Η όλη ουσία της Πίστεώς μας, ο σκοπός της υπάρξεως και της ζωής μας, η αυτοσυνειδησία μας ολόκληρη, σε αυτήν την προσδοκία οφείλονται, στην ανάσταση των νεκρών, διότι μόνο τότε θα είμαστε μαζί με τον Χριστό διαρκώς ενωμένοι και αχώριστοι, μετά την ανάσταση των νεκρών.

Η  ανάστασις των νεκρών ταυτίζεται με την Ανάσταση του Χριστού και σημαίνει το τέλος του παρόντος κόσμου όπως τον γνωρίζουμε σήμερα και την αρχη μιας καινούριας ζωής.

Η  Ανάστασις αναφέρεται στα νεκρά σώματα των ανθρώπων και όχι στις ψυχές, που άλλωστε είναι πλασμένες να είναι αθάνατες από τον Δημιουργό.

Το σώμα όμως φθείρεται και κάποτε πεθαίνει. Μελλει όμως το ίδιο σώμα να αναστηθεί κατά την Δευτέρα Παρουσία και την Συντέλεια του Κοσμου, όχι βέβαια με την μορφη την σαρκική που γνωρίζουμε, αλλά θα είναι ένα νέο σώμα άϋλο και άφθαρτο, το οποίο θα ενωθεί με την ψυχή που είχε στη γη, για να βιώσουν μαζί (αναστημένο σώμα και ψυχή) την νέα εν Χριστώ καινή πραγματικότητα.

Τα νέα σώματα δεν θα υπόκεινται στούς γνωστούς νόμους της βαρύτητος που ισχύουν σήμερα και δεν θα  έχουν την ανάγκη της διατροφής, της αναπαύσεως, του ύπνου κλπ., αλλά θα είναι εντελώς απαλλαγμένα από κάθε γνωστή υλική ανάγκη που ισχύει μέχρι σήμερα.

Τα μεν αναστημένα σώματα των δικαίων θα είναι εύμορφα και λαμπερά, ως απόδειξη αγιότητος και συμμετοχής τους στην κοινωνία του Θεού όσο ήταν εν ζωή, των δε αμαρτωλών και αδίκων αντίθετα, θα είναι σκοτεινά και απαίσια, αναλόγως του βαθμού της αμαρτίας που ακολουθούσαν όσο ήταν στη ζωη, μακριά από τον δρόμο και τις εντολές του Θεού.

Αυτές οι αλήθειες, που σε μερικούς φαίνονται παραμύθια και ανοησίες ίσως -και είναι γεγονός πως κάθε σκεπτόμενος νους υλιστικά με βάση τούς κανόνες της κοινής και μόνον λογικής, η οποία αποδεικνύει πάντοτε το κάθε συμβάν με ακλόνητα επιχειρήματα, αδυνατεί να συλλάβει τις θείες αποκαλύψεις- αυτές οι αλήθειες, λοιπόν είναι αδύνατον να γίνουν αποδεκτές από ανθρώπους που στερούνται πίστεως, αγαθής προαιρέσεως και πνευματικής παιδείας και κατάρτισης.

Το Δόγμα της Αναστάσεως ξεπερνά τον πεπερασμένο σε λογική και γνώση νου του ανθρώπου. Πρέπει κανείς να αφήσει στην ψυχή του τον Θεο να του μιλήσει και να θελήσει να ακούσει αυτά που θα του πει, για να μπορέσει να καταλάβει και την Ανάσταση που είναι η κορύφωση της Ορθοδόξου Πιστεως.

Για όλους τούς Ορθοδόξους ισχύει οπωσδήποτε το ευαγγελικό: «Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις ημών» (Α  Κορ. ιε  , 14)

Η   Ανάστασις του Χριστού νίκησε και κατήργησε τον θάνατο∙ «θανάτω θάνατον πατήσας», ψάλλει η Εκκλησία.

Αυτό που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος για να έχει αιώνια ζωη είναι το εξής απλό. Να αγαπήσει τον Θεο και τον πλησίον του πραγματικά και με όλη την δύναμη της ψυχής του.

«Αγαπήσεις Κυριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου. αύτη πρώτη εντολή. και δευτέρα ομοία, αύτη∙ αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν. μείζων τούτων άλλη εντολή ουκ έστι». (Μαρκ. ιβ  , 30-31)

Μόνο τότε θα μπορέσει να υπακούσει τις εντολές Του, να ακολουθήσει την οδό Του και να εισέλθει «εις την χαράν του Κυρίου Του».