Ἡ ψήφιση ἐπί τῆς ἀρχῆς καί κατ’ ἄρθρον τοῦ Σχεδίου Νόμου «Τροποποίηση του ν.927/1979 (Α΄139) και προσαρμογή του στην απόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου» πού εὐρέως ἀποκαλεῖτο ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο καί πού ἤδη ἀποτελεῖ νόμο τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας μεταβάλλει τόν νομικό μας πολιτισμό καί ἀλλάζει τόν ἠθικό ἀξιακό κώδικα τῆς Πατρίδος μας. Γιά πρώτη φορά στό ἱστορικό γίγνεσθαι τοῦ νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ ψηφίστηκε ἡ κατάλυση τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως καί ἡ ποινικοποίηση τοῦ ἐλεγκτικοῦ λόγου, δομικοῦ στοιχείου τῆς ἐκκλησιαστικῆς ποιμαντικῆς καί παραλλήλως ἀνεκηρύχθη σάν θεσμός τοῦ «θετέου» δικαίου πού δεῖται ἐννόμου δικαστικῆς προστασίας ὁ ἕτερος γενετήσιος σεξουαλικός προσανατολισμός πού ἀποτελεῖ στρέβλωση τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας καί φυσιολογίας. 

Μέ τόν ψηφισθέντα «νόμο» πού εἶναι εὐθέως ἀντισυνταγματικός καί ποινικοποιεῖ τό συναίσθημα ἀφοῦ συνιστᾶ ἔγκλημα ὑποκίνησης μίσους πού εἶναι ἐντελῶς ποινικῶς ἀπροσδιόριστη ἔννοια, διότι δέν καθορίζεται ἡ ἔννοια τοῦ μίσους πού ἐμπεριέχει τήν ἀπέχθεια, τήν ἀντιπάθεια, τήν ἐμπάθεια καί τόν ἀποτροπιασμό καί κυρίως δέν τιμωρεῖ τήν ἐγκληματική πρᾶξη ἤ ἐνέργεια πού ἀσφαλῶς πρέπει νά κολάζονται στό ποινικό σύστημα τῶν κρατῶν δικαίου, εἰσάγεται γιά πρώτη φορά στήν ἔννομη τάξη καί τό δικαιϊκό σύστημα ἡ ποινική καταδίωξη ἑνός συναισθήματος πού δέν ἔχει λάβει ἀρχή ἐκτελέσεως ἐγκληματικῆς ἐνεργείας, μέ ἄμεσο κίνδυνο τήν καταδίωξη τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως καί τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως πού προβλέπονται καί προστατεύονται ἀπό τά ἄρθρα 14-16 τοῦ Συντάγματος καί τό ἄρθρο 10 τῆς Ε.Σ.Δ.Α. Ἔτσι προσβάλλεται κατάφωρα τό ἀτομικό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως, γι’ αὐτό καί τό περιεχόμενο τῶν σχετικῶν ποινικῶν τυποποιήσεων τοῦ ψηφισθέντος Νόμου συναντᾶ τά ὅριά του στά ἄρθρα 10 παραγρ. 2, 14 καί 17 τῆς ΕΣΔΑ, στά ἄρθρα 19 παραγρ. 2 καί 3 καί 21 τοῦ Διεθνοῦς Συμφώνου τοῦ ΟΗΕ γιά τά ἀτομικά καί πολιτικά δικαιώματα καί στά ἄρθρα 5 παραγρ. 1 καί 2, 16 παραγρ. 1 ἐδ. 2, καί 25 παραγρ. 3 τοῦ Συντάγματος. Ἑπομένως ἡ ποινική ἐκτίμηση τοῦ συναισθήματος πού δέν ἐνέχει τήν ἀρχή ἐκτελέσεως ἐγκληματικῆς ἐνέργειας ἐπιβάλλει φασιστικῷ τῷ τρόπῳ τήν κατάργηση τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως καί ἐπιδιώκει  τήν ἀπαγόρευση τῆς σκέψεως, ἐφ’ ὅσον ἡ γνωστοποίησή της θά καθιστᾶ πλέον τόν πολίτη ὑποκείμενο τοῦ ποινικοῦ δικαίου. Ἡ Ἀπόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ προβλέπει ὅτι προϋπόθεση ποινικῆς καταστολῆς ἐγκληματικῆς ρατσιστικῆς ἐνέργειας εἶναι ἡ προσφορότητα τῆς συγκεκριμένης ἐκδήλωσης νά παράγει ἄμεσο καί ἐπικείμενο κίνδυνο συνολικά γιά τήν εἰρηνική καί ὁμαλή κοινωνική συμβίωση, εἰδικώτερα δέ γιά τά δικαιώματα τῆς ὁμάδας ἤ τοῦ προσώπου κατά τῶν ὁποίων στρέφεται. Οἱ ἀνωτέρω προϋποθέσεις δέν περιλαμβάνονται στό νέο «Νόμο» μέ προφανές ἀποτέλεσμα τήν ποινικοποίηση τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως καί κρίσεως.

Ταυτόχρονα μέ τό νέο «Νόμο» ἡ συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας καί Πασόκ ἐνέπαιξε τήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῆς προλαβούσης Συνοδικῆς περιόδου, ἀποκρύπτουσα τήν προσθήκη στό παλαιότερο σχέδιο Νόμου τοῦ ἑτέρου γενετησίου σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ καί τήν θεσμοθέτησή του πού προσβάλλει τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία καί φυσιολογία ἀλλά καί τόν θεῖο Νόμο καί τό δισχιλιετές Κανονικό Δίκαιο τῆς Ἁγιωτάτης μας Ἐκκλησίας καί μάλιστα ὁ ἐπί τῆς Δικαιοσύνης Ὑπουργός Ἀθανασίου ψευδόμενος ἐνώπιον τοῦ Γ΄ θερινοῦ τμήματος τῆς Βουλῆς ἰσχυρίστηκε ὅτι δῆθεν ἡ Ἐκκλησία συναινεῖ καί στήν θεσμοθέτηση σάν ἐννόμου ἀγαθοῦ προστατευομένου μάλιστα ὑπό τῆς ἐννόμου τάξεως τῆς παρά τήν ἀνθρωπίνη φύση, στρεβλώσεως τῆς ἀνθρώπινης σεξουαλικότητος. Εἰδικώτερα στό συγκεκριμένο ζήτημα πού προβάλλεται ὡς δῆθεν ἀτομικό καί ἀνθρώπινο δικαίωμα διεπράχθη ἀπό τήν συγκυβέρνηση πού ψήφισε αὐτό τό ἄθλιο νομοθέτημα χωρίς καμμία πολιτική νομιμοποίηση -ἄς τό ὑπέβαλαν στήν βάσανο ἑνός δημοψηφίσματος- ἡ καταδολίευση τοῦ δικαιϊκοῦ μας συστήματος διότι ἀνθρώπινο καί ἀτομικό δικαίωμα εἶναι ἡ ἀνθρώπινη σεξουαλικότητα ἀλλά ὄχι οἱ στρεβλώσεις καί οἱ ἐκτροπές της ὅπως ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἡ παιδοφιλία, ἡ κτηνοβασία καί ὅλα αὐτά τά φρικώδη καί ἀνόσια, ἀνθρώπινο καί ἀτομικό δικαίωμα εἶναι ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου, ἀλλά ὄχι ἡ ἀσυδοσία, ἀνθρώπινο καί ἀτομικό δικαίωμα εἶναι ἡ ἐργασία ἀλλά ὄχι ἡ αἰσχροκέρδεια.

Μέ αὐτόν τόν ἀντισυνταγματικό καί ἀντίθεο Νόμο θεμελιώνεται ἡ ἀνατροπή τοῦ ἠθικοῦ ἀξιακοῦ κώδικα τοῦ δικαιϊκοῦ μας συστήματος, ἀσφαλῶς μέ τίς ἐπιταγές τοῦ διεθνιστικοῦ συστήματος καί τῶν ἰνστρουχτόρων τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἐπιτυγχάνεται ἑπομένως ἕνας στρατηγικός στόχος τῆς «Νέας Τάξης» διότι ἄνθρωποι χωρίς ἠθική προσωπικότητα καί ἠθικές ἀντιστάσεις ἀπέναντι στό πολύμορφο κακό, στήν διαφθορά καί τήν διαστροφή εἶναι ἕνα ἄμορφο ὑλικό, μιά εὔκολα χειραγωγήσιμη καί διαχειρίσιμη μάζα ἀπό τούς πονηρούς καί δόλιους συνομώτες τῆς παγκόσμιας δικτατορίας τῶν ἀγορῶν. Ἔτσι ἐφαρμόζοντας αὐτό πού στό κλασσικό βιβλίο «1984» ὁ Τζώρτζ Ὄργουελ ἔλεγε «ὅποιος ἐλέγχει τή γλώσσα ἑνός ἀνθρώπου ἐλέγχει καί τίς σκέψεις του» κατασκεύασαν νέες λέξεις ὅπως ἰσλαμοφοβία, ὁμοφοβία κλπ πού ἔχουν στόχο συγκεκριμμένο τύπο ἀνθρώπου, τόν γηγενῆ δυτικό μέσο πολίτη πού ἀγαπᾶ τόν τόπο, τήν ἱστορία, τήν κουλτούρα καί τίς παραδόσεις τοῦ λαοῦ του, μέ λίγα λόγια τόν «ἀνησυχούντα» Χριστιανό Εὐρωπαῖο, τόν δῆθεν συντηρητικό καί δῆθεν μή πολιτικά ὀρθό.

Μέ τό νέο αὐτό τερατούργημα τῆς παγκόσμιας δικτατορίας, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πού χωρίς σοβαρή μελέτη τοῦ θέματος ὅπως ἀπεδείχθη καί μετά τόν τραγικό ἐμπαιγμό της ἀπό τήν συγκυβέρνηση Σαμαρᾶ-Βενιζέλου ἐξέδωσε τό γνωστό ἀνακοινωθέν Της θά εὑρεθῆ στό τρομακτικό δίλημμα νά καταργήσει τήν Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῶν Αἱρέσεων, διότι ἡ τυχόν γνωστοποίηση τῶν κακοδοξιῶν ὁποιασδήποτε σέκτας ἤ παραθρησκείας θά καθιστᾶ τούς φορεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑποκείμενα τοῦ ποινικοῦ Δικαίου, ἐφ’ ὅσον εὐκόλως θά μπορεῖ νά τούς προσαφθεῖ ὅτι ἡ γνωστοποίηση τῶν θέσεων τῆς Ἐκκλησίας προκαλεῖ τό μῖσος, τήν ἀπαξίωση καί τήν ἐμπάθεια κατά τῶν μελῶν τῆς σέκτας ἤ τῆς παραθρησκείας ἤ τῆς αἱρέσεως μέ θρησκευτικό κίνητρο.

Τά ἑπόμενα βήματα γιά τήν ἀλλαγή τοῦ ἠθικοῦ ἀξιακοῦ κώδικα τοῦ νομικοῦ μας πολιτισμοῦ θά εἶναι ἡ ἐπέκταση τοῦ συμφώνου συμβίωσης στά λεγόμενα «ὁμόφυλα» ζεύγη στά ὁποῖα «ἐπιστημονικῶς» κατά πρωτοφανῆ τρόπο στά παγκόσμια χρονικά ὁ γιατρός βουλευτής Πιερίας τῆς Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντόπουλος ἀνεκάλυψε καί ἀπογόνους πού δέν εἶναι φαντάσματα(!!!), τροπολογία πού πονηρά κατατέθηκε ἀπό τό συγκυβερνόν Πασόκ γιά νά θολώσει τό τοπίο καί νά ἐμφανισθεῖ σάν δῆθεν ὑποχώρηση τῆς συγκυβέρνησης καί εἰδικώτερα σάν θετική ἐνέργεια τοῦ κ. Σαμαρᾶ πού τό ἀπέτρεψε, τήν στιγμή κατά τήν ὁποία δέν εἶχε καμμία θέση ρύθμιση ἀστικῆς φύσεως σέ ἕνα ποινικό νομοθέτημα καί ἀσφαλῶς ἡ ἀποποινικοποίηση τῶν συναφῶν πρός τόν ἕτερο γενετήσιο προσανατολισμό πού εἶναι πλέον θεσμός «δικαίου» καί «ἔννομο ἀγαθό» ἐγκλημάτων τοῦ ποινικοῦ Δικαίου, τῆς ἀσέλγειας μέ κατάχρηση ἐξουσίας (343 ΠΚ), τῆς ἀσέλγειας παρά φύσιν (347 ΠΚ) καί τῆς πρόκλησης σκανδάλου μέ ἀκόλαστες πράξεις (353 ΠΚ).

Παρέλκει βέβαια νά τονίσω ὅτι μετά ἀπό αὐτό τό νομοθετικό κακούργημα ἡ Νέα Δημοκρατία καί τό Πασόκ πού πρωτοστάτησαν στήν ψήφισή του ἀποτελοῦν γιά κάθε συνειδητό, φιλόθεο, φιλάνθρωπο καί πιστό Ὀρθόδοξο Χριστιανό δύο «ἐξαίσια πτώματα».

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ