Ωσηέ, Προφήτης * - 17/10

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΩΣΗΕ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Δύο φορές στα ιερά Ευαγγέλια ο Κύριος Ιησούς Χριστός επανέλαβε τα χαρακτηριστικά κι αξιομνημόνευτα λόγια του Προφήτου Ωσηέ, του οποίου η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη.
"Έλεον θέλω και ου θυσίαν" λέει ο Θεός με το στόμα του Προφήτου και τα λόγια αυτά πετά κατά πρόσωπο των Φαρισαίων ο Ιησούς Χριστός, εκείνων που δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν να καταλάβουν πως η αληθινή θρησκεία είναι πολύ παραπάνω από την τυπική εκτέλεση τελετουργικών πράξεων.
Οι τελετουργικές πράξεις και η τυπική λατρεία, χωρίς αγάπη, χωρίς έλεος και συμπάθεια στους ανθρώπους, χωρίς γνώση του Θεού και υπακοή στο θέλημά του, είναι πράξεις χωρίς περιεχόμενο και χωρίς εσωτερική δύναμη· μάλλον μαγεία και θέατρο, παρά πνευματική και λογική λατρεία.
Γνώση του θείου θελήματος, υπακοή στο Θεό κι αγάπη προς τους ανθρώπους, είναι η αληθινή θρησκεία και λατρεία.
"Έλεον θέλω και ου θυσίαν".

Ο Προφήτης Ωσηέ ήταν γιος του Βεηρεί από τη Βελεμώθ της φυλής Ισάχαρ και έζησε τον όγδοο αιώνα προ Χριστού, επί βασιλέων του Ιούδα, Οζίου, Ιωάθαμ, Άχαζ, Εζεκία και του Ισραήλ Ιεροβοάμ Β’.
Στήν Παλαιά Διαθήκη, είναι ο πρώτος από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες. 
Ο Ωσηέ ήταν ψυχή γεμάτη από ζήλο για το θείο Νόμο, γι’ αυτό και στο προφητικό του βιβλίο καταγγέλλει ευθέως το λαό του Ισραήλ, πού είχε μολυνθεί από την ειδωλολατρία.
Οι συμβολισμοί του θεωρούνται δυσεξήγητοι, αλλά σαφέστατα εκδηλώνει την πίστη του στο Σωτήρα Χριστό.
Μάλιστα, ο ίδιος ο Κύριος μας χρησιμοποίησε μια σπουδαία φράση του Ωσηέ, προς τους Φαρισαίους (Ματθ. θ’, 13), η οποία λέει: "Έλεος θέλω και ου θυσίαν και επίγνωσιν Θεού ή ολοκαυτώματα". (Ωσηέ, στ’ 6).
Δηλαδή, λέει ο Θεός μέσω του Ωσηέ:
"Προτιμώ την ειρηνική αγάπη σας προς εμένα και όχι τις τυπικές θυσίες, και θέλω να έχετε επίγνωση του θείου θελήματος περισσότερο, παρά τα χωρίς νόημα και ουσία ολοκαυτώματα πού προσφέρετε".
Επίσης, φράσεις του Ωσηέ χρησιμοποίησαν και οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος στις επιστολές τους. 
Ο Ωσηέ λέγεται ότι έζησε 75 χρόνια, και μετά παρέδωσε στον Θεό την δίκαια ψυχή του.

Απολυτίκιον.
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείον έσοπτρον, του Παρακλήτου, έχρημάτισας, σοφέ Προφήτα, τας σεπτάς έκφαντορίας δεχόμενος· όθεν εν κόσμω μελλόντων την πρόγνωσιν, ώσπερ φωτός λαμπηδόνας έξήστραψας. Ώσηέ ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημιν το μέγα έλεος.

Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ΄. Τη υπερμάχω.
Τη θεαυγεί μαρμαρυγή μυσταγωγούμενος Προφητικής θεηγορίας κατηξίωσαι τας της χάριτος προλέγων επαγγελίας. Αλλ΄ ως θείας Ωσηέ ευκλείας σύσκηνος πολυτρόπων συμφορών ημάς απάλλαξον τους βοώντας σοι, χαίροις σκεύος του Πνεύματος.

Μεγαλυνάριον.
Στόμα θεηγόρον πεπλουτηκώς, την οικονομίαν, προκατήγγειλας του Χριστού, Ωσηέ Προφήτα, και τούτω ώσπερ έφης, χορός των Αποστόλων, κατηκολούθησε.

Tω αυτώ μηνί IΖ΄, μνήμη του Aγίου Προφήτου Ωσηέ

Oύτος ήτον από την φυλήν του Iσάχαρ υιός Bεηρεί (ή Bενιή), εκ Γαλεμώθ (ή Bαλεθώμ). Eρμηνεύεται δε ο Ωσηέ ελληνιστί σωζόμενος, ή φύλαξ, ή σκιάζων. Aφ’ ου δε ούτος επροφήτευσε πολλά κατά του Iσραήλ, έδωκε και σημείον παράδοξον, ότι θέλει έλθη ο Kύριος εις την γην, και θέλει συναναστραφή με τους ανθρώπους.
Όταν δηλαδή βασιλεύη ο ήλιος εις την Σηλώμ, και μοιρασθή εις δύω μέρη. Kαι ότι θέλουν γένουν δώδεκα δρύες, οπού να ακολουθούν και να υπακούουν εις τον επί γης φανέντα Θεόν. Aπό τον οποίον θέλει σωθή όλη η γη. Aποθανών δε ούτος εν ειρήνη, ετάφη εις την γην αυτού. Προέλαβε δε την του Xριστού έλευσιν έτη ωκβ΄ (822)¹.
 

 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

 
1. Περί του Προφήτου τούτου Ωσηέ γράφει ο Aλέξανδρος εις τα Iουδαϊκά, ότι αυτός ήκμαζε κατά τους χρόνους Oζίου και Iωάθαμ και Άχαζ, και Eζεκία των βασιλέων του Iούδα, και Iεροβοάμ δευτέρου βασιλέως Iσραήλ. Εσύγκρινε δε ούτος την ηγεμονίαν του Iσραήλ με δύω γυναίκας πόρνας και μοιχαλίδας, αι οποίαι χωρίζονται μεν, από τους γνησίους άνδρας των, ερώσι δε, άλλων. Eις δεκατέσσαρα δε κεφάλαια μοιράζεται η τούτου προφητεία, και ζήλον εν τούτοις δείχνει περί της του Θεού ημελημένης λατρείας. Ήτον δε σύγχρονος με τον Προφήτην Aμώς και Hσαΐαν. Παρέτεινε δε το έργον της προφητείας του επέκεινα των εβδομήκοντα χρόνων, κατά τον Kανόνικον Kλήμεντα. Σύντομος δε είναι κατά την φράσιν και περιεσταλμένος. Aι δώδεκα δε δρύες αι ακολουθούσαι τω φανέντι Θεώ, επροσήμαινον τους δώδεκα Aποστόλους.

(Από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)