Εορτολόγιο: 2/6 Νικηφόρος, Πατρ. Κων/λεως... 05:35 - 2/6/2025
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύνδεσμος

  • Γενικά Θέματα
  • Ο Σύνδεσμός μας
  • πατήρ Μάξιμος
  • Αντιαιρετικά
  • Εσχατολογικά
  • Εκδόσεις
  • Φωτό & Βίντεο

Κόντογλου Φώτης

  • Ζωή πολυμέριμνη, χωρίς καμμία εσωτερική ευτυχία (Φώτη Κόντογλου)
  • Οι Ελληνικές γιορτές και τα αγνά έθιμά μας (Φώτης Κόντογλου)
  • Τι είναι η Ρωμηοσύνη (του Φώτη Κόντογλου)
  • Ο Γιάννης ο Βλογημένος (Φώτη Κόντογλου)
  • Οι λίγοι καθυστερημένοι ανάμεσα στους σημερινούς ανθρώπους (Φώτη Κόντογλου)
  • Αθεϊα το καύχημα της εποχής μας! (Φώτη Κόντογλου)
  • Ο Μέγας Ιεροξεταστής. Οι τρείς πειρασμοί.
  • Το βαθύ μυστήριο της Ορθοδοξίας. Ας το διαφυλάξουμε. (Φώτη Κόντογλου)
  • Τα δύο δένδρα. Ο Άνθρωπος απαρνήθηκε τη γνώση και την απλή ζωή (Φώτη Κόντογλου)
  • Αποσπάσματα από τα «Μυστικά Άνθη» του Φώτη Κόντογλου
  • Ο Χριστιανισμός και ο Μωαμεθανισμός. Δυό συγγενικές μα και διαφορετικές θρησκείες. (Φώτη Κόντογλου)
  • Οι χαμογελαστοί εχθροί και ο Μύθος του χταποδιού (Φώτη Κόντογλου)
  • Το αληθινό Βυζάντιο. Η αρχοντική και βασιλική πολιτεία. (Φώτη Κόντογλου)
  • Βιογραφία Φώτη Κόντογλου

Ενότητες

  • Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Βίος, Διδαχές, Προφητείες
  • Άγιον Όρος - Το Περιβόλι της Παναγίας
  • Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης
  • Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
  • Απόκριες - Καρναβάλια
  • Αποκρυφισμός και Μαγεία
  • Βίοι Μεγάλων Αγίων
  • Εθνικά-Ιστορικά θέματα
  • Είπε Γέρων...
  • Εκκλησιαστικά
  • Επιστήμη και Θρησκεία
  • Η Εθνεγερσία του 1821
  • Θαύματα και Σημεία
  • Κινητές Εορτές του Ενιαυτού
  • Κοινωνικά
  • Κόντογλου Φώτης
  • Λειτουργικά και Ερμηνευτικά
  • Μεγάλοι Έλληνες Ευεργέτες
  • Νέο και Παλαιό Ημερολόγιο
  • Ο Γέρων Βησσαρίων
  • Ο Κλήρος στην Εθνεγερσία του 1821
  • Οι Αθάνατοι Ήρωες του 1821
  • Οι Ιεροί Κανόνες
  • Ομοφυλοφιλία - Αρσενοκοιτία
  • Παιδεία
  • Πολιτική και Πολιτικοί
  • Το Αναγνωστικό της Ε΄ Δημοτικού
  • Το βλάσφημο και αισχρό έργο Corpus Christi
  • Το Έπος του ΄40
Βυζαντινή Μουσική

Φωτό & Βίντεο






Δείτε περισσότερο υλικό »

Δημοφιλή Άρθρα

  • Σύντομο Βιογραφικό π. Μαξίμου
  • Ας Μετανοήσουμε ΟΛΟΙ, γιατί ΣΥΝΤΟΜΑ θα γίνει η Β΄ Παρουσία του Κ.Η.Ι. Χριστού!
  • Αγαπητοί μας φίλοι! Καλώς ορίσατε στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου μας
  • Καλώς Ήλθατε στα Εσχατολογικά
  • Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Τι εορτάζουμε καθημερινά.
  • Εικόνες και videos
  • Ο Προφήτης Δανιήλ αποκαλύπτει το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία
  • Ομολογία Πίστεως - Αποτείχισις - Διακοπή κοινωνίας πατρός Μαξίμου (Κυριακή Ορθοδοξίας 2011)
  • Ο Αντίχριστος Ήλθεν 1983,2013
  • Διάφορες Δραστηριότητες

Εορτολόγιο (νέο ημ.)

2/6 Νικηφόρος, Πατρ. Κων/λεως


ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ      ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ  Ὁ Ἅγιος Νικηφόρος, ὁ Ὁμολογητής, γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ 758 μ.Χ., ἀπὸ περιφανεῖς καὶ εὐσεβεῖς γονεῖς, τὸ βασιλικὸ γραμματέα καὶ νοτάριο Θεόδωρο καὶ τὴν Εἰρήνη. Ὁ πατέρας του ἐξορίσθηκε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε’ τὸν Κοπρώνυμο (741 – 775 μ.Χ.) στὰ Μύλασσα τῆς Καρίας καὶ μετὰ στὴ Νίκαια, ὅπου μετὰ ἑξαετία ἀπέθανε, διότι ἦταν ὑπέρμαχος τῶν ἱερῶν εἰκόνων.Ὁ Νικηφόρος εἶχε καλὴ ἐκπαίδευση καὶ ἐχρημάτισε βασιλικ...
Περισσότερα »

Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)

20/5 Λυδία η Φιλιππησία, Αγία *


ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ Η ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΑ       ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ   «Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησαν ημίν» (Πράξ. ιστ΄, 9), είναι η έκκληση του Μακεδόνα που βλέπει σε όραμα ο Απόστολος Παύλος ενώ βρίσκεται στην Τρωάδα. Τη φωνή αυτή τη θεωρεί ως φωνή Θεού και χωρίς αναβολή αποφασίζει να διαπεραιωθεί στο εκλεκτότερο τμήμα της Ευρώπης, τη Μακεδονία. Μαζί του παίρνει και τους εκλεκτούς του συνεργάτες, Τιμόθεο, Σίλα και Λουκά.Αποβιβάζονται στη Νεάπολη, σημερινή Καβάλα, κι από κει αναχωρούν για τους Φιλίππους. Έξω από την πόλη των Φιλίππων και κοντά στις όχθες του Ζυγάκτου ποταμού είναι ο τόπος προσευχής των Ιουδαίων. Στις συγκεντρωμένες εκεί γυναίκες ο Απόστολος Παύλος κηρύττει, για πρώτη φορά στην Ευρώπη, το λόγο του Θεού.Οι θεοφοβούμενες γυναίκες ακούν με προσοχή και ευλάβεια τα λόγια του άγνω...
Περισσότερα »

Newsletter

Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας

Οι Ελληνικές γιορτές και τα αγνά έθιμά μας (Φώτης Κόντογλου)

Πέμπτη, 16 Ιανουαρίου 2025 - 11412 εμφανίσεις άρθρου

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΝΑ ΕΘΙΜΑ ΜΑΣ




 

 

 

 

 

 

 

 

Τα Χριστούγεννα, τα Φώτα, η Πρωτοχρονιά, κι άλλες γιορτές, για πολλούς ανθρώπους δεν είναι καθόλου γιορτές και χαρούμενες μέρες, αλλά μέρες που φέρνουνε θλίψη και δοκιμασία. Δοκιμάζονται οι ψυχές εκείνων που δεν είναι σε θέση να χαρούνε, σε καιρό που οι άλλοι χαίρουνται. Παρεκτός από τους ανθρώπους που είναι πικραμένοι από τις συμφορές της ζωής, τους χαροκαμένους, τους αρρώστους, οι περισσότερο, πικραμένοι, είναι εκείνοι που τους στενεύει η ανάγκη να γίνουνε τούτες τις χαρμόσυνες μέρες ζητιάνοι, διακονιαρέοι. Πολλοί απ’ αυτούς μπορεί να μη δίνουνε σημασία στη δική τους ευτυχία, μα γίνουνται ζητιάνοι για να δώσουνε τη χαρά στα παιδιά τους και στ’ άλλα πρόσωπα που κρέμουνται απ’ αυτούς. Οι τέτοιοι κρυφοκλαίνε από το παράπονό τους κι’ αυτοί είναι οι πιο μεγάλοι μάρτυρες, που καταπίνουνε την πίκρα τους μέρα νύχτα, σαν το πικροβότανο.

 

Ίσα-ίσα αυτές τις αγιασμένες μέρες που θα’πρεπε να σμίξουνε πιο κοντά οι άνθρωποι συναμεταξύ τους, «να περιπτυχθώσιν αλλήλους», ίσια ίσια αυτές τις μέρες αποξενώνουνται περισσότερο ο ένας από τον άλλον, χωρίζουνται σε δύο στρατόπεδα ολότελα ξένα τόνα στ’ άλλο, σχεδόν εχθρικά. Από τη μια μεριά είναι οι ευτυχισμένοι οι καλοπερασμένοι, οι καλότυχοι, κι από την άλλη μεριά είναι οι δυστυχισμένοι κι οι παραπεταμένοι. Ανάμεσά τους «χάσμα μέγα εστήρικται» κατά τις γιορτές. Κανένα γεφύρι δεν ενώνει τις δυο ακροποταμιές, ενώ τις άλλες μέρες έρχουνται σε περισσότερη συνάφεια. Οι πλούσιοι κι όσοι έχουνε τον τρόπο τους κάνουνε, αλλοίμονο! το παν για να επιδείξουνε τα πλούτη και τα αγαθά τους στους λιμασμένους. Κι’ αυτό γίνεται στ’ όνομα του Χριστού, που γεννήθηκε πάμφτωχος μέσα στο παχνί! Για την γέννηση του φτωχού Χριστού δεν γιορτάζουνε οι φτωχοί σαν και Κείνον, μα γιορτάζουνε οι πλούσιοι, που παίρνουνε για αφορμή την πτώχεια του για να δείξουνε τα πλούτη τους. Μα άραγε, ανάμεσα σε δυστυχισμένους μπορεί να νοιώση κανένας ευτυχισμένον τον εαυτό του;

 

Μονάχα ένας αναίσθητος μπορεί να νοιώσει τέτοια ευτυχία. Όσο για κείνον που θέλει να επιδείξη στον πεινασμένον και στον στερημένον την ελεεινή του αυτή ευτυχία, αυτός είναι αληθινό κτήνος. Και μ’ όλα ταύτα, υπάρχουνε πολλοί τέτοιοι ανάμεσά μας, στα χρόνια μας, ένω ήτανε σπάνιοι στα παλαιότερα. Είναι κι’ αυτό ένα από τα ωραία που μας έφερε ο μέγας πολιτισμός από τα μεγάλα κέντρα!

 

Οι γιορτές οι δικές μας σταθήκανε πάντα θρησκευτικές, και γι’ αυτό είχανε κάποιον άλλο χαρακτήρα από τις γιορτές που γιορτάζουνε άλλα έθνη, προπάντων σήμερα, που χωρίς κάποιες αυτοσχεδιασμένες σκηνοθεσίες χωρίς καμμιά σημασία για το πνεύμα του ανθρώπου. Σ’ αυτές τις ψευτογιορτές ξαμολούνται όλα τα βάρβαρα και εγωϊστικά πάθη του ανθρώπου, που κυττάζει μονάχα την ευχαρίστηση της σάρκας. Ενώ οι δικές μας γιορτές, επειδή, όπως είπα, έχουνε τη ρίζα τους στη θρησκεία, ήτανε σεμνές, πνευματικές, ώστε να μη σκανδαλίζουνε τους φτωχούς, όσο είναι μπορετό σε σαρκικούς ανθρώπους. Οι πλούσιοι κι οι νοικοκυραίοι αποφεύγανε να πληγώσουνε τους φτωχότερους, και νοιώθανε την ανάγκη να τους ζεστάνουνε και κείνους, στέλνοντας κρυφά στα σπίτια τους διάφορα δώρα, με τρόπο, ώστε να μη τους ταπεινώσουνε, κι έτσι η διαφορά να φαίνεται όσο μπορούσε λιγότερη.

 

Έτσι μορφωθήκανε τα έμορφα και αγνά έθιμά μας, με ψαλμωδίες που τις λένε ακόμα τα παιδιά στους δρόμους και στα σπίτια, με καμπάνες, με έμορφα αισθήματα, με σεμνές διασκεδάσεις, με εύχροστη συναναστροφή, που δένουνε μεταξύ τους τούς ανθρώπους περισσότερο, παρά που τους χωρίζουνε. Μα ο υλισμός κι ο λύκος της αναισθησίας μολεύει σιγά σιγά αυτές τις καλές γιορτές μας, που πολύ έμορφα τις παρομοιάζανε οι αρχαίοι πρόγονοί μας με σταθμούς για να ξεκουραζόμαστε στον μονότονο δρόμο της ζωής μας, λέγοντας: «Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόκευτος», που θα πη, «Ζωή δίχως γιορτή, είναι σαν τον μακρύ τον δρόμο τον δρόμο που δεν έχει πανδοχείο να ξεκουραστής».

 

Κάποιοι μοντερνοποιημένοι κάνουνε τον βαρύ και τον θετικό, τον κύριο που δεν έχει αισθηματολογίες, και λένε πως αυτά είναι αναχρονισμοί κι αδιαφόρετα πράγματα. Αυτοί για μένα είναι ξερίχια ψυχικά, παγωμένες ερημιές, δίχως αγάπη, δίχως χαρά, μα δίχως πόνο. Γιατί χαρά και πόνος είναι δεμένα. Οι τέτοιες ψυχές είναι πάντα νεκρά βουνά του φεγγαριού. Ωστόσο, κάτι τέτοιοι «ορθολογιστές» και «θετικισταί», ξετρελαίνονται για κάποιες ανόητες ξενόφερτες φιέστες και για κάτι μοντέρνα γλέντια που ρεζιλεύουνε τον άνθρωπο, φτάνει που γίνονται κατά το κοσμοπολίτικο μοντέλο που βρίσκεται στα «μεγάλα κέντρα του εξωτερικού». Αυτοί δεν θέλουνε τίποτα από τα δικά μας, που τα λένε όλα «βλάχικα, φτωχικά, ανάξια για ανθρώπους που ξέρουνε τον κόσμο». Τίποτα ελληνικό δεν βρίσκει έλεος στα μάτια αυτών των κουφιοκέφαλων, ακατάδεχτων κι όπως πρέπει κυρίων, που χοροπηδάνε, ωστόσο, σαν τρελοί, με τα τσέρκια στο λαιμό, φτάνει που ήρθανε απ’ έξω, από κεί «που ξέρει ο κόσμος να απολαμβάνη τη ζωή»! Τι να πούμε κι εμείς οι άλλοι, τα βλαχάκια, τα φτωχαδάκια, που μας νανούριζε η μάνα μας με τα παραπονετικά τραγούδια της στην κούνια μας, και τώρα δακρύζουμε σαν ακούμε τα τροπάρια και τα κάλαντα, που μας ενώνουνε με τους αγαπημένους μας που περάσανε από τον τόπο μας πριν από μας;

 

Αδέρφια μου. Φυλάξτε τα ελληνικά συνήθεια μας, γιορτάστε όπως γιορτάζανε οι πατεράδες σας, και μη ξεγιελιώσατε με τα ξένα κι άνοστα πυροτεχνήματα. Οι δικές μας οι γιορτές αδελφώνουν τους ανθρώπους, τους ενώνει η αγάπη του Χριστού. Μην κάνετε επιδείξεις. «Ευφρανθήτε εορτάζοντες». Ακούστε τι λένε τα παιδάκια που λένε τα κάλαντα: 

«Και βάλετε τα ρούχα σας, εύμορφα ενδυθήτε, στην εκκλησίαν τρέξετε, με προθυμίαν μπήτε, ν’ ακούσετε με προσοχήν όλην την υμνωδίαν, και με πολλήν ευλάβειαν την θείαν λειτουργίαν. Και πάλιν σαν γυρίσετε εις το αρχοντικόν σας, ευθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε το φαγητόν σας. Και τον σταυρόν σας κάνετε, γευθήτε, ευφρανθήτε. Δόστε και κανενός φτωχού "όστις να υστερήται"».
Αθάνατη ελληνική φυλή! Φτωχή μα αρχοντομαθημένη, βασανισμένη, μα χαρούμενη και καλόκαρδη περισσότερο από τους ευτυχισμένους της γης, που τους μαράζωσε η καλοπέραση.

 

Ναι, αδερφοί μου Έλληνες, χαίρετε μαζί με κείνους που χαίρουνται και κλαίτε μαζί με κείνους που κλαίνε, και σ’ αυτή μονάχα θα βρήτε ανακούφιση. Δίνετε στους άλλους απ’ ό,τι έχετε. Το παραπάνω απ’ ότι έχει κανένας ανάγκη, το κλέβει από τον άλλον. «Μακάριον το διδόναι μάλλον, ή λαμβάνειν».

 

Πολλοί από σας θα’χουνε ίσως περισσότερο από μένα το δικαίωμα να μου πούνε αυτά που λέγω εγώ σε σας. Δεν είμαι «ο ποιήσας και διδάξας», αλλοίμονό μου! Μα για να μη σκανδαλισθή κανένας πως τα λόγια μου είναι ολότελα κούφια, στενεύομαι να πω πως προσπαθώ να μην είμαι ολότελα «ο δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει».

 

 

 

 

Δεκέμβριος 1958


(Φώτης Κόντογλου, "ΤΟ ΦΟΒΕΡΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ")

Επιστροφή στην αρχή ↑
επισκέψεις από 24/8/2005
Γενικά Θέματα | Ο Σύνδεσμός μας | πατήρ Μάξιμος | Αντιαιρετικά | Εσχατολογικά | Το περιοδικό μας | Εκδόσεις | Φωτό & Βίντεο | Επικοινωνία
Άγιος Κοσμάς Ο Αιτωλός - Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύνδεσμος © 2011 Δημιουργία & Φιλοξενία WEXGroupTM