- Κυριακή του Ασώτου *
- Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου - Αρχή Τριωδίου *
- Κυριακή προ της Γεννήσεως του Χριστού *
- Η Σύναξις των Αγιορειτών Πατέρων
- Άγιοι Πάντες *
- Κυριακή της Πεντηκοστής *
- Αγίων 318 Πατέρων Α’ Οικουμενικής Συνόδου *
- Η Ανάληψη του Κυρίου *
- Κυριακή του Τυφλού *
- Κυριακή της Σαμαρείτιδος *
- Κυριακή Παραλύτου *
- Η Ζωοδόχος Πηγή
- Ε’ Κυριακή των Νηστειών - Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας
- Κυριακή της Τυρινής*
- Κυριακή της Απόκρεω *
- Η Μεσοπεντηκοστή *
- Μνήμη της Αγίας Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου *
- Σύναξις Αγιορειτών Πατέρων *
- Ψυχοσάββατον *
- Σύναξις Αγιορειτών Πατέρων *
- Απόδοσις του Πάσχα *
- Κυριακή των Μυροφόρων *
- Κυριακή του Θωμά *
- Το Άγιον Πάσχα *
- Άγιο και Μεγάλο Σάββατο - Η Ταφή του Κυρίου *
- Αγία και Μεγάλη Παρασκευή *
- Αγία και Μεγάλη Πέμπτη *
- Αγία και Μεγάλη Τετάρτη *
- Αγία και Μεγάλη Τρίτη *
- Αγία και Μεγάλη Δευτέρα *
- Κυριακή των Βαῒων *
- Η Ανάστασις του Λαζάρου*
- Τελευταίοι Χαιρετισμοί - Ο Ακάθιστος Ύμνος *
- Δ’ Κυριακή των Νηστειών - Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος *
- Δ’ Χαιρετισμοί *
- Γ’ Κυριακή των Νηστειών - Της Σταυροπροσκυνήσεως *
- Γ’ Χαιρετισμοί *
- Β’ Κυριακή των Νηστειών - Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά *
- Β’ Χαιρετισμοί *
- Α’ Κυριακή των Νηστειών - Κυριακή της Ορθοδοξίας *
- Κασσιανός ο Ρωμαίος, Όσιος *
- Α’ Χαιρετισμοί *
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός ΣύνδεσμοςΚινητές Εορτές του Ενιαυτού
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
22/2 Βαραδάτος, Όσιος *
ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΑΔΑΤΟΣ, ΟΣΙΟΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Όσιος Βαραδάτος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και σε νεαρή ηλικία, επέλεξε την ερημική ζωή. Έτσι, όταν ο Πατριάρχης Αντιοχείας Θεόδοτος (418 - 427 μ.Χ.), πληροφορήθηκε για τις σπάνιες αρετές του Βαραδάτη, φρόντισε να τον αποσπάσει από την ασκητική ζωή του για να τον χρησιμοποιήσει στο πολύπλευρο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας.
Πράγματι, ο Όσιος δέχθηκε την πρόταση και σε περιόδους νηστείας περιόδευσε στις πόλεις και με την αγία ζωή του ενέπνευσε το σεβασμό στο δημιουργό Θεό και τις εντολές του, ως επίσης ενέπνευσε υπομονή στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής.
Έτσι οσιακά εκοιμήθη σε μία από τις περιοδείες του.... Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
9/2 Νικηφόρος, Μάρτυς *
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ, ΜΑΡΤΥΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
O Άγιος Νικηφόρος έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Βαλεριανού (253 - 259 μ.Χ.) και Γαληνού (259 - 268 μ.Χ.), και συνδεόταν στενά με κάποιον ιερέα ονόματι Σαπρίκιο, ο οποίος έτρεφε μεγάλο μίσος κατά του Νικηφόρου γιατί πίστευσε στα λόγια κάποιου συκοφάντη. O Νικηφόρος ζητούσε επανειλημμένα από τον ιερέα να του πει τον λόγο και να τον συγχωρέσει, όμως μάταια.Όταν το 257 μ.Χ. ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν πολλοί Επίσκοποι και ιερείς μεταξύ των οποίων και ο Σαπρίκιος. Μόλις ο Άγιος διέκρινε μεταξύ των συλληφθέντων και τον Σαπρίκιο, τρέχει και πέφτει στο γόνατά του και τον παρακαλεί με δάκρυα να τον συγχωρήσει. O Σαπρίκιος αρνείται πεισματικά. Μετά το μαστίγωμα που δέχθηκε, ο Νικηφόρος τον πλησιάζει και πάλ... Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Αγία και Μεγάλη Πέμπτη *
Κυριακή, 25 Απριλίου 2004 - 1946 εμφανίσεις άρθρου
Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ
Κατά τη Μεγάλη Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση:
α)Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου,
β) του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως σ’ εμάς υπό του Κυρίου του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας,
γ) της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του και
δ) της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα
Εκείνο το βράδυ της Πέμπτης, πριν ν’ αρχίσει το δείπνο ο Ιησούς σηκώνεται από το τραπέζι, αφήνει κάτω τα ιμάτιά του, βάζει νερό στο νιπτήρα και τα κάνει όλα μόνος Του, πλένοντας τα πόδια των Μαθητών Του. Με τον τρόπο αυτό θέλει να δείξει σ’ όλους ότι δεν πρέπει να επιζητούμε τα πρωτεία. Μετά τη νίψη των ποδιών λέγει: «όποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ’ όλους».
Πρώτα πήγε στον Ιούδα και μετά στό Πέτρο, ο οποίος ήταν ο πιο ορμητικός απ’ όλους και στην αρχή σταματάει το Διδάσκαλο, αλλά ύστερα όταν τον έλεγξε, υποχωρεί με τη καρδιά του. Αφού έπλυνε τα πόδια όλων, πήρε τα ιμάτιά Του και ξανακάθησε.
Άρχισε κατόπιν να τους νουθετεί να αγαπούν ο ένας τον άλλον και να μη επιζητούν το ποιός θα είναι πρώτος. Στη συνέχεια τους μίλησε για την προδοσία και επειδή θορυβήθηκαν, στρέφεται με ήρεμο τρόπο στον Ιωάννη και τον υπέδειξε.
Κατόπιν πήρε ψωμί στα χέρια Του και είπε: «Λάβετε φάγετε». Το ίδιο έκανε και με το ποτήρι του κρασιού λέγοντας: «Πιέστε απ’ αυτό όλοι, γιατί αυτό είναι το αίμα Μου, της νέας Συμφωνίας. Αυτό να κάνετε για να Με θυμάστε». Μετά από αυτή τη στιγμή ο Ιούδας, μόλις έφαγε τον άρτο έφυγε και συμφώνησε με τους αρχιερείς να τους Τον παραδώσει.
Μετά το δείπνο βγήκαν όλοι στο όρος των Ελαιών, όπου ο Χριστός τους δίδαξε τα ανήκουστα και τελευταία μαθήματα και αρχίζει να λυπάται και να ανυπομονεί. Αναχωρεi μόνος Του και, γονατίζοντας, προσεύχεται εκτενώς. Από την πολλή αγωνία γίνεται ο ιδρώτας Του σαν σταγόνες πηχτού αίματος, οι οποίες έπεφταν στη γη.
Μόλις συμπληρώνει την εναγώνια εκείνη προσευχή, φθάνει ο Ιούδας με ένοπλους στρατιώτες και πολύ όχλο και αφού χαιρετάει και φιλάει πονηρά το δάσκαλό Του, Τον παραδίδει.
Συλλαμβάνεται λοιπόν ο Ιησούς και τον φέρνουν δέσμιο στους Αρχιερείς Άννα και Καϊάφα. Οι μαθητές σκορπίζονται και ο θερμότερος των άλλων ο Πέτρος τον ακολούθησε ως την αρχιερατική αυλή και αρνείται και αυτός ότι είναι μαθητής Του.
Εν τω μεταξύ ο θείος διδάσκαλος παρουσιάζεται μπροστά στο παράνομο συνέδριο, εξετάζεται για τους μαθητές και τη διδασκαλία Του, εξορκίζεται στο Θεό για να πεί εάν Αυτός είναι πράγματι ο Χριστός και αφού είπε την αλήθεια, κρίνεται ως ένοχος θανάτου, επειδή τάχα βλασφήμησε. Από ’κει και πέρα τον φτύνουν στο πρόσωπο, τον χτυπάνε, τον εμπαίζουν με κάθε τρόπο κατά τη διάρκεια όλης της νύχτας, ως το πρωϊ.
Ήχος πλ. δ’.
Ότε οι ένδοξοι Μαθηταί, εν τω νιπτήρι του δείπνου εφωτίζοντο, τότε Ιούδας ο δυσσεβής, φιλαργυρίαν νοσήσας εσκοτίζετο, και ανόμοις κριταίς, σε τον Δίκαιον Κριτήν πραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων εραστά, τον διά ταύτα αγχόνη χρησάμενον, φεύγε ακόρεστον ψυχήν, την διδασκάλω τοιαύτα τολμήσασαν. Ο περί πάντας αγαθός, Κύριε δόξα σοι.
Κοντάκιον.
Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Τον άρτον λαβών, εις χείρας ο προδότης, κρυφίως αυτάς, εκτείνει και λαμβάνει, την τιμήν του πλάσαντος, ταις οικείαις χερσί τον άνθρωπον, και αδιόρθωτος έμεινεν, Ιούδας ο δούλος και δόλιος.