Βρέθηκα μπροστά σε έναν ατελείωτο δρόμο, με αποτυπωμένα παντού τα ίχνη της διαστρέβλωσης της πραγματικής σημασίας της μεγάλης αυτής εορτής, για όλη την ανθρωπότητα.
Προχωρούσα αφουγκράζοντας, μήπως και ακούσω τον πραγματικό εκείνο ήχο της καμπάνας μέσα στη ψυχή μου. Έπειτα από αρκετή ώρα περιπλάνησης στις στενές διακλαδώσεις που εμφανίζονταν στο πλάϊ μου ανακαλύπτω σιγά-σιγά την παρολίγο κατάλυση κάθε παραδομένης αξίας των Χριστουγέννων.

Στα χρόνια που διανύουμε λείπει και η νοσταλγία ακόμα του μηνύματος που ΕΚΕΙΝΟΣ μας έδειξε με την ανθρώπινη Γέννησή Του.

Σήμερα όλα είναι δεδομένα, αναμενόμενα, υπολογισμένα. Γεγονότα, ποσά, μεγέθη, αξίες. Δεν μας ξαφνιάζει τίποτα, δεν προσδοκάμε τίποτα. Τα χέρια των περισσοτέρων άδεια, δεν έχουμε να προσφέρουν πια δώρα στον ΚΥΡΙΟ, που εδώ όλη η πλάση γιόρταζε και χαιρόταν, όταν κατέβηκε στη γη. Και εμείς τι έχουμε να Του προσφέρουμε;

Ψάχνουμε να βρούμε την καλύτερη φάτνη Του στις βιτρίνες των μαγαζιών, αψηφώντας εκείνη την άλλη φάτνη, την πραγματική και ταπεινή που υπήρξε στην ΒΗΘΛΕΕΜ και που εδώ και 2000 χρόνια, από τότε βρίσκεται μέσα σε κάθε καρδιά και δεν την νιώθουμε.

Σκέψεις ίσως μελαγχολικές στροβιλίζονται μέσα στον νου μου, καθώς βρίσκομαι εμπρός στο κατώφλι των Χριστουγεννιάτικων εμπρορευμάτων και από την 1η του Νοέμβρη μάλιστα! Αντικρύζω όλη τη χυδαιότητα της αγοράς να ξεχειλίζει αυτόν τον ατελείωτο δρόμο μου, πάνω στούς πάγκους και στα πεζοδρόμια.

Βλέπω χιλιάδες ανθρώπους να συνωστίζονται στα μαγαζιά, στα κρεοπωλεία, στα ταξιδιωτικά γραφεία για να εξασφαλίσουν μόνο και μόνο μία θέση στην προσωπική τους ικανοποίηση. Για να γιορτάσουν τα... ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! Και οι εκκλησιές μας να ηχούν χαρμόσυνα και εμείς πια κουρασμένοι, να σκεπτόμαστε αν πρέπει να πάμε στον κάθε οίκο του Θεού ή όχι.

 
ΤΙ ΝΤΡΟΠΗ! Πού πήγε η ανάμνηση αυτού του θείου γεγονότος; Κάθε έννοια μέτρου και σεμνότητας και ευσέβειας και ευλάβειας και... και... και... έχει πια παραγκωνιστεί, θυσιαζόμενη στο βωμό μιας καινούριας αντίληψης, μιας Νέας Τάξης Πραγμάτων...

Φαίνεται πια καθαρά να έχει αγνοηθεί και μάλιστα επιδεικτικά. Φτάνουν σε σημείο "κάποιοι" κάθε ίχνος πνευματικότητας να την χλεβάζουν, να την ποδοπατούν ή και να την παραμερίζουν. Δυστυχώς όμως για "αυτούς" και ευτυχώς για "εμάς" η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ!

Η απέραντη αγάπη του Θεού στούς ανθρώπους, που πραγματοποιήθηκε με την ενσάρκωσή Του, για την σωτηρία μας, όπως αντίστοιχα υπάρχει ακόμα και εκείνη η ταπεινή αγάπη κάποιων ανθρώπων για το Θεό, που ασταμάτητα Τον υμνούν και Τον ικετεύουν για μια αληθινή παγκόσμια ΕΙΡΗΝΗ!

Πέρα λοιπόν από σύνορα, έθνη, φυλές τι απέμεινε από το αληθινό πνεύμα και νόημα των Χριστουγέννων;

Ίσως λυπήσω μερικούς, αλλά εγώ δεν θέλω να δεχτώ τις γαλοπούλες, τα ρούχα, τα χυδαία ξενύχτια, την σπατάλη αγαθών και τα ξενόφερτα υφασμάτινα λογότυπα: "Merry Gristmans"!

Όταν ξέρω, πως η πείνα και η δυστυχία έχει απλωθεί παντού. Όταν ξέρω, πως υπάρχει πολύς πόνος τριγύρω και αυτές τις ΑΓΙΕΣ ΜΕΡΕΣ είναι χρέος ΟΛΩΝ μας να τον απαλύνουμε όσο μπορούμε, αρκεί να υπάρχει διάθεση για βοήθεια. Και ας μην ανησυχούμε... ένα σπίτι "γεμίζει" και με λίγο ΨΩΜΙ αρκεί να υπάρχει ΑΓΑΠΗ!

Εγώ θέλω μόνο, να παρακαλέσω τον Κύριό μας, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, τα φετινά Χριστούγεννα να μας φέρει άλλον κόσμο, άλλη μοίρα, άλλες καρδιές, διαφορετικές. Πιο ΑΓΝΕΣ! Πιο ΖΕΣΤΕΣ! Πιο ΤΑΠΕΙΝΕΣ! Να ζήσουμε με νέα φώτιση! ΑΓΓΕΛΙΚΗ! Γιατί πάντα ο καλός Θεός μας, ΑΚΟΥΕΙ, ΒΛΕΠΕΙ, ΒΟΗΘΑ και μας ΑΓΑΠΑ!!!

ΑΜΗΝ!