Η προ Χριστού Ειδωλολατρεία, η Διαφθορά των Ηθών και το Μίσος του Σατανά κατά της Οικογενείας

Τώρα πάλιν ελπίζοντας εις την ευσπλαχνίαν του Χριστού μας, καθώς το Πνεύμα το Άγιον μας φωτίση, θα κάμωμεν αρχήν να ειπούμεν και τα επίλοιπα με συντομίαν, και πάλιν όχι όλα να τα ειπούμεν, διατί δεν είναι δυνατόν, θέλομεν χρόνους και καιρούς, αλλά μερικά, οπού φαίνονται αναγκαιότερα.

Έως τούς πέντε ήμισυ χιλιάδες χρόνους οι άνθρωποι όπου απέθαναν επήγαιναν εις την κόλασιν, επειδή και ο παράδεισος ήτον κλεισμένος. Ευσπλαχνίσθη ο πανάγαθος Θεός το γένος των ανθρώπων και ευρίσκοντας άξιον υποκείμενον την Δέσποινάν μας την Θεοτόκον, εκαταδέχθη ο Υιός και Λόγος του Θεού και Θεός αληθινός και ζωη των απάντων, ο γλυκλύτατός μας Ιησούς Χριστός και Θεός, και έγινε τέλειος άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου από τα καθαρώτατα αίματα της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου κααί Αειπαρθένου Μαρίας, διά να μας βγάλη από τας χείρας του διαβόλου.

Έως τούς πέντε ήμισυ χιλιάδες χρόνους πάλιν ο διάβολος έβγαλε όλες του τις κακίες και έβαλε σκοπόν να χαλάση τον κόσμον και επαρακινούσε τους ανθρώπους να προσκυνούν δια Θεόν άλλος τον ήλιον και άλλος το φεγγάρι, άλλος την γην και άλλος την θάλασσαν και άλλος τα πετεινά και τα χερσαία.
Έβαλεν ο διάβολος μέσα εις την καρδίαν των ανθρώπων να μισούνε τας γυναίκας και αι γυναίκες τους άνδρας, διά να μην υπανδρεύωνται και κάμουν παιδιά και αυξήση ο κόσμος.
Και έτσι δεν εφρόντιζαν οι άνθρωποι να έχουν παιδιά και, το μεγαλύτερον, έρριχνεν ο διάβολος τούς ανθρώπους εις αρσενοκοιτίες, κτηνοκοιτίες και άλλα αισχρά, οποία δεν τα έκαμε μήτε σκύλος μήτε γάϊδαρος.

Θελοντας ο πανάγαθος Θεός να κόψη το κακόν επαράγγειλε πως όποιος δεν κάνει παιδιά, είναι κατηραμένος· και έτσι, ακούοντες οι άνθρωποι την κατάραν του Θεού, εφοβούντο και έπαιρνε ένας άνδρας μίαν γυναίκα και η γυναίκα ένα άνδρα.

Ανίσως και είναι κανένας εδώ από την ευγενία σας, οπού δεν κάμνει παιδιά, ας μην λυπάται· δεν το είπε διά εσένα ο Θεός, διατί δεν κάμνεις παιδιά, να έχης κατάρα, διατί και εγώ δεν κάμνω παιδιά, μα ωσάν εγώ έχω κατάρα, έχεις και συ.
Αυτό το είπεν ο Θεός να διακόψη τον κακόν σκοπόν του διαβόλου και μην λυπάσαι, δεν έχεις καμμίαν κατάραν.

Πάλιν ωσάν θέλης να κάμης παιδιά, εύκολον είναι· έπαρε ένα πτωχό παιδί και κάμε το πνευματικό σου παιδί να χαίρεσαι και να ευφραίνεσαι και συ, να χαίρεται και εκείνο.
Διά εκείνο το παιδί, όπου σου γεννά η γυναίκα σου, δεν σου χρεωστεί ο Θεός χάριν, διότι το κάμνεις από σαρκικόν πάθος· μα δια εκείνο το πτωχό παιδί έχεις χίλιες φορές μισθόν από τον Θεόν εις την ψυχήν σου και τιμήν από τους ανθρώπους, διατί το κάμνεις με το θέλημά σου πνευματικόν παιδί.

Και να προσέχης εσύ ο άνδρας, να μην μεταχειρίζεσαι την γυναίκα σου με άγριον μάτι, πως δεν σου κάμνει παιδιά.
Δεν έχει κανένα φταίξιμο η γυναίκα σου εις αυτό, είναι το θέλημα του Θεού.
Και μην το κάμνετε καθώς το έκαμεν ένα τρελός και ανόητος· διατί δεν έκαμεν η γυαναίκα του παιδιά, την εχώρησε και επήρεν άλλην· και άλλος πάλιν, επειδή δεν του έκαμεν η γυναίκα του αρσενικά παιδιά, παρά μόνον θηλυκά, την εχώρησεν.
Ο διάβολος θέλει να χωρίζουνε τα ανδρόγυνα και όχι ο Θεός.
Ως λέγει ο νόμος πως κανένα πράγμα δεν τους χωρίζει, εκτός αν πέσουν εις πορνείαν· και όποιος αφήση την γυναίκα του και πάρη άλλην, εκείνος θα κριθή ως μοιχός.

Εις τον καιρόν εκείνο ήτο ένας άνδρας και ελέγετο Ιωακείμ, είχε και μίαν γυναίκα και ελέγετο Άννα.
Καλός και ο άνδρας, καλή και η γυναίκα, από βασιλικόν γένος και οι δύο, μα πλέον καλυτέρα η γυναίκα.
Ευρίσκονται πολλές γυναίκες οπού είναι καλύτερες και από τους άνδρες.
Ανίσως και θέλετε οι άνδρες να είσαστε καλύτεροι από τις γυναίκες, πρέπει να κάμνετε και έργα καλύτερα από εκείνες· ει δε και αι γυναίκες κάμνουν καλύτερα και πηγαίνουσι εις τον παράδεισον και ημείς οι άνδρες κάνομεν κακά έργα και πηγαίνομεν εις την κόλασιν, τι μας ωφελεί οπού είμαστε άνδρες;
Καλύτερα να μην είχαμε γεννηθή εις τον κόσμον.

Ο Ιωακείμ και η Άννα άνοιξαν το σπίτι τους και το είχαν ξενοδοχείον· και όπου πτωχός, κουτσός, τυφλός, εις το σπίτι του Ιωακείμ και της Άννας επήγαιναν και αναπαύονταν.
Έτσι πρέπει και η ευγενία σας να είσαστε φιλόξενοι, διατί με την φιλοξενίαν, οπού κάμνετε εις τούς πτωχούς, μετ’ εκείνην αγοράζετε τον παράδεισον.

Δεν έκαμεν παιδιά ο Ιωακείμ και η Άννα.
Ως φρόνιμοι και γνωστικοί οπού ήταν, εκατάλαβαν πως ένας είναι ο Θεός, οπού δίδει παιδιά και παίρνει.
Επαρακάλεσαν τον πανάγαθον Θεόν να τούς χαρίση ένα παιδίον αρσενικόν η θηλυκόν και να το αφιερώσουνε εις τον Θεόν.
Βλέποντας ο πανάγαθος Θεός την καλήν τους γνώμην τούς ευλόγησε και εγέννησαν την Δεσποιναν την Θεοτόκον και την έβγαλαν Μαρίαν.

Καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα εζητούσαν παιδίον από τον Θεόν και όχι από άνθρωπον, έτσι και η ευγενία σας ό,τι θέλετε να ζητήσετε, από τον Θεόν να ζητάτε και όχι από άνθρωπον.
Ο διάβολος έβγαλε πολλά τέκνα και θυγατέρας, και έρχεται ένας και σε λέγει:
- Δος μου εμένα ένα γρόσι η δύο και εγώ να σου δώσω βότανα να κάμης αρσενικά, να σε δώσω φυλακτά να μαντεύσης, να γοητεύσης, να ιδής την τύχην σου, την μοίρα σου, το ριζικό σου και άλλα τοιαύτα.
Εκείνα οπού ενομοθέτησαν οι άγιοι Πατέρες και όσα είναι της Εκκλησίας μας, είναι καλά και άγια, και ψυχικά και σωματικά.
Και αν θέλης να ιδής την τύχην σου η την μοίραν σου, σήκω κομμάτι αυγή και πήγαινε εις την εκκλησίαν και κοίταξε τούς τάφους των αποθαμένων τι είναι.
Στοχάσου και ειπέ:
- Δεν ήταν και εκείνοι οι άνθρωποι ωσάν και εμένα και απέθαναν;
Έτσι μέλλω να πεθάνω και εγώ αύριο και να μην αποτολμήσω να κάμω αυτά τα διαβολικά καμώματα, διότι χάνομαι και αφανίζομαι, και λέγει ο νόμος πως όποιος κάμνει αυτά η παρακινεί άλλους, είκοσι χρόνους να μην μεταλάβη.

Γονείς! Δίδετε Χριστιανικά Ονόματα εις τα Παιδιά σας

Να κάμης μίαν εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχης και τον άγιον του παιδιού σου.
Και όταν το παιδίον σηκώνεται από τον ύπνον και σου γυρεύη ψωμί, να το βάλης εμπρός εις την εικόνα του Χριστού και να του ειπής:
- Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί· ο Χριστός έχει.
Σήκω να κάμης τον σταυρόν σου, να παρακαλέσωμεν τον άγιόν σου να παρακαλέση τον Χριστόν να σου το δώση.
Και έτσι το παιδίον παρακινείται δια την αγάπην του ψωμιού και, ευθύς οπού ξυπνά, τον άγιόν του βλέπει.
Βλέποντας τότε ο διάβολος το παιδίον πως έχει την ελπίδα του εις τον Χριστόν και εις τον άγιόν του κατακαίεται και φεύγει.
Και έτσι να συνηθίζετε τα παιδιά σας, να τα παιδεύετε από μικρά, δια να συνηθίζουν εις τον καλόν δρόμον.

Και αν θέλης να ζήση το παιδίον, εγώ να σε είπω πώς να κάμης· να κάμης του παιδιού σου ένα φόρεμα και άλλο ένα εκείνου του πτωχού παιδιού· και διά το χατίρι εκείνου του πτωχού παιδιού χαρίζει ο Θεός την ζωήν του παιδιού σου.
Και να αγαπάς τα πτωχά τα παιδιά καλύτερα από τα εδικά σου· ει δε και να ζητάς πώς να δίνης του παιδιού σου να τρώγη και να πίνη καλά, να έχη εύμορφα φορέματα, και δι’ εκείνο το πτωχό να μη σε μέλη, αύριο βλέπεις το παιδί σου αποθαμένο και καίγεται η καρδιά σου.
Και ενώ το πτωχό, το ξυπόλητο, το γυμνό, το πεινασμένο, το καταφρονεμένο το βλέπεις θρεμμένο και είναι ωσάν γουρουνόπουλο, και το εδικό σου γίνεται ωσάν χτικιασμένο.

Και εκείνην την ημέραν, οπού είναι ο άγιος του παιδιού σου, αν θέλης να κάμης κούρμπανο να εορτάσης τον άγιον, πώς πρέπει να κάμης, εγώ σε λέγω.
Γίνεται το κούρμπανο θεϊκόν, γίνεται και διαβολικόν.

Θεϊκόν κούρμπανον είναι· τώρα θέλεις να δώσης τρία γρόσια να πάρης ένα πρόβατο· δόσε το ένα γρόσι του παπά σου να σου διαβάση τόσες Λειτουργίες, το άλλο γρόσι πάρε κερί, λιβάνι και λάδι και σύρ’ τα εις την εκκλησίαν να τα κάψουν εμπρός εις τον άγιον και το άλλο γρόσι μοίρασέ το με το χέρι σου κρυφά ελεημοσύνην, να μη σε ξεύρη κανένας.
Αυτό είναι το θεϊκό κούρμπανο.
Και να διαβάσης το συναξάρι του αγίου να ακούη το παιδί σου.
Και να του ειπής:
- Ακούεις, παιδί μου, τι έκαμνεν ο άγιός σου; Έτσι να κάμης και συ. Ακούοντας το παιδίον τέτοια θαύματα ζηλεύει και λέγει;
- Αχ, πότε να γίνω και εγώ ωσάν τον άγιόν μου!

Διαβολικόν κούρμπανο είναι να πάρης ένα πρόβατο, να το μαγειρέψης και να κράξης τους φίλους σου, τους συγγενείς σου, να τρώγετε, να πίνετε, να μεθάτε, να ξερνάτε ωσάν τους σκύλους.
Αυτό είναι το διαβολικόν κούρμπανο.

Ένα δένδρο ωσάν το κόψης, ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά· αμή ωσάν ποτίζης την ρίζαν, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια.
Ομοίως είστενε και οι γονείς, ωσάν το δένδρον.
Και όταν ποτίζεται ο πατέρας και η μητέρα, που είστενε η ρίζα των παιδιών, με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, φυλάγει ο Θεός τα παιδιά σας· ωσάν ξηραίνεστε οι γονείς με τις αμαρτίες, θανατώνει ο Θεός τα παιδιά σας και σας βάνει εις την κόλασιν μαζί τους.
Είναι μια μηλιά και κάνει ξινά μήλα.
Εμείς τώρα τι πρέπει, να κατηγορούμεν τη μηλιά ή τα μήλα;
- Τη μηλιά.
Λοιπόν κάμνετε καλά εσείς οι γονείς, οπού είστενε η μηλιά, να γίνωνται και τα μήλα γλυκά.

Από τον καιρόν εκείνον, οπού έκαμεν ο Θεός τον κόσμον, είχανε περάσει τρεις ήμισυ χιλιάδες χρόνοι, οπού δεν είχε πεθάνει παιδίον πρωτύτερα από τον πατέρα.
Εις τον καιρόν εκείνον ήτον ένας άνθρωπος, το όνομά του Θάρας.  Έβαλε τον διάβολον εις την καρδίαν του και έβγαλεν είδωλα να προσκυνούν διά Θεόν οι άνθρωποι.
Και από τότε άρχισαν και αποθαίνουν τα παιδιά πρωτύτερα από τους γονείς, καθώς και τώρα από τις αμαρτίες των γονέων θανατώνει ο Θεός τα παιδιά σας.

Όταν έγινεν η Δέσποιναν η Θεοτόκος τριών χρονών, ενθυμήθηκαν οι γονείς το χρέος οπού είχανε εις τον Θεόν.
- Και τι χρέος είχανε;
Την είχανε ταμένη την Θεοτόκον εις την εκκλησίαν και την επήγαν και την αφιέρωσαν.

Και καθώς ο Ιωακείμ και η Άννα ενθυμήθηκαν το χρέος τους και το έκαμαν, έτσι πρέπει και ημείς οι ευσεβείς χριστιανοί να ενθυμούμεθα πάντοτε το χρέος μας, οπού έχομεν εις τον Θεόν, να το κάμνωμεν, και τότε να ζητούμεν τον παράδεισον πληρωμήν.
- Και τι χρέος έχομεν;
Τον παράδεισον τον θέλομεν, και το χρέος μας δεν το ξεύρομεν.
Σας λέγω εγώ παραμικρόν, ζητήσετε και η ευγενία σας να μάθετε το περισσότερον.

Μας εχάρισεν ο πανάγαθος Θεός τα ομμάτιά μας να τηράζωμεν εις τον ουρανόν, να βλέπωμεν τα άστρα, τον ήλιον, το φεγγάρι, τα πάντα, να δοξάζωμεν τον Θεόν και να λέγωμεν:
- Θεέ μου, εάν αυτός ο ήλιος είναι τόσον λαμπρός, οπού είναι κτίσμα, αμή εσύ, οπού έκαμες τον ήλιον, πόσον είσαι λαμπρότερος!
Αχ, Θεέ μου, αξίωσέ με να σε απολαύσω.

Αυτό είναι το χρέος μας, αδελφοί μου.
Και δεν μας έδωκεν ο Θεός τα ομμάτιά μας να βλέπωμεν οι γυναίκες άνδρας και οι άνδρες γυναίκας ή και να βλέπωμεν του αδελφού μας το πράγμα να το κλέπτωμεν και να φονεύωμεν τούς αδελφούς μας ή να παίζωμεν τα χαρτιά, τα παιγνίδια του διαβόλου, και να ζούμε με αίματα και αδικίες των αδελφών μας.

Μας εχάρισεν ο Θεός τα ποδάρια μας.
Έχομεν χρέος να πηγαίνωμεν εις την εκκλησίαν, να στεκώμεθα με ευλάβειαν και να περιπατώμεν εις τον καλόν δρόμον.
Και δεν μας έδωκεν ο Θεός τα ποδάρια μας να περιπατώμεν εις τα βουνά ωσάν τους σκύλους, ωσάν τα θηρία, να πέρνωμεν το σεγγούνι τους, να τούς ψένωμεν και να παίρνωμεν τα πράγματά τους.

Μας εχάρισεν ο Θεός πλούτον.
Έχομεν χρέος να τρώγωμεν και να πίνωμεν το αρκετόν μας, τα ρουχαλάκια μας τα αρκετά, και τα επίλοιπα να τα εξοδιάζωμεν εις τους πτωχούς διά την ψυχήν μας.
Και δεν μας έδωκεν ο Θεός τον πλούτον δια να πολυτρώγωμεν και να κάμωμεν πολύτιμα φορέματα και παλάτια υψηλά, να χορεύουν τα ποντίκια αύριον, και οι πτωχοί να αποθάνουν από την πείναν.
Αυτό είναι το χρέος μας, αδελφοί μου· έτσι το ηξεύρετε.
Από την σήμερον και ύστερα έτσι να κάμνετε, αν θέλετε να σωθήτε.

Θέλεις να καταλάβης, αδελφέ μου, το χρέος οπού έχεις εις τον Θεόν; Εσύ, αδελφέ μου, έχεις μίαν γυναίκα.
Είσαι ευχαριστημένος να την φιλήση άλλος σε ένα μήνα;
- Όχι.
- Σε ένα χρόνο;
- Όχι.
- Σε δέκα χρόνους;
- Όχι.
- Σε πενήντα χρόνους;
- Όχι.
- Σε εκατό χρόνους;
- Όχι.
Να πορνεύση άλλος με την γυναίκα σου δεν το ευχαριστείσαι, να εγγίζη το δάκτυλό του άλλος επάνου της μήτε αυτό δεν θέλεις.
Τόσην μερίδα σε θέλει ο Θεός να μη έχης και συ με τον διάβολον, όσην μερίδα δεν θέλεις και εσύ να έχη άλλος με την γυναίκά σου.
Δεν μας έκαμεν ο Θεός διά τον διάβολον και διά την κόλασιν, αλλά διά του λόγου του και διά τον παράδεισον.
Αυτό είναι το χρέος μας χριστιανοί μου.

Διατί το άγιον Βήμα σημαίνει και τον άγιον Τάφον του Χριστού μας. - - Πηγαίνετε καμμίαν φοράν εις τον άγιον Τάφον να προσκυνήσετε;
Εις άλλα κοσμικά και διαβολικά πηγαίνετε, και εκεί, οπού εβάλθηκεν ο Χριστός μας διά τας αμαρτίας μας, δεν πηγαίνετε; Τόσην αγάπην έχετε του Χριστού;

Μέσα εις το άγιον Βήμα μίαν φοράν τον χρόνον επήγαινε ο αρχιερεύς και την έβλεπεν την Θεοτόκον.

Να χαίρεσθε και να ευφραίνεσθε, άγιοι ιερείς· σιμά εις τα πολλά οπού σας εχάρισεν ο πανάγαθος Θεός, σας εχάρισε και το άγιον Βήμα, οπού σημαίνει τον θρόνον του Θεού.
Και να φυλάγεσθε εσείς οι κοσμικοί να μην μπαίνετε εις το άγιον Βήμα, διατί βάνετε φωτιά και καίγεσθε.
Να χαίρεστε και να ευφραίνεσθε ομοίως και οι άνδρες· σιμά εις τα πολλά καλά, οπού σας εχάρισεν ο πανάγαθος Θεός, σας εχάρισεν και το καθολικόν, οπού σημαίνει τον παράδεισον.
Ομοίως πάλιν να χαίρεστε και να ευφραίνεστε χιλιάδες φορές και οι γυναίκες· εις τα πολλά καλά, οπού σας εχάρισεν ο πανάγαθος Θεός, σας εχάρισεν και τον νάρθηκα οπού σημαίνει την πόρταν του παραδείσου.

Πρέπει και εμείς οι ευσεβείς χριστιανοί, όταν πηγαίνωμεν εις την εκκλησίαν, να στεκώμαστε με ευλάβειαν, με φόβον και τρόμον, διά να λάβωμεν συγχώρησιν των αμαρτιών μας.

Και καθώς όταν μπαίνωμεν μέσα εις τον τάφον και λησμονούμεν όλα τα κοσμικά, ομοίως και όταν μπαίνωμεν μέσα εις το στασίδι πρέπει να λησμονούμεν όλα τα κακά.
Το στασίδι τι είναι;
Ένας τάφος ορθός και μας τον εχάρισεν ο Θεός δια διδάσκαλον, να μπαίνωμεν μέσα και να στοχαζώμαστε τας αμαρτίας μας, τον θάνατον, την κόλασιν, τον παράδεισον.

Αν το κάμνετε έτσι, πολύ καλά το κάμνετε· ει δε και πηγαίνετε και στολίζεστε και περιεργάζεστε ένας τον άλλον και κάνετε κουβέντες και λακριντιά μέσα εις την εκκλησίαν, βάνετε φωτιά και καίεστε.

- Εδώ, χριστιανοί μου, πώς πηγαίνετε; Κάμετε λακριντιά μέσα εις την εκκλησίαν; 
- Κάνουμε, άγιε του Θεού.
- Αμή η αγιωσύνη σας, άγιοι ιερείς, τι τούς λέγετε;
- Τούς λέγουμε να μη κουβεντιάζουνε, μα αυτοί δεν μας ακούν.
- Και τι είναι η αφορμή και δεν σας ακούν;
Με φαίνεται πως να είστενε η αιτία, η αγιωσύνη σας και δεν σας ακούν.
Ας σηκωθή επάνω ένας παπάς από την αγιωσύνη σας να τον ερωτήσω ένα ερώτημα.
- Έχεις παιδιά παπά μου;
- Έχω.
- Όταν βάνης την τράπεζαν να φάγουν ψωμί τα πιδιά σου, πού πρέπει να την βάλης, εις την μέσην από τα παιδιά σου, δια να σώνουν όλα, ή εις την άκρην, τα μισά να τρώγουν και τα άλλα μισά μα μη τρώγουν;
- Εις την μέσην διά να σώνουν όλα.
Μα αν τύχη και την βάλης εις την άκρην, τα μισά να τρώγουν και τα άλλα μισά να μην τρώγουν, δεν πρέπει να σε κατηγορήσουν τα παιδιά σου;
- Πρέπει.
- Να ιδούμε τώρα, δέσποτά μου, ποίος είναι πατέρας, τράπεζα ποία είναι, το φαγί ποίον είναι και ποία είναι τα παιδιά.

Πατέρας πνευματικός και επίτροπος είσαι συ, η αγιωσύνη σου, οπού σε έκαμεν ο Θεός, μητέρα είναι η Εκκλησία, τράπεζα το αναλόγι, φαγί είναι τα βιβλία της Εκκλησίας και το άγιον Ευαγγέλιον, παιδιά πνευματικά είναι οι χριστιανοί.
Τώρα δεν με φαίνεται πως ομοίως πρέπει να κάνης και η αγιωσύνη σου (δεν το λέγω μόνον δια λόγου σου, αλλά να ακούουν και οι άλλοι), να βάλης το αναλόγι εις το μέσον της εκκλησίας, να διαβάζης παστρικά και μεγαλοφώνως δια να ακούουν όλοι οι χριστιανοί;
Και ωσάν ακούουν, δεν κουβεντιάζουν· αμή όταν διαβάζης εμπρός εις τον Χριστόν και τα λέγης μέσα σου, οπού ο Χριστός τα ηξεύρει και τα ακούεις μοναχός σου, έτσι και οι χριστιανοί, άνδρες και γυναίκες, ωσάν δεν ακούουν και δεν έχουν φαγί, αρχινούνε τα λακριντιά μέσα εις την εκκλησίαν και λέγει η μία γυναίκα την άλλην ποία έχει καλύτερον φόρεμα και στολίδια, ύστερα παίρνουν και φεύγουν και δεν έχουν όρεξιν να ματαέρθουν.
Και γίνεσαι αιτία και κολάζονται και εκείνες και κολάζεσαι και η αγιωσύνη σου.

Μα τι πρέπει να κάμης, παπά μου, δια να μην κολασθής; Ετραγούδησες καμμίαν φοράν, δέσποτά μου;
Εγώ είδα μίαν φοράν ένα πόρνον, οπού εδιάβαινε από κάτω από ένα σπίτι υψηλό, και εις ένα παράθυρον μίαν κόρη.
Την είδε ο πόρνος, μα δεν την έβλεπε τόσον καλά.
Ανέβηκε εις υψηλότερον τόπον και την έβλεπε καλύτερα.
Αρχίνισε και ετραγούδα και έλεγε:
- Αχ μαύρα μάτια, μαύρα φρύδια (να ειπώ και άλλο ένα) στου παπά τα παραθύρια.
- Τι ήτανε ο σκοπός του;
Να διώξη τον Χριστόν από την καρδιά της κόρης και να της φέρη τον διάβολον· να διώξη την παρθενίαν και να φέρη την πορνείαν.

Τώρα δεν πρέπει η αγιωσύνη σου να κάμης ομοίως;
Να ανεβής υψηλά και να λέγης με κατάνυξιν και μεγαλοφώνως:
- "Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου".
Και αν ημπορής, να κλαίης, διά να διώξης τον διάβολον από την καρδίαν των χριστιανών και να φέρης τον Χριστόν· να διώξης την πορνείαν και να φέρης την παρθενίαν· να διώξης την υπερηφάνειαν και να φέρης την ταπείνωσιν.
Αν θέλετε, ιερείς, να σωθήτε και να σωθούν και οι χριστιανοί, αυτό κάμετε.

Μέσα εις το άγιον Βήμα η Δέσποινα η Θεοτόκος ήτο δώδεκα χρόνους. Άγγελος Κυρίου την έτρεφε με ουρανίαν τροφήν, με τους Αγγέλους εσυνομιλούσε και έγινε και καλλιωτέρα και από τούς Αγγέλους.
Εις τούς δώδεκα χρόνους εφώτισεν ο πανάγαθος Θεός τον πατέρα και την μητέρα της και την αρραβώνιασαν διά πολλές οικονομίες.
Και έρχεται άγγελος Κυρίου και της λέγει:
- Μαρία, εσύ πρέπει να χαίρεσαι από όλον τον κόσμον περισσότερον και από ημάς τους Αγγέλους, διότι εσύ μέλλει να γεννήσης τον Υιόν και Λόγον του Θεού και Θεόν αληθινόν, τον Χριστόν, εκ Πνεύματος Αγίου, χωρίς άνδρα, παρθένος, και πάλιν να μείνεις παρθένος, διά να ελευθερώση ο Χριστός τον άνθρωπον από τας χείρας του διαβόλου, καθώς οι Προφήται προεκήρυξαν.
Τότε εσηκώθηκε η Δέσποινα Θεοτόκος, εδόξασε τον Θεόν και είπε:
- Σε δοξάζω, Κύριέ μου, προσκυνώ και σε λατρεύω, πώς εκαταδέχθης να γίνης άνθρωπος από μένα την δούλην σου.
Έτοιμη είμαι λοιπόν η δούλη σου και ας γίνη το θέλημά σου το άγιον. Ευθύς συνέλαβε τον γλυκύτατόν μας Ιησούν Χριστόν και Θεόν.

Εγεννήθη ο Κύριος, αδελφοί μου, από γυναίκα, διά να ευλογήση την γυναίκα, επειδή και η γυναίκα έλαβε πρώτον την κατάραν εις τον παράδεισον, η γυναίκα εκρήμνισε τον κόσμον και τον επήγε εις την κόλασιν, πάλιν η γυναίκα εγέννησε τον Χριστόν και έλαβε την ευλογίαν.

Εγεννήθηκεν ο Κύριος από αρραβωνιασμένην, διά να ευλογήση τον γάμον, επειδή και η αρραβώνα είναι αρχή του γάμου, διά να δείξη και εσένα παράδειγμα, πως το δακτυλίδι οπού πρώτον δίδει ο άνδρας εις την γυναίκα πρέπει να είναι μαλαματένιο και να το βάλη εις το δάκτυλό της η γυναίκα καθαρή ωσάν ετούτο το μάλαμα.
Ε, τότες να το δεχτής και να το βάλης εις το δάκτυλό σου, και να προτιμήσης να χάσης την ζωήν σου και το κεφάλι σου παρά να καταπατήσης την τιμήν του ανδρός σου.
Ομοίως στέλνεις και εσύ η γυναίκα εις τον άνδρα ένα δακτυλίδι ασημένιο, να τον διδάξης και αυτόν.
Του φανερώνεις με το δακτυλίδι και λέγεις πως ανίσως και εσύ ο άνδρας και είσαι στέρεος ωσάν το ασήμι, ε, τότες να το δεχτής και να το βάλης εις το δάκτυλό σου, και να βάνης την ζωήν σου και το κεφάλι σου δια την γυναίκα σου.
Αυτό φανερώνει η αρραβώνα του γάμου.
Να χαίρεστε και να ευφραίνεστε χιλιάδες φορές οι παντρεμένες τίμια διά τα πολλά καλά οπού σας εχάρισεν ο πανάγαθος Θεός· σας εχάρισε και ευλογημένον γάμον.
Να κλαίετε δια τούς ασεβείς και απίστους· ανάμεσα εις τα πολλά κακά οπού έχουν, έχουν και καταφρονεμένον γάμον.

Πώς γίνεται ομοίως ο γάμος των χριστιανών ευλογημένος και πώς γίνεται καταφρονημένος, ήγουν κατηραμένος, δεν είναι εδικόν μου έργον να ηξεύρω και να το διδάσκω· εγώ πρέπει να ηξεύρω την καλογερικήν μου να σωθώ.
Είναι άπρεπον ο καλόγηρος να διδάσκη περί γάμων.
Μα πάλιν από το άπρεπον εβγαίνομεν κέρδος.
Εκείνο οπού ήθελα να σου ειπώ εγώ, παιδί μου, έπρεπεν ο πατέρας σου και η μητέρα σου να σου τα ειπή.
Μα επειδή και εκείνοι δεν ηξεύρουν να σου τα ειπούν, σου λέγω εγώ παραμικρόν, ζήτησε και από λόγου σου να μάθης τα πολλά.

Άκουσε, παιδί μου· όταν θέλης να υπανδρευθής, να ζητήσης πρώτον, γυναίκα να μην είναι από την συγγένειά σου, οπού το εμποδίζει ο νόμος της Εκκλησίας· δεύτερον, να έχη τον φόβον του Θεού εις την ψυχήν της· και τρίτον, να είναι στολισμένη με την εντροπήν.
Επήρες γυναίκα πτωχή, επήρες σκλάβα· επήρες γυναίκα πλούσια, έγινες εσύ σκλάβος, επήρες ραβδί της κεφαλής σου.
Πρώτον να εξομολογήσθε και να στεφανώνεστε εις την εκκλησίαν.

Και πώς πρέπει να στεφανώνεστε;
Να πάρη ο παπάς το νουνό, το γαμβρό και τη νύφη, ένα δύο ανθρώπους, να πάρη μία λειτουργία, να βάλη τα στέφανα, δύο δακτυλίδια και δύο λαμπάδες.
Να πηγαίνουν εις την εκκλησίαν.
Να βάνη τον άνδρα εις τα δεξιά και την γυναίκα εις τα αριστερά και να πηγαίνη μέσα εις το άγιον Βήμα ο παπάς να ανάψη τας δύο λαμπάδας και να κρεμάση τα στεφάνια εμπρός εις την αγίαν Τράπεζαν και να βάνη τα δύο δακτυλίδια επάνω, το ένα να τηράζη μέσα και το άλλο έξω, διατί φανερώνει πως όταν γυρίζη ο αρραβωνιαστικός και τηράζη την αρραβωνιαστικήν, να γυρίζη το πρόσωπόν της από το άλλο μέρος· ομοίως και η αρραβωνιαστική τον γαμβρόν.
Και ωσάν τελειώση την Λειτουργίαν, να πάρη το γαμβρό και τη νύμφη να τούς βάλη αντάμα.
Και να πάρη το θυμιατό και τις δύο λαμπάδες αναμμένες, να θυμιάση το γαμβρό σταυροειδώς τρεις φορές.

Το θυμιατό σημαίνει την Δέσποινα, την Θεοτόκον· τα κάρβουνα είναι μέσα στο θυμιατό και δεν καίεται· έτσι και η Δεσποινα η Θεοτόκος εδέχθηκε τον Χριστόν και δεν εκάηκε, αλλά μάλιστα εφωτίσθηκε.
Το θυμίαμα σημαίνει το Πανάγιον Πνεύμα, το κούπωμα του θυμιατού σημαίνει την σκέπην του Αγίου Πνεύματος, οι τρεις αλυσίδες σημαίνουν την διδασκαλίαν των αγίων Αποστόλων.
Και έτσι θυμιάζει ο ιερεύς τον γαμβρόν, τον διδάσκει λέγοντάς του:
- Εγώ ετούτο προσκυνώ· και αν θέλης και εσύ και είσαι χριστιανός ορθόδοξος, ετούτο προσκύνα.
Και έτσι σκύφτει και προσκυνεί και ο παπάς και ο γαμβρός.
Αυτό σημαίνει το θυμιατό.

Και ερωτά ο παπάς τον γαμβρόν:
- Θέλεις την Μαρίαν δια γυναίκα σου;
Ανίσως και ειπή:
- Την θέλω, του δίδει την λαμπάδα.
Ομοίως ρωτά και την νύμφην:
- Θέλεις εσύ, Μαρία, τον Ιωάννην διά άνδρα;
Ανίσως και τον θέλη, δεν ομιλεί, μόνον σκύπτει την κεφαλήν της· ει δε και δεν τον θέλει και είναι χωρίς το θέλημά της, φωνάζει:
- Δεν τον θέλω.
Και ωσάν ειπή πως δεν τον θέλει, ο παπάς να μη βάλη χέρι να τούς στεφανώση, διότι κολάζονται.
Αν είναι με το θέλημα και των δύο, ε, τότες να τους στεφανώνει.
Και έπειτα από το στεφάνωμα να τους μεταλαμβάνη τα Άχραντα Μυστήρια.
Και ανίσως έχουν κανένα εμπόδιο, ας τους κοινωνήση το κοινόν ποτήριον.
Ύστερα τους παίρνουν ψάλλοντας, και πηγαίνοντας εις το σπίτι κάνει δέησιν ο παπάς, ευλογεί την τράπεζαν και φεύγει.

Και ωσάν περάσουν τρεις ημέρες, ε, τότες να σμίγετε το ανδρόγυνον· και να φυλάγετε τις Κυριακές, εορτές με ευγένειαν, ωσάν χριστιανοί. Δεν έδωσεν ο Θεός την γυναίκα δια πορνείαν, αλλά διά παιδιά.
Και να μην κοιμάστε εις ένα στρώμα την Κυριακήν, διότι μας γκρεμνίζει ο διάβολος, και μάλιστα τις εορτές.
Και εσύ ο άνδρας να φεύγης την ξένην γυναίκα καθώς φεύγεις το φίδι.
Και όχι μόνον την ξένην γυναίκα, αλλ’ είναι καιρός να φεύγης και την εδικήν σου.
Έτυχεν η γυναίκα σου και έχη συνήθειαν ή εγγαστρώθη, πρέπει να φυλάγεσαι, ή εγέννησε και δεν εσαράντισε, δεν εκαθαρίστηκε.
Και εάν θέλης να σμίξης με τη γυναίκα σου, πάρε παράδειγμα· ρώτησε τον γεωργόν να ιδής πόσες φορές σπέρνει το χωράφι το χρόνο.
Μίαν φοράν και το αφήνει ως οπού γίνεται, και τότε το θερίζει· και ύστερα πάλιν, ωσάν θέλη, το ματασπέρνει.
Ομοίως και εσύ, αδελφέ μου.
Έσμιξες με την γυναίκα σου, εγγαστρώθηκε;
Αναχώρησε έως οπού γεννήση, να σαραντίση και καθαρισθή, και τότε σπέρνεις και άλλο.
Και κάμε σαράντα, πενήντα παιδιά.
Ήθελα να σου ειπώ ένα λόγον, μα είναι αισχρός κομμάτι και θέλετε με κατηγορήσετε.
Δεν βλέπετε τα ζώα που σμίγουν έως που εγγαστρωθή το θηλυκόν και ωσάν γεννήση, ε, τότες ματασμίγουν;
Και ημείς οι άνθρωποι δεν τα ντρεπόμαστε να είμαστε χειρότεροι και από τα ζώα;
Μα πάλιν δεν ημπορείς να κάμνης αυτό, σου πέφτει βαρύ;
Κάμε άλλο· ταπεινώσου και ειπέ πως είσαι ανάξιος, αμαρτωλός και χειρότερος από τα ζώα· κατηγόρησε του λόγου σου, και έτσι ημπορεί να σε σπλαχνισθή ο Θεός να σε σώση.
Αμή να κάμης την αμαρτίαν, να καυχάσαι, να λέγης πως είσαι άγιος, γίνεται τούτο να είναι;
Ωσάν παιδιά μου πνευματικά σας συμβουλεύω· σας το είπα πως εις σε λόγου μου είναι άπρεπον να τα λέγω αυτά, μα τι να κάμω πάλιν; Βλέποντας το γένος μας εις ποίαν κατάστασιν ευρίσκεται, εστενεύτηκα και σας είπα αυτά, δια να ωφεληθήτε τίποτες.

Και να είναι ο άνδρας ως βασιλεύς και η γυναίκα ωσάν βεζίρης, ήτοι ο άνδρας ωσάν κεφαλή και η γυναίκα ωσάν σώμα, τότε ευλογεί ο Θεός τον άνδρα και την γυναίκα και τα παιδιά σας και δεν σας κολλά κανένα κακόν πράγμα, μήτε αμποδέματα, μήτε γητεύματα, μήτε κανένα.
Έτσι περνάτε και εδώ καλά και πηγαίνετε και εις τον παράδεισον να χαίρεστε πάντοτε.
Και πλέον εξουσίαν δεν έχετε να χωρίζεστε και μόνον ο θάνατος και η πορνεία σας χωρίζει.
Και αν τύχη και ξεπέση η γυναίκα με άλλον άνδρα ή ο άνδρας με άλλην γυναίκα, έχουν χρέος να πηγαίνουν εις τον αρχιερέα να τους χωρίζη.
Μα πάλιν εκείνος οπού αδικηθή από την γυναίκα του, και δεν την χωρίση, έχει μισθόν εις την ψυχήν του.
Αμή είναι τρόπος η γυναίκα σου να πορνεύση με άλλον και να την συγχωρήσης;
Είναι.
Και τι τρόπος είναι;
Εσύ, παιδί μου, πηγαίνεις την ξενειτιά, εις το χωράφιον, η γυναίκα σου εξέπεσε με άλλο πρόσωπον.
Ήλθες εις το σπίτι σου.
Τι πρέπει να κάμη η γυναίκα σου;
Πρέπει να πάρη ένα τσεκούρι και ένα ξύλο και να σου βάλη μίαν μετάνοιαν και να σου φιλήση το χέρι και να ειπή:
- Πάρε ετούτο το τσεκούρι και το ξύλο και να με κάμης χάριν· βάλε με επάνω να με κάμης λιανά κομμάτια, ρίξε με να με φάνε οι σκύλοι, διατί δεν είμαι άξια να βλέπω το πρόσωπόν σου, επειδή και εκαταπάτησα την τιμήν σου και από εκεί οπού ήμουν θυγατέρα του Χριστού, έγινα θυγατέρα του διαβόλου.
Τι λέγεις, παιδί μου, σε βαστά η καρδιά σου να την σκοτώσης ή να την συγχωρέσης;
Με φαίνεται πως θα πης:
- ας είσαι συγχωρεμένη, μα άλλην φοράν να μη το ματακάμης.
Αμή πότε την χωρίζεις;
Όταν έλθης από την ξενιτειά και το μάθης από τον γείτονά σου, τότε βιάζεσαι εξ ανάκγης να την χωρίσης.
Έτσι και ο Κυριος αύριον εις την Δευτέραν Παρουσίαν, ανίσως και μας εύρη ανεξομολόγητους, αμετανοήτους, αδιορθώτους, βιάζεται να μας βάλη εις την κόλασιν· ει δε όταν μας εύρη μετανοημένους, μας σπλαχνίζεται και μας βάνει εις τον παράδεισον να χαιρώμαστε πάντοτε.

Γίνεται πάλιν κατηραμένος ο γάμος να πάρης γυναίκα από την συγγένειάν σου, οπού το εμποδίζει ο νόμος, και να βάνης τύμπανα και βιολιά, χορούς και τραγούδια, ντουφέκια, στολίδια, και άλλα διαβολικά καμώματα.
Τότε γίνεται κατηραμένος ο γάμος, γεννώνται τα παιδιά σας τυφλά, βουβά, κουφά, κουτσά, κακορρίζικα, σεληνιάζονται και τα βλέπετε εσείς οι γονείς και καίεται η καρδιά σας και σας θανατώνει ο Θεός παράκαιρα και σας βάνει εις την κόλασιν.
Και να μην τον κάμνετε τον γάμον την Κυριακήν μόνον όποια ημέρα θέλετε της εβδομάδος.
Όχι πως το εμποδίζει ο νόμος, αλλά δια τας αταξίας οπού γίνονται και μάλιστα λείπετε και από την Λειτουργίαν· και η Λειτουργία πρέπει να γίνεται ξεχωριστή δια τον γαμβρόν και δια την νύφην.

Εγεννήθη ο Κυριος, αδελφοί μου, εκείνην την ημέραν, διά να προτιμήση την παρθενίαν.
Καθώς εμείς οι άνθρωποι προτιμούμεν το μάλαμα από το ασήμι, έτσι και ο Κύριος αγαπά τον γάμον, ναι, μα περισσότερον την παρθενίαν, διά να σου δείξη παράδειγμα και εσένα πως ανίσως και ημπορής να φυλάξης παρθενίαν και θέλης να γίνης καλόγηρος ή η γυναίκα καλογραία, είσαι καλότυχος και τρισμακάριος, είσαι ελεύθερος από ετούτα τα κοσμικά, είσαι ωσάν άγγελος.

Αμή ωσάν θέλης να φυλάξης την παρθενίαν, πρέπει πρώτον θεμέλιον να βάλης την ακτημοσύνην και να μην έχης σακκούλαν, να μην έχης κασσέλλα και να τηγανίζης το σώμα σου καθώς τηγανίζεις το ψάρι με νηστείες, προσευχές, αγρυπνίες, με κακοπάθειες, δια να νεκρώνης, να ταπεινώνης την σάρκα, οπού είνε ένας λύκος , ένα γουρούνι, ένα θηρίον, ένα λεοντάρι.

Και να φεύγης τον κόσμον, μα περισσότερον την γυαναίκα· και όχι πάλιν να μισής την γυναίκα, διατί είνε πλάσμα Θεού, αλλά τα πάθη οπού ακολουθούν οι άνθρωποι. Και αν τύχη και περάσης από ένα σοκάκι και εις το ένα μέρος είνε η γυναίκα και εις το άλλο είνε ο διάβολος, να μην απεράσης εκείθεν οπού είνε η γυναίκα, μόνον από εκεί οπού είνε ο διάβολος, διατί κάνεις τον σταυρό σου και φεύγει, μα η γυναίκα δεν φεύγει. Και καθώς είνε δύσκολον το αρνί να συναναστρέφεται με τον λύκον και να μην φαγωθή η τα λιανόξυλα με τα κάρβουνα να μην καγούν, έτσι είνε δύσκολον ο καλόγηρος να συναναστρέφεται με γυναίκες και η καλογριά με άνδρες και να μην μολυνθούν και να σκανδαλισθούν. Με άλλον τρόπον δεν ημπορεί ο καλόγηρος να σωθή παρά μακρυά να φεύγη τον κόσμον. Είνε κανένας καλόγηρος εδώ; Φυγε, καλόγηρέ μου, πήγαινε εις την έρημον, εάν θέλης να σωθής (82).

Μα θέλετε ειπή; Και εσύ καλόγηρος είσαι διατί συναναστρέφεσαι εις τον κόσμον; Και εγώ, αδελφοί μου, κακά κάμνω· μα επειδή το γένος μας έπεσεν εις αμάθειαν, είπα: Ας χάση ο Χριστός εμένα, ένα πρόβατον, και ας κερδίση τα άλλα. Ίσως η ευσπλαχνία του Θεού και η ευχή σας σώση και εμένα.

Θέλοντας ο Κύριος να μας δείξη τον τρόπον, πώς να βγάνωμεν εκείνην την κατάραν, οπού έλαβεν ο πατέρας μας ο Αδάμ μέσα εις τον Παράδεισον και η μητέρα μας, εβαπτίσθη ο Κύριος μέσα εις τον Ιορδάνην ποταμόν από τον τίμιον Πρόδρομον.

Πρέπει και εμείς οι ευσεβείς χριστιανοί, αδελφοί μου, να χαιρώμαστε και να ευφραινώμαστε χιλιάδες φορές εις τα πολλά καλά οπού μας εχάρισεν ο Κύριος και μάλιστα εις το άγιον Βαπτισμα.
Πρέπει και εμείς να φυλάγωμεν το Βάπτισμα καθαρόν και αμόλυντον όσον είναι δυνατόν.

Ει δε και τύχει και σφαλώμεν ως άνθρωποι, ας είναι δεδοξασμένος ο πανάγαθος Θεός, οπού μας εχάρισε και δεύτερον Βαπτισμα, την αγίαν Εξομολόγησιν· διατί αβάπτιστος και ανεξομολόγητος άνθρωπος είναι αδύνατον να σωθή.

Καλύτερα, αδελφέ μου να θανατώσης εκατόν ανθρώπους βαπτισμένους, παρά να αφήσης ένα παιδίον αβάπτιστον να αποθάνη. Και αν τύχη ανάγκη και θέλη αποθάνη το παιδίον και δεν επρόφθασεν ο παπάς να το βαπτίση, ας το βαπτίση όποιος τύχη, ο πατέρας, η μητέρα, αδελφός, γείτονας και μάλιστα η μαμή.
Βάλε αρκετό νερό και λάδι, σταύρωσέ το και βάπτισέ το.
Ειπέ:
- Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού... εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Και αν ζήση, το τελειώνει ο παπάς.
Μα έτυχε και δεν έχεις νερό;
Πάρε τρεις φούχτες χώμα και χύσε το στο κεφάλι του και ειπέ καθώς και πρώτα.
Έτυχε πάλιν και δεν έχεις και χώμα;
Βάπτισε το εις τον αέρα και ειπέ ομοίως.
Και μην το κάμνετε καθώς ένας τρελλός και ανόητος άνθρωπος· έλεγε πως γίνεται κουμπάρος και άφησε το παιδίον αβάπτιστον και απέθανε, δια να μη χωρισθή από την γυναίκα του.
Εις την ανάγκην δεν γίνονται κουμπάροι και ο άνδρας ωσάν θέλη ματασμίγει με την γυναίκα του, δεν έχουν κανέν εμπόδιον.

Ομοίως πάλιν, αν τύχη ανάγκη και θέλη να αποθάνη και ένας άνθρωπος και δεν επρόφθασεν ο παπάς να τον εξομολογήση, ας εξομολογηθή εις όποιον τύχη και να αποθάνη εξωμολογημένος· είναι ελπίδα πως ημπορεί να σωθή· ει δε να μεταλάβη ανεξομολόγητος, δεν ωφελεί τίποτες.

Άγιοι ιερείς, πρέπει να έχετε κολυμβήθρας μεγάλας εις τας εκκλησίας, έως οπού να χώνεται όλον το παιδίον μέσα, να κολυμβά οπού να μην μείνη ίσα με του ψύλλου το μάτι άβρεχο, διατί και εκεί προχωρεί ο διάβολος και δια τούτο τα παιδιά σας σεληνιάζονται, δαιμονίζονται, έχουν φόβον, γίνονται καορρίζικα, διατί δεν είναι καλά βαπτισμένα.

Όποιος θέλει να κάμη διά την ψυχήν του από την ευγενίαν σας καμμίαν κολυμβήθραν, ας σηκωθή απάνω να του ειπώ πώς πρέπει να την κάμη και να βάλω όλους τούς χριστιανούς να τον συγχωρήσουν, να λάβη μίαν συγχώρησιν, οπού να έδινε χίλια πουγγιά δεν την εύρισκε.

Άκου εσύ, παιδί μου, εσύ που θέλης να την κάμης την κολυμβήθραν· να πης του μαστόρου να την κάμη δύο απιθαμές βαθειά από μέσα και μίαν απιθαμήν κάτω πλατειά και απάνω δύο απιθαμές βαθειά πλατειά. Να έχη δύο δάκτυλα πάτο απουκάτου δια να στέκη.
Να της κάμης δύο χερούλια διά να πιάνεται και ένα καπάκι από πάνω δια να σκεπάζεται.
Και να είναι όλα χαλκωματένια, να την γανώσης.
Και πες του μαστόρου να γράψη το όνομά σου επάνω δια να μνημονεύεσαι.

Εσείς, παιδιά μου, παρακαλείτε να βαπτίζετε παιδιά· και δεν είναι καλύτερα να κάμετε κολυμβήθραν, να βαπτίζετε χιλιάδες παιδιά, διά να έχετε περισσότερον μισθόν εις την ψυχήν σας;
Και να εξετάζετε όποια εκκλησία δεν έχει να κάμετε.
Και εις την Πολιν να φθάσης να στείλης και πανταχού τον ίδιον μισθόν έχεις.
Σας παρακαλώ να ειπήτε και δια τον κυρ Ιωάννην, οπού θέλει να φτιάση μια κολυμβήθραν, να ειπήτε τρεις φορές:
- Ο Θεός συγχωρήσοι και ελεήσοι αυτόν.

Ωσάν εβαπτίσθη ο Κύριος, αδελφοί μου, εις τον Ιορδάνην ποταμόν από τον τίμιον Πρόδρομον, αρχίνισε να διδάσκη τον κόσμον να μετανοούν, να βαπτίζωνται εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Θέλοντας ο Κύριος να ξερριζώση κάθε απιστία και κάθε κακίαν από την καρδίαν των ανθρώπων, δεν εμεταχειρίσθη να δίνει άσπρα και φλωρία και καθώς οι αιρετικοί και μάλιστα ο αντίχριστος· αλλ’ αρχίνισε να κάμνη θαύματα καθώς τον έπρεπε ωσάν Θεός, να ιατρεύη τυφλούς και κωφούς και λεπρούς και δαιμονισμένους και, το μεγαλύτερον, να προστάζη τούς νεκρούς να ανασταίνωνται.
Ανάστησε και τον Λαζαρον, οπού είχε τέσσαρες ημέρας εις τον τάφον· έζησε και τριάντα χρόνια ύστερα από την Ανάστασιν και έγινε και Αρχιερεύς.
Και βλέποντας οι άνθρωποι φανερά τον Χριστόν μας να κάμνη θαύματα εκετάλαβαν πως είναι Θεός, διατί μόνος ο Θεός έχει την εξουσία να προστάζη τούς νεκρούς και ανασταίνωνται.

Έπιπταν εκεί άνθρωποι χιλιάδες και επίστευαν και εβαπτίζοντον.
Και επίστεψαν και μερικοί Εβραίοι, μα οι μεγαλύτεροι, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, όχι μόνον δεν επίστευσαν, αλλά έβαλαν τον διάβολον εις την καρδιάν τους, καθώς τον έχουν έως την σήμερον, και έβαλαν σκοπόν να σταυρώσουν τον Χριστόν μας.

Την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ, ηξεύροντας ο Κύριος ως καρδιογνώστης Θεός πάντα τα μέλλοντα και μάλιστα την κακίαν των ιερέων και του Ιούδα, επήρε και έπλυνε τα πόδια των αγίων Αποστόλων, δια να σου δείξη παράδειγμα και εσένα, και βασιλεύς να είσαι, πάντοτε να ταπεινώνεσαι και να τιμάς εκείνον τον πτωχόν και να τον έχης καλύτερα από λόγου σου και να μην τον καταφρονάς διότι αύριον βλέπεις εκείνον τον πτωχόν, τον γυμνόν, τον πεινασμένον, τον καταφρονημένον μέσα εις τον παράδεισον να χαίρεται, και εσύ πηγαίνεις εις την κόλασιν να καίεσαι.

Εκάθισεν ο Κυριος και εδίδαξεν τούς αγίους Αποστόλους πολλά και διάφορα νοήματα.
Σιμά εις τα πολλά και διάφορα τούς διδάσκει και ετούτα και λέγει:
- Να ηξεύρητε, μαθηταί μου, πως ένας από σας, ο Ιούδας θέλει να με πουλήση εις τούς Εβραίους δια τρία φλωρία και να με περιγελάσουν οι Εβραίοι, να με υβρίσουν, να με δείρουν, να με σταυρώσουν· όμως μη λυπείσθε, μαθηταί μου, διατί εγώ θέλω Σταυρωθώ με το θέλημά μου, δια να σταυρώσω την αμαρτίαν και τον διάβολον, και την τρίτην ημέραν θέλω να Αναστηθω, να δώσω ζωήν των ανθρώπων.
Και η Ανάστασίς μου θέλει προξενήσει χαρά εις όλον τον ουρανόν, χαρά εις όλον τον κόσμον, φαρμάκι και σπαθί δίστομον εις την καρδίαν των Εβραίων και μάλιστα του διαβόλου.

Θέλοντας ο Κύριος να μας δώση ζωήν την αιώνιον, την ουράνιον τροφήν, επήρε ψωμί και κρασί και το ευλόγησε και έκαμε τα Άχραντα Μυστήρια, το πανάγιον Σώμα και Αίμά του, και εμετάλαβε τούς δώδεκα Αποστόλους.
Οι ένδεκα Απόστολοι ευθύς οπού εμετάλαβαν τα Άχραντα Μυστήρια με καλήν γνώμην, με καλήν προαίρεσιν, εφωτίσθηκαν, ελαμπρύνθηκαν, έγιναν ως σοφοί διδάσκαλοι του κόσμου και με εκείνην την χαράν ελαλούσανε όλες τις γλώσσες του κόσμου, και επέρασαν εδώ καλά και επήγαν εις τον παράδεισον να χαίρωνατι πάντοτε.

Ο Ιούδας
Λαϊκαί παραδόσεις περί αυτού

Ο Ιούδας ο κακός οπού εμετάλαβε τα Άχραντα Μυστήρια με κακήν γνώμην, με κακήν προαίρεσιν, εσκοτίσθη, εμπήκεν ο διάβολος μέσα εις την καρδιάν του και επρήσθηκε τόσον, οπού εις ένα σοκάκι, οπού εχωρούσαν να περάσουν δύο αμάξια με ευκολία, και εκείνος δεν εχωρούσε.
Και απέθανε με κακόν θάνατον και επήγεν εις την κόλασιν να καίγεται μαζί με τον διάβολον πάντοτε.

Ήταν μία χώρα που ελέγετο Ισκαρία, κοντά εις τα Ιεροσόλυμα.
Εκεί ήταν ένας Εβραίος τη γυναίκα του.
Βλέπει η γυναίκα του εις τον ύπνον της πως θέλει να γεννήση ένα διάβολο να κάψη όλον τον κόσμον.
Το εφανέρωσε εις τον άνδρα της τι και τι είδε.
Τέλος πάντων εγέννησε τον Ιούδα.
Τον εφύλαξαν δύο μήνες και ύστερα τον έβαλαν μέσα εις μίαν κασσέλλα και τον έρριξαν εις την θάλασσαν και είπαν, αν θέλη ο Θεός, να γλυτώση· αλλέως, ας χαθή.
Εκεί εις τον λιμένα ήταν κάποιοι περαστικοί και βλέποντας την κασσέλλα εις τον πέλαγος έκαμαν τρόπο και την έβγαλαν.
Την ανοίγουν και ηύραν το παιδίον μέσα και το έβγαλαν και το επήγαν εις την χώραν τους, την Ισκαρίαν, και δεν το είπαν κανενός πως το ηύραν εις την θάλασσαν, μόνον είπαν πως είναι ορφανό παιδί.
Είπαν οι γονείς του:
- Δεν το παίρνουμε να το κάμωμε παιδί μας;
Και έτσι το επήραν και το έθρεψαν.
Εις τον χρόνον εγέννησε και άλλον ένα παιδί η μάνα του.
Όταν εγένηκαν δώδεκα χρονών τα παιδία, εκάκισαν ανάμεσόν τους και ο Ιούδας έδειρε το αληθινόν παιδίον.
Λέγουν οι γονείς του Ιούδα:
- Διατί το έδειρες το παιδί μας; Εσένα σε έχουμε ψυχοπαίδι. Εμείς, παιδί μου, ίσα θα σας αφήσωμεν κληρονόμους να μοιράσετε εις την μέσην.
Ακούοντας ο Ιούδας πως ίσα θα να πάρη μερτικό με το άλλο παιδί, τι τον παρακίνησε ο διάβολος να κάμη από την φιλαργυρίαν του;
Μίαν ημέρα εσήκωσε ένα λιθάρι και εσκότωσε τον αδελφό του.
Τι να κάμη ο πατέρας; Να τον σκοτώση; Τον ελυπήθη.
Ο Ιούδας, ωσάν εσκότωσε το παιδί, εφοβήθη και έφυγε, και πηγαίνοντας εις τα Ιεροσόλυμα εμπήκεν εις ένα βασιλέα δούλος.
Και του έδωσε την εξουσίαν, την σακκούλαν ο βασιλεύς διά να εξοδιάζη, ήτοι να δίνη και να παίρνη.
- Διατί εμπήκε εις τον βασιλέα;
Από την πολλήν του φιλαργυρίαν που είχε, εστοχάσθη πως κάτι έχει να καζαντίση.
Θέλει να δώσει δέκα παράδες να πάρη ψάρια, και αυτός από την φιλαργυρίαν του έδινε τούς πέντε.
Οι γονείς του, ωσάν δεν είχαν άλλο παιδίον, τι να κάμνουν, επήγαν εις Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν την Σιών, οπού έκτισε ο Σολομών. Και ωσάν επήγαν εκεί, τούς άρεσεν ο τόπος και αγόρασαν ένα περιβόλι και μετ’ εκείνο ζούσανε.
Ο Ιούδας επήγαινε και έπαιρνε λάχανα από το περιβόλι.
Εδιάβηκε καιρός και μίαν ημέραν από τις πολλές λέγει ο περιβολάρης: - Διατί μου κρατείς το δίκαιόν μου; Τα λάχανα οπού έχεις παρμένα, κάνουν δέκα γρόσια, και εσύ μου δίνεις τα πέντε· θέλω να το ειπώ του βασιλέως πως με αδικείς.
Ακούοντας ο Ιούδας πως θέλει να τόνε μαρτυρήση εις τον βασιλέα, έβγαλε ένα μαχαίρι και τον έσφαξε.
Φωνάζει η γυναίκα:
- Πως να κάμω, λέγει, βασιλεύ; Ο δούλος σου εσκότωσε τον άνδρα μου.
Της λέγει ο βασιλεύς:
- Τι να κάμω;
Λεγει του η γυναίκα:
- Με τι έχω να κυβερνηθώ, ποίος θα με θρέψη , οπού είμαι μέλος αδύνατον;
Της λέγει ο βασιλεύς:
- Πάρε τον Ιούδα δια άνδρα σου να σε θρέψη.
Τι να κάνη η στενεμένη, τον επήρε για άνδρα.
Μίαν ημέραν εσυνομιλούσαν εκεί πούθε είναι ο ένας και ο άλλος.
Και ερωτώντας και εξετάζοντας εγνωρίσθηκαν πως είναι μάνα και υιός.
Τότε λέγουν:
- Αλλοίμονον εις εμάς.

Τον καιρόν εκείνον επεριπάταγε ο Χριστός μας και εδίδασκε. Ακούοντας ο Ιούδας και η μητέρα, η γυναίκα του, πως κάμνει θαύματα και δεν παίρνει άσπρα, είπεν ο Ιούδας:
- Τώρα είναι καιρός να πάγω να καζαντίσω.
Επήγανε εις τον Χριστόν και εξωμολογηθήκανε.
Και τους εσυγχώρησε. Τούς είπε να υπάγουν οπίσω.
Ο Ιούδας απόμεινε και έγινεν Απόστολος.
Ο Χριστός μας ευθύς τον εκατάλαβε πως είναι φιλάργυρος και του έδωσε την σακκούλαν να εξοδιάζη.
Αυτός από την φιλαργυρίαν του επούλησε και τον Χριστόν μας διά τριάντα αργύρια εις τους Εβραίους και επήγεν εις την κόλασιν και καίγεται μαζί με τον διάβολον πάντοτε.
Ακούετε, αδελφοί μου, τι κακόν πράγμα είναι η φιλαργυρία;

Έτσι το έκαμε και ένας παπάς εις μίαν χώραν· επούλαγε τον Χριστόν από την φιλαργυρίαν του, δια να παίρνη άσπρα.
Και του έκοψεν ο Θεός την ζωήν του με κακόν θάνατον, ωσάν τον Ιούδα, και επήγεν εις την κόλασιν να καίγεται με τον διάβολον. Εκαταλάβατε, αδελφοί μου, το νόημα, όποιος έχει το πάθος της φιλαργυρίας τι παθαίνει;
Παθαίνει καθώς έπαθε και ο Ιούδας.

Εσχάτη Ώρα. Το Τέλος Εγγύς. Αδελφοί, μετανοείτε!

Τούτο σας λέγω πάλιν τώρα εις το τέλος· να χαίρεστε και να ευφραίνεστε, πως αξιωθήκατε και είσθε ευσεβείς ορθόδοξοι χριστιανοί.
Ομοίως πάλιν να κλαίγετε και να θρηνήτε δια τούς ασεβείς και απίστους και αιρετικούς οπού περιπατούν εις το σκότος, εις τας χείρας του διαβόλου.
Προσέχετε, αδελφοί μου, να μην υπερηφανεύεστε, να μην φονεύετε, να μην κλέφτετε, να μην κάμνετε όρκους, να μην λέγετε ψέματα, να μην καταρέχετε ο ένας τον άλλον, να μην συκοφαντήτε, να μην στολίζετε ετούτο το σώμα το βρώμικο, οπού αύριον θα το φάνε τα σκουλήκια, αλλά να στολίζετε την ψυχήν σας, οπού είναι τιμιωτέρα από όλον τον κόσμον.
Νηστεύετε το κατά δύναμιν, προσεύχεσθε το κατά δύναμιν και να έχετε τον θάνατον πάντοτε εμπρός εις τα μάτια σας.
Και έτερος καλύτερος διδάσκαλος δεν είναι άλλος από τον θάνατον.

Δεν είμαι άξιος, αδελφοί μου, να σας διδάσκω και να σας συμβουλεύω· πλην αποτολμώ και παρακαλώ τον γλυκύτατόν μου Ιησούν Χριστόν και Θεόν να στείλη ουρανόθεν την χάριν και την ευλογίαν του, να ευλογήση και αυτήν την χώραν και όλα τα χωρία των χριστιανών, να ευλογήση τα σπίτια σας και τα πράγματά σας και τα έργα των χειρών σας.
Και πρώτον, αδελφοί μου, άμποτε να ευσπλαχνισθή ο Κύριος, να συγχωρήση τα αμαρτήματά σας και να σας αξιώση να περάσετε και εδώ καλά, ειρηνικά, ηγαπημένα και εις αυτήν την ματαίαν ζωήν, και μετά ταύτα να πηγαίνετε εις τον Παράδεισον, εις την πατρίδα μας την αληθινήν, να χαίρεσθε και να ευφραίνεσθε, να δοξάζητε, να προσκυνήτε Πατέρα, Υιόιν και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιον και αχώριστον.

Ανίσως και είναι κανένας από λόγου σας να αφήση τα γένεια του, ας σηκωθή απάνω να μου το ειπή, να τον φιλεύσω ένα χτένι και να βάνω και όλους τούς χριστιανούς να τον συγχωρήσουν, να γίνωμεν και αδελφοί.

Όποια γυναίκα θέλει να κάμη φερετζέ, διά να σκεπάζεται όταν πηγαίνη εις την εκκλησίαν, ας μου το είπη, να βάλω όλους τους χριστιανούς να την συγχωρέσουνε και να παρακαλώ τον Θεόν εις όσον καιρόν και αν ζήση διά την ψυχήν της και διά τα παιδιά της.

Όποιος χριστιανός, άνδρας ή γυναίκα, υπόσχεται μέσα εις το σπίτι του να μην κουβεντιάζη αρβανίτικα, ας σηκωθή απάνω να μου το ειπή και εγώ να πάρω όλα του τα αμαρτήματα εις τον λαιμόν, από τον καιρόν οπού εγεννήθη έως τώρα, και να βάλω όλους τούς χριστιανούς να τον συγχωρήσουν και να λάβη μίαν συγχώρησιν, οπού αν έδινε χιλιάδες πουγγιά , δεν την εματάβρισκε.

Σας παρακαλώ, χριστιανοί μου, να ειπήτε και διά εμένα τον αμαρτωλόν τρεις φορές:
- Ο Θεός συγχωρήσοι και ελεήσοι αυτόν.
Συγχωρείτε με και εμένα τον αμαρτωλόν και ο Θεός συγχωρήσοι.