- Γιατί ο Προφήτης Ηλίας ΔΕΝ πρόκειται να ξαναέλθει επί της γης
- Η Μεγάλη Πλάνη για τους δύο Προφήτες της Αποκαλύψεως. Ποίοι είναι οι δύο Προφήτες και τί συμβολίζουν οι 1260 ημέρες του κηρύγματός τους;
- Γιατί ο Προφήτης Ηλίας ονομάζεται ο δεύτερος Πρόδρομος της Παρουσίας Χριστού (Βίντεο)
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός ΣύνδεσμοςΟι δύο Προφήτες της Αποκαλύψεως
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
21/11 Τα Εισόδια της Θεοτόκου *
ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Νους ανθρώπινος δεν μπορεί να συλλάβη το έργο της θείας οικονομίας, τι έκαμε δηλαδή και τι κάνει η αγάπη και η σοφία του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.Το έργο αυτό πραγματοποιήθηκε από τον Σωτήρα Κύριο στον κόσμο, παραδίδεται από την Εκκλησία και κηρύσσεται στη θεία Γραφή από τους Ευαγγελιστάς και τους Αποστόλους, και οι πιστοί το δέχονται "διά της πίστεως", όχι σαν ιστορική γνώση και σαν φυσική ανακάλυψη, αλλά σαν Αποκάλυψη Θεού και ιερή Παράδοση της Εκκλησίας.Μέσα σ’ έναν τέτοιο κόσμο θείας Αποκαλύψεως και ιερής Παραδόσεως της Εκκλησίας, που τον θεωρούμε και τον ζούμε "διά της πίστεως" τοποθετείται η σημερινή εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου."Αγνείας γαρ έχει υπόθεσιν και του κοινού γένους ... Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
8/11 Η Σύναξις των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ *
Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Σήμερα η Εκκλησία τελεί Σύναξη (=συνάθροιση-συγκέντρωση) «εις τιμήν και μνήμην των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και Ουρανίων Δυνάμεων».Ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο είναι οι Άγγελοι, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό πριν από τον κόσμο και τον άνθρωπο, καθώς λέει η θεία Γραφή·"ότε εγενήθησαν άστρα, ήνεσάν με εν φωνή μεγάλη πάντες άγγελοί μου". Το έργο των αγίων Αγγέλων είναι να υπηρετούν στη σωτηρία των ανθρώπων, όπως πάλι μας το λέει η θεία Γραφή·"...εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν".
Στην Αγία Γραφή συναντούμε τρεις Αρχαγγέλους με τα ονόματά τους, τον Μιχαήλ, τον Γαβριήλ και τον Ραφαήλ, που εκτελούν διακονία για τη ... Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Η Μεγάλη Πλάνη για τους δύο Προφήτες της Αποκαλύψεως. Ποίοι είναι οι δύο Προφήτες και τί συμβολίζουν οι 1260 ημέρες του κηρύγματός τους;
Παρασκευή, 2 Αυγούστου 2024 - 15302 εμφανίσεις άρθρου
Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΡΟΦΗΤΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΡΟΦΗΤΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ.
Ποίοι είναι οι δύο Προφήτες και τί συμβολίζουν οι 1260 ημέρες του κηρύγματός των;
Πρώτη Δημοσίευσις 2/08/2017
Όσοι από εσάς, αγαπητοί μου αδελφοί, αγαπάτε πραγματικά τον Θεόν, θέλετε και αναζητείτε την αλήθεια και επιθυμείτε την σωτηρία σας, προσευχηθείτε με πίστη και μελετήστε με προσοχή τα παρακάτω γραφόμενα, μήπως και μπορέσετε, -έστω και αυτή την ύστατη ώρα- να αντιληφθείτε την ΜΕΓΑΛΗ αυτή ΑΛΗΘΕΙΑ γύρω από το τόσο σπουδαίο και σημαντικό αυτό θέμα της Πίστεώς μας και ανοίξουν έτσι τα μάτια της ψυχής σας «του συνιέναι τας Γραφάς» προς πνευματική σας ωφέλεια και σωτηρία. ΑΜΗΝ!
Ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα και πολυαγαπημένα εσχατολογικά θέματα των πιστών, είναι και το θέμα της ελεύσεως των δύο Προφητών.
Πόσα και πόσα δεν έχουν γραφεί και ειπωθεί γύρω από τους δύο αυτούς Προφήτας και Μάρτυρας της Αποκαλύψεως.
Για το ποίοι είναι ή για το ποίοι μπορεί να είναι.
Πότε θα έλθουν;
Πού θα κηρύξουν;
Ποιό θα είναι το έργο τους και τι ακριβώς θα κάνουν;
Ποία μορφή θα έχουν;
Τι ενδύματα θα φορούν;
Και άλλα πολλά.
Και άλλοι μεν έλεγαν ότι θα είναι δύο: Ο Ηλίας και ο Ενώχ, ή ο Ηλίας και ο Μωϋσής, ή ο Ηλίας και ο Ιωάννης.
Άλλοι δε έλεγαν ότι θα είναι τρεις: ο Ηλίας ο Ενώχ και ο Ιωάννης.
Άλλοι έλεγαν ότι θα έλθουν στην πρώτη περίοδο του Αντιχρίστου και άλλοι στην δεύτερη.
Άλλοι ότι θα κηρύξουν μόνο στα Ιεροσόλυμα, και άλλοι σε όλη την γη.
Άλλοι ότι μόνο ο Ηλίας θα κηρύξει στα Ιεροσόλυμα.
Άλλοι ότι θα κηρύξει και στα Ιεροσόλυμα και σε όλη την γη.
Άλλοι ότι θα έχουν την μορφή που είχαν όταν ζούσαν, και άλλοι ότι θα έχουν σύγχρονες μορφές.
Άλλοι ότι θα φορούν τα ρούχα που φορούσαν στην Παλαιά Διαθήκη και άλλοι ότι θα φορούν σύγχρονα ρούχα. Άλλοι ότι θα φορούν σάκκους (σακκιά-τσουβάλια) εις ένδειξη πένθους.
Άλλοι ακόμη έλεγον -έστω και ακαδημαϊκά ή υπό μορφή ερωτήσεως ή υποθέσεως- ότι πολύ πιθανόν οι δύο αυτοί Προφήτες της Αποκαλύψεως να είναι δύο σύγχρονοι κληρικοί ή μοναχοί ή ακόμη και λαϊκοί. Τελευταία μάλιστα όσο πλησίαζε ο καιρός της «εμφανίσεως» του Αντιχρίστου κυκλοφορούσε πολύ έντονα αυτή η άποψη.
Και τι δεν έλεγαν και έγραφαν. Άλλοι το ένα και άλλοι το άλλο...
Ο καθένας έλεγε και έγραφε αυτά που εκείνος πίστευε και νομίζε ότι ισχύουν, είτε «στηριζόμενος» στην Αγία Γραφή και τους Πατέρες είτε σε διάφορες παραδόσεις, είτε σε διάφορες απόψεις και γνώμες συγχρόνων γερόντων και κληρικών, είτε σε κινηματογραφικές ταινίες, είτε σε διαφόρους θρύλους, είτε και σε όλα αυτά μαζί.
Απόδειξις ή αποχρώσα ένδειξη, ή έστω δείγμα εάν θέλετε, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτό το θέμα. Άλλως θα ήταν όλα ξεκάθαρα, όπως και τόσα άλλα θέματα της Πίστεώς μας.
Φυσικά ούτε και η ελαχιστότης μου, εξαιρείτο, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, αλλά πίστευε στην έλευση των δύο αυτών Προφητών. Γι’ αυτό άλλωστε έγραψα και μίλησα για το θέμα αυτό στηριζόμενος βεβαίως αυστηρώς μόνον επάνω στην ισχύουσα παράδοση, την Αγία Γραφή και τους Αγίους Πατέρες.
Και είναι αλήθεια ότι όλοι μας λίγο πολύ περιμέναμε με ιδιαίτερη ανυπομονησία, αλλά και χαρά θα έλεγα πότε θα δούμε από κοντά τους δύο αυτούς θαυμαστούς Προφήτας και ανθρώπους του Αληθινού Θεού, που θα πολεμούσαν, θα συνέτριβαν και θα εκμηδένιζαν τον Αντίχριστο και τα όργανά του, ώστε μέσα από αυτούς να πάρουμε δύναμη, κουράγιο, θάρρος, πίστη, ελπίδα, αλλά και για να μας οδηγήσουν, να μας καθοδηγήσουν, να μας προστατέψουν και άλλα παρόμοια.
Δυστυχώς όμως, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν ισχύει ούτε και αληθεύει!
ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΛΘΟΥΝ!
Μα πώς είναι δυνατόν θα πουν πολλοί, δικαιολογημένα!
1) Αφού η Αποκάλυψις τους αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά.
2) Αφού τόσοι και τόσοι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες μας έχουν μιλήσει γι’ αυτούς!
3) Αφού η «ορθόδοξη παράδοση» από τους πρώτους ακόμη αιώνες μέχρι και σήμερα πίστευε και περίμενε κάτι τέτοιο!
4) Αφού, ακόμη και το Απολυτίκιον του Προφήτου Ηλιού, μας αναφέρει ότι θα ελθει ως «δεύτερος πρόδρομος της Παρουσίας Χριστού»!
Και όμως αδελφοί μου, σας το επαναλαμβάνω ξανά:
ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΛΘΟΥΝ, όσο και εάν μας φαίνεται αδύνατο και απίστευτο!
Και όχι μόνον προφήτες, αλλά σχεδόν τίποτε από όλα όσα περιμένουν να γίνουν οι Χριστιανοί στα χρόνια του Αντιχρίστου, όπως θα δείτε και στα υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας, δεν πρόκειται να συμβεί.
Για αυτό ακριβώς και «η εσχάτη πλάνη θα είναι χειροτέρα της πρώτης»!
Μόνον ένα σας λέγω και όσοι έχετε πνεύμα Θεού θα το καταλάβετε.
Εάν ίσχυε κάτι τέτοιο και πράγματι στα έσχατα, ήρχοντο οι δύο αυτοί Προφήτες, τότε γιατί να μην μας το αναφέρει ο Κύριός μας σε ένα από τα τρία εσχατολογικά Του Ευαγγέλια;
Πώς είναι ποτέ δυνατόν ένα τέτοιο ΜΕΓΑΛΟ και ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ, να μην το αναφέρει πουθενά και να μην κάνει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ή έστω μία απλή ΝΥΞΗ γι’ αυτὸ ο Χριστός μας;
Αν π.χ. ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στο ΚΔ΄(24ο) Κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ματθαίου, όπου εκεί μας δίνεται από τον ίδιο τον Χριστό ένα πλήρες εσχατολογικό διάγραμμα, και μια αναλυτική περιγραφή των γεγονότων, από την αρχή έως το τέλος, της Δευτέρας Παρουσίας δηλαδή του Κυρίου μας, θα δούμε ότι:
Στην αρχή γίνεται λόγος για εμφάνιση ψευδοπροφητών και ψευδομεσσιών, οι οποίοι μάλιστα προφητεύεται, ότι θα παραπλανήσουν πολύ κόσμο (στιχ. 5). Κατόπιν αναφέρονται πόλεμοι που γίνονται, και ακοές πολέμων που γίνονται σε μακρινές χώρες (στιχ. 6). Αναφέρονται και παγκόσμιοι πόλεμοι (στιχ. 7). Επίσης, γίνεται λόγος για πείνα και φοβερές αρρώστιες και για σεισμούς κατά τόπους (στιχ. 7). Ότι θα έλθουν μεγάλες θλίψεις και οι πιστοί θα διωχθούν για το όνομα του Χριστού (στιχ. 8-9). Σημειώνεται ακόμη ότι η αμαρτία θα λάβει μεγάλες διαστάσεις και οι καρδιές των ανθρώπων θα ψυχρανθούν και δεν θα αγαπούν (στιχ. 10). Μετά επανέρχεται και πάλι στο θέμα των ψευδοπροφητών και λέγει ότι θα πλανήσουν πολλούς (στιχ. 11). Τονίζεται επίσης, ότι αυτές τις ημέρες οι Χριστιανοί πρέπει να εξοπλιστούν με υπομονή (στιχ. 12-13). Στην συνέχεια αναφέρεται η διάδοσις του Ευαγγελίου σε όλη την Οικουμένη (στιχ. 14). Κατόπιν γίνεται λόγος για τον Αντίχριστο και τη μεγάλη θλίψη (στιχ.15-21). Έπειτα σημειώνεται η παρηγορητική προφητεία ότι χάρη των εκλεκτών, συντομεύουν οι ημέρες της μεγάλης θλίψεως (στιχ. 22). Μετά γίνεται λόγος για έντονες φήμες και διαδόσεις εμφανίσεων του Χριστού, εδώ ο Χριστός, εκεί ο Χριστός (στιχ. 23-28). Στην συνέχεια προφητεύονται αναστατώσεις κοσμολογικών διαστάσεων, ανωμαλίες και αναταραχές στον Ήλιο, στην Σελήνη, στα άστρα, οι δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται (στιχ. 29). Τελευταίο εσχατολογικό σημείο παρουσιάζεται στον ουρανό το Σημείο του Υιού του ανθρώπου, δηλαδή ο Σταυρός του Χριστού (στιχ. 30) ενώ αμέσως μετά γίνεται η Δευτέρα Παρουσία (στιχ. 31).
Ο Ματθαίος, αυτά αναφέρει ως γεγονότα των εσχάτων ημερών προ της Συντέλειας. Εάν υπήρχε λοιπόν, και ένα τόσο μεγάλο εσχατολογικό γεγονός όπως η εμφάνιση και παρουσία των δύο Προφητών του Χριστού θα το παρέλειπε;
Ασφαλώς όχι! Αυτό έπρεπε οπωσδήποτε να το αναφέρει.
Ψάξτε όσο θέλετε, αλλά δεν πρόκειται να βρείτε κάτι σχετικό...
Αλλά ούτε και οι άλλοι δύο Ευαγγελιστές Μάρκος και Λουκάς, στις παράλληλες περικοπές τους, ομιλούν για «εμφάνιση» ή «ερχομό» των «δύο Προφητών». Και δεν ομιλούν, γιατί δεν υπάρχει.
Αλλά ούτε ο Απόστολος Παύλος στις 14 επιστολές του, ούτε και οι άλλοι Απόστολοι στις υπόλοιπες επιστολές της Καινής Διαθήκης, κάνουν λόγο για κάτι τέτοιο.
Ένα εσχατολογικό γεγονός τόσο μεγάλων διαστάσεων, το οποίο μάλιστα αποτελεί πηγή χαράς και παρηγοριάς, για όλους τους πιστούς της εποχής εκείνης είναι αδιανόητο να παραληφθεί, ή να ξεχαστεί.
Το ότι κανένα Ευαγγέλιο και καμμία επιστολή της Καινής Διαθήκης δεν κάνει λόγο για αυτό, σημαίνει ότι αυτό είναι πέρα για πέρα ανύπαρκτο. Ας μην παραξενευόμαστε όμως, γιατί ο Απόστολος Παύλος μας προειδοποιεί, ότι την πλάνη θα την ακολουθήσουν πολλοί...
Ας δούμε όμως τα πράγματα προοδευτικά. Ένα-ένα, με την σειρά.
1)
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ
Πράγματι η Ιερά Αποκάλυψις μιλάει όντως για «δύο Μάρτυρες» οι οποίοι μάλιστα θα προφητεύσουν για «1260 ημέρες».
«Καὶ δώσω τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου, καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. οὗτοί εἰσιν αἱ δύο ἐλαῖαι καὶ αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς γῆς ἑστῶσαι. καὶ εἴ τις αὐτοὺς θέλει ἀδικῆσαι, πῦρ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ κατεσθίει τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν· καὶ εἴ τις θέλει αὐτοὺς ἀδικῆσαι, οὕτω δεῖ αὐτὸν ἀποκτανθῆναι».
(Ἀποκ. ια΄, 3-5)
Το θέμα όμως είναι, σε ποιούς αναφέρεται εδώ η Αποκάλυψις και ΠΟΙΟΙ είναι, ή τι είναι πραγματικά αυτοί οι «δύο Μάρτυρες»;
Είναι οι Προφήτες Ηλίας και Ενώχ όπως πιστεύουν οι περισσότεροι;
Είναι κάποιοι σύγχρονοι στην θέση των Προφητών αυτών με τον ζήλο και την δύναμη την δική τους, όπως με την περίπτωση του Τιμίου Προδρόμου που ήλθε στην θέση του Προφήτου Ηλία;
Ή είναι κάτι άλλο πολύ διαφορετικό από αυτό που όλοι μας μέχρι τώρα πιστεύαμε;
Καταρχήν, πριν συνεχίσουμε, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και να διευκρινίσουμε τα εξής, σχετικά με την Ιερά Αποκάλυψιν και τα θέματα της Πίστεώς μας:
α) Ως γνωστόν στην Πίστη μας, την Ορθοδοξία, αποδεχόμαστε ως Αλήθεια, και μάλιστα εξ αποκαλύψεως, μόνον όσα υπάρχουν ή εκπηγάζουν μέσα από την Αγία Γραφή. Ό,τι δεν έχει Αγιογραφική Μαρτυρία ή Απόδειξη ΔΕΝ ισχύει και δεν μπορούμε να το δεχθούμε απόλυτα, με σιγουριά και βεβαιότητα.
Η ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ για όλους εμάς τους Ορθοδόξους είναι η Αγία Γραφή.
Για αυτό και τονίζει ο Απόστολος Παύλος:
«Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον, ὃ οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰ μή τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω». (Γαλ. α΄, 6-9)
Μην βιαστεί να αντιπαραθέσει κανείς (αδαής) λέγοντας ότι έχουμε και την «Ιερά Παράδοση». Γιατί και η «Ιερά Παράδοση» (γραπτή και προφορική) δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ίδια η Αγία Γραφή όπως την έζησαν, την βίωσαν, την ερμήνευσαν και την παρέδωσαν σε όλους ημάς, οι αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες του Κυρίου μας, οι Άγιοι Απόστολοι και οι Αποστολικοί Πατέρες, αλλά στην συνέχεια και οι διάδοχοι αυτών οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες και Διδάσκαλοι.
Ό,τι δηλαδή υπάρχει και αναφέρεται μέσα στην αληθινή «Ιερά Παράδοση», όλα μα ΟΛΑ προϋπάρχουν στην Αγία Γραφή ή εκπηγάζουν μέσα από Αυτήν. Τα πάντα. Έστω και εάν εμείς δεν το γνωρίζουμε και νομίζουμε ότι το αναφέρει ΜΟΝΟ η Ιερά Παράδοσις ή, όπως είναι «της μοδός» και συνηθίζεται να λέγεται πολύ στις μέρες μας, ότι δήθεν η τάδε εορτή (των Εισοδείων π.χ. που είναι πλέον παράδοση της Εκκλησίας) ή το τάδε γεγονός, αναφέρεται ή είναι ειλημμένο από απόκρυφες πηγές και ευαγγέλια.
Οχι! Είναι λάθος! Είναι πλάνη!
Εάν είναι ποτέ δυνατόν ο Θεός και η Εκκλησία Του να καταδέχεται να λαμβάνει ή να δανείζεται γνώσεις και πληροφορίες από τον πατέρα τού Ψεύδους, τον Διάβολον, γιατί δικά του έργα και δημιουργήματα, είναι όλα αυτά τα νόθα και απόκρυφα κείμενα και ευαγγέλια, ή να μας αφήνει υποψία ή περιθώριο, -με τον τρόπο αυτό- να ασχολούμαστε να μελετάμε, να προστρέχουμε και να λαμβάνουμε πληροφορίες και γνώσεις μέσα από θολά και ακάθαρτα νερά της πλάνης και του ψεύδους.
Εάν είναι ποτέ δυνατόν!
Άρα χωρίς μαρτυρία ΜΕΣΑ από την Αγία Γραφή ΤΙΠΟΤΑ και από ΚΑΝΕΝΑΝ δεν μπορεί να σταθεί.
Μόνον ό,τι βασίζεται και στηρίζεται επάνω στην Αγία Γραφή έχει θεμέλιο ισχυρό και μπορεί να γίνει αποδεκτό.
Γι΄αυτό και ο Μέγας Βασίλειος τόνιζε:
«Πᾶν ῥῆμα καὶ πρᾶγμα πιστούσθαι δὲ τῇ μαρτυρίᾳ τῆς θεοπνεύστου Γραφῆς πρὸς πληροφόρησιν μὲν τῶν εὐσεβῶν καταισχύνην δὲ τῶν πονηρῶν». (Μ. Βασίλειος P.G. 31, 744)
β) Η μόνη Αγιογραφική μαρτυρία που υπάρχει για το θέμα των δύο Προφητών είναι αυτή της Αποκαλύψεως.
Όσο και εάν ψάξει κανείς, πουθενά αλλού μέσα σε ολόκληρη την Αγία Γραφή ΔΕΝ θα βρει κάποιο παράλληλο, σχετικό, ή παρόμοιο χωρίο που να λέει κάτι τέτοιο ή έστω κάτι σχετικό ή παρόμοιο.
Ακόμη και όλες οι αναφορές των Αγίων μας για τους δύο Προφήτες, το χωρίον αυτό της Αποκαλύψεως έχουν ως βάση και μαρτυρία.
Οπότε κατά το θέσφατον «εἷς μάρτυς, οὐδείς μάρτυς» λέγομεν και ημείς ότι «μία μαρτυρία» είναι σαν να είναι «καμμία μαρτυρία», την στιγμήν μάλιστα που θα αναιρεθεί και αυτή πλήρως όπως θα δείτε παρακάτω.
Γι’ αυτό και ο Κύριός μας από την Παλαιά Διαθήκη ακόμη, μας τόνιζε ότι για να είναι κάτι αξιόπιστο θα πρέπει να το βεβαιώνουν τουλάχιστον δύο ή τρεις μάρτυρες.
Από εδώ άλλωστε βγήκε και το ανωτέρω νομικόν θέσφατον, «εις μάρτυς, ουδείς μάρτυς».
«Οὐκ ἐμμενεῖ μάρτυς εἷς μαρτυρῆσαι κατὰ ἀνθρώπου κατὰ πᾶσαν ἀδικίαν καὶ κατὰ πᾶν ἁμάρτημα καὶ κατὰ πᾶσαν ἁμαρτίαν, ἣν ἐὰν ἁμάρτῃ· ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων καὶ ἐπὶ στόματος τριῶν μαρτύρων στήσεται πᾶν ρῆμα». (Δευτ. ιθ΄, 15)
γ) Ως γνωστόν η Ιερά Αποκάλυψις είναι το πλέον δυσκολώτερο και δυσερμήνευτο βιβλίο της Αγίας Γραφής και είναι πραγματικά πάρα πολύ δύσκολο να το ερμηνεύσει κανείς ορθά και με βεβαιότητα.
Ακόμη και αυτοί οι Άγιοί μας δεν ετόλμησαν νά το ερμηνεύσουν ολόκληρο, από την αρχή μέχρι το τέλος. Ούτε καν ο μεγάλος ρήτορας και υψιπέτης αετός της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος ερμήνευσε όλη σχεδόν την Καινή Διαθήκη. Την Αποκάλυψη όμως ΔΕΝ την άγγιξε.
Εξαίρεση ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας (6ος αι.) ο οποίος όμως δηλώνει εξ αρχής την αδυναμία του στο να ερμηνεύσει με σιγουριά και ασφάλεια τα όσα λέγει η Αποκάλυψις, το πράττει όμως τελικά από υπακοή σε κάποιον Μακάριον, όπως λέγει στον Πρόλογό του:
«Πολλάκις αἰτηθείς ὑπό πολλῶν, ἐξ ἀγάπης μείζονα τῆς ἐμῆς διανοίας ἐσχηκότων ὑπόληψιν, ἀναπτύξαι τήν τοῦ Θεολόγου Ἰωάννου Ἀποκάλυψιν, καί τοῖς μετά τήν αὐτῆς ὁπτασίαν χρόνοις ἐφαρμόσαι τά προφητευθέντα, τοῖς ὑπέρ ἐμέ ἐγχειρῆσαι ἀνεβαλόμην∙ εἰδώς μεγάλης τοῦτο εἶναι διανοίας, καί (τῷ) θείῳ Πνεύματι πεφωτισμένης, τῶν μυστικῶς τοῖς ἁγίοις ἐωραμένων ἐν τῷ μέλλοντι χρόνῳ συμβήσεσθαι, ποιεῖσθε ἀνάπτυξιν. Εἰ γάρ τῶν παλαιῶν προφητῶν αἱ βίβλοι ὑπό πολλῶν ἑρμηνευθεῖσαι, ἔτι τό βάθος τῶν ἐν αὐταῖς μυστηρίων (τοῖς πᾶσιν) ἔχουσιν ἀθέατον ἄχρι τῆς ἡμέρας ἐκείνης ἐν ᾗ τῆς μερικῆς καταργουμένης γνώσεως ἡ τελεία ἀναδειχθήσεται∙ καίπερ τά πλεῖστα περί τῆς τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν πρώτης ἐπιφανείας κηρύξασαι, εἰ καί τινα τούτοις ἀναμίξ καί περί τῆς δευτέρας αὐτοῦ παρουσίας κατήγγειλαν∙ πῶς ἄν τις οὐ τολμηρός δειχθήσεται, προφητικοῦ μέν ἀμέτοχος ὥν Πνεύματος, ἐγχειρῶν δε ἐκείνοις ὧν οὕπω το τέλος τεθέαται; Ἀλλ΄ ἐπεί ὑπακοή μέν ὑπέρ θυσίαν ἀγαθή, ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει, καί ἡ ἀγάπη οὐ πίπτει, κατά τον Ἀπόστολον∙ ταύτῃ συνδεδεμένος τῇ θεαρέστῳ σου ψυχῇ, ὦ Μακάριε, ἐλπίζων τε δι’ αὐτῆς τήν τε τῶν ἐλλειμμάτων ἀναπλήρωσιν, τόν τε τῆς ὑπακοῆς μισθόν, ἥν (τῆς) ἀγάπης οἶδα καρπόν, τό ἐπιταχθέν ἐν ὀλίγῳ πληρώσω σύν Θεῷ τῷ σοφίζοντι».
(Ἁγίου Ἀνδρέα Καισαρείας P.G. 106, 217).
Και ακόμη ο Αρέθας Καισαρείας (9ος αι.) ο οποίος εν πολλοίς επαναλαμβάνει εν συντομία τον Άγιον Ανδρέα, ο Άγιος Οικουμένιος Τρίκκης (6ος αι.) και ένας δύο ακόμη πολύ μεταγενέστερα.
Αλλά και όσοι σύγχρονοι και νεώτεροι ασχολήθηκαν δήλωσαν εκ των προτέρων την αδυναμία τους και την άγνοιά τους, γράφοντας ότι ερμηνεύουν «το κατά δύναμιν» (οπότε αντιλαμβάνεσθαι ότι ανάλογα με την «δύναμιν» του καθενός των, είχαμε και το αποτέλεσμα) και περισσότερο μετέφραζαν απλά τα όσα ήταν εκεί γραμμένα, παρά τα ερμήνευαν, τα επεξηγούσαν και τα υπομνημάτιζαν.
Άλλωστε αυτό το ίδιο τό βιβλίον της ιεράς Αποκαλύψεως, μας τονίζει ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν θα μπορέσει να ερμηνεύσει επακριβώς τα όσα γράφονται εκεί, γιατί είναι σφραγισμένο με επτά Σφραγίδες των οποίων τα κλειδιά κατέχει ΜΟΝΟΝ ο Κύριός μας, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.
«Καί εἶδον ἐπὶ τὴν δεξιὰν τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου βιβλίον γεγραμμένον ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν, κατεσφραγισμένον σφραγῖσιν ἑπτά. καὶ εἶδον ἄγγελον ἰσχυρὸν κηρύσσοντα ἐν φωνῇ μεγάλη· τίς ἄξιός ἐστιν ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον καὶ λῦσαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ; καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο ἐν τῷ οὐρανῷ οὔτε ἐπὶ τῆς γῆς οὔτε ὑποκάτω τῆς γῆς ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν αὐτό. καὶ ἐγὼ ἔκλαιον πολύ, ὅτι οὐδεὶς ἄξιος εὑρέθη ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον οὔτε βλέπειν αὐτό. καὶ εἷς ἐκ τῶν πρεσβυτέρων λέγει μοι· μὴ κλαῖε. ἰδοὺ ἐνίκησεν ὁ λέων ὁ ἐκ τῆς φυλῆς ᾿Ιούδα, ἡ ρίζα Δαυΐδ, ἀνοῖξαι τὸ βιβλίον καὶ τὰς ἑπτὰ σφραγῖδας αὐτοῦ». (Αποκ. ε΄, 1-5)
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει, σε καμμία περίπτωση, ότι δεν μπορούμε να διαβάζουμε και να μελετάμε ή και να προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε και να κατανοήσουμε το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Κάθε άλλο.
Φυσικά και μπορούμε, γιατί διαφορετικά δεν θα μας χρησίμευε σε τίποτα (θα ήταν δηλαδή «άχρηστο», άπαγε της βλασφημίας) ούτε θα είχε κανένα νόημα η συγγραφή του και η καταχώρησή του στον Κανόνα της Καινής Διαθήκης με όλα τα υπόλοιπα βιβλία της.
Άλλωστε, η ίδια η Αποκάλυψις προτρέπει και μακαρίζει όσους ακούουν και μελετούν το βιβλίο της Αποκαλύψεως, αλλά και τηρούν τα «εν αυτή γεγραμμένα».
Και για να προτρέπει και να μακαρίζει, σημαίνει ότι ΠΡΕΠΕΙ να την μελετάμε και ότι εκ της μελέτης αυτής σίγουρα κάποιοι κάτι θα κατανοήσουν, απ’ όλα αυτά τα φοβερά μυστήρια, διότι αντίθετα εάν δεν συνέβαινε αυτό και ενώ διάβαζαν δεν μπορούσαν να καταλάβουν τίποτε, τότε πώς θα μπορούσαν να τηρήσουν αυτά που είναι γραμμένα μέσα σ΄αυτήν;
Οπότε όπως καταλαβαίνετε και πάλι δεν θα μας εχρησίμευε σε τίποτε.
«Μακάριος ὁ ἀναγινώσκων καὶ οἱ ἀκούοντες τοὺς λόγους τῆς προφητείας καὶ τηροῦντες τὰ ἐν αὐτῇ γεγραμμένα». (Ἀποκ. α΄, 3)
Μπορεί λοιπόν τα κλειδιά της Αποκαλύψεως, να τα κατέχει ΜΟΝΟΝ ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, (όπως βέβαια και όλων των άλλων μυστηρίων της Πίστεώς μας) αλλά όπως μας λέγει ο Ίδιος σε άλλο σημείο της Γραφής, τα μυστήρια αυτά δύναται να τα αποκαλύψει, όποτε κρίνει Εκείνος, και όποτε εάν θελήσει, ή εάν θέλετε όταν θα έλθει «το πλήρωμα του χρόνου» (Γαλ. δ’, 4) σε όποιον θέλει.
«Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι». (Ματθ. ια΄, 27)
Αλλού πάλι μας τονίζει ότι τίποτε δεν πρόκειται να μείνει κρυφό, μυστικό και κεκαλυμμένο, αλλά ΟΛΑ κάποια στιγμή θα φανερωθούν και θα γίνουν γνωστά. «οὐδὲν δὲ συγκεκαλυμμένον ἐστὶν ὃ οὐκ ἀποκαλυφθήσεται, καὶ κρυπτὸν ὃ οὐ γνωσθήσεται». (Λουκ. ιβ΄, 2)
Ας μην ξεχνάμε ακόμη και τον Προφήτη Δανιήλ, ο οποίος μας λέγει σαφέστατα, ότι στα έσχατα χρόνια ο Θεός, προς χάριν των πιστών, θα αποκαλύψει πολλά από όλα αυτά τα μυστήρια, στους «ευσεβείς και νοήμονες».
«καὶ ἐγὼ ἤκουσα καὶ οὐ συνῆκα καὶ εἶπα· Κύριε, τί τὰ ἔσχατα τούτων; καὶ εἶπε· δεῦρο Δανιήλ, ὅτι ἐμπεφραγμένοι καὶ ἐσφραγισμένοι οἱ λόγοι, ἕως καιροῦ πέρας· ἐκλεγῶσι καὶ ἐκλευκανθῶσι καὶ πυρωθῶσι καὶ ἁγιασθῶσι πολλοί, καὶ ἀνομήσωσιν ἄνομοι· καὶ οὐ συνήσουσι πάντες ἄνομοι, καὶ οἱ νοήμονες συνήσουσι». (Δαν. ιβ’, 8 - 10)
δ) Και ένα ακόμη πολύ σημαντικό στοιχείο που πρέπει να ηξεύρουμε, για να μπορέσει κάποιος να μελετήσει ευχερέστερα την Αποκάλυψη είναι ότι στην Αποκάλυψη ΔΕΝ υπάρχει πάντοτε χρονική σειρά και αλληλουχία του κειμένου. Το ένα Κεφάλαιο δηλαδή δεν είναι κατ΄ ανάγκη συνέχεια του προηγούμενου ή του επόμενου.
Εδώ δεν υπάρχει απαραίτητα χρονική σειρά μέσα σε ένα και το αυτό κεφάλαιο, πόσω μάλλον στα κεφάλαια μεταξύ τους.
Οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν είναι εύκολο κάποιος να στηριχθεί επάνω εκεί (στην χρονική δηλαδή σειρά και συνέχεια του κειμένου) για να ερμηνεύσει-ταξινομήσει κάποια θέματα κατά το δοκούν, όπως αυτός νομίζει, θέλει, τον βολεύει, του αρέσει, του ταιριάζει και πιστεύει.
ε) Επίσης πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε την Αποκάλυψη, με την στενή έννοια των όσων λέγονται και γράφονται εκεί, επιφανειακά, περιορισμένα, κοντόφθαλμα, εθνικιστικά, και άλλα παρόμοια, περιορίζοντάς την μόνο σε μία εποχή, σε ένα τόπο, σε κάποιους ανθρώπους και σε κάποια μεμονωμένα γεγονότα.
Τι θα συμβεί π.χ. στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Ευρώπη; Θα γίνει π.χ. ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και πότε; Θα γίνει Ελληνοτουρκικός πόλεμος και πότε; Θα πάρουμε την Πόλη και την Αγιά-Σοφιά και πότε; και άλλα τέτοια μικρά, πτωχά και ασήμαντα πράγματα και γεγονότα που έχουν σχέση με εμάς τους Έλληνες είτε με οποιονδήποτε άλλο λαό και έθνος.
ΟΧΙ! αδελφοί μου!
Η Αποκάλυψις ΔΕΝ έχει γραφτεί για κανένα λαό και έθνος «περιούσιο» ή μη!
Ούτε για να μας πει (με την στενή έννοια του όρου) τι θα γίνει σήμερα αύριο και μεθαύριο στο κάθε έθνος και στην ζωή του καθενός μας.
Η Αποκάλυψις, αναφέρεται γενικότερα σε ΟΛΗ την Ιστορία αυτού του κόσμου -και όχι μόνον- από την Αρχή της Δημιουργίας μέχρι το Τέλος του ορατού αυτού Κόσμου και τον ερχομόν της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας. Επεκτείνεται ακόμη και πέραν αυτού μιλώντας για την αιώνιο ζωή και Βασιλεία του Κυρίου μας. Δεν υπάρχει σημαντικό σημείο και πτυχή και γεγονός της Δημιουργίας του κόσμου και της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους , που αφορά την σωτηρία μας, το οποίο δεν περιλαμβάνεται σε αυτήν.
Το κυρίως θέμα της βέβαια, είναι τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης (από την Πρώτη Παρουσία έως την Δεύτερη Παρουσία του Κυρίου μας), ενώ κεντρική της ιδέα είναι η ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ του Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας Του εναντίον του Διαβόλου, του Αντιχρίστου, και όλων των αντιχρίστων δυνάμεων και των οργάνων τους, καθώς και η Δευτέρα και ένδοξη Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η Κρίση ζώντων και τεθνεώτων -όλου του ανθρωπίνου γένους- και η αιώνια Ζωή και Βασιλεία του Ιησού Χριστού και των πιστών.
Το ΚΕΝΤΡΟ όμως και η ΟΥΣΙΑ της Ιεράς Αποκαλύψεως δεν είναι τίποτε άλλο από τον πόλεμο που κάνει ανέκαθεν, ευθύς εξ αρχής, ο Διάβολος εναντίον του Θεού, προσπαθώντας να ματαιώσει το «Μυστήριον της ευσεβείας», το σχέδιο δηλαδή του Θεού για την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, μέσα από το ιδικόν του «Μυστήριον της Ανομίας» δηλαδή τον ερχομό του ΑΝΟΜΟΥ (του Αντιχρίστου), για να προσκυνηθεί έτσι επιτέλους μέσω αυτού (του Αντιχρίστου) ως θεός επί της γης.
Και επειδή τελικά, όπως ήταν αναμενόμενο, αποτυγχάνει να ματαιώσει την Σάρκωση του Θεού Λόγου, οργίζεται, φρίττει, λυσσομανάει και από το κακό του στρέφεται εναντίον της «γυναίκας» που έτεκε «τον άρρενα υιόν» δηλαδή της Εκκλησίας του Χριστού και του λαού του Θεού, των πιστών μελών του Σώματος του Χριστού, πολεμώντας τους με πολλούς και διαφόρους τρόπους προκειμένου να τους νικήσει και τελικά να τους φονεύσει. Και πάλιν όμως αποτυγχάνει και φυσικά η μεγάλη νίκη είναι και πάλι του Ιησού Χριστού (αλλά και της Εκκλησίας Του), ο οποίος «εξήλθε νικών και ίνα νικήση». (Αποκ. στ΄,1)
Αυτή είναι με λίγα λόγια ΟΛΗ η ουσία και το νόημα του βιβλίου της Αποκαλύψεως.
Οπότε όπως καταλαβαίνετε, όποιος προσπαθεί να δει και να ερμηνεύσει διαφορετικά την ιερά Αποκάλυψη, είναι απόλυτα βέβαιο ότι θα αποτύχει και θα οδηγηθεί σε παρερμηνείες και πλάνες.
Το ΙΑ΄ (11ον) Κεφάλαιο της Αποκαλύψεως
Έπειτα από όλες αυτές τις απαραίτητες διευκρινίσεις, ας έλθουμε και στο περί ου ο λόγος Κεφάλαιο της Αποκαλύψεως.
Εάν διαβάσει κανείς το ΙΑ΄Κεφάλαιον, αυτό που μιλάει υποτίθεται για τους «δύο Προφήτες», πουθενά δεν θα βρει κάποια αναφορά για τον Αντίχριστον.
Διαβάστε το όσο θέλετε, δεν θα βρείτε τίποτε.
Αφού όμως οι «δύο Προφήτες», θα είναι σύγχρονοι του Αντιχρίστου και θα έλθουν για να τον πολεμήσουν, λογικά δεν θα έπρεπε κάπου, στο κεφάλαιο αυτό, να αναφέρεται, είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά το πρόσωπο του Αντιχρίστου;
Φυσικά και θα έπρεπε. Γιατί δεν αναφέρεται τίποτε λοιπόν;
Το μόνον ίσως σημείο, σε όλο το κεφάλαιο, που θα μπορούσε να σταθεί κάποιος, και να πει ότι εδώ ίσως αναφέρεται στον Αντίχριστον, είναι ο 7ος στίχος, όπου μιλάει για το «θηρίον» που θα κάνει πόλεμο με τους δύο αυτούς Προφήτας και θα τους νικήσει. (ίσως από εκεί να προήλθε και όλη αυτή η σύγχυση και παρεξήγηση).
«Καὶ ὅταν τελέσωσι τὴν μαρτυρίαν αὐτῶν, τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου ποιήσει μετ᾿ αὐτῶν πόλεμον καὶ νικήσει αὐτοὺς καὶ ἀποκτενεῖ αὐτούς». (Ἀποκ. ια’, 7)
Εάν όμως προσέξει κανείς καλά, θα ιδεί ότι εδώ μιλάει για το «θηρίον» που πρόκειται να ανέβει από την άβυσσον, «τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου», το οποίον όμως ΔΕΝ είναι ο Αντίχριστος, αλλά ο Διάβολος, όπως άλλωστε η ίδια η Αποκάλυψις μας λέγει στο ΙΖ΄(17ον) κεφάλαιο της. Ο Αντίχριστος είναι το άλλο «θηρίον» αυτό που βγαίνει μέσα από την γη, (Αποκ. ιγ΄, 11) όπως έχουμε αποδείξει στο σχετικό κεφάλαιο για τα τρία θηρία (όσοι θέλετε ανατρέξτε εκεί για περισσότερα στοιχεία).
Ή έστω, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι το «θηρίον» με τα 7 κεφάλια και τα 10 κέρατα «το αναβαίνον εκ της θαλάσσης». Δεν υπάρχει κανένας Άγιος και ερμηνευτής που να λέγει ή να υποστηρίζει ότι ο Αντίχριστος είναι το «τὸ θηρίον τὸ ἀναβαῖνον ἐκ τῆς ἀβύσσου».
Ούτε όμως το προηγούμενο Κεφάλαιο (το 10ον) αλλά και το επόμενο (το 12ον) της Αποκαλύψεως μιλάει πουθενά για Αντίχριστο, είτε κυριολεκτικά είτε συμβολικά ή αλληγορικά ως κάποιο «θηρίο».
Ειδικά το 12ον Κεφάλαιο αναφέρεται στό Μυστήριον της Θείας Ενανθρωπήσεως και της Εκκλησίας Του, αλλά και τον πόλεμο του Σατανά εναντίον τους, όπως θα δούμε πιο αναλυτικά παρακάτω.
Άρα αναφορά για ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ όχι μόνον μέσα σε αυτό το Κεφάλαιο, το 11ον, αλλά ούτε και στα άλλα δύο, το προηγούμενο (10ον) και το επόμενο (12ον).
Οπότε από πού προκύπτει ότι οι «δύο» αυτοί Προφήτες θα ήρχοντο στην εποχή του Αντιχρίστου για να τον πολεμήσουν και να στηρίξουν τους πιστούς; Από πουθενά.
Το Διάστημα των «1260 ημερών» και των «42 μηνών»
Μερικοί ίσως θα προτρέξουν και θα πουν ότι ένα επιχείρημα που «αποδεικνύει» ότι οι δύο Προφήτες πράγματι θα έλθουν την εποχή του Αντιχρίστου είναι το σημείο που λέγει ότι, οι δύο αυτοί Προφήτες προφητεύουσι για «1260 ημέρες» που είναι ακριβώς το ίδιο διάστημα (σύμφωνα με αυτούς) του διωγμού των πιστών όταν ο Αντίχριστος θα κυνηγήσει την Εκκλησία.
«Καὶ τὴν αὐλὴν τὴν ἔξωθεν τοῦ ναοῦ ἔκβαλε ἔξω καὶ μὴ αὐτὴν μετρήσῃς, ὅτι ἐδόθη τοῖς ἔθνεσι, καὶ τὴν πόλιν τὴν ἁγίαν πατήσουσι μῆνας τεσσαράκοντα δύο. καὶ δώσω τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου, καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους». (Ἀποκ. ια΄, 2-3).
«Καὶ ἡ γυνὴ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἐκεῖ τρέφωσιν αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα». (Ἀποκ. ιβ΄,6).
«Καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ; καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίαν· καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι μῆνας τεσσαράκοντα δύο». (Ἀποκ. ιγ΄, 4-5).
Να! Θα πουν! Βλέπετε;
Τα διαστήματα που αναφέρονται εδώ στην Αποκάλυψη είναι όλα τα ίδια. Είναι ακριβώς ο ίδιος χρόνος. «1260 ημέρες» προφητεύουν οι δύο Μάρτυρες. «1260 ημέρες» θα είναι κρυμμένη η «γυνή» στην έρημο. «42 μήνες» (δηλ. «1260 ημέρες») θα κρατήσει ο διωγμός της Εκκλησίας από τον Αντίχριστον κλπ.
Άρα υπάρχει στενή σχέση μεταξύ όλων αυτών.
Ναί! Πράγματι είναι το ίδιο διάστημα, οι «1260 ημέρες» και οι «τεσσαράκοντα δύο μήνας» και υπάρχει στενή σχέση μεταξύ όλων αυτών, όπως θα δούμε.
Οι 1260 ημέρες=42 μήνες και οι 42 μήνες=1260 ημέρες.
Οι 42 μήνες αλλά και οι 1260 ημέρες είναι τρισήμισυ χρόνια
3 (χρόνια) x 12 μήνες =36 (μήνες) +6 (μήνες) =42 μήνες
3 (χρόνια) x 365 (ημέρες) =1095 και 5 (μήνες) x 30 ημέρες =150 ημέρες και 15 ημέρες. (1095+150+15=1.260 ημέρες).
Ποιός όμως σας είπε, πρώτον, ότι τα «θηρία», τα γεγονότα και οι χρόνοι που αναφέρονται εκεί, στα τρία αυτά διαφορετικά κεφάλαια, ταυτίζονται μεταξύ τους; Ήδη παραπάνω αναφερθήκαμε σ΄αυτό και είπαμε ότι ΔΕΝ υπάρχει απαραίτητα χρονική σειρά και λογική συνέχεια ενός κειμένου, αλλά και των κεφαλαίων μεταξύ τους.
Και δεύτερον, ποιός μας λέει ότι το διάστημα αυτό είναι κυριολεκτικό; Από πού προκύπτει αυτό;
Γιατί το συγκεκριμένο αυτό διάστημα των «1260 ημερών» ή των «42 μηνών» να είναι κυριολεκτικό και όλα τα άλλα διαστήματα που υπάρχουν μέσα εις την Αποκάλυψιν να είναι συμβολικά; Γιατί να μην είναι και τα άλλα κυριολεκτικά; Ή γιατί να μην είναι όλα συμβολικά;
Όπως π.χ.:
1) Το διάστημα των χιλίων χρόνων που αναφέρεται στο Κ΄ Κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, από όπου προέκυψαν και οι λεγόμενοι «Χιλιαστές», οι Ιεχωβάδες. Ποιός από τους πραγματικά Ορθόδοξους πιστούς δεν γνωρίζει ότι το διάστημα αυτό είναι συμβολικό και ότι περιλαμβάνει όλο τον χρόνο από την Πρώτη έως την Δεύτερη Παρουσία του Χριστού;
«καὶ ἐκράτησε τὸν δράκοντα, τὸν ὄφιν τὸν ἀρχαῖον, ὅς ἐστι Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην, καὶ ἔδησεν αὐτὸν χίλια ἔτη, καὶ ἔβαλεν αὐτὸν εἰς τὴν ἄβυσσον, καὶ ἔκλεισε καὶ ἐσφράγισεν ἐπάνω αὐτοῦ, ἵνα μὴ πλανᾷ ἔτι τὰ ἔθνη, ἄχρι τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη· μετὰ ταῦτα δεῖ αὐτὸν λυθῆναι μικρὸν χρόνον». (Αποκ. κ΄2-3)
2) Οι 144.000 από όλες τις φυλές του Ισραήλ που αναφέρεται στο Ζ΄ Κεφάλαιο της Αποκαλύψεως .
«Καὶ ἤκουσα τὸν ἀριθμὸν τῶν ἐσφραγισμένων· ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ἐσφραγισμένοι ἐκ πάσης φυλῆς υἱῶν ᾿Ισραήλ· ἐκ φυλῆς ᾿Ιούδα δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι, ἐκ φυλῆς Ρουβὴν δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Γὰδ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς ᾿Ασὴρ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Νεφθαλεὶμ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Μανασσῆ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Συμεὼν δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Λευῒ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς ᾿Ισσάχαρ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Ζαβουλὼν δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς ᾿Ιωσὴφ δώδεκα χιλιάδες, ἐκ φυλῆς Βενιαμὶν δώδεκα χιλιάδες ἐσφραγισμένοι. (Αποκ. ζ΄, 4-7)
3) Οι 144.000 παρθένοι οι οποίοι δεν εμολύνθησαν μετὰ γυναικών, που αναφέρεται στο ΙΔ΄ Κεφάλαιο της Αποκαλύψεως.
«Καί εἶδον, καὶ ἰδοὺ τὸ ἀρνίον ἑστηκὸς ἐπὶ τὸ ὄρος Σιών, καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, ἔχουσαι τὸ ὄνομα αὐτοῦ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ γεγραμμένον ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν... καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο μαθεῖν τὴν ᾠδὴν εἰ μὴ αἱ ἑκατὸν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οἱ ἠγορασμένοι ἀπὸ τῆς γῆς. οὗτοί εἰσιν οἳ μετὰ γυναικῶν οὐκ ἐμολύνθησαν· παρθένοι γάρ εἰσιν. οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκολουθοῦντες τῷ ἀρνίῳ ὅπου ἂν ὑπάγῃ. οὗτοι ἠγοράσθησαν ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἀπαρχὴ τῷ Θεῷ καὶ τῷ ἀρνίῳ· καὶ οὐχ εὑρέθη ψεῦδος ἐν τῷ στόματι αὐτῶν· ἄμωμοι γάρ εἰσιν». (Αποκ. ιδ΄, 1-5)
Δηλαδή μόνον 144.000 χιλιάδες θα σωθούν από τους Εβραίους; Αν είναι ποτέ δυνατόν! Και εάν θα μπορούσε να ισχυρισθεἰ κανείς ότι είναι κυριολεκτικό, τότε γιατί αναφέρει ακριβώς 144.000 και όχι 139.999 ή 144.001 αλλά 144.000 ακριβώς;
Και ακόμη, γιατί να αναφέρει ότι θα σωθούν 12.000 ακριβώς από κάθε φυλή του Ισραήλ; (12χ12.000=144.000) Δηλαδή ούτε 11.999 ούτε 12.001. Εάν είναι ποτέ δυνατόν!!!
4) Το διάστημα των πέντε μηνών, που αναφέρεται στο Θ΄ Κεφάλαιο της Αποκαλύψεως.
«Καί ὁ πέμπτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ εἶδον ἀστέρα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεπτωκότα εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἡ κλεὶς τοῦ φρέατος τῆς ἀβύσσου, καὶ ἤνοιξε τὸ φρέαρ τῆς ἀβύσσου, καὶ ἀνέβη καπνὸς ἐκ τοῦ φρέατος ὡς καπνὸς καμίνου καιομένης, καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος καὶ ὁ ἀὴρ ἐκ τοῦ καπνοῦ τοῦ φρέατος. καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐξῆλθον ἀκρίδες εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐδόθη αὐταῖς ἐξουσία ὡς ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ σκορπίοι τῆς γῆς· καὶ ἐρρέθη αὐταῖς ἵνα μὴ ἀδικήσωσι τὸν χόρτον τῆς γῆς οὐδὲ πᾶν χλωρὸν οὐδὲ πᾶν δένδρον, εἰ μὴ τοὺς ἀνθρώπους οἵτινες οὐκ ἔχουσι τὴν σφραγῖδα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν. καὶ ἐδόθη αὐταῖς ἵνα μὴ ἀποκτείνωσιν αὐτούς, ἀλλ᾿ ἵνα βασανισθῶσι μῆνας πέντε· καὶ ὁ βασανισμὸς αὐτῶν ὡς βασανισμὸς σκορπίου, ὅταν παίσῃ ἄνθρωπον». (Αποκ. θ΄, 1-5)
5) Οι 7.000 άνθρωποι που σκοτώθηκαν σε σεισμό, που αναφέρεται στο ΙΑ΄ Κεφάλαιο της Αποκαλύψεως
«Καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐγένετο σεισμὸς μέγας, καὶ τὸ δέκατον τῆς πόλεως ἔπεσε, καὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῷ σεισμῷ ὀνόματα ἀνθρώπων χιλιάδες ἑπτά, καὶ οἱ λοιποὶ ἔμφοβοι ἐγένοντο καὶ ἔδωκαν δόξαν τῷ Θεῷ τοῦ οὐρανοῦ». (Αποκ. ια΄,13)
Δηλαδή ακριβώς 7.000 άνθρωποι; Ούτε ένας λιγότερος ούτε ένας περισσότερος;
6) Τα 1600 στάδια. Η απόσταση που έφθασε το εκχυθέν αίμα, από την τιμωρία του Θεού.
«Καὶ ἔβαλεν ὁ ἄγγελος τὸ δρέπανον αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐτρύγησε τὴν ἄμπελον τῆς γῆς, καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν ληνὸν τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τὴν μεγάλην. καὶ ἐπατήθη ἡ ληνὸς ἔξω τῆς πόλεως, καὶ ἐξῆλθεν αἷμα ἐκ τῆς ληνοῦ ἄχρι τῶν χαλινῶν τῶν ἵππων ἀπὸ σταδίων χιλίων ἑξακοσίων». (Αποκ. ιδ΄, 19-20).
Δηλαδή ακριβώς 1600 στάδια; Ούτε ένα λιγότερο ούτε ένα περισσότερο;
7) Οι 10 ημέρες θλίψεων.
«Μηδὲν φοβοῦ ἃ μέλλεις παθεῖν. ἰδοὺ δὴ μέλλει βαλεῖν ὁ διάβολος ἐξ ὑμῶν εἰς φυλακὴν ἵνα πειρασθῆτε, καὶ ἕξετε θλῖψιν ἡμέρας δέκα. γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς. ῾Ο ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις. ῾Ο νικῶν οὐ μὴ ἀδικηθῇ ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ δευτέρου». ( Αποκ. β΄10-11).
Δηλαδή η Εκκλησία της Σμύρνης διαχρονικά θα δοκιμασθεί και θα πειρασθεί ΜΟΝΟ για 10 ημέρες; Πολύ αφελές.
Και άλλα παρόμοια.
Ποιός λοιπόν θα μας διαβεβαιώσει ότι ΜΟΝΟΝ το διάστημα αυτό των «1260 ημερών» και των «42 μηνών» είναι κυριολεκτικά και τα άλλα όχι; Ποιός θα μπορέσει να μας το επιβεβαιώσει ή αποδείξει;
Φυσικά, ΚΑΝΕΝΑΣ!...
Βέβαια το μεγάλο και σοβαρό λάθος που γίνεται εδώ είναι, ότι όλοι αυτοί προσπαθούν να συνδέσουν τα κεφάλαια μεταξύ τους ή να κάνουν συρραφές χωρίων που «ταιριάζουν», «δένουν» και «κολλάνε» μεταξύ τους προκειμένου να καταλήξουν εκεί που θέλουν ή και πιστεύουν.
Μέγα σφάλμα! Λέγει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος:
«Μή γάρ δή τοῦτο μόνον ἐξετάσωμεν… ἀλλά καί τήν ἀκολουθίαν ἅπασαν καί ὑπέρ τίνων εἴρηται, καί παρά τίνος, καί πρό τίνα, καί διά τί, καί πότε, καί πῶς∙ οὐ γάρ ἀρκεῖ το λέγειν ὅτι ἐν ταῖς γραφαῖς γέγραπται, οὐδέ ἁπλῶς παρασπῶντας ρήματα, καί σπαράσσοντας τά μέλη τοῦ σώματος τῶν θεοπνεύστων Γραφῶν, ἔρημα καί γυμνά τῆς οἰκείας αὐτῶν συναφείας λαβόντας, ἐπ’ ἐξουσίας καί ἅ δεῖ ἐπηρεάζειν αὐτοῖς∙ οὕτω γάρ πολλά δόγματα διεφθαρμένα εἰς τον βίον εἰσενήνεκται». (Ἁγίου Χρυστοστόμου P.G. 56, 79 Β)
Εάν προσέξετε καλώς αγαπητοί μου αδελφοί, θα δείτε ότι ειδικά στο 12ον Κεφάλαιο γίνεται αναφορά, όπως ήδη είπαμε, για το Μυστήριον της Θείας Ενανθρωπήσεως και της Εκκλησίας Του.
Μιλάει για την Υπεραγία Θεοτόκον, την Παναγία μας και την Γέννηση του Ιησού Χριστού, την ίδρυση της Εκκλησίας του Χριστού και τον πόλεμο του Σατανά εναντίον τους. (στίχ. 1-6)
Παρεμβάλλεται ο πόλεμος που έγινε στους ουρανούς μεταξύ των Αγγέλων και των δαιμόνων, -πολύ πριν δημιουργηθεί ακόμη ο άνθρωπος- γίνεται ονομαστική αναφορά στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, ως κεντρικό πρόσωπο στην πάλη αυτή, αφού ως γνωστόν Εκείνος βροντοφώναξε σε όλους τους Αγγέλους το «στῶμεν καλῶς στῶμεν μετά φόβου» και ακολουθεί η πτώση του Εωσφόρου και των δαιμόνων του. (στιχ. 7-10)
Και στην συνέχεια επανέρχεται στον διωγμό και τον πόλεμο που εξαπολύει ο Διάβολος για να εξαφανίσει την «γυναίκα» που εγέννησε τον «άρρενα», δηλαδή αρχικά την Παναγία μας με τον Χριστόν, ενώ στην συνέχεια την Εκκλησία του Χριστού και τους Αγίους Της, τα πιστά Της μέλη. (στιχ. 10-17)
Μιλάει όπως βλέπετε ξεκάθαρα, αλλά και όπως το ερμηνεύουν οι Άγιοί μας, για τό Μυστήριον της Θείας Ενανθρωπήσεως και το Μυστήριον της Εκκλησίας, (που είναι οι δύο όψεις της μιας εικόνος) αλλά και την προσπάθεια του Διαβόλου να το αποτρέψει αυτό. Αν και φυσικά ο Διάβολος δεν εγνώριζε ότι ο Θεός θα γινόταν άνθρωπος, αφού ούτε οι Άγγελοι το εγνώριζον. «Τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον καί ἀγγέλοις ΑΓΝΩΣΤΟ μυστήριο διά σοῦ Θεοτόκε τοῖς ἐπί γῆς πεφανέρωται...». (Ἀναστάσιμον Θεοτοκίον Δ΄ Ἤχου).
Επειδή όμως ο Θεός στον Παράδεισο, του είχε πει ότι κάποιος απόγονος της γυναικός θα του συντρίψει την κεφαλή, «καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γεν. γ’, 15) έψαχνε, περίμενε και καραδοκούσε ποιος θα ήταν αυτός ο αντίπαλος, ώστε να τον βγάλει από την μέση, ει δυνατόν και πριν ακόμη γεννηθεί. Πού να φανταζόταν ότι Αυτός ο αντίπαλος θα ήταν ο ίδιος ο Θεός Λόγος. Γι΄αυτό ακριβώς επειδή και δεν μπορούσε ΠΟΤΕ να φανταστεί κάτι τέτοιο, τον οδήγησε στον Σταυρό και στον θάνατον, νομίζοντας ότι έτσι θα τον νικήσει. Τελικά όμως συνέβει το αντίθετο. Με την Σταυρική θυσία και την Ανάσταση του Κυρίου μας συνετρίβει και εξοντώθηκε αυτός άπαξ διά παντός.
Λέγει πολύ όμορφα ο Χρυσορρήμων Ιωάννης στον κατηχητικό του λόγο:
«Ἔλαβε γῆν καί συνήντησεν οὐρανῷ. Ἔλαβεν ὅπερ ἔβλεπε καί πέπτωκεν ὅθεν οὐκ ἔβλεπε. Ποῦ σου, θάνατε, το κέντρον; Ποῦ σου, ἅδη, το νῖκος; Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι. Ἀνέστη Χριστός καί πεπτώκασι δαίμονες. Ἀνέστη Χριστός καί χαίρουσιν ἄγγελοι. Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος. Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. Αὐτῷ ἡ δόξα καί το κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.»!
Και όταν τέλος είδε ότι δεν τα κατάφερε και η «γυναίκα» (δηλαδή η Παναγία μας και η Εκκλησία) του ξέφυγε, τότε οργίσθηκε ο Δράκων (δηλαδή ο Διάβολος) και από την μεγάλη του αυτή οργή, τον θυμό και τον φθόνον, έφυγε για να κάνει πόλεμο «μετὰ τοῦ σπέρματος αὐτῆς». Να κυνηγήσει δηλαδή όλους τους πιστούς τους τηρούντας τις εντολές του Θεού και εχόντων την μαρτυρία του Ιησού Χριστού.
Να τους κυνηγήσει για πόσο;
Για 1, 2, ή 3,5 χρόνια; Εάν το διάστημα αυτό των «1260 ημερών» είναι κυριολεκτικό; ή για λίγο περισσότερο, για 10, 20 50, ή 100 χρόνια;
Ούτε για 3,5 ούτε για 100 χρόνια φυσικά, αλλά για όλο το διάστημα από την ίδρυση της Εκκλησίας μέχρι το τέλος του κόσμου. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς εχέφρων πιστός που να το αμφισβητεί αυτό το τόσο εμφανές και αυτονόητο πράγμα.
Άρα, σαφέστατα οι «1260 ημέρες» που διώκει ο Δράκων δηλαδή ο Διάβολος την Εκκλησία του Χριστού είναι όλο το χρονικό διάστημα από την Πρώτη έως την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας.
Μάλιστα είναι αξιοσημείωτο ότι λίγο πιο κάτω, ο Ευαγγελιστής ταυτίζει αυτό το διάστημα του διωγμού της Εκκλησίας και των πιστών όχι πάλι με τις «1260 ημέρες», αλλά με «καιρόν καιρούς και ήμισυ καιρού», το γνωστό και πολυσυζητημένο μας αυτό χωρίο που νομίζαμε ότι ερμηνεύεται ως 3,5 χρόνια.
Όπως βλέπετε όμως εδώ, η ερμηνεία του δεν είναι αυτή των 3,5 ετών αλλά όλη η περίοδος της Εκκλησίας. Ας το έχουμε και αυτό υπ’ όψιν μας γιατί θα μας χρειαστεί σε άλλο σχετικό κεφάλαιο του βιβλίου μας.
«Καί σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον, (η Παναγία και η Εκκλησία) καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα, καὶ ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἔκραζεν ὠδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν. καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἰδοὺ δράκων πυρρὸς μέγας, (ο Διάβολος) ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ἑπτὰ διαδήματα, καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν. καὶ ὁ δράκων ἕστηκεν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούσης τεκεῖν, ἵνα, ὅταν τέκῃ, τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ. καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἄρρενα, ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ράβδῳ σιδηρᾷ· καὶ ἡρπάσθη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ. καὶ ἡ γυνὴ ἔφυγεν εἰς τὴν ἔρημον, ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἐκεῖ τρέφωσιν αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα.... 13 Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξε τὴν γυναῖκα ἥτις ἔτεκε τὸν ἄρρενα. 14 καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ (Παναγία- Εκκλησία) δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως. 17 καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν ᾿Ιησοῦ». (Αποκ. ιβ΄, 1-17)
Αλλά, και εάν ακόμη παρόλα αυτά κάποιοι επιμένουν και θέλουν το διάστημα αυτό των «1260 ημερών» να το εκλάβουν κυριολεκτικά, τότε ας το εκλάβουμε απόλυτα κυριολεκτικώς.
Δηλαδή ως «630 ημέρες» που είναι το ήμισυ των 1260 ημερών.
Γιατί η Γραφή δεν λέει «1260 ημέρες και νύκτες», αλλά μόνο «1260 ημέρες».
Άλλο όμως οι «1260 ημέρες» και άλλο οι «1260 ημέρες και νύκτες». Το ένα πράγματι σημαίνει «1260» ολόκληρες ημέρες, δηλαδή 3,5 χρόνια και το άλλο μόνο «630 ημέρες» δηλαδή μόλις ενάμισυ έτος και κάτι μήνες. Οπότε εάν κάποιος θέλει να επιμείνει στην κυριολεκτική ερμηνεία του χωρίου, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να αποδεχθεί ότι οι Προφήτες θα προφητεύσουν τελικώς μόνο για 1,5 χρόνο περίπου, και όχι για 3,5 όπως νόμιζαν και πίστευαν.
Οπότε ανατρέπονται «επταετίες», (ως χρόνος διακυβέρνησης του Αντιχρίστου) ανατρέπονται τα 3,5 καλά χρόνια και τα 3,5 άσχημα, ανατρέπονται τα 3,5 χρόνια δράσεως των δύο προφητών, είτε στην πρώτη, είτε στην δεύτερη περίοδο του Αντιχρίστου και πάει λέγοντας.
Και εάν τώρα θελήσουμε να συμπεριλάβουμε και την «κολόβωση των ημερών» που μας λέγει ο ίδιος ο Χριστός μας, ότι θα κάνει στα χρόνια του Αντιχρίστου για τούς ολίγους εκλεκτούς, σκεφθείτε πού μπορεί να φτάσουμε. Μόλις σε ολίγους μήνες. «καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι». (Ματθ. κδ΄, 22)
Εάν αγαπητοί μου, το διάστημα των «1260 ημερών» ήταν πράγματι κυριολεκτικό και ο Θεός ήθελε να μας φανερώσει, ότι έτσι είναι πράγματι, τότε δεν θα έγραφε «1260 ημέρες», αλλά θα έγραφε «1260 ημέρες και νύκτες», όπως έπραξε και σε άλλες περιπτώσεις.
Παραδείγματα:
α) Όπως στην περίπτωση του Αντίοχου του Επιφανούς που μας προείπε ότι θα καταπατήσει τον Ναό και θα μολύνει τα Άγια όχι για 2300 ημέρες, αλλά για 2300 μερόνυχτα.
«καὶ ἐδόθη ἐπὶ τὴν θυσίαν ἁμαρτία, καὶ ἐρρίφη χαμαὶ ἡ δικαιοσύνη, καὶ ἐποίησε καὶ εὐοδώθη. καὶ ἤκουσα ἑνὸς ἁγίου λαλοῦντος, καὶ εἶπεν εἷς ἅγιος τῷ φελμουνὶ τῷ λαλοῦντι· ἕως πότε ἡ ὅρασις στήσεται, ἡ θυσία ἡ ἀρθεῖσα καὶ ἡ ἁμαρτία ἐρημώσεως ἡ δοθεῖσα, καὶ τὸ ἅγιον καὶ ἡ δύναμις συμπατηθήσεται; καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἕως ἑσπέρας καὶ πρωΐ ἡμέραι δισχίλιαι καὶ τριακόσιαι, καὶ καθαρισθήσεται τὸ ἅγιον...». (Δανιήλ η΄, 12-14)
Μάλιστα, για να μήν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι εννοεί κάτι άλλο, πιο κάτω ο ίδιος ο Θεός διά μέσου του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, επιβεβαιώνει στον Προφήτη ότι πράγματι θα είναι 2300 μερόνυκτα και όχι κάτι άλλο.
«Καὶ ἡ ὅρασις τῆς ἑσπέρας καὶ τῆς πρωΐας τῆς ρηθείσης ἀληθής ἐστι· καὶ σὺ σφράγισον τὴν ὅρασιν, ὅτι εἰς ἡμέρας πολλάς». (Δανιήλ η΄, 26)
β) Όπως αναφέρεται στον Ευαγγελιστή Ματθαίο για την Νηστεία του Κυρίου μας στο Σαραντάριον Όρος, ότι «ενήστευσε ημέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα» και όχι μόνον ημέρας τεσσαράκοντα.
«Τότε ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνήχθη εἰς τὴν ἔρημον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος πειρασθῆναι ὑπὸ τοῦ διαβόλου, καὶ νηστεύσας ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα ὕστερον ἐπείνασε». (Ματθ. δ΄, 1-3)
Γιατί δεν λέγει ότι ενήστευσε «ἡμέρας τεσσαράκοντα», αλλά λέγει «ἡμέρας τεσσαράκοντα καὶ νύκτας τεσσαράκοντα»; Προφανώς γιατί άλλο «ἡμέρας τεσσαράκοντα», και άλλο «ἡμέρας καὶ νύκτας τεσσαράκοντα».
γ) Όπως αναφέρεται για τον Προφήτη Μωυσή ότι ενήστευσε 40 ημέρες και 40 νύκτες.
«Καὶ κατέβη ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ Σινά, καὶ ἐκάλυψεν αὐτὸ ἡ νεφέλη ἓξ ἡμέρας· καὶ ἐκάλεσε Κύριος τὸν Μωϋσῆν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἐκ μέσου τῆς νεφέλης. τὸ δὲ εἶδος τῆς δόξης Κυρίου ὡσεὶ πῦρ φλέγον ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους ἐναντίον τῶν υἱῶν ᾿Ισραήλ. καὶ εἰσῆλθε Μωυσῆς εἰς τὸ μέσον τῆς νεφέλης καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος καὶ ἦν ἐκεῖ ἐν τῷ ὄρει τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας» (Ἐξ. κδ’, 16-18).
δ) Όπως αναφέρεται και για τον Προφήτη Ηλία ότι ενήστευσε 40 ημέρες και 40 νύκτες.
«καὶ ἀνέστη καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε· καὶ ἐπορεύθη ἐν ἰσχύϊ τῆς βρώσεως ἐκείνης τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας ἕως ὄρους Χωρήβ».
(Γ΄Βασ. ιθ΄,8)
(Γ΄Βασ. ιθ΄,8)
ε) Όπως και στην περίπτωση της προσευχής του Προφητάνακτος Δαυίδ.
«Κύριε ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἡμέρας ἐκέκραξα καὶ ἐν νυκτὶ ἐναντίον σου· εἰσελθέτω ἐνώπιόν σου ἡ προσευχή μου, κλῖνον τὸ οὖς σου εἰς τὴν δέησίν μου». (Ψαλμ. πζ΄, 2)
Νομίζω φθάνουν αυτές οι μαρτυρίες για έναν λογικό και καλοπροαίρετο άνθρωπο.
Άρα δεν μπορούμε να σταθούμε ούτε σε αυτό το επιχείρημα.
Ποια βέβαια είναι η ακριβής σημασία και ερμηνεία των «1260 ημερών» και των «42 μηνών», θα το δούμε στην συνέχεια.
Ποιοι είναι οι δύο Προφήτες
Πάμε όμως να δούμε και να ερμηνεύσουμε όσο μπορούμε και όσο μας επιτρέψει ο Θεός, ποιοι τελικά είναι οι δύο αυτοί Προφήτες και πόσο ή ποιο θα είναι τελικά το χρονικό διάστημα της Προφητείας τους.
Όσοι ασχολούνται με την Πίστη μας και την μελέτη της Αγίας Γραφής γνωρίζουν, ότι τα πάντα σχεδόν στην Παλαιά Διαθήκη είναι τύποι, σκιές και προτυπώσεις της Καινής. Χωρίς δε την Παλαιά δεν μπορεί να ερμηνευθεί καθόλου η Καινή, όπως βέβαια και χωρίς την Καινή, δεν μπορεί να ερμηνευθεί αντίστοιχα ούτε και η Παλαιά. Ως εκ τούτου γενικότερα υπάρχει μεγάλη συγγένεια μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης
Και πολύ φυσικό, αφού ΕΝΑΣ και ο ΑΥΤΟΣ είναι ο Νομοθέτης και της Παλαιάς και της Καινής. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.
Αναφέρει σχετικά ο ιερός Χρυσόστομος:
«Θέλει νά δείξει (μέ ὅλα αὐτά) ὅτι εἶναι μεγάλη ἡ συγγένεια τῆς Παλαιᾶς πρός τήν Καινήν Διαθήκη καί ὅτι ἐκεῖνα ἦταν τύπος αὐτῶν καί σκιά τῶν μελλοντικῶν».
(«Βούλεται δεῖξαι πολλήν οὖσαν τῆς Παλαιᾶς πρός τήν Καινήν τήν συγγένειαν, καί ὅτι ταῦτα τύπος ἐκείνων ἦν καί σκιά τῶν μελλόντων»). (Ἁγ. Ἰω. Χρυσ. Ε.Π.Ε. 27,233)
Καί πάλιν:
«Ἐπρόλαβε καί προεδήλωσε τήν Καινή Διαθήκη ἡ Παλαιά, καί ἑρμήνευσε τήν Παλαιά ἡ Καινή. Ἔχω πεῖ πολλές φορές ὅτι δύο Διαθῆκες (Παλαιά καί Καινή) καί δύο νεαρές κόρες καί δύο ἀδελφές ἀκολουθοῦν ὡς δορυφόροι τόν ἕνα Δεσπότη. Κύριος κηρύσσεται καί ἀναγγέλλεται ἀπό τούς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης· Χριστός κηρύσσεται στήν Καινή Διαθήκη. Δέν εἶναι καινούργια τά νέα κηρύγματα πού ἐξαγγέλλονται στήν Καινή Διαθήκη. Διότι ἐλέχθησαν προηγουμένως σκιωδῶς τά παλαιά. Δέν ἔσβησαν καί δέν κατηργήθησαν τά παλαιά, πού ἐδιδάχθησαν κατά τούς χρόνους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης· διότι ἑρμηνεύθηκαν στήν Καινή Διαθήκη».
(«Προέβαλε τήν Καινήν ἡ Παλαιά, καί ἡρμήνευσε τήν Παλαιάν ἡ Καινή. Καί πολλάκις εἶπον, ὅτι δύο Διαθῆκαι, καί δύο παιδίσκαι, καί δύο ἀδελφαί, τόν ἕνα Δεσπότην δορυφοροῦσι. Κύριος παρά προφήταις καταγγέλεται· Χριστός ἐν Καινῇ κηρύσσεται· οὐ καινά τά καινά· προέλαβε γάρ τά παλαιά· οὐκ ἐσβέσθη τά παλαιά· ἡρμηνεύθη γάρ ἐν τῇ Καινῇ»). (Ἁγ. Ἰω. Χρυσ. P.G. 50, 796)
Καί ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης:
«Καινότητα δογμάτων, ὦ φιλότης, οὐδεμίαν τῷ νόμῳ καί τοῖς προφήταις ὁ τοῦ Θεοῦ Υἱός ἐπεισήγαγεν, ἀλλά τοῖς πάλαι περί αὐτοῦ προφανθεῖσι τό πέρας ἐπέθηκε. Καί πάντως νουνεχῶς τήν Παλαιάν ἀναπτύσσων, πάντα τά τῆς Νέας ἐν αὐτῇ κηρυχθέντα εὑρήσεις. Τοῖς τοίνυν ἐπί τῷ νόμῳ ἐρηρεισμένοις καί ξένην ὁδόν τήν εὐαγγελικήν οἰομένοις, ἐκ τῶν τοῦ νόμου ῥημάτων, τῶν τῆς χάριτος δογμάτων τήν ἀλήθειαν τρανοῖ. Καί ὄψονται οὕτως τήν ἀμφοτέρων τῶν Διαθηκῶν ἐνδιάθετον συμφωνίαν». (Ἁγ. Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου P.G. 78, 256)
Έτσι λοιπόν όπως λένε οι Άγιοί μας υπάρχει μεγάλη και άρρηκτη σχέση μεταξύ Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Όλα όσα συνέβησαν στην Καινή προϋπήρχαν με τύπους, σκιές, προτυπώσεις, εικόνες στην Παλαιά. Τίποτε δεν υπάρχει νέο-καινούργιο στην Καινή Διαθήκη, αλλά ΟΛΑ προϋπήρχαν καταγεγραμμένα στην Παλαιά.
Γι’ αυτό, εάν έχετε προσέξει, όσοι μελετάτε την Αγία Γραφή, στο κάτω μέρος της κάθε σελίδας της ερμηνείας της Καινής Διαθήκης, υπάρχουν κάποιες υποσημειώσεις που δεν είναι τίποτε άλλο παρά παραπομπές κυρίως στην Παλαιά Διαθήκη.
Και αυτό γιατί τα περισσότερα χωρία της Καινής έχουν σχέση με την Παλαιά. Είτε είναι η επαλήθευσή τους, είτε είναι παράλληλα χωρία, είτε είναι αντίστοιχα, παρόμοια, σχετικά κλπ.
Έτσι λοιπόν και εδώ στην περίπτωσή μας.
Πηγαίνετε όλοι σας και ανοίξτε την Καινή Διαθήκη. Πηγαίνετε στο ΙΑ΄ (11ον) Κεφάλαιο της Αποκαλύψεως στον στίχο 3-4 που μιλάει για τους δύο Προφήτας.
«καὶ δώσω τοῖς δυσὶ μάρτυσί μου, καὶ προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. οὗτοί εἰσιν αἱ δύο ἐλαῖαι καὶ αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς γῆς ἑστῶσαι». (Αποκ. ια΄, 3-4).
Εάν κοιτάξετε τώρα στο κάτω μέρος αυτής της σελίδας θα δείτε ότι σας παραπέμπει σε ένα εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης.
Το εδάφιο αυτό είναι: Ζαχ. δ΄,3 και 11-14.
Εάν τώρα πάμε στην Παλαιά Διαθήκη στο Δ΄ Κεφ. του Ζαχαρία και στούς στίχους 3 και στιχ. 11-14 θα δούμε ότι και ο Προφήτης Ζαχαρίας μιλάει εκεί για τους «δύο» αυτούς μάρτυρες που δεν είναι άλλοι από τις «δύο ελαίες».
«Καὶ ἰδοὺ λυχνία χρυσῆ ὅλη... καὶ δύο ἐλαῖαι ἐπάνω αὐτῆς, μία ἐκ δεξιῶν τοῦ λαμπαδίου αὐτῆς καὶ μία ἐξ εὐωνύμων... καὶ ἀπεκρίθην καὶ εἶπα πρὸς αὐτόν· τί αἱ δύο ἐλαῖαι αὗται, αἱ ἐκ δεξιῶν τῆς λυχνίας καὶ ἐξ εὐωνύμων;... καὶ εἶπεν· οὗτοι οἱ δύο υἱοὶ τῆς πιότητος παρεστήκασι Κυρίῳ πάσης τῆς γῆς». (Ζαχ. δ΄,3 και 11-14)
Δηλαδή:
«Ιδού βλέπω έναν ολόχρυσο λυχνοστάτη μ’ ένα δοχείο ελαίου πάνω του∙ το δοχείο έχει επτά στόμια και από το κάθε στόμιο ξεπροβάλλουν επτά φυτίλια. Βλέπω και δύο ελαίες κοντά στο λυχνοστάτη, ένα στα δεξιά του και ένα στ’ αριστερά του... Τότε τον ρώτησα (τον άγγελο): Τι σημαίνουν αυτές αι ελαίες στα δεξιά και στ’ αριστερά του λυχνοστάτη; ...Τότε μου είπε: Αυτές συμβολίζουν τους δυο αγαπητούς υιούς, που έχουν χρισθεί με λάδι, για να υπηρετούν τον Κύριο όλης της γης».
Πρόκειται λοιπόν, όπως καταλαβαίνετε, ακριβώς για το ίδιο θέμα, αλλά και τα ίδια «πρόσωπα».
Στην πραγματικότητα δηλαδή ο Ευαγγελιστής Ιωάννης γράφοντας για τους «δύο» αυτούς μάρτυρας και λέγοντάς μας ο ίδιος ότι αυτοί οι «δύο Μάρτυρες» είναι οι «δύο ελαίες», μας παραπέμπει κατ΄ουσίαν στον Προφήτη Ζαχαρία.
Άρα, ότι ισχύει στον Προφήτη Ζαχαρία για τους «δύο» αυτούς μάρτυρας και τις «δύο ελαίες», θα ισχύει και στον Ευαγγελιστή Ιωάννη.
Ας δούμε λοιπόν το συγκεκριμένο αυτό Κεφάλαιο:
«Καί ἐπέστρεψεν ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν ἐν ἐμοὶ καὶ ἐξήγειρέ με ὃν τρόπον ὅταν ἐξεγερθῇ ἄνθρωπος ἐξ ὕπνου αὐτοῦ 2 καὶ εἶπε πρός με· τί σὺ βλέπεις; καὶ εἶπα· ἑώρακα καὶ ἰδοὺ λυχνία χρυσῆ ὅλη, καὶ τὸ λαμπάδιον ἐπάνω αὐτῆς, καὶ ἑπτὰ λύχνοι ἐπάνω αὐτῆς, καὶ ἑπτὰ ἐπαρυστρίδες τοῖς λύχνοις τοῖς ἐπάνω αὐτῆς· 3 καὶ δύο ἐλαῖαι ἐπάνω αὐτῆς, μία ἐκ δεξιῶν τοῦ λαμπαδίου αὐτῆς καὶ μία ἐξ εὐωνύμων. 4 καὶ ἐπηρώτησα καὶ εἶπα πρὸς τὸν ἄγγελον τὸν λαλοῦντα ἐν ἐμοὶ λέγων· τί ἐστι ταῦτα, κύριε; 5 καὶ ἀπεκρίθη ὁ ἄγγελος ὁ λαλῶν ἐν ἐμοὶ καὶ εἶπε πρός με λέγων· οὐ γινώσκεις τί ἐστι ταῦτα; καὶ εἶπα· οὐχί, κύριε. 6 καὶ ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρός με λέγων· οὗτος ὁ λόγος Κυρίου πρὸς Ζοροβάβελ λέγων· οὐκ ἐν δυνάμει μεγάλῃ οὐδὲ ἐν ἰσχύϊ, ἀλλ᾿ ἢ ἐν πνεύματί μου, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. 7 τίς εἶ σύ, τό ὄρος τὸ μέγα, τὸ πρὸ προσώπου Ζαροβάβελ τοῦ κατορθῶσαι; καὶ ἐξοίσω τὸν λίθον τῆς κληρονομίας ἰσότητα χάριτος χάριτα αὐτῆς. 8 καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων· 9 αἱ χεῖρες Ζοροβάβελ ἐθεμελίωσαν τὸν οἶκον τοῦτον, καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἐπιτελέσουσιν αὐτόν, καὶ ἐπιγνώσῃ, διότι Κύριος παντοκράτωρ ἐξαπέσταλκέ με πρός σε. 10 διότι τίς ἐξουδένωσεν εἰς ἡμέρας μικράς; καὶ χαροῦνται καὶ ὄψονται τὸν λίθον τὸν κασσιτέρινον ἐν χειρὶ Ζοροβάβελ. ἑπτὰ οὗτοι ὀφθαλμοὶ Κυρίου εἰσὶν οἱ ἐπιβλέποντες ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν. 11 καὶ ἀπεκρίθην καὶ εἶπα πρὸς αὐτόν· τί αἱ δύο ἐλαῖαι αὗται, αἱ ἐκ δεξιῶν τῆς λυχνίας καὶ ἐξ εὐωνύμων; 12 καὶ ἐπηρώτησα ἐκ δευτέρου καὶ εἶπα πρὸς αὐτόν· τί οἱ δύο κλάδοι τῶν ἐλαιῶν οἱ ἐν ταῖς χερσὶ τῶν δύο μυξωτήρων τῶν χρυσῶν τῶν ἐπιχεόντων καὶ ἐπαναγόντων τὰς ἐπαρυστρίδας τὰς χρυσᾶς; 13 καὶ εἶπε πρός με· οὐκ οἶδας τί ἐστι ταῦτα; καὶ εἶπα οὐχί, κύριε. 14 καὶ εἶπεν· οὗτοι οἱ δύο υἱοὶ τῆς πιότητος παρεστήκασι Κυρίῳ πάσης τῆς γῆς».
(Ζαχαρίας Δ΄ Κεφάλαιο)
Εδώ, στο κεφάλαιο αυτό, βλέπουμε ότι ο Προφήτης Ζαχαρίας βλέπει σε ένα όραμα μία επτάφωτη λυχνία που είναι ολόχρυση. Δεξιά και αριστερά δε του κεντρικού της λύχνου υπήρχαν «δύο ελαίες». Δύο κλάδοι ελιάς. Δύο δηλαδή «στελέχη» από τα οποία ετροφοδοτείτο «έλαιον» η επτάφωτη αυτή λυχνία προκειμένου να έχει καύσιμο υλικό, να μπορεί να ανάβει και να φωτίζει.
Είναι δηλαδή η γνωστή μας επτάφωτη λυχνία (Εξ. κε’, 30-40) που ο ίδιος ο Θεός διέταξε τον Μωϋσή να κατασκευάσει και που εσυμβόλιζε τον ίδιο τον Ιησού Χριστόν. (βλέπε σχετικά με την ΕΠΤΑΦΩΤΗ ΛΥΧΝΙΑ στο Παράρτημα του βιβλίου μας)
Τον ίδιο επίσης συμβολισμό έχουμε και στην Αποκάλυψη όπου ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει ότι είδε τον Ιησού Χριστόν στο μέσον επτά λυχνιών.
«Καὶ ἐκεῖ ἐπέστρεψα βλέπειν τὴν φωνὴν ἥτις ἐλάλει μετ᾿ ἐμοῦ· καὶ ἐπιστρέψας εἶδον ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς, καὶ ἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν ὅμοιον υἱῷ ἀνθρώπου, ἐνδεδυμένον ποδήρη καὶ περιεζωσμένον πρὸς τοῖς μαστοῖς ζώνην χρυσῆν...». (Ἀποκ. α’, 13).
Όταν δε ο Ζαχαρίας ερωτά τον Άγγελον τι σημαίνουν όλα αυτά, εκείνος του απαντά ότι, οι επτά αυτοί λύχνοι συμβολίζουν τους επτά οφθαλμούς του Κυρίου (δηλαδή τον ίδιο τον Κύριον) οι οποίοι επιβλέπουν τα πάντα και περιτρέχουν επὶ πάσαν την γην. Ενώ οι δύο αυτοί κλάδοι από ελιά, οι «δύο ελαίες» συμβολίζουν τους «δύο υιούς» («δύο μάρτυρες») που είναι κεχρισμένοι (έχουν χρισθεί με έλαιον) και οι οποίοι στέκονται και παρίστανται πάντοτε ενώπιον του Κυρίου όλης της γης, για να μαρτυρούν γι΄ Αυτόν και να τον υπηρετούν.
Ο ίδιος λοιπόν ο Θεός εδώ, μας λέγει, μέσω του Αγγέλου Του και του Προφήτου Ζαχαρία, ότι η επτάφωτη αυτή λυχνία συμβολίζει Αυτόν τον ίδιον που θα φωτίζει και θα επιβλέπει ολόκληρη την γη και την ανθρωπότητα για «επτά» αιώνες, δηλαδή επτά χιλιετίες. Γι΄αυτό και οι λυχνίες είναι επτά. Κάθε λυχνία είναι και ένας αιώνας.
(Άσχετα αν ωρρύεται ο Διάβολος καί όλα τα όργανά του -εκούσια και ακούσια- ότι «ουδείς γνωρίζει»... πόσο θα κρατήσει η ζωή αυτού του κόσμου, για να εφησυχάζει και να κρατά σε βαθύ ΥΠΝΟ τούς πολλούς και τους απολλυμένους).
Και αυτές οι «δύο ελαίες» -μας λέγει- δεν είναι τίποτε άλλο, από τους «δύο υιούς» Του, τα δύο παιδιά Του, τους χρισμένους με «έλαιον» δηλαδή με Πνεύμα Άγιον, τα οποία τον υπηρετούν, προφητεύουν και μαρτυρούν γι΄Αυτόν σε όλη την γη, διαχρονικά, καθόλη την διάρκεια των επτά αυτών αιώνων.
Ποιά είναι λοιπόν, αυτά τα «δύο παιδιά», οι «δύο υιοί», οι «δύο μάρτυρες» του Κυρίου μας;
Μα «ποιά» άλλα θα μπορούσαν να είναι παρά, οι Δύο Διαθήκες;
Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη.
Αυτές οι οποίες καθόλη την διάρκεια των επτά αυτών αιώνων, διαχρονικά ομιλούν, κηρύττουν, μαρτυρούν και προφητεύουν για τον Κύριόν μας τον Υιό και Λόγο του Θεού, τον Θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν και ολόκληρο το κοσμοσωτήριο έργο Του.
Τι άλλο θα μπορούσε να είναι;
Θέλετε ΑΚΛΟΝΗΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ;
Ας θυμηθούμε τον Απόστολο Παύλο τι λέγει σχετικά:
«Γέγραπται γὰρ ὅτι ᾿Αβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας. ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι...». (Γαλ. δ’ , 22-24).
Οι «δύο» λοιπόν γυναίκες και τα «δύο» παιδιά που είχε ο Αβραάμ, μας λέγει εδώ ο Απόστολος Παύλος, ένα από την Άγαρ την δούλη του, και το άλλο από την Σάρρα, ήταν αλληγορικά και προεικόνιζαν τις δύο Διαθήκες, την Παλαιάν και την Καινήν, αλλά και τους δύο λαούς που προήλθαν από αυτές, τους Ιουδαίους και τους Εθνικούς.
Το ότι δε ο Πατριάρχης Αβραάμ εσυμβόλιζε τον Θεόν, αυτόν τον ίδιον τον Κύριόν μας, όπως και όλοι οι υπόλοιποι Πατριάρχες, Προφήτες, Δίκαιοι κλπ. μόλις και χρειάζεται να πω ή και να αποδείξω. (Όποιος θέλει ας ανατρέξει, Ε.Π.Ε. Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας 4, 212 και 318).
Άρα οι «δύο μάρτυρες» και «αι δύο ελαίαι» δεν είναι τίποτε άλλο από τα «δύο παιδιά», τις «δύο Διαθήκες», την Παλαιά και την Καινή. Δηλαδή ο λόγος του Θεού. Ο αιώνιος και διαχρονικός λόγος του Θεού, που όποιος τον ακούει και τον εφαρμόζει, αγιάζεται και λαμβάνει όλες τις ευλογίες του Θεού και τελικά σώζεται, ενώ αντίθετα όποιος δεν τον ακούει και δεν τον εφαρμόζει, δαιμονοποιείται και λαμβάνει όλες τις τιμωρίες και τις κατάρες του Θεού και τελικά εξολοθρεύεται.
Λέγει ο ίδιος ο Θεός εις τον Προφήτη Μωϋσή:
«Ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσῃς τῆς φωνῆς (δηλ. του λόγου) Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ...ἥξουσιν ἐπὶ σὲ πᾶσαι αἱ εὐλογίαι αὗται καὶ εὑρήσουσί σε... καὶ ὄψονταί σε πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς, ὅτι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπικέκληταί σοι, καὶ φοβηθήσονταί σε. 11 καὶ πληθυνεῖ σε Κύριος ὁ Θεός σου εἰς ἀγαθὰ ἀνοίξαι σοι Κύριος τὸν θησαυρὸν αὐτοῦ τὸν ἀγαθόν, τὸν οὐρανόν, δοῦναι τὸν ὑετόν τῇ γῇ σου ἐπὶ καιροῦ αὐτοῦ· εὐλογήσαι πάντα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου... Καὶ ἔσται ἐὰν μὴ εἰσακούσῃς τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, καὶ ἐλεύσονται ἐπὶ σὲ πᾶσαι αἱ κατάραι αὗται καὶ καταλήψονταί σε... ἐὰν μὴ εἰσακούσῃς ποιεῖν πάντα τὰ ρήματα τοῦ νόμου τούτου τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ φοβεῖσθαι τὸ ὄνομα τὸ ἔντιμον τὸ θαυμαστὸν τοῦτο, Κύριον τὸν Θεόν σου, καὶ παραδοξάσει Κύριος τὰς πληγάς σου, πληγὰς μεγάλας καὶ θαυμαστάς, καὶ νόσους πονηρὰς καὶ πιστὰς 60 καὶ ἐπιστρέψει πᾶσαν τὴν ὀδύνην Αἰγύπτου τὴν πονηράν, (δηλαδή θα στείλει τις πληγές της Αιγύπτου. θυμηθείτε τις πληγές των δύο Προφητών) ἣν διευλαβοῦ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ κολληθήσονται ἐν σοί. καὶ πᾶσαν μαλακίαν καὶ πᾶσαν πληγὴν τὴν μὴ γεγραμμένην καὶ πᾶσαν τὴν γεγραμμένην ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τούτου ἐπάξει Κύριος ἐπὶ σέ, ἕως ἂν ἐξολοθρεύσῃ σε...». (Δευτερ. κη΄ 1-12, 15, 58-61)
Και όπως είπε ο ίδιος ο Κύριός μας, όλα μπορεί να αλλάξουν και να παρέλθουν, εκτός από τον λόγο Του: «ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι». (Ματθ. κδ΄, 35).
Καί ο Απόστολος Πέτρος: «τὸ δὲ ρῆμα Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα. τοῦτο δέ ἐστι τὸ ρῆμα τὸ εὐαγγελισθὲν εἰς ὑμᾶς». (Α΄ Πέτρου α΄, 25).
Αλλά και ο Απόστολος Παύλος μας λέγει ότι ο λόγος του Θεού, (ο οποίος περιέχει, υποσχέσεις, απειλές, ευλογίες και κατάρες) είναι ΖΩΝΤΑΝΟΣ και ενεργεί πολύ δραστικά και είναι κοπτερότερος από οποιοδήποτε δίκοπο μαχαίρι.
«Ζῶν γὰρ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διϊκνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καὶ πνεύματος, ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν, καὶ κριτικὸς ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας, καὶ οὐκ ἔστι κτίσις ἀφανὴς ἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δὲ γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ, πρὸς ὃν ἡμῖν ὁ λόγος». (Εβρ. δ΄, 12)
Την ίδια ακριβώς εικόνα μας δίδει, για τον λόγο του Θεού και η Αποκάλυψη, όταν μιλάει για την «δίστομον ρομφαία» που εκπορεύεται εκ του στόματος του Ιησού.
«Καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ρομφαία δίστομος ὀξεῖα ἐκπορευομένη». (Απ. α΄,16)
Αυτά όσον αφορά, το ποίοι είναι οι δύο Προφήτες.
Όσον αφορά δε τις «πληγές» των «δύο» αυτών Προφητών, όπως θα δούμε αναλυτικά και πιο κάτω, δεν είναι τίποτε άλλο παρά όλα αυτά που είδαμε μέσα από την ίδια την Αγία Γραφή. Οι διάφορες παιδαγωγικές τιμωρίες, κολάσεις και κατάρες για όλους όσουν δεν θέλουν να ακούσουν, να εφαρμόσουν και να τηρήσουν τον λόγο του Θεού, αλλά και ταυτόχρονα για όσους θέλουν να «αγγίξουν», να «αδικήσουν», να «βλάψουν» και να «εξαφανίσουν» τους «δύο Μάρτυρες» του Θεού, τα «δύο παιδιά» Του, δηλαδή τις «δύο Διαθήκες» Του, την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, την Αγία Γραφή, τον λόγο του Θεού!
Ποιό είναι το χρονικό διάστημα
των «1260 ημερών» ή των «42 μηνών»
Το δε χρονικό διάστημα των «1260 ημερών» ή των «42 μηνών» που προφητεύουν αυτοί οι «δύο Προφήτες», δεν είναι τίποτε άλλο από όλη την χρονική περίοδο αυτού του κόσμου και κυρίως την περίοδο της Καινής Διαθήκης. Όλο το διάστημα δηλαδή από την Πρώτη έλευση του Χριστού μέχρι την Δευτέρα Παρουσία.
Είναι ακριβώς τό ίδιο διάστημα «1260 ημέρες», όπου ο Δράκων διώκει την «γυναίκα» δηλαδή την Εκκλησία του Χριστού και αυτή φεύγει εις έρημον τόπον προητοιμασμένον απὸ τον Θεόν, δια να τρέφεται εκεί επί χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες...
(............................................................................)
(Ακολουθεί πολύ μεγάλο κείμενο)
Η Σημασία του διαστήματος των «42 μηνών»
Ποια είναι όμως η θεολογική σημασία και όχι μόνον, των 42 μηνών;
Όπως έχουμε πει κατ΄επανάληψιν τίποτε μά τίποτε στην Αγία Γραφή δεν είναι τυχαίο και συμπτωματικό.
Λέγει σχετικά ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής:
«Τῆς μὲν οὖν τῶν ἀπορηθέντων πνευματικῆς θεωρίας ὁ λόγος ἐνταῦθα, κατ’ ἐμὲ φάναι, τὸ πέρας εἴληφεν. Εἴ τις εὑρεθῇ πλούτῳ κομῶν χάριτος γνωστικῆς, καὶ κατὰ τὸν μέγαν Σαμουὴλ νοητῶν βλέπων τὰ ἔμπροσθεν, ἀποκαλύψει σαφῶς ἡμῖν τήν τῷ ῥητῷ τῶν γεγραμμένων κεκαλυμμένην διάνοιαν τὸ ὑψηλὸν φῶς τῆς ἐν ὅλοις ἀληθείας γνωστικῶς ἀπαστράπτουσαν, πείθων τοὺς μαθεῖν δυναμένους ὡς οὐδὲν ἀκαίρως οὐδὲ μάτην τῷ ἁγίῳ Πνεύματι γέγραπται, κἀν ἡμεῖς χωρεῖν οὐ δυνάμεθα, πάντα δὲ μυστικῶς καὶ εὐκαίρως καὶ τῆς ἀνθρωπίνης ἕνεκα σωτηρίας, ἧς ἀρχὴ καὶ τέλος ἐστὶν ἡ σοφία, φόβον μὲν ἀρχομένη πρῶτον δημιουργοῦσα καὶ πόθον ὕστερον τελειουμένη συνιστώσα». (Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητού. Φιλοκαλία 14 Γ΄ σελ. 87)
Δηλαδή με απλά λόγια μας λέγει ότι: «Τίποτε δεν έχει γραφεί άκαιρα και μάταια από το άγιο Πνεύμα, έστω κι αν εμείς δεν μπορούμε να το εννοήσουμε, αλλά έχουν όλα ένα μυστικό νόημα και κατάλληλο για κάθε περίσταση και για χάρη της ανθρώπινης σωτηρίας, που αρχή και τέλος της είναι η σοφία, που στην αρχή δημιουργεί φόβο κι έπειτα όταν ολοκληρωθεί συνιστά τον πόθο».
Όταν λοιπόν η Γραφή αναφέρει κάποιους αριθμούς, ποτέ αυτοί οι αριθμοί ΔΕΝ είναι τυχαίοι. Πάντα μα πάντα υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος και εννοεί κάτι πολύ βαθύτερο.
Γράφει πάλι ο πολύς Άγιος Μάξιμος σχετικά με το θέμα αυτό:
«Γιατί συχνά ἡ Γραφή συνηθίζει καί μέ τούς τύπους πού δηλώνονται στά γράμματα νά φανερώνει τό σκοπό της σ’ ἐκείνους πού καθαίρονται γι’ αὐτόν. Ἄν ὅμως θέλει κάποιος νά ἐξετάσει τό νόημα τῆς ἁγίας Γραφῆς καί ἀπό τόν ἀριθμό, θά βρεῖ ὅτι καί ἔτσι μ’ αὐτό μηνύεται ἡ πρόνοια· γιατί ἔργο τῆς πρόνοιας εἶναι ὄχι μονάχα νά φυλάξει ἀμείωτη τήν φύση μας σύμφωνα μέ τό δικό της λόγο τῆς ὕπαρξης, ἀλλά καί νά τήν δείξει ὅτι δέν ὑστερεῖ καί ὡς πρός τήν ἀποκτηθεῖσα ἔπειτα μέ τήν χάρη μακαριότητα». (Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητού. Φιλοκαλία 14 Γ΄ σελ. 69)
Καί.
«Ὅποιος ἐρευνᾶ μέ φόβο Θεοῦ τά τῆς Γραφῆς καί μόνο γιά τή θεία δόξα, ἀφαιρώντας τό γράμμα τοῦ νόμου πού εἶναι σάν προκάλυμμα τοῦ Πνεύματος, «θά βρεῖ τά πάντα ἐμπρός του» (Παρμ. η’, 9), σύμφωνα μέ τό λόγο τῆς σοφίας καί δέ θά βρεθεῖ κανένα ἐμπόδιο γιά τήν ἄψογη πορεία τῆς διανοίας πρός τά θεῖα». (ὅπου ἀνωτέρω σελ. 109)
(............................................................................)
(Ακολουθεί μεγάλο κείμενο)
Ο αριθμός λοιπόν «40» ή και «42» είναι ιερός και συμβολικός αριθμός. Γι’ αυτό και τον βλέπουμε παντού μέσα στην Αγία Γραφή.
Από πού να αρχίσω και πού να καταλήξω. Είναι αμέτρητα τα περιστατικά. Σταχυολογώ μόνον 18 από αυτά. Εννέα από την Παλαιά και εννέα από την Καινή.
Ας ξεκινήσουμε από την Παλαιά Διαθήκη:
α) Στον Κατακλυσμό του Νώε έβρεχε για 40 ημέρες και 40 νύκτες∙
«ἔτι γὰρ ἡμερῶν ἑπτὰ ἐγὼ ἐπάγω ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας καὶ ἐξαλείψω πᾶν τὸ ἀνάστημα, ὃ ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου πάσης τῆς γῆς. καὶ ἐποίησε Νῶε πάντα, ὅσα ἐνετείλατο αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός». (Γεν. ζ’, 4 -5).
β) Ο Προφήτης Μωϋσής έφυγε από την Αίγυπτο (που συμβολίζει το κράτος του Διαβόλου) όταν ήταν 40 ετών.
«καὶ ἐπαιδεύθη Μωϋσῆς πάσῃ σοφίᾳ Αἰγυπτίων, ἦν δὲ δυνατὸς ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις. ῾Ως δὲ ἐπληροῦτο αὐτῷ τεσσαρακονταετὴς χρόνος, ἀνέβη εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπισκέψασθαι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραήλ». (Πραξ. ζ΄23)
γ) (...)
δ) Ο ίδιος Προφήτης νήστεψε 40 ημέρες και 40 νύκτες προκειμένου να παραλάβει τον Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης.
«καὶ κατέβη ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τὸ ὄρος τὸ Σινά, καὶ ἐκάλυψεν αὐτὸ ἡ νεφέλη ἓξ ἡμέρας· καὶ ἐκάλεσε Κύριος τὸν Μωυσῆν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἐκ μέσου τῆς νεφέλης. τὸ δὲ εἶδος τῆς δόξης Κυρίου ὡσεὶ πῦρ φλέγον ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους ἐναντίον τῶν υἱῶν ᾿Ισραήλ. καὶ εἰσῆλθε Μωυσῆς εἰς τὸ μέσον τῆς νεφέλης καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος καὶ ἦν ἐκεῖ ἐν τῷ ὄρει τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας». (Ἐξ. κδ’, 16-18).
ε) Ο Προφήτης Ηλίας αφού νήστεψε και αυτός 40 ημέρες και 40 νύκτες, έπειτα είδε τον Θεό και συνομίλησε μαζί Του.
«Καὶ ἀνέστη καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε· καὶ ἐπορεύθη ἐν ἰσχύϊ τῆς βρώσεως ἐκείνης τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας ἕως ὄρους Χωρήβ. καὶ εἰσῆλθεν ἐκεῖ εἰς τὸ σπήλαιον καὶ κατέλυσεν ἐκεῖ· καὶ ἰδοὺ ρῆμα Κυρίου πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπε· τί σὺ ἐνταῦθα, ᾿Ηλιού; ...καὶ εἶπεν· ἐξελεύσῃ αὔριον καὶ στήσῃ ἐνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει· ἰδοὺ παρελεύσεται Κύριος... καὶ μετὰ τὸ πῦρ φωνὴ αὔρας λεπτῆς, κἀκεῖ Κύριος». (Γ΄Βασ. ιθ΄, 5-12).
στ) (....)
ζ) Ο Θεός έδωσε εντολή στον Μωϋσή όλες οι γυναίκες που γεννούν αρσενικά να «καθαρίζονται» για 40 ημέρες και μετά να πηγαίνουν μαζί με το παιδί στο Ναό για να πάρουν την ευλογία του Θεού.
«λάλησον τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· γυνή, ἥτις ἐὰν σπερματισθῇ καὶ τέκῃ ἄρσεν, καὶ ἀκάθαρτος ἔσται ἑπτὰ ἡμέρας, κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ χωρισμοῦ τῆς ἀφέδρου αὐτῆς, ἀκάθαρτος ἔσται· καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ περιτεμεῖ τὴν σάρκα τῆς ἀκροβυστίας αὐτοῦ· καὶ τριάκοντα καὶ τρεῖς ἡμέρας καθήσεται ἐν αἵματι ἀκαθάρτῳ αὐτῆς, παντὸς ἁγίου οὐχ ἅψεται καὶ εἰς τὸ ἁγιαστήριον οὐκ εἰσελεύσεται, ἕως ἂν πληρωθῶσιν αἱ ἡμέραι καθάρσεως αὐτῆς». (Λευϊτ. ιβ’, 2-4).
η) Οι Εβραίοι παρέμειναν στην έρημο, μέχρι να φθάσουν στην γη της επαγγελίας για 40 χρόνια. Κατ΄ακρίβεια ήταν 42. (Ιησ. Ναυή ε΄, 5).
θ) Το μήκος του Ναού του Σολομώντος, σύμφωνα με εντολή του ίδιου του Θεού έπρεπε να ήταν 40 πήχεις.
«Καὶ ὁ οἶκος, ὃν ᾠκοδόμησεν ὁ βασιλεὺς τῷ Κυρίῳ, τεσσαράκοντα ἐν πήχει μῆκος αὐτοῦ...». (Γ΄ Βασ. ς΄, 2).
Και άλλα πολλά.
Από την Καινή Διαθήκη:
α) Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφερόμενος στην γενεαλογία του Ιησού Χριστού, μας λέγει ότι, από τον Αβραάμ μέχρι και τον Ιησού, έχουμε 40 γενεές. (Ματθ. α’, 1-17).
β) Η εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου μας, εορτάζεται 40 ημέρες μετά την Γέννηση Του. (Λουκ. β’, 22-23)
γ) Στο Σαραντάριον Όρος ο Κύριός μας νήστεψε 40 ημέρες και 40 νύκτες προκειμένου να ξεκινήσει το κοσμοσωτήριον Του έργον. (Ματθ. δ’, 1-2).
δ) Αναλήφθηκε 40 ημέρες μετά την Ανάστασή Του.
ε) Η Νηστεία του Πάσχα είναι 40 ημέρες.
στ) (...)
ζ) (...)
η) Οταν πεθαίνει ο κάθε άνθρωπος μετά από 40 ημέρες κάνουμε τα λεγόμενα Σαράντα ή Σαραντάμερά του.
θ) Ο Ναός του Σολομώντος καταστράφηκε 40 χρόνια μετά την Ανάληψη του Κυρίου μας.
Και άλλα πολλά.
Για ποιό λόγο λοιπόν, ο Θεός και η Εκκλησία Του όρισε να γίνονται όλα αυτά τα γεγονότα μετά από «40» μέρες; Ετσι τυχαία; Συμπτωματικά; Υπάρχει τίποτε τυχαίο στην πίστη μας και την Αγία Γραφή; Όχι φυσικά.
Γι αυτό και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ακολουθώντας αυτό τον «μυστικό» και βαθύτερο συμβολισμό του αριθμού «40» όρισε όλες οι Νηστείες του έτους, το Πάσχα, τα Χριστούγεννα, των Αγίων Αποστόλων (η οποία κυμαίνεται από 15-40 ημέρες βέβαια, λόγω της κινητής εορτής του Πάσχα) να είναι 40 ημέρες και γι’ αυτό λέγονται και Τεσσαρακοστές ή Σαρακοστές. Ακόμη και αυτή του Δεκαπενταύγουστου της Παναγίας μας, παρόλο που είναι μόνον 15 ημέρες λέγεται συμβολικά «μικρή Σαρακοστή», όχι τυχαία!
Ο λόγος αγαπητοί μου δεν είναι άλλος από το ότι τόσο θα είναι το διάστημα που θα διανύσει η Εκκλησία του Θεού και ο κάθε πιστός προκειμένου να φθάσει στο τέρμα, στην Ανάσταση, στην Ανάληψη, στην αρπαγή της Εκκλησίας, στην Δευτέρα Παρουσία, στην αιώνια ζωή στην ουράνιο Βασιλεία του Θεού. Τόσο απλά!
Ακόμη ο αριθμός «42» σύμφωνα με την Αγία Γραφή και τους Αγίους μας συμβολίζει...
(.............................................................................)
(Ακολουθεί πολύ μεγάλο κείμενο)
Τι ακριβώς συμβολίζουν οι «1260 ημέρες»
Τι σημαίνουν όμως και τι συμβολίζουν τελικά αυτές οι «1260 ημέρες»;
Ο αριθμός «1260» συναποτελείται από τους αριθμούς «1000», «200» και «60».
α) Ο αριθμός «1000» σημαίνει την πλήρη τελειότητα λόγω του ότι είναι πολλαπλάσιο του 10, δηλαδή των 10 εντολών. (10χ10χ10 =1000). Και συμβολίζει όλη την ζωή της Εκκλησίας επί της γης. Ο,τι δηλαδή και οι «42 μήνες».
Γι αυτό ακριβώς και στην Αποκάλυψη αναφέρονται τα «1.000 χρόνια» σαν το διάστημα εκείνο που όσοι τήρησαν τις «10» εντολές, όλοι δηλαδή οι άγιοι, συμβασιλεύουν πνευματικά στη Γη με τον Χριστό. Όλο δηλαδή εκείνο το διάστημα που υπάρχει η Εκκλησία στη Γη, μέχρι την ∆ευτέρα Παρουσία (Αποκ. κ΄, 3-4). Αυτό άλλωστε μας το προείπε ο ίδιος ο Κύριος μας: «Ιδού Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες ως της Συντελείας του αιώνος». (Ματθ. κη΄, 20).
β) Ο αριθμός «200» σημαίνει πάλι ολόκληρη την φύση και την δημιουργία, όπως λέγει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής:
«Φασὶν γὰρ τὸν διακόσια πολλάκις σημαίνειν ἀριθμὸν τὴν φύσιν, ὡς ἐξ ὕλης καὶ εἴδους ὑπάρχουσαν, εἴπερ ἡ ὕλη τετραδικὴ διὰ τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, τὸ δὲ εἶδος πενταδικὸν διὰ τὴν αἴσθησιν τὴν τὸ ὑλικὸν πρὸς εἶδος σχηματίζουσαν φύραμα. Πεντάκις γὰρ συνθεὶς τὸν τεσσαράκοντα ἢ τετράκις τὸν πεντήκοντα ποιεῖς τὸν διακόσια». (Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητοῦ. Φιλοκαλία 14Γ΄, σελ. 71)
Δηλαδή:
«Διότι λένε γιά τὸν ἀριθμὸ διακόσια ὅτι πολλὲς φορὲς (ὅπου ἀπαντᾶται στίς Γραφὲς) σημαίνει τὴν φύση, ἐπειδὴ ἀποτελεῖται ἀπὸ ὕλη καὶ εἶδος ἐφόσον ἡ ὕλη εἶναι τετραπλῆ ἐπειδὴ ἀποτελεῖται ἀπὸ τέσσερα στοιχεῖα, καὶ τὸ εἶδος πενταδικὸ ἐξ αἰτίας τῆς αἴσθησής πού σχηματίζει τὴν ὑλικὴ μᾶζα σὲ εἶδος. Ἐὰν δηλαδὴ πολλαπλασιάσουμε πέντε φορὲς τὸν σαράντα ἢ τέσσερις φορὲς τὸν πενήντα μας κάνει τὸν ἀριθμὸ διακόσια».
Με απλά λόγια δηλαδή, θέλει να μας πει εδώ ο Άγιος Μάξιμος, ότι το κήρυγμα του Θεού απευθύνεται πάντοτε σε όλους τους ανθρώπους, διαχρονικά, γιατί με το νόμο που έθεσε και υπάρχει μέσα στην ίδια την φύση μας, δηλαδή την συνείδηση (και όχι μόνο επειδή ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί «κατ΄ εικόνα Θεού»), όλοι οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές, (όσοι θέλουν και επιθυμούν βέβαια) μπορούν να καταλάβουν και να δεχθούν τον λόγο του Θεού (αλλά και τον ίδιο τον Θεόν) και να το μετασχηματίσουν σε είδος, σε έργα δηλαδή, αρετές και ωφέλιμους καρπούς.
Για αυτό και ο Ενώχ, που έζησε πριν από το Νόμο, γράφεται ότι ευαρέστησε τον Θεό 200 έτη.
«Εὐηρέστησε δὲ ᾿Ενὼχ τῷ Θεῷ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Μαθουσάλα διακόσια ἔτη...». (Γεν. ε΄, 22).
Βλέπετε πόση σοφία, πόσος πλούτος και τι βάθος κρύβεται πίσω από τους αριθμούς που ευρίσκονται μέσα εις την Αγία Γραφή, όπως μας λέγει ο σοφώτατος και εμβριθέστατος Μάξιμος ο Ομολογητής;
γ) Ενώ ο αριθμός «60» λέγει πάλιν ο άγιος Μάξιμος, ότι σημαίνει την ενυπάρχουσα δύναμη μέσα στην φύση του κάθε ανθρώπου για να πράττει και να τηρεί τις 10 εντολές, οι οποίες στην συνέχεια ολοκληρώνονται με τους λόγους των αρετών.
«Ὁ ἀριθμὸς 60 σημαίνει τὴν δύναμιν τῆς φύσης μας ποὺ ἐκτελεῖ τίς ἐντολές ὁλοκληρωμένες στούς λόγους τῶν ἀρετῶν. Ἂν δηλαδὴ ὁ ἀριθμὸς 6 σημαίνει τὴν ποιητικὴ δύναμη τῆς φύσῃς μας ὡς τέλειος ἀριθμὸς καί ἀποτελούμενος ἀπὸ τὰ ἴδια του τὰ μέρη (γιά αὐτὸ καὶ ἔχει γραφεῖ ὅτι ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν κόσμο σὲ ἕξι ἡμέρες) καὶ ὁ ἀριθμὸς 10 δηλώνει τὴν τελειότητα τῆς ἀρετῆς τῶν ἐντολῶν, ἄρα ὁ ἀριθμὸς 60 δηλώνει σαφῶς τὴν δύναμιν τῆς φύσεώς μας ποὺ δέχεται τοὺς θείους λόγους τῶν ἐντολῶν».
(«Ὁ δὲ ἑξήκοντα τὴν κατὰ φύσιν ποιητικὴν τῶν ἐντολῶν σημαίνει δύναμιν τετελειωμένην τοῖς λόγοις τῶν ἀρετῶν. Εἰ γὰρ ὁ ἓξ τὴν ποιητικὴν σημαίνει τῆς φύσεως δύναμιν, ὡς τέλειος καὶ ἐκ τῶν ἰδίων μερῶν συνιστάμενος -διὸ καὶ ἐν ἓξ ἡμέραις πεποιηκέναι τὸν θεὸν τὸν κόσμον γέγραπται-, ὁ δὲ δέκα τὸ τέλειον τῆς ἐν ταῖς ἐντολαῖς ἀρετῆς δηλοῖ, ἄρα ὁ ἑξήκοντα τὴν κατὰ φύσιν δεκτικὴν τῶν ἐν ταῖς ἐντολαῖς θείων λόγων σαφῶς παραδηλοῖ δύναμιν». (Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητού. Φιλοκαλία 14Γ΄, σελ. 71)
Με απλά λόγια λοιπόν, οι «1260 ημέρες» δεν σημαίνουν και πάλιν τίποτε άλλο παρά το αιώνιο και διαχρονικό κήρυγμα του λόγου του Θεού, μέσα από τους «δύο Προφήτες» δηλαδή τις δύο Διαθήκες Του, σε όλη την φύση, (η οποία αποτελείται από 4 στοιχεία) προκειμένου να θρέψει, να στηρίξει, να βοηθήσει, να ανδρώσει και να τελειοποιήσει πνευματικά και σωματικά όλους τους ανθρώπους, (οι οποίοι έχουν 5 αισθήσεις) μέσα από την τήρηση των εντολών του Θεού (οι οποίες είναι 10), όσο ζουν σε αυτή την γη (η οποία δημιουργήθηκε σε 6 ημέρες) καθ’ όλη την ζωή της Εκκλησίας (η οποία είναι «1260 ημέρες» ή «42 μήνες») οδηγώντας τους στην αγιότητα, την θεία μέθεξη και την θέωση από αυτή ακόμα εδώ την ζωή και αξιώνοντάς τους να συμβασιλεύουν μαζί Του και εδώ (για 1000 χρόνια) αλλά και στην άλλη ζωή αιωνίως. ΑΜΗΝ! ΓΕΝΟΙΤΟ!
(.............................................................................)
(Ακολουθεί πολύ μεγάλο κείμενο)
2)
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ
Ας έλθουμε τώρα και στο δεύτερο επιχείρημα.
Πράγματι αγαπητοί μου αδελφοί! Δεν είναι ολίγοι εκείνοι οι Άγιοι, που μας ομιλούν για τον ερχομόν αυτών των «δύο Προφητών» και μάλιστα μεγάλα αναστήματα όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Μέγας Φώτιος, ο Ιωάννης Δαμασκηνός, ο Κύριλλος Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας, αλλά και πολλοί άλλοι.
Είναι λοιπόν δυνατόν όλοι αυτοί οι Άγιοί μας να έκαναν λάθος και να έπεσαν έξω;
Δικαιολογημένη και εύλογη η απορία και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει.
(............................................................................)
(Ακολουθεί μεγάλο κείμενο)
Πώς είναι λοπόν δυνατόν όλοι αυτοί οι Άγιοί μας να έκαναν λάθος και να έπεσαν έξω;
Είναι αδελφοί μου, για πολλούς και διαφόρους λόγους, όπως θα δείτε και θα διαβάσετε στο παράρτημα του βιβλίου μας, το σχετικό κεφάλαιο που έχει τίτλο: «Είναι αλάθητοι σε όλα οι Άγιοί μας;»
Εδώ μόνον να πούμε τα εξής σημαντικά που για ένα καλοπροαίρετο αρκούν για να πειστεί:
«Ἐρώτησαν κάποτε τὸν μεγάλο Ἅγιο Βαρσανούφιο, ἐὰν οἱ Ἅγιοι μας εἶναι ἀλάθητοι καὶ ἐὰν μποροὺν νά κάνουν λάθη καί ἐκεῖνος ἀπάντησε:
«ΝΑΙ. ΜΠΟΡΕΙ»!
Καὶ ὅταν τὸν ξαναρώτησαν, «γιά ποιό λόγο ὁ Θεός ἐπιτρέπει σέ τέτοιους μεγάλους ἄνδρες καί ἁγίους νά πλανηθοῦν καί νά κάνουν διάφορα λάθη»; ἐκεῖνος ἀπάντησε:
α) Διότι δέν τόν ρώτησαν γιά τό συγκεκριμένο αὐτό θέμα, οὔτε καί προσευχήθηκαν ὅσο θά ἔπρεπε πρίν ζητήσουν τήν ἀπάντηση ἀπό τόν Θεό.
β) Ἐπειδή τά παρέλαβαν ἀπό παλαιότερους Γέροντες καί Ἁγίους καί δέν κάθισαν νά ἐρευνήσουν, ἐάν εἶναι ἤ ὄχι ἀλήθεια, ἔχοντας ἐμπιστοσύνη σ’ αὐτούς.
γ) Γιά νά δείξει ὁ Θεός, ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀκόμη καί οἱ Ἅγιοι, εἶναι πάντοτε πεπερασμένοι καί ἀτελεῖς καί δέν μποροῦσαν σέ καμμία περίπτωση νά καταλάβουν ὅλα τά βάθη τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει ὅτι, «ἐκ μέρους γινώσκομεν καί ἐκ μέρους προφητεύομεν».
δ) Γιά νά δείξει ὁ Θεός πάλι, ὅτι ἡ Πίστη μας εἶναι ζωντανή, ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ζῶσα καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, δέν παύει ποτέ νά φωτίζει ὅποιον θέλει («τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὅπου θέλει πνεῖ») καί ὅποτε θέλει, γιά τίς ἀλήθειες τῆς Πίστεώς μας. Ἔτσι, ὅ,τι διαφεύγει σέ κάποιον ἤ ἀφήνει ὁ ἕνας Ἅγιος, νά βρίσκει καί νά συμπληρώνει ὁ ἑπόμενος· καί ὅ,τι ἀφήνει ὁ ἑπόμενος, νά τό βρίσκει ὁ μεθεπόμενος, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Καί μέ μέ μιά λέξη ὅ,τι λένε οἱ πρῶτοι καί δέν εἶναι ξεκάθαρο ἤ ὀρθά διατυπωμένο, ἔρχονται οἱ τελευταῖοι καί τό ἐπεξηγοῦν ἤ τό διορθώνουν, γιά νά δοξάζεται ἔτσι πάντοτε ὁ Θεός, μέσα ἀπό τούς Ἁγίους Του. Διότι αὐτός εἶναι ὁ Θεός καί τῶν πρώτων καί τῶν ἐσχάτων καί εἰς Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».
(«Βίβλος Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου», σελ. 285-288)
(.............................................................................)
(Ακολουθεί μεγάλο κείμενο)
3)
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Πάμε τώρα και στο άλλο θέμα της ενστάσεως σχετικά με την «Παράδοση».
Το θέμα της λεγομένης «Παράδοσης» αγαπητοί μου, «μπάζει» πολύ νερό.
Εξαρτάται τι εννοεί και πώς την εννοεί κάποιος λέγοντας την λέξη παράδοση.
Εννοεί την αληθινή Παράδοση της Εκκλησίας μας, την Ιερά Παράδοση, ή εννοεί τις διάφορες ανθρώπινες «παραδόσεις» που τις «βαπτίζουν» Ιερά Παράδοση, έστω και εάν αυτές προήλθαν από ευσεβείς και ευλαβείς γέροντες και κληρικούς ή ακόμη και από Αγίους της Πίστεώς μας, αφού όπως είδαμε στην προηγούμενη ενότητα, οι άγιοί μας δεν είναι αλάθητοι; Γιατί η μία «παράδοση» απέχει από την άλλη «Παράδοση» παρασάγγας. Όσο απέχει ο ουρανός από την γή, άλλο τόσο απέχει και η μία παράδοση από την άλλη!
Η εποχή μας είναι εσχατολογική και εποχή μεγάλης Αποστασίας. Αυτό τουλάχιστον δεν αμφισβητείται από κανέναν. Η Πανθρησκεία του Αντιχρίστου και η αίρεση του Οικουμενισμού έχουν εξαπλωθεί παντού. Τα πάντα έχουν αλλάξει και αλλοιωθεί. Σχεδόν τίποτε δεν έχει μείνει όρθιο.
Πόσες και πόσες πλάνες και αιρέσεις δεν έχουν αφομοιωθεί από την «εκκλησία» και τους πιστούς της αιώνες τώρα και δεν έχουν γίνει «ιερές» παραδόσεις!
Τι να πρωτοπώ και τι να πρωτοθυμηθώ! Από πού να αρχίσω και πού να καταλήξω! Άς δούμε τι έγραφα (Βιβλίον «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΗΛΘΕΝ», σελ. 91-93) από το 2006 ακόμη:
α) Πολλοί πλέον δέν πιστεύουν ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη, εἶναι Θεόπνευστη.
β) Πολλοί «ὀρθόδοξοι» σήμερα πιστεύουν, ὅτι ἔχουν μέρος τῆς ἀλήθειας καί ἄλλες κακόδοξες καί αἱρετικές «ἐκκλησίες» καί ὁμολογίες καί ὅτι, ὅλες μαζί οἱ «ἐκκλησίες» τοῦ κόσμου, ἀποτελοῦν τήν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς (Ἡ Αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἡ θεωρία τῶν κλάδων).
γ) Κατά τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος δέν τελεῖται πλέον, ἀπό πολλούς κληρικούς, ἡ τριπλή κατάδυση καί ἀνάδυση, πού εἶναι ἀπαραίτητη γιά τήν ἐγκυρότητα τοῦ Μυστηρίου καί τήν σωτηρία τῶν πιστῶν.
δ) Οἱ Ἱεροί Κανόνες δέν ἐφαρμόζονται πλέον ἤ ἐφαρμόζονται ἐπιλεκτικά.
ε) Πολλοί «ὀρθόδοξοι» σήμερα, συμπροσεύχονται καί συλλειτουργοῦν μέ κατεγνωσμένους, καταδικασμένους αἱρετικούς.
ς) Πολλοί «ὀρθόδοξοι» σήμερα, ἀναγνωρίζουν «ἱερωσύνη» καί διάφορα «μυστήρια» στούς αἱρετικούς.
ζ) Πολλοί «ὀρθόδοξοι» σήμερα, τελοῦν «μικτούς γάμους». Γάμους δηλαδή, μεταξύ ὀρθοδόξων καί ἀλλοδόξων, ἀκόμη καί μεταξύ ἀλλοθρήσκων, πού ἀπαγορεύονται ρητά ἀπό τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους (ΙΔ’ Κανόνας τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).
η) Σήμερα, δέν διαβάζεται τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀπό πολλούς κληρικούς στήν Ἐκκλησία, τό Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας καί τά ἀναθέματα τῶν ἁγίων Πατέρων καί τῆς Ἐκκλησίας κατά τῶν αἱρετικῶν, προφανῶς γιατί δέν τά πιστεύουν ἤ δέν τά νοιώθουν ἤ τούς θεωροῦν ἀδελφούς τους.
θ) Σήμερα στούς περισσοτέρους Ἱερούς Ναούς τά μνημόσυνα, τελοῦνται ὄχι τήν ἡμέρα πού ἔχει θεσπίσει ἡ Ἐκκλησία καί οἱ ἅγιοί μας πού εἶναι κυρίως τό Σάββατο (βλέπε Ψυχοσάββατα) ἀλλά τήν Κυριακή, πού εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά καί ἡ ἡμέρα τῆς αἰωνίου ζωῆς καί Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, «ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος οὐ λύπη οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος».
ι) Στό θέμα τῆς Θ. Κοινωνίας, πού ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία καί οἱ ἅγιοί μας εἶναι σαφέστατοι, κάθε πότε δηλαδή καί πῶς πρέπει νά κοινωνᾶμε, σήμερα, δυστυχῶς, ἔχουν παρεισφρήσει κυρίως ἀπό εὐσεβοφάνεια καί «ζῆλο οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν» πολλές ἀνορθόδοξες θέσεις, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑπάρχουν τουλάχιστον ἕξι διαφορετικές ἀπόψεις πάνω στό θέμα αὐτό καί οἱ πιστοί δικαιολογημένα νά ἔχουν πάθει σύγχυση.
[Γιά νά μὴν ἀναφέρουμε ὅτι ἐξ αἰτίας τοῦ θέματος αὐτοῦ ἀρκετοὶ πιστοὶ ἀκόμη καὶ Μοναχοὶ στό Ἅγιον Ὄρος (βλέπε Ἱερὰ Μονὴ Ἐσφιγμένου) ΔΕΝ κοινωνάνε ΠΟΤΕ τὴν Ἀναστάσιμη ἡμέρα τῆς Κυριακῆς, ἐπειδὴ τὰ Σάββατα ἀπαγορεύεται νά νηστεύουμε!... Ἡ πλάνη σὲ ὅλο τῆς τὸ μεγαλεῖο! Καὶ μάλιστα ἀπὸ δῆθεν «ὀρθοδόξους» καὶ ζηλωτάς...]
ια) Σιγά σιγά προσπαθοῦν νά καταργήσουν τόν θεόσδοτο καί ἱερό θεσμό τῆς Νηστείας.
ιβ) Ἔχουν εἰσέλθει πλέον στή ζωή τῶν πιστῶν ἀπαγορευμένες καί βλάσφημες εἰκόνες, πού δέν πρέπει κἄν νά ζωγραφίζονται, ὅπως τῆς λεγομένης «Ἁγίας Τριάδος», ἤ ζωγραφίζονται λάθος ὅπως τῆς Ἀναστάσεως. Καί ἄλλα πολλά...
(.............................................................................)
(Ακολουθεί πολύ μεγάλο κείμενο)
Έτσι λοιπόν, είναι τόσες πολλές οι πλάνες και οι αιρέσεις που έγιναν «ιερές» παραδόσεις, είτε από τους μέν, είτε από τους δε, είτε και από τους δύο, (Νέο και Παλαιό) που όπως λέγει και ο Απόστολος, «ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ...» (Εβρ. ια΄32)
Ας ενθυμηθούμε όμως και τους λόγους του Κυρίου, για τις παραδόσεις της τότε εκκλησίας, της Συναγωγής των Ιουδαίων και των πιστών της:
«Τότε προσέρχονται τῷ ᾿Ιησοῦ οἱ ἀπὸ ῾Ιεροσολύμων γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι λέγοντες· διατί οἱ μαθηταί σου παραβαίνουσι τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων; οὐ γὰρ νίπτονται τὰς χεῖρας αὐτῶν ὅταν ἄρτον ἐσθίωσιν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· διατί καὶ ὑμεῖς παραβαίνετε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν;... καὶ ἠκυρώσατε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν. ὑποκριταί! καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν ῾Ησαΐας λέγων· ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων... τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπον αὐτῷ· οἶδας ὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἐσκανδαλίσθησαν ἀκούσαντες τὸν λόγον; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται. ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται». (Ματθ. ιε΄, 1-14).
Αλλά και τα λόγια του Απόστολου Παύλου:
«Εἰ οὖν ἀπεθάνετε σὺν τῷ Χριστῷ ἀπὸ τῶν στοιχείων τοῦ κόσμου, τί ὡς ζῶντες ἐν κόσμῳ δογματίζεσθε, μὴ ἅψῃ μηδὲ γεύσῃ μηδὲ θίγῃς ἅ ἐστι πάντα εἰς φθορὰν τῇ ἀποχρήσει κατὰ τὰ ἐντάλματα καὶ διδασκαλίας τῶν ἀνθρώπων; ἅτινά ἐστι λόγον μὲν ἔχοντα σοφίας ἐν ἐθελοθρησκείᾳ καὶ ταπεινοφροσύνῃ καὶ ἀφειδίᾳ σώματος, οὐκ ἐν τιμῇ τινι πρὸς πλησμονὴν τῆς σαρκός». (Κολ. β΄,20)
Για ποιά παράδοση λοιπόν μιλάτε;
Ναι! Μπορεί το όλο θέμα των δύο Προφητών να έγινε «παράδοση» της «εκκλησίας» αλλά δεν παύει να είναι μία πλάνη που παρεισέφρησε μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας μας και χρόνο με τον χρόνο έγινε και αυτή μιά ακόμη ανθρώπινη και λανθασμένη παράδοση της εκκλησίας.
Ο Κύριός μας όμως και ο λόγος Του, ουδέποτε είπαν κάτι τέτοιο. Αντιθέτως ο Χριστός, μας το ξεκαθάρισε ρητά και κατηγορηματικά, ήδη από την Πρώτη έλευσή Του, ότι «ΗΛΙΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΛΘΕΙ» γιατί ο «Ηλίας» είχε ήδη έλθει στο πρόσωπο του Ιωάννου του Βαπτιστού.
«ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ᾿Ηλίας μὲν ἔρχεται πρῶτον καὶ ἀποκαταστήσει πάντα· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ᾿Ηλίας ἤδη ἦλθε, καὶ οὐκ ἐπέγνωσαν αὐτόν, ἀλλ᾿ ἐποίησαν ἐν αὐτῷ ὅσα ἠθέλησαν· οὕτω καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει πάσχειν ὑπ᾿ αὐτῶν. τότε συνῆκαν οἱ μαθηταὶ ὅτι περὶ ᾿Ιωάννου τοῦ βαπτιστοῦ εἶπεν αὐτοῖς». (Ματθ. ιζ’, 11-13).
(Όσοι θέλετε διαβάστε εδώ μία υπέροχη μελέτη του μακαριστού Καθηγητού της Καινής Διαθήκης του Α.Π.Θ. Στεργίου Σάκκου, ο οποίος από το 1985 ακόμη αποδεικνύει ρητά και κατηγορηματικά, για ποιον λόγο ο Προφήτης Ηλίας ΔΕΝ πρόκειται να ξαναέλθει επί της γης, λίγο πριν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας)
Εάν εμείς τώρα δεν θέλουμε να δεχθούμε τους λόγους του Κυρίου μας και θέλουμε να βγάζουμε δικές μας ερμηνείες και διδασκαλίες, είναι δικαίωμά σας!
Εγώ πάντως δεν θα σας ακολουθήσω έστω και εάν θα είμαι ή θα παραμείνω ο ΜΟΝΟΣ που θα πιστεύει κάτι τέτοιο!
Έλεγε σχετικά ο μεγάλος και σπουδαίος Άγιος της Εκκλησίας μας, Θεόδωρος ο Στουδίτης, στους τότε κληρικούς και λαϊκούς της εποχής του, οι οποίοι τον παρότρυναν να σταματήσει να αντιστέκεται και να διαμαρτύρεται και να μην επιμένει άλλο στην δική του γνώμη, σχετικά με την διαφωνία του για τον παράνομο γάμο του Αυτοκράτορα, αλλά να υποχωρήσει -χάριν της κακώς λεγομένης «οικονομίας»- και να ακολουθήσει τους ίδιους και την εκκλησία τους, δείχνοντας έτσι με τον τρόπο αυτό «ταπείνωση» και «αγάπη»:
«Εἷς εὐδοκιμῶν εἰς τό Θεῖον, προτιμότερος ὑπέρ μυριάδας αὐθάδεια σεμνυνομένας... Ἀλλά σύ μέν προτίμησον, εἰ δοκεῖ, τοῦ σωζομένου Νῶε, τό ὑποβρύχιον πλῆθος· ἐμοί δέ συγχώρησον τοῖς ὀλίγας τῇ Κιβωτῷ προσδραμεῖν... Καί πάλιν, εἰ βούλει, τάξον σαυτόν μετά τῶν πολλῶν ἐν Σοδόμοις. Ἐγώ δέ συνοδεύσω τῷ Λώτ, κἄν μόνος τῶν ὄχλων συμφερόντως χωρίζειται. Πλήν ἐμοί καί πλῆθος αἰδέσιμον, οὐ τό φεῦγον ἐξέτασιν, ἀλλά τό παρέχον ἀπόδειξιν· οὐ τό χαῖρον καινοτομία, ἀλλά τό φυλάσσον πατρώαν κληρονομίαν. Ποῖον δέ μοι καί πλῆθος λέγεις; Τό μισθωθέντι κολακεία καί δώροις; Τό κλαπέν ἀμαθείᾳ τε καί ἀγνοίᾳ; Τό πεπτωκός δειλίᾳ καί φόβῳ; Τό προτιμῆσαν πρόσκαιρον ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν τῆς αἰωνίου ζωῆς; Πλήθει τό ψεῦδος κρατύνεις; ...Ὅσω γάρ πλείους ἐν τῷ κακῷ τοσούτω μείζον ἡ συμφορά...».
(Ἁγίου Θεοδ. Στουδίτου P.G. 99, 1084).
Και ο Άγιος Γρηγόριος:
«Σύ μέν ἀριθμεῖς τάς μυριάδας Θεός δέ τούς σωζομένους καί σύ μέν τόν ἀμέτρητον χοῦν, ἐγώ δέ τά σκεύη τῆς ἐκλογῆς». (Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου - Α’ Τομ.Συν.Αποφ. σελ. 280).
(.............................................................................)
(Ακολουθεί πολύ μεγάλο κείμενο)
4)
Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ
Ένα ακόμη σημείο το οποίο σίγουρα θα προκαλεί προβληματισμό και απορία είναι και η αναφορά στο Απολυτίκιον του Προφήτου Ηλιού ότι θα είναι «ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ».
«Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει, διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα».
Ορίστε λένε κάποιοι, βλέπετε! Το Απολυτίκιον του Προφήτου το λέει σαφέστατα, ότι θα είναι ο δεύτερος Πρόδρομος, της Δευτέρας Παρουσίας Χριστού.
Είναι όμως έτσι, αγαπητοί μου αδελφοί;
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι πράγματι ο Προφήτης Ηλίας δεν πέθανε, αλλά ανελήφθη ζωντανός εις τους ουρανούς. Φαίνεται απίστευτο, βέβαια, στους πολλούς αλλά είναι αληθινό. Στην Παλαιά Διαθήκη, διαβάζουμε ότι ένα πύρινο άρμα παρέλαβε ζωντανό τον Προφήτη Ηλία και τον μετέφερε «ως» εις τον ουρανόν. Να πώς περιγράφει το βιβλίο των Βασιλειών, το συγκεκριμένο γεγονός: «καὶ ἐγένετο αὐτῶν πορευομένων, ἐπορεύοντο καὶ ἐλάλουν· καὶ ἰδοὺ ἅρμα πυρὸς καὶ ἵπποι πυρὸς καὶ διέστειλαν ἀνὰ μέσον ἀμφοτέρων, καὶ ἀνελήφθη ᾿Ηλιοὺ ἐν συσσεισμῷ ὡς εἰς τὸν οὐρανόν». (Δ’ Βασ. β’, 11)
Όπως όμως ξέρουμε και έχουμε ήδη πολλές φορές αναφέρει ΟΛΑ όσα συμβαίνουν στην Παλαιά Διαθήκη είναι προτυπώσεις όλων όσων θα γίνουν στην Καινή Διαθήκη.
Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει σχετικά με το θέμα αυτό ότι όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία, όσοι άνθρωποι θα ζουν εκείνη την στιγμή ΔΕΝ θα γνωρίσουν θάνατο, όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι. Αλλά ζωντανοί όπως θα είναι θα αλλάξουν τα σώματά τους «ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ» αυτόματα και θα περάσουν από την φθορά στην αφθαρσία. Ταυτόχρονα δε θα αρπαγούν εις τον αέρα μέσα σε νεφέλες για να προϋπαντήσουν τον Κύριο μας και έτσι θα είναι πάντα μαζί Του. Εννοείται φυσικά ότι θα αρπαγούν μόνον όσοι θα είναι άξιοι και θα βρεθούν εκ δεξιών του Θεού. Οι υπόλοιποι θα παραμείνουν κάτω στην γη, εκεί όπου και ανήκαν, λόγω του γήϊνου και σαρκικού φρονήματος που είχαν.
«ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα, ἐν ἀτόμῳ, ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν». (Α΄ Κορ. ιε΄, 51-53)
«τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ Κυρίου, ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας· ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ’ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα. ῞Ωστε παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τούτοις. (Α΄Θεσ. δ΄, 15-18)
Η ανάληψις λοιπόν του Προφήτου Ηλιού δεν είναι τίποτε άλλο, από αυτήν την ανάληψη την ιδικήν μας που αναφέρει εδώ ο Απόστολος των εθνών και θα γίνει κατά την Δευτέρα Παρουσία. Αυτό ακριβώς εσυμβόλιζε και προεικόνιζε. Αυτό δηλαδή που πρόκειται να συμβεί σε όλους ημάς κατά την ώρα της Δευτέρας Παρουσίας, συνέβει προκαταβολικά στον Προφήτη Ηλία, ώστε να υπάρχει ήδη προτετυπωμένο το γεγονός, και να φαίνεται η στενή σχέση της Παλαιάς και της Καινής.
Για να φαίνεται ότι είναι ο ίδιος και ο αυτός Θεός Παλαιάς και Καινής, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.
Για να γίνει πιο εύκολα πιστευτό το γεγονός στους μεταγενεστέρους, ότι αφού έγινε μια φορά και συνέβει εκεί, γιατί να μην συμβεί και εδώ, αλλά και για να μην μπορούν να πουν το ό,τι δήποτε οι Εβραίοι σχετικά με τα Μυστήρια αυτά και τώρα και στην τελική Κρίση.
Μην ξεχνάμε ότι ο Θεός ΠΑΝΤΑ μεριμνά και φροντίζει όχι μόνον για ορισμένους ή για ολίγους, αλλά για όλους. Όπως ακριβώς ανατέλλει τον ήλιο και βρέχει όχι μόνον για τους καλούς και τους δικαίους αλλά και για τους κακούς και τους αδίκους.
«ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους». (Ματθ. ε’, 45).
Άρα τό ότι ο Προφήτης Ηλίας είναι «ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ» δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά το ότι, όπως δηλαδή εκείνος ΔΕΝ γνώρισε θάνατο, αλλά ανελήφθη ζωντανός εις τους ουρανούς, αλλάζοντας το σώμα του και γενόμενο από υλικό και φθαρτό σε άϋλο και πνευματικό, έτσι ακριβώς θα γίνει και σε όλους ημάς που θα ζούμε τα χρόνια του Αντιχρίστου και της Δευτέρας Παρουσίας. Δεν θα πεθάνουμε, αλλά θα αναληφούμε ζωντανοι εις τους ουρανούς εις προϋπάντησιν του Κυρίου μας εις αέρα.
Και βέβαια η δίωξη του από τον Βασιλέα, την βασίλισσα και τα όργανά τους καθώς και η φυγή του εις την έρημον και το σπήλαιον όπου εκρύπτετο για 3,5 έτη και ετρέφετο από κόρακα, δεν εσήμαινε τίποτε άλλο, παρά το ότι ήταν και αυτό μία ακόμη προτύπωση του διωγμού της Εκκλησίας του Χριστού, αλλά και του δικού μας διωγμού επί Αντιχρίστου.
Γι’ αυτό και ο διωγμός του εκράτησε 3,5 χρόνια.
Τα 3,5 χρόνια είναι «42 μήνες» ή «1260 ημέρες» όσο δηλαδή διάστημα ακριβώς θα διώκεται και η εκκλησία του Χριστού και οι πιστοί Του από τον Δράκοντα, τον Διάβολον, όπως είδαμε και αποδείξαμε με πολλά στοιχεία παραπάνω.
Αλλά εάν προσέξει κανείς εις βάθος όσα έχουν σχέση με τον Προφήτη Ηλία θα διαπιστώσει έκπληκτος και αποσβολωμένος (εννοείται όσοι έχουν πραγματικά πνεύμα Θεού) ότι ΟΛΟΚΛΗΡΗ -σχεδόν- η ζωή του Προφήτη Ηλία στέκεται τύπος και προτύπωση για την Εκκλησία αλλά και για όλους εμάς τους πιστούς, στην Καινή Διαθήκη.
Περισσότερα δεν σας λέγω, για πολλούς λόγους.
Ίσως κάποια άλλη φορά, εάν επιτρέψει ο Θεός.
Ισως πάλιν όταν έλθει η ώρα, ΜΟΝΟΝ σε κάποιους που πρέπει και πραγματικά το αξίζουν!
Ο νοών νοείτω...
(.............................................................................)
(Ακολουθεί μεγάλο κείμενο)
(Το ανωτέρω κείμενο έχει ληφθεί από το νέο βιβλίο του πατρός Μαξίμου
«Η ΕΣΧΑΤΗ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ» και είναι μόνο ένα πολύ μικρό μέρος και μερικά αποσπάσματα από το 1ο Κεφάλαιο του βιβλίου του που έχει τίτλο:
«Η ΠΛΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ» και βρίσκεται στις σελ. 45-130).
«Η ΕΣΧΑΤΗ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ» και είναι μόνο ένα πολύ μικρό μέρος και μερικά αποσπάσματα από το 1ο Κεφάλαιο του βιβλίου του που έχει τίτλο:
«Η ΠΛΑΝΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ» και βρίσκεται στις σελ. 45-130).