(Για το Α΄Μέρος πατείστε εδώ...)

Θα παρακαλούσα πριν διαβάσει κάποιος το Β΄ Μέρος με την Γ΄και Δ΄ Ερμηνεία, για την Προφητεία του Ιωνά, να διαβάσει ΠΡΩΤΑ τουλάχιστον τα εισαγωγικά που γράφω εδώ, πριν ξεκινήσει η Α΄ Ερμηνεία, για να μπορέσει να καταλάβει κάποια σημαντικά και γενικά πράγματα γύρω από αυτά τα ερμηνευτικά θέματα. Ευχαριστώ.

 «Και εκήρυξεν Ιωνάς και είπεν:
έτι τρεις ημέραι και Νινευή καταστραφήσεται...» 
(Ιωνά γ΄, 4) 

Γ΄  ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Προφήτης Ιωνάς = Εβραϊκός λαός

Νινευίτες = Ειδωλολατρικά έθνη

Εδώ αγαπητοί μου αδελφοί, σ’ αυτήν την ερμηνεία, βλέπουμε τον Προφήτη Ιωνά (που συμβολίζει και πάλιν τον Εβραϊκόν λαόν), να δέχεται μία εντολή από τον Θεόν και επειδή αρνείται να την υπακούσει, να τιμωρείται τελικά, λόγω της παρακοής του αυτής στο θέλημα του Θεού.

Στην προσπάθεια του δε, να «φύγει» μακριά από τον Θεό μπαίνει σε ένα «πλοίο», το οποίον συμβολίζει την «Εκκλησία»-Συναγωγήν, την διδασκαλία δηλαδή της Παλαιάς Διαθήκης.

Το πλοίο αυτό πέφτει σε σφοδρή θαλασσοταραχή και κινδυνεύει να «βυθισθεί», επειδή οι επιβάτες του (οι Εβραίοι δηλαδή) παρήκουσαν το θέλημα του Θεού, αλλά και επειδή λόγω των πολλών και μεγάλων τους αμαρτημάτων, επισύρουν την δίκαιη «τιμωρία» του Θεού.

Στην συνέχεια ο ίδιος ο Ιωνάς, δηλαδή ο Εβραϊκός λαός, από μόνος του ζητά να τον ρίξουν «έξω» από το πλοίο, μέσα στην τρικυμισμένη θάλασσα, που συμβολίζει την πολυκύμαντη αμαρτία, την φθορά και την κακία του κόσμου.

Δηλαδή ο ίδιος ο Εβραϊκός λαός ζητά να φύγει, όπως και φεύγει, μέσα από το «πλοίο» που βρίσκεται, την «εκκλησία» δηλαδή, που είναι σκέπη και «κιβωτός» της αλήθειας και της πραγματικής διδασκαλίας της Παλαιάς Διαθήκης.

Και πράγματι, οι Εβραίοι όχι μόνον φεύγουν, αλλά και όπως βλέπουμε στην συνέχεια δημιουργούν και κατασκευάζουν μία άλλη, δική τους «Παλαιά Διαθήκη», σύμφωνη με τις ανθρώπινες αδυναμίες τους και τις υλικές και γήϊνες επιθυμίες τους και τελείως ξένη από αυτή που τους είχε παραδώσει ο ίδιος ο Θεός τους.

Στην συνέχεια δε, όπως γνωρίζουμε, έφθασαν στο κατώτατο και επαίσχυντο σημείο να σταυρώσουν ακόμη και αυτόν τον ίδιο τον Μεσσία και Σωτήρα τους, παίρνοντας μάλιστα επάνω τους και το αθώο αίμα Του, «το αίμα αυτού εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών».^[22]  

Και μπορεί μεν αυτό το «πλοίο», δηλαδή αυτή η εκκλησία-συναγωγή-διδασκαλία, να μην είχε την δυνατότητα και την εξουσία να τους σώσει, ούτε η ίδια, αλλά ούτε και ο καπετάνιος, το πλήρωμα και οι επιβάτες του πλοίου που συμβόλιζαν τον Μωϋσή, τον Νόμο και τους Προφήτες, είχε όμως την δυνατότητα και την εξουσία να τους «μεταφέρει» ασφαλείς μέχρι τον προορισμό τους, μέχρι δηλαδή την εποχή του Χριστού, ο οποίος ως Θεάνθρωπος θα είχε την δύναμη και την εξουσία να τους σώσει με την Λυτρωτική Του Θυσία.  

«Λέγουσι κάποιοι ότι το πλοίον είναι τύπος της Ιουδαϊκής Συναγωγής. Ο καπετάνιος του πλοίου τύπος του Μωσέως. Οι ναύτες τύπος των προφητών...».[^23]  

Έπειτα βλέπουμε τον Ιωνά, ο οποίος έχει φύγει πλέον με την θέλησή του από το πλοίο και έχει πέσει μέσα στην τρικυμισμένη θάλασσα, να τον καταπίνει ένα μεγάλο κήτος, στην κοιλιά του οποίου παραμένει για «τρεις ημέρες» χωρίς όμως τελικά να φαγωθεί, να πεθάνει η να εξαφανιστεί.

Το ίδιο ακριβώς έπαθαν και οι Εβραίοι.

Από τότε, που παρήκουσαν το θέλημα του Θεού Πατρός και δεν δέχθηκαν, ούτε και πίστευσαν, αλλά και Σταύρωσαν τον αποσταλέντα προς αυτούς Υιόν Του, τον αληθινό Μεσσία και Σωτήρα τους, τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό, μέχρι και σήμερα, βλέπουμε και διαπιστώνουμε ότι πέρασαν και υπέφεραν τα πάνδεινα. Σαν να ευρίσκοντο πραγματικά μέσα στην κοιλιά ενός μεγάλου κήτους, του Άδη.

Παρ’ όλο δε που πέρασαν τόσα πολλά, τελικά άντεξαν, επέζησαν και δεν εξαφανίστηκαν ως λαός, λες και κάποιο αόρατο χέρι (το χέρι του Θεού) τους κρατούσε ζωντανούς παρά τις τόσες δοκιμασίες, θλίψεις και βάσανα, όπως ακριβώς κατά θαυμαστόν τρόπον και τον Προφήτη Ιωνά μέσα στην κοιλία του κήτους, που γι’ αυτόν ήταν ως κοιλία Άδου, «εκ κοιλίας άδου κραυγής μου ήκουσας φωνής μου». (Ιωνά β’, 3)

Κοιτάξτε τώρα το καταπληκτικόν!!!

Πόσο έμεινε ο Ιωνάς μέσα στην κοιλιά του κήτους, τιμωρημένος για την παρακοή του;

Μα για «τρεις ημέρες».

Ε, τόσο θα μείνει τιμωρημένος και ο Εβραϊκός λαός.

«Τρεις ημέρες», όπως ο Ιωνάς. Δηλαδή τρεις χιλιετίες, αφού μία ημέρα για τον Θεό είναι χίλια χρόνια. «Χίλια έτη εν οφθαλμοίς σου ως η ημέρα η εχθές».^[24]   Και, « Εν δε τούτο μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίου ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία».^[25] 

Θέλετε να το δούμε πιο αναλυτικά;

α) Από το 1-1000 μ.Χ έχουμε την 1η χιλιετία.

β) Από το 1000-2000 μ.Χ έχουμε την 2η χιλιετία  και,

γ) Από το 2000-3000 μ.Χ. έχουμε την 3η χιλιετία.

Αφού δε σήμερα έχουμε 2016 και από το έτος 2000 έχουμε εισέλθει αισίως στην 3η χιλιετία, άρα ο Εβραϊκός-Ιουδαϊκός λαός διανύει ήδη την τρίτη χιλιετία που βρίσκεται και συνεχίζει να είναι ακόμη τιμωρημένος από τον Θεόν, αφού μπορεί μεν το 1948 να έφτιαξε κράτος και να επέστρεψαν κάποιοι απ’ αυτούς στην πατρίδα τους, μπορεί το 1967 να κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα, αλλά μέχρι και σήμερα, οι περισσότεροι Εβραίοι βρίσκονται ακόμη διεσκορπισμένοι σε διάφορα μέρη της γης.

Μέχρι και σήμερα, δεν έχουν κτίσει ακόμη τον Ναό τους στα Ιεροσόλυμα, που γι’ αυτούς είναι το Α και το Ω, αφού μόνον εκεί μπορούν να προσφέρουν θυσίες και προσφορές και να εορτάσουν τις τρεις μεγάλες εορτές τους και κυρίως το Πάσχα. Και τέλος, μέχρι σήμερα δεν έχουν δεχθεί φανερά ακόμα τον Μεσσία τους. Ούτε τον αληθινό, τον Ιησούν Χριστόν, αλλά ούτε ακόμη και τον ψεύτικον, τον καθ’ ημάς Αντίχριστον.

Για όσους δε, θα θελήσουν να ισχυριστούν μένοντας στο γράμμα του νόμου και στον τύπο, ότι εάν, όπως γράφουμε, η μία ημέρα ισούται με χίλια χρόνια, οι 3 ημέρες πρέπει να είναι 3 χιλιάδες χρόνια και άρα δεν ισχύει η παραπάνω ερμηνεία γιατί έχουν περάσει μόνο δύο χιλιάδες χρόνια από τότε, έχουμε να τους δώσουμε την εξής απάντηση:

Ως γνωστόν, οι τρεις  αυτές ημέρες του Ιωνά είναι και προτύπωση της τριημέρου ταφής και Αναστάσεως του Κυρίου μας.

«Ώσπερ γαρ εγένετο  Ιωνᾶς ο προφήτης εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτως έσται και ο υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας». ^[26]  Και,

«Των δε όχλων επαθροιζομένων ήρξατο λέγειν· η γενεά αύτη γενεά πονηρά εστι· σημείον ζητεί, και σημείον ου δοθήσεται αυτή ει μη το σημείον  Ιωνᾶ του προφήτου. καθώς γαρ εγένετο  Ιωνᾶς σημείον τοις Νινευΐταις, ούτως έσται και ο υιός του ανθρώπου τη γενεά ταύτη σημείον». ^[27] 

Όμως, απ’ ο,τι γνωρίζουμε, οι τρεις ημέρες αυτές, δεν ήταν ακριβώς τρεις  ημέρες, τρία ολόκληρα δηλαδή 24ωρα, αλλά μόνον μιάμισυ ημέρα και συγκεκριμένα 33 ώρες, που ξεκίνησαν όμως την Παρασκευή στις τρεις η ώρα το απόγευμα και κατέληξαν στην Κυριακή τα μεσάνυχτα.  (Παρασκευή 9 ώρες, Σάββατο 24 ώρες, Κυριακή 1 δευτερόλεπτο).

Λέγει σχετικά ο Άγιος Μητροπολίτης Άρτης Δαμασκηνός ο Στουδίτης:

«...Ομοίως και εις τον Άδην τριάκοντα τρεις ώρας έκαμε, κηρύττων. Πως; Τον καιρόν κατά τον οποίον εσταυρώθη ο Χριστός, ήτο Μάρτιος μην, εις την κγ’ (23ην) του μηνός εσταυρώθη· αυτός ο μην έχει δώδεκα ώρας την ημέραν και δώδεκα την νύκτα. Λοιπόν ο Χριστός εις την ενάτην ώραν της Παρασκευής παρέδωκε το πνεύμα· έως το εσπέρας είναι τρεις ώραι· η νυξ της Παρασκευής έχει δώδεκα ώρας και η ημέρα του Σαββάτου δώδεκα ώρας και εξ ώρας της νυκτός του Σαββάτου, γίνονται όλαι τριάκοντα τρεις...».^[28]

Και όμως, παρ’ όλο που ήταν μόνο 33 ώρες, εμείς πιστεύουμε, δεχόμαστε και κηρύττουμε ότι ήταν τρεις ημέρες.

Ακριβώς το ίδιο και εδώ. Μπορεί να έχουν περάσει μόνο δύο χιλιάδες χρόνια, δηλαδή μόνον δύο χιλιετίες, αλλά αυτά τα χρόνια έχουν πάρει μέρος και από την πρώτη και από την δεύτερη και από την τρίτη χιλιετία.

Στη συνέχεια βλέπουμε τον Ιωνά, μέσα από την κοιλία του κήτους, να  προσεύχεται με δάκρυα και πίστη στον Θεό παρακαλώντας να τον συγχωρέσει, για το ότι παρήκουσε την Εντολή και το θέλημά Του και να τον σώσει, ελευθερώνοντάς τον από την κοιλία του κήτους.

Πράγματι! Έπειτα από τρεις ημέρες, μετά την αληθινή μετάνοια και προσευχή του Ιωνά, ο Θεός προστάζει το κήτος να τον ελευθερώσει, σώο και αβλαβή.

Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και με τον Ιουδαϊκό-Εβραϊκό λαόν.

Μετά από 3 ημέρες, δηλαδή μετά από 3 χιλιετίες, όταν πραγματικά θα μετανοήσουν ειλικρινά και θα ζητήσουν πραγματική συγχώρεση από τον Θεό για όσα έπραξαν, ο Θεός θα τους ακούσει, θα τους δεχθεί, θα τους συγχωρήσει και θα ξαναγίνουν πάλι και αυτοί αγαπημένος και περιούσιος λαός του Θεού.

Αν δε οι Ισραηλίτες ή κάποιοι άλλοι δεν θέλουν να δεχθούν την ανωτέρω ερμηνεία, ας δεχθούν την παρακάτω, δεν μας πειράζει.

Ας αρχίσουν να μετρούν την τιμωρία τους από την εποχή του Προφήτη Σολομώντος, 10ος αι. π.Χ., που άρχισαν να λατρεύουν τα είδωλα και γι’αυτό διαιρέθηκε το βασίλειό τους σε δύο αλληλομαχόμενα βασίλεια, στο βασίλειο του Ιούδα και στο βασίλειο του Ισραήλ.

Ακόμη, αν δεν συμφωνούν ούτε με αυτήν, ας ξεκινήσουν να μετρούν από την εποχή του Προφήτη Ιερεμία, 7ος αι. π.Χ. κατά την οποίαν πάλι λόγω της παρακοής τους στο θέλημα του Θεού, έχασαν την πατρίδα τους και τον Ναό τους (το 586 π.Χ.), αιχμαλωτίσθησαν στους Βαβυλώνιους για 70 χρόνια, κυνηγήθηκαν, διώχθησαν και άλλα πολλά.

Εάν υπολογίσουμε λοιπόν χονδρικά, είτε από το 950 π.Χ., είτε από το 600 π.Χ. μέχρι και σήμερα, το 2011, ή έστω μέχρι και το 1948 που επέστρεψαν στην πατρίδα τους, πόσες χιλιετίες είναι;

Και πάλι τρεις.

Μία χιλιετία πριν γεννηθεί ο Χριστός και δύο χιλιετίες αφού γεννήθηκε ο Χριστός.

Και πόσα χρόνια; Σχεδόν τρεις χιλιάδες χρόνια.

Ας το δούμε.

1η  περίπτωση: 

1α) Από την εποχή του Σολομώντος μέχρι σήμερα:

 950+2016=2.966 χρόνια.

1β) Από την εποχή του Σολομώντος μέχρι που έφτιαξαν κράτος:

950+1948=2.898 χρόνια.

2η  περίπτωση: 

2α) Από την εποχή του Προφήτου Ιερεμία μέχρι σήμερα:

600+2016=2.616 χρόνια.

2β) Από την εποχή του Προφήτου Ιερεμία μέχρι που έφτιαξαν κράτος: 600+1948=2.548 χρόνια.

Στην καλύτερη λοιπόν περίπτωση γι’ αυτούς, είναι 2.548 χρόνια και στην χειρότερη είναι 2.966 χρόνια. Δηλαδή και πάλι, σχεδόν τρεις χιλιετίες.

Όποια ερμηνεία και εάν διαλέξουν όμως, δεν παύουν οι χιλιετίες να είναι «τρεις».

Πότε όμως θα γίνει αυτό;

Στα τέλη των αιώνων. Στα έσχατα χρόνια του κόσμου. Αφού έλθουν και περάσουν, σύμφωνα με τον Δανιήλ (ιβ’, 1-3), το διάστημα της βασιλείας του ψευδομεσσία τους (Αντιχρίστου). Δηλαδή λίγο πριν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, που θα γίνει το έτος 2018, όπως αποδεικνύουμε με πάρα πολλές μαρτυρίες μέσα στο βιβλίο μας «2018 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ- Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ» αλλά και σε πολλά άλλα άρθρα μέσα στην ιστοσελίδα μας.

Λέγει σχετικά ο Άγιος Κύριλλος:

«Γιατί ο Ισραηλιτικός λαός είχε πάθει πώρωση, η οποία συμβολίζεται με την όνο, που είχε παραμείνει τότε μαζί με τους δούλους (του Αβραάμ). Και πράγματι η όνος αποτελεί σύμβολο της έσχατης απερισκεψίας, και παιδί της απερισκεψίας είναι η πώρωση. Το ότι πάλι ο πατέρας (ο Αβραάμ) μαζί με τον υιό του (Ισαάκ) αποχωρίσθηκε από τους υπηρέτες, και είπε πως θα επιστρέψουν πάλι (Γεν. κβ’, 5), σημαίνει την προσωρινή αναχώρηση του Θεού από τους απογόνους του Ισραήλ, και την επιστροφή σ’ αυτούς που θα γίνει με την πίστη τους στον Χριστό, στο τέλος των αιώνων. Γιατί όταν πιστέψει το σύνολο των εθνών, τότε θα σωθεί και όλος ο Ισραηλιτικός λαός, όπως λέγει και ο Απόστολος Παύλος».^[29]  

Ακριβώς το ίδιο λέγει και ο θείος Χρυσόστομος: «Ο Κύριος δεν απεμάκρυνε από κοντά Του, τελείως, τον λαόν αυτού, το Ισραήλ. Και όχι μόνον δεν τον εγκατέλειψε τελείως, αλλά και του υπόσχεται ότι θα τον ξαναπάρει κοντά του και θα τον σώσει στις τελευταίες ημέρες του κόσμου, όπως λέγει (και ο Παύλος)“ Όταν δε το πλήρωμα των εθνών εισέλθη, τότε πας Ισραήλ σωθήσεται”».^[30]

Το μυστήριο αυτό το βλέπουμε ακόμη, να προτυπώνεται σαφέστατα στην Παλαιά Διαθήκη με τα δυό παιδιά του Αβραάμ.

Ως γνωστόν, ο Πατριάρχης Αβραάμ είχε δύο υιούς. Έναν εκ της ελευθέρας (της γυναίκας του, Σάρρας) και έναν εκ της παιδίσκης (της δούλης του, Άγαρ).

Οι δύο αυτές γυναίκες, συμβόλιζαν τις δύο Διαθήκες. Η Άγαρ την Παλαιά και η Σάρρα την Καινή.

Οι δύο υιοί του συμβόλιζαν τους δύο λαούς, τον Εβραϊκόν και τα Έθνη. Ο  Ισμαήλ (ο υιός της Άγαρ) συμβόλιζε τον λαό του Ισραήλ και ο Ισαάκ (ο υιός της Σάρρας) τον λαό των εθνών. Γι’ αυτό και ο Αβραάμ, έδιωξε από κοντά του την Άγαρ και τον Ισμαήλ.

Ο Απόστολος των εθνών Παύλος, αποσαφηνίζοντας τον συμβολισμόν αυτόν, λέγει σχετικά:

«Γέγραπται γαρ ότι  Αβραὰμ δύο υιούς έσχεν, ένα εκ της παιδίσκης και ένα εκ της ελευθέρας. αλλ’ ο μεν εκ της παιδίσκης κατά σάρκα γεγέννηται, ο δε εκ της ελευθέρας δια της επαγγελίας. άτινά εστιν αλληγορούμενα. αύται γαρ εισι δύο διαθήκαι, μία μεν από όρους Σινά, εις δουλείαν γεννώσα, ήτις εστίν  Άγαρ· το γαρ  Άγαρ Σινά όρος εστίν εν τη  Αραβίᾳ, συστοιχεί δε τη νυν  Ιερουσαλήμ, δουλεύει δε μετά των τέκνων αυτής· η δε άνω  Ιερουσαλὴμ ελευθέρα εστίν, ήτις εστί μήτηρ πάντων ημών... ημείς δε, αδελφοί, κατά  Ισαὰκ επαγγελίας τέκνα εσμέν. αλλ’ ώσπερ τότε ο κατά σάρκα γεννηθείς (ο Ισμαήλ) εδίωκε τον κατά πνεύμα, (τον Ισαάκ) ούτω και νυν. αλλά τι λέγει η γραφή; έκβαλε την παιδίσκην (Άγαρ) και τον υιόν αυτής (τον Ισμαήλ)· ου μη γαρ κληρονομήσει ο υιός της παιδίσκης (ο Ισμαήλ) μετά του υιού της ελευθέρας (του Ισαάκ).  Αρα, αδελφοί, ουκ εσμέν παιδίσκης τέκνα, (δηλ. της Άγαρ=Παλαιά Διαθήκη) αλλά της ελευθέρας (δηλ. της Σάρρας=Καινή Διαθήκη)».^[31]    

Πότε όμως ο Ισμαήλ (Ισμαήλ σημαίνει, «ο Θεός ακούει») που συμβολίζει πέραν πάσης αμφιβολίας τον λαόν του Ισραήλ, όπως λένε οι Άγιοί μας^[32]  επιστρέφει πίσω στον Πατέρα του Αβραάμ (τον Θεόν) και τον αδελφό του Ισαάκ (την εξ εθνών εκκλησία);

Μόνο κατά το τέλος της ζωής του Αβραάμ. ^[33]

Δηλαδή στο τέλος του κόσμου, στα τελευταία χρόνια αυτού του ορατού κόσμου. Τότε ο Θεός Πατέρας, θα ακούσει (Ισμαήλ=«ο Θεός ακούει») τις προσευχές, τα δάκρυα και την μετάνοια του υιού του Ισμαήλ, δηλαδή του Ισραήλ και θα τον δεχθεί ξανά κοντά Του.

Εδώ, με την βοήθεια του Θεού τελειώνει και αυτή η ερμηνεία.

Τα υπόλοιπα από την ιστορία του Προφήτη Ιωνά, δεν έχουν εφαρμογή σε αυτή μας εδώ την ερμηνεία.

Δ΄  ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Προφήτης Ιωνάς=Υιός και Λόγος του Θεού

Νινευή=Κράτος Διαβόλου

Νινευίτες=α)Δαίμονες β) Υπήκοοι του Άδη

Σύμφωνα με αυτήν την ερμηνεία ο Προφήτης Ιωνάς συμβολίζει τον Υιόν του Θεού, ενώ η Νινευή και οι Νινευίτες συμβολίζουν το κράτος του Διαβόλου και όλους όσους ευρίσκοντο στον Άδη.

«Ο Βασιλεύς Βαβυλώνος ο Ναβουχοδονόσορ συμβολίζει τον Διάβολον... τα δε θηρία τα οποία δίδει ο Θεός στον Βασιλέα της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορα είναι οι δαίμονες...», ^[34]   λέγει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής.

Στέλλεται λοιπόν, από τον Θεόν Πατέρα, στην Νινευή ο Προφήτης Ιωνάς, δηλαδή ο Υιός του Θεού, για να τους πει ρητά, κατηγορηματικά και αμετάκλητα, ότι σε τρεις ημέρες θα καταστραφούν, «έτι τρεις ημέρες και Νινευή καταστραφήσεται».

Με άλλα λόγια δηλαδή, ο Θεός έστειλε ξεκάθαρο και τελεσίδικο μήνυμα στον Διάβολον, ότι το κράτος του, η εξουσία του, και η κυριαρχία του θα λάβουν τέλος και θα καταστραφούν, μετά από τρεις ημέρες.

Πράγματι ο Ιησούς Χριστός, όταν ήλθε επί της γης για να σώσει το ανθρώπινο γένος, μέσα σε τρεις ημέρες, κυριολεκτικά, με την Σταυρική Του Θυσία, την Ταφή και την Ανάστασή Του κατήργησε, κατέστρεψε, διέλυσε, εξαφάνισε και συνέτριψε ολοκληρωτικά («εν δυνάμει») το κράτος του Διαβόλου.

Αναφέρει σχετικά ο Άγιος Θεοφύλακτος:

«Χάρις ουν τω δια πάντων ωφελούντι ημάς Πνεύματι, και μυστήρια μεν αποκαλύπτοντι δια της του γράμματος περιαιρέσεως, ουχ ήκιστα δε και δια του γράμματος διορθουμένω τας των προσχόντων ψυχάς. Αυτίκα γουν ίνα εξ ενός το παν παραστήσωμεν, το, Έτι τρεις ημέραι, και Νινευί καταστραφήσεται, μυστικώτερον μεν σημαίνει την δια της του Κυρίου τριημέρου ταφής καταστροφήν της πονηράς αντικειμένης βασιλείας της πάλαι κρατούσης και δυναστευούσης, ώσπερ η Νινευί εν τοις έθνεσι, προς ην εμάχετο μεν ο νόμος, αλλ’ ασθενής ην· διο και είρηται, Έτι τρεις ημέραι, και η τελεία αύτη καταστροφή, ότι απεκδύσεται τας αρχάς και τας εξουσίας, θριαμβεύσας αυτάς εν τω σταυρώ, ο μέλλων δια του θανάτου καταργήσαι τον το κράτος έχοντα του θανάτου». ^[35]

Αυτές όμως οι τρεις ημέρες συμβολίζουν και τρεις χιλιετίες, αφού ως γνωστόν η μία ημέρα ισούται με χίλια έτη, «Χίλια έτη εν οφθαλμοίς σου ως η ημέρα η εχθές»,^[36]  όπου μέσα σ’ αυτές ο Θεός, θα ολοκληρώσει το σχέδιο της θείας οικονομίας Του, συντρίβοντας και καταστρέφοντας οριστικά και τυπικά («εν ενεργεία»), την δύναμη και το κράτος του Διαβόλου.

Πράγματι.

Εάν υπολογίσουμε, χονδρικά και σχετικά από την εποχή της τριημέρου Αναστάσεως του Χριστού, είτε κυριολεκτικά από την εποχή του Προφήτου Ιωνά, 8ο η 9ο αιώνα π.Χ., έχουμε ακριβώς και στις δύο περιπτώσεις, «τρεις» χιλιετίες.

Ας το δούμε!

Α΄ περίπτωση. Σχετική.

1η χιλιετία = Από το 33 έως το 1000 μ.Χ.

2η χιλιετία = Από το 1000 έως το 2000 μ.Χ. και

3η χιλιετία = Από το 2000 έως το 2018 μ.Χ.

Β΄ περίπτωση. Κυριολεκτική.

1η χιλιετία = Από το 800 π.Χ. έως το 200 μ.Χ. 

2η χιλιετία = Από το 200 έως το 1200 μ.Χ. και

3η χιλιετία = Από το 1200 έως το 2018 μ.Χ.

Πιο αναλυτικά η Β΄ περίπτωση:

Ο Προφήτης Ιωνάς έζησε 800 περίπου χρόνια π.Χ. και από τη Γέννηση του Χριστού μέχρι και σήμερα, έχουν περάσει 2.016 χρόνια.

Εάν προσθέσουμε όλα τα χρόνια, έχουμε συνολικά 2.816 χρόνια (800+2.016=2.816). Άρα και πάλι έχουμε σχεδόν, τρεις χιλιετίες.

Το φοβερόν δε είναι, ότι εάν προσέξουμε καλώς το κείμενο της Αγίας Γραφής θα διαπιστώσουμε ότι, μας αναφέρει και άλλες σημαντικές λεπτομέρειες, οι οποίες μας οδηγούν με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια  και ασφάλεια στα ανωτέρω, αλλά και σε πιο συγκεκριμένες χρονολογίες.

Λέγει π.χ. η Γραφή, ότι η Νινευή ήταν μία μεγάλη πόλη, που για να την διανύσει κανείς χρειαζόταν σχεδόν τρεις ημέρες· «η δε Νινευή ην πόλις μεγάλη τω Θεώ ωσεί πορείας οδού τριών ημερών». (Ιωνά γ’, 3)

Προσέξτε, δεν λέγει «τρεις» ημέρες, αλλά «ωσεί» τρεις ημέρες, δηλαδή σχεδόν τρεις ημέρες.

Γνωρίζουμε όμως, όπως ήδη έχουμε πει, ότι μία ημέρα είναι χίλια χρόνια· « Εν δε τούτο μη λανθανέτω υμάς, αγαπητοί, ότι μία ημέρα παρά Κυρίω ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία». ^[37]   

Άρα οι «τρεις» ημέρες, είναι «τρεις» χιλιετίες.

Αφού όμως η Γραφή μας λέγει («ωσεί») σχεδόν τρεις ημέρες, ευκόλως μπορούμε να υποθέσουμε ότι εννοεί σχεδόν «τρεις» χιλιετίες.

Και πράγματι, εάν προσθέσουμε τα 800 περίπου χρόνια π.Χ. που έζησε ο Ιωνάς και τα 2.018 μ.Χ. που θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία, έχουμε χονδρικά 2.818 χρόνια περίπου. Δηλαδή, κυριολεκτικά σχεδόν («ωσεί»)  τρεις χιλιετίες.

Αλλά και το σημείο εκείνο, που λέγει ότι ο Ιωνάς αφού εκήρυξε στην Νινευή «σχεδόν μία ημέρα», (στιχ. 4) έπειτα σταμάτησε και δεν συνέχισε να κηρύττει, επειδή «μετενόησαν» οι Νινευίτες, μας οδηγεί στο ίδιο συμπέρασμα.

«Και ήρξατο Ιωνάς του εισελθείν εις την πόλιν ωσεί πορείαν ημέρας μιας και εκήρυξε και είπεν· έτι τρεις ημέραι και Νινευή καταστραφήσεται. και επίστευσαν οι άνδρες Νινευή τω Θεώ και εκήρυξαν νηστείαν και ενεδύσαντο σάκκους από μεγάλου αυτών έως μικρού αυτών...». (Ιων. γ’, 4-6)

Δηλαδή, με άλλα λόγια, αφού ο Θεός έστειλε τελεσίγραφο και ανακοίνωσε στον Διάβολον και το Κράτος του, ότι σε τρεις ημέρες, σε τρεις δηλαδή χιλιετίες θα τους καταστρέψει ολοσχερώς (τυπικά και ουσιαστικά) και αφού πέρασε από τότε που το είπε σχεδόν μια ημέρα, δηλαδή σχεδόν μια χιλιετία (από το 8ο ή 9ο π.Χ. αιώνα που έζησε ο Προφήτης Ιωνάς έως το 33 μ.Χ. που σταυρώθηκε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός είναι περίπου 800 με 900 χρόνια, χονδρικά, δηλαδή σχεδόν μία χιλιετία) ο Θεός, επειδή φάνηκε ότι οι Νινευίτες  «μετανοούν», «άλλαξε» γνώμη και δεν τους καταστρέφει ολοκληρωτικά (και τυπικά) αλλά τους έδωσε μια μικρή παράταση ακόμη δύο ημέρες, δηλαδή δύο χιλιάδες χρόνια, μέχρι την Δευτέρα Παρουσία και την τελική Κρίση.

Προσοχή, για να μην γίνει καμμία παρανόηση, επειδή ως γνωστόν ο Διάβολος δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να αλλάξει και να μετανοήσει, εδώ ΔΕΝ πρέπει να εκλάβουμε το νόημα της λέξεως «μετενόησαν» κυριολεκτικά, αλλά ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΑ, μεταφορικά. Εξ άλλου όπως ήδη έχουμε πεί από την αρχή του Α΄Μέρους στα εισαγωγικά, δεν ημπορούν όλα να ερμηνευθούν επ΄ακριβώς... 

Παρά ταύτα, θα μπορούσαμε ίσως να πούμε τα εξής:

Επειδή, με την Ανάσταση του Χριστού ο Διάβολος και οι δαίμονές του, έχασαν πλέον την δύναμη και την εξουσία τους, φαίνονται και δείχνουν σαν «μετανοημένοι». Όπως ακριβώς κάποιος κακός, που επειδή του έχουν δέσει τα χέρια και τα πόδια, κάθεται φρόνιμα θέλει δεν θέλει και φαίνεται ήσυχος και καλός, ενώ συνεχίζει να παραμένει κακός, και να θέλει να κάνει το κακό. Κάπως έτσι και ο Διάβολος.

Πράγματι. Από το 33 μ.Χ. που έγινε η Σταυρική Θυσία του Κυρίου μας και ουσιαστικά καταργήθηκε το Κράτος και η δύναμη του Διαβόλου, μέχρι το 2018 που θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία και θα συντριβεί και τυπικά, μια για πάντα, ο Διάβολος και το Κράτος του, είναι ακριβώς δύο χιλιετίες, παρά 15 χρόνια.

Τα ανωτέρω όμως δύο χωρία έχουν και άλλη ερμηνεία, η οποία πιστεύουμε, όπως και για την ανωτέρω, ότι συνάδει μετά του ορθοδόξου δόγματος.^[38]

Όταν η Γραφή λέγει, ότι η Νινευή ήταν μία μεγάλη πόλη που για να την διανύσει κανείς χρειαζόταν σχεδόν τρεις ημέρες, ήθελε να μας πει ότι τόσες ημέρες θα έκανε για να την διασχίσει και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, όταν θα κατέβαινε στον Άδη. Όπως πράγματι, έμεινε σχεδόν τρεις ημέρες μέσα στον Άδη, δηλαδή στο κράτος του Διαβόλου, μέχρι να Αναστηθεί, «η δε Νινευή ην πόλις μεγάλη τω Θεώ ωσεί πορείας οδού τριών ημερών».

Προσέξτε, δεν λέγει «τρεις» ημέρες, αλλά «ωσεί» τρεις ημέρες, δηλαδή σχεδόν τρεις ημέρες.

Και το ότι ο Ιωνάς, αφού εκήρυξε στην Νινευή «σχεδόν μία ημέρα», έπειτα σταμάτησε και δεν συνέχισε να κηρύττει επειδή «μετενόησαν» οι Νινευίτες, ήθελε να μας πει ότι το «κήρυγμα» δηλαδή το έργο του Χριστού στην Νινευή, δηλαδή στόν Άδη, το Κράτος του Διαβόλου, θα κρατούσε «σχεδόν μία ημέρα». 

Όπως και πράγματι, κράτησε «σχεδόν μία ημέρα», δηλαδή 33 ώρες και οι Νινευίτες, δηλαδή όλοι όσοι ήσαν στον Άδη, «μετενόησαν» και σώθηκαν από τα δεσμά του Άδου και το κράτος του Διαβόλου, αφού ο Χριστός μας με την Ανάσταση την ιδικήν Του ανέστησε και όλους τους απ’ αιώνος νεκρούς και τους πήρε ΟΛΟΥΣ μαζί Του, στο Κράτος το ιδικόν Του, (προσοχή μην γίνει καμμιά παρεξήγηση ΔΕΝ έχει καμμία σχέση αυτό που έγινε τότε με αυτό που θα γίνει στήν Τελική Κρίση και την Δευτέρα Παρουσία) όπως διδάσκει η Ορθόδοξος Εκκλησίας μας, αλλά και ψάλλωμεν κάθε εβδομάδα στα Αναστάσιμα Απολυτίκια.
«Ότε δε και τους τεθνεώτας εκ των καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις των επουρανίων εκραύγαζον...» ,^[39] «πρωτότοκος των νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς... και εγείραι τους τεθνεώτας εν τη ενδόξω Αναστάσει αυτού...».^[40]

«Και ήρξατο Ιωνάς του εισελθείν εις την πόλιν ωσεί πορείαν ημέρας μιας και εκήρυξε και είπεν· έτι τρεις ημέραι και Νινευή καταστραφήσεται. και επίστευσαν οι άνδρες Νινευή τω Θεώ και εκήρυξαν νηστείαν και ενεδύσαντο σάκκους από μεγάλου αυτών έως μικρού αυτών...». (Ιωνά γ, 4-6) 

Να λοιπόν, γιατί ο Κύριός μας είπε:

«Έτι τρεις ημέραι και Νινευή καταστραφήσεται».

Για όλους αυτούς τους ανωτέρω λόγους.

Δεν είναι όντως απίστευτο;!!!

____________

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

22.  Ματθ. κζ’, 25

23.  «Και άλλως δε φασί τινες... το πλοίον τύπον της Ιουδαίων Συναγωγής· τον πρωρέα, του Μωσέως· τους ναύτας, των προφητών· την θάλασσαν, των παθών, α παρ’ ημών υπήρχε χρεωστούμενα»  (Αγίου Θεοφύλακτου Βουλγαρίας P.G. 126, 933)

24.  Ψαλμ. πθ’, 4

25.  Β’ Πέτρου γ’, 8

26.  Ματθ. ιβ’, 40

27.  Λουκ. ια’, 29-30

28.  Δαμασκηνοῦ του Στουδίτου Βιβλίον «Θησαυρός», Λόγος Η’ «εις το Άγιον Πάσχα», σελ.  132). Βλέπε και «Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», Tόμος ΙΓ’ Τριωδίου, σελ. 675

29.  Ἁγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας ΕΠΕ 4, 191

30.  «Ουκ απώσατο Κύριος τον λαόν αυτού. Αλλά γαρ και σωτηρίαν τω λαώ εκείνω επ’ εσχάτων των ημερών επαγγέλλεται εν τω λέγειν... Όταν δε το πλήρωμα των εθνών εισέλθη, τότε πας Ισραήλ σωθήσεται...» (Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου P.G. 59, 587)

31.  Γαλ. δ’, 22-26 & 28-31

32.  Ἁγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, ΕΠΕ 4, 179 & 185

33. Γένεσις κε’

34.  «ο Βασιλεύς Βαβυλώνος (Ναβουχοδονόσορ) αλληγορείται εις τον διάβολον...τα δε θηρία άπερ δίδωσιν ο Θεός τω βασιλεί Βαβυλώνος, εισίν οι δαίμονες...» (Αγ. Μαξίμου Ομολογητού, P.G. 90, 340-345)

35. Ἁγίου  Θεοφύλακτου Βουλγαρίας, P.G. 126, 965

36. Ψαλμ. πθ’, 4

37.  Β’ Πέτρου γ’, 8

38. «Μερικοί όμως έφθασαν εις την εξής έννοιαν που δεν απάδει προς το εκκλησιαστικόν δόγμα...». (Μεγάλου Βασιλείου ΕΠΕ 3, 289)

39. «Ότε κατήλθες προς τον θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τον άδην ενέκρωσας, τη αστραπή της Θεότητος. Ότε δε και τους τεθνεώτας εκ των καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις των επουρανίων εκραύγαζον. Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών, δόξα Σοι». (Αναστάσιμον Απολυτίκιον, Ήχος Β΄)

40. «Ευφραινέσθω τα ουράνια, αγαλλιάσθω τα επίγεια, ότι εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού ο Κύριος. Επάτησε τω θανάτω τον θάνατον, πρωτότοκος των νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς και παρέσχε τω κόσμω το μέγα έλεος». (Αναστάσιμον Απολυτίκιον, Ήχος Γ΄)

«Τον συνάναρχον Λόγον Πατρί και Πνεύματι, τον εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, αναμνήσωμεν πιστοί και προσκυνήσωμεν. Ότι ηυδόκησε σαρκί, ανελθείν εν τω Σταυρώ, και θάνατον υπομείναι, και εγείραι τους τεθνεώτας εν τη ενδόξω Αναστάσει αυτού». (Αναστάσιμον Απολυτίκιον, Ήχος πλ. Α΄)

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ

Γ΄ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Προφήτης Ἰωνᾶς = Ἑβραϊκός λαός

Νινευῒτες = Εἰδωλολατρικά ἔθνη

Ἐδῶ ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, σ’ αὐτήν τήν ἑρμηνεία, βλέπουμε τόν Προφήτη Ἰωνᾶ (πού συμβολίζει καί πάλιν τόν Ἑβραϊκόν λαόν), νά δέχεται μία ἐντολή ἀπό τόν Θεόν καί ἐπειδή ἀρνεῖται νά τήν ὑπακούσει, νά τιμωρεῖται τελικά, λόγῳ τῆς παρακοῆς του αὐτῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Στήν προσπάθεια του δέ, νά «φύγει» μακριά ἀπό τόν Θεό μπαίνει σέ ἕνα «πλοῖο», τό ὁποῖον συμβολίζει τήν «Ἐκκλησία»-Συναγωγήν, τήν διδασκαλία δηλαδή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Τό πλοῖο αὐτό πέφτει σέ σφοδρή θαλασσοταραχή καί κινδυνεύει νά «βυθισθεῖ», ἐπειδή οἱ ἐπιβάτες του (οἱ Ἑβραῖοι δηλαδή) παρήκουσαν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ἐπειδή λόγῳ τῶν πολλῶν καί μεγάλων τους ἁμαρτημάτων, ἐπισύρουν τήν δίκαιη «τιμωρία» τοῦ Θεοῦ.

Στήν συνέχεια ὁ ἴδιος ὁ Ἰωνᾶς, δηλαδή ὁ Ἑβραϊκός λαός, ἀπό μόνος του ζητᾶ νά τόν ρίξουν «ἔξω» ἀπό τό πλοῖο, μέσα στήν τρικυμισμένη θάλασσα, πού συμβολίζει τήν πολυκύμαντη ἁμαρτία, τήν φθορά καί τήν κακία τοῦ κόσμου.

Δηλαδή ὁ ἴδιος ὁ Ἑβραϊκός λαός ζητᾶ νά φύγει, ὅπως καί φεύγει, μέσα ἀπό τό «πλοῖο» πού βρίσκεται, τήν «ἐκκλησία» δηλαδή, πού εἶναι σκέπη καί «κιβωτός» τῆς ἀλήθειας καί τῆς πραγματικῆς διδασκαλίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Καί πράγματι, οἱ Ἑβραῖοι ὄχι μόνον φεύγουν, ἀλλά καί ὅπως βλέπουμε στήν συνέχεια δημιουργοῦν καί κατασκευάζουν μία ἄλλη, δική τους «Παλαιά Διαθήκη», σύμφωνη μέ τίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες τους καί τίς ὑλικές καί γήϊνες ἐπιθυμίες τους καί τελείως ξένη ἀπό αὐτή πού τούς εἶχε παραδώσει ὁ ἴδιος ὁ Θεός τους.

Στήν συνέχεια δέ, ὅπως γνωρίζουμε, ἔφθασαν στό κατώτατο καί ἐπαίσχυντο σημεῖο νά σταυρώσουν ἀκόμη καί αὐτόν τόν ἴδιο τόν Μεσσία καί Σωτήρα τους, παίρνοντας μάλιστα ἐπάνω τους καί τό ἀθῶο αἷμα Του, «τό αἷμα αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καί ἐπί τά τέκνα ἡμῶν».  ^[22]  

Καί μπορεῖ μέν αὐτό τό «πλοῖο», δηλαδή αὐτή ἡ ἐκκλησία-συναγωγή-διδασκαλία, νά μήν εἶχε τήν δυνατότητα καί τήν ἐξουσία νά τούς σώσει, οὔτε ἡ ἴδια, ἀλλά οὔτε καί ὁ καπετάνιος, τό πλήρωμα καί οἱ ἐπιβάτες τοῦ πλοίου πού συμβόλιζαν τόν Μωϋσῆ, τόν Νόμο καί τούς Προφῆτες, εἶχε ὅμως τήν δυνατότητα καί τήν ἐξουσία νά τούς «μεταφέρει» ἀσφαλεῖς μέχρι τόν προορισμό τους, μέχρι δηλαδή τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ὡς Θεάνθρωπος θά εἶχε τήν δύναμη καί τήν ἐξουσία νά τούς σώσει μέ τήν Λυτρωτική Του Θυσία.

«Λέγουσι κάποιοι ὅτι τό πλοῖον εἶναι τύπος τῆς Ἰουδαϊκῆς Συναγωγῆς. Ὁ καπετάνιος τοῦ πλοίου τύπος τοῦ Μωσέως. Οἱ ναῦτες τύπος τῶν προφητῶν...».^[23]  

Ἔπειτα βλέπουμε τόν Ἰωνᾶ, ὁ ὁποῖος ἔχει φύγει πλέον μέ τήν θέλησή του ἀπό τό πλοῖο καί ἔχει πέσει μέσα στήν τρικυμισμένη θάλασσα, νά τόν καταπίνει ἕνα μεγάλο κῆτος, στήν κοιλιά τοῦ ὁποίου παραμένει γιά «τρεῖς ἡμέρες» χωρίς ὅμως τελικά νά φαγωθεῖ, νά πεθάνει ἤ νά ἐξαφανιστεῖ.

Τό ἴδιο ἀκριβῶς ἔπαθαν καί οἱ Ἑβραῖοι.

Ἀπό τότε, πού παρήκουσαν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός καί δέν δέχθηκαν, οὔτε καί πίστευσαν, ἀλλά καί Σταύρωσαν τόν ἀποσταλέντα πρός αὐτούς Υἱόν Του, τόν ἀληθινό Μεσσία καί Σωτήρα τους, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, μέχρι καί σήμερα, βλέπουμε καί διαπιστώνουμε ὅτι πέρασαν καί ὑπέφεραν τά πάνδεινα. Σάν νά εὑρίσκοντο πραγματικά μέσα στήν κοιλιά ἑνός μεγάλου κήτους, τοῦ Ἅδη.

Παρ’ ὅλο δέ πού πέρασαν τόσα πολλά, τελικά ἄντεξαν, ἐπέζησαν καί δέν ἐξαφανίστηκαν ὡς λαός, λές καί κάποιο ἀόρατο χέρι (τό χέρι τοῦ Θεοῦ) τούς κρατοῦσε ζωντανούς παρά τίς τόσες δοκιμασίες, θλίψεις καί βάσανα, ὅπως ἀκριβῶς κατά θαυμαστόν τρόπον καί τόν Προφήτη Ἰωνᾶ μέσα στήν κοιλία τοῦ κήτους, πού γι’ αὐτόν ἦταν ὡς κοιλία Ἅδου, «ἐκ κοιλίας ᾃδου κραυγῆς μου ἤκουσας φωνῆς μου». (Ἰωνᾶ β’, 3)

Κοιτᾶξτε τώρα τό καταπληκτικόν!!!

Πόσο ἔμεινε ὁ Ἰωνᾶς μέσα στήν κοιλιά τοῦ κήτους, τιμωρημένος γιά τήν παρακοή του;

Μά γιά «τρεῖς ἡμέρες».

Ἔ, τόσο θά μείνει τιμωρημένος καί ὁ Ἑβραϊκός λαός.

«Τρεῖς ἡμέρες», ὅπως ὁ Ἰωνᾶς. Δηλαδή τρεῖς χιλιετίες, ἀφοῦ μία ἡμέρα γιά τόν Θεό εἶναι χίλια χρόνια. «Χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡ ἡμέρα ἡ ἐχθές».^[24]   Καί, «῝Εν δὲ τοῦτο μὴ λανθανέτω ὑμᾶς, ἀγαπητοί, ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίου ὡς χίλια ἔτη, καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία».  ^[25] 

Θέλετε νά τό δοῦμε πιό ἀναλυτικά;

α) Ἀπό τό 1-1000 μ.Χ ἔχουμε τήν 1η χιλιετία.

β) Ἀπό τό 1000-2000 μ.Χ ἔχουμε τήν 2η χιλιετία  καί,

γ) Ἀπό τό 2000-3000 μ.Χ. ἔχουμε τήν 3η χιλιετία.

Ἀφοῦ δέ σήμερα ἔχουμε 2016 καί ἀπό τό ἔτος 2000 ἔχουμε εἰσέλθει αἰσίως στήν 3η χιλιετία, ἄρα ὁ Ἑβραϊκός-Ἰουδαϊκός λαός διανύει ἤδη τήν τρίτη χιλιετία πού βρίσκεται καί συνεχίζει νά εἶναι ἀκόμη τιμωρημένος ἀπό τόν Θεόν, ἀφοῦ μπορεῖ μέν τό 1948 νά ἔφτιαξε κράτος καί νά ἐπέστρεψαν κάποιοι ἀπ’ αὐτούς στήν πατρίδα τους, μπορεῖ τό 1967 νά κατέλαβαν τά Ἱεροσόλυμα, ἀλλά μέχρι καί σήμερα, οἱ περισσότεροι Ἑβραῖοι βρίσκονται ἀκόμη διεσκορπισμένοι σέ διάφορα μέρη τῆς γῆς.

Μέχρι καί σήμερα, δέν ἔχουν κτίσει ἀκόμη τόν Ναό τους στα Ιεροσόλυμα, πού γι’ αὐτούς εἶναι τό Α καί τό Ω, ἀφοῦ μόνον ἐκεῖ μποροῦν νά προσφέρουν θυσίες καί προσφορές καί νά ἑορτάσουν τίς τρεῖς μεγάλες ἑορτές τους καί κυρίως τό Πάσχα. Καί τέλος, μέχρι σήμερα δέν ἔχουν δεχθεῖ φανερά ἀκόμα τόν Μεσσία τους. Οὔτε τόν ἀληθινό, τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ἀλλά οὔτε ἀκόμη καί τόν ψεύτικον, τόν καθ’ ἡμᾶς Ἀντίχριστον.

Γιά ὅσους δέ, θά θελήσουν νά ἰσχυριστοῦν μένοντας στό γράμμα τοῦ νόμου καί στόν τύπο, ὅτι ἐάν, ὅπως γράφουμε, ἡ μία ἡμέρα ἰσοῦται μέ χίλια χρόνια, οἱ 3 ἡμέρες πρέπει νά εἶναι 3 χιλιάδες χρόνια καί ἄρα δέν ἰσχύει ἡ παραπάνω ἑρμηνεία γιατί ἔχουν περάσει μόνο δύο χιλιάδες χρόνια ἀπό τότε, ἔχουμε νά τούς δώσουμε τήν ἑξῆς ἀπάντηση:

Ὡς γνωστόν, οἱ τρεῖς  αὐτές ἡμέρες τοῦ Ἰωνᾶ εἶναι καί προτύπωση τῆς τριημέρου ταφῆς καί Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.

«Ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ᾿Ιωνᾶς ὁ προφήτης ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας». ^[26]  Καί,

«Τῶν δὲ ὄχλων ἐπαθροιζομένων ἤρξατο λέγειν· ἡ γενεὰ αὕτη γενεὰ πονηρά ἐστι· σημεῖον ζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον ᾿Ιωνᾶ τοῦ προφήτου. καθὼς γὰρ ἐγένετο ᾿Ιωνᾶς σημεῖον τοῖς Νινευΐταις, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τῇ γενεᾷ ταύτῃ σημεῖον». ^[27] 

Ὅμως, ἀπ’ ὅ,τι γνωρίζουμε, οἱ τρεῖς ἡμέρες αὐτές, δέν ἦταν ἀκριβῶς τρεῖς  ἡμέρες, τρία ὁλόκληρα δηλαδή 24ωρα, ἀλλά μόνον μιάμισυ ἡμέρα καί συγκεκριμένα 33 ὧρες, πού ξεκίνησαν ὅμως τήν Παρασκευή στίς τρεῖς ἡ ὥρα τό ἀπόγευμα καί κατέληξαν στήν Κυριακή τά μεσάνυχτα.  (Παρασκευή 9 ὧρες, Σάββατο 24 ὧρες, Κυριακή 1΄΄ δευτερόλεπτο).

Λέγει σχετικά ὁ Ἅγιος Μητροπολίτης Ἄρτης Δαμασκηνός ὁ Στουδίτης:

«...Ὁμοίως καί εἰς τόν Ἅδην τριάκοντα τρεῖς ὥρας ἔκαμε, κηρύττων. Πῶς; Τόν καιρόν κατά τόν ὁποῖον ἐσταυρώθη ὁ Χριστός, ἦτο Μάρτιος μήν, εἰς τήν κγ’ (23ην) τοῦ μηνός ἐσταυρώθη· αὐτός ὁ μήν ἔχει δώδεκα ὥρας τήν ἡμέραν καί δώδεκα τήν νύκτα. Λοιπόν ὁ Χριστός εἰς τήν ἐνάτην ὥραν τῆς Παρασκευῆς παρέδωκε τό πνεῦμα· ἕως τό ἑσπέρας εἶναι τρεῖς ὧραι· ἡ νύξ τῆς Παρασκευῆς ἔχει δώδεκα ὥρας καί ἡ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου δώδεκα ὥρας καί ἕξ ὥρας τῆς νυκτός τοῦ Σαββάτου, γίνονται ὅλαι τριάκοντα τρεῖς...». ^[28]

Καί ὅμως, παρ’ ὅλο πού ἦταν μόνο 33 ὧρες, ἐμεῖς πιστεύουμε, δεχόμαστε καί κηρύττουμε ὅτι ἦταν τρεῖς ἡμέρες.

Ἀκριβῶς τό ἴδιο καί ἐδῶ. Μπορεῖ νά ἔχουν περάσει μόνο δύο χιλιάδες χρόνια, δηλαδή μόνον δύο χιλιετίες, ἀλλά αὐτά τά χρόνια ἔχουν πάρει μέρος καί ἀπό τήν πρώτη καί ἀπό τήν δεύτερη καί ἀπό τήν τρίτη χιλιετία.

Στή συνέχεια βλέπουμε τόν Ἰωνᾶ, μέσα ἀπό τήν κοιλία τοῦ κήτους, νά  προσεύχεται μέ δάκρυα καί πίστη στόν Θεό παρακαλώντας νά τόν συγχωρέσει, γιά τό ὅτι παρήκουσε τήν Ἐντολή καί τό θέλημά Του καί νά τόν σώσει, ἐλευθερώνοντάς τον ἀπό τήν κοιλία τοῦ κήτους.

Πράγματι! Ἔπειτα ἀπό τρεῖς ἡμέρες, μετά τήν ἀληθινή μετάνοια καί προσευχή τοῦ Ἰωνᾶ, ὁ Θεός προστάζει τό κῆτος νά τόν ἐλευθερώσει, σῶο καί ἀβλαβῆ.

Τό ἴδιο ἀκριβῶς θά συμβεῖ καί μέ τόν Ἰουδαϊκό-Ἑβραϊκό λαόν.

Μετά ἀπό 3 ἡμέρες, δηλαδή μετά ἀπό 3 χιλιετίες, ὅταν πραγματικά θά μετανοήσουν εἰλικρινά καί θά ζητήσουν πραγματική συγχώρεση ἀπό τόν Θεό γιά ὅσα ἔπραξαν, ὁ Θεός θά τούς ἀκούσει, θά τούς δεχθεῖ, θά τούς συγχωρήσει καί θά ξαναγίνουν πάλι καί αὐτοί ἀγαπημένος καί περιούσιος λαός τοῦ Θεοῦ.

Ἄν δέ οἱ Ἰσραηλίτες ἤ κάποιοι ἄλλοι δέν θέλουν νά δεχθοῦν τήν ἀνωτέρω ἑρμηνεία, ἄς δεχθοῦν τήν παρακάτω, δέν μᾶς πειράζει.

Ἄς ἀρχίσουν νά μετροῦν τήν τιμωρία τους ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Προφήτη Σολομῶντος, 10ος αἰ. π.Χ., πού ἄρχισαν νά λατρεύουν τά εἴδωλα καί γι’αυτό διαιρέθηκε τό βασίλειό τους σέ δύο ἀλληλομαχόμενα βασίλεια, στό βασίλειο τοῦ Ἰούδα καί στό βασίλειο τοῦ Ἰσραήλ.

Ἤ, ἄν δέν συμφωνοῦν οὔτε μέ αὐτήν, ἄς ξεκινήσουν νά μετροῦν ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Προφήτη Ἱερεμία, 7ος αἰ. π.Χ. κατά τήν ὁποίαν πάλι λόγῳ τῆς παρακοῆς τους στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔχασαν τήν πατρίδα τους καί τόν Ναό τους (τό 586 π.Χ.), αἰχμαλωτίσθησαν στούς Βαβυλώνιους γιά 70 χρόνια, κυνηγήθηκαν, διώχθησαν καί ἄλλα πολλά.

Ἐάν ὑπολογίσουμε λοιπόν χονδρικά, εἴτε ἀπό τό 950 π.Χ., εἴτε ἀπό τό 600 π.Χ. μέχρι καί σήμερα, τό 2011, ἤ ἔστω μέχρι καί τό 1948 πού ἐπέστρεψαν στήν πατρίδα τους, πόσες χιλιετίες εἶναι;

Καί πάλι τρεῖς.

Μία χιλιετία πρίν γεννηθεῖ ὁ Χριστός καί δύο χιλιετίες ἀφοῦ γεννήθηκε ὁ Χριστός.

Καί πόσα χρόνια;

Ἄς τό δοῦμε.

1η  περίπτωση: 

1α) Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Σολομῶντος μέχρι σήμερα:

 950+2016=2.966 χρόνια.

1β) Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Σολομῶντος μέχρι πού ἔφτιαξαν κράτος:

950+1948=2.898 χρόνια.

2η  περίπτωση: 

2α) Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Προφήτου Ἱερεμία μέχρι σήμερα:

600+2016=2.616 χρόνια.

2β) Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Προφήτου Ἱερεμία μέχρι πού ἔφτιαξαν κράτος: 600+1948=2.548 χρόνια.

Στήν καλύτερη λοιπόν περίπτωση γι’ αὐτούς, εἶναι 2.548 χρόνια καί στήν χειρότερη εἶναι 2.966 χρόνια. Δηλαδή καί πάλι, σχεδόν τρεῖς χιλιετίες.

Ὅποια ἑρμηνεία καί ἐάν διαλέξουν ὅμως, δέν παύουν οἱ χιλιετίες νά εἶναι «τρεῖς».

Πότε ὅμως θά γίνει αὐτό;

Στά τέλη τῶν αἰώνων.

Στά ἔσχατα χρόνια τοῦ κόσμου. Ἀφοῦ ἔλθουν καί περάσουν, σύμφωνα μέ τόν Δανιήλ (ιβ’, 1-3), τό διάστημα τῆς βασιλείας τοῦ ψευδομεσσία τους (Ἀντιχρίστου). Δηλαδή λίγο πρίν τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας, πού θά γίνει ὅπως ἀποδεικνύουμε σέ ἄλλα σημεῖα τοῦ βιβλίου μας, τό ἔτος 2018.

Λέγει σχετικά ὁ Ἅγιος Κύριλλος:

«Γιατί ὁ Ἰσραηλιτικός λαός εἶχε πάθει πώρωση, ἡ ὁποία συμβολίζεται μέ τήν ὄνο, πού εἶχε παραμείνει τότε μαζί μέ τούς δούλους (τοῦ Ἀβραάμ). Καί πράγματι ἡ ὄνος ἀποτελεῖ σύμβολο τῆς ἔσχατης ἀπερισκεψίας, καί παιδί τῆς ἀπερισκεψίας εἶναι ἡ πώρωση. Τό ὅτι πάλι ὁ πατέρας (ὁ Ἀβραάμ) μαζί μέ τόν υἱό του (Ἰσαάκ) ἀποχωρίσθηκε ἀπό τούς ὑπηρέτες, καί εἶπε πώς θά ἐπιστρέψουν πάλι (Γεν. κβ’, 5), σημαίνει τήν προσωρινή ἀναχώρηση τοῦ Θεοῦ ἀπό τούς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ, καί τήν ἐπιστροφή σ’ αὐτούς πού θά γίνει μέ τήν πίστη τους στόν Χριστό, στό τέλος τῶν αἰώνων. Γιατί ὅταν πιστέψει τό σύνολο τῶν ἐθνῶν, τότε θά σωθεῖ καί ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικός λαός, ὅπως λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος».^[29]   

Ἀκριβῶς τό ἴδιο λέγει καί ὁ θεῖος Χρυσόστομος: «Ὁ Κύριος δέν ἀπεμάκρυνε ἀπό κοντά Του, τελείως, τόν λαόν αὐτοῦ, τό Ἰσραήλ. Καί ὄχι μόνον δέν τόν ἐγκατέλειψε τελείως, ἀλλά καί τοῦ ὑπόσχεται ὅτι θά τόν ξαναπάρει κοντά του καί θά τόν σώσει στίς τελευταῖες ἡμέρες τοῦ κόσμου, ὅπως λέγει (καί ὁ Παῦλος)“ Ὅταν δέ τό πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ, τότε πᾶς Ἰσραήλ σωθήσεται”». ^[30]

Τό μυστήριο αὐτό τό βλέπουμε ἀκόμη, νά προτυπώνεται σαφέστατα στήν Παλαιά Διαθήκη μέ τά δυό παιδιά τοῦ Ἀβραάμ.

Ὡς γνωστόν, ὁ Πατριάρχης Ἀβραάμ εἶχε δύο υἱούς. Ἕναν ἐκ τῆς ἐλευθέρας (τῆς γυναίκας του, Σάρρας) καί ἕναν ἐκ τῆς παιδίσκης (τῆς δούλης του, Ἄγαρ).

Οἱ δύο αὐτές γυναῖκες, συμβόλιζαν τίς δύο Διαθῆκες. Ἡ Ἄγαρ τήν Παλαιά καί ἡ Σάρρα τήν Καινή.

Οἱ δύο υἱοί του συμβόλιζαν τούς δύο λαούς, τόν Ἑβραϊκόν καί τά Ἔθνη. Ὁ  Ἰσμαήλ (ὁ υἱός τῆς Ἄγαρ) συμβόλιζε τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ καί ὁ Ἰσαάκ (ὁ υἱός τῆς Σάρρας) τόν λαό τῶν ἐθνῶν. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀβραάμ, ἔδιωξε ἀπό κοντά του τήν Ἄγαρ καί τόν Ἰσμαήλ.

Ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος, ἀποσαφηνίζοντας τόν συμβολισμόν αὐτόν, λέγει σχετικά:

«Γέγραπται γὰρ ὅτι ᾿Αβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας. ἀλλ’ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας. ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα. αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν ῎Αγαρ· τὸ γὰρ ῎Αγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ ᾿Αραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν ῾Ιερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· ἡ δὲ ἄνω ῾Ιερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν... ἡμεῖς δέ, ἀδελφοί, κατὰ ᾿Ισαὰκ ἐπαγγελίας τέκνα ἐσμέν. ἀλλ’ ὥσπερ τότε ὁ κατὰ σάρκα γεννηθεὶς (ὁ Ἰσμαήλ) ἐδίωκε τὸν κατὰ πνεῦμα, (τόν Ἰσαάκ) οὕτω καὶ νῦν. ἀλλὰ τί λέγει ἡ γραφή; ἔκβαλε τὴν παιδίσκην (Ἄγαρ) καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς (τόν Ἰσμαήλ)· οὐ μὴ γὰρ κληρονομήσει ὁ υἱὸς τῆς παιδίσκης (ὁ Ἰσμαήλ) μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆς ἐλευθέρας (τοῦ Ἰσαάκ). ῎Αρα, ἀδελφοί, οὐκ ἐσμὲν παιδίσκης τέκνα, (δηλ. τῆς Ἄγαρ=Παλαιά Διαθήκη) ἀλλὰ τῆς ἐλευθέρας (δηλ. τῆς Σάρρας=Καινή Διαθήκη)».^[31]    

Πότε ὅμως ὁ Ἰσμαήλ (Ἰσμαήλ σημαίνει, «ὁ Θεός ἀκούει») πού συμβολίζει πέραν πάσης ἀμφιβολίας τόν λαόν τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως λένε οἱ Ἅγιοί μας^[32]  ἐπιστρέφει πίσω στόν Πατέρα του Ἀβραάμ (τόν Θεόν) καί τόν ἀδελφό του Ἰσαάκ (τήν ἐξ ἐθνῶν ἐκκλησία);

Μόνο κατά τό τέλος τῆς ζωῆς τοῦ Ἀβραάμ. ^[33]

Δηλαδή στό τέλος τοῦ κόσμου, στά τελευταῖα χρόνια αὐτοῦ τοῦ ὁρατοῦ κόσμου. Τότε ὁ Θεός Πατέρας, θά ἀκούσει (=Ἰσμαήλ) τίς προσευχές, τά δάκρυα καί τήν μετάνοια τοῦ υἱοῦ του Ἰσμαήλ, δηλαδή τοῦ Ἰσραήλ καί θά τόν δεχθεῖ ξανά κοντά Του.

Ἐδῶ, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ τελειώνει καί αὐτή ἡ ἑρμηνεία.

Τά ὑπόλοιπα ἀπό τήν ἱστορία τοῦ Προφήτη Ἰωνᾶ, δέν ἔχουν ἐφαρμογή σέ αὐτή μας ἐδῶ τήν ἑρμηνεία.

Δ΄ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Προφήτης Ἰωνᾶς=Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ

Νινευή=Κράτος Διαβόλου

Νινευῒτες=α)Δαίμονες β) Ὑπήκοοι τοῦ Ἅδη

Σύμφωνα μέ αὐτήν τήν ἑρμηνεία ὁ Προφήτης Ἰωνᾶς συμβολίζει τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἡ Νινευή καί οἱ Νινευῒτες συμβολίζουν τό κράτος τοῦ Διαβόλου καί ὅλους ὅσους εὑρίσκοντο στόν Ἅδη.

«Ὁ Βασιλεύς Βαβυλῶνος ὁ Ναβουχοδονόσορ συμβολίζει τόν Διάβολον... τά δέ θηρία τά ὁποῖα δίδει ὁ Θεός στόν Βασιλέα τῆς Βαβυλῶνος Ναβουχοδονόσορα εἶναι οἱ δαίμονες...», ^[34]   λέγει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής.

Στέλλεται λοιπόν, ἀπό τόν Θεόν Πατέρα, στήν Νινευή ὁ Προφήτης Ἰωνᾶς, δηλαδή ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, γιά νά τούς πεῖ ρητά, κατηγορηματικά καί ἀμετάκλητα, ὅτι σέ τρεῖς ἡμέρες θά καταστραφοῦν, «ἔτι τρεῖς ἡμέρες καί Νινευή καταστραφήσεται».

Μέ ἄλλα λόγια δηλαδή, ὁ Θεός ἔστειλε ξεκάθαρο καί τελεσίδικο μήνυμα στόν Διάβολον, ὅτι τό κράτος του, ἡ ἐξουσία του, καί ἡ κυριαρχία του θά λάβουν τέλος καί θά καταστραφοῦν, μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες.

Πράγματι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν ἦλθε ἐπί τῆς γῆς γιά νά σώσει τό ἀνθρώπινο γένος, μέσα σέ τρεῖς ἡμέρες, κυριολεκτικά, μέ τήν Σταυρική Του Θυσία, τήν Ταφή καί τήν Ἀνάστασή Του κατήργησε, κατέστρεψε, διέλυσε, ἐξαφάνισε καί συνέτριψε ὁλοκληρωτικά («ἐν δυνάμει») τό κράτος τοῦ Διαβόλου. 

Ἀναφέρει σχετικά ὁ Ἅγιος Θεοφύλακτος:

«Χάρις οὖν τῷ διά πάντων ὠφελοῦντι ἡμᾶς Πνεύματι, καί μυστήρια μέν ἀποκαλύπτοντι διά τῆς τοῦ γράμματος περιαιρέσεως, οὐχ ἥκιστα δέ καί διά τοῦ γράμματος διορθουμένῳ τάς τῶν προσχόντων ψυχάς. Αὐτίκα γοῦν ἵνα ἐξ ἑνός τό πᾶν παραστήσωμεν, τό, Ἔτι τρεῖς ἡμέραι, καί Νινευῒ καταστραφήσεται, μυστικώτερον μέν σημαίνει τήν διά τῆς τοῦ Κυρίου τριημέρου ταφῆς καταστροφήν τῆς πονηρᾶς ἀντικειμένης βασιλείας τῆς πάλαι κρατούσης καί δυναστευούσης, ὥσπερ ἡ Νινευῒ ἐν τοῖς ἔθνεσι, πρός ἥν ἐμάχετο μέν ὁ νόμος, ἀλλ’ ἀσθενής ἦν· διό καί εἴρηται, Ἔτι τρεῖς ἡμέραι, καί ἡ τελεία αὕτη καταστροφή, ὅτι ἀπεκδύσεται τάς ἀρχάς καί τάς ἐξουσίας, θριαμβεύσας αὐτάς ἐν τῷ σταυρῷ, ὁ μέλλων διά τοῦ θανάτου καταργῆσαι τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου». ^[35]

Αὐτές ὅμως οἱ τρεῖς ἡμέρες συμβολίζουν καί τρεῖς χιλιετίες, ἀφοῦ ὡς γνωστόν ἡ μία ἡμέρα ἰσοῦται μέ χίλια ἔτη, «Χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡ ἡμέρα ἡ ἐχθές»,^[36]  ὅπου μέσα σ’ αὐτές ὁ Θεός, θά ὁλοκληρώσει τό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας Του, συντρίβοντας καί καταστρέφοντας ὁριστικά καί τυπικά («ἐν ἐνεργείᾳ»), τήν δύναμη καί τό κράτος τοῦ Διαβόλου.

Πράγματι.

Ἐάν ὑπολογίσουμε, χονδρικά καί σχετικά ἀπό τήν ἐποχή τῆς τριημέρου Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, εἴτε κυριολεκτικά ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ, 8ο ἤ 9ο αἰῶνα π.Χ., ἔχουμε ἀκριβῶς καί στίς δύο περιπτώσεις, «τρεῖς» χιλιετίες.

Ἄς τό δοῦμε!

Α΄ περίπτωση. Σχετική.

1η χιλιετία = Ἀπό τό 33 ἕως τό 1000 μ.Χ.

2η χιλιετία = Ἀπό τό 1000 ἕως τό 2000 μ.Χ. καί

3η χιλιετία = Ἀπό τό 2000 ἕως τό 2018 μ.Χ.

Β΄ περίπτωση. Κυριολεκτική.

1η χιλιετία = Ἀπό τό 800 π.Χ. ἕως τό 200 μ.Χ. 

2η χιλιετία = Ἀπό τό 200 ἕως τό 1200 μ.Χ. καί

3η χιλιετία = Ἀπό τό 1200 ἕως τό 2018 μ.Χ.

Πιό ἀναλυτικά ἡ Β΄περίπτωση:

Ὁ Προφήτης Ἰωνᾶς ἔζησε 800 περίπου χρόνια π.Χ. καί ἀπό τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μέχρι καί σήμερα, ἔχουν περάσει 2.016 χρόνια.

Ἐάν προσθέσουμε ὅλα τά χρόνια, ἔχουμε συνολικά 2.816 χρόνια (800+2.016=2.816). Ἄρα καί πάλι ἔχουμε σχεδόν, τρεῖς χιλιετίες.

Τό φοβερόν δέ εἶναι, ὅτι ἐάν προσέξουμε καλῶς τό κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς θά διαπιστώσουμε ὅτι, μᾶς ἀναφέρει καί ἄλλες σημαντικές λεπτομέρειες, οἱ ὁποῖες μᾶς ὁδηγοῦν μέ ἀκόμη μεγαλύτερη σαφήνεια  καί ἀσφάλεια στά ἀνωτέρω, ἀλλά καί σέ πιό συγκεκριμένες χρονολογίες.

Λέγει π.χ. ἡ Γραφή, ὅτι ἡ Νινευή ἦταν μία μεγάλη πόλη, πού γιά νά τήν διανύσει κανείς χρειαζόταν σχεδόν τρεῖς ἡμέρες· «ἡ δὲ Νινευὴ ἦν πόλις μεγάλη τῷ Θεῷ ὡσεὶ πορείας ὁδοῦ τριῶν ἡμερῶν». (Ἰωνᾶ γ’, 3) 

Προσέξτε, δέν λέγει «τρεῖς» ἡμέρες, ἀλλά «ὡσεί» τρεῖς ἡμέρες, δηλαδή σχεδόν τρεῖς ἡμέρες.

Γνωρίζουμε ὅμως, ὅπως ήδη ἔχουμε πεῖ, ὅτι μία ἡμέρα εἶναι χίλια χρόνια· «῝Εν δὲ τοῦτο μὴ λανθανέτω ὑμᾶς, ἀγαπητοί, ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ ὡς χίλια ἔτη, καὶ χίλια ἔτη ὡς ἡμέρα μία». ^[37]   

Ἄρα οἱ «τρεῖς» ἡμέρες, εἶναι «τρεῖς» χιλιετίες.

Ἀφοῦ ὅμως ἡ Γραφή μᾶς λέγει («ὡσεί») σχεδόν τρεῖς ἡμέρες, εὐκόλως μποροῦμε νά ὑποθέσουμε ὅτι ἐννοεῖ σχεδόν «τρεῖς» χιλιετίες.

Καί πράγματι, ἐάν προσθέσουμε τά 800 περίπου χρόνια π.Χ. πού ἔζησε ὁ Ἰωνᾶς καί τά 2.018 μ.Χ. πού θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία, ἔχουμε χονδρικά 2.818 χρόνια περίπου. Δηλαδή, κυριολεκτικά σχεδόν («ὡσεί»)  τρεῖς χιλιετίες.

Ἀλλά καί τό σημεῖο ἐκεῖνο, πού λέγει ὅτι ὁ Ἰωνᾶς ἀφοῦ ἐκήρυξε στήν Νινευή «σχεδόν μία ἡμέρα», (στιχ. 4) ἔπειτα σταμάτησε καί δέν συνέχισε νά κηρύττει, ἐπειδή «μετενόησαν» οἱ Νινευῒτες, μᾶς ὁδηγεῖ στό ἴδιο συμπέρασμα.

«Καὶ ἤρξατο Ἰωνᾶς τοῦ εἰσελθεῖν εἰς τὴν πόλιν ὡσεὶ πορείαν ἡμέρας μιᾶς καὶ ἐκήρυξε καὶ εἶπεν· ἔτι τρεῖς ἡμέραι καὶ Νινευὴ καταστραφήσεται. καὶ ἐπίστευσαν οἱ ἄνδρες Νινευὴ τῷ Θεῷ καὶ ἐκήρυξαν νηστείαν καὶ ἐνεδύσαντο σάκκους ἀπὸ μεγάλου αὐτῶν ἕως μικροῦ αὐτῶν...». (Ἰων. γ’, 4-6)

Δηλαδή, μέ ἄλλα λόγια, ἀφοῦ ὁ Θεός ἔστειλε τελεσίγραφο καί ἀνακοίνωσε στόν Διάβολον καί τό Κράτος του, ὅτι σέ τρεῖς ἡμέρες, σέ τρεῖς δηλαδή χιλιετίες θά τούς καταστρέψει ὁλοσχερῶς (τυπικά καί οὐσιαστικά) καί ἀφοῦ πέρασε ἀπό τότε πού τό εἶπε σχεδόν μιά ἡμέρα, δηλαδή σχεδόν μιά χιλιετία (ἀπό τό 8ο ἤ 9ο π.Χ. αἰῶνα πού ἔζησε ὁ Προφήτης Ἰωνᾶς ἕως τό 33 μ.Χ. πού σταυρώθηκε ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι περίπου 800 μέ 900 χρόνια, χονδρικά, δηλαδή σχεδόν μία χιλιετία) ὁ Θεός, ἐπειδή φάνηκε ὅτι οἱ Νινευῒτες  «μετανοοῦν», «ἄλλαξε» γνώμη καί δέν τούς καταστρέφει ὁλοκληρωτικά (καί τυπικά) ἀλλά τούς ἔδωσε μιά μικρή παράταση ἀκόμη δύο ἡμέρες, δηλαδή δύο χιλιάδες χρόνια, μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία και τήν τελική Κρίση.

Προσοχή, γιά νά μήν γίνει καμμία παρανόηση, ἐπειδή ὡς γνωστόν ὁ Διάβολος δέν μπορεῖ σέ καμμία περίπτωση νά ἀλλάξει καί νά μετανοήσει, ἐδῶ ΔΕΝ πρέπει νά ἐκλάβουμε τό νόημα τῆς λέξεως «μετενόησαν» κυριολεκτικά, ἀλλά ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΑ, μεταφορικά. Ἐξ ἄλλου ὅπως ἤδη ἔχουμε πεῖ ἀπό τήν ἀρχή τοῦ Α΄Μέρους στά εισαγωγικά, δέν ἠμποροῦν ὅλα νά ἑρμηνευθοῦν ἐπ΄ ἀκριβῶς... 

Παρά ταῦτα, θά μπορούσαμε ἴσως νά ποῦμε τά ἑξῆς:

Ἐπειδή, μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὁ Διάβολος καί οἱ δαίμονές του, ἔχασαν πλέον τήν δύναμη καί τήν ἐξουσία τους, φαίνονται καί δείχνουν σάν «μετανοημένοι». Ὅπως ἀκριβῶς κάποιος κακός, πού ἐπειδή τοῦ ἔχουν δέσει τά χέρια καί τά πόδια, κάθεται φρόνιμα θέλει δέν θέλει καί φαίνεται ἥσυχος καί καλός, ἐνῶ συνεχίζει νά παραμένει κακός, καί νά θέλει νά κάνει τό κακό. Κάπως ἔτσι καί ὁ Διάβολος.

Πράγματι. Ἀπό τό 33 μ.Χ. πού ἔγινε ἡ Σταυρική Θυσία τοῦ Κυρίου μας καί οὐσιαστικά καταργήθηκε τό Κράτος καί ἡ δύναμη τοῦ Διαβόλου, μέχρι τό 2018 πού θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία καί θά συντριβεῖ καί τυπικά, μιά γιά πάντα, ὁ Διάβολος καί τό Κράτος του, εἶναι ἀκριβῶς δύο χιλιετίες, παρά 15 χρόνια.

Τά ἀνωτέρω ὅμως δύο χωρία ἔχουν καί ἄλλη ἑρμηνεία, ἡ ὁποία πιστεύουμε, ὅπως καί γιά τήν ἀνωτέρω, ὅτι συνάδει μετά τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος. ^[38]

Ὅταν ἡ Γραφή λέγει, ὅτι ἡ Νινευή ἦταν μία μεγάλη πόλη πού γιά νά τήν διανύσει κανείς χρειαζόταν σχεδόν τρεῖς ἡμέρες, ἤθελε νά μᾶς πεῖ ὅτι τόσες ἡμέρες θά ἔκανε γιά νά τήν διασχίσει καί ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν θά κατέβαινε στόν Ἅδη. Ὅπως πράγματι, ἔμεινε σχεδόν τρεῖς ἡμέρες μέσα στόν Ἅδη, δηλαδή στό κράτος τοῦ Διαβόλου, μέχρι να Ἀναστηθεῖ, «ἡ δὲ Νινευὴ ἦν πόλις μεγάλη τῷ Θεῷ ὡσεὶ πορείας ὁδοῦ τριῶν ἡμερῶν».

Προσέξτε, δέν λέγει «τρεῖς» ἡμέρες, ἀλλά «ὡσεί» τρεῖς ἡμέρες, δηλαδή σχεδόν τρεῖς ἡμέρες.

Καί τό ὅτι ὁ Ἰωνᾶς, ἀφοῦ ἐκήρυξε στήν Νινευή «σχεδόν μία ἡμέρα», ἔπειτα σταμάτησε καί δέν συνέχισε νά κηρύττει ἐπειδή «μετενόησαν» οἱ Νινευῒτες, ἤθελε νά μᾶς πεῖ ὅτι τό «κήρυγμα» δηλαδή τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ στήν Νινευή, δηλαδή στόν Ἅδη, τό Κράτος τοῦ Διαβόλου, θά κρατοῦσε «σχεδόν μία ἡμέρα». 

Ὅπως καί πράγματι, κράτησε «σχεδόν μία ἡμέρα», δηλαδή 33 ὧρες καί οἱ Νινευῒτες, δηλαδή ὅλοι ὅσοι ἦσαν στόν Ἅδη, «μετενόησαν» καί σώθηκαν ἀπό τά δεσμά τοῦ Ἅδου καί τό κράτος τοῦ Διαβόλου, ἀφοῦ ὁ Χριστός μας μέ τήν Ἀνάσταση τήν ἰδικήν Του ἀνέστησε καί ὅλους τούς ἀπ’ αἰῶνος νεκρούς καί τούς πῆρε ΟΛΟΥΣ μαζί Του, στό Κράτος τό ἰδικόν Του, (προσοχή μήν γίνει καμμιά παρεξήγηση ΔΕΝ έχει καμμία σχέση αὐτό πού ἔγινε τότε μέ  αὐτό πού θά γίνει στήν Τελική Κρίση καί τήν Δευτέρα Παρουσία) ὅπως διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί ψάλλωμεν κάθε ἑβδομάδα στά Ἀναστάσιμα Ἀπολυτίκια.
«Ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον...» ,^[39] «πρωτότοκος τῶν νεκρῶν ἐγένετο, ἐκ κοιλίας ᾅδου ἐρρύσατο ἡμᾶς... καὶ ἐγεῖραι τοὺς τεθνεῶτας ἐν τῇ ἐνδόξῳ Ἀναστάσει αὐτοῦ...» ^[40]

«Καὶ ἤρξατο Ἰωνᾶς τοῦ εἰσελθεῖν εἰς τὴν πόλιν ὡσεὶ πορείαν ἡμέρας μιᾶς καὶ ἐκήρυξε καὶ εἶπεν· ἔτι τρεῖς ἡμέραι καὶ Νινευὴ καταστραφήσεται. καὶ ἐπίστευσαν οἱ ἄνδρες Νινευὴ τῷ Θεῷ καὶ ἐκήρυξαν νηστείαν καὶ ἐνεδύσαντο σάκκους ἀπὸ μεγάλου αὐτῶν ἕως μικροῦ αὐτῶν...». (Ἰωνᾶ γ, 4-6) 

Νά λοιπόν, γιατί ὁ Κύριός μας εἶπε:

«Ἔτι τρεῖς ἡμέραι καὶ Νινευὴ καταστραφήσεται».

Γιά ὅλους αὐτούς τούς ἀνωτέρω λόγους.

Δέν εἶναι ὄντως ἀπίστευτο;!!!

____________

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ