Ἅγιοι Καθηγούμενοι καὶ Ἅγιοι Πατέρες, εὐλογεῖτε:


Ἐπιθυμοῦμε μὲ τὸ παρὸν νὰ ἐκφράσουμε τὴν βαθύτατη ἀνησυχία καὶ τὴν λύπη μας γιὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας ἐπὶ ἔτη, καταλυτικὰ τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Ἁγίων Πατέρων καὶ ἀντίθετα πρὸς ὅσα οἱ ἱεροὶ κανόνες τῶν οἰκουμενικῶν καὶ τοπικῶν συνόδων θεσπίζουν. Διερωτώμεθα ἂν ἔχει συνέλθει κάποια σύνοδος καὶ κατήργησε τοὺς κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν συμπροσευχὴ μὲ τοὺς αἱρετικούς, πράγμα ποὺ οὔτε αὐτὴ μπορεῖ νὰ κάνει, ἢ ἂν ὁ πάπας μετανόησε καὶ ἀποκήρυξε τὶς αἱρέσεις τοῦ Filioque, τοῦ πρωτείου, τοῦ ἀλάθητου, τῶν ἀζύμων, τοῦ καθαρτηρίου πυρός, τῆς κτιστῆς χάριτος, τῆς ἀσπίλου συλλήψεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ τόσες ἄλλες, γιὰ τὶς περισσότερες ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔχει καταδικασθῆ καὶ ἀναθεματισθῆ ἐπανειλημμένως ἀπὸ ὀρθόδοξες συνόδους καὶ ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Ἁγιορεῖται Μοναχοὶ:

Ὀργίσθηκε ὁ οὐρανός, καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα οἱ Ἅγιοι Πατέρες μὲ τὸ θέαμα καὶ τὸ ἄκουσμα ὅσων ἔλαβαν χώραν στὸ Φανάρι κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου 30 Νοεμβρίου τρέχοντος ἔτους (2006). Πρωτοφανῆ καὶ πρωτάκουστα πράγματα στὴν δισχιλιετῆ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. «Καταπεφρόνηται τὰ τῶν Πατέρων δόγματα, ἀποστολικαὶ παραδόσεις ἐξουθένηνται, νεωτέρων ἀνθρώπων ἐφευρέματα ταὶς ἐκκλησίαις ἐμπολιτεύεται», ὅπως λέγει ὁ Μ. Βασίλειος γιὰ ἀνάλογα φαινόμενα τῆς ἐποχῆς του. Ὅλα ἔγιναν στὴν κυριολεξία ἄνω κάτω. Ἀντὶ ὁ αἱρετικὸς πάπας νὰ κείτεται κάτω, ὅπως βλέπουμε νὰ παρίστανται οἱ αἱρετικοὶ στὶς εἰκόνες τῶν Ἁγίων Συνόδων, καὶ νὰ ἐκβάλλεται ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία, βάσει τοῦ λειτουργικοῦ προστάγματος «τὰς θύρας, τὰς θύρας, ἐν σοφίας πρόσχωμεν» τὸν ἀνεβάσαμε σὲ θρόνο ὑψηλό, ὅπου καθόταν συμφορώντας ὠμοφόριο, τὸν ἐθυμίασαν οἱ ὀρθόδοξοι διάκονοι, τὸν ἀσπάσθηκε ὁ πατριάρχης στὸ «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους», ἀπήγγειλε ὡς πρωεστῶς τὸ «Πάτερ ἠμῶν», τοῦ ἔψαλησαν «Πολυχρόνιον» ἀπὸ τὸν χορὸ τῶν ἱεροψαλτῶν καὶ εἰδικὰ συντεθειμένο τροπάριο ἀπὸ Ἁγιορείτη ὑμνογράφο – Κύριε ἐλέησον!- ἂν ἀληθεύουν βέβαια οἱ δημοσιογραφικὲς πληροφορίες, καὶ τοῦ ἐπετράπη νὰ δώση στὸ ἐκκλησίασμα τὴν εὐλογία του, μᾶλλον δὲ τὴ ἀλογία του κατὰ τοὺς ἱεροὺς κανόνες. Ἐπιτρέψαμε νὰ διαιρεθεῖ ἡ ἐπὶ γῆς στρατευομένη Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἐν οὐρανοὶς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲ ἐκκλησίες καὶ συνάξεις πονηρευομένων αἱρετικῶν. Προσβάλαμε ὅλους τους Ἁγίους μάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς ποὺ ἀγωνίσθηκαν μέχρι αἵματος ἐναντίον τῶν αἱρέσεων, γιατί παρουσιάσαμε ὡς ἀνωφελεῖς καὶ περιττούς τους ἀγῶνες., τὰ μαρτύρια καὶ τὴν ὁμολογία τους. Δὲν θὰ λυποῦνται οἱ ἐπὶ Βέκκου μαρτυρήσαντες ὅσιοι Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ δεχθοῦν καὶ νὰ μνημονεύσουν τὸν πάπα, βλέποντας ὄχι μόνο νὰ ἀπορρίπτουμε τὸ παράδειγμά τους σιωπῶντες, ἀλλὰ καὶ νὰ κάνουμε τὰ ἀντίθετα; Γιατί τότε ἐκεῖνοι καὶ ὅλοι οἱ προηγούμενοι μάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς ὁμολόγησαν καὶ μαρτύρησαν;

Γνωρίζετε, σεβαστοὶ Πατέρες, καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς τὶς ἀντορθόδοξες καὶ βλάσφημες ἐνέργειες, δηλώσεις καὶ ἀποφάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ ἄλλων προκαθημένων καὶ ἐπισκόπων, ποὺ συνιστοῦν κραυγαλέα καὶ ἐμφανῆ -γυμνή τη κεφαλή- ἀποδοχὴ καὶ διδαχὴ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆς μεγαλύτερης ἐκκλησιολογικῆς αἱρέσεως ὅλων τῶν ἐποχῶν, ποὺ ἀθετεῖ τὴν μοναδικότητα τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ταυτίζει μὲ τὶς αἱρέσεις, τῶν ὁποίων δέχεται τὰ μυστήρια ὡς ἔχοντα καὶ μεταδίδοντα ἁγιαστικὴ καὶ σώζουσα Χάρη. Ἐκτὸς τῆς ἀναγνωρίσεως τοῦ Βαπτίσματος τῶν Παπικῶν καὶ Λουθηριανῶν ἔχουμε καὶ μετοχὴ στὸ κοινὸ ποτήριο μὲ τοὺς Μονοφυσῖτες, καὶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις μὲ τοὺς Παπικοὺς στὶς Κυκλάδες καὶ στὴ Διασπορά.

Ἐκτιμοῦμε, μὲ πολὺ μεγαλύτερη λύπη, ὅτι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία τοῦ Ἁγίου Ὅρους τὰ τελευταῖα ἔτη δὲν ἀντιμετωπίζει μὲ σθένος καὶ γενναιότητα ὁμολογητικὴ τὰ φαινόμενα αὐτὰ τῆς ἀποστασίας, ὅπως ἔπρατταν παλαιότερα οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες. Ὁ πατριάρχης ἔχει μετρήσει τὶς ἀντιδράσεις μας, καὶ ἐπειδὴ εἶναι χλιαρὲς καὶ πολλὲς φορὲς ἀνύπαρκτες, προχωρεῖ χωρὶς ἐμπόδια στὴν ἕνωση μὲ τὸν ἀμετανόητο καὶ παραμένοντα στὶς αἱρέσεις του πάπα. Μᾶς μέτρησε καὶ χάρηκε σφόδρα καὶ κατὰ τὴν τελευταία του ἐπίσκεψη στὸ Ἅγιο Ὅρος, στὸ ὁποῖο λὲς καὶ ἦλθε γιὰ νὰ πάρει συγκατάθεση καὶ εὐλογία τῶν Ἁγιορειτῶν γιὰ ὅσα εἶχε σχεδιάσει νὰ πράξει μὲ τὸν πάπα λίγες μέρες ἀργότερα.

Ἐμεῖς, ταπεινοὶ ἱερομόναχοι, ἐξομολογητικὰ σᾶς ἀποκαλύπτουμε ὅτι ἔχουμε σκανδαλισθεῖ μὲ τὴν σιωπὴ καὶ ἀπραξία τῆς πνευματικῆς μας ἡγεσίας στὸ Ἅγιο Ὅρος, καὶ μαζὶ μὲ μᾶς ἁπανταχοῦ τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Οἰκουμένης ὀρθόδοξο καὶ φιλομόναχο πλήρωμα. Περιμένουν ὅλοι νὰ ἀκούσουν τὴν φωνὴ τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Ἀπὸ ἐσᾶς τοὺς σοφότερους καὶ λογιότερους μάθαμε ὅτι, ὅταν ἡ πίστις κινδυνεύει, εἴμαστε ὅλοι ὑπεύθυνοι, ἂν σιωπήσουμε καὶ δειλιάσουμε, ὅπως ἔλεγε ὁ Θεόδωρος Στουδίτης. Ἰδιαίτερα ὁ μοναχὸς δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέπει τὴν παραμικρὴ καινοτομία σὲ θέματα πίστεως, κατὰ τὸν αὐτὸν «Ἅγιο Πατέρα καὶ μεγάλο μοναστικὸ ἡγέτη, ὀργανωτὴ τοῦ μοναχικοῦ βίου καὶ Γέροντα ὅλων μας». Δὲν φοβήθηκε τὶς ἀπειλὲς καὶ τοὺς διωγμοὺς τῶν εἰκονομάχων αὐτοκρατόρων καὶ πατριαρχῶν, ἀλλὰ μέσα στὴν Κωνσταντινούπολη, στὸν περίβολο, τῆς Μεγάλης Ἱερᾶς Μονῆς Στουδίου, ὀργάνωσε λιτανεία μὲ λαμπαδηφορία χιλίων μοναχῶν, ποὺ κρατοῦσαν τὶς ἀπαγορευμένες ἅγιες εἰκόνες στὰ χέρια τους. Δέκα χιλιάδες μοναχοὺς τῆς Παλαιστίνης συγκέντρωσαν παλαιότερα στὰ Ἱεροσόλυμα οἱ Ἅγιοι Σάββας Ἠγιασμένος καὶ Θεοδόσιος Κοινοβιάρχης, ἄλλοι μέγιστοι μοναχικοὶ ἡγέτες, καὶ ἔσωσαν τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὴν αἵρεση τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Ποιὸς θὰ σώσει τώρα τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν δολιότητα τοῦ Παπισμοῦ; Οἱ ἐπιστολὲς διαμαρτυρίας ποὺ κατὰ καιροὺς ἔστειλε ἡ Ἱερὰ Κοινότης στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη δὲν ἔφεραν κανένα ἀποτέλεσμα. Δὲν εἶναι πλέον καιρὸς λόγων, ἀλλὰ ἔργων. Δὲν θέλουμε νὰ σᾶς δείξουμε ἐμεῖς οἱ ἀμαθεῖς καὶ ταλαίπωροι ἁμαρτωλοί, οὔτε νὰ ἐμφανιστοῦμε ὡς ὁμολογητές, ἰδιαιτέρως τοὺς ἐπὶ Βέκκου μαρτυρήσαντες θέλουμε νὰ τιμήσουμε, μιμούμενοι τὴν στάση τους. Νὰ μὴ δειλιάσουμε καὶ θέσουμε τὰ μοναστήρια μας πάνω ἀπὸ τὴν καθαρότητα τῆς πίστεως, πάνω ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἀλήθεια.

Πιστεύουμε ὅτι μετὰ τὶς τόσες ἔγγραφες καὶ προφορικὲς διαμαρτυρίες καὶ ἐνστάσεις, τὶς ὑπαναχωρήσεις, ὀπισθοχωρήσεις καὶ συμβιβασμούς, τὸ μόνο ποὺ θὰ εὐφράνει τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ θὰ καταισχύνει τοὺς κακόδοξους εἶναι ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ πατριάρχου καὶ ἁπανταχοῦ συμφωνούντων ἢ σιωπώντων ἐπισκόπων. Συγκεντρῶστε, Ἅγιοι Πατέρες, τοὺς μοναχοὺς τῶν κοινοβίων, τῶν σκητῶν καὶ τῶν κελλιῶν σὲ παμμοναστικὴ ἀγωνιστικὴ σύναξη, εἴτε ἐντὸς εἴτε ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ καθαιρέστε τοὺς πύργους τῶν αἱρέσεων καὶ τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀναλάβετε τὸν καλὸ ἀγώνα τῆς Πίστεως. Ἐμεῖς, ἂν ἐσεῖς ἀπρακτήσετε, θὰ προτιμήσουμε νὰ πράξουμε τὰ θεάρεστα καὶ ὄχι τὰ εὐάρεστα. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς φωτίζει ὅλους, καὶ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος νὰ σκέπει καὶ νὰ εὐλογεῖ τὸ Περιβόλι της, νὰ προστατεύουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπὸ Θεοτοκομάχους καὶ ἁγιομάχους αἱρετικούς, ὡς καὶ ἀπὸ δειλοὺς ποιμένες ποὺ ἀφήνουν τὴν ποίμνη ἀπροστάτευτη στὶς ἐπιθέσεις τῶν λύκων.