- Καρναβάλι: Μια Παγανιστική και Ειδωλολατρική εορτή
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός ΣύνδεσμοςΑπόκριες - Καρναβάλια
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
23/2 Πολύκαρπος ο Σμύρνης, Ιερομάρτυς *
ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ, ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Άγιος Πολύκαρπος γεννήθηκε περί το 80 μ.Χ. από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς, τον Παγκράτιο και τη Θεοδώρα, που είχαν εγκλειστεί στη φυλακή για την πίστη του Χριστού, και βαπτίσθηκε Χριστιανός σε νεαρή ηλικία. Υπήρξε μαζί με τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο μαθητής του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Λίγο πριν αναχωρήσει από τον πρόσκαιρο αυτό βίο ο Άγιος Βουκόλος, Επίσκοπος Σμύρνης, χειροτόνησε μετά των Αγίων Αποστόλων, ως διάδοχό του, τον Άγιο Πολύκαρπο και μετά κοιμήθηκε με ειρήνη.
Ο Άγιος παρακολούθησε με αγωνία και προσευχή τη σύλληψη του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, Επισκόπου Αντιοχείας και τα μαρτύρια αυτού. Η αγάπη του προς τον θεοφόρο Πατέρα μαρτυρείται και από την Επιστολή την οποία έγραψε προς τους Φιλιπ... Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
10/2 Χαράλαμπος, Ιερομάρτυς *
ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερεύς στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 - 211 μ.Χ.).
Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σέβηρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο Έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά αντίθετα ομολόγησε στον Έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται να αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας.
Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα. Πρώτα τον... Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Καρναβάλι: Μια Παγανιστική και Ειδωλολατρική εορτή
Παρασκευή, 21 Φεβρουαρίου 2020 - 17507 εμφανίσεις άρθρου
ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ;
ΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΗ
ΚΑΙ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ;
Η λέξη «καρναβάλι» και «καρνάβαλος», προέρχεται από την ιταλική λέξη carne=κρέας + vale=έχε γεια. Τελευταία ημέρα κρεοφαγίας. Δηλαδή έχει ταυτόσημη έννοια με την ελληνική λέξη «απόκρεω», που σημαίνει απομακρύνομαι από το κρέας και που αφορά στην περίοδο πριν την έναρξη της νηστείας της Μ. Σαρακοστής, της προετοιμασίας δηλαδή για το Πάσχα, που είναι καθαρά χριστιανική παράδοση.
Σε αυτή λοιπόν την πνευματική περίοδο που καθορίστηκε από την Εκκλησία και που ονομάζεται «Τριώδιο», αναμίχθηκαν δυστυχώς εκδηλώσεις, έθιμα, θρησκευτικές ειδωλολατρικές τελετές και δημιούργησαν ένα ενιαίο σύνολο, γνωστό σήμερα σαν καρναβάλι.
Η παράδοση του καρναβαλιού είναι πολύ παλαιά. Συνδέεται με τις ειδωλολατρικές εκδηλώσεις των αρχαίων Ελλήνων προς τιμή του «θεού» του κρασιού, του Διονύσου, του λεγομένου και Βάκχου. Αυτές οι τελετές που είχαν έντονο ειδωλολατρικό θρησκευτικό χαρακτήρα, επέδρασαν και στη Δύση αλλά και στην Ανατολή, στους Βυζαντινούς.
Αυτή καθ’ εαυτή η Διονυσιακή λατρεία, είχε βασικό χαρακτήρα και κύριο στοιχείο τα ακατανόμαστα όργια, τον χυδαίο ερωτισμό, τις πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές, την παθολογική έκσταση μέχρι του σημείου της ωμοφαγίας ζωντανών ζώων και ανθρώπων!
Σύμφωνα με τους ειδικούς, το Διονυσιακό πνεύμα ήρθε, επιβλήθηκε και εκτόπισε το Απολλώνιο πνεύμα, δηλαδή το μέτρο και τη νηφαλιότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Διονυσιακή λατρεία επιβλήθηκε από απολυταρχικά καθεστώτα, όπως εκείνο των Πεισιστρατιδών τον 6ο π.Χ. αιώνα στην Αθήνα, ως στροφή των λαϊκών μαζών στον ηδονισμό, τις ηθικές ελευθεριότητες και τη μέθη, προκειμένου να μη διαμαρτύρονται για την πολιτική καταπίεση!
Για μας τους Χριστιανούς και την Εκκλησία, οι καρναβαλιστικές εκδηλώσεις είναι έθιμο ειδωλολατρικό, είναι συνέχεια των αρχαίων ειδωλολατρικών εκδηλώσεων. Είναι πομπές και έργα σατανικά. Λατρεία του Σατανά. Μάλιστα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας, σε παλαιότερη εγκύκλιό της, το 1957, καλούσε όλους τους πιστούς:
«Να εγκαταλείψουν αυτά τα σκοτεινά και οργιώδη βακχικά σκιρτήματα»…Οι Χριστιανοί μάλιστα που συμμετέχουν σ’ αυτά (είτε ντύνονται καρναβάλια, είτε όχι), αφορίζονται, δηλαδή δεν μπορούν να συμμετάσχουν στη Θεία Κοινωνία.
Σχετικά μάλιστα με τις μεταμφιέσεις, ο ΞΒ’ Κανών της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου, αναφέρει:
«…Μηδένα άνδρα γυναικείαν στολήν ενδιδύσκεσθαι, ή γυναίκα την ανδράσιν αρμόδιον. Αλλά μήτε προσωπεία κωμικά ή σατυρικά, ή τραγικά υποδύεσθαι…». Δηλαδή, "δεν επιτρέπεται κανένας άνδρας να φοράει γυναικεία ρούχα και καμμία γυναίκα να φοράει ανδρικά ρούχα ή ό,τι δήποτε άλλο αρμόζει σε άνδρα. Αλλά ούτε επιτρέπεται να φοράνε οι πιστοί (άνδρες και γυναίκες) διάφορες μάσκες κωμικές, ή τραγικές, ή σατυρικές και να υποδύεται με αυτές διάφορους ρόλους".
Δυστυχώς, σε παρόμοιες ειδωλολατρικές εκδηλώσεις, έλαβε μαρτυρικό θάνατο ο Απόστολος Τιμόθεος, Επίσκοπος Εφέσσου και μαθητής του Αποστόλου Παύλου, όταν προσπάθησε να διδάξει και να παρακινήσει στο σταμάτημα των αταξιών και οργίων.
Δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι λατρεύουμε τον Θεό και ταυτόχρονα να αποδίδουμε λατρεία στους δαιμονικούς «θεούς».
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος