Η ΕΠΤΑΦΩΤΟΣ ΛΥΧΝΙΑ  ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

ΠΡΟΤΥΠΩΣΗ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΑΙΩΝΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΣΗ ΟΛΗ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

  Πρώτη δημοσίευσις 17/11/2016 

«Και ελάλησε Κύριος προς Μωυσήν λέγων∙  ειπόν τοις υιοίς  Ισραήλ... Και ποιήσεις λυχνίαν εκ χρυσίου καθαρού, τορευτήν ποιήσεις την λυχνίαν... και ποιήσεις τους λύχνους αυτής επτά».

(Έξοδος κε , 37)

Όπως όλοι μας γνωρίζουμε, ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη, διέταξε να κατασκευάσουν μια επτάφωτη λυχνία με κάποιες συγκεκριμένες προδιαγραφές που διαβάζουμε στο Κεφάλαιο της Εξόδου; ^[1]

Ήταν άρα γε τυχαία όλα αυτά η κάτι προεικόνιζαν; Και επειδή, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, τίποτε απολύτως δεν είναι τυχαίο στα λόγια και στις εντολές του Θεού, «πρόσεχε αγαπητέ μου την ακρίβειαν της θείας Γραφής, πως τίποτε μέσα σ’ αυτήν δεν έχει τεθεί τυχαία, χωρίς λόγο και σκοπό», ^[2] ας προσπαθήσουμε με την βοήθεια Του, να ανακαλύψουμε τα σημαινόμενα.

Η επτάφωτη λυχνία, δεν συμβολίζει τίποτε άλλο, παρά τους «επτά» αιώνες (δηλαδή τις 7 χιλιετίες) του παρόντος κόσμου κατά τους οποίους θα υπάρχει το «φως» του Θεού και γι’ αυτό η λυχνία δεν είναι ούτε τρίφωτη, ούτε πεντάφωτη, ούτε δεκάφωτη, ούτε τι άλλο, αλλά επτάφωτη.

Και δια μεν τους Εβραίους, το «φως» αυτό θα είναι από λύχνο, λυχνάρι, «λύχνος τοις ποσί μου ο νόμος σου και φως ταις τρίβοις μου» ^[3]  που ίσα-ίσα θα φωτίζει και θα φέγγει αυτούς που θα το έχουν και αυτό μόνον κατά την διάρκεια της νύκτας, αφού το φως ενός λυχναριού χάνεται στο φως της ημέρας. Όπως ακριβώς συνέβαινε με τον Νόμο και την Παλαιά Διαθήκη, που ήταν τύπος και σκια της Καινής και δεν μπορούσε να δικαιώσει, ούτε να σώσει κανέναν.

Ενώ, δια τους πιστούς της χάριτος, το «φως» αυτό, δεν θα είναι ένα απλό λυχνάρι που θα φέγγει μόνον κατά την νύκτα, αλλά θα είναι ένας λαμπερός ήλιος, ο νοητός Ήλιος της δικαιοσύνης, ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος λάμπει όχι μόνον όπως ο αισθητός ήλιος, αλλά ασυγκρίτως περισσότερον.

«Και η πόλις ου χρείαν έχει του ηλίου ουδέ της σελήνης ίνα φαίνωσιν αυτή· η γαρ δόξα του Θεού εφώτισεν αυτήν, και ο λύχνος αυτής το αρνίον». ^[4]

«Λύχνο κάλεσε το γραπτό νόμο, επειδή με τις διάφορες συνθέσεις των σωματικών συμβόλων, αινιγμάτων και τύπων σκορπά τεχνικώς, σαν από πυρσό, το καυστικό φως της μοχθηρίας των παθών σε όσους με την πράξη πλατύνουν τους διασκελισμούς της ψυχής ενάντια στις αντίθετες δυνάμεις, ενώ φως κάλεσε τον πνευματικό νόμο της χάριτος, επειδή άτεχνα δείχνει τους αιώνιους δρόμους χωρίς τα αισθητά σύμβολα, όπου βαδίζοντας το δρόμο του ο θεωρητικός νους οδηγείται στο ακρότατο πέρας των αγαθών, τον Θεό, χωρίς να περιορίζει τις ολόφωτες ακτίνες του», λέγει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. ^[5]

Γι’ αυτό και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη, είδε τον Ιησού Χριστόν στο μέσον επτά λυχνιών. 

«Και εκεί επέστρεψα βλέπειν την φωνήν ήτις ελάλει μετ  ἐμοῦ· και επιστρέψας είδον επτά λυχνίας χρυσάς, και εν μέσω των επτά λυχνιών όμοιον υιώ ανθρώπου, ενδεδυμένον ποδήρη και περιεζωσμένον προς τοις μαστοίς ζώνην χρυσήν...». ^[6]

Το θαυμαστόν δε είναι, ότι και μέσα από εκεί ο Θεός, προεικόνιζε τον Ιησούν Χριστόν και το Όνομά Του.

Αν προσέξουμε καλά την επτάφωτο λυχνία θα δούμε ότι υπάρχει ένας κεντρικός κορμός, ο οποίος ενώνει και συγκρατεί τις υπόλοιπες, άλλες έξι λυχνίες. Τις τρεις από αριστερά και τις τρεις από τα δεξιά.

Ο κλάδος του πρώτου λύχνου, επεκτείνεται και ενώνεται με τον κλάδον του τελευταίου λύχνου. Ο κλάδος του δευτέρου λύχνου, επεκτείνεται και ενώνεται με τον κλάδον του προτελευταίου λύχνου. Και ο κλάδος του τρίτου λύχνου επεκτείνεται και ενώνεται με τον κλάδον του πέμπτου λύχνου.

Προσέξτε τώρα!

Εάν αριθμήσουμε τους 7 αυτούς λύχνους με την σειρά, ξεκινώντας από τα αριστερά προς τα δεξιά θα έχουν την αρίθμηση 1,2,3,4,5,6,7.

Εάν τώρα δούμε, σε ποιούς αριθμούς αντιστοιχεί το κάθε ζεύγος των λύχνων που αναφέραμε παραπάνω, θα διαπιστώσουμε το εξής καταπληκτικόν.

Το πρώτο ζεύγος, είναι οι αριθμοί 1 και 7.

Το δεύτερο ζεύγος, είναι οι αριθμοί 2 και 6

Και το τρίτο ζεύγος, είναι οι αριθμοί 3 και 5.

Αν προσθέσουμε τώρα το κάθε ζεύγος, θα έχουμε άθροισμα και στα τρία ζεύγη, (εις τύπον της Αγίας Τριάδος) τον αριθμόν «8».

1+7=8

2+6=8

3+5=8

Δηλαδή, τρία οκτάρια (888) που είναι ο λεξάριθμος του Ονόματος «Ιησούς».

«ΙΗΣΟΥΣ»

Ι=10,

Η=8,

Σ=200,

Ο=70,

Υ=400,

Σ=200

10+8+200+70+400+200=888

Επομένως, το Όνομα ΙΗΣΟΥΣ=888

Ολόκληρη η επτάφωτη λυχνία δηλαδή, συμβολίζει τον ίδιον τον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν και Λόγον του Θεού Πατρός.

Αυτόν που αγκάλιαζε, φώτιζε, οδηγούσε και έσωζε τον Εβραϊκόν λαόν από όλους τους κινδύνους και εχθρούς. Αυτόν, που παρ’ όλον ότι τους είχε από παντού ενημερώσει ότι θα έλθει για να τους σώσει, αυτοί όχι μόνον δεν τον δέχθηκαν, αλλά και τον Σταύρωσαν.

Αλλά εάν προχωρήσουμε, θα βρούμε και άλλους συμβολισμούς.

Εάν προσθέσουμε και πάλιν κάθε ζεύγος των λύχνων με το κεντρικό, το μεσαίον, θα έχουμε τον αριθμόν 12, τρεις φορές.

1+7+4=12

2+6+4=12

3+5+4=12

Δηλαδή, έχουμε εις τύπον και πάλιν της Αγίας Τριάδος, τρία (3) δωδεκάρια (12,12,12).

Σύμφωνα δε με την Αγία Γραφή και την Αποκάλυψη, ^[7] θα μπορούσε να συμβολίζει κάθε ένα από αυτά τα τρία δωδεκάρια:

Πρώτον:

α) Τις 12 φυλές του Ισραήλ, που είναι οι 12 πυλώνες της άνω Ιερουσαλήμ.

β) Τους 12 Αποστόλους, που είναι οι 12 θεμέλιοι λίθοι της άνω Ιερουσαλήμ και

γ) τους 12 καρπούς, έναν κάθε μήνα του έτους, από το δένδρον της Ζωής της άνω Ιερουσαλήμ, που είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Δεύτερον:

α) Τα 12 παιδιά του Ιακώβ,

β) τις 12 φυλές του Ισραήλ και

γ) τους 12 Αποστόλους.

Τρίτον:

α) Τους 12 Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης,

β) τα 12 παιδιά του Ιακώβ και

γ) τους 12 Αποστόλους.

Εάν δε κοιτάξουμε προσεκτικά την Λυχνία, θα δούμε ότι η μεσαία συγκρατεί και ενώνει τις άλλες έξι Λυχνίες. Δηλαδή η κάθε Λυχνία από τις έξι, τρεις αριστερά και τρεις δεξιά, ενώνεται, περνάει από την κεντρική Λυχνία, την «έβδομη».

Θα μπορούσαμε δε να πούμε ότι, οι έξι Λυχνίες είναι οι έξι ημέρες της δημιουργίας, που όλες μαζί ενώνονται και κρατούνται από την έβδομη Λυχνία, δηλαδή την έβδομη ημέρα που είναι το Σάββατο, η κατάπαυση των πάντων, ο θάνατος. Όλη δηλαδή η δημιουργία του Θεού έχει μέρος και μερίδιο, περνάει, θα περάσει θέλει δεν θέλει, από την «εβδόμη», την κατάπαυση, δηλαδή από τον θάνατον.

Να λοιπόν και εδώ, που μέσα από το «μυστήριο» της «Επτάφωτης Λυχνίας» στην Παλαιά Διαθήκη, έχουμε τόσους πολλούς συμβολισμούς και αποκαλύψεις.

Και βέβαια, μέσα σε όλα αυτά και για το θέμα που διαπραγματευόμαστε. Πότε δηλαδή θα έλθει το τέλος του κόσμου και η Δευτέρα Παρουσία. Πόσους αιώνες-χιλιετίες θα υπάρχει ο κόσμος και η ανθρωπότητα.

Όσα και τα μέρη της Επτάφωτης Λυχνίας.

Επτά. Τόσο θα φωτίζει την ανθρωπότητα η Λυχνία και το Φως του Ιησού Χριστού.

Επτά αιώνες. Επτά χιλιετίες.

Μετά, τον όγδοο αιώνα, έρχεται μια άλλη ζωή, μια αιώνια Ζωή, όπου τα πάντα θα είναι καινά, νέα, τα «πάντα και εν πάσι Χριστός». Αμήν. 

Πως λοιπόν, τολμούν να υποστηρίζουν κάποιοι, παρόλα αυτά τα στοιχεία τα οποία μας δίνει η ίδια η Αγία Γραφή, ότι «κανείς δεν γνωρίζει» το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία;

Μπορεί κάποιος τελικά να μας απαντήσει;

--------

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. «Και ελάλησε Κύριος προς Μωυσήν λέγων ∙ 2 ειπόν τοις υιοίς Ισραήλ... 9 Και ποιήσεις κιβωτόν μαρτυρίου εκ ξύλων ασήπτων, δύο πήχεων και ημίσους το μήκος και πήχεως και ημίσους το πλάτος και πήχεως και ημίσους το ύψος... 22 Και ποιήσεις τράπεζαν χρυσήν χρυσίου καθαρού, δύο πήχεων το μήκος και πήχεως το εύρος και πήχεως και ημίσους το ύψος... 30 Και ποιήσεις λυχνίαν εκ χρυσίου καθαρού... 31 εξ δε καλαμίσκοι εκπορευόμενοι εκ πλαγίων, τρεις καλαμίσκοι της λυχνίας εκ του κλίτους του ενός αυτής και τρεις καλαμίσκοι της λυχνίας εκ του κλίτους του δευτέρου. 32 και τρεις κρατήρες εκτετυπωμένοι καρυΐσκους εν τω ενί καλαμίσκω, σφαιρωτήρ και κρίνον ούτω τοις εξ καλαμίσκοις τοις εκπορευομένοις εκ της λυχνίας. 33 και εν τη λυχνία τέσσαρες κρατήρες εκτετυπωμένοι καρυΐσκους εν τω ενί καλαμίσκω σφαιρωτήρες και τα κρίνα αυτής. 34 ο σφαιρωτήρ υπό τους δύο καλαμίσκους εξ αυτής, και σφαιρωτήρ υπό τούς τέσσαρας καλαμίσκους εξ αυτής ούτω τοις εξ καλαμίσκοις τοις εκπορευομένοις εκ της λυχνίας. 35 και εν τη λυχνία τέσσαρες κρατήρες εκτετυπωμένοι καρυΐσκους. 36 οι σφαιρωτήρες και οι καλαμίσκοι εξ αυτής έστωσαν·όλη τορευτή εξ ενός χρυσίου καθαρού. 37 και ποιήσεις τους λύχνους αυτής επτά και επιθήσεις τους λύχνους, και φανούσιν εκ του ενός προσώπου. 38 και τον επαρυστήρα αυτής και τα υποθέματα αυτής εκ χρυσίου καθαρού ποιήσεις. 39 πάντα τα σκεύη ταύτα τάλαντον χρυσίου καθαρού. 40 όρα, ποιήσεις κατά τον τύπον τον δεδειγμένον σοι εν τω όρει».  (Έξοδος ΚΕ  , 1 - 40)

2. «Σκόπει μοι, αγαπητέ, της θείας Γραφής την ακρίβειαν, όπως ουδέν παρέργως τίθησι» (Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου P.G. 54, 444)

3. Ψαλμ. ριη’, 105

4. Αποκ. κα’, 23

5. Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Φιλοκαλία 14Β, 245

6. Αποκ. α’, 12- 13

7. Αποκ. κα’, 12 , 14, 16 και κβ’, 2

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΡΘΡΟ ΣΕ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ

«Καί ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων∙  εἰπὸν τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραήλ... Καὶ ποιήσεις λυχνίαν ἐκ χρυσίου καθαροῦ, τορευτὴν ποιήσεις τὴν λυχνίαν... καὶ ποιήσεις τοὺς λύχνους αὐτῆς ἑπτά».

(Ἔξοδος κε΄, 37)

Ὅπως ὅλοι μας γνωρίζουμε, ὁ Θεός στήν Παλαιά Διαθήκη, διέταξε νά κατασκευάσουν μιά ἑπτάφωτη λυχνία μέ κάποιες συγκεκριμένες προδιαγραφές πού διαβάζουμε στό Κεφάλαιο τῆς Ἐξόδου; ^[1]

Ἦταν ἆρα γε τυχαῖα ὅλα αὐτά ἤ κάτι προεικόνιζαν; Καί ἐπειδή, ὅπως πολύ καλά γνωρίζουμε, τίποτε ἀπολύτως δέν εἶναι τυχαῖο στά λόγια καί στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, «πρόσεχε ἀγαπητέ μου τήν ἀκρίβειαν τῆς θείας Γραφῆς, πῶς τίποτε μέσα σ’ αὐτήν δεν ἔχει τεθεῖ τυχαῖα, χωρίς λόγο καί σκοπό», ^[2] ἄς προσπαθήσουμε μέ τήν βοήθεια Του, νά ἀνακαλύψουμε τά σημαινόμενα.

Ἡ ἑπτάφωτη λυχνία, δέν συμβολίζει τίποτε ἄλλο, παρά τούς «ἑπτά» αἰῶνες (δηλαδή τις 7 χιλιετίες) τοῦ παρόντος κόσμου κατά τούς ὁποίους θά ὑπάρχει τό «φῶς» τοῦ Θεοῦ καί γι’ αὐτό ἡ λυχνία δέν εἶναι οὔτε τρίφωτη, οὔτε πεντάφωτη, οὔτε δεκάφωτη, οὔτε τι ἄλλο, ἀλλά ἑπτάφωτη.

Καί διά μέν τούς Ἑβραίους, τό «φῶς» αὐτό θά εἶναι ἀπό λύχνο, λυχνάρι, «λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου» ^[3]  πού ἴσα-ἴσα θά φωτίζει καί θά φέγγει αὐτούς πού θά τό ἔχουν καί αὐτό μόνον κατά τήν διάρκεια τῆς νύκτας, ἀφοῦ τό φῶς ἑνός λυχναριοῦ χάνεται στό φῶς τῆς ἡμέρας. Ὅπως ἀκριβῶς συνέβαινε μέ τόν Νόμο καί τήν Παλαιά Διαθήκη, πού ἦταν τύπος καί σκιά τῆς Καινῆς καί δέν μποροῦσε νά δικαιώσει, οὔτε νά σώσει κανέναν.

Ἐνῶ, διά τούς πιστούς τῆς χάριτος, τό «φῶς» αὐτό, δέν θά εἶναι ἕνα ἁπλό λυχνάρι πού θά φέγγει μόνον κατά τήν νύκτα, ἀλλά θά εἶναι ἕνας λαμπερός ἥλιος, ὁ νοητός Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος λάμπει ὄχι μόνον ὅπως ὁ αἰσθητός ἥλιος, ἀλλά ἀσυγκρίτως περισσότερον.

«Καὶ ἡ πόλις οὐ χρείαν ἔχει τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης ἵνα φαίνωσιν αὐτῇ· ἡ γὰρ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐφώτισεν αὐτήν, καὶ ὁ λύχνος αὐτῆς τὸ ἀρνίον». ^[4]

«Λύχνο κάλεσε τό γραπτό νόμο, ἐπειδή μέ τίς διάφορες συνθέσεις τῶν σωματικῶν συμβόλων, αἰνιγμάτων καί τύπων σκορπᾶ τεχνικῶς, σάν ἀπό πυρσό, τό καυστικό φῶς τῆς μοχθηρίας τῶν παθῶν σέ ὅσους μέ τήν πράξη πλατύνουν τούς διασκελισμούς τῆς ψυχῆς ἐνάντια στίς ἀντίθετες δυνάμεις, ἐνῶ φῶς κάλεσε τόν πνευματικό νόμο τῆς χάριτος, ἐπειδή ἄτεχνα δείχνει τούς αἰώνιους δρόμους χωρίς τά αἰσθητά σύμβολα, ὅπου βαδίζοντας τό δρόμο του ὁ θεωρητικός νοῦς ὁδηγεῖται στό ἀκρότατο πέρας τῶν ἀγαθῶν, τόν Θεό, χωρίς νά περιορίζει τίς ὁλόφωτες ἀκτίνες του», λέγει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. ^[5]

Γι’ αὐτό καί ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη, εἶδε τόν Ἰησοῦ Χριστόν στό μέσον ἑπτά λυχνιῶν. 

«Καὶ ἐκεῖ ἐπέστρεψα βλέπειν τὴν φωνὴν ἥτις ἐλάλει μετ᾿ ἐμοῦ· καὶ ἐπιστρέψας εἶδον ἑπτὰ λυχνίας χρυσᾶς, καὶ ἐν μέσῳ τῶν ἑπτὰ λυχνιῶν ὅμοιον υἱῷ ἀνθρώπου, ἐνδεδυμένον ποδήρη καὶ περιεζωσμένον πρὸς τοῖς μαστοῖς ζώνην χρυσῆν...». ^[6]

Τό θαυμαστόν δέ εἶναι, ὅτι καί μέσα ἀπό ἐκεῖ ὁ Θεός, προεικόνιζε τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί τό Ὄνομά Του.

Ἄν προσέξουμε καλά τήν ἑπτάφωτο λυχνία θά δοῦμε ὅτι ὑπάρχει ἕνας κεντρικός κορμός, ὁ ὁποῖος ἑνώνει καί συγκρατεῖ τίς ὑπόλοιπες, ἄλλες ἕξι λυχνίες. Τίς τρεῖς ἀπό ἀριστερά καί τίς τρεῖς ἀπό τά δεξιά.

Ὁ κλάδος τοῦ πρώτου λύχνου, ἐπεκτείνεται καί ἑνώνεται μέ τόν κλάδον τοῦ τελευταίου λύχνου. Ὁ κλάδος τοῦ δευτέρου λύχνου, ἐπεκτείνεται καί ἑνώνεται μέ τόν κλάδον τοῦ προτελευταίου λύχνου. Καί ὁ κλάδος τοῦ τρίτου λύχνου ἐπεκτείνεται καί ἑνώνεται μέ τόν κλάδον τοῦ πέμπτου λύχνου.

Προσέξτε τώρα!

Ἐάν ἀριθμήσουμε τούς 7 αὐτούς λύχνους μέ τήν σειρά, ξεκινῶντας ἀπό τά ἀριστερά πρός τά δεξιά θά ἔχουν τήν ἀρίθμηση 1,2,3,4,5,6,7.

Ἐάν τώρα δοῦμε, σέ ποιούς ἀριθμούς ἀντιστοιχεῖ τό κάθε ζεῦγος τῶν λύχνων πού ἀναφέραμε παραπάνω, θά διαπιστώσουμε τό ἑξῆς καταπληκτικόν.

Τό πρῶτο ζεῦγος, εἶναι οἱ ἀριθμοί 1 καί 7.

Τό δεύτερο ζεῦγος, εἶναι οἱ ἀριθμοί 2 καί 6

Καί τό τρίτο ζεῦγος, εἶναι οἱ ἀριθμοί 3 καί 5.

Ἄν προσθέσουμε τώρα τό κάθε ζεῦγος, θά ἔχουμε ἄθροισμα καί στά τρία ζεύγη, (εἰς τύπον τῆς Ἁγίας Τριάδος) τόν ἀριθμόν «8».

1+7=8

2+6=8

3+5=8

Δηλαδή, τρία ὀκτάρια (888) πού εἶναι ὁ λεξάριθμος τοῦ Ὀνόματος «Ἰησοῦς».

«ΙΗΣΟΥΣ»

Ι=10,

Η=8,

Σ=200,

Ο=70,

Υ=400,

Σ=200

10+8+200+70+400+200=888

Ἑπομένως, τό Ὄνομα ΙΗΣΟΥΣ=888

Ὁλόκληρη ἡ ἑπτάφωτη λυχνία δηλαδή, συμβολίζει τόν ἴδιον τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Αὐτόν πού ἀγκάλιαζε, φώτιζε, ὁδηγοῦσε καί ἔσωζε τόν Ἑβραϊκόν λαόν ἀπό ὅλους τούς κινδύνους καί ἐχθρούς. Αὐτόν, πού παρ’ ὅλον ὅτι τούς εἶχε ἀπό παντοῦ ἐνημερώσει ὅτι θά ἔλθει γιά νά τούς σώσει, αὐτοί ὄχι μόνον δέν τόν δέχθηκαν, ἀλλά καί τόν Σταύρωσαν.

Ἀλλά ἐάν προχωρήσουμε, θά βροῦμε καί ἄλλους συμβολισμούς.

Ἐάν προσθέσουμε καί πάλιν κάθε ζεῦγος τῶν λύχνων μέ τό κεντρικό, τό μεσαῖον, θά ἔχουμε τόν ἀριθμόν 12, τρεῖς φορές.

1+7+4=12

2+6+4=12

3+5+4=12

Δηλαδή, ἔχουμε εἰς τύπον καί πάλιν τῆς Ἁγίας Τριάδος, τρία (3) δωδεκάρια (12,12,12).

Σύμφωνα δέ μέ τήν Ἁγία Γραφή καί τήν Ἀποκάλυψη, ^[7] θά μποροῦσε νά συμβολίζει κάθε ἕνα ἀπό αὐτά τά τρία δωδεκάρια:

Πρῶτον:

α) Τίς 12 φυλές τοῦ Ἰσραήλ, πού εἶναι οἱ 12 πυλῶνες τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ.

β) Τούς 12 Ἀποστόλους, πού εἶναι οἱ 12 θεμέλιοι λίθοι τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ καί

γ) τούς 12 καρπούς, ἕναν κάθε μῆνα τοῦ ἔτους, ἀπό τό δένδρον τῆς Ζωῆς τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ, πού εἶναι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός.

Δεύτερον:

α) Τά 12 παιδιά τοῦ Ἰακώβ,

β) τίς 12 φυλές τοῦ Ἰσραήλ καί

γ) τούς 12 Ἀποστόλους.

Τρίτον:

α) Τούς 12 Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης,

β) τά 12 παιδιά τοῦ Ἰακώβ καί

γ) τούς 12 Ἀποστόλους.

Ἐάν δέ κοιτάξουμε προσεκτικά τήν Λυχνία, θά δοῦμε ὅτι ἡ μεσαία συγκρατεῖ καί ἑνώνει τίς ἄλλες ἕξι Λυχνίες. Δηλαδή ἡ κάθε Λυχνία ἀπό τίς ἕξι, τρεῖς ἀριστερά καί τρεῖς δεξιά, ἑνώνεται, περνάει ἀπό τήν κεντρική Λυχνία, τήν «ἕβδομη».

Θά μπορούσαμε δέ νά ποῦμε ὅτι, οἱ ἕξι Λυχνίες εἶναι οἱ ἕξι ἡμέρες τῆς δημιουργίας, πού ὅλες μαζί ἑνώνονται καί κρατοῦνται ἀπό τήν ἕβδομη Λυχνία, δηλαδή τήν ἕβδομη ἡμέρα πού εἶναι τό Σάββατο, ἡ κατάπαυση τῶν πάντων, ὁ θάνατος. Ὅλη δηλαδή ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ ἔχει μέρος καί μερίδιο, περνάει, θά περάσει θέλει δέν θέλει, ἀπό τήν «ἑβδόμη», τήν κατάπαυση, δηλαδή ἀπό τόν θάνατον.

Νά λοιπόν καί ἐδῶ, πού μέσα ἀπό τό «μυστήριο» τῆς «Ἑπτάφωτης Λυχνίας» στήν Παλαιά Διαθήκη, ἔχουμε τόσους πολλούς συμβολισμούς καί ἀποκαλύψεις.

Καί βέβαια, μέσα σέ ὅλα αὐτά καί γιά τό θέμα πού διαπραγματευόμαστε. Πότε δηλαδή θά ἔλθει τό τέλος τοῦ κόσμου καί ἡ Δευτέρα Παρουσία. Πόσους αἰῶνες-χιλιετίες θά ὑπάρχει ὁ κόσμος καί ἡ ἀνθρωπότητα.

Ὅσα καί τά μέρη τῆς Ἑπτάφωτης Λυχνίας.

Ἑπτά. Τόσο θά φωτίζει τήν ἀνθρωπότητα ἡ Λυχνία καί τό Φῶς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἑπτά αἰῶνες. Ἑπτά χιλιετίες.

Μετά, τόν ὄγδοο αἰῶνα, ἔρχεται μιά ἄλλη ζωή, μιά αἰώνια Ζωή, ὅπου τά πάντα θά εἶναι καινά, νέα, τά «πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός». Ἀμήν. 

Πῶς λοιπόν, τολμοῦν νά ὑποστηρίζουν κάποιοι, παρόλα αὐτά τά στοιχεῖα τά ὁποῖα μᾶς δίνει ἡ ἴδια ἡ Ἁγία Γραφή, ὅτι «κανείς δέν γνωρίζει» τό πότε θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία; Μπορεῖ κάποιος τελικά νά μᾶς ἀπαντήσει;

--------

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

1. «Καί ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων ∙ 2 εἰπὸν τοῖς υἱοῖς Ισραήλ... 9 Καὶ ποιήσεις κιβωτὸν μαρτυρίου ἐκ ξύλων ἀσήπτων, δύο πήχεων καὶ ἡμίσους τὸ μῆκος καὶ πήχεως καὶ ἡμίσους τὸ πλάτος καὶ πήχεως καὶ ἡμίσους τὸ ὕψος... 22 Καὶ ποιήσεις τράπεζαν χρυσῆν χρυσίου καθαροῦ, δύο πήχεων τὸ μῆκος καὶ πήχεως τὸ εὖρος καὶ πήχεως καὶ ἡμίσους τὸ ὕψος... 30 Καὶ ποιήσεις λυχνίαν ἐκ χρυσίου καθαροῦ... 31 ἓξ δὲ καλαμίσκοι ἐκπορευόμενοι ἐκ πλαγίων, τρεῖς καλαμίσκοι τῆς λυχνίας ἐκ τοῦ κλίτους τοῦ ἑνὸς αὐτῆς καὶ τρεῖς καλαμίσκοι τῆς λυχνίας ἐκ τοῦ κλίτους τοῦ δευτέρου. 32 καὶ τρεῖς κρατῆρες ἐκτετυπωμένοι καρυΐσκους ἐν τῷ ἑνὶ καλαμίσκῳ, σφαιρωτὴρ καὶ κρίνον οὕτω τοῖς ἓξ καλαμίσκοις τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τῆς λυχνίας. 33 καὶ ἐν τῇ λυχνίᾳ τέσσαρες κρατῆρες ἐκτετυπωμένοι καρυΐσκους ἐν τῷ ἑνὶ καλαμίσκῳ σφαιρωτῆρες καὶ τὰ κρίνα αὐτῆς. 34 ὁ σφαιρωτὴρ ὑπὸ τοὺς δύο καλαμίσκους ἐξ αὐτῆς, καὶ σφαιρωτὴρ ὑπὸ τούς τέσσαρας καλαμίσκους ἐξ αὐτῆς οὕτω τοῖς ἓξ καλαμίσκοις τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τῆς λυχνίας. 35 καὶ ἐν τῇ λυχνίᾳ τέσσαρες κρατῆρες ἐκτετυπωμένοι καρυΐσκους. 36 οἱ σφαιρωτῆρες καὶ οἱ καλαμίσκοι ἐξ αὐτῆς ἔστωσαν·ὅλη τορευτὴ ἐξ ἑνὸς χρυσίου καθαροῦ. 37 καὶ ποιήσεις τοὺς λύχνους αὐτῆς ἑπτά καὶ ἐπιθήσεις τοὺς λύχνους, καὶ φανοῦσιν ἐκ τοῦ ἑνὸς προσώπου. 38 καὶ τὸν ἐπαρυστῆρα αὐτῆς καὶ τὰ ὑποθέματα αὐτῆς ἐκ χρυσίου καθαροῦ ποιήσεις. 39 πάντα τὰ σκεύη ταῦτα τάλαντον χρυσίου καθαροῦ. 40 ὅρα, ποιήσεις κατὰ τὸν τύπον τὸν δεδειγμένον σοι ἐν τῷ ὄρει».  (Ἔξοδος ΚΕ΄ , 1 - 40)