- Τελευταίοι Χαιρετισμοί - Ο Ακάθιστος Ύμνος *
- Δ’ Χαιρετισμοί *
- Γ’ Χαιρετισμοί *
- Β’ Κυριακή των Νηστειών - Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά *
- Το διά Κολλύβων Θαύμα του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος
- Α’ Χαιρετισμοί *
- Κυριακή της Τυρινής*
- Κυριακή της Απόκρεω *
- Ψυχοσάββατον *
- Κυριακή του Ασώτου *
- Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου - Αρχή Τριωδίου *
- Κυριακή προ της Γεννήσεως του Χριστού *
- Η Σύναξις των Αγιορειτών Πατέρων
- Άγιοι Πάντες *
- Κυριακή της Πεντηκοστής *
- Αγίων 318 Πατέρων Α’ Οικουμενικής Συνόδου *
- Η Ανάληψη του Κυρίου *
- Κυριακή του Τυφλού *
- Κυριακή της Σαμαρείτιδος *
- Κυριακή Παραλύτου *
- Η Ζωοδόχος Πηγή
- Η Μεσοπεντηκοστή *
- Μνήμη της Αγίας Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου *
- Σύναξις Αγιορειτών Πατέρων *
- Σύναξις Αγιορειτών Πατέρων *
- Απόδοσις του Πάσχα *
- Κυριακή των Μυροφόρων *
- Κυριακή του Θωμά *
- Το Άγιον Πάσχα *
- Άγιο και Μεγάλο Σάββατο - Η Ταφή του Κυρίου *
- Αγία και Μεγάλη Παρασκευή *
- Αγία και Μεγάλη Πέμπτη *
- Αγία και Μεγάλη Τετάρτη *
- Αγία και Μεγάλη Τρίτη *
- Αγία και Μεγάλη Δευτέρα *
- Κυριακή των Βαῒων *
- Η Ανάστασις του Λαζάρου*
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός ΣύνδεσμοςΚινητές Εορτές του Ενιαυτού
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
6/4 Ευτύχιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως *
ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η Εκκλησία γιορτάζει σήμερα την μνήμη του Αγίου Ευτυχίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Ο βίος και το παράδειγμα του Αγίου Ευτυχίου μας είναι πολύ διδακτικά, για να καταλάβωμε την αλήθεια, πως δεν είναι το αξίωμα που κάνει τον άνθρωπο, μα ο άνθρωπος που τιμά το αξίωμά του. Νέος εφρόντισε να καταρτισθή καλά, υπηρέτησε την Εκκλησία κοντά σε καλούς ποιμένας, έγινεν ύστερα Πατριάρχης και μετά από δώδεκα χρόνια, επειδή ήλεγξε την κακοδοξία του Αυτοκράτορα, εξωρίσθηκε. Τότε φάνηκε η πνευματικότης και η αγιότης του ανδρός. Ο Πατριάρχης εγύρισε στο μοναστήρι του κι έζησε προσευχόμενος και ασκούμενος σαν απλός μοναχός.
Ο Άγιος Ευτύχιος γεννήθηκε το έτος 512 μ.Χ. και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Ιου... Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
24/3 Αρτέμων Επίσκοπος, Όσιος *
ΑΓΙΟΣ ΑΡΤΕΜΩΝ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Όσιος Αρτέμων έζησε στους Αποστολικούς χρόνους, όταν για πρώτη φορά το Ευαγγέλιο του Χρίστου διαδιδόταν στις ειδωλολατρικές κοινωνίες.Ο Απόστολος των Εθνών, Παύλος, πήγε στη Σελεύκεια της Πισιδίας, κήρυξε το λόγο του Θεού και είλκυσε εκλεκτές ψυχές, που αποτέλεσαν την πρώτη Εκκλησία της πόλης εκείνης. Μεταξύ των νεοφωτισθέντων έλαμπε περισσότερο ο Αρτέμων, που ο Παύλος τον ανέδειξε και Επίσκοπο.Στο διάστημα της Επισκοπής του, δικαίωσε την προτίμηση και τις ελπίδες που στήριξε σ’ αυτόν ο Παύλος. Καλλιέργησε τη διδασκαλία, φρόντισε για τους φτωχούς και τις χήρες, ήταν παράδειγμα στους πιστούς με λόγια και έργα, πατέρας αυτών και βοηθός, καύχημα και παρηγοριά.Πέθανε ειρηνικά και τον θρήνησε όλο το ποίμνιο του, σαν μια οικογένεια... Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Αγία και Μεγάλη Πέμπτη *
Κυριακή, 25 Απριλίου 2004 - 1965 εμφανίσεις άρθρου
Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Κατά τη Μεγάλη Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση:
α)Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου,
β) του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως σ’ εμάς υπό του Κυρίου του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας,
γ) της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του και
δ) της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα
Εκείνο το βράδυ της Πέμπτης, πριν ν’ αρχίσει το δείπνο ο Ιησούς σηκώνεται από το τραπέζι, αφήνει κάτω τα ιμάτιά του, βάζει νερό στο νιπτήρα και τα κάνει όλα μόνος Του, πλένοντας τα πόδια των Μαθητών Του. Με τον τρόπο αυτό θέλει να δείξει σ’ όλους ότι δεν πρέπει να επιζητούμε τα πρωτεία. Μετά τη νίψη των ποδιών λέγει: «όποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ’ όλους».
Πρώτα πήγε στον Ιούδα και μετά στό Πέτρο, ο οποίος ήταν ο πιο ορμητικός απ’ όλους και στην αρχή σταματάει το Διδάσκαλο, αλλά ύστερα όταν τον έλεγξε, υποχωρεί με τη καρδιά του. Αφού έπλυνε τα πόδια όλων, πήρε τα ιμάτιά Του και ξανακάθησε.
Άρχισε κατόπιν να τους νουθετεί να αγαπούν ο ένας τον άλλον και να μη επιζητούν το ποιός θα είναι πρώτος. Στη συνέχεια τους μίλησε για την προδοσία και επειδή θορυβήθηκαν, στρέφεται με ήρεμο τρόπο στον Ιωάννη και τον υπέδειξε.
Κατόπιν πήρε ψωμί στα χέρια Του και είπε: «Λάβετε φάγετε». Το ίδιο έκανε και με το ποτήρι του κρασιού λέγοντας: «Πιέστε απ’ αυτό όλοι, γιατί αυτό είναι το αίμα Μου, της νέας Συμφωνίας. Αυτό να κάνετε για να Με θυμάστε». Μετά από αυτή τη στιγμή ο Ιούδας, μόλις έφαγε τον άρτο έφυγε και συμφώνησε με τους αρχιερείς να τους Τον παραδώσει.
Μετά το δείπνο βγήκαν όλοι στο όρος των Ελαιών, όπου ο Χριστός τους δίδαξε τα ανήκουστα και τελευταία μαθήματα και αρχίζει να λυπάται και να ανυπομονεί. Αναχωρεi μόνος Του και, γονατίζοντας, προσεύχεται εκτενώς. Από την πολλή αγωνία γίνεται ο ιδρώτας Του σαν σταγόνες πηχτού αίματος, οι οποίες έπεφταν στη γη.
Μόλις συμπληρώνει την εναγώνια εκείνη προσευχή, φθάνει ο Ιούδας με ένοπλους στρατιώτες και πολύ όχλο και αφού χαιρετάει και φιλάει πονηρά το δάσκαλό Του, Τον παραδίδει.
Συλλαμβάνεται λοιπόν ο Ιησούς και τον φέρνουν δέσμιο στους Αρχιερείς Άννα και Καϊάφα. Οι μαθητές σκορπίζονται και ο θερμότερος των άλλων ο Πέτρος τον ακολούθησε ως την αρχιερατική αυλή και αρνείται και αυτός ότι είναι μαθητής Του.
Εν τω μεταξύ ο θείος διδάσκαλος παρουσιάζεται μπροστά στο παράνομο συνέδριο, εξετάζεται για τους μαθητές και τη διδασκαλία Του, εξορκίζεται στο Θεό για να πεί εάν Αυτός είναι πράγματι ο Χριστός και αφού είπε την αλήθεια, κρίνεται ως ένοχος θανάτου, επειδή τάχα βλασφήμησε. Από ’κει και πέρα τον φτύνουν στο πρόσωπο, τον χτυπάνε, τον εμπαίζουν με κάθε τρόπο κατά τη διάρκεια όλης της νύχτας, ως το πρωϊ.
Ήχος πλ. δ’.
Ότε οι ένδοξοι Μαθηταί, εν τω νιπτήρι του δείπνου εφωτίζοντο, τότε Ιούδας ο δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας εσκοτίζετο, και ανόμοις κριταίς, σε τον Δίκαιον Κριτήν πραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων εραστά, τον διά ταύτα αγχόνη χρησάμενον, φεύγε ακόρεστον ψυχήν, την διδασκάλω τοιαύτα τολμήσασαν. Ο περί πάντας αγαθός, Κύριε δόξα σοι.
Κοντάκιον.
Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Τον άρτον λαβών, εις χείρας ο προδότης, κρυφίως αυτάς, εκτείνει και λαμβάνει, την τιμήν του πλάσαντος, ταις οικείαις χερσί τον άνθρωπον, και αδιόρθωτος έμεινεν, Ιούδας ο δούλος και δόλιος.