Οι Άνθρωποι Σκλάβοι του διαβόλου
Ο Χριστός Ελευθερωτής

Ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός, ο γλυκύτατος αυθέντης και Δεσπότης, ο ποιητής των Αγγέλων και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, βλέποντας το γένος των ανθρώπων, οπού δεν τον εγνώριζαν να τον πιστεύσουν, οπού αυτός είνε και εις τον ουρανόν και εις την γην και εις όλα τα ποιήματα αυθέντης και κυβερνήτης, και χωρίς το θέλημα του Χριστού μας ουδέν ένα δύναται να στερεωθή, και βλέποντας τους ανθρώπους, οπού τους επλανούσε ο μισόκαλος διάβολος και τούς είχεν όλους εις το ιδικόν του θέλημα και τούς έκαμεν όλους ιδικούς του και φαμελίτες του, και ηθέλησεν ο πανάγαθος Θεός να εντροπιάση τον διάβολον και να ξεσκλαβώση τον άνθρωπον από τον διάβολον, να έχη μεγάλην χάριν ο άνθρωπος από την ευσπλαχνίαν του, από την πολλήν του αγάπην οπού έχει εις το γένος μας, σιμά εις τα πολλά και άπειρα χαρίσματα οπού μας εχάρισεν, εκαταδέχθη και έγινεν τέλειος άνθρωπος, εκ Πνεύματος Αγίου, από τα καθαρώτατα αίματα της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

Διά τούτο εσαρκώθη και έγινεν τέλειος άνθρωπος, να τον ιδούμεν και να τον μάθωμεν, ότι απ’ αυτόν άλλος δεν είναι, και να πιστεύσωμεν, διά να μας ελευθερώση από τας μιαράς χείρας του διαβόλου και να μας κάμη υιούς και κληρονόμους της βασιλείας του, να χαιρώμαστε και να ευφραινώμαστε μαζί με τούς αγίους Αγγέλους εις τον παράδεισον πάντοτε και να μη καιγώμαστε εις την κατηραμένην κόλασιν μαζί με τούς κατηραμένους δαίμονας.

Και να ηξεύρετε, παιδιά μου·
ετούτην την γην, οπού κατοικούμεν, την έχει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Καθώς έχει ένας βασιλεύς και μαζώνει όλα τα βασιλικά χρέη και παίρνει από χωράφια, από αμπέλια και από τούς ανθρώπους, και στέλνει ανθρώπους ιδικούς του και τα μαζώνουν κάθε χρόνον, και όταν τα πηγαίνουν εκείνοι έμπροσθεν εις τον βασιλέα χαίρεται ο βασιλεύς και τούς δίδει μεγάλα χαρίσματα και τούς έχει φίλους ηγαπημένους, έτσι έχει και ο Χριστός μας την γην ωσάν αμπέλι, όλον τον κόσμον.

Και έβαλεν εργάτας τούς δώδεκα Αποστόλους, τούς ευλόγησε και τούς έδωκε την χάριν του Αγίου Πνεύματος και ευθύς έμαθον γράμματα και όλες τις γλώσσες, ότι πρώτον οι Απόστολοι ήταν αγράμματοι και μίαν γλώσσαν μόνον ήξευραν· και αφού τούς ηυλόγησε και τούς εφύσησεν εις το στόμα τους και έλαβον χάριν, όλα τα γράμματα και τις γλώσσες τις έμαθον.
Και τούς έστειλεν ο Κυριος ημών Ιησούς Χριστός, ο αληθινός Θεός, εις όλον τον κόσμον και τούς είπεν:
- "Σύρτε εις όλον τον τόπον και εις όλην την γην, κάστρα και χωρία και ειπέτε τους, αν ίσως θέλουν να ζήσουν και εδώ καλά και ειρηνικά και να τούς βάλω εις τον παράδεισον, να πιστεύουν και να βαπτίζωνται εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και να φυλάγουν τα προστάγματα του αγίου Ευαγγελίου". Και εις οποίαν χώραν επήγαιναν οι Απόστολοι, και δεν τούς δέχονται οι άνθρωποι, είπεν ο Κυριος:
- "Να τινάζετε και τα παπούτσια σας από τον κονιορτόν και να δώσητε κατάραν και να φύγετε".

Και ωσάν έλαβον οι Απόστολοι την χάριν και την ευλογίαν του Αγίου Πνεύματος , ευθύς έτρεξαν ωσάν αστραπή εις όλον τον κόσμον και μετ’ εκείνην την χάριν ιάτρευον τυφλούς, λεπρούς, αρρώστους και τούς δαιμονιζομένους· και, το μεγαλύτερον, με το όνομα του Χριστού μας επρόσταζαν τους νεκρούς και ανεσταίνονταν.
Και εις όποιαν χώραν επήγαινον οι Απόστολοι και τούς εδέχονταν οι άνθρωποι, αρχιερείς, ιερείς, διακόνους, αναγνώστας έκαμναν και εκκλησίας· και ευλογούνταν η χώρα εκείνη και εγίνονταν ένας επίγειος παράδεισος, μία μεγάλη χαρά και ευφροσύνη, κατοικία των Αγγέλων, κατοικία του Χριστού μας.
Και εις όποιαν χώραν επήγαινον οι Απόστολοι και δεν τους εδέχονταν οι άνθρωποι, δεν ευλογούνταν η χώρα εκείνη· έμενε κατάρα και όχι ευλογία, κατοικία του διαβόλου και όχι του Χριστού μας.

  Ο Πόθος του Αγίου Κοσμά

Πρέπον και εύλογον ήτον, αδελφοί μου, να είχα και εγώ την καρδίαν καθαρήν ωσάν τούς αγίους Αποστόλους, δια να φωνάξω μίαν μεγάλην φωνήν, να ακουσθή έως απάνω εις τον ουρανόν.

Ιδού οπού αξιώθηκα και ήλθα εις την ευλογημένην σας χώραν και σας απόλαυσα.
Μα επειδή και είμαι αμαρτωλός και δεν έχω χάριν του Αγίου Πνεύματος, όμως αποτολμώ και παρακαλώ τον Κύριον μας Ιησούν Χριστόν να στείλη ουρανόθεν την χάριν του και την ευλογίαν του, να ευλογήση την χώραν σας και όλα των χριστιανών, να ευλογήση τους άνδρας και γυναίκας και τα παιδιά σας, τα πράγματά σας και τα έργα των χειρών σας.
Και πρώτον, αδελφοί μου, να ευσπλαχνισθή ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, να συγχωρέση τα αμαρτήματά σας και να σας αξιώση παιδιά μου, ο Θεός να περάσετε και εδώ καλά και ειρηνικά, και να σας βάλη εις τόν παράδεισον να δοξάζητε την αγίαν Τριάδα.

Πρέπον και εύλογον είναι, αδελφοί μου, να αρχίσω την διδασκαλίαν μου από τον Θεόν· και παρακαλώ την αυθεντίαν σας να ακούσητε με κάθε προθυμίαν τον λόγον μου, καθώς τον άκουσα και εγώ από το ιερόν Ευαγγέλιον και από τους Αγίους Αποστόλους, και όταν τελειώσωμεν, να ευχαριστήσωμεν τον Θεόν.

Αγαπάτε τον Θεόν και τον Πλησίον

 Πολλά ονόματα έχει ο Θεός αδελφοί μου.
Το κύριον και άγιον όνομα του Θεού μας είνε η αγάπη· και λέγετεαι Τριάς, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, μία φύσις, μία δόξα, μία βασιλεία, ένας Θεός.

Όμως πρέπει, αδελφοί μου, να αγαπώμεν τον Θεόν, διατί μας έδωσε τόσην μεγάλην γην, να κατοικούμεν εδώ τόσες χιλιάδες άνθρωποι, χορτάρια, βρύσες, ποταμούς, θάλασσαν, ψάρια, αέρα, ημέραν, νύκτα, φωτιάν, ουρανόν, άστρα, ήλιον, φεγγάρι.
Και ημάς μας έκαμε ανθρώπους και όχι ζώα· μας έκαμεν ευσεβείς χριστιανούς και όχι αιρετικούς.

Τωρα σας ερωτώ, παιδιά μου, να μου ειπήτε την πάσαν αλήθειαν· ποίον αγαπάτε, τον Θεόν η τον διάβολον;
Εσείς τώρα με τον νουν σας τον Θεόν αγαπάτε· πολλά καλά το γνωρίζετε και το θέλετε, παιδιά μου, φρονιμώτατα και γνωστικά είσθε, και να έχω την ευχήν σας.

Μονον να ιδούμεν αυτήν την αγάπην εις τον Θεόν είναι σωστή, είναι τελειωμένη ή της λείπεται και άλλο τίποτας;
Πόθεν να καταλάβωμεν;
Από λόγου μας.
Εσύ έχεις ένα παιδί, αδελφέ.
Εγώ εσένα σε αγαπώ, σε εκτιμώ, σε λέγω καλόν διά λόγου σου, και το παιδί σου το δέρνω, το καταφρονώ, λέγω κακόν διά λόγου του και παίρνω το ψωμί του και το τρώγω και το ρούχο του το παίρνω και το φορώ.
Αυτή η αγάπη μοι φαίνεται να λέγεται όχι έτσι.
Να αγαπώμεν τον πατέρα, πρέπει να αγαπώμεν και το παιδί.
Διότι όποιος αγαπά τον Θεόν, αγαπά και τον αδελφόν του, τον χριστιανόν· διατί έναν πατέρα έχομεν, τον Θεόν, μίαν Πίστιν, ένα Βαπτισμα, τα Άχραντα Μυστήρια μεταλαμβάνομεν, μίαν κεφαλήν έχομεν, τον Χριστόν μας, μίαν Πίστιν, ένα νόμον, ένα προσκύνημα και είμαστε αδελφοί όλοι.

Ακόμη να ηξεύρετε, αδελφοί μου, η αγάπη έχει δύο ιδιώματα, δύο χαρίσματα· το ένα να δυναμώνη τον άνθρωπον εις τα καλά, και το άλλο να τον αδυνατίζη εις τα κακά.
Να ηξεύρετε, τένα μου, πως εγώ έχω ένα ψωμί να το φάγω και να πίνω καλά· εσείς δεν έχετε.
Η αγάπη μοι λέγει:
- Μη το τρώγης μοναχός, δώσε και τούς αδελφούς σου και φάγε και συ το άλλο.
Έχω φορέματα.
Η αγάπη μοι λέγει:
- Δώσε το ένα τον αδελφόν σου και εσύ φόρει το άλλο.
Ανοίγω το στόμα μου να σε κατηγορήσω, να σε ειπώ ψεύματα, να σε γελάσω, και ευθύς θυμούμαι την αγάπην και μου νεκρώνει το στόμα και δεν με αφήνει να σου ειπώ ψεύματα.
Απλώνω τα χέρια μου να πάρω το πράγμα σου, τα άσπρα σου, τον βίον σου όλον.
Η αγάπη δεν με αφήνει να σου το πάρω.
Ιδέτε, αδελφοί μου, τι χαρίσματα έχει η αγάπη.

Μέγα Κακόν η Έχθρα

Διατί, παιδιά μου, να μη ηξεύρετε γράμματα, να μάθετε ποίον είναι το καλόν και ποίον είνε το κακόν, τι χαρίσματα έχει η αγάπη και τι κακόν είναι η αμάχη και η έχθρα;

Διατί, άγιοι ιερείς και τίμιοι προεστώτες, δεν ερμηνεύετε τα ευλογημένα μας αδέλφια να στερεώνωσι και να βάνωσιν εις κάθε χωρίον σχολείον, να μανθάνουν τα παιδιά γράμματα, να γνωρίζουν το καλόν και το κακόν;
Ότι και εγώ από το σχολείον έμαθα τα εικοσιτέσσαρα γράμματα, με την βοήθειαν του Χριστού μας.

Έμαθα και πέντε εξ ελληνικά και έμαθα πολλών λογιών γράμματα, εβραϊκά, τουρκικά, φράκγικα και από όλα τα έθνη, με την χάριν του Χριστού μας και πολλά τα εδιάβασα.
Και όλα τα εθνικά κάλπικα τα ηύρα· όλα ευρέματα και σπέρματα του διαβόλου, και κατά αλήθειαν, αδελφοί μου, τόσον τα εμελέτησα τα γράμματα.
Καθώς ο χρυσικός λαγαριάζει το ασήμι και δεν το αφήνει τελείως αζούραν, και τότε είνε λαμπρόν και καθαρόν και το αγοράζει με κάθε προθυμίαν ο άνθρωπος, έτσι και εγώ ηύρα καθαρά, άγια και αληθινά, λαμπρά και υπερλαμπρότερα από τον ήλιον τα λόγια και τα προστάγματα τού Χριστού.
Και όποιος πιστεύει τον Χριστόν και τον λέγει Θεόν και κάμνει τα πράγματά του, οπού λέγει Το άγιον Ευαγγέλιον, εκείνος είναι καλότυχος και τρισμακάριστος και καμμίαν φοράν δεν θέλει εντροπιασθή.

Και δια τούτο πρέπει να στερεώνετε σχολεία ελληνικά, να φωτίζωνται οι άνθρωποι· διότι διαβάζοντας τα ελληνικά τα ηύρα οπού λαμπρύνουν και φωτίζουν τον νουν του μαθητού ανθρώπου.
Καθώς φωτίζει ο ήλιος την γην, όταν είναι ξαστεριά, και βλέπουν τα μάτια μακρυά, έτσι βλέπει και ο νους τα μέλλοντα· απεικάζουν όλα τα καλά και τα κακά, φυλάγονται από κάθε λογής κακόν και αμαρτίαν· διατί το σχολείον ανοίγει την εκκλησίαν, μανθάνομεν τι είναι Θεός, τι είναι η Αγία Τριάς, τι είναι ο άγγελος, τι είναι η αρετή, τι είναι οι δαίμονες, τι είναι η κόλασις.
Τα πάντα από το σχολείον τα μανθάνομεν.

Οι Δύο Αντίχριστοι (Πάπας-Μωάμεθ)

Το σχολείον φωτίζει τούς ανθρώπους και ανοίγουν και μανθάνουν τα μυστήρια της πίστεως και διαβάζουν τα αδέλφια την θείαν και Ιεράν Γραφήν, το Ευαγγέλιον, και ευρίσκομεν πως ο προφήτης Ηλίας είναι ζωντανός και τον έχει ο Θεός χιλιάδες χρόνους· και λέγει ο Θεός να στείλη τον προφήτην Ηλίαν, να διδάξη όλον τον κόσμον, και ύστερα να έλθη ο αντίχριστος· και θέλει θανατώσει τον προφήτην Ηλίαν, και τότε θέλει να χαλάση όλος ο κόσμος.

Και εξετάζοντας, αδελφοί μου, και ερευνώντας τας Γραφάς και το άγιον Ευαγγέλιον ευρίσκομεν πως ο προφήτης Ηλίας ήλθεν, και ο αντίχριστος ήλθεν και εθανάτωσε τον προφήτην Ηλίαν, και τώρα δεν καρτερούμεν μήτε προφήτην Ηλίαν μήτε αντίχριστον.
Ο αντίχριστος είναι· ο ένας είναι ο Πάπας και ο έτερος είναι αυτός οπού είναι εις το κεφάλι μας, χωρίς να ειπώ το όνομά του· το καταλαμβάνετε, μα λυπηρόν είναι να σας το ειπώ, διότι αυτοί οι αντίχριστοι είναι εις την απώλειαν, καθώς το έχουν.
Ημείς εγκράτεια, αυτοί απώλεια· ημείς νηστεία, αυτοί πολυφαγία· ημείς παρθενία, αυτοί πορνεία· ημείς δικαιοσύνη, αυτοί αδικωσύνη.

Όμως η Γραφή μας λέγει να το ειπώ:
Σήμερον αύριον κατερούμεν πείνες, δίψες, πανούκλες λοιμικές· θανατικά μεγάλα, να μη προφθάσουν οι ζωντανοί να θάψουν τούς νεκρούς.
Σήμερον αύριον καρτερούμεν σεισμούς, πολέμους και ακαταστασίες. Και θέλουν πέσει όλα τα βουνά κάτω και όλος ο κόσμος να αποθάνουν.

Και τότε θέλει λάμψει ο πανάγιος Σταυρός εις τον ουρανόν τρεις φορές περισσότερον από τον ήλιον· και θέλει λάμψει ο πανάγαθος Θεός, ο γλυκύτατος Ιησούς Χριστός, χίλια μεράδια λαμπρότερος από τον ήλιον, και να αναστήση όλον τον κόσμον, τις ψυχές και τα σώματα, και να είμαστε όλοι εις μίαν ηλικίαν, τριαντατριών χρόνων ηλικίαν.
Και θέλει είναι όλα τα πρόσωπα από τους δικαίους λαμπρά και εύμορφα ωσάν τον ήλιον και τούς Αγγέλους, και οι αμαρτωλοί θέλουν είνε μαύρα τα πρόσωπα ωσάν αράπικα και ακόμα ασχημότερα.
Και τούς δικαίους θέλει τούς φωνάξει με μίαν μεγάλην γλυκείαν και πολλά ηγαπημένην φωνήν, ωσάν πατέρας οπού να έχη ένα υιόν μόνον πολλά ηγαπημένον· και τούς αμαρτωλούς ωσάν κριτής φοβερός με κάκητα θέλει τούς διώξει από το πρόσωπόν του.
Και θέλει ανοίξει ο Κύριος έναν πύρινον ποταμόν ωσάν θάλασσαν, να φλογίση τούς ασεβείς και αμαρτωλούς και να καίγωνται μέσα πάντοτε. Και τότε θέλει ειπή τούς ευσεβείς χριστιανούς, τούς δικαίους:
"Ελάτε, παιδιά μου, να σεβήτε εις τον παράδεισον, να χαίρεσθε και να ευφραίνεσθε αντάμα με τούς Αγγέλους, ότι πολλά κακά εβαστάξατε διά την ιδικήν μου αγάπην".

Και τώρα ημείς τι να είμαστε τάχα, αμαρτωλοί η δίκαιοι;
Ει μεν και είμαστε δίκαιοι, καλότυχοι και τρισμακάριοι· και ανίσως είμαστε αμαρτωλοί, πρέπει τώρα, οπού έχομεν καιρόν, να μετανοήσωμεν, να διορθωθώμεν.

 Η Δύναμις της Νοεράς Προσευχής

Τωρα σας λέγω να κάμητε τούτο· να πάρετε όλοι από ένα κομπολόγιον, και το κομπολόγιόν σας να έχη τριαντατρία σπυριά, και να προσεύχεσθε και να λέγητε το: "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων σου των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλόν σου".

Μέσα εις το "Κύριε Ιησού Χριστέ", αδελφοί μου, τι θεωρεί;
Θεωρεί η Αγία Τριάς, ο Θεός μας, η ένσαρκος οικονομία του Χριστού μας.
Και πάντες οι Άγιοι με τον Σταυρόν και με το "Κύριε Ιησού Χριστέ" επήγαν εις τον παράδεισον.
Και όποιος λέγει αυτόν τον λόγον και κάμνει και τον Σταυρόν του, καν άνδρας, καν γυναίκα ευλογεί τον ουρανόν, την γην, την θάλασσαν. Με τον Σταυρόν και με το "Κύριε Ιησού Χριστέ" ιατρεύονται κάθε αρρωστείες.
Με τον Σταυρόν και με το "Κύριε Ιησού Χριστέ" οι Απόστολοι αναστούσαν νεκρούς και ιάτρευαν πάσαν ασθένειαν.
Με τον Σταυρόν και με το "Κύριε Ιησού Χριστέ" αποστομώνει ο άνθρωπος κάθε αιρετικόν.
Με τον Σταυρόν και με το "Κύριε Ιησού Χριστέ" αγιάζει ο άνθρωπος και πηγαίνει εις τον παράδεισον, να χαίρεται και να ευφραίνεται ωσάν οι Άγγελοι.

Βλέπετε, αδελφοί μου, ο τίμιος και άγιος Σταυρός πόσον βοηθά τον άνθρωπον.
Και όποιος τον κάμνει τον Σταυρόν, ποτέ δεν έχει ζημίαν, αλλά τον φυλάγει από κάθε λογής φαρμακερόν πράγμα και από κάθε δαιμονικήν πείραξιν.
Και ο άνθρωπος τον έχει σημαδεμένον απάνω του.
Να ανταμώση τα τρία δάκτυλα της δεξιάς χειρός του και να τα βάλη πρώτον εις το μέτωπον, είτα εις τον ομφαλόν, έπειτα εις το δεξιόν βυζίον, ύστερα εις το ζερβί βυζίον, ύστερα και να σκύπτη έως χαμηλά και πάλιν να σηκώνεται.

Και ο Σταυρός, αδελφοί μου, πως είναι, μάθετε:
Όταν βάνωμεν το χέρι μας εις το κεφάλι, φανερώνει ο Θεός, οπού ήτον εις τον ουρανόν· και όταν το βάλωμεν εις τον ομφαλόν, φανερώνει πως εκατέβη εις την γην και εσαρκώθη· και όταν το βάνωμεν εις το δεξιόν μέρος. άνωθεν του βυζίου, φανερώνει πως είναι δίκαιος και αθάνατος και πως θέλει βάλει τούς δικαίους εις τα δεξιά του μέρη· και όταν το βάλωμεν εις το ζερβιόν μέρος, φανερώνει πώς θέλει κρίνει όλα τα έθνη και θέλουν στέκονται εις το ζερβιόν του μέρος και να τούς βάλη εις την κόλασιν.

Ο  Τίμιος Σταυρός, αδελφοί μου, είνε φύλαξ όλης της γης.
Ο Τίμιος Σταυρός αγιάζει όλα τα πέρατα, όλα τα θεία και άγια των εκκλησιών.
Ο Σταυρός αγιάζει την θείαν Λειτουργίαν και κάθε Ακολουθίαν.
Ο Σταυρός αγιάζει τούς Αγίους.
Ο Σταυρός αγιάζει και στερεώνει την Βάπτισιν.
Ο Σταυρός ευλογεί τα ανδρόγυνα.
Ο Σταυρός κυνηγά τους δαίμονας και φεύγουσιν ωσάν από την αστραπήν.
Ο Σταυρός είναι όπλον φωτεινόν και όποιος τον κάμνει, τον φωτίζει και τον αγιάζει εκείνον τον άνθρωπον, και είναι ωσάν δίστομον σπαθίον, και δεν ζυγώνουν σιμά οι δαίμονες να παρακινούν τούς ανθρώπους διά να κάμωσιν αμαρτήματα.
Και όπου κινήση να πηγαίνη ο άνθρωπος πρώτον να κάμη τον σταυρόν και να λέγη το "Κύριε Ιησού Χριστέ". 
Ή εις το παζάρι κινάς ή εις το χωράφι ή εις το αμπέλι ή όταν φάγης ψωμί ή όταν πίνης κρασί ή νερόν ή οπωρικόν ή όταν κοιμηθής, να προσκυνήσης τον Θεόν, να σταυρώνης και το σώμα σου, και ύστερα να πλαγιάσης.
Να κοιμηθής, και θέλεις σηκωθή το πρωϊ γερός και χαρούμενος. Όθεν, αδελφοί μου, εκαταλάβατε και το ηξεύρετε όλοι σας.

Τέσσαρα Αναγκαία:
Εξομολόγησις, Αγάπη, Εκκλησιασμός, Ελεημοσύνη  

Και οι ιερείς πρέπει να πεισμώσουσι, να μη δέχωνται κατάκρισιν, να μη βάνουσιν σκάνδαλα, να μη γίνωνται μάρτυρες εις κάθε πράγμα, γκοτζαμπάσηδες, να μη γίνωνται καπεταναραίοι, να μη γίνωνται χασάπηδες, να μη γίνωνται παραγματευτάδες, να μη γίνωνται κομιρικαραίοι.
Διότι αυτοί παρακαλούν διά τας ψυχάς σας, σας βαπτίζουν, σας κοινωνούν, σας θυμιάζουν, σας ευαγγελίζουν, σας αντιδωρίζουν, σας αρραβωνίζουν, σας στεφανώνουν, σας αγιάζουν με Αγιασμούς, με Ευχέλαια, με Παρακλήσεις, με ευχάς, σας υψώνουν.
Ασθενείτε;
Σας διαβάζουν.
Αυτοί έχουσι τα βάρη.
Χαράτζι να μη τους ρίξετε και βαρύ χρέος.

Και να έχετε αγάπην ο ένας τον άλλον, πλούσιοι και πτωχοί.
Και εις ξένην κρίσιν να μη κριθήτε και προδοθήτε εις κρίσεις Τούρκων· ότι δώδεκα χρόνους να μένη ακοινώνητος ο προδότης.

Η Ελεημοσύνη

Η φιλοξενία του Πατριάρχου Αβραάμ

Και το τέταρτον νόημα είναι να δίδετε ελεημοσύνην εις τούς πτωχούς και να παρηγοράτε τούς ξένους και να τούς δίνετε ψωμί να τρώγουσιν και να γευματίζουν και από κανένα κομμάτι ψωμί και να πηγαίνουσιν εις την ώραν καλήν τους.

Διότι ακούομεν, αδελφοί μου, οπού λέγει η Παλαιά Διαθήκη, ότι ο παρτριάρχης Αβραάμ δεν είχεν υιόν δια να κληρονομήση τον βίον του, και είχε παράπονον πολύ.
Και τι κάμνει ο ευλογημένος;
Βάνει και κτίζει ένα σπίτι και ανοίγει τρεις θύρας και έβαλε ψωμάν και εζύμωνεν, και όσοι άνθρωποι εδιάβαινον, όλους τούς εφίλευεν.

Και είχε συνήθειαν, κάθε ημέραν, αν ίσως δεν επήγαινε ξένος να φάγη ψωμί, μήτε ο Αβραάμ δεν έτρωγεν.
Και όσον έδιδε την ελεημοσύνην περισσότερον αβγάτιζεν ο βίος του.

Ο διάβολος, οπού φθονεί πάντοτε, τι κάμνει ο τρισκατάρατος; Πηγαίνει και σχηματίζεται ωσάν ζήτουλας εις τις στράτες οπού επήγαιναν οι άνθρωποι εις το σπίτι του Αβραάμ· και όποιος επήγαινε, του έλεγεν ο διάβολος:
- Που πηγαίνεις, αδελφέ;
Εκείνος έλεγε την αλήθειαν, και τον εμπόδιζεν ο διάβολος.
Έλεγεν:
- Εγώ είμαι ένας πτωχός, και άκουσα πως εδώ εις την χώραν του Μαμβρήν είνε ένας μεγάλος άνθρωπος, Αβραάμ το όνομά του, και με είπαν δίδει ελεημοσύνη και είναι φιλόξενος πολύ· και ήλθα και εγώ ο δύστηνος να με κυβερνήση τίποτας, και η τύχη μου, το κακόν ριζικόν μου, δεν επρόφθασε να μου δώση και εμένα.

Επήγα σήμερα εις το σπίτι του Αβραάμ και εζήτησα κομμάτι ψωμί, και από την πολλήν ελεημοσύνην οπού έδιδεν ο καημένος, επτώχυνεν πολύ, και μήτε ψωμί τον έλαχεν μήτε στάμνα με νερόν· και ήτον ο άνθρωπος θυμωμένος από την πολλήν πτωχείαν οπού τον ήλθεν, και εσηκώθη επάνω και με εξύλισεν τόσον, οπού εμαζώχθηκε όλος ο μαχαλάς, οι άνθρωποι, και με εγλύτωσαν· και είμαι άρρωστος από τον δαρμόν, και μη πάτε κανένας.

Και ακούοντας οι άνθρωποι δεν επήγαν κανένας τρεις ημέρας.
Και ο Αβράμ δεν έφαγε τρεις ημέρας μήτε ψωμί μήτε νερόν έπιεν αυτός και η Σάρρα, διατί ελυπούνταν πώς έγινεν αυτό, και δεν επήγαινεν κανένας άνθρωπος να φάγη ψωμί· και προσκυνούσαν και παρακαλούσαν με όλην την καρδίαν τους και έλεγον:
- Πιστεύομεν εις ένα Θεόν Πατέρα, οπού έκαμες τον ουρανόν, την γην, την θάλασσαν, τον ήλιον, τα άστρα και κυβερνάς όλα τα στοιχεία, τα όσα βλέπουν τα ομμάτιά μας, και τα όσα δεν βλέπομεν, και ορίζεις και τις ψυχές από τούς ανθρώπους, να έλθουν εις το οσπίτιόν μας, να τούς φιλεύσωμεν και να τούς δίδωμεν και ελεημοσύνην, δια να το εύρωμεν εις τον ουρανόν, ότι είμαστε άτεκνοι, και θα μαλώσουσιν οι συγγενείς μας και οι γείτονές μας.

Αυτά έλεγεν ο ευλογημένος Αβραάμ και η Σαρρα.
Και ω του θαύματος!
Ο Θεός οπού αγαπά τον αγαπώντα αυτόν και δεν τον αφήνει λυπημένον, τι κάμνει;
Καθώς εκάθονταν ο Αβραάμ έμπροσθεν εις την θύραν και η Σάρρα εις την άλλην θύραν και εκοίταζον ίσως περάση τινάς να τον κράξουν να φάγη ψωμί διά να φάγωσιν και αυτοί, και βλέπουσι τρεις νέους πολύ ωραίους, οπού έρχονταν προς αυτούς, και εισέβησαν μέσα εις τον οίκον από τας τρεις θύρας, και μέσα ένας εφαίνονταν, και από την πολλήν τους χαράν είπον αναμεταξύ τους:
- Ακόμα μας αγαπά ο Θεός, και ας σφάξωμεν το καλλιώτερον και παχύτερον μοσχάρι.
Και ευθύς το έσφαξαν και το έβαλαν μέσα εις τον φούρνον να ψηθή και η μάνα του μόσχου ερχόταν ολόγυρα τον φούρνον και εφώναζε, και μετ’ ολίγον έπαυσεν η μόσχα, και βλέπουν εβύζαινεν ο μόσχος. Κοιτάζουσι μέσα εις τον φούρνον το αγγείον, και ήτο γεμάτον φαγητόν· και εθαύμασαν.

Και επήγεν ο Αβραάμ να ομιλήση με τούς νέους, και ομιλώντας τω είπον οι νέοι:
- Από τώρα και κάθε όλον χαράν θέλεις έχει, Αβραάμ, και θέλεις γεννήσει υιόν, τον Ισαάκ.
Και επήγε να ετοιμάση τράπεζαν, δια να τούς φιλεύση, και γυρίζοντας δεν τούς ηύρεν· και εστοχάσθηκεν, ότι ο Θεός εφάνη, και ασπάζονταν και καταφιλούσε τον τόπον, οπού εκάθονταν οι νέοι, και ήτον η Τριάς, ο Θεός.

Βλέπετε και ακούετε, αδελφοί μου, το θαύμα και το ακούετε έως την σήμερον.
Ομοίως να κάμετε και εσείς , αδελφοί μου, αν θέλετε να έλθη ο Θεός εις τα σπίτια σας και να αβγατίζη ο βίος σας.

Από τον Χριστόν μη χωρίζεσθε και από την Εκκλησίαν.
Ακούτε τον ιερέα οπού σημαίνει;
Ευθύς να σηκώνεσθε, να νίπτεσθε, και να πηγαίνετε εις τη εκκλησίαν, να ακούετε την Ακολουθίαν με προσοχήν.
Ομοίως και την θείαν Λειτουργίαν.

Και να ερμηνεύετε τα παιδιά σας, όσον και δύνασθε, να μη αμαρτήσουσιν, να πηγαίνουσιν εις την εκκλησίαν, να ευλογούνται, διά να ζήσουν και να προκόψουν.

Και όποιος αδελφός, αδελφοί μου, ακούση το σήμαντρον και οκνεύει να πηγαίνη εις την εκκλησίαν, θέλει πνιγή από τις αμαρτίες, καθώς επνίγησαν και εις τον κατακλυσμόν.

Ακόμη, μάθετε, αδελφοί μου, ο Νώε, αφού έκαμεν την κιβωτόν και εμαζώχθηκαν όλα τα ζώα μέσα, το ταχύ άνοιγεν την κιβωτόν και πήγαιναν και έβοσκαν, και το εσπέρας βαρούσε το σήμαντρον και όλα εμαζώνονταν εις την κιβωτόν· και από τότε εβγήκεν ο σήμαντρος και σημαίνουσιν οι ιερείς.
Ο σήμαντρος σημαίνει σημαίαν των ανθρώπων, ο ιερεύς κήρυκας της κιβωτού, κιβωτός είναι η αγία Εκκλησία μας· και όσοι αδελφοί σέβουν μέσα εις την Εκκλησίαν, θέλουν συγχωρηθούν τα αμαρτήματά του.

Η αγία Εκκλησία είναι ωσάν η μάνα.
Όταν σφάλλη ο υιός της, τον μαλώνει, και πάλιν τον συμπαθά.
Η αγία μας Εκκλησία είναι μία πηγή, και ποτίζει όλους τους διψασμένους· και πρέπει κάθε ημέραν να λειτουργούν οι ιερείς, διά να ευλογή ο Χριστός τούς ανθρώπους, και να φυλάγη την χώραν από πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, διά να ευλογήση ο Θεός την χώραν σας, τα χωράφια σας, τα αμπέλια σας, τον τόπον σας και όλα τα έργα των χειρών σας.

Συγκινητική αποστροφή του λόγου του Αγίου προς όλους 

Και να παρακαλήτε όλοι, μικροί και μεγάλοι, να ζουν πολύν καιρόν οι προεστοί της χώρας σας, να τούς φωτίση ο Θεός να σας κοιτάζουν καλά, ότι ο προεστώς είνε ωσάν πατέρας· και να τιμάτε τούς ιερείς σας και τούς τρανητέρους σας.

Αι γυναίκες να τιμάτε τούς άνδρες σας, οι άνδρες να έχετε αγάπην με τις γυναίκες σας και τις μάνες σας, και αι νύμφες να τιμάτε τούς πενθερούς σας και πενθερές σας, και οι γαμβροί τα πεθερικά σας, και με αυτήν την ευλάβειαν θέλετε προκόψει σωματικά και ψυχικά και θέλετε φάγει όλα τα αγαθά της γης όσον ζήσετε εις την γην την πρόσκαιρην και ολίγην ζωήν, και εις την αιώνιον ζωήν θέλετε κερδίσει όλα τα αγαθά του παραδείσου.

Και να μην παραδίνεσθε, να μην καταργιέσθε, να μην αναθεματίζεσθε, και να έχω την ευχήν σας, αδελφοί μου, συγχωρείτε με και ο Θεός να συγχωρέση και εσάς και να μας αξιώση να απολαύσωμεν όλοι ομού τον παράδεισον, να χαρούμεν όλοι μαζί με τούς αγίους Αγγέλους και πάντας τούς Αγίους.  Αμήν.