«ΠΑΪΣΙΟΛΟΓΙΑ», ΔΙΧΩΣ... ΤΕΛΟΣ!

(Μέρος Α΄)

 Πρώτη Δημοσίευσις 16/11/2015

Γνωρίζω πολύ καλώς, δεν χρειάζεται άλλωστε και πολλή σοφία, ότι το συγκεκριμένο αυτό θέμα θα δημιουργήσει πολλές αντιδράσεις και ακόμη περισσότερους εχθρούς στην ταπεινότητά μου.

Δεν με απασχολεί, ούτε και μ΄ενδιαφέρει. Ουδέποτε με ενδιέφερε στην ζωή μου, γι΄αυτό άλλωστε και έπραξα ό,τι έπραξα μέχρι τώρα, με την βοήθεια του Θεού, χωρίς ποτέ να υπολογίσω ή να αναλογιστώ το μεγάλο κόστος.

Γι΄ αυτό και πάντοτε από το 1993 που ξεκίνησα, εδώ στην Αθήνα, το ταπεινό μου αυτό έργο, μέσω του Ορθοδόξου Ιεραποστολικού Συνδέσμου «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ», μέχρι και σήμερα, διώκομαι και κυνηγιέμαι από το εκκλησιαστικό κατεστημένο -και όχι μόνον- από τους βολεμένους κληρικούς και λαϊκούς και από όλους όσους βρίσκονται ή ακολουθούν συνειδητά ή μη διάφορες πλάνες κακοδοξίες και αιρέσεις. Αποδείξεις πολλές, και θα παρουσιασθούν εν ευθέτῳ χρόνῳ...

Πάντοτε, αν και πολύ αμαρτωλός, αυτό που μ΄ενδιέφερε ήταν ΜΟΝΟ η ΑΛΗΘΕΙΑ της Ορθοδόξου Πίστεώς μας!
«Έως θανάτου αγώνισαι υπέρ της αληθείας και Κύριος ο Θεός σου πολεμήσει υπέρ σου». ^[1] (Σοφία Σειράχ)

Για οδηγό μου είχα ΠΑΝΤΟΤΕ την Αγία Γραφή, την Ιερά Παράδοση και τους  Αγίους και θεοφόρους Πατέρες μας.

«Παν ρήμα και πράγμα πιστούσθαι δει τη μαρτυρία της θεοπνεύστου Γραφής προς πληροφόρησιν μεν των ευσεβών, καταισχύνη δε των πονηρών». ^[2] (Μέγας Βασίλειος)

Γνώμονας και πυξίδα, ήταν πάντα η συνείδησίς μου, γιατί:

«Ουδέν γαρ όφελος ημίν, καν προς πάντας ώμεν ειρηνικοί, προς δε τον Θεόν εκπεπολεμωμένοι· ώσπερ ουδέν βλάβος ημίν, καν παρά πάντων πολεμώμεθα, τω δε Θεώ ειρηνεύομεν». ^[3]  (Άγιος Χρυσόστομος)

Και φυσικά, όπως πάντα, όσοι λένε την αλήθεια, και ελέγχουν τους παρανομήσαντας   (εννοώ ΠΑΝΤΑ στα θέματα της Πίστεως και όχι στις προσωπικές αμαρτίες του καθενός, που εκεί έχει εφαρμογή το «μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε» και εκεί  κριτής είναι μόνον ο Θεός) διώκονται, συκοφαντούνται, λοιδορούνται και κάνουν πολλούς εχθρούς:

«Εχθροί γαρ των ελεγχομένων, οι της αληθείας φίλοι τε και διδάσκαλοι». ^[4]  (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)

Αυτά ως εισαγωγή.

Ας έλθουμε όμως στο θέμα μας.

Πολύ συχνά, αγαπητοί μου αδελφοί, κάθομαι και σκέφτομαι:
«Θεέ μου, σε τί εποχή ζούμε...»!

Πλήρης ανατροπή και διαστρέβλωση των πάντων!...

Και οι δυστυχείς άνθρωποι να μην ξέρουν από πού πλέον να προφυλαχθούν πρώτα, και με ποιό τρόπο να επιβιώσουν μέσα σ’ αυτή την σύγχρονη, άδικη και "εθνοκτόνα" φοροκαταιγίδα που οδηγεί με πλήρη βεβαιότητα πλέον, (εξ αιτίας βέβαια των πολλών και μεγάλων αμαρτιών μας) στην πλήρη εξαθλίωση και εξόντωση έναν ολόκληρο λαό, τον λαό μας!

Δυστυχώς όμως αδελφοί μου, αυτή η εξοντωτική προς τον λαό συμπεριφορά και τάση, δεν περιορίζεται μόνο στο επίπεδο ενός ανάλγητου κράτους και πολλών προδοτών πολιτικών.
Η... χαριστική βολή εναντίον του λαού μας έρχεται δυστυχώς από την πνευματική του ηγεσία που... λάμπει διά της απουσίας της, και κυρίως από τους πνευματικούς φύλακες και Ταγούς του, που έχουν προδώσει προ πολλού, προσδένοντας τον ευσεβή και... αμέριμνο λαό του Θεού, στο άρμα της Νέας Εποχής, του Οικουμενισμού, της μεγαλύτερης και ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ όλων των εποχών κατά την διάρκεια της δισχιλιετούς εκκλησιαστικής ιστορίας μας!

Διότι ο Οικουμενισμός δεν αλλοιώνει και δεν διαστρέφει "απλά" ένα δόγμα ή μία διδασκαλία της  Πίστης μας, ΑΛΛΑ όλη την Αλήθεια και τα θεμέλια της Ορθόδοξης Πίστης μας! πού είναι η μόνη Αλήθεια και όχι, άπαγε της βλασφημίας, μέρος της αλήθειας όπως βλάσφημα και με αναίδεια διατείνεται ο Οικουμενισμός και οι οπαδοί του!

Θα αναρωτιέται ίσως κανείς, τί σχέση μπορεί να έχει άραγε ο τίτλος του κειμένου μας με τις σκέψεις μας που προηγήθηκαν. Δυστυχώς, έχουν στενή σχέση...

Οι περισσότερες, -για να μην πούμε όλες και φανούμε απόλυτοι- αγιοκατατάξεις σήμερα θα πρέπει, αν όχι να μας αφήνουν αδιάφορους, τουλάχιστον να μας προβληματίζουν και να μας υποψιάζουν ("πονηρεύουν") ιδιαίτερα. Είχαμε δημοσιεύσει παλαιότερα ένα σχετικό άρθρο και όσοι θέλετε μπορείτε να δείτε εδώ...

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά.

Όλοι μας εδώ και αρκετά χρόνια, πολύ πριν γίνει η "αγιοκατάταξη" του εν λόγῳ γέροντα, γινόμαστε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου ακατάσχετης «ΠΑΪΣΙΟΛΟΓΙΑΣ».

Είμαστε βέβαιοι πως ούτε ο γέροντας Παΐσιος θα την επιδίωκε ή θα την επικροτούσε. Ίσως, αν ήταν δυνατό, να επενέβαινε μετά θάνατον για να σταματήσει ΟΛΟΥΣ αυτούς που ασύστολα, ανερυθρίαστα και με περισσή αναίδεια καπηλεύτηκαν και καπηλεύονται το όνομά του.

Καλλιέργησαν λοιπόν πολλοί, μια άνευ προηγουμένου «Παϊσιολογία» προκειμένου να "περάσουν" τις απόψεις τους, να "φανούν" οι ίδιοι, ή να εκμεταλλευτούν την ευσέβεια απλών ανθρώπων ώστε να πλουτίσουν ή να αποκτήσουν δόξα...

Και όλα αυτά, αλλά και πολλά παρόμοια, συμβαίνουν δυστυχώς σήμερα από πάρα πολλούς κληρικούς, αλλά και λαϊκούς, θεολόγους και μη. Η κατάσταση πλέον έχει γίνει αφόρητη, απίστευτη και πρωτοφανής.

Ανοίγεις την τηλεόραση, το εκκλησιαστικό ραδιόφωνο, πηγαίνεις σε εκκλησίες, ακούς πύρινους λόγους από άμβωνος, διαβάζεις διάφορα άρθρα ή κείμενα στο διαδίκτυο, και αυτό που διαπιστώνεις κυρίως, είναι μια ακατάσχετη «Παϊσιολογία» και η τεκμηρίωση σοβαρών θεμάτων της Πίστεώς μας με επιχειρήματα από τους λόγους του πατρός Παϊσίου.
Ο Παΐσιος είπε αυτό..., ο Παΐσιος είπε εκείνο..., ο Παΐσιος είπε το άλλο..., ο Παΐσιος προφήτευσε αυτό..., ο Παΐσιος προφήτευσε εκείνο..., ο Παΐσιος προφήτευσε το άλλο..., και πάει λέγοντας, λες και όλοι αυτοί δεν έχουν άλλους Αγίους να επικαλεσθούν, ή λες και δεν έχει γράψει τίποτε, ποτέ, κανείς από τους σπουδαίους και μεγάλους Αγίους μας,  για όλα αυτά τα θέματα, στα οποία αναφέρονται.

Τι λυπηρό! Τι κατάντια!...

Ακούγοντας λοιπόν όλα αυτά, το κυρίαρχο συναίσθημα που του δημιουργείται, είναι αυτό του θυμού και της ιεράς αγανακτήσεως, για την μεθόδευση αυτή  που οδηγεί στο να ξεχάσουμε πλέον τους λόγους της Αγίας Γραφής που είναι η διδασκαλία του ίδιου του Χριστού μας, της Ιεράς Παράδοσης, των παλαιών και αληθινών Αγίων μας και όλα αυτά που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα και να... στηριζόμαστε ΜΟΝΟ στα λόγια σύγχρονων γεροντάδων ή νέων, καινοφανών "αγίων".

Ίσως να σκέφτονται ορισμένοι αδελφοί μας, ότι δεν είναι κακό να ακούμε λόγια και σύγχρονων Αγίων, αφού αυτοί για να αγιάσουν θα βάδισαν πάνω στα χνάρια της ζωής των Αγίων μας, και θα περπάτησαν πάνω στους δρόμους που ορίζει η διδασκαλία του Ευαγγελίου μας, δηλαδή του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού μας!

ΕΚΕΙ όμως είναι η μεγάλη παγίδα και η ουσία του προβλήματος, καθώς και της ιερής αγανακτήσεώς μας αγαπητοί μας αδελφοί!

Ας προσπαθήσουμε να το εξηγήσουμε λίγο, για να γίνει αντιληπτό στους αδελφούς μας, που μπορεί να μην έχουν την γνώση για να αντιληφθούν  τις εσκεμμένες ενέργειες που πραγματοποιούνται σήμερα από τους σύγχρονους "πνευματικούς" ταγούς και που οδηγούν σε μία άνευ προηγουμένου προδοσία της Πίστεώς μας και κατά συνέπεια προδοσία εις βάρος της σωτηρίας του ποιμνίου τους, χιλιάδων και εκατομμυρίων ανθρώπων, που εγκλωβίζονται σήμερα στα θανατηφόρα δίχτυα της παναιρέσεως  του Οικουμενισμού.

Θα πρέπει λοιπόν ένας λογικός, εχέφρων και κυρίως πιστός Χριστιανός, που αγαπά την αλήθεια να σκεφθεί ώστε, -αν είναι καλοπροαίρετος- να βγάλει και να καταλήξει στα σωστά και ορθόδοξα συμπεράσματα:

α) Οι σύγχρονες αγιοποιήσεις γερόντων και γενικά χριστιανών, τηρούν τις προϋποθέσεις που όριζε και ορίζει μέχρι σήμερα η Εκκλησία μας και ο διαχρονικός λόγος του Κυρίου; ή καταστρατηγούν κάθε έννοια εκκλησιαστικής παράδοσης και εισάγουν "καινά δαιμόνια";

β) Γιατί υπερτονίζουν τις μορφές και τη ζωή σύγχρονων γερόντων και παρασιωπούν ή διαστρέφουν κατά το δοκούν, τους λόγους παλαιών αγωνιστών αγίων που πολέμησαν με τους αιρετικούς της εποχής τους, διώχθηκαν γι΄ αυτό από τις σύγχρονες τους εκκλησιαστικές και πολιτικές αρχές, εξορίστηκαν, ή έδωσαν ακόμη και  την ζωή τους στον αγώνα κατά των αιρέσεων;

γ) Οι σύγχρονες αυτές αγιοποιήσεις λαμβάνουν υπ΄όψιν τις θέσεις, των προς αγιοποίηση πιστών, απέναντι στις σύγχρονες αιρέσεις που μαστίζουν την εκκλησία μας ή περιορίζονται μόνο στον ενάρετο βίο τους και τα χαρίσματά τους; Και εάν ναι, τότε

δ) Είναι ικανά από μόνα τους, τα διάφορα «χαρίσματα» που μπορεί να έχει κάποιος πιστός, για να τον σώσουν και να τον αγιάσουν;

Όλα αυτά και άλλα σχετικά θα δούμε και θα αναλύσουμε, με την βοήθεια του Θεού, σε μία σειρά άρθρων, προκειμένου να δούμε τι κρύβεται πίσω απ΄όλη αυτή την ιστορία και να οδηγηθούμε στην αλήθεια για να μην πλανηθούμε.

Ας ξεκινήσουμε όμως, θέτοντας στην αγάπη σας ένα συλλογισμό-προβληματισμό.

Υπάρχει άραγε καμμία περίοδος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας στην οποία, οι Άγιοι της εποχής εκείνης, να μην έλεγξαν με πύρινους  λόγους τους αιρετικούς της εποχής τους, για την διαστρέβλωση των δογμάτων της ορθοδοξίας μας, ΑΛΛΑ και όλους τους ιερείς, αρχιερείς, αρχιεπισκόπους, πατριάρχες, αλλά και Αυτοκράτορες της εποχής τους, που έτυχε να συνταχθούν, είτε προσωρινά, είτε ως το τέλος με τις  αιρετικές αυτές διδασκαλίες;

ΟΧΙ! Δεν υπάρχει! Ψάξτε όσο θέλετε δεν θα βρείτε καμμία!

Και δεν τους ήλεγχαν μόνο μια φορά, προσωρινά, ή για λίγο, αλλά συνεχώς. Όσο χρειαζόταν. Μέχρι να γίνει κάποια Σύνοδος από τους φορείς της υγιούς διδασκαλίας και να τους καταδικάσουν, αν επέμεναν στην πλάνη και την αίρεση.  Και φυσικά ο αγώνας αυτός δεν περιοριζόταν μόνο στα λόγια, και ούτε ήταν χωρίς μεγάλο κόστος γι’ αυτούς!

Άλλοτε σήμαινε απώλεια της εκκλησιαστικής τους θέσης και των αξιωμάτων τους (καθαίρεση), άλλοτε εξορία κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες διαβίωσης με δυσβάσταχτους ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια (βλέπε εξορία Μ. Αθανασίου, Αγίου Μαξίμου Ομολογητού, Αγίου Θεοδώρου Στουδίτου κ.α.), και άλλες φορές αυτόν τον ίδιο τον θάνατο, από ομοδόξους και ομοθρήσκους χριστιανούς, ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ! Και όλα αυτά γιατί δέν παραιτούνταν από τον έλεγχο αυτών των αιρέσεων μέχρις εσχάτων, με κάθε προσωπικό κόστος!

Σημειωτέον ότι δεν υπάρχει καμμία περίπτωση Αγίων της εκκλησίας μας που ζώντας σε εποχή που κυριαρχούσε πλάνη και κάποια αίρεση, αυτοί να παρέμειναν ήσυχοι και  ΣΙΩΠΗΛΟΙ στα Μοναστήρια ή ακόμη και στα Ασκητήριά τους! (Παραδείγματα στα επόμενα άρθρα μας)

Τί μάς δείχνει αυτό αγαπητοί μας αδελφοί;

Ότι ΔΕΝ συμβαδίζει σε καμμία μα καμμία περίπτωση, αγιότητα και ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ για τα δόγματα και την διδασκαλία της Πίστης μας. Αγιότητα και ΣΙΩΠΗ μπροστά στις αιρέσεις και τους αιρετικούς της κάθε εποχής. Πόσο δε μάλλον αγιότητα και ΕΝΑΓΚΑΛΙΣΜΟΙ με τους αιρετικούς, αγιότητα και ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ και ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ή έστω και ΣΥΝΙΕΡΟΥΡΓΙΑ με τους αιρετικούς!

ΌΛΟΙ οι Άγιοί μας, δύο χιλιάδες χρόνια, όχι μόνο δεν έπρατταν τα απαράδεκτα και κακόδοξα αυτά πράγματα, αλλά προχωρούσαν ΑΜΕΣΑ, στην καταδίκη της οιασδήποτε αιρέσεως, και στην διακοπή της πνευματικής επικοινωνίας όχι μόνον με όλους τους αιρετικούς, ΑΛΛΑ και με όλους τους «ορθοδόξους», που ναι μεν φρονούσαν ορθόδοξα, ναι μεν ήλεγχαν και καταδίκαζαν τους αιρετικούς,  από την άλλη όμως συνέχιζαν να συμπροσεύχονται, να συλλειτουργούν ή να μνημονεύουν τους αιρετικούς επισκόπους τους! (Παραδείγματα θα δούμε στην συνέχεια των άρθρων μας)

Αυτή είναι αδελφοί μου, η ουσία του θέματος που διαπραγματευόμαστε,  σε αυτό το ταπεινό άρθρο!

Το να δούμε, ΤΙ έπρατταν ΟΛΟΙ οι άγιοί μας δύο χιλιάδες χρόνια και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, και ΤΙ πράττει σήμερα η διοικούσα εκκλησία. Για ποιό λόγο και με ποιά σκοπιμότητα...

Και τώρα αδελφοί μου, θα ήθελα να σκεφτείτε, αν υπάρχουν αιρέσεις στην εποχή μας, αλλοιώσεις της ορθόδοξης διδασκαλίας μας σήμερα ακόμη και από σύγχρονους χριστιανούς, αν υπάρχει προσηλυτισμός από αιρέσεις και άλλες θρησκείες.

Αν κυριαρχεί ή όχι σήμερα η μεγάλη αίρεση του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ! Που ως η μεγαλύτερη αίρεση όλων των εποχών σχετικοποιεί την μοναδικότητα της χριστιανής αλήθειας, και ως τέτοια καθίσταται βδελυκτή, αλλά και επικίνδυνη περισσότερο από κάθε άλλη αίρεση όλων των εποχών. Γιατί ενώ οι άλλες αιρέσεις αλλοιώνουν βάναυσα ένα ή περισσότερα δόγματα της ορθόδοξης διδασκαλίας μας, αυτή ύπουλα και καθοδηγούμενα αναιρεί την αποκαλυπτική αλήθεια της Ορθοδοξίας, εξομοιώνοντας τη ως μιά θρησκεία, όπως όλες οι άλλες, ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ουσιαστικά την αποκλειστικότητα της να σώζει την ψυχή των ανθρώπων...!!!

Καταλαβαίνετε λοιπόν το μέγεθος της βλασφημίας και της ισοπέδωσης που συντελείται!

Για τους σημερινούς «ορθόδοξους» κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς, Εκκλησία που αγιάζει και σώζει, δεν είναι μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία που έχει την εξ Αποκαλύψεως Αλήθεια. Είναι και όλες οι άλλες χριστιανικές αιρέσεις: Παπικοί, Προτεστάντες με τις εκατοντάδες ομολογίες τους, Μονοφυσίτες και άλλοι.
Και γιατί όχι, όπως λένε, και όλες οι άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες, Ιουδαϊσμός και Μουσουλμανισμός, αλλά και στην συνέχεια οι πολυθεϊστικές Βουδισμός, Ινδουϊσμός και πάει λέγοντας...

Σήμερα λοιπόν, όλοι οι ορθόδοξα φρονούντες, γινόμαστε μάρτυρες μιας άνθησης άνευ προηγουμένου της παναιρέσεως  του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας.

Καί τί πρέπει λοιπόν να πράξουμε ως χριστιανοί;

Το αυτονόητο!

Να μην έχουμε δηλαδή καμμία πνευματική σχέση με τους φορείς της αίρεσης αυτής, ακόμη και αν φορείς αυτής είναι "ορθόδοξοι" ιερείς, επίσκοποι, πατριάρχες κλπ. ΑΛΛΑ να απομακρυνθούμε πνευματικά από κοντά τους, και να κόψουμε κάθε λειτουργική και ποιμαντική σχέση μαζί τους, να ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΟΥΜΕ δηλαδή από αυτούς, μέχρι ότου αυτοί μετανοήσουν και αποβάλλουν τα αιρετικά ή φιλοαιρετικά τους φρονήματα. ΕΤΣΙ μας δίδαξαν όλοι οι Άγιοι που πέρασαν ανά τους αιώνες αλλά κυρίως ο ΙΔΙΟΣ ο Χριστός μας, ο οποίος πρώτος Εκείνος μας ζήτησε να αποκόπτουμε από το σώμα της Εκκλησίας τους αιρετικούς, να φεύγουμε μακριά απ΄ αυτούς και να μην έχουμε καμμία κοινωνία μαζί τους, ή γενικότερα με τα έργα του σκότους. (Παραδείγματα θα δούμε στην συνέχεια των άρθρων μας)

Με γνώμονα λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, τα προηγούμενα ας κάνουμε μια αντιπαραβολή με τους πνευματικούς γέροντες των τελευταίων δεκαετιών και κυρίως με αυτούς που η σύγχρονη διοικούσα εκκλησία "αγιοποίησε", αλλά και θα "αγιοποιήσει" όσον ούπω, γιατί ΣΙΓΟΥΡΑ δεν πρόκειται να σταματήσει εκεί, αλλά θα "αγιοποιήσουν" την «σάρα και την μάρα», προκειμένου να μην αφήσουν τίποτε όρθιο, αλλά και να προετοιμάσουν το έδαφος για το μεγάλο αφεντικό τους, τον Αντίχριστον.

Να διευκρινίσουμε πως οι σκέψεις μας, δεν έχουν ως σκοπό να στηλιτεύσουν ονόματα γερόντων και γενικά κάποιων ανθρώπων, αλλά έργα ανθρώπων και  τρόπους χριστιανικού αγώνα. Δεν μας ενδιαφέρουν τα πρόσωπα σαν πρόσωπα. Αυτό που μας ενδιαφέρει να δούμε, είναι το, εάν και κατά πόσο ορθώς και ορθοδόξως έδρασαν εν ζωή, άνθρωποι που οι σύγχρονοι ταγοί επιχειρούν παντοιοτρόπως να τους ορίσουν ως ΠΡΟΤΥΠΑ χριστιανικής συμπεριφοράς και μίμησης δηλαδή να τους καταστήσουν στην συνείδηση των χριστιανών ως ΑΓΙΟΥΣ! Αυτό είναι το ζητούμενο!

Την στιγμή λοιπόν, που όλοι πιστεύουμε και ομολογούμε, ότι ζούμε σε εποχή μεγάλης Αποστασίας, σε εποχή μεγάλης πνευματικής παρακμής, σε εποχή πνευματικής συσκότισης και πλήρους επικράτησης της αίρεσης του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, και σύμφωνα με τα προηγούμενα που αναφέραμε παραπάνω, ως προϋποθέσεις αγιότητας, είναι εύκολο κάθε καλοπροαίρετος χριστιανός σήμερα να κατανοήσει, εάν οι αγιοποιήσεις γερόντων που συντελούνται στις μέρες πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις. Εάν οι γέροντες που αγιοποιούνται έχουν επιδείξει την ανάλογη συμπεριφορά που αρμόζει σε μιά εποχή αιρέσεων που ζούμε και που αποτελεί, σύμφωνα με τα παραπάνω, βασική προϋπόθεση αγιότητας, ΑΛΛΑ και αν οι διοικούντες της εκκλησίας, που επιτελούν τις αγιοποιήσεις επιδεικνύουν την ανάλογη συμπεριφορά απέναντι στις σύγχρονες αιρέσεις και τους αιρετικούς.

Το ΘΛΙΒΕΡΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ όλων των παραπάνω, όσο μπορούν να αναπτυχθούν στα περιορισμένα πλαίσια ενός άρθρου, (αλλά και όσα θα δούμε στα επόμενα) είναι πως, ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ , ΔΕΝ  ΠΛΗΡΟΥΝ τις ορθόδοξες προϋποθέσεις της Εκκλησίας μας, τόσο των προσώπων που αγιοποιούνται όσο και αυτών που τις πραγματοποιούν.

Γιατί αδελφοί μου δεν φτάνουν μόνο τα θαύματα, η ενάρετη ζωή και τα καλά έργα, από αυτούς που τα πράττουν, για να τους αγιάσουν. Αλλά κυρίως και πρωταρχικώς το ορθόδοξο φρόνημα και η μέσω πράξεων απόδειξη αυτού. Ακόμη και εάν έχει κανείς χαρίσματα προορατικά, προφητικά, ιαματικά, ακόμη και εάν κάνει θαύματα, εκδιώκει δαιμόνια κ.α. αλλά στερείται ορθοδόξου φρονήματος, θα ακούσει τον συγκλονιστικό λόγο του Κυρίου: «Ουκ οίδα υμάς» ή το «ουδέποτε έγνων υμάς»! ^[5]  (Πολλά παραδείγματα θα δούμε στην συνέχεια των άρθρων μας)

Όσο δε για τους πραγματοποιούντες τις σύγχρονες, "πονηρές" "αγιοποιήσεις", πληρούν την ιδιότητα του ορθόδοξου χριστιανού, ή την έχουν απωλέσει με όλον αυτό τον συγκρητιστικό συγχρωτισμό τους; Με όλους αυτούς τους εναγκαλισμούς, τις συμπροσευχές τις συνιερουργίες με τους παπικούς και τους παντός είδους αιρετικούς και αλλοθρήσκους;

Η απάντηση είναι πολύ εύκολη...

Άρα μήπως, επιλέγοντας τα συγκεκριμένα πρόσωπα προς αγιοποίηση θέλουν να καλύψουν και να αποκτήσουν "άλλοθι" και γιά τη δική τους αντιχριστιανική και αιρετική συμπεριφορά;;;

Δυστυχώς, ΝΑΙ!

Τα συμπεράσματα λοιπόν, δικά σας.

ΠΡΟΣΟΧΗ όμως, γιατί ζούμε στην εποχή των προβατόσχημων λύκων!

Ο Κύριός μας, μάς προειδοποίησε και γι΄αυτό λέγοντας:

«Προσέχετε όλους εκείνους που έρχονται προς εσάς, φορώντας εξωτερικά ένδυμα προβάτου, ενώ εσωτερικά, στην πραγματικότητα, είναι λύκοι άρπαγες, που σκοπό έχουν να σας κατασπαράξουν».^[6]

Η Εκκλησία μας διάγει πνευματικό χειμώνα δυσβάστακτα βαρύ.

Ο Διάβολος έχει λυθεί από τις ανομίες μας,^[7] και την γέννηση του Αντιχρίστου, και περιπλανώμενος πεινασμένος, ως «λέων ωρυόμενος»  γυρεύει να καταπιεί όσο το δυνατό περισσότερες ψυχές! ^[8]

Αυτές τις λίγες ταπεινές και γενικές σκέψεις ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, με πόνο ψυχής για την σημερινή θλιβερή πραγματικότητα και να ευχηθώ από τα βάθη της καρδιά μου, καλή φώτιση και σωτηρία σε όλους μας! Αμήν!

Πρώτα ο Θεός, σύντομα, θα επανέλθωμεν επί του θέματος με περισσότερα και πιο συγκεκριμένα στοιχεία και αποδείξεις, εννοείται για τους καλοπροαιρέτους και υγιώς  φρονούντες, γιατί για τους υπολοίπους; Ας το αφήσουμε καλύτερα...

(Για το Β΄Μέρος εδώ...)

_________________

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

^[1] «Ἕως τοῦ θανάτου ἀγώνισαι περὶ τῆς ἀληθείας, καὶ Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπὲρ σοῦ». (Σοφ. Σειράχ δ΄, 28)]

^[2] « Ὅτι δεῖ πᾶν ῥῆμα ἢ πρᾶγμα πιστοῦσθαι τῇμαρτυρίᾳ τῆς θεοπνεύστου Γραφῆς εἰς πληροφορίαν μὲν τῶν ἀγαθῶν, ἐντροπὴν δὲ τῶνπονηρῶν». (Μ. Βασίλειος,  Ἠθικά P.G. 31, 744)

^[3] "Οὐδέν γάρ ὄφελος ἡμῖν, κἄν πρός πάντας ὦμεν εἰρηνικοί, πρός δέ τόν Θεόν ἐκπεπολεμωμένοι· ὥσπερ οὐδέν βλάβος ἡμῖν, κἄν παρά πάντων πολεμώμεθα, τῷ δέ Θεῷ εἰρηνεύομεν". (Ἁγίου Χρυσοστ. ΕΠΕ 18,26)

^[4] «ἐχθροί γάρ τῶν ἐλεγχομένων, οἱ τῆς ἀληθείας φίλοι τε και διδάσκαλοι». (Ἁγίου Γρηγ. Νύσσης P.G. 46,316)]

^[5] «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.  πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν». (Ματθ. ζ΄, 21-23)

^[6] «Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες. ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς». (Ματθ. ζ΄, 15)

^[7] «Καὶ ὅταν τελεσθῇ τὰ χίλια ἔτη, λυθήσεται ὁ σατανᾶς ἐκ τῆς φυλακῆς αὐτοῦ, καὶ ἐξελεύσεται πλανῆσαι τὰ ἔθνη τὰ ἐν ταῖς τέσσαρσι γωνίαις τῆς γῆς». (Αποκ. κ΄, 7-8) 

^[8] «Νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. 9 ᾧ ἀντίστητε στερεοὶ τῇ πίστει». (Α΄Πέτρ. ε΄, 8)