ΟΙ «ΑΠΑΤΗΛΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ» ΤΟΥ «Music School»
ΣΕ ΑΘΩΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ!

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ  ’40 ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΤΥΠΑ!

Πρώτη δημοσίευσις 28/10/2014 

Της Αικατερίνης  Αντωνιάδου
Θεολόγου-Πολιτικού Επιστήμονος

Έφθασε και εφέτος η μνήμη της Εθνικής μας Επετείου, της 28ης Οκτωβρίου του 1940! Μια μνήμη που μόνο υπερηφάνεια και συγκίνηση μάς προκαλεί για το μεγάλο και λαμπρό ΕΠΟΣ που συντελέστηκε από τις ηρωϊκές ψυχές των γενναίων προγόνων μας, των παππούδων και γιαγιάδων μας, των θείων και αδελφών μας, των χιλιάδων ανωνύμων ηρώων συμπατριωτών μας...

Αναλογίζομαι στις μέρες μας, μήπως όλα αυτά τα ανδραγαθήματα του πρόσφατου παρελθόντος μας, ξεπηδούν από τις σελίδες ενός παραμυθιού με τεράστιους, φανταστικούς ήρωες;... Τόσο μακρινά μου φαίνονται από την σύγχρονη «άγρια», «ρεαλιστική», αντίχριστη και προδοτική εποχή που ζούμε...

Από τις τελευταίες αφορμές για προβληματισμό στάθηκε μιά νέα Μουσική Σειρά, «μεγάλου» τηλεοπτικού Καναλιού με τη συμμετοχή μικρών παιδιών ως διαγωνιζομένων! Βλέποντας το όλο σκηνικό της εκπομπής με τα πολύ ταλαντούχα και γλυκύτατα παιδιά που συμμετέχουν, εύκολο είναι κανείς να «ξεχαστεί», να «παρασυρθεί» και να νιώσει συμπάθεια, συγκίνηση, θαυμασμό μέχρι και υπερηφάνεια για όλο αυτό το «όμορφο» θέαμα που αντικρύζει. Παιδικές όμορφες και χαριτωμένες φατσούλες με εκφράσεις αγωνίας και ξεχωριστό πράγματι τάλαντο στην έκφραση, την υποκριτική, την ερμηνεία...

Και μετά έρχεσαι στον εαυτό σου και αρχίζεις σιγά - σιγά να νιώθεις ανάμικτα συναισθήματα λύπης, θλίψης, απογοήτευσης αλλά και θυμού... Θυμού για όλους αυτούς, που για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, ικανοποιούν τις διάφορες επιθυμίες και «ορέξεις» τους πάνω σε αθώες παιδικές ψυχές... Είναι γνωστός ο νόμος λειτουργίας των ΜΜΕ. Πρώτιστος και σχεδόν αποκλειστικός στόχος τους, είναι η περίφημη ΤΗΛΕΘΕΑΣΗ με κάθε κόστος... Και όσο πιο «αθώο» και «ανεπιτήδευτο» το τηλεοπτικό προϊόν, τόσο περισσότερο πουλάει!!!
Ο στόχος επετεύχθη...

Ας μην αναφερθούμε βέβαια στην ποιότητα και το είδος της μουσικής και των στίχων των περισσοτέρων τραγουδιών, τα οποία ίσως να είναι «κατάλληλα» για τους μεγάλους, αλλά όχι όμως και για τα αθώα παιδιά...
Μπορεί μήπως, κανείς λογικός και σοβαρός άνθρωπος να δώσει σε ένα μωρό ή νήπιο να φάει κρέας ή άλλη σκληρή τροφή, επειδή δήθεν είναι κατάλληλη και θρεπτική τροφή για τους μεγάλους και αυτοί την τρώνε χωρίς πρόβλημα; Φυσικά και ΌΧΙ! Εκτός εάν θέλει να πνίξει ή να κάνει κακό στο παιδί...
Ετσι ακριβώς και με όλα αυτά (μουσική, στίχοι, χορευτικές φιγούρες, κινήσεις, οδηγίες κ.α.) που γίνονται σ΄αυτό το δήθεν μουσικό σχολείο. Θα μπορούσαν να είναι «κατάλληλα» για πολύ μεγαλύτερες ηλικίες, όχι όμως για τα παιδιά αυτά!

Ποια είναι όμως τα θύματα και ποιοί οι θύτες εν προκειμένω;
Σε ορισμένες περιπτώσεις εναλλάσσονται από την μια θέση στην άλλη...
Λυπηρή φιγούρα οι γονείς... Οι περισσότεροι ενεργώντας για το «καλό» του παιδιού τους, στέκονται η αφορμή, η αιτία... δεν ξέρω... της ψυχικής αλλοτρίωσης των βλασταριών τους... Πολλοί γονείς σίγουρα θα ενεργούν, ακολουθώντας με «ιερή ευλάβεια», ωσάν να ήταν ευαγγελική επιταγή, τα διάφορα πρότυπα που αυτή η διεφθαρμένη κοινωνία προβάλλει...

Άραγε, σκέψη τους πρωταρχική είναι το «καλό» των παιδιών τους, ή απωθημένα και όνειρα δικά τους, για εφήμερη προβολή και καταξίωση; Αλλά και αυτό να μην ισχύει, η σκέψη τους πως, συμμετέχοντας τα παιδιά τους σε ανάλογους χώρους, θα ωφεληθούν και θα προκόψουν, ΜΗ αναλογιζόμενοι τα παιδικά και ψυχικά τραύματα -και όχι μόνο- που ελλοχεύουν γι’ αυτά, μόνο θλίψη δημιουργεί.

Θα προτιμούσα να δω τα παιδιά αυτά, στην ηλικία που βρίσκονται, να παίζουν αμέριμνα σε αλάνες, ή να ασχολούνται με διάφορες άλλες ωφέλιμες και ψυχωφελείς δραστηριότητες -μη εξαιρουμένης φυσικά και της μουσικής, αλλά σε ειδικούς χώρους και με κατάλληλους διδασκάλους- που θα συντελούσαν στην ψυχική τους καλλιέργεια και ομορφιά και όχι στον ψυχικό «βιασμό» της παιδικότητας και της ανεμελιάς τους!

Σκέφθηκε άραγε σοβαρά κανείς "ιθύνων νους", απ’ όλους αυτούς, που συμμετέχουν σ’ αυτή την εκπομπή, τί θα γίνουν όλα αυτά τα παιδιά αργότερα; Όταν σβήσουν «τα φώτα της ράμπας» και μείνουν ολομόναχα; Όταν διαψευστούν τα «ψεύτικα όνειρα» και οι «απατηλές υποσχέσεις»; Όταν μεγαλώσουν και διαπιστώσουν την ωμή πραγματικότητα; Όταν καταλάβουν ότι τα χρησιμοποίησαν; Όταν... Όταν...
Και μην μου πείτε ότι κάποια απ’ αυτά, ένα άντε δύο το πολύ, θα γίνουν «φίρμες» και καλοί τραγουδιστές! Γιατί ακόμη και έτσι να ήταν, πάλι δεν θα άξιζε, αφού θα έχουν πουλήσει και ανταλλάξει την παιδική αθωότητα και την ψυχή τους, «αντί πινακίου φακής»!

Αφήστε δε την εξέλιξή τους, όταν θα μεγαλώσουν... Έχετε δει εσείς πολλά διάσημα παιδιά, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, τα οποία να είναι το ίδιο «πετυχημένα» σε μεγάλη ηλικία, αλλά που κυρίως να μην έχουν διαταραγμένη ψυχική υγεία και ισορροπία; Να μην αναφέρω μεγάλα και γνωστά ονόματα, δεν θα το ήθελα για πολλούς λόγους...

Τι θα απογίνουν λοιπόν, όλα αυτά τα παιδιά; Πώς θα μπορέσουν να διαχειριστούν την όλη κατάσταση; Πώς θα μπορέσουν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα όταν όλο το προηγούμενο διάστημα τους φούσκωναν τα μυαλά με παχιά λόγια και μεγάλες υποσχέσεις, και αυτά άρχισαν στα αθώα μυαλουδάκια τους να πλάθουν όνειρα, μεγαλεία και φαντασίες, ότι θα γίνουν μεγάλοι και τρανοί, ότι είναι κάποιοι, σπουδαίοι, ξεχωριστοί και διαφορετικοί από όλους τους άλλους; Θα μπορέσουν άραγε; Δεν νομίζω! Εδώ πολύ μεγαλύτεροι και πολύ πιο έμπειροι και πάλι δεν τα κατάφεραν, πόσο μάλλον αυτά.

Ας αφήσουμε όμως, όλους αυτούς τους υπεύθυνο-ανεύθυνους, οι οποίοι στο κάτω-κάτω την δουλειά τους κάνουν και μάλιστα πολύ «καλά». Οι πραγματικοί γονείς; Τι κάνουν; Πού είναι; Πού βρίσκονται; Πώς σκέφτονται; Σκέφθηκαν άραγε όλοι αυτοί οι γονείς, τί θα γίνουν αργότερα τα παιδιά τους; Είτε πετύχουν, είτε όχι; Αναρωτήθηκαν εάν θα αντέξουν ή εάν θα μπορέσουν να διαχειριστούν ψυχολογικά όλη αυτή την δημοσιότητα; Όλο αυτό το άγχος της τηλεοπτικής έκθεσης; Όλο αυτό το βάρος της αναγνωρισιμότητας και διασημότητας από το περιβάλλον τους και όχι μόνον; Εδώ γνωρίζουμε πολύ καλά, αλλά και ακούμε από ενήλικες ανθρώπους που λόγω της δουλειάς τους εκτίθενται πολύ στα ΜΜΕ και πολλές φορές εξομολογούνται δημόσια πως αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν πολλές συνεδρίες ψυχοθεραπείας, για να αντέξουν όλη αυτή τη δημόσια έκθεσή τους, και δεν σκέφτονται ορισμένοι το πώς θα το αντέξουν τα παιδιά; Τι να πει κανείς... θλίψη και θυμός...

Για τα ΜΜΕ βέβαια η καλύτερή τους... Ποιός δεν θα σταματούσε να δει έστω για λίγο την εκπομπή, στη θέα του τραγουδιού αυτών των τρυφερών και γλυκών παιδιών; Και τα μηχανάκια της AGB στο κόκκινο... Ο Στόχος επετεύχθη!

Δεν σας κρύβω πως παρακολουθώντας και εγώ το πρόγραμμα για να πάρω μια γεύση, παρότι ό,τι έχει σχέση με τηλεοπτική έκθεση παιδιών με βρίσκει αντίθετη, ένιωσα στιγμές χαράς και συγκίνησης... Οπότε προφανώς, οι ιθύνοντες κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους... «Συγχαρητήρια»...
Αλλοίμονο στις παιδικές ψυχούλες!

Τελειώνοντας τις λίγες αυτές γραμμές, θα ήθελα να εκφράσω πάνω από όλα αυτά, την λύπη μου για το εξής:
Για την πραγματική ρίζα του κακού που οδηγεί σε όλα αυτά, που είναι η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ μας, απ΄ ό,τι αυθεντικό διδαχθήκαμε σαν Έλληνες και σαν Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Η αποστασιοποίησή μας από κάθε αγνό και ανεπιτήδευτο, από την αρετή και την σεμνότητα, από την συστολή και την ψυχική ευγένεια και κυρίως από την αγάπη μας προς τον Θεό!
Ό,τι Τον θυμίζει, θέλουμε να το αποβάλλουμε από τη ζωή μας και από τη ζωή των παιδιών μας. Και αν όχι με τα λόγια, με τις πράξεις μας όμως και τις επιλογές μας!

Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα σήμερα αλλά και η αιτία όλων των σύγχρονων δεινών της πατρίδας μας... Από τα μνημόνια και την οικονομική κατάρρευση μέχρι τη σύγχρονη αδράνεια και απάθειά μας σε όλα τα επίπεδα...

«Χριστός και Ψυχή μας χρειάζονται...» κήρυττε ο Μέγας Προφήτης και Αναμορφωτής του Έθνους μας, Ιερομάρτυρας ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ!
Σήμερα, οι περισσότεροι, βγάλαμε τον Χριστό από τη ζωή μας... και κινδυνεύουμε ως φυσική συνέπεια να χάσουμε και την ΑΙΩΝΙΑ ΨΥΧΗ μας! Γιατί αυτά είναι αλληλένδετα και πάνε πάντα μαζί...

Με τα σύγχρονα λοιπόν, πρότυπα που προωθεί η Παιδεία μας, τα ΜΜΕ στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αλλά κυρίως η διαλυμένη σύγχρονη οικογένεια, το σίγουρο είναι ότι όχι μόνον ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να ξαναγεννήσουμε νέους ΗΡΩΕΣ και ΗΡΩΙΔΕΣ, αλλά και ότι θα αλλοτριωθούμε παντελώς «ψυχή τε και σώματι» γενόμενοι έρμαια του κάθε είδους πολιτικού και κοινωνικού τυχοδιώκτη και κλέφτη των ονείρων της νέας γενιάς μας, αλλά και του μέλλοντός μας, ως πρόσωπα, ως οικογένεια, αλλά και ως Έθνος!
Ας το αναλογιστούμε επ’ ευκαιρία της φετινής εθνικής μας επετείου, πριν να είναι πολύ αργά... που είναι ήδη αργά...

Κλείνοντας ας πούμε, έστω ένα «ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ» εκφράζοντας τον σεβασμό και τον θαυμασμό μας, για όλες αυτές τις πραγματικά ηρωϊκές ψυχές και τα αληθινά πρότυπα, που έδωσαν τη ζωή τους για την λευτεριά μας και την δημοκρατία, αλλά και για τις σπουδαίες μανούλες που γαλούχησαν τους ήρωες αυτούς στο να δώσουν και τη ζωή τους ακόμη για την πατρίδα και την θρησκεία, μη σκεπτόμενοι τον δικό τους μόνο μικρόκοσμο, αλλά αναλογιζόμενοι πάνω απ΄ όλα την Αξία των αιώνιων αρετών και ιδανικών!

ΑΜΗΝ! ΓΕΝΟΙΤΟ!