ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΑΞΙΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ (*)

«ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ,  ΚΑΤΗΝΤΗΣΑΝ ΑΠΟ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ
ΣΕ ΙΟΥΔΕΣ, ΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΕΣ
ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ»!

«Όντως κατά το γεγραμμένον, οι ποιμένες του αιώνος τούτου λύκοι γεγόνασι...»

(Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)

Σε λίγες ημέρες, όλοι οι πραγματικά και εναπομείναντες πιστοί Χριστιανοί θα υποδεχθούμε, όχι τυπικά και φολκλορικά, αλλά  ουσιαστικά και βιωματικά, την Γέννηση του Θεανθρώπου Ιησού  Χριστού, ο οποίος ήλθε στην γη και από Βασιλεύς έγινε υπήκοος,  από Κύριος δούλος και από Θεός άνθρωπος, προκειμένου να κάνει τον άνθρωπον θεόν κατά χάριν.

Μάλιστα ο Κύριός μας, ως Μέγας Αρχιερεύς, δεν εμποδίσθηκε να θυσιάσει, από άπειρη και ανιδιοτελή αγάπη ακόμη και αυτήν την ίδια  την ζωή του, για να σώσει τον άνθρωπον, από την φθορά, τον θάνατον και την αμαρτίαν.

Χριστούγεννα λοιπόν, και ο νους μας, χωρίς να το θέλει τρέχει σε κάποιους σύγχρονους αρχιερείς, «διαδόχους» του Μεγάλου  Αρχιερέως Ιησού Χριστού, τους ισταμένους δήθεν «εις τύπον και τόπον Αυτού», τους οποίους αναγκαστικά εκ των πραγμάτων συγκρίνει με τον Κύριόν μας και αναρωτιέται με πολύ πόνο, θλίψη και παράπονο, τι σχέση άραγε, μπορούν να έχουν όλοι αυτοί  οι σύγχρονοι «Αρχιερείς» με Εκείνον τον οποίον δήθεν υπηρετούν και «εκπροσωπούν»;

Υπάρχει άραγε καμμία ομοιότης και σχέση με Αυτόν, ή  «κάθε ομοιότης και σχέση με πρόσωπα πράγματα και γεγονότα είναι τυχαία και συμπτωματική»;

Μας κάνει δε μεγάλη εντύπωση και κατάπληξη, το πώς ΔΕΝ μπορούν να αντιληφθούν σήμερα οι περισσότεροι Χριστιανοί την όλη αυτή δεινή πραγματικότητα και αλήθεια, προκειμένου να μπορέσουν να απομακρυνθούν όσο γίνεται πιο μακρυά από όλους αυτούς τούς σύγχρονους Ιούδες, ψευτοποιμένες και λυκοποιμένες, (ιερείς και αρχιερείς) προκειμένου να σωθούν, παρόλες τις μεγάλες ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ που συμβαίνουν, χρόνια τώρα (σε πλείστα τόσα όσα θέματα Πίστεως, αλλά και σε θέματα τάξεως και ηθικής), αλλά και παρόλα τα τόσα γνωστά και μεγάλα προβλήματα, που ταλανίζουν το τελευταίο διάστημα όχι μόνον την Πατρίδα μας, αλλά και την Εκκλησία μας. 

Και όχι μόνον αυτό, αλλά και συνεχίζουν να περιμένουν βοήθεια και «σωτηρία» από όλους αυτούς τούς προδότες και προσκυνημένους, καλώντας τους μάλιστα να ενδιαφερθούν, να λάβουν θέση, αλλά και να αντιδράσουν δυναμικά για όλα αυτά, πριν είναι πολύ αργά...

Μα που ζουν όλοι αυτοί;

Δεν βλέπουν τι γίνεται;

Δεν βλέπουν τι συμβαίνει;

Δεν βλέπουν ποιοί μας κυβερνούν και στην Πολιτεία και στην Εκκλησία;

Δεν βλέπουν ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς για τίποτε, γι’ αυτό και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε;

Δεν βλέπουν λοιπόν, ότι έχουν διαλυθεί τα πάντα και ότι δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο;

Όλα αυτά που περιμένουν, ζητούν και παρακαλούν όλοι αυτοί, θα μπορούσαν ίσως να συμβούν, εάν ζούσαμε σε διαφορετική εποχή, που δεν είχε γεννηθεί ο Αντίχριστος και εάν πράγματι είχαμε ορθόδοξους, αληθινούς και γενναίους Αρχιερείς.

Γι’ αυτό,  δυστυχώς  και θα περιμένουν μάταια (όπως και παλαιότερα άλλωστε) όλοι αυτοί, αλλά και όλοι εκείνοι που πιστεύουν και ελπίζουν ότι η Διοικούσα Εκκλησία, με τους εν πολύ αδιάφορους και βολεμένους Αρχιερείς θα ήθελε ή θα ήτο ικανή ή θα μπορούσε να αντιδράσει ουσιαστικά, σε όλα αυτά τα φοβερά κτυπήματα, που δεχώμαστε τις τελευταίες δεκαετίες, εναντίον της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ελλάδος μας.

Με συγχωρείτε που θα το πω έτσι απλά, αλλά «καρφάκι δεν τους καίγεται». Δεν τους ενδιαφέρει και δεν νοιάζονται, για τίποτε απολύτως.

Ας περνούν αυτοί καλά, ας κάθονται σταθερά και άνετα στις πολυαγαπημένες τους καρέκλες, που τόσο πολύ κοπίασαν -με κάθε θυσία- για να αποκτήσουν, ας παίρνουν τους παχυλούς μισθούς τους, ας απολαμβάνουν τις τιμές, τις δόξες και τις πρωτοκαθεδρίες τους, ας φοράνε τις χρυσοποίκιλτες στολές και μίτρες τους, ας «αρμέγουν» ποικιλοτρόπως τα «προβατάκια» τους, και όλα τα υπόλοιπα;

Ας διαλυθούν. Ας μη μείνει τίποτε όρθιο. Ας πάνε όλα «εις τα εξ ων συνετέθησαν»...

Και εάν κάποιοι, ίσως πιστεύουν ή νομίζουν ότι έχω άδικο ή είμαι υπερβολικός, ας με διαψεύσουν και ας αναφέρουν έστω και μία, ΜΙΑ περίπτωση, που όχι να έπραξαν, όπως θα έπρεπε το καθήκον τους, αλλά να έκαναν  απλά και μόνον κάτι, το παραμικρόν.

(Μόνον όταν θίγονται τα προσωπικά ή τα οικονομικά τους συμφέροντα ξέρουν να διαμαρτύρονται, να υψώνουν την φωνήν τους και τό όποιο «ανάστημά» τους και να απειλούν ότι θα «ΚΗΡΥΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΕΝ ΔΙΩΓΜΩ» όπως έχει γίνει κατά το παρελθόν, αλλά και πρόσφατα τον Νοέμβριον του ΄18)

Ας μας ειπούν, πότε και που και για ποιό θέμα, σοβαρό ή και δευτερεύον, οι αρχιερείς (κυρίως, αλλά και οι ιερείς), μίλησαν ή ύψωσαν το «ανάστημά» τους στους «μεγάλους» και «ισχυρούς» της γης, ή μπήκαν μπροστά και έβαλαν τα στήθια τους, για να προστατεύσουν την Ορθόδοξο Πίστη μας, την Εκκλησία του Χριστού και το ποίμνιόν Της, αλλά και το άδικο και τους αδικουμένους, όπως έκαναν όλοι οι πραγματικοί, αληθινοί και γνήσιοι Αρχιερείς του Κυρίου μας, Χρυσόστομοι, Βασίλειοι, Γρηγόριοι, Αθανάσιοι και τόσοι άλλοι. 

Όπως έπραξε άλλωστε, ο  Υιός και Λόγος του Θεού, ο οποίος από Θεός έγινε άνθρωπος, από Βασιλεύς υπήκοος, και από Κύριος δούλος (θυσιάζοντας μάλιστα ακόμη και αυτήν την ίδια την ζωή του) προκειμένου να κάνει τον άνθρωπον θεόν κατά χάριν, δίδοντας έτσι πρώτος το καλό παράδειγμα σε όλους μας και ιδιαίτερα σ’ όλους εκείνους τους Δεσποτάδες, που ενώ δεν έχουν κανένα κοινό στοιχείο και σημείο με Εκείνον που υποτίθεται ότι πιστεύουν και υπηρετούν, θέλουν να λενε, να ισχυρίζονται και να πιστεύουν ότι είναι Αρχιερείς του Υψίστου και βρίσκονται «εις τόπον και τύπον Αυτού».

Όμως ο ίδιος ο Κύριός μας τους φωνάζει: «Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων». (Ιωα. ι’, 11)

Ας μας πουν λοιπόν, πότε όλοι αυτοί οι σημερινοί Αρχιερείς, θυσίασαν την ζωή τους και την ψυχή τους για τα πρόβατα του Χριστού;

Ή τουλάχιστον ας μας πουν, πότε αγωνίσθησαν, για όλα τα σπουδαία και σημαντικά θέματα της Πίστεως αλλά και της Πατρίδος μας  -όπως έκαναν παλαιότερα οι άγιοι και άξιοι προκάτοχοί τους- και εξ αιτίας αυτών των αγώνων τους χλευάσθησαν, ταλαιπωρήθησαν, υβρίσθησαν, εκδιώχθησαν, έχασαν τις θέσεις τους, την εξουσία τους, τον μισθόν τους, ή ό,τι δήποτε άλλο;

Εκτός και εάν πιστεύουν ότι, όλα τα ανωτέρω, δεν ισχύουν γι’ αυτούς, αλλά μόνον για όλους τους άλλους, τους κοινούς θνητούς.

Ο λόγος όμως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είναι σαφής και δεν δέχεται αμφισβήτηση: «Μνημονεύετε του λόγου ου εγώ είπον υμίν. ουκ έστι δούλος μείζων του κυρίου αυτού. ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν». (Ιωάννου ιε΄, 20)

Αυτοί όμως, απ’ ότι φαίνεται, δεν υπολογίζουν τίποτε απ’ όλα αυτά.  Εκμεταλλεύονται την θέση τους και το ότι ίστανται «εις τύπον και τόπον Χριστού» και αντί να συμπεριφέρονται όπως αρμόζει στο ύψος μιας τόσο σπουδαίας αποστολής και διάκρισης και ενός τόσο ασύλλυπτα σπουδαίου αξιώματος, αυτοί πράττουν το ακριβώς αντίθετο.

Άσχετα αν ο Χριστός μας λέγει, «ει τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος». (Μάρκου θ΄, 35) 

Έτσι, διαστρεβλώνουν και παρερμηνεύουν κατά το δοκούν πολλά από τα «προνόμια» που τους παρέχει η θέση και το αξίωμά τους, και νομίζουν ότι μπορούν να λένε και να πράττουν ό,τι θέλουν. 

Ότι μπορούν δηλαδή να «λύνουν» και να «δένουν» όποιον θέλουν.

Να χειροτονούν και να καθαιρούν όποιον τους αρέσει.

Να εξουσιάζουν και να καταδυναστεύουν όσους επιθυμούν.

Να προδίδουν ευκαίρως ακαίρως, την Ορθόδοξο Πίστη και Παράδοση μας!

Να καταργούν και να καταπατούν ιερούς κανόνες, και όποτε τους συμφέρει να τους επικαλούνται και όποτε δεν τους συμφέρει να μην τους δίνουν καμμία σημασία.

Και με μία λέξη να συμπεριφέρονται όπως θέλουν και να κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς μάλιστα ποτέ να δίνουν λόγο ή να απολογούνται σε κανέναν, ούτε στην Εκκλησία ούτε και στην Πολιτεία.

Ο νοών νοείτω...

Έχουν φθάσει δε σε τέτοιο φοβερό σημείο πνευματικής καταπτώσεως, πωρώσεως και διαστροφής, που νομίζουν βέβαια ότι, αφ’ ενός μεν είναι πανίσχυροι και μικροί θεοί επί γης, αφ’ ετέρου δε ότι, θα διαφεύγουν και θα την γλυτώνουν πάντα, επειδή έχουν γνωριμίες και ύποπτες διασυνδέσεις με όλους τους μεγάλους και ισχυρούς της γης.

Τι κουφότητα και ελαφρότητα!

Τι αξιολύπητοι άνθρωποι!!

Φαίνεται ότι πράγματι «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι»...

Ξεχνούν προφανώς ότι, ακόμη και εάν την γλυτώσουν σ’ αυτή την ζωή, δεν πρόκειται να την γλυτώσουν σε καμμία περίπτωση στην άλλη, εάν βέβαια πιστεύουν ακόμη σ’ αυτήν, που πολύ αμφιβάλλω...

Έτσι λοιπόν φαίνεται ότι, δια όλους αυτούς τους Αρχιερείς, το «εις τύπον και τόπον Χριστού» δεν έχει καμμία  σχέση και εφαρμογή, σ’ αυτούς με όσα αφορούν τα δυσάρεστα και θλιβερά γεγονότα, που πρόκειται πάντοτε κατά το Κυριακόν λόγιον, να συνοδεύουν τον κάθε αληθινό πιστόν και που πρώτος υπέστη ο ίδιος ο Κύριός μας, τον οποίον και υποτίθεται ότι «εκπροσωπούν». 

Τις θλίψεις δηλαδή, τις δοκιμασίες, τις στερήσεις, τους διωγμούς, τα βασανιστήρια, ακόμη και αυτόν τούτον τον θάνατον!

Αδιαφορούν δια το ότι, ο ίδιος ο Χριστός όταν ήλθε επί της γης, όχι μόνον ήτο απλός, ταπεινός, πάμπτωχος, και δεν είχε «που την κεφαλήν κλίνη», (Ματθ. η’, 20.)  αλλά και ότι, με όλες τις ταπεινώσεις που δέχθηκε και τον Σταυρικό Του θάνατο, δίνει πρώτος το παράδειγμα και υποδεικνύει σε όσους θέλουν εκούσια να Τον ακολουθήσουν, να οδεύουν την ίδια με Αυτόν «στενή και τεθλιμμένη οδό». 

Παρ΄όλα αυτά όμως, δυστυχώς οι σημερινοί Αρχιερείς, συνεχίζουν να πιστεύουν και να ισχυρίζονται ότι ίστανται «εις τύπον και τόπον Χριστού», κάτι σαν το «vicarius deus» δηλαδή, χωρίς όμως κανείς απ’ αυτούς να εφαρμόζει στην πράξη όλα τα ανωτέρω και να οδεύει την ίδια τεθλιμμένη και μαρτυρική οδό των Αγίων και του Κυρίου μας, για να αποδείξουν ότι πράγματι είναι «εις τύπον και τόπον Χριστού» και ως εκ τούτου, γνήσιοι και αληθινοί διάδοχοι του Χριστού και των Αγίων μας Αποστόλων.

Θέλουν να Τον  «εκπροσωπούν», μόνον σε ο,τι τους συμφέρει και εξυπηρετεί, και όχι σε όλα όσα λέγει και προστάζει ο ίδιος ο Χριστός μας!

Αλλοίμονόν μας. Που φτάσανε!!!

Ας μας πει, λοιπόν κάποιος, πότε και που και σε τι ενδιαφέρθησαν ουσιαστικά και ειλικρινά τα τελευταία χρόνια, οι κατά τα άλλα «πληθωρικοί» Αρχιερείς μας;

Ψάξτε όσο θέλετε. Δεν υπάρχει ΚΑΜΜΙΑ τέτοια περίπτωση!

Γνωρίζω πολύ καλά πρόσωπα και πράγματα και ξέρω καλά και τι λέω και τι γράφω.

Και βέβαια δεν αναφέρομαι σε εκείνες τις περιπτώσεις (λίγες, ακόμη και αυτές) που ενεργούσαν «για τα μάτια του κόσμου», επειδή πιέζονταν και δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά.

Ούτε φυσικά για τις περιπτώσεις εκείνες που ενεργούσαν μεν, αλλά ήταν εκ του ασφαλούς.

Τι κρίμα, αγαπητοί μου αδελφοί!!! 

Ποιός θα το περίμενε αυτό, από τους φύσει και θέσει φρουρούς και ταγούς της Πίστεώς μας;

Που, αν και χειροτονήθησαν Ποιμένες, για να  προστατεύουν τα λογικά πρόβατα και την Μάνδρα του Χριστού, αυτοί όχι μόνον δεν την προστατεύουν, αλλά την καταστρέφουν οι ίδιοι και κατασπαράζουν τα πρόβατα Του;

Ενώ χειροτονήθησαν για να είναι Επί-σκοποι, αυτοί έγιναν Επί-σκοτοι;

Ενώ θα έπρεπε να ήταν φως και να λάμπουν παντού, αυτοί έχουν γίνει σβησμένες λαμπάδες, για να μην πω σκότος ψηλαφητόν;

Ενώ θα έπρεπε πρώτοι αυτοί ως «Ποιμένες» να βλέπουν και να αντιλαμβάνονται τις παγίδες, τους κινδύνους, και τους εχθρούς, αυτοί όχι μόνον δεν τα αντιλαμβάνονται -ούτε και κατόπιν εορτής ή όταν τους το φωνάζουν τα «πρόβατα» τους- αλλά ταυτόχρονα πολεμούν και διώκουν και όσους τα αντιλαμβάνονται και διαμαρτύρονται.

Ενώ θα έπρεπε να οδηγούν ψυχές κοντά στον Χριστόν, αυτοί τους οδηγούν κοντά στον Αντίχριστον;

Ενώ θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση, αυτοί είναι παράδειγμα προς αποφυγήν;

Ενώ.. Ενώ... Ενώ...

Τι άλλο όμως θα μπορούσε να περιμένει κανείς, από τοιούτους αρχιερείς;

Μήπως Αρχιερείς δεν ήταν και εκείνοι που πρώτοι παρέδωσαν και σταύρωσαν τον ίδιον τον Χριστόν; Γιατί άραγε να διαφέρουν και οι σημερινοί Αρχιερείς;

Τι να πω αδελφοί μου...

Λες και πάντοτε, σε κάθε εποχή υπήρχε, θέλετε να πω ένα εκμαγείον, μία μήτρα, μία σχολή, που έβγαζε «καρμπόν», ολόϊδιους, πανομοιότυπους, όλους τους Αρχιερείς! (εκτός ελαχίστων, φυσικά εξαιρέσεων)

Τι άλλο να πω!  Δεν ξέρω....

Μήπως άραγε, δεν θα τους ταίριαζαν απόλυτα τα φοβερά «ΟΥΑΙ» του Κυρίου μας;

Ούτε λοιπόν αυτοί (οι σημερινοί Αρχιερείς) τηρούν τις εντολές και τον Νόμον του Θεού και θέλουν να σωθούν, ούτε όμως και αφήνουν άλλους να βρουν την αλήθεια και να σωθούν, αφού ως «σπουδαίοι» «μορφωμένοι» και «φωτισμένοι» Αρχιερείς,  γνωρίζουν τα «πάντα», ομιλούν πάντοτε εξουσιαστικώς προς όλους και αποφαίνονται εκ καθέδρας στο ποίμνιό τους, μη αφήνοντας το παραμικρό περιθώριον όχι μόνον να τους αμφισβητήσει κανείς, αλλά ούτε καν να αρθρώσει λέξη.

Πόσο δίκαιο είχε ο Άγιος Ισίδωρος όταν από τον 5^ο κιόλας αιώνα έγραφε για τους Αρχιερείς:

«Το πάλαι υπέρ των προβάτων απέθνησκον οι Ποιμένες, νυν δε μάλλον αυτοί αναιρούσι τα πρόβατα· τότε νηστείαις το σώμα εσωφρόνιζον, νυν δε τρυφαίς παρασκευάζουσι σκιρτάν. Τοτε τα εαυτών τοις δεομένοις διένειμον, νυν δε τα των πενήτων σφετερίζονται· τότε την αρετήν ήσκουν, νυν δε τούς την αρετήν ασκούντας εξοστρακίζουσι. Τότε οι φιλάρετοι προς την ιερωσύνην υπήγοντο, νυν δε οι φιλάργυροι· τότε οι το πράγμα φεύγοντες δια το μέγεθος της αρχής, νυν δε οι το πράγμα επιτρέχοντες μεθ’ ηδονής. Τοτε οι ακτημοσύνη εναβρυνόμενοι, νυν δε οι πλεονεξία εκουσίως χρηματιζόμενοι. Τότε οι προ οφθαλμού έχοντες το θείον δικαστήριον, νυν δε οι μηδέ εις έννοιαν τούτο λαμβάνοντες. Τοτε οι τύπτεσθαι νυν δε οι τύπτειν έτοιμοι. Και τότε μεν την αγνείαν εξεθείαζον, νυν δε, αλλ’ ουδέν βούλομαι δυσχερές ειπείν...».

(Αγ. Ισιδώρου Πηλουσιώτου PG 78, 905)

Να λοιπόν, γιατί το Πνεύμα το Άγιον όταν αναφερόταν στους διαφόρους ποιμένες έλεγε με πικρία και καυστικότητα:

«Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τον αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου την επιθυμητήν...» (Ιερεμίας ιβ’, 10) και,

«Ω ποιμένες Ισραήλ, μη βόσκουσι ποιμένες εαυτούς; ου τα πρόβατα βόσκουσιν οι ποιμένες; ιδού το γάλα κατέσθετε και τα έρια περιβάλλεσθε και το παχύ σφάζετε και τα πρόβατά μου ου βόσκετε. το ησθενηκός ουκ ενισχύσατε και το κακώς έχον ουκ εσωματοποιήσατε και το συντετριμμένον ου κατεδήσατε και το πλανώμενον ουκ επεστρέψατε και το απολωλός ουκ εζητήσατε και το ισχυρόν κατηργάσασθε μόχθω. και διεσπάρη τα πρόβατά μου δια το μη είναι ποιμένας και εγενήθη εις κατάβρωμα πάσι τοις θηρίοις του αγρού...  δια τούτο,  τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ιδού εγώ επί τους ποιμένας και εκζητήσω τα πρόβατά μου εκ των χειρών αυτών...». (Ιεζεκιήλ κεφ. λδ’, 2-10).

Και να γιατί ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός από τον 8ον κιόλας αιώνα έλεγε για τους ποιμένες: 

«Και γαρ δια τούτο εισίν οι επίσκοποι και τα τάγματα των πρεσβυτέρων και διακόνων δια το διδάσκειν τον λαόν... και γαρ οι φωστήρες εκείνοι, οι αληθείς ποιμένες και διδάσκαλοι οι θεοφόροι, οι οδηγοί της σωτηρίας, ουδέν άλλο βιωτικόν εφρόντιζον, ει μη το διδάσκειν τον λαόν τα προς σωτηρίαν, ως κατά αλήθειαν βουλόμενοι λόγον δούναι τω Θεώ υπέρ του λαού. Οι δε επίσκοποι της γενεάς ταύτης άλλο ουδέν μεριμνώσιν, ει μη ίππους και βουκόλια, και αγέλας, και αγρούς και συνδέσμους χρυσίου· πως πωλήσωσι τον σίτον· πως διανέμωσι τον οίνον· πως καμπανίσωσι το έλαιον· πως πραγματεύσωνται το έριον και το μέταξον· και άλλο ουδέν θεωρούσιν επιμελώς, ει μη του νομίσματος την χαραγήν, και τον σταθμόν· και περιβλέπουσι καθημέραν τας τραπέζας τας Συβαριτικάς και τον οίνον τον εύοσμον και τούς ιχθύας τούς μεγάλους· την δε ποίμνην αυτών αμελώς βλέπουσι· και των σωμάτων αυτών επιμελώνται, της δε ψυχής καταφρονούσιν. Όντως κατά το γεγραμμένον, οι ποιμένες του αιώνος τούτου λύκοι γεγόνασι. Και όταν θεάσωνται εκ του ποιμνίου αυτών τινας μικρόν τι αμάρτημα ποιήσαντας, ευκόλως κατεπανίστανται, και επιτίμια αλλεπάληλα καταπέμπονται· και μη βλέποντες της ποιμαντικής αυτών τιμής την ακρίβειαν, την ποίμνην αυτών καθημέραν περισκοπούσιν ουχ ως ποιμένες, αλλ’ ως μισθωτοί».   (Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού P.G. 95, 332)

Το κακόν, ΔΥΣΤΥΧΩΣ  είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει, ότι τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι τυχαία και συμπτωματικά, αλλά ότι όλα εντάσσονται  μέσα εις τα «Σημεία των Καιρών» που μας έχει προφητεύσει η Εκκλησία και οι Άγιοι μας και μας είχαν προειδοποιήσει ότι θα έλθουν και θα γίνουν στην εποχήν μας.

Μήπως άραγε, δεν μας είχαν πει ότι «οι κληρικοί των εσχάτων χρόνων θα είναι οι χειρότεροι και ασεβέστεροι πάντων»; (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)

Ότι δεν θα εισέρχονται από την θύραν, αλλά αλλαχόθεν;

Ότι θα εξαγοράζουν την ιερωσύνη και την αρχιερωσύνη τους;

Ότι θα είναι φιλάργυροι, φιλήδονοι, αμελείς και αδιάφοροι;

Ότι θα είναι λύκοι βαρείς και θα κατασπαράσσουν οι ίδιοι τα λογικά πρόβατα του Χριστού μας; 

Ότι θα αποκοιμίζουν τους πιστούς, για τον Αντίχριστον και την Σφραγίδα του, παραδίδοντας του μάλιστα οι ίδιοι στα χέρια του, όλους εκείνους που τυφλά και χωρίς διάκριση θα τους ακολουθούν;

Μήπως άραγε δεν μας είχαν πει, ότι όταν θα έλθουν τα έσχατα χρόνια ο Αντίχριστος και όλα τα όργανά του, (άρα και οι σημερινοί αρχιερείς και ιερείς στην πλειοψηφία τους) θα διώξουν την Εκκλησία και τους πιστούς Της;

Ότι θα αλλοιώσουν καιρούς και νόμους, παραδόσεις ήθη και έθιμα και με μια λέξη τα πάντα;

Τι άραγε δεν μας είπε ο Κύριός μας και οι Άγιοι μας; (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Άγιος Νείλος ο Αγιορείτης και Μυροβλήτης, Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας και άλλοι πολλοί).

Και γιατί άραγε δεν τα βλέπουν και δεν τα αντιλαμβάνονται σήμερα οι περισσότεροι;

«Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι;» (Ματθ. ις’, 3).

Μήπως γιατί είμαστε στην εποχή της μεγάλης «Αποστασίας» που προφητεύει ο Απόστολος Παύλος; (Β΄Θεσ. β΄, 3) και αυτό γι’ αυτό οι περισσότεροι δυστυχώς, σύμφωνα με τον αδιάψευστο λόγο του Κυρίου μας δεν πρόκειται να καταλάβουν και να αντιληφθούν ότι είμαστε στο ΤΕΛΟΣ; «ώσπερ γαρ αι ημέραι Νώε,  ούτως έσται και η Δευτέρα Παρουσία...» (Ματθ. κδ’,37)

Όπως ακριβώς τότε επί της εποχής του Νώε κανείς δεν πίστευε όσα έλεγε ο Νώε, ούτε και ότι σε λίγο θα ερχόταν η καταστροφή τους, το τέλος τους, έτσι ακριβώς, λέγει ο Χριστός  μας, θα γίνει και λίγο πριν έλθει η Δεύτερη Παρουσία Του.

Οι άνθρωποι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν θα βλέπουν και δεν θα αντιλαμβάνονται ΤΙΠΟΤΑ. Θα είναι τυφλοί στα μάτια, στα αυτιά, στο νου και σε όλα γενικά. «Τυφλοί τα τ’ ώτα, τον τε νουν, τα τ’ όμματ΄ ει» που λέγει και ο αρχαίος τραγικός ποιητής μας, Σοφοκλής. («Τυφλὸς τὰ τ’ ὦτα τὸν τε νοῦν τὰ τ’ ὄμματ’ εἶ» - Οἰδίπους Τύραννος 371) 

Προσοχή μεγάλη λοιπόν, γιατί ο Κύριός μας, μας προειδοποίησε για όλα αυτά, «ιδού προείρηκα υμίν» (Ματθ. κδ’,25)  και δεν θα έχουμε καμμία δικαιολογία, αλλά θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Και βέβαια, μη με ρωτήσετε, εάν προσωπικά φοβάμαι, μήπως με διώξουν, με κυνηγήσουν με αφορίσουν και άλλα παρόμοια, ή εάν θα πρέπει να ακολουθούμε και να υπακούωμε σε τοιούτους κληρικούς (αρχιερείς και ιερείς) και διάφορα άλλα τέτοια, γιατί θεωρώ περιττή την απάντηση...

Άλλωστε η ταπεινότης μου, ΠΑΝΤΟΤΕ (από το 1985 που έγινε Μοναχός) ήταν κεχωρισμένη από όλους αυτούς τους ψευτοποιμένες.

Και τυπικά όμως, από το 2010, τους έχει ήδη αποκηρύξει,  ως ΠΡΟΔΟΤΑΣ και ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ με πολυσέλιδη επιστολή της, που έχει τίτλο:

«ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ - ΔΙΑΚΟΠΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ -ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΒΑΡΒΑΡΗ».

Άραγε, έστω και τώρα, εν έτει 2018, στο παρά πέντε, ολίγον πριν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας και το Τέλος του κόσμου, θα βρεθεί ΕΣΤΩ και ΕΝΑΣ Ορθόδοξος και Αληθινός ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού για να ορθώσει το ανάστημά του, να ομολογήσει την Ορθόδοξη Πίστη και να καθοδηγήσει το «μικρόν ποίμνιον» του Θεού, ή θα ισχύσει το ψαλμικό του Προφητάνακτος «πάντες εξέκλιναν άμα ηχρειώθησαν...  ουκ έστιν έως ΕΝΟΣ...»; (Ψαλμ. νβ΄,4) 

Απ΄ ότι φαίνεται ΟΧΙ... ΔΥΣΤΥΧΩΣ!!!

______

(*)

Η επιστολή αυτή έχει ληφθεί σχεδόν αυτούσια (εκτός από κάποιες μικρές διασκευές και προσθαφαιρέσεις) από μία άλλη παλαιότερη σχετική επιστολή του πατρός Μαξίμου, που είχε τίτλο «ΖΗΤΕΙΤΕ ΓΝΗΣΙΟΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΥΠΑΡΧΕΙ;» και είχε δημοσιευθεί για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 2010.