ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΥ ΤΟΥ ΝΩΕ

 Πρώτη Δημοσίευσις 23/11/2016 

«Ἐμπρός λοιπόν τώρα, μεταφέροντας τό βαθύτερο νόημα πού κρύβεται μέσα σ’ αὐτά, νά διαμορφώσουμε τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ καί νά δείξουμε, ὅτι ὁ Νῶε ὁ ἴδιος καί ἡ ὅλη σοφή καί ἀπόρρητη φροντίδα τοῦ Θεοῦ γιά τήν κιβωτόν, ἀποτελοῦν  εἰκόνα τῆς σωτηρίας μέσω τοῦ Χριστοῦ.
Γιατί Αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός Νῶε, ὁ Χριστός». 

(Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας)

Ἔχουμε τονίσει πολλές φορές, ὅτι τά πάντα σχεδόν στήν Παλαιά Διαθήκη εἶναι τύποι, σκιές καί προτυπώσεις τῆς Καινῆς. Χωρίς δέ τήν Παλαιά δέν μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ καθόλου ἡ Καινή,  ὅπως βέβαια καί χωρίς τήν Καινή, δέν μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ ἀντίστοιχα καί ἡ Παλαιά. Ὡς ἐκ τούτου γενικότερα ὑπάρχει μεγάλη συγγένεια μεταξύ Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης.

Ἀναφέρει σχετικά ὁ σοφός καί ἱερός Χρυσόστομος:

«Θέλει νά δείξει (μέ ὅλα αὐτά) ὅτι εἶναι μεγάλη ἡ συγγένεια τῆς Παλαιᾶς πρός τήν Καινήν Διαθήκη καί ὅτι ἐκεῖνα ἦταν τύπος αὐτῶν καί σκιά τῶν μελλοντικῶν». ^[1]

Καί πάλιν:

«Ἐπρόλαβε καί προεδήλωσε τήν Καινή Διαθήκη ἡ Παλαιά, καί ἑρμήνευσε τήν Παλαιά ἡ Καινή. Ἔχω πεῖ πολλές φορές ὅτι δύο Διαθῆκες (Παλαιά καί Καινή) καί δύο νεαρές κόρες καί δύο ἀδελφές ἀκολουθοῦν ὡς δορυφόροι τόν ἕνα Δεσπότη. Κύριος κηρύσσεται καί ἀναγγέλλεται ἀπό τούς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης· Χριστός κηρύσσεται στήν Καινή Διαθήκη. Δέν εἶναι καινούργια τά νέα κηρύγματα πού ἐξαγγέλλονται στήν Καινή Διαθήκη. Διότι ἐλέχθησαν προηγουμένως σκιωδῶς τά παλαιά. Δέν ἔσβησαν καί δέν κατηργήθησαν τά παλαιά, πού ἐδιδάχθησαν κατά τούς χρόνους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης· διότι ἑρμηνεύθηκαν στήν Καινή Διαθήκη».  ^[2]

Ἀλλά καί ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος:

«Ἡ Καινή Διαθήκη κρύβεται στήν Παλαιά· ἡ Παλαιά γίνεται ὁλοφάνερη στήν Καινή (ἤ, διά τῆς Καινῆς)».  ^[3]

Καί ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης:

«Καινότητα δογμάτων, ὦ φιλότης, οὐδεμίαν τῷ νόμῳ καί τοῖς προφήταις ὁ τοῦ Θεοῦ Υἱός ἐπεισήγαγεν, ἀλλά τοῖς πάλαι περί αὐτοῦ προφανθεῖσι τό πέρας ἐπέθηκε. Καί πάντως νουνεχῶς τήν Παλαιάν ἀναπτύσσων, πάντα τά τῆς Νέας ἐν αὐτῇ κηρυχθέντα εὑρήσεις. Τοῖς τοίνυν ἐπί τῷ νόμῳ ἐρηρεισμένοις καί ξένην ὁδόν τήν εὐαγγελικήν οἰομένοις, ἐκ τῶν τοῦ νόμου ῥημάτων, τῶν τῆς χάριτος δογμάτων τήν ἀλήθειαν τρανοῖ. Καί ὄψονται οὕτως τήν ἀμφοτέρων τῶν Διαθηκῶν ἐνδιάθετον συμφωνίαν».  ^[4]

Εἶναι πραγματικά ἀσύλληπτο γιά τόν ἀνθρώπινο νοῦ, πῶς ὁ Θεός φρόντισε μέσα ἀπ’ ὅλα τά πρόσωπα καί τά γεγονότα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης νά προτυπώσει τόν ἑαυτόν Του, ἀλλά καί ὅλα ὅσα θά ἐγίνοντο στήν Καινή Διαθήκη. Καί ὅλα αὐτά γιά νά μᾶς δείξει περίτρανα, ὅτι ἕνας εἶναι ὁ Θεός τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Αὐτός ὁ ἴδιος, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος πάντοτε, ἀπό τήν ἀρχή τῆς Δημιουργίας φρόντιζε καί προνοοῦσε γιά τόν ἄνθρωπο, κινούμενος πάντα ἀπό ἄπειρη ἀγάπη γιά τό πλάσμα Του, ὥστε νά τόν ὁδηγήσει στήν Ἀλήθεια καί στήν Σωτηρία του.

Ἔτσι λοιπόν συμβαίνει καί στήν περίπτωση τοῦ Νῶε.

Ἐάν ψάξουμε εἰς βάθος καί μελετήσουμε προσεκτικά, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τά λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς θά διαπιστώσουμε κατάπληκτοι ὅτι ὅλα, μά ὅλα ὅσα συνέβησαν στόν Νῶε καί τόν κατακλυσμό, (Γένεσις Κεφ. ΣΤ΄, Ζ΄, Η΄) ἦταν τύποι, προτυπώσεις καί σκιές, γιά ὅλα ὅσα θά ἐγίνοντο στήν Καινή Διαθήκη καί ἰδιαίτερα στό Τέλος τοῦ Κόσμου.

Γράφει ὁ Ἅγιος Μάξιμος:

«Ὅποιος ἐρευνᾶ μέ φόβο Θεοῦ τά τῆς Γραφῆς καί μόνο γιά τή θεία δόξα, ἀφαιρώντας τό γράμμα τοῦ νόμου πού εἶναι σάν προκάλυμμα τοῦ Πνεύματος, "θά βρεῖ τά πάντα ἐμπρός του" (Παρ. η΄,9), σύμφωνα μέ τό λόγο τῆς σοφίας καί δέν θά βρεθεῖ κανένα ἐμπόδιο γιά τήν ἄψογη πορεία τῆς διανοίας πρός τά θεῖα». ^[5] 

Γι’ αὐτό καί ὄχι τυχαῖα ὁ Χριστός, ὅταν μιλοῦσε γιά τό τέλος τοῦ κόσμου καί τόν ἐρχομόν Του, μᾶς παρέπεμψε στόν Νῶε καί τήν ἐποχή του, λέγοντάς μας: «ὥσπερ δέ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καί ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου».  ^[6]

Δηλαδή, ὅ,τι ἀκριβῶς ἔγινε καί συνέβη στήν ἐποχή τοῦ Νῶε, ΑΚΡΙΒΩΣ τά ἴδια θά γίνουν στά ἔσχατα χρόνια καί τήν ἐποχή τῆς Δευτέρας Παρουσίας. (λεπτομέρειες δεῖτε ἐδῶ...)

Ὡς γνωστόν, ὅταν ὁ Θεός ἐξ’ αἰτίας τῶν πολλῶν καί μεγάλων ἁμαρτιῶν τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, θέλησε νά βάλει τέλος σ’ αὐτήν τήν κατάσταση τῆς ἀκολασίας καί ἁμαρτίας τους, «διά τό εἶναι αὐτούς σάρκας» (Γέν. στ΄, 3), δηλαδή ἐπειδή ἦταν τελείως σαρκικοί καί ὑλικοί οἱ ἄνθρωποι, ἐνημέρωσε καί προειδοποίησε τόν Νῶε, ὅτι πρόκειται νά κάνει τόν κατακλυσμό. (Γεν. στ΄,13,17)

Γι’ αὐτό καί τόν προέτρεψε νά φτιάξει μία Κιβωτό, μέ συγκεκριμένες διαστάσεις, (Γεν. στ΄,15) (γιατί ἄραγε ὁ Θεός ἔδωσε συγκεκριμένα μέτρα;!) γιά νά εἰσέλθει αὐτός καί ἡ οἰκογένειά του καί νά γλυτώσουν ἔτσι ἀπό τά νερά τοῦ κατακλυσμοῦ.

Πράγματι λοιπόν ὁ Νῶε, ὑπακούοντας στήν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ ἔφτιαξε τήν Κιβωτό καί εἰσῆλθαν ἐντός της, ἑπτά ἡμέρες πρίν ξεκινήσει ὁ Κατακλυσμός, (Γεν. ζ΄,4,10)  αὐτός, ἡ γυναῖκα του, οἱ τρεῖς υἱοί του καί οἱ τρεῖς γυναῖκες τῶν υἱῶν του. Σύνολο ὅλοι μαζί, ὀκτώ (8) ἄνθρωποι, πού ἦταν καί οἱ μόνοι ἄνθρωποι ἐπί τῆς γῆς πού σώθησαν τότε ἀπό τόν Κατακλυσμό, ὁ ὁποῖος κράτησε, (μαζί μέ τήν παραμονή τους μέσα στήν Κιβωτό) ἀκριβῶς, ἕνα ἔτος καί μία ἡμέρα.

Ἔπειτα, ἔλαβαν ἐντολή (Γεν. η΄,16) νά βγοῦν ἔξω ἀπό τήν Κιβωτό -προσέξτε δέν ἐξῆλθαν μόνοι τους, ἀλλά μόνον κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ- καί ἀφοῦ ἐθυσίασαν στόν Θεό καί τόν εὐχαρίστησαν πού τούς ἔσωσε, ὁ Θεός συνάπτει νέα συμφωνία μαζί τους ἡ ὁποία θά κρατήσει πλέον αἰώνια, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Στήν συνέχεια, ἀφοῦ τούς εὐλογεῖ καί τούς καθιστᾶ κυρίαρχους αὐτῆς τῆς «νέας» γῆς, χωρίς ἁμαρτίες πλέον, τούς ὑπόσχεται ὅτι δέν θά καταστρέψει μέ κατακλυσμό, ποτέ ξανά τήν «νέα» αὐτή γῆ. (Γέν. η΄, 15-22)

Αὐτή μέ δυό λόγια, ἐν συντομία, εἶναι ἡ διήγηση τοῦ Κατακλυσμοῦ, στήν ὁποία ἐκ πρώτης ὄψεως δέν διακρίνει κανείς «τίποτε» ἰδιαίτερο καί σημαντικό, πέρα ἀπό αὐτό καθ’ ἑαυτό τό γεγονός τοῦ Κατακλυσμοῦ.

Ἄν ὅμως ἐρευνήσουμε καλύτερα καί πιό προσεκτικά ὅλη αὐτή τήν ἱστορία τοῦ Κατακλυσμοῦ καί τοῦ Νῶε, θά «ἀνακαλύψουμε» πολλά σπουδαῖα καί συγκλονιστικά πράγματα, ἀφοῦ ὅπως γνωρίζουμε τίποτε δέν εἶναι «τυχαῖο» μέσα στήν Ἁγία Γραφή:

«Πρόσεχε ἀγαπητέ μου τήν ἀκρίβειαν τῆς θείας Γραφῆς, πῶς τίποτε μέσα σ’ αὐτήν δεν ἔχει τεθεῖ τυχαῖα, χωρίς λόγο καί σκοπό». ^[7] Καί,

«Ἐγώ  ὅμως σᾶς παρακαλῶ ὅλους νά μήν διέρχεσθε ἁπλῶς τά κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Διότι τίποτε ἀπό τά γραμμένα ἐδῶ δέν ὑπάρχει, τό ὁποῖον νά μήν ἔχει μεγάλον πλοῦτον νοημάτων· ἐπειδή βεβαίως οἱ μακάριοι Προφῆται ἔγραψαν αὐτά φωτιζόμενοι ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα, διά τοῦτο ἡ Ἁγία Γραφή, ἐπειδή ἔχει γραφεῖ ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα ἔχει μέσα της κρυμμένον μεγάλον θησαυρόν». ^[8]

Σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους μας, ὁ Νῶε προεικόνιζε, συμβόλιζε, τόν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὅλα δέ σχεδόν πού ἀναφέρονται σ’ αὐτόν, εἶναι προτυπώσεις γιά τόν Κύριόν μας.

Ἀκόμα καί τό ὄνομα τοῦ Νῶε δέν ἦταν τυχαῖο, ἀφοῦ ἐσήμαινε «ἀνάπαυση, ξεκούραση, κατάπαυση», ὅτι δηλαδή ὁ Θεός μέσῳ τοῦ Νῶε-Χριστοῦ, θά σταματοῦσε καί θά κατέπαυε τήν ἁμαρτία, τήν φθορά καί τόν θάνατο ἀπό τόν κόσμο, φέρνοντας εἰρήνη καί ἀνάπαυση, ὅπως πράγματι συνέβη καί τυπικά ἐπί Νῶε καί οὐσιαστικά ἐπί τοῦ Χριστοῦ μας.

Λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας:

«Ὁ Νῶε ἦταν ἄνδρας ἀγαθός καί γνήσιος ἐραστής τῆς οὐράνιας ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, καί δέν ἔβαζε τίποτε πάνω ἀπό τήν εὐδοκίμηση σ’ αὐτό. Καί ἐπειδή ἦταν λαμπρός καί ἐπιφανής καί πολύ φημισμένος καί περιβόητος καί στεφανωμένος μέ πολλές αἰτίες γιά καύχηση, εὔλογα θαυμαζόταν. Γι’ αὐτό λοιπόν ὁ λόγος μεταφέρεται σ’ αὐτόν, καί παρέχοντας σάν κάποια προεικόνιση καί προτύπωση τῆς διά τοῦ Χριστοῦ σωτηρίας τήν οἰκονομία τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε γι’ αὐτούς, θά μπορέσει νά ὠφελήσει, ὅπως νομίζω, ὄχι λίγο αὐτούς πού θά τόν διαβάσουν.

Ἐμπρός λοιπόν νά διηγηθοῦμε, ὅσο εἶναι δυνατόν, ὅλα ὅσα ἔγιναν σχετικά μέ αὐτόν, ἀναλύοντας τό νόημα τῆς ἱστορίας καί ἑρμηνεύοντας πνευματικά μέ τρόπο γλαφυρό τά ὅσα ἔγιναν φανερά... Ἀφοῦ λοιπόν ἤδη ὁ λόγος μου ἔφτασε σέ αὐτό τό σημεῖο μέ τήν κατά γράμμα καί ἱστορική ἀφήγηση, νομίζω δέν χρειάζεται ἀπολύτως τίποτε ἄλλο. Ἐμπρός λοιπόν, τώρα, ἀκολουθώντας τά ἴχνη αὐτῶν πού εἰπώθηκαν, μεταφέροντας τό βαθύτερο νόημα πού κρύβεται μέσα σ’ αὐτά, νά διαμορφώσουμε τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, καί νά δείξουμε, ὅτι ὁ Νῶε ὁ ἴδιος καί ἡ ὅλη σοφή καί ἀπόρρητη φροντίδα τοῦ Θεοῦ γιά τήν κιβωτό ἀποτελοῦν εἰκόνα τῆς σωτηρίας μέσω τοῦ Χριστοῦ...

Ὁ Νῶε ἐπίσης ἦταν ἑνδέκατος κατά σειρά ἀπό τόν Ἀδάμ· ἀλλά καί ὁ Χριστός ἐπίσης γεννήθηκε σάν σέ ἔσχατον καί ἑνδέκατο καιρό κατά σάρκα, καί ἄρχισε τό σωτήριο ἔργο τῆς οἰκονομίας του γιά μᾶς. Καί αὐτό θά μποροῦσες νά τό μάθεις, ὅτι ἔτσι ἔχει καί εἶναι ἀληθινό, γιατί ὁπωσδήποτε θά πεισθεῖς ἀπό τίς ἅγιες Γραφές.

Γιατί αὐτός πού μίσθωσε τούς ἐργάτες τοῦ ἀμπελώνα κατά τήν ἑνδεκάτη ὥρα εἶπε σέ κάποιους, πού μεταφορικά εἶναι οἱ ἐθνικοί· “Γιατί στέκεστε ἐδῶ ὅλη τήν ἡμέρα ἀργοί;” (Ματθ. κ΄,6). Καί ὅταν ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν ὁλοφάνερα, ὅτι δέν μᾶς μίσθωσε κανένας (γιατί κανένας πρίν ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ Σωτήρα μας στόν κόσμο δέν κάλεσε τά ἔθνη νά γνωρίσουν τόν Θεό), μέ πολλή καλωσύνη καί συμπάθεια τούς εἶπε· “Πηγαίνετε καί σεῖς στό ἀμπέλι, καί ὅ,τι δικαιοῦστε θά σᾶς τό δώσω”(Ματθ. κ΄, 7).

Καί ὁ νόμος πού δόθηκε μέ τόν Μωϋσῆ εἶχε δώσει ἐντολή ἡ σφαγή τῶν προβάτων νά γίνεται κατά τίς ἑσπερινές ὧρες, ὅταν ἀρχίζει νά βραδυάζει καί ἀνάβουν τά λυχνάρια. Δηλαδή κατά κάποιον τρόπο νά γίνονται ὅταν ὁ καιρός φτάνει στή δύση, καί ὅπως θά μποροῦσα νά πῶ ὅτι ὁ μονογενής Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐνανθρώπησε ὅταν κατά κάποιο τρόπο εἶχε συντμηθεῖ ὁ παρών αἰώνας, καί ὑπέμεινε τήν γιά χάρη ὅλων σφαγή, ἐλευθερώνοντάς τους ἀπό τίς ποινές καί τίς τιμωρίες, καί ἀπομακρύνοντας ὅσους ἔχουν πιστέψει ἀπό κάθε τέτοιο φόβο.

Γιατί Αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός Νῶε, δηλαδή ἡ δικαιοσύνη καί ἡ ἀνάπαυση, γιατί ἔτσι ἑρμηνεύεται τό ὄνομά του». ^[9] 

Ἀλλά καί ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος, λέγει σχετικά μέ τόν Νῶε:

«Μή παραξενεύσαι λοιπόν, ἐάν καί τώρα ὁ Λάμεχ, ὅταν δίδῃ τήν ὀνομασίαν εἰς τό παιδί, δίδῃ τέτοιαν ὀνομασίαν, ἀλλά νά ἀποδώσῃς τά πάντα εἰς τόν Θεόν, ὁ ὁποῖος ρυθμίζει τά πάντα μέ τήν ἐπινοητικήν του πανσοφίαν.

Καί ὠνόμασεν αὐτόν Νῶε, διότι ἑρμηνεύεται τό ὄνομά του ἀνάπαυσις. Τήν ὁλοσχερῆ ἐκείνην καταστροφήν, ἡ ὁποία ἐπρόκειτο νά συμβῇ ὕστερα ἀπό τόσα πολλά ἔτη, ὀνομάζει ἀνάπαυσιν, ὅπως ἀκριβῶς καί ὁ Ἰώβ λέγει· "Ὁ θάνατος εἶναι ἀνάπαυσις εἰς τόν ἄνθρωπον" (Ἰωβ γ’, 23).

Ἐπειδή λοιπόν ἡ κακία ἔχει πολύν καί ὑπερβολικά μεγάλον μόχθον, ὀνομάζει ἀνάπαυσιν τήν ἀποχήν ἀπό αὐτήν καί τήν καταστροφήν, τήν ὁποίαν ἐπρόκειτο νά ὑποστῇ ὁ ἄνθρωπος διά τῆς συμπεριφορᾶς ἐκείνης.

"Καί ὠνόμασε, λέγει, αὐτόν Νῶε". Ἔπειτα ἑρμηνεύων εἰς ἡμᾶς τήν σημασίαν τοῦ ὀνόματος λέγει· "Αὐτός δέ, θά μᾶς ἀνακουφίσῃ ἀπό τά ἔργα μας", θά ἀπομακρύνῃ, λέγει, ἀπό τήν κακίαν, "καί ἀπό τούς κόπους τῶν χεριῶν μας"· καί πάλιν τό αὐτό λέγει, θά μᾶς ἀπομακρύνῃ ἀπό τάς πονηράς πράξεις. Δέν λέγει λοιπόν αὐτό, ἐπειδή ἐκοπίαζαν τά χέρια, ἀλλά ἐπειδή μέ τήν ἐργασίαν αὐτῶν καί τήν πονηράν πρᾶξιν ηὐξάνετο ἡ λύπη των. "Καί ἀπό τήν γῆν, τήν ὁποίαν κατηράσθη ὁ Κύριος ὁ Θεός". Θά μᾶς ἐλευθερώσῃ, λέγει, ἀπό ὅλα τά ἐπικείμενα κακά, καί ἀπό τόν κόπον καί τήν ταλαιπωρίαν διά τήν γῆν, ἡ ὁποία ἐδέχθη τήν κατάραν ἐξ αἰτίας τῆς παραβάσεως τοῦ πρωτοπλάστου». ^[10] 

-Ὅπως λοιπόν τότε ὁ Νῶε ἦταν ὁ μόνος ἄνθρωπος πού «εὐαρέστησε» τόν Θεό καί κατάφερε νά σώσει τήν ἀνθρωπότητα, ἔτσι καί ὁ Χριστός μας ἀργότερα ἦταν ὁ μόνος ἄνθρωπος πού μπόρεσε καί «εὐαρέστησε» τόν Θεό, καί κατάφερε νά σώσει τήν ἀνθρωπότητα μέσῳ τῆς Λυτρωτικῆς Του θυσίας.

-Ὅπως τότε ὁ Νῶε ἔφτιαξε μία «κιβωτό» καί ἔσωσε μόνον ὅσους εἰσῆλθαν σ’ αὐτήν, ἔτσι καί ὁ Χριστός μας ἔφτιαξε τήν δική Του «Κιβωτό», τήν Ἐκκλησία Του, πού εἶναι μία, «εἰς Μίαν Ἁγίαν Καθολική καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν...»,^[11]  πού ἔσωσε καί θά σώσει, μόνον ὅσους θά εἰσέλθουν μέσα σ’ Αὐτήν.

«Ὁ πιό ἀληθινός Νῶε καί μέ τόν τύπο ἐκείνης τῆς περιβόητης ἀρχαίας κιβωτοῦ ἵδρυσε κατά κάποιο τρόπο τήν Ἐκκλησία, μέσα στήν ὁποία ὅσοι ἔχουν μπεῖ καί μπαίνουν ἀποφεύγουν τήν ἐπικρεμάμενη καταστροφή τοῦ κόσμου», ^[12]  λέγει ὁ Σοφός Κύριλλος Ἀλεξανδρείας.

-Ὅπως ὁ Νῶε ὑπῆρχε πρίν κατασκευάσει τήν Κιβωτόν, ἔτσι καί ὁ Χριστός, προϋπῆρχε σάν Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ πρίν ἔλθει στήν γῆ καί «κατασκευάσει», δηλαδή ἱδρύσει, τήν Ἐκκλησίαν Του.

Καί ἐάν κανείς συνεχίσει μελετῶντας προσεκτικά τόν Νῶε θά βρεῖ πάρα πολλές προτυπώσεις καί συμβολισμούς, τίς ὁποῖες παραλείπουμε χάριν συντομίας, προκειμένου νά ἔλθουμε στό θέμα μας.

Καί ἐρωτᾶμε, ρητορικά:

-Πότε ἔμαθε ὁ Νῶε, (σέ ποιά ἡλικία) ὅτι θά γίνει ὁ Κατακλυσμός;

Ὅταν ἦταν 500 ἐτῶν. (Γεν. ε΄, 32)

-Πότε ξεκίνησε ὁ Κατακλυσμός;

Ὅταν ὁ Νῶε ἦταν 600 ἐτῶν. (Γεν, ζ΄,6)

-Πότε σταμάτησε ὁ Κατακλυσμός;

Ὅταν ὁ Νῶε ἦταν 601 ἐτῶν. (Γεν. η΄, 13)

-Πόσες ἡμέρες πρίν ξεκινήσει ὁ κατακλυσμός, εἰσῆλθε ὁ Νῶε μέσα στήν κιβωτό;

Ἑπτά ἡμέρες πρίν. (Γεν. ζ΄, 7-10)

-Πόσο διάστημα παρέμειναν μέσα στήν Κιβωτό;

Ἕνα ἔτος καί μία ἡμέρα. (Γεν. η΄, 3-14)

-Πόσοι ἄνθρωποι σώθησαν ἐπί Νῶε;

Ὀκτώ ἄνθρωποι. (Γεν. ζ΄, 7)

Γιατί ἆρα γε ὁ Θεός, μᾶς δίνει ὅλες αὐτές τίς πληροφορίες καί τίς λεπτομέρειες μέ ὅλους αὐτούς τούς ἀριθμούς, ἐάν δέν ἦταν σημαντικά γεγονότα καί ἐάν δέν ἐσήμαιναν «κάτι»;

Γιατί;

Ὑπάρχει τίποτε τυχαῖο καί συμπτωματικό μέσα στήν Ἁγία Γραφή;

Ὄχι. Ἀπολύτως τίποτε, ὅπως ἔχουμε πεῖ καί ἀποδείξει ἤδη πολλές φορές.

Γιατί λοιπόν;

Ἐπειδή ὅλα αὐτά ἔχουν ἰδιαίτερη καί στενή σχέση μέ συγκεκριμένους-ὁρισμένους- χρόνους καί καιρούς, κατά τούς ὁποίους θά συμβοῦν κάποια σημαντικά καί καθοριστικά γεγονότα, πού προεικόνιζε ὁ Κατακλυσμός τοῦ Νῶε.

Ὅπως:

Οἱ δύο ἡλικίες τοῦ Νῶε (500 καί 600 ἐτῶν) δηλαδή ἡ 5η καί 6η ἑκατοντάδα τῆς ζωῆς του, κατά τίς ὁποῖες κατασκεύασε τήν Κιβωτό του, μᾶς δίνονται ἐπειδή προεικόνιζαν τό πότε θά ἔλθει ὁ Χριστός ἐπί τῆς γῆς, γιά νά ἱδρύσει («κατασκευάσει») τήν δική Του «Κιβωτό», τήν Ἐκκλησία Του.

Ὅπως καί πράγματι ἦλθε, μεταξύ 5ης καί 6ης χιλιετίας , τό ἔτος 5.508 ἀπό Ἀδάμ.

Τό ὅτι δέ ὁ Νῶε ἦταν 600 ἐτῶν (δηλαδή στήν 6η ἑκατοντάδα), ὅταν μπῆκε στήν Κιβωτόν, ὡς ἐπικεφαλῆς αὐτῆς, ἤθελε νά μᾶς πεῖ ὅτι θά ἦταν ἡ 6η χιλιετία τοῦ κόσμου ὅταν ὁ Χριστός θά ἵδρυε τήν Ἐκκλησία Του καί θά παρέμενε κοντά της, μαζί της καί μέσα σ’ αὐτήν ὡς κεφαλή Της («ἐπικεφαλῆς») μέχρι τό τέλος.

Τό ὅτι δέ ὁ Νῶε, ἀπό τότε πού ἔφτιαξε τήν Κιβωτό καί εἰσῆλθε μέσα σ’ Αὐτήν μέ τήν οἰκογένεια του, μέχρι τήν στιγμή πού βγῆκε ἀπ΄ αὐτήν κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ (Γέν. η’, 15-18), πέρασαν «δύο» χρόνια ἀπό τήν ζωή του (600 καί 601), ἐσήμαινε ὅτι τόσα χρόνια θά περάσουν, ἀπό τότε πού θά ἔλθει ὁ Χριστός καί θά φτιάξει τήν δική Του κιβωτό, τήν Ἐκκλησία Του δηλαδή, μέχρι νά «ἐξέλθουν», κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ κατά τήν Ἀνάσταση, ὅσοι θά ὑπάρχουν μέσα σ’ Αὐτήν, τήν «κιβωτό», τήν Ἐκκλησία Του. Ὄχι βέβαια ἁπλά «δύο» χρόνια, ἀλλά «δύο» αἰῶνες, «δύο» χιλιετίες, «δύο» χιλιάδες χρόνια.

Δηλαδή μέ ἄλλα λόγια, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ θά ὑπάρχει ἐπί τῆς γῆς, γιά «δύο» χιλιάδες χρόνια.

Μετά ἡ «Κιβωτός» αὐτή, ἀφοῦ πλέον θά ἐκπληρώσει τόν σκοπό καί τόν προορισμό της, μεταφέροντας ἀσφαλῶς καί σώζοντας ἀπό τόν Κατακλυσμό τῆς Ἁμαρτίας, ὅσους θά ὑπάρχουν μέσα σ’ Αὐτήν, θά προσαράξει καί θά παραμείνει ψηλά στό ὄρος Ἀραράτ, μακριά δηλαδή ἀπό τόν κατακλυσμό τῆς ἁμαρτίας καί ψηλά εἰς τά ὄρη κοντά εἰς τόν Θεόν, ἐφόσον δέν θά χρησιμεύει πιά σέ τίποτα στήν ἄλλη ζωή, δηλαδή τήν αἰώνια καί ἀτελεύτητη, ἀφοῦ ὅλα ἐκεῖ θά εἶναι νέα, καινούργια, «καινά» καί «τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός».

Ἀξιοσημείωτον δέ εἶναι, ὅτι σύμφωνα μέ τήν διήγηση, ὁ Νῶε καί ἡ οἰκογένειά του, παρ’ ὅλον ὅτι εἶχε σταματήσει ὁ Κατακλυσμός καί εἶχαν κατέβει τά ὕδατα, δέν ἔβγαιναν ἔξω ἀπό τήν Κιβωτόν, πρίν ἀκούσουν τήν φωνή τοῦ Θεοῦ νά τούς καλεῖ νά ἐξέλθουν: «Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε λέγων· ἔξελθε ἐκ τῆς κιβωτοῦ, σὺ καὶ ἡ γυνή σου καὶ οἱ υἱοί σου καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν σου μετὰ σοῦ». (Γεν. η΄, 15-16)

Δηλαδή, εἶναι σάν νά μᾶς λέει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὅτι ὅταν θά ἔλθει ἡ ὥρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ὅλοι οἱ εὑρισκόμενοι εἰς τήν Ἐκκλησίαν Του, τήν σύγχρονον αὐτήν «Κιβωτόν», ζῶντες καί κεκοιμημένοι, δέν πρόκειται νά «ἐξέλθουν», ἐάν δέν ἀκούσουν πρῶτα τήν φωνή τοῦ Θεοῦ νά τούς φωνάζει: «Ἐξέλθετε οἱ πιστοί εἰς τήν Ἀνάσταση»! (Ἀναστάσιμον Κοντάκιον τοῦ Βαρέως Ἦχου).

Δηλαδή, ἀναστηθεῖτε, σηκωθεῖτε καί βγεῖτε ἔξω ἀπ΄ αὐτή τήν «Κιβωτόν», γιά νά ζήσετε πλέον ἀπό ἐδῶ καί πέρα  σέ μίαν ἄλλη «καινή» γῆ καί ἕναν ἄλλον «καινό» οὐρανό, χωρίς φθορά, ἁμαρτία καί θάνατον. «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ ἀκούσαντες ζήσονται... μὴ θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δὲ τὰ φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως». ^[13]  καί,

«ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ’ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον». ^[14] 

Τό ἴδιο δέ πρᾶγμα, μέ τό παραπάνω, μᾶς φανερώνει καί τό γεγονός ὅτι μέχρι νά «στεγνώσει» ἡ γῆ ἀπό τά ὕδατα τοῦ Κατακλυσμοῦ πέρασε ἕνας χρόνος καί μία ἡμέρα.

Δηλαδή πάλι «δύο» χρόνια, («δύο» χιλιετίες ) ἀφοῦ πῆρε μερίδιο, ἔστω καί μία ἡμέρα ἀπό τόν δεύτερο χρόνο.

Ἄς μήν ξεχνᾶμε καί τήν περίπτωση μέ τήν τριήμερον Ταφή καί Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, πού ἐπειδή πῆρε μέρος ἀπό τίς 3 ἡμέρες (Παρασκευή Σάββατο Κυριακή) λέμε ὅτι ἦταν τριήμερος, ἐνῶ ἦταν μόνο 33 ὧρες.

Μόνο πού ἐδῶ, ἐπειδή τά ὕδατα τοῦ κατακλυσμοῦ συμβολίζουν τό Ἅγιον Πνεῦμα, τά «δύο» αὐτά χρόνια, δηλαδή οἱ «δύο» αὐτές χιλιετίες, ἔχουν σχέση μέ τόν χρόνο καί τό διάστημα πού θά καθοδηγεῖ καί θά κατευθύνει τό Ἅγιον Πνεῦμα τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ («Κιβωτόν») ἀσφαλῶς ἐπί τῆς γῆς, ὅσο δηλαδή διάστημα θά ὑπάρχει καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς. Γιά «δύο» χιλιετίες.

Τό ὅτι δέ, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὁδηγεῖ καί κατευθύνει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς, εἶναι γνωστόν καί δεδομένον σέ ὅλους τούς πιστούς, ἀλλά φαίνεται ξεκάθαρα καί ἀπό τά λόγια τοῦ Χριστοῦ μας πρός τούς Μαθητάς Του:
«ὅταν δέ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν». ^[15] 

Ποιός εἶναι ἡ ἀλήθεια; Ὁ Θεός· «ἐγώ εἰμί ἡ ἀλήθεια» ^[16] εἶπε ὁ Χριστός. Ὁδήγησαν τελικά τά νερά τοῦ Κατακλυσμοῦ δηλαδή τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τήν Κιβωτόν δηλαδή τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν; Δηλαδή, στόν Θεόν καί στήν Σωτηρία; Μά φυσικά.

Καί ὅπως τότε, ἐνῶ ὁ Νῶε ἦταν ἐκεῖνος πού κατασκεύασε τήν Κιβωτόν καί ἦταν «ἐπικεφαλῆς» αὐτῆς, ὁ ἴδιος ὅμως δέν εἶχε "καμμία" σχέση καί δέν μποροῦσε νά κάνει ἀπολύτως τίποτε μέ τήν πορεία καί τήν κατεύθυνση τῆς Κιβωτοῦ, ἀφοῦ αὐτό ἀνῆκε στά «χέρια» τῶν ὑδάτων, στήν ἐξουσία δηλαδή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τά ὁποῖα ὕδατα, δηλαδή τό Ἅγιον Πνεῦμα, ὁδηγοῦσαν καί πήγαιναν ὅπου ἤθελαν τήν Κιβωτόν-Ἐκκλησία, ἔτσι ἀκριβῶς καί στήν περίπτωση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.

Ἐκεῖνος ἱδρύει τήν Ἐκκλησίαν Του, εἶναι καί παραμένει ἡ Κεφαλή Της, ἀλλά στήν συνέχεια «φεύγει», ἀφήνει δηλαδή καί παραδίδει τήν Ἐκκλησία Του στά ἀσφαλῆ «χέρια» τοῦ τρίτου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό Πνεῦμα δέ τό Ἅγιον θά εἶναι Ἐκεῖνο, πού θά κατευθύνει καί θά ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς, γιά δύο χιλιάδες χρόνια τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ «ἑπτά» ἡμέρες πού ἔμεινε ὁ Νῶε μέσα στήν Κιβωτό πρίν ξεκινήσει ὁ Κατακλυσμός συμβολίζουν, ὅπως ἔχουμε δεῖ σέ πολλά ἄλλα σημεῖα τοῦ βιβλίου μας, τούς «ἑπτά» αἰῶνες-χιλιετίες πού πρόκειται νά ζήσει ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, μέσα στήν «Κιβωτό» δηλαδή μέσα στήν «ἀγκαλιά» καί κάτω ἀπό τήν σκέπη, φροντίδα καί πρόνοια τοῦ Θεοῦ, πρίν ἔλθει ἕνας ἄλλος πνευματικός «Κατακλυσμός», ἡ Δευτέρα Παρουσία, γιά νά ἐξαφανίσει ὄχι προσωρινά ὅπως στήν ἐποχή τοῦ Νῶε, ἀλλά γιά πάντα, ἅπαξ διά παντός, τήν ἁμαρτία, τήν φθορά, τήν κακία καί τόν θάνατον.

Καί τέλος, τό ὅτι μέσα στήν Κιβωτό εὑρίσκοντο, ἀλλά καί ἐσώθησαν «ὀκτώ» (8) ἄνθρωποι καί ὄχι δύο ἤ τρεῖς ἤ τέσσερις ἤ δέκα ἤ εἴκοσι ἤ ἄλλος ἀριθμός, μᾶς ὑποδηλώνει τόν χρόνο δηλαδή τόν αἰῶνα, πού θά γίνει ὁ «πραγματικός» καί «ἀληθινός» Κατακλυσμός, ὁ ὁποῖος θά σώσει ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, ἐξαφανίζοντας ἅπαξ διά παντός, γιά πάντα τήν ἁμαρτία, τήν φθοράν καί τόν θάνατον ἀπό τήν γῆ ὡς ἄλλη "πνευματική περιτομή", τῆς ὁποίας τύπος ἦταν ἡ ὀκταήμερη σαρκική περιτομή τῶν Ἑβραίων καί αὐτός ὁ χρόνος δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ὄγδοον (8ον) αἰῶναν, δηλαδή, τήν ὄγδοη (8η) χιλιετία.

«Ὀγδόη ἔχει συνήθεια ἡ Γραφή νά ὀνομάζει τήν αἰώνιο ζωή, αὐτή πού θά ἐπακολουθήσει μετά τήν ἑβδόμη, δηλαδή ὅλη τήν παροῦσα ζωή τοῦ κόσμου, τῆς ὁποίας ὀγδόης τύπος ὑπῆρχε ἡ ὀκταήμερος περιτομή πού ἔκαναν οἱ Ἑβραῖοι...». ^[17]

Μᾶς φανερώνει ἀκόμη, ὅτι ἡ «Κιβωτός» αὐτή κατάφερε νά σώσει κατά τήν διάρκεια τῶν ὀκτώ (8) αὐτῶν χιλιετιῶν, ὅλους ἐκείνους πού πίστεψαν στόν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν, (πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ πού προϋπῆρχε πάντα, δημιούργησε τά πάντα καί ἔγινε ἄνθρωπος γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου) πού ἦταν ὁ μοναδικός Κυβερνήτης αὐτοῦ τοῦ πλοίου, αὐτῆς τῆς Κιβωτοῦ (τῆς Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης), ἀλλά θά εἶναι καί ὁ μοναδικός «κυβερνήτης» (Κύριος, Βασιλεύς) τοῦ 8ου αἰώνα, τῆς 8ης ἡμέρας. Τῆς μιᾶς καί μοναδικῆς καί ἀτελεύτητης καί ἀνέσπερης ἡμέρας-αἰῶνος, ἀφοῦ, «εἴτε ἡμέρα τήν ὀνομάσεις, εἴτε αἰώνα εἶναι ἀκριβῶς τό ἴδιο πρᾶγμα». ^[18]

Δέν εἶναι τυχαῖο ἄλλωστε καί αὐτό, ὅτι τό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας, «Ἰησοῦς», ἔχει λεξάριθμο ὀκτακόσια ὀγδόντα ὀκτώ, «888». Δηλαδή τρία ὀκτάρια "8", "8", "8". (Βλέπε μελέτη γιά τό τί συμβολίζουν τά τρία ὀκτώ (8) στό βιβλίον «Ὁ Ἀντίχριστος Ἦλθεν», κεφ. 20ο, σελ. 338-340)

Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους λοιπόν, ἀλλά καί γιά ἄλλους πολλούς, ὁ Κύριός μας ἔκανε ἀναφορά στόν Νῶε, τήν ἐποχή του καί στά ὅσα ἔγιναν ἐπί Κατακλυσμοῦ.

Ἤθελε μέσα ἀπό κεῖ νά μᾶς πληροφορήσει, γιά ὅλα αὐτά τά τόσο σπουδαῖα καί σημαντικά πράγματα, γεγονότα, χρόνους καί καιρούς, πού ἔχουν σχέση μέ τόν ἴδιο καί τήν σωτηρία μας.

Καί ἐνῶ ὅλους αὐτούς τούς συμβολισμούς, ὅπως καί ὅλα τά ὑπόλοιπα,  θά ἔπρεπε νά τά γνωρίζουν καί νά τά διδάσκουν πρῶτοι οἱ καθ’ ὕλην ἁρμόδιοι καί ὑπεύθυνοι γιά τήν νουθεσία καί σωτηρία μας, οἱ ποιμένες καί διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μας, δυστυχῶς, ὄχι μόνον δέν τά γνωρίζουν, ἀλλά καί ὅταν ἀκούσουν γι’ αὐτά δέν πιστεύουν, δέν τά δέχονται, χλευάζουν καί εἰρωνεύονται!

Δέν πειράζει.

Τό, «ὥσπερ γάρ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε» συμπεριλαμβάνει μέσα του καί αὐτό τό γεγονός.

Ὅτι δηλαδή οἱ ἄνθρωποι στά ἔσχατα χρόνια καί στόν καιρό τοῦ Ἀντιχρίστου καί τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Κυρίου μας, ὄχι μόνο δέν θά πιστεύουν, ἀλλά θά κοροϊδεύουν κιόλας καί θά χλευάζουν, ὅπως ἀκριβῶς γινόταν καί στήν ἐποχή τοῦ Νῶε, μέχρι πού ἦλθε «ξαφνικά» ὁ Κατακλυσμός καί πνίγηκαν ὅλοι.

Λέγει πολύ εὔστοχα καί πετυχημένα ὁ λόγιος Μοναχός τοῦ 9ου αἰῶνος Γεώργιος ὁ Ἁμαρτωλός:

«Διότι ὁ Νῶε ἐπειδή εἶχε ἀπομείνει ὁ μόνος δίκαιος καί ἀγαθός, ἀνάμεσα σέ τόσο πολύ πλῆθος ἁμαρτωλῶν, ἀκάθαρτων καί μοχθηρῶν ἀνθρώπων, ἀναγκαζόταν καθημερινά νά δέχεται καί νά ὑπομένει στό ἔπακρον τούς γέλωτες, τούς χλευασμούς, τίς κοροϊδίες καί ἄλλα πολλά παρόμοια, ἰδιαίτερα δέ μάλιστα, ὅταν καθημερινά τούς ἔλεγε γιά τήν μεγάλη συμφορά καί ὁλοκληρωτική καταστροφή πού πρόκειται νά ἔλθει σ’αὐτούς, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν τους, φτιάχνοντας μάλιστα ταυτόχρονα τήν κιβωτόν, ἐπί ἑκατό ὁλόκληρα ἔτη. Δυστυχῶς ὅμως παρόλα αὐτά δέν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ  μέσα στά ἑκατό αὐτά χρόνια πού νά πιστεύσει τόν Νῶε γιά ὅλα ἐκεῖνα πού τούς ἔλεγε ἐπί καθημερινῆς βάσεως...». ^[19] 

Βλέπουμε λοιπόν, πώς καί μέσα ἀπό τήν ἱστορία τοῦ Νῶε, μποροῦμε νά δώσουμε σαφή ἀπάντηση στά ἑξῆς ἐρωτήματα:

α) Πόσους αἰῶνες θά ζήσει ἡ ἀνθρωπότητα;

- Ἑπτά αἰῶνες.

β) Πότε θά ἐρχόταν ἐπί τῆς γῆς ὁ Χριστός μας;

- Τό ἔτος 5508 ἀπό Ἀδάμ. Δηλαδή μεταξύ 5ης καί 6ης χιλιετίας.

γ) Πόσα χρόνια θά ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία Του στήν γῆ;

- Γιά δύο χιλιάδες χρόνια. Καί

δ) Πότε θά ἔλθει τό Τέλος τοῦ κόσμου;

- Δύο χιλιετίες μετά τήν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Προσέξτε, οἱ χιλιετίες τῆς Κιβωτοῦ δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, εἶναι «δύο», δέν ὑπάρχουν ἄλλες. 

Ὑπολογεῖστε. Πότε ὁ Χριστός μας ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία Του ἐπί τῆς γῆς;

Ὅταν ἦταν 33 ἐτῶν. Ἄρα, ἡ ἀρχή τῶν 2000 χρόνων ξεκινάει τό 33 μ.Χ. καί λήγει τό 2033 μ.Χ.

Δηλαδή, «ἐν δυνάμει», τό πολύ μέχρι τό 2.033 μ.Χ. θά μπορεῖ νά ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς, ἀφοῦ 3η χιλιετία δέν θά ὑπάρξει.

Ἄρα, σήμερα ἔν ἔτει 2016 ἀπομένουν τό πολύ ἀκόμα 16 χρόνια μέχρι νά ὁλοκληρωθοῦν οἱ δύο χιλιετίες, γιά νά γίνει τό Τέλος τοῦ ὁρατοῦ Κόσμου, σύμφωνα μέ τά ἴδια τά λόγια τοῦ Κυρίου μας καί ὄχι τῆς ταπεινότητός μου, ὅπως θέλουν νά λένε καί νά ὑποστηρίζουν ψευδῶς κάποιοι, γιά εὐνόητους λόγους.

Καί βέβαια, ἐάν θελήσουμε νά ψάξουμε ἀκόμη περισσότερο, θά βροῦμε -μέσα ἀπό τήν ἱστορία αὐτή τοῦ Νῶε- ἀκόμη πιό συγκεκριμένη ἡμερομηνία σάν μία ἐπιπλέον μαρτυρία καί ἀπόδειξη, κοντά στίς τόσες ἄλλες πού ὑπάρχουν, γιά τό πότε ἀκριβῶς θά ἔλθει τό Τέλος καί ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας!

Πιστεύουμε δέ ὅτι αὐτό πού θά σᾶς ποῦμε, δέν ἀπέχει ἀπό τήν πραγματικότητα καί ἀλήθεια τοῦ θέματος, ἀφοῦ ἄλλωστε ὅπως ἔχουμε δεῖ, τίποτε ἀπολύτως δέν εἶναι τυχαῖο μέσα στήν Ἁγία Γραφή, ἀλλά καί ἀφοῦ ὡς γνωστόν, ὅλα μέσα στήν Παλαιά Διαθήκη εἶναι προτυπώσεις τῆς Καινῆς.

«Πρόσεχε ἀγαπητέ μου τήν ἀκρίβειαν τῆς θείας Γραφῆς, πῶς τίποτε μέσα σ’ αὐτήν δεν ἔχει τεθεῖ τυχαῖα, χωρίς λόγο καί σκοπό». ^[20]

«Τά γάρ ἐν τῇ ἐρήμῳ πάλαι ὑπό Μωϋσέως περί τήν σκηνήν γεγενημένα τύποι καί εἰκόνες τῶν πνευματικῶν ἐτελοῦντο μυστηρίων, ἵνα ἐλθούσης ἐπ’ ἐσχάτων τῆς ἀληθείας ἐν Χριστῷ, ταῦτα πεπληρωμένα νοῆσαι δυνηθῇς...». ^[21]

Ἐάν ρίξουμε λοιπόν μιά πιό προσεκτική ματιά στήν ἱστορία, καί δοῦμε σέ ποιό Κεφάλαιο καί σέ ποιό στῖχο ὁ Θεός δίνει τήν ἐντολή στόν Νῶε νά ἐξέλθει ἀπό τήν Κιβωτό, ἀλλά  καί πότε τελικά ὁ Νῶε ἐξέρχεται, θά διαπιστώσουμε μέσα ἀπ’ αὐτό καί ποιό θά εἶναι τό ἔτος ἀκριβῶς, πού θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία.

Τό  Κεφάλαιο εἶναι τό 8ο καί ὁ στῖχος εἶναι ὁ 18ος.

Μέ ἄλλα λόγια δηλαδή, εἶναι σάν νά μᾶς λέγει ὁ Θεός, ὅτι ἡ ἔξοδος ὅλων μας ἀπό αὐτή τήν ζωή θά γίνει κατά τόν 8ο αἰῶνα-χιλιετία καί τό ἔτος  ’18.

«15 Καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε λέγων· 16 ἔξελθε ἐκ τῆς κιβωτοῦ, σὺ καὶ ἡ  γυνή σου καὶ οἱ υἱοί σου καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν σου μετὰ σοῦ 17 καὶ πάντα τὰ θηρία, ὅσα ἐστὶ μετὰ σοῦ, καὶ πᾶσα σὰρξ ἀπὸ πετεινῶν ἕως κτηνῶν, καὶ πᾶν ἑρπετὸν κινούμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἐξάγαγε μετὰ σεαυτοῦ· καὶ αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε ἐπὶ τῆς γῆς. 18 καὶ ἐξῆλθε Νῶε καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ... ἐξήλθοσαν ἐκ τῆς κιβωτοῦ». ^[22]

Καί αὐτό τυχαῖο καί σύμπτωση; Ἴσως!!!...

Καί ὅλα αὐτά, μόνον μέσα ἀπό μία ἱστορία. Αὐτήν τοῦ Νῶε.

Εἶναι καταπληκτικόν καί ἀσύλληπτον ἤ δέν εἶναι;

Ὦ, τῶν θαυμασίων σου Κύριε!!!

Γνωρίζουμε λοιπόν, καί μέσα ἀπό ἐδῶ, ἤ δέν γνωρίζουμε πότε ἔρχεται τό Τέλος τοῦ Κόσμου;

Μᾶς ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή καί ὁ Θεός ἡμερομηνίες, «χρόνους καί καιρούς» γιά ὅλα αὐτά ἤ δέν μᾶς ἀναφέρει;

Μπορεῖ ἐπιτέλους κάποιος νά μᾶς ἀπαντήσει;

--------

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ