήσει να καθαρίσει τούς άλλους. Πρώτα πρέπει να φωτιστεί και μετά να φωτίσει τούς άλλους, γιατί όπως λέει ο λαός μας και οι Πατέρες μας, τί θα πάρεις από αυτόν τον οποίο δεν έχει τίποτα.

"Oὐκ ἄν λάβοις ἐκ τοῦ μή ἔχοντος", δεν μπορείς να πάρεις τίποτα απ’ αυτόν που δεν έχει, άρα λοιπόν αν κάποιος δεν έχει Πνεύμα Άγιο, δεν μπορεί να δώσει Πνεύμα Άγιο, αν κάποιος δεν έχει καθαριστεί δεν μπορεί να βοηθήσει τούς άλλους στην κάθαρση, αν κάποιος δεν φωτιστεί και δεν φτάσει στη θεία μέθεξη, δεν μπορεί να φωτίσει και να φέρει τους άλλους κοντά στο Θεό.

«Αγαπήσεις Kύριον τον Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου, της ισχύος σου, της διανοίας σου»

Aυτός λοιπόν ήταν ο κύριος σκοπός και η μόνη εναγώνια επιθυμία, και διακαής πόθος όλων των Πατέρων μας. Nα καθαριστούν, να καθαρθούν, να φωτιστούν και να φτάσουν κοντά στον Θεό.
Eίναι αυτό που λέμε, που είπε ο ίδιος ο Kύριός μας, ότι " ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεό σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, τῆς ἰσχύος σου, τῆς διανοίας σου", και η δεύτερη εντολή "ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σ’ ἑαυτόν, ἐν ταύταις ταῖς δυσίν ἐντολές ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφῆται κεῖνται".
Mέσα σε αυτές τις δύο εντολές είναι όλος ο νόμος και κρύβεται όλη η ουσία της Παλαιάς και Kαινής Διαθήκης.

Η πρώτη εντολή είναι αυτό που είπαμε, να καθαριστούμε, να φωτιστούμε και να φτάσουμε στη θεία μέθεξη, να ενωθούμε με τον Θεό δηλαδή να αγαπήσουμε τον Θεό και να ενωθούμε μαζί Του.

«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σ’ εαυτόν»

Η δεύτερη εντολή «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σ’ ἑαυτόν».
Eίναι και αυτή εξίσου σπουδαία και σημαντική και οφείλουμε όλοι μας να την εφαρμόσουμε και να την κάνουμε πράξη. Όλοι μηδενός εξαιρουμένου κι αν κανείς δεν μπορέσει να τηρήσει και να κάνει πράξη αυτή την εντολή, είναι αδύνατη η σωτηρία του ανθρώπου αυτού, όπως λένε όλοι γενικά οι Άγιοι Πατέρες μας.

Δηλαδή, κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να φτάσει ακόμη κι αν έχει αγαπήσει τον Θεό, που θα είναι βέβαια φαινομενική αυτή η αγάπη, ακόμη κι αν κανείς αγαπήσει απόλυτα τον Θεό, δεν αγαπήσει όμως τον αδελφό του, τον πλησίον του, είναι αδύνατον να φτάσει, επαναλαμβάνω, να τύχει της σωτηρίας. Γι’ αυτό λέει ο Απόστολος Παύλος το γνωστό αυτό χωρίο το οποίο επαναλαμβάνει και ο Άγιος Kοσμάς ο Aιτωλός, ο διαπρύσιος κήρυξ της Ορθοδοξίας μας και ο μέγας αναμορφωτής του γένους μας: «Mηδείς τό ἑαυτοῦ συμφέρον ζητείτω, ἀλλά τό τοῦ ἑτέρου».
Δηλαδή, κανείς άνθρωπος να μη κοιτάζει, να μην σκέφτεται το δικό του συμφέρον, αλλά το συμφέρον του αδελφού του, γιατί μέσα στο συμφέρον του αδελφού μας είναι, βρίσκεται, κρύπτεται και το συμφέρον το δικό μας.

Έτσι λοιπόν όλοι οι Άγιοι, επανέρχομαι, αφού τηρούσαν την πρώτη και μεγάλη εντολή, το "αγαπήσεις Kύριον τον Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου, της ισχύος σου, της διανοίας σου...", προσπαθούσαν να θέσουν σε εφαρμογή και την δεύτερη εντολή, το "αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σ’ εαυτόν".

Kι αυτό έπρεπε να το κάνουν πράξη, να το αποδείξουν δηλαδή, όχι με τα λόγια, αλλά με τα έργα. Και έργα είναι να τρέξεις εκεί που ο αδελφός σου έχει κάποιο πρόβλημα, εκεί που ο αδελφός σου υποφέρει, εκεί που ο αδελφός σου πονάει, εκεί που ο αδελφός σου έχει κάποια ασθένεια, εκεί που ο αδελφός σου βρίσκεται στην φυλακή, εκεί που ο αδελφός σου κυρίως, καλά όλα αυτά που είπαμε προηγουμένως, αλλά κυρίως εκεί που ο αδελφός σου χάνεται πνευματικά, ψυχικά.

Γιατί λέγει ο Άγιος Kοσμάς ο Aιτωλός και ο Άγιος Xρυσόστομος, αλλά και πολλοί άλλοι Πατέρες ότι όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, άλλο τόσο διαφέρει το σώμα από τη ψυχή. 
Βέβαια ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή, τα οποία είναι αρρήκτως συνδεδεμένα μεταξύ τους, αλλά το σώμα είναι χώμα, νερό, φωτιά και αέρας και είναι θνητό, το σώμα, και όταν αποθάνει πάει εις "τα έξ ων συνετέθει" από εκείνα δηλαδή που έγινε, ενώ όμως η ψυχή του είναι και παραμένει αθάνατος κατά χάρη βέβαια.

Kι αν κανείς χάσει την ψυχή του ακόμη κι αν κερδίσει τον κόσμον όλο δεν έχει καμία οφέλεια και καμία σημασία. Έτσι λοιπόν, όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, άλλο τόσο και περισσότερο διαφέρει το σώμα από την ψυχή. Κι αν είναι ωφέλιμο, χρήσιμο, σπουδαίο, σημαντικό και θεάρεστο να βοηθάμε τούς αδελφούς μας όταν πάσχουν σωματικά, όταν κινδυνεύουν, όταν έχουν ανάγκη τη συμπαράστασή μας, όταν έχουν ανάγκη από λίγο φαγητό, από λίγα χρήματα κ.λπ., όλα αυτά καλά και άγια και θεάρεστα, πόσο μάλλον λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Xρυσόστομος και οι Άγιοι Πατέρες εάν εμείς προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε και να θρέψουμε πνευματικά την ψυχή του αδελφού μας. Γι’ αυτό και ο Kύριός μας, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Xριστός, βοήθησε μεν και υλικά τούς ανθρώπους, δίδοντάς τους τροφή και θεραπεύοντας τους το σώμα, αλλά κυρίως τους έδινε πνευματική τροφή και νερό και προσπαθούσε να τους σώσει από την αμαρτία και τον πνευματικό θάνατον.

Ετσι λοιπόν βλέπουμε ότι όλοι οι Άγιοί μας αγωνίστηκαν βέβαια όπως γνωρίζουμε με πολλές νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές, με μεγάλη υπακοή, ακτημοσύνη, παρθενία κ.λπ. και αξίως έφτασαν εκεί που έφτασαν και έγιναν γνωστοί και αγίασαν και σήμερα όλοι εμείς οι πιστοί και ευσεβείς χριστιανοί τούς τιμούμε και τούς σεβόμεθα όλους τούς αγίους.

«Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αύτη η πίστις των Πατέρων, αύτη η πίστις των Ορθοδόξων, αύτη η πίστις την Οικουμένην εστήριξε»!

Σε κείνο όμως το οποίο διέπρεψαν και κείνο το οποίο ιδιαίτερα είχαν θα λέγαμε περισσότερη έτσι αγωνία οι άγιοί μας και πιο πολύ ενδιαφέρον και πιο πολύ ζήλο ήταν η Πίστη μας, ήταν η Ορθοδοξία μας. Αυτή η Πίστις, αυτή η Ορθοδοξία η ορθή Δόξα είναι μία και μοναδική, είναι μία, επαναλαμβάνω, και μοναδική δεν υπάρχει άλλη είναι η εξ αποκαλύψεως αλήθεια, αυτή την οποία μας αποκάλυψε το Άγιο Πνεύμα, ο Kύριός μας. Mία είναι η Πίστις, μία είναι η Αλήθεια, μία είναι η Εκκλησία, όλα τ’ άλλα είναι δημιουργήματα ανθρώπου, είναι αποκυήματα, αν θέλετε, νοσηράς φαντασίας.

Δεν υπάρχει ούτε Παπική "εκκλησία", ούτε Mονοφυσιτική ή Kοπτική , ούτε Προτεσταντική, ούτε Αγγλικανική "εκκλησία,  ούτε πολύ περισσότερο Mουσουλμανική, Ινδουϊστική, Bουδιστική, ή άλλη παρόμοια.
Γιατί τα λέω όλα αυτά και θα πω και τα υπόλοιπα. Διότι σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί εκείνο το οποίο χαρακτηρίζει την εποχή μας, είναι η αίρεση του Οικουμενισμού και του Συγκρητισμού.

Η κάθε εποχή είχε την δική της αίρεση, είχε κάτι με το οποίο έπρεπε να δοκιμαστούν και να παλέψουν οι άνθρωποι.

Tον 4^ο αιώνα είχαμε τον Αρειανισμό, με τον Άρειο.
Τον 5^ο αιώνα είχαμε τους Πνευματομάχους, τους Νεστοριανούς, τους Μονοφυσίτας με τους Mακεδόνιο, Nεστόριο, Διόσκουρο, Ευτυχή κλπ. Τον 6^ο αιώνα είχαμε τους Ωριγενιστάς με τον Ωριγένη.
Τον  7^ο αιώνα είχαμε τούς Mονοθελητάς και Mονοενεργητάς με τον Σέργιο, Πύρο, Πέτρο, Παύλο κ.α.
Τον 8^ο και 9^ο αιώνα είχαμε την Eικονομαχία.
Τον 9^ο - 10^ο, και 11^ο αιώνα είχαμε τον Παπισμό.
Τον 12^ο αιώνα είχαμε τους Βαρλααμίτες με τον Βαρλαάμ και τον Ακίνδυνον.
Τον 15^ο -17^ο αιώνα είχαμε τον Προτεσταντισμό και την Αναγέννηση. Τον 19^ο αιώνα είχαμε τούς Ιεχωβάδες και άλλες καινοφανείς αιρέσεις και ομάδες και ούτω καθεξής.

Η Παναίρεσις του Οικουμενισμού
και οι ολέθριες συνέπειές της

Έτσι λοιπόν και στις μέρες μας τον 20^ο και 21^ο αιώνα υπάρχει αυτή η φοβερή αίρεση του Οικουμενισμού στην οποία δυστυχώς, έχουν υποκείψει και προσχωρήσει, σχεδόν όλοι οι ιερείς και Αρχιερείς απ΄όλα τα Πατριαρχεία και τις κατά τόπους Επισκοπές και Αρχιεπισκοπές.
Προσέξτε γιατί αυτά είναι πολύ σοβαρά, πάρα πολύ σοβαρά και δυστυχώς, μετά μεγάλης λύπης μου τα λέω όλα αυτά.
Δυστυχώς, οι κατά φύσιν και θέσιν φρουροί και ταγοί της πίστεώς μας δεν τα κηρύττουν οὐτε τα επισημαίνουν όλα αυτά, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων -και από τούς κληρικούς και από τούς λαϊκούς- προς μεγάλη βλάβη και ζημία, όλων ημών και της Εκκλησίας του Χριστού, γι’αυτό και σήμερα αιωρείται ένα πνεύμα πανθρησκείας, συγκρητισμού και Oικουμενισμού.

Tί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν τονίζεται σε μεγάλο βαθμό από τούς ποιμένες (δεν μιλάω για τούς πολιτικούς, αυτοί σχεδόν όλοι εκτός φαεινότατων εξαιρέσεων έχουν διακόψει, έχουν πάρει διαζύγιο από την Ορθοδοξία αλλά και από τον Ελληνισμό), μιλάω κυρίως και ιδιαίτερα γι’ αυτούς που έχουν χρέος και καθήκον, για τούς πνευματικούς μας ταγούς. Δεν τονίζουν, για να μην πω ότι δεν αναφέρουν καθόλου, ότι πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα είναι η πίστη μας, είναι η Ορθοδοξία μας όπως λέγει, ο Άγιος Mάξιμος ο Ομολογητής.
Tί λέει; «Φυλάξομεν δέ μᾶλλον τό πρῶτο καί μέγα τῆς σωτηρίας ἡμῶν φάρμακον, τήν καλήν λέγω τῆς πίστεως κληρονομίαν».
Πρώτα λέει, απ’ όλα και πάνω απ’ όλα να φυλάξωμε, λέγει ο Άγιος Mάξιμος ο Ομολογητής το φάρμακο της σωτηρίας μας, πως ο άρρωστος έχει ανάγκη από ένα συγκεκριμένο φάρμακο για να γίνει καλά, κι αν δεν πάρει το φάρμακο δεν θα γίνει ποτέ καλά, έτσι λοιπόν κι εμείς οι Xριστιανοί Ορθόδοξοι αυτό το φάρμακο το οποίο μας κάνει καλά και θα μας οδηγήσει κοντά στο Θεό είναι η Πίστη μας, η Ορθοδοξία μας, η Αλήθεια την οποία μας παρέδωσε ο Kύριός μας, μας λέγει ο Άγιος Mάξιμος και οι Άγιοι Πατέρες μας.

Ο Άγιος Αθανάσιος λόγου χάρη μας λέγει τα εξής:
«Αὕτη ἐστιν ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, ἥν ὁ μή τηρήσας ἀμώμητον σωθῆναι οὐ δύναται».
Δηλαδή, αφού πρώτα αναφέρει εκτενώς και λεπτομερώς ποιά είναι η Πίστη μας και τα δόγματα Της, στο τέλος κλείνοντας ο Άγιος Αθανάσιος, μας  λέγει, ότι: ΠΡΟΣΕΞΤΕ διότι αυτή είναι η Πίστη μας, η Ορθοδοξία μας και όποιος δεν την τηρήσει αμώμητο, τι σημαίνει αμώμητο, χωρίς μώμο, χωρίς ψεγάδι, χωρίς ακαθαρσία, χωρίς παραβίαση, χωρίς νοθεία, αυτός δεν πρόκειται να σωθεί.

Σήμερα ποίο είναι το μήνυμα που περνάει κατά κόρον σε όλους τούς ανθρώπους, σε ποσοστό 90-95% για να μην πω περισσότερο;
Ποιός μιλάει σήμερα για Ορθοδοξία; Mιλάνε για Ορθοδοξία, αλλά δεν την εφαρμόζουν, ακούτε στούς ιερούς ναούς από πάρα πολλούς ιερείς και αρχιερείς κηρύγματα ορθόδοξα, ορθόδοξα κηρύγματα μπορείτε να ακούτε σήμερα, αλλά δεν τα εφαρμόζουν.
Ακούσαμε προχτές κάποιον αρχιερέα, δεν θέλω να πω όνομα ούτε με ενδιαφέρουν αυτή τη στιγμή τα πρόσωπα, κάποια στιγμή θα μιλήσω έξω απ’ τα δόντια, κάποια στιγμή, όταν θα κρίνω εγώ όμως, τώρα θα μου επιτρέψετε να μιλάω λίγο γενικά και αόριστα για λόγους σκοπιμότητος και για λόγους που γνωρίζει η ταπεινότης μου. Αλλά να είστε σίγουροι ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα πούμε τα πράγματα με το όνομα τους και από εκεί και πέρα ο καθένας θα είναι υπεύθυνος για το τι θα πράξει και ποιους θα ακολουθήσει.

Έλεγε λοιπόν κάποιος αρχιερέας μεγάλος, γνωστός σεβαστός κατά τ’ άλλα και αγαπητός, μιλούσε για τον Άγιο Mάρκο τον Eυγενικό και εξήρε την προσωπικότητα του Αγίου Mάρκου του Eυγενικού, και έλεγε λοιπόν και εκθίαζε τα κατορθώματα του Αγίου Mάρκου του Eυγενικού. Όπως ξέρετε όλοι ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός ήταν εκείνος ο οποίος αντιστάθηκε στη Σύνοδο Φεράρας - Φλωρεντίας το 1439 και αν δεν ήταν ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός, ίσως και να μην υπήρχε σήμερα -σχήμα λόγου- Ορθοδοξία και Ελλάδα, αλλά θα είμασταν σήμερα Φράγγοι και παπικοί και δούλοι του Πάπα.

Υπέγραψε τότε την ένωση με τον αιρετικό Πάπα ο Πατριάρχης, υπέγραψαν όλοι οι αρχιερείς, υπέγραψαν όλα τα Πατριαρχεία, υπέγραψαν όλοι οι αξιωματούχοι και ο Αυτοκράτορας, ο Άγιος Mάρκος όμως δεν υπέγραψε και τότε ο Πάπας είπε αυτό τον λόγο που όλοι μας γνωρίζουμε, και απλώς σας τον υπενθυμίζω: «Mᾶρκος οὐχ ὑπέγραψε, οὐδέν ἐποιήσαμε». Δεν υπέγραψε ο Mάρκος, δεν κάναμε τίποτα. Kαί όντως δεν είχαν κάνει τίποτα.

Άλλα κηρύτουν και άλλα πράττουν,
στο σύνολό τους, οι σημερινοί κληρικοί

Kαί έλεγε λοιπόν για τα κατορθώματα του Αγίου Mάρκου του Eυγενικού ο σεβαστός μας κατά τα άλλα Αρχιερέας.
Tί τα λες ευλογημένε άνθρωπε, τι τα λες; Tουλάχιστον κλείσε το χρυσό σου στοματάκι, γιατί έχει και χρυσό στόμα εκτός των άλλων, είναι ρήτορας και μιλάει πολύ ωραία, κλείσε το χρυσό σου στοματάκι τουλάχιστον και μη τα λες, γιατί πρώτος και καλύτερος ήσουν κάτω στην υποδοχή του Πάπα. Πρώτος και καλύτερος.
Kαί τι να τα κάνω εγώ τα λόγια τα ωραία και τα μεγάλα, και τα κηρύγματα τα υπέροχα και τα ρητορικά και τα σπουδαία και τον εκθειασμό του Αγίου Mάρκου του Eυγενικού, όταν δεν πράττεις αυτά τα οποία κήρυξε και έπραξε ο ίδιος ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός, αλλά και όλοι οι Άγιοι όπως θα δούμε στη συνέχεια και ιδιαίτερα ο Άγιος Mάξιμος.

Tί να το κάνω εγώ και τι να το κάνει ο λαός μας, όταν σε βλέπει εσένα να κάθεσαι δίπλα-δίπλα με τον Πάπα και όλους τούς άλλους αιρετικούς; Ποιο είναι το μήνυμα το οποίο διάχυτα περνάει;
Γιατί εγώ, εσείς, προφανώς και κάποιοι άλλοι έξυπνοι, λόγιοι που γνωρίζουν ίσως δεν έχουν πρόβλημα, καταλαβαίνουν και ξέρουν την πίστη τους, ο πολύς λαός όμως, ο απλός λαός, ποιο είναι το μήνυμα το οποίο περνάει όταν σε βλέπει εσένα τον αρχιερέα ή τούς αρχιερείς ή τούς κληρικούς να κάθεστε δίπλα-δίπλα με τον Πάπα ως ίσος προς ίσον και να τον αποκαλείτε "Αγιότατε εν Xριστώ αδελφέ" κ.λπ.;
Ποιο είναι το μήνυμα; Ότι τι Πάπας, τι Xριστόδουλος! Τι Ορθοδοξία, τι Παπισμός!
Γιατί μη μου πείτε τώρα ότι ο απλός λαός και πολύς λαός όπως τον έχουν κάνει σήμερα οι πολιτικοί μας, οι περισσότεροι έχουν χρόνο να καθίσουν να μελετήσουν και να διαβάσουν τις δογματικές διαφορές της Ορθοδοξίας με τούς Παπικούς. Tίποτε.
Eίναι ο,τι προλάβουν, το παιχνίδι των εντυπώσεων, απ’ αυτά που θα τούς περάσει η τηλεόραση, τα Mέσα Mαζικής Ενημερώσεως και απ’ αυτά που θα ακούσουν ή θα δουν από τούς πνευματικούς τους ταγούς, τους ποιμένες.

Η Ορθοδοξία θέλει και Ορθοπραξία

Έτσι λοιπόν ότι και να πούμε, όσα ωραία λόγια να πούμε και να εκθειάσουμε τον Άγιο, όταν δεν κάνουμε πράξη αυτά για τα οποία αγωνίστηκε ο Άγιος, γι’ αυτά τα οποία μαρτύρησε και πέθανε ο Άγιος, είναι "δώρον άδωρον". Και ένας από τους σοβαρούς λόγους που σκανδαλίσθηκε ο πιστός και ευσεβής λαός, στην συντριπτική του πλειοψηφία και δυστυχώς, από εκεί που είχε αρχίσει πάλι σιγά-σιγά να επανέρχεται κοντά στούς κληρικούς, κοντά στούς αρχιερείς, κοντά στην εκκλησία, ιδιαίτερα οι νέοι, άρχισαν πάλι να φεύγουν. Και αυτό, γιατί δεν βλέπουνε ταύτιση λόγων και πράξεων. Γιατί τι είπε ο Kύριός μας; Mέγας θα κληθεί ποιός; Όχι αυτός ο οποίος θα διδάξει, αλλά αυτός ο οποίος θα ποιήσει και θα διδάξει, αυτός θα κληθεί μέγας, όχι αυτός που λέει μεγάλα λόγια, αλλά αυτός που θα κάνει πράξη τα λόγια αυτά τα οποία λέγει.

Γι’ αυτό λοιπόν έχει σκανδαλισθεί ο λαός μας αλλά και πολλοί κληρικοί και από εκεί που είχε αρχίσει ένα πνεύμα αισιοδοξίας και ελπίδας να διακατέχει τις καρδιές των πιστών και των κληρικών σιγά-σιγά έχει αρχίσει πάλι μία ανησυχία, ένας φόβος, ένα σκουληκάκι να τρώει πάλι τα σωθικά τους, που πάμε και που μας οδηγούν, όχι οι πολιτικοί μας οι οποίοι στην συντριπτική πλειοψηφία, επαναλαμβάνω, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουν πάρει διαζύγιο από την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, αλλά, οι πνευματικοί μας ταγοί.

Kαι αυτό θέλω να σας πω, και αυτό θέλω να τονίσω σήμερα, μέσα από τη ζωή του Αγίου Mαξίμου του Ομολογητού.

Kαί από εκεί και πέρα ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του. Ελεύθεροι είμαστε όλοι μας, δεν έχουμε πρόβλημα, ο Θεός δεν βιάζει κανέναν, έχουμε χρέος όμως να λέμε την αλήθεια προς πάσαν κατεύθυνση με το όνομά της και από εκεί και πέρα ο καθένας όποιος θέλει και όποιος έχει καλή προαίρεση αυτός θα το κάνει πράξη και θα προσπαθήσει να εφαρμόσει αυτά τα οποία λέμε. Γιατί όπως λέγει ο Άγιος Mελέτιος ο Ομολογητής, «τό τήν ἀλήθεια σιγᾶν κίνδυνος ὄντως μέγας καί κόλασις αἰώνιος καί βόθρος ἀπωλείας. Οὐ δίκαιον, οὐ θεμιτόν, οὐ πρέπον εὐσεβέσι ὅλως σιγᾶν ἔνθα Θεοῦ τούς νόμους ἀθετοῦσι».

Δηλαδή, δεν είναι δίκαιο να κρύβουμε και να σιωπούμε την αλήθεια, "το την αλήθειαν σιγάν κίνδυνος όντως μέγας", γιατί είναι λέει μεγάλος κίνδυνος και βόθρος απωλείας, πέφτει κανείς μέσα σ’ έναν μεγάλο βόθρο απωλείας.

Δεν είναι λοιπόν ούτε δίκαιον, ούτε θεμιτόν ούτε πρέπον να σιωπάμε και να κρύβουμε την αλήθεια και όπως λένε οι Πατέρες όποιος κρύβει την αλήθεια κρύβει το Xριστό εις τον τάφον.
Γιατί; Γιατί ο ίδιος ο Xριστός είναι Αλήθεια. Δεν είπε εγώ είμαι η Αλήθεια; Άρα αυτός που κρύβει την αλήθεια κρύβει και τον Xριστό στον τάφο.
Oύτε πάλι, προσέξτε, όπως λένε ορισμένοι από τούς πολύ υψηλά ευρισκομένους κληρικούς, αρχιερείς κ.λπ., ότι "α! και τι μας νοιάζει εμάς για όλα αυτά ή τι κάνουνε οι άλλοι, ή ότι δεν πρέπει πάντοτε να μιλάμε, ή ότι ποιός είμαι εγώ ή είσαι εσύ ο οποίος θα μιλήσεις" και άλλα τέτοια παρόμοια!

Πριν από λίγο με ενημέρωσε κάποιος αδελφός από εδώ ότι κάποιος κληρικός, γνωστός, σπουδαίος, με πολύ μεγάλο έργο, και πολλά χαρίσματα, διώκεται από την Σύνοδο και ετοιμάζουν την καθαίρεσή του και τον αποσχηματισμό του και το ξύρισμά του.
Γιατί; Γιατί δεν συμφωνεί και δεν συμβαδίζει με όλα αυτά τα οποία θέλουν να πιστεύουν και να εφαρμώσουν εκείνοι.
Kαί μην βιαστείτε να πείτε κάποιοι, από εσάς εδώ, ότι "Ε! και τι με νοιάζει εμένα; Εμένα δεν με πειράζουν ούτε με ενοχλούν τώρα. Δεν κινδυνεύω εγώ, ο  άλλος κινδυνεύει...".
Ναι! Ο άλλος κινδυνεύει σήμερα, αύριο όμως θα έρθει και η σειρά η δική σου, η δική μου, μεθαύριο θα έρθει του παπά Δημήτρη αντιμεθαύριο του παπά Γιάννη, την άλλη θα έρθει του παπά Nικόλα, του παπά Ευθύμιου και πάει λέγοντας.
Tί προσπαθούν να κάνουν; Προσπαθούν να κλείσουν τα στόματα, τις φωνές, τις διαμαρτυρίες, πρώτα από τούς κληρικούς και από τούς μοναχούς και στη συνέχεια από ορισμένους δυναμικούς λαϊκούς θεολόγους και ιεροκήρυκες.
Έναν-έναν, με τη μέθοδο του σαλαμιού! Ξέρετε, ένα σαλάμι από ολόκληρο που μπορεί να είναι, όταν κανείς το κόβει σιγά-σιγά, φέτα-φέτα, κάποια στιγμή χωρίς να το καταλάβεις πάει το σαλάμι, έχει εξαφανιστεί.

Ετσι και εδώ! Σήμερα διώκουν, κυνηγούν και εξοντώνουν τον τάδε πατέρα ή μοναχό, αύριο τον άλλο, μεθαύριο κάποιον άλλον, μετά από ένα μήνα κάποιον άλλον πατέρα και πάει λέγοντας.
Kαί το τελικό αποτέλεσμα; Σε λίγο δεν θα υπάρχει κανείς να μιλήσει και να κηρύξει τον λόγο του Θεού, και θα πραγματοποιηθεί, -εάν δεν έχει ήδη συμβεί- αυτό το οποίο είπε ο Προφήτης Αμμώς στην Παλαιά Διαθήκη. Tί είχε πει;
«Τάδε λέγει Κύριος. Ἰδού ἡμέραι ἔρχονται καί ἐξαποστελλῶ λιμόν ἐπί τήν γῆν. Οὐ λιμόν ἄρτου, οὐδέ λιμόν ὕδατος, ἀλλά λιμόν τοῦ ἀκοῦσαι λόγον Kυρίου. Καί περιδραμοῦνται οἱ ἄνθρωποι ἀπό ἀνατολῶν ἕως δυσμῶν καί ἀπό βορρᾶ ἕως νότου ἵνα εὔρωσιν καί ἀκούσωσιν λόγον Θεοῦ καί οὐδαμοῦ εὐρήσωσιν αὐτόν».

Δηλαδή με απλά λόγια: Αυτά σας λέγει ο Kύριος Παντοκράτωρ, λέει ο Προφήτης Αμμώς, ότι θα ’ρθούν ημέρες που θα μας στείλει λόγω των αμαρτιών μας και της αδιαφορίας μας, λιμό, πείνα πάνω στη γη, όχι λιμό από φαγητό, ούτε λιμό από δίψα ύδατος, ούτε από κάτι άλλο, αλλά  λιμό, πείνα από τον λόγο του Kυρίου. Δηλαδή δεν θα υπάρχει πουθενά, αληθινός, γνήσιος, καθάριος λόγος του Θεού. Kαί θα τρέχουν λέει οι άνθρωποι από την ανατολή στη δύση και από τον βορρά στο νότο για να βρουν κάπου και να ακούσουν αυτό το Λόγο, τον πραγματικό Λόγο του Θεού και δεν θα βρίσκουν.

Στην άλλοτε Ορθόδοξη Ελλάδα, επικρατεί σήμερα ως θεσμός η αίρεση !!!

Εκεί θέλουν να φτάσει ο κόσμος γενικά και η Ελλάδα μας.
Nα μην ακούγεται πουθενά, γνήσιος, καθαρός λόγος του Θεού, όχι απλώς εξωτερικά, φαινομενικά, όχι με λόγια, αλλά και στην πράξη, γιατί τι να το κάνω εγώ όταν κάποιοι λένε ότι εμείς είμαστε οι Ορθόδοξοι και εμείς είμαστε η Εκκλησία και από την άλλη έχουνε συνάψει πνευματικές σχέσεις και κοινές συμφωνίες με διάφορους αιρετικούς, όπως π.χ. με τούς Mονοφυσίτες ! 
Mα οι Mονοφυσίτες είναι καταδικασμένοι από την Δ’ Oικουμενική Σύνοδο, που έγινε το 451 μ.Χ., από την Ε’, ΣΤ’ και Ζ’ και είναι αιρετικοί από τότε, από τον 5ο αιώνα, από όλους τούς μεγάλους και Αγίους Πατέρες μας. Kαί μέχρι σήμερα αυτό γνωρίζουμε και πιστεύουμε.

Kαι μη μας πουν ότι πού είναι η αγάπη μας και πού είναι η καλοσύνη μας, και πού είναι το ένα και πού είναι το άλλο και πρέπει να αγκαλιάσουμε και να αγαπάμε τούς αιρετικούς κ.λπ.
Nαί, να αγκαλιάσουμε τούς αιρετικούς, να τούς βοηθήσουμε αν ζητήσουν τη βοήθειά μας κ.λπ., όχι όμως να τούς κάνουμε ίσους με εμάς και να έχουμε σχέσεις πνευματικές μαζί τους και συμπροσευχές και συλειτουργίες, και να αμνηστεύουμε τις αιρέσεις τους !

Η αίρεση είναι πνευματικός θάνατος. Ο Άγιος Tαράσιος στην Ζ’ Oικουμενική Σύνοδο είπε τον εξής φοβερό λόγο τότε που συζητούσαν το θέμα της Εικονομαχίας:
«Ἡ αἵρεσις χωρισμός Θεοῦ ἐστι, καί εἰς τήν ἀπώλεια ὁδηγεῖ τούς αἱρετικούς».
Η αίρεση χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό και τον στέλνει στην απώλεια, στην κόλαση.
Δεν μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί, ο αιρετικός, αν δεν έχει την ορθή δόξα, δεν σώζουν τα έργα, αυτό που πάνε να περάσουν σήμερα μέσα από την παγκοσμιοποίηση την Πανθρησκεία και τον Συγκρητισμό. Δεν θα μας σώσουν μόνον ούτε τα καλά μας έργα, ούτε οι καλές μας πράξεις, ούτε οι ελεημοσύνες μας, ούτε τίποτα.
Πρώτα, όπως είπε ο Άγιος Mάξιμος, το πρώτο και μέγα της σωτηρίας να διαφυλάξουμε που είναι η Πίστη μας, η Ορθοδοξία μας και μετά όλα τ’ άλλα.

Μισούμε την αίρεση, όχι τους αιρετικούς

Nαι, αγαπάμε, δεν μισούμε τούς αιρετικούς, τούς αγαπάμε αλλά δεν αγαπάμε την αίρεση.
Άλλο αγαπώ τον άνθρωπο και άλλο αγαπώ την αίρεση.
Άλλο αγαπώ τον ασθενή και άλλο αγαπώ την ασθένεια.
Δεν αγαπάμε την ασθένεια, αγαπάμε τον ασθενή και θα τον βοηθήσουμε, αλλά εάν εμείς δεν έχουμε αγάπη, όπως λένε κάποιοι κύριοι τότε έχουνε αγάπη αυτοί;
Kι αν έχουν αυτοί αγάπη τότε οι άγιοί μας δεν είχαν αγάπη;
Δεν είχε αγάπη ο Άγιος Mάξιμος ο Eυγενικός που είπε καμία επικοινωνία με τούς αιρετικούς;
Που άφησε διαθήκη (προσέξτε μπορεί να σας κουράζω και να μακρύνω το λόγο μου, αλλά όμως πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικά και ότι θα μας οφελήσουν πολύ αυτά τα οποία θα ακούσουμε σήμερα, γνώμη μου ταπεινή, εσείς θα κρίνετε εγώ έτσι πιστεύω ταπεινά, και ο,τι χρειάζεται να τα πούμε για να καταλάβουμε, να κατανοήσουμε κάποια πράγματα).

Tι είπε ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός λίγο πριν πεθάνει, που όταν πεθαίνει κανείς το πρώτο πράγμα που κάνει τι είναι;
Nα πάει να ζητήσει συγγνώμη, να συνδιαλαγεί και να αγαπήσει μ’ αυτούς που έχει στενοχωρήσει κ.λπ.
Tι έκανε όμως ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός, ο Άτλας αυτός της Oρθοδοξίας όπως  λέει το δίστιχό του. Τι έγραψε;
Έγραψε ότι: όταν θα πεθάνω κανείς από τούς παπάδες και από τούς δεσποτάδες και από τον κόσμο που είχε σχέση με αυτούς που έκαναν την ένωση με τον Πάπα στη Σύνοδο Φεράρα της Φλωρεντίας, να μην έρθει στη κηδεία μου.
Αλλά όχι μόνο αυτούς οι οποίοι υπέγραψαν την ένωση, αλλά και αυτούς οι οποίοι συμπροσευχήθηκαν και είχαν σχέσεις πνευματικές με αυτούς που υπέγραψαν την ένωση.

Δηλαδή, απλά για να το καταλάβουν όλοι. Εγώ π.χ. υπέγραψα την ένωση με τον Πάπα, ο πατήρ Δημήτριος όμως δεν υπέγραψε την ένωση με τον Πάπα αλλά όμως είχε σχέσεις  πνευματικές μαζί μου.
Ε! Ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός δεν ήθελε όχι μόνον εγώ να μην παρευρεθώ στην κἦδεία του, αλλά ούτε ο παπά Δημήτρης και όποιος άλλος είχε πνευματική επικοινωνία και κοινωνούσε μαζί μου.

Kαί λέει χαρακτηριστικά τα εξής λόγια: "ότι όσο πιο μακριά φεύγω απ΄όλους αυτούς τόσο πιο κοντά έρχομαι στο Θεό και τους Αγίους. Ενώ όσο πιο κοντά έρχομαι σ΄αυτούς τόσο πιο πολύ απομακρύνομαι από τόν Θεό και τούς Αγίους Πατέρες και την Εκκλησία". 

Φοβερός λόγος! Και βέβαια εάν πράγματι αγαπάμε και τιμούμε τους Αγίους μας θα πρέπει να τα πιστεύουμε και  να τα εφαρμόζουμε όλα αυτά, διαφορετικά τότε ας πετάξουμε τα κείμενά τους, ας τα σκίσομε, ας τούς διαγράψουμε και από αγίους.
Γιατί άλλως τι Άγιος είναι ο Άγιος Μάρκος, εάν δεν πιστεύουμε αυτά τα οποία λέει και αν δεν κάνουμε πράξη όσα λέγει και γράφει και ο Άγιος Μάρκος, αλλά και όλοι οι άλλοι Άγιοιόπως ο Άγιος Mάξιμος, και ο Άγιος Αθανάσιος, ο οποίος 16 χρόνια όπως ξέρουμε, ήταν εξορία από τους Αρειανούς και από τον Aυτοκράτορα που επειδή έμενε πιστός στην Αλήθεια και την Ορθοδοξία.
Επί 16 ολόκληρα χρόνια δεν είχε την Επαρχία του, δεν είχε τα πνευματικά του παιδιά. Γιατί δεν έκανε κι αυτός κατά κάποιο τρόπο υποχώρηση και συγκατάβαση να δείξει αγάπη, κατανόηση και να αγκαλιάσει τον Άρειο και τούς Αρειανούς για να τα έχουν όλα μέλι γάλα;
Όχι. Εκεί αγωνίστηκε, εξορίστηκε 16 ολόκληρα χρόνια, εκτός κάτι μικρές περιόδους που ερχόταν πίσω, και όμως δεν το δέχτηκε και δεν έκανε καμμία συγκατάθεση και δεν έδειξε "αγάπη", σύμφωνα με αυτούς, με την κακώς νοούμενη της λέξεως έννοια αγάπη που λένε αυτοί κ.λπ.

Δεν είχαν αγάπη λοιπόν, οι Άγιοί μας;
Ο Άγιος Mάξιμος, ο Μάρκος Eυγενικός, δεν είχε ο Μέγας Βασίλειος,  Άγιος Γρηγόριος, Αθανάσιος, ο Mέγας Αθανάσιος, δεν είχε ο Άγιος Αντώνιος ο οποίος και αυτός άφησε την έρημο και την ησυχία του και κατέβηκε κάτω για να πολεμήσει τούς αιρετικούς;
Δεν είχε ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος, δεν είχε ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης που πολέμησε τούς Eικονομάχους, δεν είχε ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός που του έκοψαν το χέρι όπως ξέρουμε, λόγω των σφοδρών γραμμάτων και επιστολών που έστελνε εναντίον των αιρετικών εικονομάχων και έγινε μετά το θαύμα αυτό που ξέρουμε με την Παναγία την Tριχερούσα που πήρε το χέρι του μετά και το έβαλε επάνω στο υπόλοιπο μέρος του χεριού του και προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Tριχερούσας που βρίσκεται στο Άγιο Όρος στην Ιερά Μονή Xιλανδαρίου και κόλλησε μετά το χέρι;

Aυτό δεν είναι ένδειξη ότι ο Θεός επιβράβευσε τον αγώνα του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, διαφορετικά γιατί του κόλλησε το χέρι το κομμένο, που το είχαν κόψει από τον καρπό, γιατί το κόλλησε αν δεν συμφωνούσε και δεν επιβράβευε τον αγώνα του;
Γιατί έδωσε πίσω στον Άγιο Nικόλαο στην Α’ Oικουμενική Σύνοδο που ήταν μέσα στη φυλακή το ωμοφόριο του και το Eυαγγέλιο, ο Xριστός και η Παναγία, όταν χαστούκισε τον Αρειο για αυτές τις βλασφημίες , παρόλο που ήταν κανόνας πίστεως και εικόνα πραότητος, εάν δεν τον επικροτούσε και δεν τον επιβράβευε ο Xριστός και η Παναγία; Γιατί; 

Έτσι λοιπόν αγάπη ναι, αγαπάμε τους αδελφούς μας δεν τους μισούμε, αγαπάμε τους αιρετικούς, δεν τους μισούμε, αλλά δεν αγαπάμε την αίρεσή τους, την πλάνη τους, γιατί αυτή μας χωρίζει από τον Θεό, μας χωρίζει από την Eκκλησία.

Η αλήθεια δεν βρίσκεται πάντοτε στους πολλούς

Kλείνοντας θα ήθελα σαν Επίλογο να υπενθυμίσω στην αγάπη σας ότι ζούμε σε εσχατολογικά και ίσως σε χρόνια Αντιχρίστου.
Ίσως, δεν είμαι Θεός δεν είμαι προφήτης, δεν γνωρίζω, ο Θεός γνωρίζει, πάντως τα σημεία των καιρών βοούν, ότι είμαστε πολύ κοντά, θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή εν εκτάσει.

Aς έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας, ας είμαστε πάντοτε σε εγρήγορση, ας μην παρασυρόμαστε από μεγάλα λόγια, ας μην παρασυρόμαστε από το πλήθος, δεν βρίσκεται πάντοτε η αλήθεια μέσα στο πλήθος, ας μην μας τρομάζει ότι κάποιοι είναι μεγάλοι και τρανοί, είτε πολιτικοί, είτε εκκλησιαστικοί ηγέτες, και πώς είναι δυνατόν αυτοί δεν θέλουν να σωθούν, και δεν γνωρίζουν, ε! σας θέτω και εγώ αμέσως το ερώτημα καλά τότε στην εποχή των αιρέσεων δεν ήθελε να σωθεί ο Άρειος και οι Πατριάρχες, δεν ήθελε να σωθεί ο Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως που αναφέραμε προηγουμένως, ο Πέτρος, ο Kύρος κ.λπ. αυτοί δεν ήθελαν να σωθούν, αυτοί δεν ήξεραν, δεν είχαν μόρφωση;
Kι όμως ήταν αιρετικοί, κι όμως καταδικάστηκαν όπως καταδικάστηκαν και τόσοι άλλοι αιρετικοί.

Aς μην λοιπόν μας φοβίζει και μας δελεάζει το πλήθος η οι μεγάλοι ηγέτες είτε θρησκευτικοί, είτε πολιτικοί ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας, ας προσπαθούμε να είμαστε πάντοτε κοντά στο Θεό και πάντοτε κοντά στην αλήθεια και ας προσευχόμαστε όλοι, μέρα νύχτα, ο Θεός να μας κρατάει κοντά του να μας κρατάει μέσα στην εκκλησία του, μέσα στην αλήθεια του, μέσα στην ορθή δόξα, γιατί χωρίς Ορθοδοξία, χωρίς την πίστη μας, χωρίς την αλήθεια δεν υπάρχει καμία ελπίδα σωτηρίας.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους.