Αξιωνόμαστε και φέτος όλοι μας, με τη βοήθεια του Θεού και τη χάρη της Παναγίας και όλων των Αγίων μας, να προετοιμαζόμαστε εναγωνίως για τον ερχομό της μεγάλης εορτής της Χριστιανοσύνης, που δεν είναι άλλη από την Γέννηση και ενανθρώπιση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, προς επίτευξη της δικής μας σωτηρίας.

Αυτής της πολύ αγαπητής και δημοφιλούς προς όλους μας εορτής των Χριστουγέννων, που είναι η "Μητρόπολις πασών των εορτών" κατά τον Άγιον Ιωάννην τον Χρυσορρήμονα.

Μια ματιά στούς δρόμους και τις βιτρίνες των πόλεων, μικρών και μεγάλων, καθώς και στα σοκάκια και δρομάκια της περιφέρειας είναι αρκετά για να μας υπενθυμίσουν τα πλάνα και τις λίστες των αγοραστικών υποχρεώσεών μας.

Παντού πολύχρωμα λαμπιόνια, καλόγουστα στολισμένες βιτρίνες που συναγωνίζονται σε διακόσμηση η μία την άλλη, λες και περιμένουν να τούς δώσει κάποιος το βραβείο του πιο εντυπωσιακού στολισμού, χριστουγεννιάτικα δέντρα σαν "λατέρνες" φορτωμένα με μπαλάκια και φωτάκια, που και που κανένα καραβάκι εις ανάμνησιν της κιβωτού-Εκκλησίας, χιονάνθρωποι και άγιοι Βασίληδες άσχετοι με την Παράδοσή μας και γενικά ένα κλίμα εμποροποιημένο και κοσμικώτατο, προς "τιμήν" των Χριστουγέννων που όλοι με λαχτάρα περιμένουν για να βγάλουν κάποια κέρδη από τις επιχειρήσεις τους, επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και φτωχικοί για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Αυτή η φροντίδα και η μέριμνα για το ποιός θα κλέψει τις εντυπώσεις στην αγορά και το εμπόριο προκειμένου να εξασφαλίσει τα μεγαλύτερα έσοδα στις γιορτές που διανύουμε αυτή την περίοδο των Χριστουγέννων, έχει σαν αποτέλεσμα την απομάκρυνση των ανθρώπων από το πραγματικό νόημα της εορτής και την εξακολούθηση της άγνοιας που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι πάνω σε ζητήματα πνευματικής ωφελείας, εκτός ελαχίστων πλέον εξαιρέσεων.

Η Εκκλησία μας ψάλλει "Χριστός γεννάται δοξάσατε" και "Η Γέννησις σου Χριστέ ο Θεός ημών ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως...".

Της γνώσεως το φως, όχι της συσκοτίσεως και αποπροσανατολίσεως των πάντων, φαινόμενο που δυστυχώς παρατηρείται σήμερα πιο έντονα παρά ποτέ άλλοτε.

"Χριστός γεννάται δοξάσατε",
γιατί για μένα και για σένα από αγάπη γεννήθηκε, για να μας οδηγήσει με ασφάλεια στην σωτηρία!

"Χριστός γεννάται δοξάσατε",
γιατί από σήμερα έχει ο άνθρωπος φίλο μοναδικό να τον συντροφεύει σε όλη τη ζωη του!

Ω! Τι χαρά, τι ευλογία μεγάλη που γίνεται στον κόσμο σήμερα και πάντα!

Γεννάται, σε χρόνο ενεστώτα, δηλαδή τώρα, σήμερα, όχι χθες και στο παρελθόν. Συνέβει βέβαια ιστορικά μία φορά, αλλά ισχύει για πάντα! Και για όσους "μπορούν" να καταλάβουν, η Γέννησις του Χριστού εν χρόνω, ξεπερνά και διαπερνά τον χρόνον και αγκαλιάζει διαχρονικά όλη την δημιουργία από την αρχή του κόσμου έως το "τέλος" του κόσμου!

Γεννάται ο Χριστός κάθε φορά στην καρδιά του ανθρώπου που βάζει στόχο την σωτηρία του κι’ αποφασίζει να αγωνιστή γι’αυτή. Γιατί αν τελικά το σκεφτεί σοβαρά κανείς η μόνη αξία στη ζωη για την οποία πρέπει με κάθε μέσο να παλεύει και να αγωνίζεται κάποιος, είναι η αγιότητα και η σωτηρία του. "Άγιοι γίνεσθε, καθώς και εγώ Άγιος ειμί" μας λέγει ο Κύριός μας.

Ποσοι όμως σήμερα ζούμε και αγωνιζώμαστε γι’ αυτήν;

Ποσοι σήμερα πιστεύουμε η έχουμε συνειδητοποιήσει πως μετά τα 70, 80, 100 (;) χρόνια που θα ζήσουμε επί της γης θα φύγουμε μόνοι, ολομόναχοι για τον αληθινό προορισμό μας με μοναδικό εφόδιο την πίστη στο Θεο και τα καλά έργα που προέρχονται από αυτήν την πίστη; Ακατάπαυστα τρέχουμε, αναλωνώμαστε και εξαντλούμαστε όλοι οι άνθρωποι από το πρωϊ μέχρι το βράδυ προκειμένου να εξασφαλίσουμε όλα εκείνα τα μέσα που θα διευκολύνουν την ζωη μας, που θα μας χαρίσουν ένα δικό μας σπίτι που να έχει όλες τις σύγχρονες ανέσεις που ο καταναλωτισμός απαιτεί για να στεγάσουμε την οικογένειά μας, που θα μας επιτρέψει να έχουμε μία εξοχική κατοικία για ανάπαυλα μακριά από το θόρυβο της πόλης κι’ ένα αυτοκίνητο πολυτελές η μη, που θα κάνει δυνατή τη μετάβασή μας αυτή στην εξοχή, κλπ., κλπ., και ο κατάλογος ποτέ δεν εξαντλείται.

Καλοί ίσως και άγιοι και πραγματικά αναγκαίοι να είναι αυτοί οι στόχοι η κάποιοι άλλοι και οι προσδοκίες των ανθρώπων, όταν όμως γνωρίζουμε και το μέτρο. Και οι ημέρες που έρχονται αυτό ακριβώς μας υπενθυμίζουν μεταξύ των άλλων, πως εκτός από τα υλικά αγαθά για την εξασφάλιση των οποίων όλοι μας αγωνιζόμαστε και αγωνιούμε, πρέπει να ασχοληθούμε λίγο και με την φροντίδα του πνεύματος και της ψυχής μας.

Όλοι οι συμβολισμοί των ημερών αυτό ακριβώς κραυγάζουν!

Άραγε όμως, πόσο συνειδητοποιούμε οι άνθρωποι το εορταστικό κλίμα αυτών των αγίων ημερών και πόσο αντιλαμβανόμαστε τον συμβολισμό των γεγονότων;

Στολίζουμε όλοι τα δέντρα μας με μεγαλοπρέπεια, με πολλά και διάφορα όμορφα στολίδια, με φώτα, μουσικές και πολλά άλλα. Γνωρίζουμε όμως και τον λόγο για τον οποίο πράττουμε κάτι τέτοιο;

Το δέντρο που μας παραπέμπει; τι μας θυμίζει; με άλλα λόγια σε ποιο βασίλειο ανήκει; Στο φυτικό σαφώς. Στην φύση μας παραπέμπει λοιπόν, η οποία φύσις χαίρεται και πανηγυρίζει για τον ερχομό του Θεού στη γη.

"Χριστός γεννάται δοξάσατε", και πάσα η κτίσις ανακαινίζεται! Αυτήν ακριβώς την χαρά, την ανακαίνιση και ομορφιά της φύσης -η οποία είχε παρασυρθεί σε φθορά μαζί με τον άνθρωπο μετά την παρακοή και την έξοδό του από τον Παράδεισο-δηλώνουμε με τον στολισμό των δέντρων στα σπίτια μας, στούς δρόμους και τις πλατείες, στα καταστήματα, στούς εργασιακούς μας χώρους και σε όλους τούς χώρους όπου παρατηρείται ανθρώπινη δραστηριότητα και παρουσία ανθρώπινου πολιτισμού και ομορφιάς.

Ο άνθρωπος εκ φύσεως είναι ον ευφυές και σκεπτόμενο, με έμφυτη τάση προς την δημιουργία και το αγαθό και όλες οι εκδηλώσεις και τα συναισθήματά του χαρακτηρίζονται-η θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται- από αυτά τα θεία δώρα και τάλαντα.

Με το να στολίζουν λοιπόν τα δέντρα και τα σπίτια τους οι άνθρωποι, εκδηλώνουν όχι μόνον την δική τους χαρά για το κοσμοσωτήριο γεγονός της Γεννήσεως του Σωτήρα τους, αλλά και την χαρά και ανάπλαση και ολόκληρης της φύσης που συμμετέχει και εορτάζει κι’ αυτή μαζί μας το γεγονός αυτό! Θελοντας δε να έχουν διαρκώς ως ανάμνηση τις ημέρες αυτές, την απέραντη αγάπη και μεγάλη ταπείνωση που έδειξε ο Θεός μας καταδεχόμενος να γίνει άνθρωπος, φορώντας την δική μας φθαρτή και ευαίσθητη σάρκα ούτως ώστε σε τίποτα να μην διαφέρει από εμάς -πλην της αμαρτίας- για να μπορέσουμε να τον καταλάβουμε, προσεγγίσουμε και κατανοήσουμε όλοι ως Πατέρα, Αδελφό και Φιλο, βάζουν στα σπίτια τους κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δένδρο και την φτωχική φάτνη για να θυμίζει το ταπεινότατο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Το Σπήλαιο στο οποίο θέλησε να γεννηθή ο Βασιλεύς των Βασιλέων και ο Δεσπότης των πάντων προκειμένου να μας πλησιάσει και να γίνει ο απρόσιτος στην θεϊκή ουσία, προσιτός στην ανθρώπινη φύση!

Στην κορυφή δε του δένρου τοποθετούν και ένα αστέρι, σύμφωνα με την Εκκλησία μας που ψάλλει:

"Δεύτε είδομεν πιστοί που εγεννήθει ο Χριστός, ακολουθήσομεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ..." για να θυμούνται τον άγγελο που φώτιζε τον ουρανό σαν ένα μεγάλο αστέρι και οδήγησε τούς άρχοντες της Περσίας (τούς τρεις Μαγους, οι οποίοι ήσαν "Πανεπιστήμονες" της εποχής) στο Θείο Βρέφος.

Τοποθετούν δε σε μικρά αγαλματάκια, δίπλα και μέσα στην φάτνη και όλους αυτούς που γνωρίζουμε ότι έλαβαν μέρος στην προσκύνηση του μικρού Χριστούλη, δηλαδή τούς ποιμένες που πρώτοι αξιώθηκαν τόσο μεγάλης τιμής και τούς Μαγους από την Περσία.

Χωρίς φυσικά να παραλείπεται και το ζωϊκό βασίλειο τα βόδια, οι όνοι και τα προβατάκια των ποιμένων που και αυτά συμμετέχουν στην Γέννηση του μικρού Χριστού του Δημιουργού τους, σύμφωνα βέβαια και με την Προφητεία, "Έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού..."

Έτσι ολοκληρώνεται ο στολισμός για τα Χριστούγεννα σε κάθε σπίτι, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, και οι εικόνες αυτές δίνουν απέραντη χαρά και αγαλλίαση όχι μόνον στα μικρά παιδιά που οπωσδήποτε "έχουν την τιμητική τους", αλλά και στούς μεγάλους και ενήλικες.

Επίσης οι άνθρωποι από την μεγάλη τους χαρά για το γεγονός της Γεννήσεως και θέλοντας να δώσουν την ίδια χαρά σε όλους τούς δικούς τους ανθρώπους διαλέγουν και ανταλλάσουν δώρα μεταξύ τους, όπως είθισται σε κάθε γιορτή, ευχόμενοι ο ένας στον άλλο χρόνια πολλά, χρόνια ευλογημένα διότι γεννήθηκε ο Χριστός και καταργήθηκε η δύναμις του διαβόλου!

Αυτή θα έπρεπε να είναι η ορθή ερμηνεία των παραπάνω εκδηλώσεων που εθιμοτυπικά επαναλαμβάνονται μεν κάθε χρόνο, ουσιαστικά όμως ελαχιστότατοι από εμάς γνωρίζουν, κατανοούν, συνειδητοποιούν, συμμετάσχουν και πραγματικά εορτάζουν.

Η  ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ Ο "ΑΪ ΒΑΣΙΛΗΣ"

Δυστυχώς όμως, στην εποχή μας, ο κόσμος για άλλα "μεριμνά και τυρβάζει" και δεν οδεύει σε δρόμο καλό.

Προετοιμάζονται οι άνθρωποι για τον εορτασμό και της νέας Πρωτοχρονιάς με μοναδική έννοια τους που θα κάνουν το λεγόμενο "ρεβεγιόν" και ποιός από τούς διοργανωτές θα ντυθεί "άγιος Βασίλης", αυτός ο χοντρούλης και κοντός ασπρογένης κύριος με την κόκκινη φόρμα και την άσπρη γούνα στο γιακά και τα μανίκια, που οι έμποροι του κόσμου αυτές τις μέρες έχουν "βαφτίσει" άη Βασίλη και που καμμία σχέση δεν έχει με τον δικό μας Άγιο, Μεγα Βασίλειο.

Η συγκεκριμένη φιγούρα με την κόκκινη φόρμα είναι γνωστή σε όλον τον δυτικό κόσμο, την Αμερική, την Αυστραλία και γενικά παγκοσμίως με το όνομα Santa Claus και είναι επινόηση της Βορείου Αμερικής του 19ου αιώνα.

Οι ιστορικές ρίζες αυτού του μύθου οδηγούν πίσω στον... Άγιο Νικόλαο γι’ αυτό και το όνομα Santa Claus είναι παραφθορά του Γερμανικού Sankt Nikolaus και του Ολλανδικού Sanct Herr Nicholaas ή Sinter Klaas. Ονομάζεται επίσης και Saint Nicholas ή Saint Nick.

Αν είναι ποτέ δυνατόν! Στο όνομα της εμπορικής "ατραξιόν" που παρατηρείται στις μέρες μας, τόλμησαν οι ανόητοι οι άνθρωποι να ταυτίσουν την μορφή αυτού του αστείου γεράκου με την κόκκινη φόρμα που δημιουργήθηκε για καθαρά εμπορικούς λόγους, με την ασκητική και μεγάλη μορφή του ταπεινού Ιεράρχου μας Αγίου Νικολάου που τόσο πολύ μίσησε το ψέμα και την αίρεση, ούτως ώστε αυτός, η εικόνα πραότητος, να σηκώσει το χέρι του και να χαστουκίσει, όπως του έπρεπε, τον μέγα αιρεσιάρχη Άρειο, κατά τη Συνεδρία της Α’ Οικουμενικής Συνόδου το 325 μ.Χ. στην Νίκαια της Βιθυνίας.

Τόλμησαν λοιπόν και τολμούν οι συσκοτισμένοι άνθρωποι της Δύσεως, αλλά και οι πάσης φύσεως αδαείς και ανόητοι να ταυτίζουν αυτές τις μορφές!

Στην Δυση λοιπόν αλλά και τον υπόλοιπο πλανήτη ο Saint Nicholas, μοιράζει τα δώρα στα καλά παιδάκια κατεβαίνοντας μέσα από τις καμινάδες των σπιτιών -αλήθεια πως χωράει να κατέβει με την τόσο στογγυλή κοιλίτσα, δεν βρίσκει στα τοιχώματα της καμινάδας; -ενώ για τα κακά παιδάκια, όπως φανερώνουν κάποιες παλαιότερες απεικονίσεις του, φέρνει μαζί του ένα μαύρο ξωτικό παρακαλώ, για να τα μαστιγώσει! Το πιο ανορθόδοξο δε είναι το ότι στη Ορθόδοξη Ελλάδα οι μανάδες οι νέες, γαλουχούν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους μ’ αυτές τις ανοησίες-παραμύθια! Έτσι τα παιδάκια περιμένουν τα δώρα από τον συγκεκριμένο Santa Claus που εμείς στην Ελλάδα τον παρουσιάζουμε "ως άγιο Βασίλη".

Να θυμηθούμε όμως λίγο, έτσι για να δούμε την... διαφορά, ποιός ήταν ο πραγματικός δικός μας Άγιος Βασίλης που το κανονικό του όνομα είναι Βασίλειος;

Πρόκειται για έναν από τούς τρεις Ιεράρχες μας, τον Επίσκοπο Καισαρείας τον Μέγα Βασίλειο, τον γεμάτο αγάπη για τον άνθρωπο και τον πόνο του, τον πολυγραφέστατο συγγραφέα της Εκκλησίας μας, τον σφοδρό πολέμιο των αιρέσεων, τον δημιουργό της Βασιλειάδας ενός συγκροτήματος από νοσοκομείο, λεπροκομείο, γηροκομείο, πτωχοκομείο, ξενοδοχείο, την φροντίδα και επιμέλεια των οποίων έφερε ο ίδιος αυτοπροσώπως. Αυτή είναι η μορφή του Αγίου Βασιλείου και όχι αυτή που διαφημίζεται ασύστολα από όλα τα ΜΜΕ και "πιστεύεται" από μικρούς και μεγάλους.

ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ

Επί τη ευκαιρία ας αναφέρουμε και τα σχετικά με το έθιμο της λεγομένης Βασιλόπιττας, γιατί όντως η ύπαρξη αυτού του εθίμου σχετίζεται με τον Μεγα Βασίλειο και επαναλαμβάνεται προς τιμήν του, η μάλλον θα έπρεπε να επαναλαμβάνεται προς τιμήν του.

Συμφωνα με τον Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας περιληπτικά το θέμα έχει ως εξής:

Όταν κάποτε ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός, ο επονομαζόμενος Παραβάτης, λόγω της αποστασίας του από την Αλήθεια, θέλησε να εκστρατεύση στην Περσία πέρασε από την πόλιν της Καισαρείας της οποίας τότε Επίσκοπος ήταν ο Μεγας Βασίλειος. Μαθαίνοντας ο Άγιος Επίσκοπος την επερχόμενη έλευση του βασιλέως και παρ’ ότι γνώριζε την πλάνη του, θέλοντας να τον τιμήσει, πιστός στην ευαγγελική ρήση "απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ", εβγήκε προς προϋπάντησίν του μαζί με όλο το λαο στην είσοδο της πόλης. Τοτε λοιπόν κατά την απαίτηση του βασιλέως όπως του δώσει κάτι για τροφή και μην έχοντας τίποτε άλλο, ο Άγιος του προσέφερε τρεις άρτους από κριθάρι από τούς οποίους έτρωγε και ο ίδιος. Ο αλλαζόνας όμως και υπερόπτης βασιλιάς ενοχλημένος από την προσφορά αυτή, διατάζει τούς ανθρώπους του να ανταμείψουν αυτή τη δωρεά δίνοντας χόρτο από το λειβάδι στο Μ. Βασίλειο. Βλέποντας ο Άγιος αυτήν την καταφρόνηση λέει στον αυτοκράτορα: "Ημείς μεν, ω βασιλεύ, από εκείνο το οποίον τρώγομεν, καθώς εζήτησας, προσεφέραμεν· η δε βασιλεία σου, ως αρμόζει, μας αντήμειψε την δωρεάν από εκείνο που τρώγεις". Μολις άκουσε αυτά ο βασιλιάς τόσο πολύ θύμωσε που απείλησε πως κατά την επιστροφή του θα κατακαύσει την πόλη και θα αιχμαλωτίσει όλους τούς κατοίκους της, διότι ατιμάζουν τούς θεούς που ο ίδιος ασπάζεται και προσκυνά· απείλησε επίσης και τον Άγιο με θανάτωση. Έτσι έφυγε ο αυτοκράτορας πηγαίνοντας προς τα μέρη της Περσίας. Ο Άγιος όμως δεν θορυβήθηκε, αλλά είχε την πίστη και την ελπίδα του στον Θεό. Σκέφθηκε λοιπόν ότι ίσως θα μπορούσε να καταπραΰνει τον θυμό και την οργή του βασιλέως προσφέροντάς του πολλά δώρα και χρυσαφικά κατά την επιστροφή του.

Συμβούλεψε λοιπόν το ποίμνιό του, να φέρουν ο,τι χρυσαφικό διέθετε ο καθένας, άλλος νομίσματα, άλλος πολύτιμους λίθους, άλλος κοσμήματα και άλλος ο,τι είχε και να του τα δώσουν να τα φυλάξει στο Σκευοφυλάκιο.

Έτσι κι έγινε λοιπόν, μαζεύουν οι άνθρωποι όλο τους το χρυσάφι και το δίνουν στον καλό τους τον Επίσκοπο να το φυλάξει στο Σκευοφυλάκιο μέχρι την επιστροφή του βασιλέως. Με θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας όμως και με συμμετοχή του Αγίου Μερκουρίου, θανατώνεται ο ασεβής και μιαρός βασιλεύς και απαλλάσονται οι κάτοικοι της Καισαρείας και ο Επίσκοπός τους, από τις απειλές του.

Έμενε όμως το θέμα του συγκεντρωμένου χρυσού. Διατάσσει λοιπόν ο Άγιος να ζυμώσουν άρτους και να τούς τοποθετήσουν μπρόστα του. Έτσι και γίνεται και πιάνει και βάζει μέσα στον κάθε άρτο από κάποια ποσότητα χρυσού, λίθων και ο,τι άλλο πολύτιμο υπήρχε και τα μοιράζει στο ποίμνιο. Όχι μονάχα δεν ζημιώθηκε κανείς την περιουσία του, αλλά ο καθένας έλαβε στον άρτο που του δόθηκε αυτό ακριβώς το οποίο ο ίδιος είχε προσφέρει· το χρυσάφι της δικής του προσφοράς!

Εις ανάμνησιν λοιπόν της μνήμης και αυτού του θαύματος του Αγίου φτιάχνουμε κι εμείς σήμερα την βασιλόπιττα βάζοντας μέσα συμβολικά και το φλουρί.

Φυσικά στούς περισσοτέρους ανθρώπους οι παραπάνω περιγραφές είναι παντελώς άγνωστες διότι ποτέ κανείς τους δεν αντιλήφθηκε το βαθύτερο και ουσιαστικότερο νόημα που περιέχεται και υπάρχει σε αυτές.

"Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν" και "το απ’ αιώνος απόκρυφον και Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον.." φανερούται εις τους "μικρούς" ανθρώπους.

Σήμερον ο Δημιουργός του ουρανού και της γης και πάσης ορατής και αοράτου κτίσεως, ο Αόρατος, Απερίγραπτος, Άχρονος, Αγέννητος, Άναρχος, Αΐδιος, ο Αχώρητος και Παντοδύναμος Θεός, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων γεννάται εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας.

Ο Αόρατος γίνεται ορατός!

Ο Απερίγραπτος γίνεται περιγραπτός!

Ο Δημιουργός γίνεται δημιούργημα!

Ο Άχρονος γεννάται εν χρόνω!

Ο Άναρχος λαμβάνει αρχήν!

Ο Αχώρητος εν παντί χωρείται εν σαρκί!

Ο Παντοδύναμος γίνεται "αδύναμος"!

Ο Βασιλεύς γίνεται υπήκοος!

Ο Κύριος γίνεται δούλος!

Ω τη απείρω και ανεκφράστω αγάπη και ταπεινώσει Σου Κύριε!!!

Δόξα τη Μακροθυμία Σου Κύριε!!!...

Και επειδή στούς χριστιανούς η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ, σε αντίθεση με το πολύ δημοφιλές που κατά κόρον χρησιμοποιείται από πολλούς, το ότι δηλαδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, δεν πρέπει να απογοητευόμαστε και ποτέ· εφ’ όσον η δική μας ελπίδα, αλλά και η μοναδική για όλους μας ελπίδα είναι ο Χριστός μας, πως είναι δυνατόν να απογοητευθούμε ποτέ; Με τον ερχομό του στη γη, το αντίθετο μας μηνύει· πως είναι εδώ, βρίσκεται κοντά μας, δίπλα μας, υπάρχει για όλους το ίδιο· φτάνει να τον αναζητήσουμε απλώνοντας το χέρι μας για να το πιάσει και ποτέ δεν θα το αφήσει Αυτός, εκτός κι’ αν το τραβήξουμε εμείς.

Συνειδητοποιώντας λοιπόν το μεγάλο δράμα που ζει ο περισσότερος πληθυσμός στον πλανήτη, το δράμα της αποστασίας, της αθεΐας, της αδιαφορίας, της άγνοιας, του καταναλωτισμού, του εγωκεντρισμού, της καλοπέρασης και του συμφέροντος, καλό είναι να προσπαθήσουμε όλοι να νοιώσουμε μεγαλύτερη συντριβή καρδίας τις μοναδικές αυτές ημέρες, ευχόμενοι από ψυχής στον Νεογέννητο Σωτήρα, να έλθη να μας επισκεφθή και στην δική μας ταπεινή φάτνη, και να μας προστατέψει από κάθε παγίδα, πλάνη και αίρεση που θα μας παρασύρει μακριά από τον σκοπό της υπάρξεως και της ζωής μας που είναι η ένωσή μας μαζί Του, στην απόλυτη απόλαυση της τρυφής και της χαράς, στον τόπο που ετοίμασε ο ίδιος "τοις αγαπώσιν Αυτόν" και όπου "ουκ έστι πόνος, ου λύπη ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος".

Αμήν. Γένοιτο!

π.  Μάξιμος