ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ

Τα ιστορικά στοιχεία της ανεγέρσεως του Ναού

Ο περικαλλής και σπουδαίος  αυτός Ναός του Σολομώντος κατασκεύαστηκε από τον Βασιλιά Σολομώντα, υιό του Προφητάνακτα Δαυΐδ, περίπου το 960 π.Χ.

Γράφει σχετικά η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια:

«Του Σολομώντος ανελθόντος νέου ακόμη επί του θρόνου του Δαυΐδ, εν των πρώτων μελημάτων του ήτο η ανέγερσις του οίκου του Κυρίου...
Αφού επί τρία έτη κατειργάζοντο τας πρώτας ύλας και ελάξευον τους λίθους, ώστε κατά την κατασκευήν να μην ακουσθή ήχος σφύρας η πελέκεως η άλλο τινός σιδηρού εργαλείου (Γ’ Βασ. στ’, 7) εγένετο η τελετή καταθέσεως του θεμελίου λίθου υπό του Σολομώντος επί του λόφου Μορία, τον δεύτερον μήνα του τετάρτου έτους της βασιλείας του, ήτοι το 959 π.Χ. Αι δε εργασίαι ανεγέρσεως του Ναού διήρκεσαν επτά έτη και πέντε μήνας, δηλαδή μέχρι του 952 π.Χ.

Πλήρης περιγραφή του Ναού του Σολομώντος είναι αδύνατον να γίνη, διότι στερούμεθα απολύτως αρχαιολογικών δεδομένων, πλην της περιγραφής των ιερών βιβλίων, ήτοι του Γ  Βασιλειών και του Β  Παραλειπομένων (κατά την μετάφρασιν των Ο’ )...

Μεγάλη βοήθειαν δια την μόρφωσιν μιας εναργεστέρας εικόνος, μας παρέχει το μεταγενέστερον κείμενον του οράματος του Ιεζεκιήλ (Ιερ. μ’-μγ’)...

Πυρήν και λόγος υπάρξεως του Ναού είναι το άδυτον (δεβίρ), αφώτιστον και απροσπέλαστον εις τους κοινούς θνητούς. Του αδύτου έπρεπε να προηγήται ο κυρίως ναός η σηκός (εκάλ), όπου θα εγίνετο δεκτός ο κατώτερος Κλήρος, άρα μεγαλυτέρων διαστάσεων τούτου. Οι δύο αυτοί χώροι ώφειλον να αποτελούν μίαν αρχιτεκτονικήν ενότητα, και πράγματι εχωρίζοντο από εν ελαφρόν ξύλινον πέτασμα μετά διφύλλου θύρας. Του συγκροτήματος τούτου, αναπαριστώντος την Σκηνήν του Μαρτυρίου, προετέθη πρόδομος (αιλάμ). Αι δε διαστάσεις των ήσαν, του προδόμου 20x10 πήχεις, του κυρίως ναού 20x40 πήχεις και του αδύτου 20x20 πήχεις. Εικαστικώς και κατά την περιγραφήν του Ιεζεκιήλ, δυνάμεθα να δώσωμεν εις τους λιθίνους τοίχους το εύλογον πάχος των 6 πήχεων». ¹

 Η σημασία του Ναού για την ζωή των Εβραίων

Ήταν λοιπόν ένα μεγάλο θαύμα και κόσμημα για τους Ιουδαίους και τον είχαν περί πολλού.
Εκεί τελούσαν όλες τις θυσίες τους και όλες τις εορτές τους. Ήταν ένας πόλος έλξης για όλους τους Εβραίους. Ειδικά σε κάθε μεγάλη εορτή του Πάσχα (Πέσαχ), της Πεντηκοστής (Σσαβουότ), και της Σκηνοπηγίας (Σουκότ), μαζεύονταν απ’ όλες τις γύρω πόλεις χιλιάδες Ιουδαίοι προκειμένου να εορτάσουν την εορτή τους, στον μεγάλο και σπουδαίο αυτό Ναό του Θεού.

Πίστευαν ακράδαντα ότι μέσα σ’ αυτόν τον συγκεκριμένο Ναό κατοικούσε ο Θεός τους. Ο Γιαχβέ.

Στον Ναό του Σολομώντος βλέπουμε να έρχεται πολλές φορές κατά την διάρκεια της ζωής Του και ο Ιησούς για να επιτελέσει τα θρησκευτικά Του καθήκοντα ή να διδάξει.

Έχουμε την γνωστή περίπτωση όπου δωδεκαετής ήλθε από την πατρίδα Του την Ναζαρέτ, μαζί με την Παναγία Μητέρα Του και τον Μνήστορα Ιωσήφ για να εορτάσουν το Πάσχα.

Κάποια στιγμή η Παναγία μας τον χάνει από τα μάτια της και αφού έψαξαν μαζί με τον Ιωσήφ αρκετή ώρα και δεν τον βρήκαν, άρχισαν να ανησυχούν. Όταν μετά από ώρα τον βρήκαν να διδάσκει μέσα στον Ναό του Σολομώντος, δωδεκαετής ων, τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ, τον πλησίασαν και τον ρώτησαν γιατί έφυγε χωρίς να τους ενημερώσει και που ήταν όλη αυτή την ώρα που ανησυχούσαν και έψαχναν να τον βρουν. Και ο Κύριός μας απάντησε ότι δεν έπρεπε να ανησυχούν διότι ευρίσκετο εις τον οίκο του Πατρός του. «Και είπε προς αυτούς· τι ότι εζητείτέ με; ουκ ήδειτε ότι εν τοις του πατρός μου δει είναί με;» (Λουκ. β’, 49).

Βλέπουμε ακόμη τον Κύριόν μας, την Κυριακή των Βαΐων, να έρχεται εις τον Ναόν του Σολομώντος, καθήμενος επί πώλου όνου, ως Βασιλεύς και κάτω από τις επευφημίες των Ιουδαίων οι οποίοι έκραζον· «ωσαννά τω υιώ Δαυΐδ· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου· ωσαννά εν τοις υψίστοις» (Ματθ. κα’, 6-9).

Έρχεται για να εορτάσει ως Ιουδαίος, τις τρεις μεγάλες εορτές των Ιουδαίων, που είχε παραδώσει σε αυτούς ο ίδιος ο Θεός μέσω του Προφήτου Μωϋσέως· το Πέσαχ (Πάσχα), το Σσαβουότ (Πεντηκοστή) και το Σουκότ (Σκηνοπηγία).

Για να διδάξει· «Ην δε τας ημέρας εν τω ιερώ διδάσκων, τας δε νύκτας εξερχόμενος ηυλίζετο εις το όρος το καλούμενον ελαιών· και πας ο λαός ώρθριζε προς αυτόν εν τω ιερώ ακούειν αυτού» (Λουκ. κα’, 37-38) και (Ματθ. κα’, 23).

Για να προσευχηθεί (Λουκ. δ΄ ,16).

Για να ελέγξει τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, λέγοντάς τους τα τρομερά «ουαί» (Ματθ. κγ’).

Για να εκδιώξει τους εμπόρους, που είχαν μετατρέψει «τον οίκον του Πατρός Του» σε οίκο εμπορίου· «Και λέγει αυτοίς· γέγραπται, ο οίκός μου οίκος προσευχής κληθήσεται· υμείς δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον ληστών» (Ματθ. κα’, 13).

Το κτίσιμο του τρίτου Ναού 
Σημάδι της Δευτέρας Παρουσίας

Πολύ σημαντικός λοιπόν, ο Ναός αυτός για τους Ιουδαίους· κέντρο αναφοράς γι’ αυτούς· κέντρο της όλης λατρείας τους. (*)  Ήταν τα πάντα γι’ αυτούς· η δόξα τους· το καύχημά τους· η ιστορία τους· οι υποσχέσεις των πατέρων τους· η απόδειξη ότι ο Θεός είναι μαζί τους· τους αγαπάει, τους ακούει, τους βοηθάει, τους προστατεύει από τους εχθρούς τους και ότι κάποια στιγμή θα έλθει, για να τους σώσει και να τους έχει κοντά Του αιώνια. Γι΄αυτό και θα θελήσουν να τον ξαναφτιάξουν.

Μάλιστα, σε επίσημη ιστοσελίδα τους οι Εβραίοι, εδώ στην Ελλάδα, γράφουν τα εξής, γύρω από το έθιμο που έχουν μέχρι και σήμερα να νηστεύουν κάθε χρόνο την 9^η του μηνός Av  (Αβ=Ιούλιος Αύγουστος) για την καταστροφή του Ναού τους· για να θυμούνται τι είχαν και τι έχασαν, αλλά και για να παρακαλούν τον Θεό να τους αξιώσει να τον ξανακτίσουν, πράγμα το οποίον και θα γίνει, αφού η τρίτη και τελευταία αυτή ανέγερση του Ναού του Σολομώντος, ως γνωστόν έχει προφητευθεί ως ένα από τα Σημεία των Καιρών τα οποία θα προηγηθούν της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας. Λέγει σχετικά ο Άγιος Ιππόλυτος:
«Ανέστησεν ο σωτήρ και απέδειξε την αγίαν σάρκα αυτού ως ναόν και αυτός (ο Αντίχριστος) αναστήσει τον εν Ιεροσολύμοις λίθινον ναόν». ²(Δείτε εδώ περισσότερα)

Γράφουν λοιπόν οι Εβραίοι:

Το Μπετ Αμικντάσς (ο Ναός του Σολομώντα)

«Μέσω του συγκεκριμένου εθίμου, θυμόμαστε τον εορταστικό χαρακτήρα τόσο της παραμονής της 9^ης Αβ, όσο και της ίδιας της 9^ης Αβ, που είχαν οι μέρες αυτές κατά τη διάρκεια του δεύτερου Μπετ Αμικντάσς. Την περίοδο αυτή, οι τέσσερις μέρες νηστείας στις οποίες μνημονεύουμε σήμερα την καταστροφή του πρώτου Μπετ Αμικντάσς, θεωρούνταν τότε, μετά την ανοικοδόμηση του Ναού, σαν εορτές και ο κόσμος έτρωγε, έπινε και χαιρόταν ακόμα και στις 9 Αβ. Εμείς που δεν έχουμε ακόμα παρηγορηθεί, γιορτάζουμε σε ανάμνηση αυτού που ήταν και θα είναι πάλι στο μέλλον, όταν ξαναχτιστεί το Μπετ Αμικντάσς και αυτό είθε να συμβεί σύντομα και στις μέρες μας.
Το έθιμο αυτό δείχνει την πίστη και την εμπιστοσύνη μας στο Θεό, καθώς και την ελπίδα για σωτηρία...
Η μελέτη της Τορά απαγορεύεται στις 9 Αβ, γιατί ο στίχος (Ψαλμοί 19:9) αναφέρει: «Τα θεσπίσματα του Θεού είναι δίκαια, αγαλλιάζουν την καρδιά», και κάποιος που πενθεί απαγορεύεται να νιώθει αγαλλίαση.
Το έθιμό μας υπαγορεύει να απέχουμε από τη μελέτη της Τορά, από το μεσημέρι της παραμονής της 9ης Αβ». ³

(*)

Σημειωτέον ότι μόνον εις τον Ναόν του Σολομώντος οι Εβραίοι μπορούσαν και είχαν δικαίωμα να τελέσουν προσφορά και θυσία εις τον Θεόν. Πουθενά αλλού:
«Ου δυνήση θύσαι το πάσχα εν ουδεμιά των πόλεών σου, ων Κύριος ο Θεός σου δίδωσί σοι, αλλ’ η εις τόπον, ον αν εκλέξηται Κύριος ο Θεός σου επικληθήναι το όνομα αυτού εκεί, θύσεις το πάσχα εσπέρας προς δυσμάς ηλίου εν τω καιρώ, ω εξήλθες εξ Αιγύπτου» (Δευτ. ιστ’, 5-6).

_______

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

1.  Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια Τόμος 9, σελ. 309-310
2.  Αγίου Ιππολύτου, ΒΕΠΕΣ 6, 200

3.  Από την ιστοσελίδα: http://www.chabad.gr/templates/articlecco_cdo/aid/146731