Πρώτη δημοσίευσις 8-10-2018

«Καιρός τοῦ σιγᾶν καί καιρός τοῦ λαλεῖν». (Ἐκκλ. γ΄,7)

Ἀγαπητοί καί εὐσεβεῖς μου ἀδελφοί,

Χαίρετε καί ἀνδρίζεσθε ἐν Κυρίω πάντοτε!

Εἰς τό προηγούμενον δημοσίευμα μας, (δεῖτε ἐδῶ...) εἴδαμε τούς λόγους, διά τούς ὁποίους, ἐπανήλθαμε, ἔπειτα ἀπό ἕξι ὁλόκληρους μῆνες ἀπό τά γεγονότα τῆς 25ης Μαρτίου/7ης Ἀπριλίου, διά νά δώσουμε τήν ὀφειλομένη αὐτή ἀπάντηση σέ ὄλους τούς κατηγόρους μας.

Καί τοῦτο,  (ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ) ὄχι τόσον διά ὅλους αὐτούς τούς τόσον ΕΜΠΑΘΕΙΣ καί ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΥΣ, οἱ ὁποῖοι δέν πρόκειται μέ τίποτα φυσικά νά πιστέψουν καί νά δεχθοῦν τήν Ἀλήθεια, ἀφοῦ ἐδῶ καί πολλά χρόνια ἔχουν ἀποστρέψει συνειδητά τό πρόσωπόν τους ἀπ΄ Αὐτήν, ὅσον διά ὅλους ὑμᾶς τούς ἀγαπητούς μου ἐν Χριστῷ ἀδελφούς, καθώς καί διά ὅλους τούς ἀπανταχοῦ τῆς γῆς καλοπροαιρέτους πιστούς, ἀλλά καί  πρός χάριν φυσικά τῆς ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

Συνεχίζοντας λοιπόν σήμερα, αὐτήν τήν ἀπάντησή μας, ἐρχόμαστε νά ΔΗΛΩΣΟΥΜΕ ΕΥΘΑΡΣΩΣ, ὅπως πάντα, τά κάτωθι:

 ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΘΕΣΕΙΣ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΣ

1) Ο,ΤΙ ΕΧΩ ΕΙΠΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΨΕΙ ΙΣΧΥΟΥΝ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΞΩ. ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΛΟΓΟΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ.

2) ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΟΜΙΛΩ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΦΥΣΙΚΑ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ ΝΑ ΦΥΓΩ ΚΑΙ ΝΑ «ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ» ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ.

3) ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΩ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ. ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΦΟΒΙΣΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΒΡΕΙΣ ΤΟΥΣ. ΕΞ ΑΛΛΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.

4) Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΕΙΣ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ 2018, ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΑ ΚΑΙ ΕΓΡΑΦΑ ΑΠΟ ΤΟ 2006. ΤΟ ΟΤΙ ΔΕ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΙΛΕΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΕΞΩ, ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΛΑΝΗΘΕΙ, ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ, ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΕ  ΑΛΛΟ ΣΧΕΤΙΚΟ.

5) ΚΑΛΩ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ ΜΟΥΛΑΤΣΙΩΤΗΝ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΩΚΙΔΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΕΣΠΕΥΣΕ «ΑΓΑΛΛΟΜΕΝΩ ΠΟΔΙ» ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΕΙ ΜΕ ΦΟΒΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ, ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΒΕΒΑΙΩΣ ΕΞ ΙΔΙΩΝ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ.

Ἄς δοῦμε ὅμως, τήν κάθε μία περίπτωση ξεχωριστά:

1η 
Θέσις καί Δήλωσίς μας  

Ο,ΤΙ ΕΧΩ ΕΙΠΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΨΕΙ ΙΣΧΥΟΥΝ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΞΩ. ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΛΟΓΟΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ

Πράγματι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί!

Ὅ,τι ἔχω γράψει καί εἰπεῖ, ἰσχύουν ἐπακριβῶς καί δέν ἔχω πέσει σέ τίποτα ἀπολύτως ἔξω, τουλάχιστον ὅσον ἀφορᾷ ἐπὶ τῆς οὐσίας, σὲ ὅλα ἐκεῖνα πού χρόνια τώρα -ἀπὸ τὸ 2006- λέγει καὶ φωνάζει ἡ ἐλαχιστότης μου.

Καί ἡ οὐσία τῶν ὅσων εἶπα καὶ ἔγραψα, σὲ ὅλα τὰ ταπεινά μου ὀκτώ βιβλία ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, συνοψίζεται σὲ δύο ΚΑΙΡΙΑ καί οὐσιαστικά ΣΗΜΕΙΑ:

Τὸ πρῶτον εἶναι ὅτι, πράγματι «ὁ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΗΛΘΕΝ», γεννήθηκε τό 1982, ὑπάρχει καὶ κυβερνᾶ τούς πάντες, ἔστω καί ἀπό τό παρασκήνιον, ὅπως θέλουν ἤ πιστεύουν ὁρισμένοι.

Καὶ τὸ δεύτερον εἶναι ὅτι, πράγματι τὸ σωτήριον ἔτος 2018 θὰ γίνει ἡ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ τοῦ Κυρίου μας.

Αὐτὰ φυσικὰ καὶ τὰ δύο, εἶναι πέρα γιά πέρα ἀλήθεια, ἀφοῦ δέν ἦταν γεννήματα τοῦ μυαλοῦ μου ἤ ἀποκυήματα τῆς φαντασίας μου, ἀλλὰ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ τοῦ Θεοῦ, ὅπως σᾶς ἔλεγα ἤδη ἀπὸ τὸ 2006 εἰς τό πρῶτο μου βιβλίο!

Τώρα, ὅσον ἀφορᾶ τό θέμα τῆς ἡμερομηνίας τῆς 25ης Μαρτίου (καί ὄχι χρονολογίας τῆς Δευτέρας Παρουσίας πού εἶναι καί παραμένει τό 2018) πού ὑποτίθεται ὅτι “ἔκανα λάθος” καὶ “ἔπεσα ἔξω”, ἀλλά καί τοῦ εὐλόγου ἐρωτήματος πού προκύπτει, τό πῶς μπορεῖ δηλαδή, ἀπό τήν μία, ὅλα αὐτά νά εἶναι ὄντως ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ, καί ἀπό τήν ἄλλη, κάποια ἀπό αὐτά «νά μήν πραγματοποιοῦνται», (μέ εἰσαγωγικά ἤ καί χωρίς εἰσαγωγικά) νομίζω ὅτι ὅσοι ἔχουν φόβο Θεοῦ, εἶναι καλοπροαίρετοι καί μελετοῦν τήν Ἁγία Γραφή, εὐκόλως τό κατανοοῦν καί τό ἀντιλαμβάνονται. Οἱ ἄλλοι, δυστυχῶς, δέν πρόκειται ΠΟΤΕ νά καταλάβουν.

Βέβαια, διά ὅλους τούς καλοπροαιρέτους, ἔχω δώσει ἤδη σχετικές καί ἱκανές ἀπαντήσεις (καί προσωπικά στόν καθένα, ἀλλά καί δημοσίως, μέσω τῆς ἱστοσελίδος μας) ἀλλά καί σέ ὅλους τούς ἡμετέρους καί ἀληθινά πιστεύοντες εἰς τόν ἐρχομόν τοῦ Κυρίου μας, διότι οἱ ὑπόλοιποι πράγματι ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ. Παρά ταῦτα ὅμως, θά ποῦμε ἀκόμη κάποια πράγματα καί κατωτέρω.

Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε λοιπόν, ἐκ τῶν πραγμάτων, δέν τίθεται θέμα καμμίας ΣΥΓΓΝΩΜΗΣ ἐκ μέρους μου.

Διά αὐτό καί εὐθύς ἐξ ἀρχῆς (9/4/18) δήλωνα, ὅτι «δέν θά εἶχα κανένα, μά ΚΑΝΕΝΑ ἀπολύτως πρόβλημα, νά ζητήσω ταπεινά συγγνώμη, διά τό θέμα αὐτό καί νά ἀναλάβω τίς συνέπειες καί τίς εὐθύνες τῶν πράξεών μου, ὅπως ἄλλωστε ταιριάζει εἰς τόν χαρακτήρα μου, ἀλλά καί εἰς τήν ἰδιότητά μου, αὐτή ὡς Ὀρθοδόξου Μοναχοῦ...» ἐάν πίστευα ἤ ἔβλεπα ὅτι πράγματι ἔκανα λάθος ἤ ἔπεσα ἔξω.

Εἰλικρινά, πιστέψτε με, διά τό ἰδικόν σας καλό καί συμφέρον!

Ὅσο ἐγωϊσμό καί ὑπερηφάνεια καί ἐάν εἶχα ἤ ἔχω (ὅπως θέλετε νά νομίζετε καί νά πιστεύετε ὁρισμένοι), καί πάλι δέν θά ἦσαν ἀρκετά, (δυστυχῶς διά ἐσᾶς) ὥστε νά μήν ἀντιληφθῶ ἕνα τόσο κραυγαλέο καί ἐξώφθαλμο λάθος, ἐάν πράγματι ἦταν ἔτσι. Δόξα τῷ Θεῷ ἔχω ἀκόμη σῶας τάς φρένας μου καί τό μόνον πού μέ ἐνδιαφέρει, ὅσο τίποτα ἄλλο εἰς τόν κόσμον, εἶναι ἡ ΣΩΤΗΡΙΑ τῆς ψυχῆς μου!

Ἐξ ἄλλου, τί νόημα μποροῦν ἔχουν πλέον ὅλα αὐτά, καί ποιός ὁ λόγος πού ἐπιμένω, τρεῖς μόλις μῆνες πρίν τό τέλος τοῦ 2018; (ἐάν ὑποθέσουμε βέβαια στήν καλύτερη περίπτωση, ὅτι θά ἐξαντληθεῖ ὅλο τό ’18).

Τί ἔχω πλέον νά κερδίσω, ἀφοῦ οὕτως ἤ ἄλλως, ΚΑΝΕΙΣ δέν δίνει πλέον σημασία, οὔτε εἰς τά ὅσα λέγω καί γράφω, ἀλλά οὔτε καί εἰς τήν ταπεινότητά μου, ἀφοῦ ἔχομεν γίνει «περίγελως τῶν πάντων», «θέατρον ἀγγέλοις καί ἀνθρώποις» καί ὡς «περικαθάρματα τοῦ κόσμου», ὅπως ἀναφέρει χαρακτηριστικά ὁ Μέγας Ἀπόστολος Παῦλος:

«Δοκῶ γὰρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι». (Α΄ Κορ. δ΄,9-13)

Ἐδῶ, δέν ΠΙΣΤΕΨΕ ΚΑΝΕΙΣ (ἐκτός ἐλαχίστων, τό «λεῖμμα») τότε ἀκόμη πού δέν εἶχε ἔλθει τό 2018 καί θά πιστέψει κάποιος μετά τήν ἡμερομηνία τῆς 25ης Μαρτίου τοῦ ’18, πού ὅλα πλέον δείχνουν φαινομενικά, ὅτι ἔκανα λάθος καί ὅτι ἔπεσα ἔξω; ΑΣΤΕΙΟΝ, διά νά μή πῶ καί ΑΝΟΗΤΟΝ!

Ποιός ὁ λόγος λοιπόν, πού συνεχίζω νά πιστεύω καί νά ὑποστηρίζω δημόσια ὅλα αὐτά καί νά ἀφιερώνω τόσο χρόνο καί κόπο, προκειμένου νά γράφω ὅλα αὐτά, ἐάν δέν ἦταν ΑΛΗΘΕΙΑ καί ἐάν δέν ἀφοροῦσαν τήν ΣΩΤΗΡΙΑΝ ὅλων μας;

Μήπως ὁ ἐγωϊσμός, ἡ πλάνη, ἡ κενοδοξία, ἡ φιλοδοξία καί ὅλα τά παρόμοια, ὅπως θά νόμιζε ἤ θά ἰσχυριζόταν κάποιος;

Ὡραία!  Πολύ πιθανόν...
Θά μποροῦσε ἴσως νά ἰσχύει καί αὐτή ἡ περίπτωση. Δέν ἰσχύει ὅμως ὅπως θά ἀποδείξουμε παρακάτω.

Αὐτή λοιπόν, εἶναι ἡ μία ἐκδοχή.

Ὑπάρχει ὅμως καί μία ἄλλη ἐκδοχή, αὐτή τοῦ νά ἔχω τελικά δίκαιο.

Ἤ μήπως δέν ὑπάρχει τέτοια περίπτωση καί εἶστε τόσο πολύ σίγουροι;...

Σέ αὐτή τήν περίπτωση λοιπόν, τί θά γίνει;

Τό ἔχει σκεφθεῖ ποτέ κανείς, ΣΟΒΑΡΑ,  ἀπό ὅλους ἐσᾶς τούς σοβαρούς καί καλοπροαιρέτους πιστούς;

Μᾶλλον ὄχι ἀπ΄ ὅτι φαίνεται, μέχρι στιγμῆς τουλάχιστον...

Ἐάν λοιπόν, τελικά ὅλα αὐτά εἶναι ΕΚ ΘΕΟΥ, (ὅπως καί ΕΙΝΑΙ) τότε τί ἔχετε νά ὑποστεῖτε ΟΛΟΙ ἐσεῖς, πού ὄχι μόνον δέν δεχθήκατε δέν πιστέψατε, δέν στηρίξατε, δέν κηρύξατε καί δέν διαδώσατε παντοῦ τήν ΑΛΗΘΕΙΑ αὐτή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ταυτόχρονα κιόλας κυνηγήσατε, διώξατε, κατηγορήσατε, συκοφαντήσατε, καί ἐγίνατε πολέμιοι καί ἐχθροί τῆς ἀλήθειας αὐτῆς, ἀλλά καί τοῦ φορέος αὐτῆς;

Ὄντως ὁ Θεός νά σᾶς ἐλεήσει καί νά σᾶς συγχωρήσει «ἀδελφοί» μου, διότι, «φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος»!

Ἀλλά, ἀλήθεια ὅμως!

Πῶς μετριέται ὁ ἐγωϊσμός, ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ φιλοδοξία καί τά ὅμοια καί ἀπό ποῦ φαίνονται καί διακρίνονται;

- Ὄχι ἀπό τήν διαχρονική στάση, τά λόγια, τήν συμπεριφορά καί τά πιστεύω μας;

- Ὄχι ἀπό τό ἐάν ἐπιθυμοῦμε Δεσποτικές Μήτρες, τίτλους, ὀφφίκια, δόξες, τιμές καί μεγαλεῖα;

- Ὄχι ἀπό τό ἐάν ζοῦμε πλούσια, προκλητικά καί ἐπιδεικτικά;

- Ὄχι ἀπό τό ἐάν μᾶς ἀκολουθοῦν πολλοί ἤ ἔστω ἀρκετοί ὀπαδοί ἤ πιστοί;

- Ὄχι ἀπό τό ἐάν εἴμαστε, ἐν ἔργοις καί λόγοις, κενόδοξοι, φιλόδοξοι, φίλαρχοι καί ἀνθρωπάρεσκοι;

- Ὄχι ἀπό τό ἐάν ἐπιζητοῦμε νά μᾶς ἐπαινοῦν, ἐπευφημοῦν, κολακεύουν καί νά μᾶς πιστεύουν διά μεγάλους χαρισματικούς καί ἁγίους Γεροντάδες, οἱ ἄνθρωποι;

- Ὄχι ἀπό ὅλα αὐτά καί ἄλλα παρόμοια;

Λέγει ὁ Σοφός Σειράχ: «ἀπὸ ὁράσεως ἐπιγνωσθήσεται ἀνήρ, καὶ ἀπὸ ἀπαντήσεως προσώπου ἐπιγνωσθήσεται νοήμων. στολισμὸς ἀνδρὸς καὶ γέλως ὀδόντων καὶ βήματα ἀνθρώπου ἀναγγέλλει τὰ περὶ αὐτοῦ». (Σοφία Σειράχ ιθ΄29-30)

Ἡ Ταπεινότης μου λοιπόν, τί ἀπό ὅλα αὐτά εἶχε ἤ ἐπεδίωξε ὅλα αὐτά τά χρόνια;

ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ!

Παρόλο πού μοῦ ἐδόθησαν πάρα πολλές εὐκαιρίες καί ἀπό τό Νέον καί ἀπό τό Παλαιόν Ἡμερολόγιον...

Ἀντιθέτως μάλιστα.

- Πάντα ἤμουν καί εἶμαι καί παραμένω χάριτι Θεοῦ, ἕνας ἁπλός Μοναχός, (οὔτε κἄν Ἱερομόναχος) ἐδῶ καί 33 χρόνια.

- Πάντα ἤμουν καί εἶμαι ἀκτήμων, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, μή ἔχοντας ποτέ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ (κινητή ἤ ἀκίνητη) εἰς τό ὄνομά μου, ἐδῶ καί 33 χρόνια.

- Πάντα ζοῦσα καί ζῶ ἁπλά, φτωχικά, σεμνά καί ταπεινά μή ἔχοντας ποτέ οὔτε μισθό, οὔτε ἐπίδομα, οὔτε περίθαλψη, οὔτε «ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ» ἐδῶ καί 33 χρόνια μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.

- Πάντα ἔλεγα καί ὁμολογοῦσα τήν Ἀλήθεια τῆς Πίστεως μας, ἀνεξαρτήτου κόστους καί ἀποτελέσματος, χωρίς νά ὑπολογίζω τίποτε καί χωρίς νά συσχηματίζομαι μέ τόν κόσμο ἤ ἀνάλογα μέ τίς περιπτώσεις, καί κατά ποῦ φυσάει ὁ ἄνεμος, ὅπως μερικοί μερικοί (ξέρουν αὐτοί).

Ἀπόδειξη ὅτι, ἐνῶ ὅλα αὐτά τά χρόνια, «ΚΑΝΕΙΣ» (ἐκτός ἐλαχίστων) δέν πίστευε τά ὅσα ἔλεγα, σχετικά μέ τό θέμα τῆς Δευτέρας Παρουσίας καί τό Τέλος τοῦ Κόσμου, ἐγώ συνέχιζα (καί συνεχίζω) νά ὑποστηρίζω ὅλα αὐτά, ἀσχέτως μέ τίς συνέπειες.

Ἀλλά καί ὅ,τι εἶχα καί δέν εἶχα καί ὅ,τι κατόρθωσα ὅλα αὐτά τά χρόνια, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη καί αὐτό τό Μοναστηράκι μου, τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, τά ἔχασα ὅλα. 

Ἐνῶ, ἐάν ἐπεδίωκα ὅλα τά ἀνωτέρω, δέν θά τά ἔκανα ὅλα αὐτά, ἀλλά οὔτε καί θά δεχόμουν καί θά ὑπέμεινα ὅλα αὐτά τά χρόνια ποικίλες διώξεις, κυνηγητά, διωγμούς, κατηγορίες, θλίψεις, κακουχίες, στερήσεις, κοροϊδίες, χλευασμούς, συκοφαντίες καί διάφορα ἄλλα πολλά καί παρόμοια.

Ἀπ΄ ὅλα αὐτά λοιπόν, φαίνεται καί μπορεῖ νά καταλάβει κανείς, ποιός ἔχει καθ΄ ὑπερβολήν ἤ ἔστω καί σέ ἱκανό βαθμό τά ἀνωτέρω πάθη καί ποιός ὄχι! 

Δι΄αὐτό καί ὁ Κύριός μας, διά στόματος Ἀποστόλου Παύλου, θέλοντας νά μᾶς δώσει ἕνα ξεκάθαρο καί ἀναντίρρητο ΣΗΜΕΙΟ, διά τό ποῖος πραγματικά εὑρίσκεται κοντά Του καί ποιός ὄχι, μᾶς εἶπε τά ἑξῆς βαρυσήμαντα λόγια:

«Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι...». (Β΄ Τιμ. γ΄, 12-13) Καί, 

«Εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν...». (Ἰω. ιε΄, 20)

Διά ποῖον λόγον λοιπόν, θά ἔπρατα ἤ θά συνέχιζα νά πράττω ὅλα αὐτά, ἐάν ἤμουν ὄντως ἐγωϊστής, κενόδοξος, φιλάρεσκος, φιλόδοξος καί ἀνθρωπάρεσκος;

Μήν ψάχνετε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά βρεῖτε ἄλλους λόγους.

Ὁ λόγος εἶναι ΕΝΑΣ καί μοναδικός:

α) Πρός χάριν τῆς ΑΛΗΘΕΙΑΣ τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου Του.

β) Μήπως πιστέψει καί ΣΩΘΕΙ κάποια καλοπροαίρετη καί ἀγαθή ψυχή πού σίγουρα θά ὑπάρχει ἀκόμη.

γ) Πρός πνευματική ὠφέλεια καί στήριξη ὅλων τῶν ἡμετέρων ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν καί,

δ) Διά νά εἶναι ὅλοι ἀναπολόγητοι κατά τήν ὥρα τῆς Κρίσεως.

Αὐτοί καί μόνον αὐτοί εἶναι οἱ μόνοι καί πραγματικοί λόγοι καί πού σύντομα, δυστυχῶς διά ὅλους ἐσᾶς, θά τό διαπιστώσετε περίτρανα...

Ἀλλά, καί τό πιό σημαντικό πού ΚΑΝΕΙΣ δέν σκέφθηκε ἤ μᾶλλον δέν θέλησε νά σκεφθεῖ.

Ἐάν ἐγώ τελικά εἶχα δίκαιο (ρητορικό τό «ἐάν») τότε, πότε θά δικαιωνόμουν διά νά ΑΠΟΛΑΥΣΩ αὐτή τήν ΔΟΞΑ καί τόν ΕΠΑΙΝΟ, ἐξ αἰτίας αὐτοῦ τοῦ μεγάλου ἐγωϊσμοῦ καί τῆς κενοδοξίας πού λέτε ὅτι ἔχω, ὅπως ἐσεῖς, πιστεύετε καί ὑποστηρίζετε;

Ποτέ σέ αὐτή τήν ζωή.

Ὁ δρόμος ἦταν πάντα ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ, διότι:

Ἐάν μέν, εἶχα δίκαιο, (ρητορικό πάντοτε τό «ἐάν» ἄς μήν τό ξεχνᾶμε) δέν θά δικαιωνόμουν ΠΟΤΕ.

Καί τοῦτο διότι, ἐάν πράγματι γινόταν ἡ Δευτέρα Παρουσία κατά τήν ἡμέρα πού ἔλεγα (τήν 25η Μαρτίου) τότε ποιός θά μέ ἐδικαίωνε, θά μέ ἐδόξαζε, θά μέ ἐπευφημοῦσε, καί θά μέ θεωροῦσε ὡς  Ἅγιο καί Προφήτη, μεγάλο καί σπουδαῖο, ἐνάρετο καί Χαρισματικό Γέροντα ἤ ἄλλο τι παρόμοιο; 

(Ὅπως θά ἦτο ἄλλωστε τό ἀναμενόμενον διά ὅλους αὐτούς πού ἐπιθυμοῦν καί ἐπιδιώκουν ἐναγωνίως, ὅλα τά ἀνωτέρω, ἀλλά καί ὅπως βλέπουμε νά συμβαίνει ἐν τῇ πράξει σέ κάποιους κληρικούς -ὄνομα καί μή χωριό- οἱ ὁποῖοι ἔχουν ΞΕΧΑΣΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ὄχι μόνον τήν ἱερή ἀποστολή τους, ἀλλά καί αὐτόν τόν ἴδιον τόν ΘΕΟΝ!)

Ποιός λοιπόν, καί πότε θά μέ ἐδικαίωνε καί θά μέ ἐδόξαζε; 

ΚΑΝΕΙΣ μά ΚΑΝΕΙΣ!!!... ἀφοῦ θά εἴχαμε εἰσέλθει πλέον, ὅλοι μας, εἰς τόν χῶρο τῆς αἰωνίου ζωῆς.

Ἐάν δέ πάλιν, εἶχα πλανηθεῖ καί εἶχα ἄδικο, θά γινόμουν περίγελως τῶν πάντων, ὅπως θά ἦταν φυσικό καί ἀναμενόμενο.

Ὁπότε, ἐγώ ἀπό ποῦ θά δικαιωνόμουν καί πῶς θά ἱκανοποιοῦσα τόν ὑποτιθέμενο αὐτό «ΕΩΣΦΟΡΙΚΟ ΕΓΩΪΣΜΟ» καί «ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ» μου, (πού λέτε, γράφετε καί ὑποστηρίζετε ὅτι ἔχω) ἀφοῦ μέχρι νά ἔλθει αὐτή ἡ ἡμερομηνία (25η Μαρτίου 2018) ὄχι μόνον «ΚΑΝΕΙΣ» ΔΕΝ μέ ΠΙΣΤΕΥΕ οὔτε καί μέ ἀκολουθοῦσε, ἀλλά ἀντίθετα καί ἀρκετοί ἀδελφοί πού ἦταν κοντά μου, σχεδόν ἀκαριαῖα ἔφυγαν καί «ἐξαφανίστηκαν»;

Πολύ «περίεργη», «παράξενη» καί «ἰδιότυπη» ὄντως τελικά, αὐτή ἡ κενοδοξία, ἡ ὑπερηφάνεια καί αὐτός ὁ ἐγωϊσμός μου...

Ἄς εἶναι.

Ἀργά ἤ γρήγορα ὅλα θά ἔλθουν εἰς τό φῶς, ἀφοῦ ὠς γνωστόν, «οὐδέν κρυπτόν ὑπό τόν ἥλιον...».

Διά ὅλους λοιπόν, αὐτούς τούς ἀνωτέρω λόγους, ΞΑΝΑΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΙ καί ξαναεπαναλαμβάνω, ἐν πάσῃ αὐτογνωσία καί συνειδήσει, μέ φόβο Θεοῦ καί μέ εἰλικρίνεια ὅτι, -ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ- παρόλα τά ὅσα λέτε, γράφετε καί πιστεύετε, ἡ ταπεινότης μου ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΕΞΩ, εἰς τό θέμα τοῦ Ἀντιχρίστου καί τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἀλλά καί ἔχει ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ, ὅσο καί ἐάν αὐτό, ἐκ πρώτης ὄψεως, φαίνεται περίεργο, παράξενο, ἀπίστευτο καί ἀπίθανο. Τό διατί, θά τό ἰδῆτε, ὅπως ἤδη σᾶς ἔγραψα, πολύ σύντομα.

Μήν ξεχνᾶτε μόνον, (ὅσοι ἀκόμη ἔχετε λίγο φόβο Θεοῦ) ὅτι πολλές φορές τά φαινόμενα ὄχι μόνον ἀπατοῦν ἀλλά καί ἐξαπατοῦν, (ὅπως ἤδη ἔχουμε ἀποδείξει, ἀλλά καί θά συνεχίσουμε νά ἀποδεικνύουμε εἰς τά σχετικά ἄρθρα μας μέ τόν ὁμώνυμον τίτλον «ὅταν τά φαινόμενα ἀπατοῦν...») ὅπως ἀκριβῶς ἀπατοῦσαν καί ἐξαπατοῦσαν τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ, καί ΟΛΟΥΣ ἐκείνους τούς Ἰουδαίους πού ἔβλεπαν μόνον κατ’ ὄψιν, ἐπιφανειακά, ἐπιδερμικά, κατηγορώντας Αὐτόν τόν ἴδιον τόν Κύριόν μας τόν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν ὅτι, ΑΚΟΥΣΟΝ-ΑΚΟΥΣΟΝ «ἔχει δαιμόνιο» ἤ ὅτι «εἶναι δαιμονισμένος» ἤ ὅτι «μέ τήν δύναμη τοῦ Διαβόλου βγάζει τά δαιμόνια», ἤ ὅτι «εἶναι πλάνος», ἤ ὅτι «ἔχει τρελαθεῖ» ἤ ὅτι «εἶναι Σαμαρείτης» (=αἱρετικός-εἰδωλολάτρης) καί ἄλλα πολλά.

Καί ὅλα αὐτά, ἐπειδή ἔβλεπαν ΜΟΝΟΝ μέ τά μάτια τοῦ σώματος καί ὄχι μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς καί τοῦ Πνεύματος καί ἔμεναν ΜΟΝΟΝ στά φαινόμενα, ὅτι δηλαδή, ἦταν καταπατητής τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ἀφοῦ «κατέλυε τό Σάββατο» καί ὅτι ἦταν ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ, ἀφοῦ ἔλεγε τόν Ἑαυτόν Του ὅτι εἶναι «Υἱός Θεοῦ», ἐνῶ ἐκεῖνοι «ἔβλεπαν» καί εἶχαν μπροστά τους, «μόνον» ἕναν «ἁπλό» ἄνθρωπο. 

Δι΄ αὐτό καί ὁ Κύριός μας τούς ἐτόνιζε: 

«Μὴ κρίνετε κατ’ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε». (Ἰω. ζ΄,24)

Ἀλλά πού αὐτοί...

Καί δι΄αὐτό ὄχι μόνον δέν τόν δέχθησαν, δέν τόν πίστεψαν, ἀλλά καί τελικά τόν ὁδήγησαν -ἀπό φθόνον- καί εἰς αὐτόν τόν Σταυρικόν Θάνατον.

Ποιόν; Τόν ἴδιον τόν Θεόν τους! Τόν ἴδιον τόν Κύριόν τους, τόν Γιαχβέ! Τόν ἴδιον τόν Μεσσία τους!

 Ὤ τῆς πωρώσεως!  Ὤ τῆς τυφλώσεως!  Ὤ τοῦ σκοτασμοῦ τους!

Καί ἐάν Αὐτόν, τόν ἴδιον τόν Κύριόν μας, τόν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν δέν ἄκουσαν, δέν δέχθηκαν, δέν  πίστεψαν, καί δέν ἀκολούθησαν ἀλλά καί τελικά τόν ὁδήγησαν καί εἰς αὐτόν τόν Σταυρικόν Θάνατον, ὄχι μόνον ὁ ἁπλός λαός, ἀλλά καί ΟΛΟΝ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ τό ἱερατεῖον, οἱ ΙΕΡΕΙΣ καί ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, σκεφθεῖτε τί μπορεῖ νά συμβεῖ εἰς ὅλους ἡμᾶς τούς ὄντως ἁμαρτωλούς καί ἀναξίους καί τιποτένιους δούλους τοῦ Κυρίου μας.

«Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν...». (Ἰω. ιε΄, 18-20)

Ὅσον ἀφορᾶ, καί τό ἄλλο ἐκεῖνο σημεῖο πού ἔγραψα, ὅτι «δέν σᾶς λέγω περισσότερα, διότι ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΕΤΕ»  καί τό ὁποῖον τόσον πολύ ἐνόχλησε καί «ἐσκανδάλισε», ὅπως μοῦ γράψατε πολλοί ἀπό ἐσᾶς,  (παρόλο πού δέν θά ἔπρεπε, ἀφοῦ ἐσεῖς ἐν ἀντιθέσει μέ ἐμένα, εἶστε τόσον σεμνοί καί ταπεινοί καί δέν ἔχετε ἐγωϊσμό καί ὑπερηφάνεια, ὅπως ἡ ταπεινότης μου...) προφανῶς «ξεχνᾶτε» ὅτι, ΠΡΩΤΟΣ ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας τό ἔπραξε καί μᾶς τό ἐδίδαξε αὐτό, ὅταν μιλοῦσε μέ παραβολές, ἀκριβῶς διά νά μήν καταλαβαίνουν οἱ πολλοί, ἐπειδή ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ καί ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΞΑΝ.

«Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ εἶπον αὐτῷ· διατί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται... διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ ἀκούωσι μηδὲ συνῶσι, μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία ῾Ησαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς». (Ματθ. ιγ΄, 10-15)

Καί ἀκόμη «ξεχνᾶτε», πάλι κατά τόν ἴδιον τόν Κύριόν μας, ὅτι μᾶς δίδει ΕΝΤΟΛΗ νά μή δίδουμε τά ἅγια εἰς τά σκυλιά, οὔτε νά τοποθετοῦμε τά μαργαριτάρια μπροστά στούς χοίρους, διότι ὄχι μόνον δέν πρόκειται νά τά ἐκτιμήσουν, ἀλλά καί σίγουρα θά τά καταπατήσουν;

«Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ρήξωσιν ὑμᾶς». (Ματθ. ζ΄, 6)

Ἐξ ἄλλου, διά νά μπορέσει νά ἰδεῖ κανείς τήν ἀλήθεια, σέ θέματα πού ἀφοροῦν τήν Ἁγία Γραφή καί τήν Πίστιν μας, θά πρέπει νά ἔχει πνευματικούς ὀφθαλμούς, ἀλλά καί Πνεῦμα Θεοῦ, πρᾶγμα πού ΔΕΝ διαθέτετε ΟΛΟΙ ἐσεῖς, ἀφοῦ εὐρίσκεσθε μέσα εἰς τίς πλάνες, τά σχίσματα καί τίς αἱρέσεις καί ἰδιαίτερα τήν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ὑποκριτές καί Φαρισαῖοι!

Βγᾶλτε πρῶτα τό ΔΟΚΑΡΙ, δηλαδή τίς πλάνες τά σχίσματα καί τίς αἱρέσεις, τόν ΦΘΟΝΟ τό ΜΙΣΟΣ καί τήν κακία ἀπό τούς ὀφθαλμούς σας, καί τότε ἴσως μπορέσετε νά δεῖτε τήν ΟΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, γύρω ἀπό τό σπουδαιώτατο αὐτό θέμα, ἀλλά καί τό τί κρύβεται πίσω ἀπό τό φαινομενικό αὐτό «λάθος», πού ὑποτίθεται ὅτι ἔκανα.

«Μή κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν. τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς; ἢ πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου, ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου; ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου». (Ματθ. ζ΄, 1-5)

- «Οὐαὶ ὑμῖν, Ὑποκριτές καί Φαρισαῖοι!... ὁδηγοὶ τυφλοί καί μωροὶ...  οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες...»!

- Οὐαὶ ὑμῖν, Ὑποκριτές καί Φαρισαῖοι!... Ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν...»!

- «Οὐαὶ ὑμῖν,  Ὑποκριτές καί Φαρισαῖοι!... Τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;»! (Ματθ. ις΄, 3)

- «Οὐαὶ ὑμῖν,  Ὑποκριτές καί Φαρισαῖοι...»!

Καλύτερα ὅμως, ἀντί ἄλλων, ἄς σᾶς ἀφιερώσω ΟΛΑ τά φοβερά  ΟΚΤΩ ΟΥΑΙ τοῦ Κυρίου μας, τά ὁποῖα καί πιστεύω ὅτι σᾶς ταιριάζουν ἀπόλυτα:

1. «Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρῖμα. 

2. »Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν. 

3. »Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν. 

4. »Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ λέγοντες ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ, ὀφείλει. μωροὶ καὶ τυφλοί! τίς γὰρ μείζων ἐστίν, ὁ χρυσός ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάζων τὸν χρυσόν;... 

5. »Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι. ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες! 

6. »Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν. 

7. »Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας. 

8. »Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν. ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν. ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;». (Ματθ. ΚΓ΄)