Όπως είχαμε υποσχεθεί σε προηγούμενο Τεύχος του Περιοδικού μας στην σειρά των άρθρων μας δια την Παλαιά Διαθήκη, θα αναφερώμεθα εκτενώς εις το λίαν παρεξηγημένο και πολυσυζυτημένο χωρίο, της Καινής Διαθήκης, σχετικώς με το· "Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου", από τούς Έλληνας "εννοείται".

Πολλοί, αγαπητοί μας αναγνώστες (κυρίως Ελληνολάτρες και Δωδεκαθεϊστές) χάριν της πολεμικής των εναντίον της Παλαιάς Διαθήκης και προκειμένου να υπερασπισθούν τας θέσεις των και να κτυπήσουν τούς Εβραίους και μέσα από τούς Εβραίους την Παλαιά Διαθήκη, και μέσα από την Παλαιά Διαθήκη τούς Ορθοδόξους Χριστιανούς και την Εκκλησίαν μας που πιστεύουμε ως Θεόπνευστο βιβλίο αυτό το της Π.Δ., χρησιμοποιούν επιλεκτικά την Αγίαν Γραφήν, (όπως εις τη συγκεκριμένη περίπτωση με το ανωτέρω χωρίον) απομονώνοντας και αποξενώνοντας από την συνάφειάν τους διάφορα χωρία, και ερμηνεύοντάς τα μάλιστα κατά το δοκούν.

Βεβαια γνωρίζω ότι, αρκετοί από αυτούς που "έχουν κάνει σημαία" το ανωτέρω χωρίον και θα διαβάσουν το σχετικό άρθρο, θα "στεναχωρηθούν". Ίσως ακόμη και κάποιοι ορθόδοξοι χριστιανοί που για άλλους λόγους πιστεύουν την ίδια ερμηνεία, εκπλαγούν και "σκανδαλιστούν". Είναι φυσικό άλλωστε. Αφού τόσα χρόνια ακούν από διαφόρους, ότι αυτό το χωρίο αναφέρεται εις το γένος των Ελλήνων, δίδοντάς του την γνωστή σε όλους μας ερμηνεία.

...............................................................................................................................................................................

Πριν όμως ξεκινήσουμε καλόν είναι να ερευνήσουμε πρώτα και να εξετάσουμε προσεκτικά τας λέξεις "Έλλην-Έλληνας-Έλληνες", να ιδούμε τι εσήμαιναν την εποχήν εκείνην, τι νόημα και τι περιεχόμενο είχον και όχι πως τις εννοούμε εμείς σήμερα, δια να μπορέσουμε να καταλάβουμε τι εννοούσε ο Ιησούς Χριστός λέγοντας όταν ήλθαν οι Έλληνες προς αυτόν, το "Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου".

Σχεδόν πάντοτε όταν αναφέρεται στην Γραφή η λέξις Έλλην-Έλληνες δεν εννοείται η εθνικότης του προσώπου η των προσώπων εις τα οποία αναφέρονται, αλλά η θρησκευτική ιδιότης και πίστις του ανθρώπου η των ανθρώπων αυτών, που την εποχή εκείνη είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε το θέλουμε είτε όχι, οι ένδοξοι, σπουδαίοι και μεγάλοι κατά τα άλλα Έλληνες πρόγονοί μας, πίστευαν στούς δώδεκα ψευτοθεούς του Ολύμπου και όχι μόνον, και ήτο εθνικοί-ειδωλολάτρες όπως άλλωστε και όλα τα άλλα έθνη του κόσμου, εκτός από τούς Εβραίους-Ιουδαίους, οι οποίοι ήτο το μοναδικό έθνος την εποχή εκείνη, που πίστευε εις τον Ένα και Μοναδικόν και Αληθινόν Θεόν, παρ’ όλες βέβαια τις αδυναμίες και τα ελαττώματά τους.

Γι’ αυτό και όταν χρησιμοποποιούσαν τις λέξεις "έθνος-έθνη, εθνικός-εθνικοί" εννοούσαν "ειδωλολάτρες" και απευθύνετο εις όλα ανεξαιρέτως τα έθνη, και φυσικά και εις τούς Έλληνες οι οποίοι ήτο άλλωστε διασκορπισμένοι εις όλα τα μήκη και πλάτη της γης, αποτελώντας και αυτοί, ένα έθνος, μέσα εις τα άλλα γνωστά έθνη.

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από πολλά σημεία της Αγίας Γραφής, αλλά και από διάφορα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Ας ξεκινήσουμε από τον Ευαγγελιστή Μαρκο ο οποίος αναφέρεται εις μία γυναίκα η οποία ήτο εις το γένος, εις την καταγωγή δηλαδή και εις την εθνικότητα, Συροφοινίκισσα, ενώ εις την θρησκεία ήτο Ελληνίς· ειδωλολάτρις δηλαδή.

"Ακούσασα γαρ γυνή περί αυτού (=του Ιησού) ... ελθούσα προσέπεσε εις τούς πόδας αυτού· η δε γυνή ην Ελληνίς Συροφοινίκισσα τω γένει" (Μαρκ. ζ’ , 26).

Εαν υποθέσουμε λοιπόν ότι με την λέξιν "Ελληνίς" εννοούσε την καταγωγή και το γένος της, τότε το "Συροφοινίκισσα τω γένει" πως θα το εξηγήσουμε; Συροφοινίκισσα εις την θρησκεία; Δεν νομίζω. Είναι ολοφάνερο ότι εννοεί με την λέξιν "Ελληνίς" την μόρφωσιν και την θρησκείαν της.

...................................................................................................................................................................................

Ας δούμε όμως εν συντομία και κάποια άλλα χωρία:

"Εγένετο δε εν Ικονίω κατά το αυτό εισελθείν αυτούς εις την συναγωγήν των Ιουδαίων και λαλήσαι ούτως ώστε πιστεύσαι Ιουδαίων τε και Ελλήνων (=ειδωλολατρών) πολύ πλήθος". (Πραξ. ιδ’, 1)

"ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Έλλησι (=ειδωλολάτρες) δε μωρία" (Α’ Κορ. α’, 23)

"και γαρ εν ενί Πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, (=ειδωλολάτρες) είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν" (Α’ Κορ. ιβ’, 13)

Αλλά δια να μην ισχυρισθή κάποιος ότι μεροληπτούμε και δεν είμαστε αντικειμενικοί, επειδή εδώ ο Χριστός μιλάει δια τούς Έλληνας, και ως έθνος, ερχόμαστε να συμφωνήσουμε μαζί τους. Πράγματι ο Ιησούς μιλάει και δια τούς Έλληνας, ως έθνος, προφητεύοντας μάλιστα και την μεταστροφήν των Ελλήνων από τα είδωλα εις τον αληθινόν Θεόν καθώς και την αποδοχήν του Ιησού από τούς ιδίους, τούς Έλληνας, αφού και οι Έλληνες ως έθνος συμπεριλαμβανόταν μέσα εις τα λοιπά ειδωλολατρικά έθνη, τα οποία επρόκειτο να πιστέψουν εις τον Χριστόν. Σε αυτό συμφωνούμε. Όμως μέχρι εδώ. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού... Τελεία και παύλα.

.................................................................................................................................................................................

Ας έλθουμε όμως εις το προκείμενον.

"Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου". (Ιωάν. ιβ, 23)

Το ανωτέρω χωρίον, ειπώθηκε βέβαια από τον Χριστόν μας κατά την ώρα που ερχόταν να τον ιδούν κάποιοι Έλληνες. Όμως ουδεμία σχέσιν έχει, το τονίζω, ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΙΝ, με τούς Έλληνας και με την ερμηνεία που δίνουν οι περισσότεροι εξ αυτών· ότι δήθεν δηλαδή ο Χριστός, αντικρύζοντας τούς Έλληνας ανεφώνησε ενθουσιασμένος ότι, έφθασε η ώρα επιτέλους, όπου ο ίδιος θα δοξασθή από το γένος των Ελλήνων. Και ακόμη, ότι έκτοτε οι Έλληνες έγιναν ο "περιούσιος" λαός του Θεού.

Εαν ανατρέξη κανείς εις τούς αγίους Πατέρας της Εκκλησίας μας, αλλά και εις το συγκεκριμμένο χωρίο και βλέποντάς το ουχί αποσπασματικά, αλλά σε συνάφεια με τα προηγούμενα και τα επόμενα, θα ιδή ξεκάθαρα ότι ο Κυριος μας αναφέρεται σαφέστατα, εις στο θέμα της συλλήψεως, σταυρώσεως, αναστάσεως και των θείων Παθών Του γενικώτερα. Δια τον λόγον δηλαδή και τον σκοπόν που ήλθε εις την γην, αφού η Ένσαρκος Οικονομία του Υιού και Λογου του Θεού μας, είχε έναν και μοναδικόν στόχον και σκοπόν· την ΣΩΤΗΡΙΑΝ του ανθρωπίνου γένους. Και πως θα επιτυγχάνετο αυτό; Μονο μέσα από την Σταυρική Θυσία του Κυρίου μας. Και επειδή όλα τα πράγματα σ’ αυτή την ζωη έχουν την ώρα τους και τίποτα δεν γίνεται εάν δεν έλθη αυτή η ώρα, έτσι και ο Κυριος μας επερίμενε να έλθη η κατάλληλη στιγμή και ώρα δια να πράξη όλα εκείνα δια τα οποία ήλθε εις την γη. Γι’ αυτό και πολλές φορές έλεγε εις τον κόσμο και εις τούς μαθητάς του·

"ούπω εληλύθει η ώρα μου", "ούπω ήκει η ώρα μου". Δηλαδή· "δεν ήλθε ακόμη, η δεν έφθασε ακόμη η ώρα μου".

Ενδεικτικά μόνο αναφέρομεν τα κάτωθι χωρία:

" Εζήτουν ουν αυτόν πιάσε, και ουδείς επέβαλεν επ’ αυτόν την χείρα, ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού". (Ιωάν. ζ, 30) Ακόμη·

"Λεγει αυτή ο Ιησούς· τι εμοί και συ, γύναι; ούπω ήκει η ώρα μου". (Ιωάν. β’, 4) Επίσης·

"Ταύτα τα ρήματα ελάλησεν ο Ιησούς εν τω γαζοφυλακίω, διδάσκων εν τω ιερώ, και ουδείς επίασεν αυτόν, ότι ούπω εληλύθει η ώρα αυτού". (Ιωάν. η’, 20)

Ενώ όταν έφθασε, όταν ήλθε αυτή η μεγάλη και καθοριστική ώρα, να δοξασθή δηλαδή, μέσα από την παράδοσιν, την Σταύρωσιν και την Ανάστασίν Του, είπε με ανάμεικτα συναισθήματα· έφθασε η ώρα μου. "Ήλθεν η ώρα μου", "ελήλυθεν η ώρα" όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά πολλά χωρία των Ευαγγελίων:

"Προ δε της εορτής του Πασχα ειδώς ο Ιησούς ότι ελήλυθεν αυτού η ώρα ίνα μεταβή εκ του κόσμου τούτου προς τον Πατέρα...". (Ιωάν. ιγ’, 1) Και πάλιν·

" Ιδού ήγγικεν η ώρα και ο Υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας αμαρτωλών". ( Ματθ. κστ’, 45)

Μετά λοιπόν από τα ανωτέρω χωρία και σχόλια ας έλθωμεν να ιδούμεν όλο το σχετικό κείμενο του Ευαγγελιστού Ιωάννου, χωρίς περικοπές και τεμαχισμούς, δια να διαπιστώσουμε ακριβώς, τι εννοούσε ο Κύριός μας λέγοντας το· " Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου".

" Ταύτα δε ουκ έγνωσαν οι μαθηταί αυτού το πρώτον, αλλ’ ότε εδοξάσθη ο Ιησούς, τότε εμνήσθησαν ότι ταύτα ην επ’ αυτώ γεγραμμένα, και ταύτα εποίησαν αυτώ.(16)

...Νυν η ψυχή μου τετάρακται, και τι είπω; πάτερ σώσόν με εκ της ώρας ταύτης. αλλά δια τούτο ήλθον εις την ώραν ταύτην.(27) (Ιωάννου ιβ’ , 16-28)

Εις τη συνέχεια αντιγράφουμε αυτολεξεί από την Καινή Διαθήκη, εκδόσεως "ΖΩΗ" την μετάφραση και ερμηνεία, του Ι. Κολιτσάρα, η οποία ερμηνεία σημειωτέον έχει την έγκριση και ευλογία της Μεγάλης του Χριστού Αγίας Εκκλησίας, της Κωνσταντινουπόλεως, καθώς και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος:

"Τι εσήμαιναν τα λόγια και τα γεγονότα αυτά δεν είχαν εννοήσει οι μαθηταί του προηγουμένως, αλλ’ όταν ο Ιησούς με την θριαμβευτικήν ανάστασίν του και την ένδοξον ανάληψίν του εδοξάσθη, τότε εθυμήθηκαν, ότι αυτά όλα είχαν γραφή από το Πνεύμα του Θεού δι’ αυτόν και εις την εκπλήρωσιν αυτών συνείργησαν αυτοί και ο λαός, χωρίς να το εννοούν. (16)

...Ήσαν δε εκεί κατά τας ημέρας εκείνας μερικοί προσήλυτοι Έλληνες, οι οποίοι είχαν ανεβή εις τα Ιεροσόλυμα, δια να προσκυνήσουν κατά την εορτήν του Πασχα. (Σ.Σ. άρα ήταν προσήλυτοι· είχαν ξεκινήσει δηλαδή να ασπάζωνται τον Ιουδαϊσμόν δι’ αυτό και ήλθον να εορτάσουν και αυτοί μαζί με τούς Εβραίους, την εορτή του Πασχα) κατά την εορτήν του Πασχα. Αυτοί, λοιπόν, ήλθαν εις τον Φιλιππον, που κατήγετο από την Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και τον παρακαλούσαν, λέγοντες· "κύριε, θέλομεν να ίδωμεν τον Ιησούν και να ομιλήσωμεν μαζή του". Έρχεται ο Φιλιππος και λέγει τούτο εις τον Ανδρέαν, μαζή δε κατόπιν, δια λόγους σεβασμού, ο Ανδρέας και ο Φιλιππος λέγουν εις τον Ιησούν ότι οι Έλληνες θέλουν να τον ίδουν. Ο δε Ιησούς απεκρίθη και τούς είπε· "έφθασε τώρα η ωρισμένη από τον Θεόν ώρα, δια να δοξασθή με την σταύρωσιν και την ανάληψίν του ο υιός του ανθρώπου (Σ.Σ. προσέξτε τι λέγει εδώ. Ότι ο Χριστός θα δοξαζόταν με την Σταύρωσιν και την Ανάληψίν του, και όχι επειδή ερχόταν οι Έλληνες σ’ αυτόν. Οι Έλληνες=εθνικοί, όπως λέει αμέσως παρακάτω απλώς θα τον ανεγνώριζον ως Θεόν) και να αναγνωρισθή ως Μεσσίας και Λυτρωτής από τούς Έλληνας, οι οποίοι αυτήν την στιγμήν αντιπροσωπεύουν και όλον τον εθνικόν κόσμον.

Σαφέστατη η ερμηνεία και καταπέλτης το κείμενο!

Ας έλθουμε όμως ακόμη, να πληροφορηθούμε τι λένε και οι Άγιοι της Εκκλησίας μας σχετικά με αυτό το σημείο, προκειμένου να μην μας μείνει καμμία απορία.

Ο πλέον πολυγραφώτατος και ειδικός εις την ερμηνεία της Καινής Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει σχολιάζοντας αυτολεξεί αυτό το κεφάλαιο:

Επειδή λοιπόν επέμενον οι Ιουδαίοι ν’ απειθούν, ενώ οι εθνικοί [Σ.Σ. βλέπετε και εδώ αντί της λέξεως "Έλληνες" λέγει "εθνικοί" δηλαδή ειδωλολάτρες] ήθελον να προσέλθουν, "καιρός πλέον είναι", λέγει, "να βαδίσω προς το πάθος, αφού όλα έχουν εκπληρωθή". Διότι, εάν πρόκειται να φροντίζωμεν μεν δι’ αυτούς, αν και είναι απειθείς, να μη δεχώμεθα δε εκείνους, αν και θέλουν να προσέλθουν, θα είναι αυτά ανάξια της κηδεμονίας μας. Επειδή λοιπόν επρόκειτο ν’ αφήση τούς μαθητάς του να μεταβούν πλέον εις τα έθνη μετά την σταύρωσίν του, βλέπει δε τούς εθνικούς [Σ.Σ. προσέχετε εδώ τι λέγει. Το Ευαγγέλλιο μιλάει ότι έρχονται στον Χριστόν Έλληνες ενώ εδώ ο Άγιος Πατήρ λέγει ότι έρχονται στον Χριστόν εθνικοί] να προσέρχωνται πριν οι μαθηταί μεταβούν προς αυτούς, λέγει· "Καιρός είναι να βαδίσω προς τον σταυρόν"· δεν τούς άφησε δηλαδή προηγουμένως, δια ν’ αποτελή αυτό μαρτυρία δι’ αυτούς· διότι μέχρι τότε που τον απεμάκρυναν με τα έργα των, μέχρι τότε που τον εσταύρωσαν, δεν είπε, "πηγαίνετε και κάμετε μαθητάς μου όλα τα έθνη" (Ματθ. κη’, 19), αλλά "Μη μεταβήτε προς τούς εθνικούς" (Ματθ. ι’, 5), και "Δεν απεστάλην εις άλλους παρά εις τα πρόβατα τα χαμένα του οίκου του Ισραήλ" (Ματθ. 15, 24), και "Δεν είναι σωστόν να πάρω τον άρτον των τέκνων και να τον δώσω εις τα σκυλιά" (Ματθ. ιε’ , 26). Επειδή δε τον εμίσησαν, και τόσον πολύ τον εμίσησαν, ώστε να τον θανατώσουν, περιττόν ήτο να φροντίζη δι’ εκείνους, αφού εκείνοι τον απέκρουσαν· καθ’ όσον ηρνήθησαν αυτόν, λέγοντες· "Δεν έχομεν βασιλέα, παρά τον Καίσαρα" (Ιω. ιθ’, 15). Δηλαδή τότε πλέον τούς άφησεν, όταν αυτοί τον άφησαν. Δια τούτο λέγει· "Ποσες φορές ηθέλησα να μαζεύσω τα τέκνα σας, και δεν ηθελήσατε!" (Ματθ. (κγ’ , 37).

Αυτά λοιπόν γράφει ο ιερός Πατήρ της Εκκλησίας χρυσούς τη γλώττα Ιωάννης.

Είδατε πουθενά να αναφέρει ότι οι Έλληνες, η Ελλάδα η το Ελληνικόν έθνος και γένος θα δοξάση τον Χριστόν; Πουθενά μα πουθενά. Εμείς, φυσικά, δεν έχωμενε να προσθέσωμεν ουδέν.

Αλλά, ας φέρωμεν και άλλες σύμφωνες γνώμες από τούς αγίους και θεοφόρους Πατέρας και Διδασκάλους της Εκκλησίας μας, σχετικώς με την ερμηνεία του επίμαχου χωρίου:

(Εδώ ακολουθούν και άλλα κείμενα από Αγίους Πατέρας σχετικά με την ερμηνεία του επίμαχου χωρίου.)

Βλέπουμε λοιπόν ξεκάθαρα, όσοι βέβαια δεν έχουμε φακούς μυωπίας η πρεσβυωπίας στα μάτια μας, ότι ο Χριστός μας αναφερόταν, λέγοντας τα επίμαχα αυτά λόγια, εις το απολυτρωτικό Του έργο. Εις την εκούσια Παράδοση, Συλληψη, Σταύρωση, Ανάσταση, και Ανάληψή Του και όσα άλλα θα επακολουθούσαν προκειμένου να σώση όλο το ανθρώπινο γένος και όχι μόνον τούς Ιουδαίους η τους Έλληνας. Και φυσικά εις το τέλος αφού ως Θεάνθρωπος θα έφερνε εις πέρας την θείαν και σπουδαία αποστολή Του επιτυγχάνοντας την σωτηρίαν του ανθρώπου θα δοξαζόταν, ως άνθρωπος, από τον Θεο Πατέρα Του.

Αυτά λοιπόν μας λέγουν τα ιερά κείμενα και οι άγιοι της Εκκλησίας μας και αυτή είναι η πραγματική αλήθεια αναφορικά με το συγκεκριμένον χωρίον και όχι αυτή που θέλουν και επιθυμούν η αρέσει και βολεύει κάποιους άλλους.

Αλλά, και εάν ακόμη πάρουμε την κατά γράμμα ερμηνεία, τραβώντας η τεντώνοντας ως άλλοι Προκρούστες αυτό το χωρίο και πάλιν δεν ημπορεί να βγη τέτοιο νόημα και σε καμμία περίπτωση να δώσωμεν αυτή την ερμηνεία.

Διότι διαφορετικά θα συμβεί αυτό το οποίον αναφέρει ο ιερός Χρυσόστομος και έχωμεν γράψει εις την αρχή του άρθρου μας.

"Γιατί δεν πρέπει να εξετάσουμε μόνο αυτό το σημείο, αλλά και όλη τη συνέχεια, και για ποιούς ειπώθηκε και από ποιόν και για ποιόν και γιατί, και πότε και με ποιο τρόπο. Γιατί δεν αρκεί να λέμε, ότι στις Γραφές είναι γραμμένο, ούτε γενικά αποσπώντας λόγια και μαδώντας τα μέλη του σώματος των θεοπνεύστων Γραφών, και παίρνοντάς τα έρημα και ξένα προς τη συνάφειά(=σχέση) τους, να τα παραποιούμε όπως εμείς θέλουμε και χωρίς φόβο. Γιατί έτσι πολλές διδασκαλίες μπήκαν στη ζωη μας παραποιημένες, με το να πείθει ο διάβολος τούς πιο ράθυμους να απαγγέλουν παραποιημένα τα κείμενα των Γραφών, η προσθέτοντας η αφαιρώντας να επισκοτίζουν την αλήθεια." (Χρυσ. P.G. 56, 156)

Ας πάψουν λοιπόν κάποιοι ημιμαθείς και άγευστοι των Αγιογραφικών, Αποστολικών και Πατερικών φωνών, να φουσκώνουν ως γαλοπούλες-παγώνια, ερμηνεύοντας εν γνώσει η εν αγνοία τους, εσφαλμένα και κατά το δοκούν το γνωστό χωρίο του Ευαγγελίου·

"Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου". (Ιωάν. ιβ, 23)

Άλλωστε μόλις λίγο παρακάτω από αυτό το χωρίο, λέγει ο ίδιος ο Χριστός·

"Ότε ουν εξήλθε (=ο Ιούδας, από τον Μυστικόν Δείπνον) λέγει ο Ιησούς · νυν εδοξάσθη ο υιός του ανθρώπου, και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ." (Ιωάν. ιγ, 31).

" Τωρα εδοξάσθει ο υιός του ανθρώπου"! πότε τώρα; τώρα που εξήλθε, που έφυγε ο Ιούδας δια να πάη να τον προδώσει, και εις την συνέχεια να συλληφθή και να Σταυρωθή ο Χριστός. ΤΩΡΑ που θα συμβή αυτό δια το οποίο ήλθε εις την γη, δηλαδή με την Σταυρική Του θυσία να σώση το ανθρώπινο γένος, και ΟΧΙ ΤΩΡΑ που συνάντησε η που ήλθαν να τον ιδούν οι Έλληνες, διότι τάχα ήσαν ο νέος "περιούσιος" και ο νέος "εκλεκτός" λαός του Θεού. Άπαγε της Βλασφημίας!

Εαν ο Θεός είχε πάντα ένα έθνος ως "περιούσιο" λαο Του και εμείς οι Έλληνες είμεθα σήμερα ο "περιούσιος" λαός διατί να μην ήτο τότε ο Εβραϊκός λαός; Και εάν πάλι κάποιος η κάποιοι ισχυρισθούν ότι οι Έλληνες ήταν πάντα ο περιούσιος λαός του Θεού τότε προφανώς ο Θεός δεν είναι δίκαιος και αμερόληπτος, αλλά προσωποληπτεί, όπερ άτοπο και βλάσφημο διότι ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις ούτε προσωποληπτεί εις βάρος κανενός. Αντιθέτως μάλιστα αφού ήλθε εις την γη από μεγάλη αγάπη προς τον άνθρωπον και θυσιάσθηκε προκειμένου να σώση όλους τούς ανθρώπους. "Ουκ έστι προσωπολήπτης ο Θεός, αλλά εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστι" (Πραξ. ι’ 34-35).

.........................................................................................................................................................................................

Δεν υπάρχει, αγαπητοί μου αδελφοί, κανένα έθνος και κανένας λαός συγκεκριμένος που να είναι ο εκλεκτός και περιούσιος λαός του Θεού. Ούτε προ Χριστού, ούτε μετά Χριστού. Μπορεί βέβαια να αναφέρωνται εις την Παλαιά Διαθήκη από τον ίδιον τον Θεόν οι όροι "περιούσιος" η "εκλεκτός" λαός του Θεού όπως π.χ. στο Δευτερονόμιον ιδ’, 2 που λέγει· "ότι λαός άγιος ει Κυρίω τω Θεώ σου, και σε εξελέξατο Κυριος ο Θεός σου γενέσθαι σε λαόν αυτώ περιούσιον από πάντων των εθνών των επί προσώπου της γης", αλλά αυτό γίνεται όχι με την έννοια ότι ο Θεός ξεχώρισε επιλεκτικά και αυθαίρετα τον Εβραϊκόν λαόν δια να τον κάμη περιούσιον λαόν του μεροληπτώντας προς όλα τα άλλα έθνη, αλλά ότι ο Ιουδαϊκός λαός έγινε "περιούσιος" και "εκλεκτός" λαός του Θεού, επειδή ήτο ο μόνος λαός που πίστευε σ’ Αυτόν. Και φυσικά αφού τότε ήτο ο μόνος λαός που πίστευε εις Αυτόν, αυτός και μόνον αυτός ήταν ο "περιούσιος" και "εκλεκτός" Του Λαός. Εαν ήταν και άλλος λαός η έθνος που πίστευε εις τον αληθινόν Θεόν θα ήτο και αυτό "περιούσιο".

"Περιούσιος και εκλεκτός λαός του Θεού" λοιπόν, σήμερα, δια να έρθουμε εις το προκείμενον, είναι μόνον, όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όπου γης, εις όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτου εθνικότητος που είναι μέλη της Εκκλησίας που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός· της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Η αν θέλετε και αλλιώς, περιούσια, εκλεκτά, γνήσια και πραγματικά παιδιά του Θεού είναι όλοι εκείνοι οι Χριστιανοί, που τηρούν το θέλημά Του, που πιστεύουν εις Αυτόν και εις το Ευαγγέλιόν Του, εις την Αγίαν Γραφή, την Ιερά Παράδοση και την Εκκλησίαν Του, χωρίς μάλιστα να αλλοιώνουν ιώτα εν η μία κεραία, από την διδασκαλίαν Της.

Αυτοί και μόνον αυτοί, ανεξαρτήτου χρώμματος, φυλής, εθνικότητος και γλώσσας, είναι ο περιούσιος και εκλεκτός λαός του Θεού.

" Υμείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός εις περιποίησιν, όπως τας αρετάς εξαγγείλητε του εκ σκότους υμάς καλέσαντος εις το θαυμαστόν αυτού φως." (Α’ Πετρου β, 9)

Ενώπιον του Θεού αγαπητοί μου αδελφοί, είμαστε όλοι ίσοι, άνδρες και γυναίκες, ελεύθεροι και δούλοι, άσπροι και μαύροι, Έλληνες και Ιουδαίοι, Ευρωπαίοι,και Αμερικάνοι, Κινέζοι και Ασιάτες κλπ. κλπ. Όλοι μας όσοι πιστεύουμε και βαπτισθήκαμε εις τον Ιησούν Χριστόν έχοντας την ΙΔΙΑ ΠΙΣΤΙΝ είμαστε παιδιά του Θεού.

"Παντες γαρ υιοί Θεού εστέ δια της πίστεως εν Χριστώ Ιησού· όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού." (Γαλάτας γ’, 26-29)

Έπεται συνέχεια..........