Ο ΔΑΝΙΗΛ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ 

 Πρώτη δημοσίευσις 17 /12/2012

«Και από καιρού παραλλάξεως του ενδελεχισμού και του
δοθήναι βδέλυγμα ερημώσεως ημέραι χίλιαι διακόσιαι ενενήκοντα. μακάριος ο υπομένων και φθάσας εις
ημέρας χιλίας τριακοσίας τριάκοντα πέντε».

(Δανιήλ ιβ΄, 11-13)

Το ΙΒ΄  Κεφάλαιον του Προφήτη Δανιήλ

«Και εν τω καιρώ εκείνω αναστήσεται Μιχαήλ ο άρχων ο μέγας, ο εστηκώς επί τους υιούς του λαού σου· και έσται καιρός θλίψεως, θλίψις οία ου γέγονεν αφ’ ου γεγένηται έθνος εν τη γη έως του καιρού εκείνου· και εν τω καιρώ εκείνω σωθήσεται ο λαός σου, πας ο γεγραμμένος εν τη βίβλω· 2 και πολλοί των καθευδόντων εν γης χώματι εξεγερθήσονται, ούτοι εις ζωήν αιώνιον και ούτοι εις ονειδισμόν και εις αισχύνην αιώνιον. 3 και οι συνιέντες εκλάμψουσιν ως η λαμπρότης του στερεώματος και από των δικαίων των πολλών ως οι αστέρες εις τους αιώνας και έτι. 4 και συ, Δανιήλ, έμφραξον τους λόγους και σφράγισον το βιβλίον έως καιρού συντελείας, έως διδαχθώσι πολλοί και πληθυνθή η γνώσις.  5 Και είδον εγώ Δανιήλ και ιδού δύο έτεροι ειστήκεισαν, εις εντεύθεν του χείλους του ποταμού και εις εντεύθεν του χείλους του ποταμού. 6 και είπε τω ανδρί τω ενδεδυμένω τα βαδδίν, ος ην επάνω του ύδατος του ποταμού· έως πότε το πέρας ων είρηκας των θαυμασίων; 7 και ήκουσα του ανδρός του ενδεδυμένου τα βαδδίν, ος ην επάνω του ύδατος του ποταμού, και ύψωσε την δεξιάν αυτού και την αριστεράν αυτού εις τον ουρανόν και ώμοσεν εν τω ζώντι εις τον αιώνα, ότι εις καιρόν καιρών και ήμισυ καιρού· εν τω συντελεσθήναι διασκορπισμόν γνώσονται πάντα ταύτα. 8 και εγώ ήκουσα και ου συνήκα και είπα· Κυριε, τι τα έσχατα τούτων; 9 και είπε· δεύρο Δανιήλ, ότι εμπεφραγμένοι και εσφραγισμένοι οι λόγοι, έως καιρού πέρας· 10 εκλεγώσι και εκλευκανθώσι και πυρωθώσι και αγιασθώσι πολλοί, και ανομήσωσιν άνομοι· και ου συνήσουσι πάντες άνομοι, και οι νοήμονες συνήσουσι. 11 και από καιρού παραλλάξεως του ενδελεχισμού και του δοθήναι βδέλυγμα ερημώσεως ημέραι χίλιαι διακόσιαι ενενήκοντα. 12 μακάριος ο υπομένων και φθάσας εις ημέρας χιλίας τριακοσίας τριάκοντα πέντε. 13 και συ δεύρο και αναπαύου· έτι γαρ ημέραι και ώραι εις αναπλήρωσιν συντελείας, και αναστήση εις τον κλήρόν σου, εις συντέλειαν ημερών».

Ερμηνεία του ΙΒ΄Κεφ. από τις Εκδόσεις «ΣΩΤΗΡ»

1 Και κατά τον κρίσιμον εκείνον καιρόν θα εμφανισθή ο μέγας αρχάγγελος Μιχαήλ, ο προστάτης, βοηθός και υπερασπιστής των ανθρώπων του Ιουδαϊκού λαού σου. Η περίοδος εκείνη θα είναι εποχή μεγάλης θλίψεως· θλίψεως τέτοιας, ομοία της οποίας δεν έγινε από τότε που εφάνησαν έθνη ανθρώπων επάνω εις την γην, μέχρι της εποχής εκείνης. Όταν όμως έλθη η εποχή της μεγάλης θλίψεως, θα σωθούν από τον λαόν σου εκείνοι οι οποίοι είναι γραμμένοι εις το βιβλίον της ζωής (βιβλίον των σεσωσμένων).

2 Πολλοί δε από εκείνους (ή κατ’ άλλους: όλοι) οι οποίοι έχουν κοιμηθή τον ύπνον του θανάτου και είναι θαμμένοι εις το χώμα των τάφων, θα εγερθούν, άλλοι μεν εις ζωήν αιώνιον, άλλοι δε εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιωνίαν.

3 Και οι κατά Θεόν σοφοί, οι πιστοί, όσοι έζησαν σύμφωνα με το άγιον θέλημα του Θεού, θα δοξασθούν και θα λάμψουν με λαμπρότητα του ουρανίου στερεώματος· πολλοί δε από τους δικαίους θα λάμψουν ωσάν τους αστέρες εις τους αιώνας των αιώνων.

4 Και συ, Δανιήλ, κλείσε, απόκρυψε τους λόγους αυτούς και σφράγισε το βιβλίον μέχρι το τέλος του καθωρισμένου από τον Θεόν καιρού. Τότε, μετά την αποσφράγισιν του βιβλίου τούτου και από τις περιεχόμενες εις το βιβλίον τούτο προφητείες, οι οποίες θα εκπληρώνωνται, θα διδαχθούν πολλοί· και έτσι θα αυξηθή και θα γίνη σαφέστερη η γνώσις του αγίου θελήματος του Θεού.

5 Κατόπιν εγώ ο Δανιήλ παρετήρησα, και ιδού! Δύο άλλοι άνδρες εστέκοντο όρθιοι, ο μεν ένας εις την μίαν όχθην του ποταμού, ο δε άλλος εις την απέναντι όχθην του ποταμού.

6 Και ο ένας από αυτούς είπεν εις τον άνδρα ο οποίος ήταν ντυμένος με ένδυμα λινόν και ευρίσκετο επάνω εις το νερό του ποταμού: «Πότε θα έλθη το τέλος, η εκπλήρωσις των θαυμασίων γεγονότων (προφητειών) περί των οποίων ωμίλησες;»

7 Τότε άκουσα τον άνδρα που ήταν ντυμένος με ένδυμα λινόν και ευρίσκετο επάνω εις το νερό του ποταμού, ο οποίος ύψωσε το δεξί και το αριστερόν του χέρι εις τον ουρανόν και ωρκίσθη εις τον Θεόν που ζη εις τον αιώνα, να απαντά και να λέγη: «Η εκπλήρωσις των θαυμασίων γεγονότων θα πραγματοποιηθή εις ένα (έτος) και (ακόμη) δύο (έτη) και ήμισυ επί πλέον (έτος), (δηλαδή εις 3,5 έτη)· όταν ολοκληρωθή και λάβη τέλος ο διωγμός και ο διασκορπισμός του Ισραηλιτικού λαού, τότε θα εννοήσουν το περιεχόμενον και την αλήθειαν όλων αυτών των προφητειών».

8 Εγώ δε, ο Δανιήλ, άκουσα την απάντησιν αυτήν, αλλά δεν εννόησα το ακριβές περιεχόμενόν της και ερώτησα: «Κύριε, πότε θα έλθη και ποίον θα είναι το τέλος αυτών των πραγμάτων;»

9 Και ο Άγγελος μου είπεν: «Έλα τώρα, Δανιήλ, μην ασχολήσαι με αυτό το ζήτημα· διότι οι λόγοι αυτοί θα παραμένουν κλεισμένοι (μυστικοί) και σφραγισμένοι, μέχρις ότου έλθη το τέλος του καθωρισμένου από τον Κύριον χρόνου, οπότε και θα αποκαλυφθούν.

10 Μέχρι τότε, δια των δοκιμασιών και των θλίψεων, οι οποίες προελέχθησαν, οι πιστοί και αφωσιωμένοι εις τον Θεόν θα φανούν και θα αναδειχθούν· θα λευκανθούν (θα γίνουν λευκοί, καθαροί και λαμπροί), θα καθαρισθούν (όπως καθαρίζεται το πολύτιμον μέταλλον εις την φωτιά) και πολλοί θα γίνουν άγιοι. Αλλά και οι ασεβείς και άνομοι θα γίνουν περισσότερο ασεβείς και θα επιμείνουν περισσότερον εις την ανομίαν. Κανείς δε από τους ασεβείς και τους ανόμους δεν θα εννοήση ποτέ και τίποτε από όσα έχουν προφητευθή· οι ευσεβείς όμως, οι εξαγνισμένοι και οι κατά Θεόν σοφοί θα τα εννοήσουν.

11 Από τη ημέραν κατά την οποίαν θα καταργηθή η προσφορά της καθημερινής (συνεχούς) θυσίας εις τον Ναόν και θα στηθή το μισητόν και βέβηλον σίχαμα, στην Ιερουσαλήμ, θα περάσουν χίλιες διακόσιες ενενήντα ημέρες δοκιμασίας του λαού».

12 «Μακάριος και πανευτυχής θα είναι εκείνος ο οποίος εις τις θλίψεις και δοκιμασίες που προαναφέρθησαν θα δείξη υπομονήν και θα κατορθώση να φθάση εις το τέλος των χιλίων τριακοσίων τριάντα πέντε ημερών.

13 Συ όμως, Δανιήλ, προχώρει τον δρόμον σου με πίστιν και αναπαύου· διότι απομένουν ακόμη (πολλά) χρόνια και καιροί δια να συμπληρωθή η χρονική περίοδος κατά την οποίαν θα έλθη η συντέλεια του κόσμου. Τότε θα αναστηθής και συ εις την ένδοξον και μακαρίαν σύναξιν και ομήγυριν της κληρονομίας (του λαού) σου, κατά τον καιρόν της συντελείας του κόσμου· (ή, κατ’ άλλην ερμηνείαν:θα αναστηθής και συ μαζί με τον λαόν σου, δια να λάβης το μερίδιον της αιωνίου αμοιβής, η οποία σου επιφυλάσσεται μετά θάνατον). 

(Μετάφραση υπό Βασιλειάδη – Εκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)

 ................................................................................................

(Ακριβώς τα ίδια αναφέρει και η μετάφραση του Ι. Κολιτσάρα – από τις Εκδόσεις «Η ΖΩΗ»)

Εδώ, μεταφέραμε σκοπίμως τις δύο αυτές ερμηνείες του ΙΒ΄  Κεφαλαίου του Προφήτου Δανιήλ, που έχουν γίνει από δύο, έγκριτους θεολόγους των γνωστών αδελφοτήτων «Η ΖΩΗ» και «Ο ΣΩΤΗΡ» και οι οποίες, ερμηνείες, είναι εγκεκριμένες και αποδεκτές όχι μόνον από τις δύο αυτές αδελφότητες, αλλά και από την Ι. Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος και από το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως.

Πρώτον μεν, για να μην μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι όλα αυτά που αναφέρονται στο Κεφάλαιο αυτό και στις ερμηνείες είναι δικά μου, τα γράφω από μόνος μου και ότι τα έκοψα και τα έραψα στα μέτρα μου και δεύτερον, για να δείτε ότι και οι δύο αυτές ερμηνείες των αδελφοτήτων, συμφωνούν μεταξύ τους, για τα όσα αναφέρει ο Δανιήλ για το Τέλος του Κόσμου.

Η ταπεινότης μου, απλώς το μόνο που πράττει είναι να επισημαίνει κάποια σημεία και να τα αναλύει λίγο περισσότερο. Η ουσία όμως είναι η ίδια. Μία και η αυτή. Ότι στο Κεφάλαιο αυτό ο Προφήτης Δανιήλ μιλάει σαφέστατα και λεπτομερώς, για το τι θα γίνει στα έσχατα χρόνια και στο τέλος του κόσμου.

Μας λέει δε με απλά λόγια, ότι τότε, λίγο πριν γίνει η ανάσταση των νεκρών και η κρίση του κόσμου, δηλαδή το τέλος του κόσμου και η Δευτέρα Παρουσία, θα προηγηθεί μία πολύ μεγάλη θλίψη σε ολόκληρο τον κόσμο που ουδέποτε μέχρι τότε θα έχει ξαναγίνει. (στίχος 1-3)

Αυτή η θλίψη δεν είναι άλλη από την ίδια θλίψη που αναφέρει και ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου που θα γίνει στον καιρό του Αντιχρίστου, λίγο πριν το τέλος του κόσμου. (Ματθ. κδ’, 21)

Τότε λοιπόν, τον καιρό εκείνο λέγει ο Δανιήλ, θα σωθεί ο λαός του, το Ισραήλ. Ας θυμηθούμε εδώ και τον Απόστολο Παύλο που μιλάει και αυτός για την επιστροφή και σωτηρία όλου του Ισραήλ σαν έθνος (Ρωμ. ια , 25).

Σε ερώτηση δε, πότε ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά, σε ποιόν καιρό και σε ποιό έτος, (στιχ. 6) ο άνδρας, ο οποίος εφορούσε ένδυμα λινόν και ήτο επάνω από το νερό του ποταμού, του απαντάει ότι όλα αυτά θα γίνουν, όταν έλθουν τα 3,5 χρόνια της θλίψεως, (στιχ. 7) που δεν είναι άλλα από τα τελευταία 3,5 χρόνια του Αντιχρίστου, όπως ερμηνεύουν όλοι οι Άγιοι Πατέρες μας το σημείο αυτό.

Όταν δε στην συνέχεια ο Δανιήλ λέγει, ότι δεν κατάλαβε αυτά που άκουσε, σχετικά με το πότε θα σωθεί ο λαός του, ο άνδρας αυτός του επαναλαμβάνει ξανά ότι: «έλα τώρα Δανιήλ μην επιμένεις, μην ασχολείσαι με αυτά, σου είπα ότι όλα αυτά είναι καλά κρυμμένα και σφραγισμένα μυστικά, μέχρις ότου να έλθη ο κατάλληλος καιρός και το πλήρωμα του χρόνου. Τότε θα επιτρέψει ο Θεός κάποιοι να τα κατανοήσουν όλα αυτά τα κεκρυμμένα και σφραγισμένα μυστήρια, για να τα αποκαλύψουν έπειτα και στους υπολοίπους και έτσι να γίνουν αντιληπτά και κατανοητά από όλους τους ευσεβείς και "νοήμονες". Δυστυχώς όμως όλοι οι άλλοι, δεν πρόκειται ούτε να πιστέψουν, ούτε να κατανοήσουν τίποτε απ’ όλα αυτά τα θαυμάσια». (στ. 8-10)

Έπειτα όμως βλέπουμε, ότι ο Θεός τελικά αποκαλύπτει στον Δανιήλ το πότε ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά. Προφανώς επειδή αγαπούσε πάρα πολύ τον Δανιήλ, που ήταν πολύ ενάρετος, εκλεκτός και «ανήρ επιθυμιών» και δεν ήθελε να τον αφήσει σε αγωνία και λυπημένο, χωρίς τελικά να του δώσει μια απάντηση στο επίμονο ερώτημα του που ήταν το, «πότε θα γίνουν όλα αυτά Κύριε»; (στ. 8) δηλαδή, σε ποιούς χρόνους και καιρούς, σε ποιό έτος θα γίνουν όλα αυτά που μου είπες προηγουμένως σχετικά με την μεγάλη θλίψη, την σωτηρία του λαού μου, την  Ανάσταση των νεκρών, την Κρίση και ανταπόδοση και την Συντέλεια του κόσμου;

Αλλά βέβαια και επειδή έπρεπε να υπάρχουν καταγεγραμμένα όλα αυτά μέσα στην Αγία Γραφή προκειμένου να αποκαλυφθούν, όταν θα έλθει το πλήρωμα του χρόνου.

Τότε ο Δανιήλ κατάλαβε μεν όλα αυτά που άκουσε, δεν τα αποκάλυψε όμως, αφού όπως λέει και ξαναλέει στο συγκεκριμένο αυτό κεφάλαιο, όλα αυτά έπρεπε να είναι σφραγισμένα μέχρι λίγο πριν το τέλος του κόσμου.

Ταπεινά λοιπόν πιστεύω ότι, επειδή η Συντέλεια έρχεται σε λίγα χρόνια, το πλήρωμα του χρόνου ήλθε και ο Θεός φανέρωσε, («ξεσφράγισε») όλα αυτά τα μυστήρια γύρω από τα έσχατα χρόνια, τον Αντίχριστο και την Δευτέρα Παρουσία Του και τα αποκαλύπτει σιγά-σιγά στους δικούς Του ανθρώπους, στους «νοήμονες» («και οι νοήμονες συνήσουσι» στ. 10), αλλά και σε όσους θέλουν να τα ακούσουν και να τα δεχθούν.

«Και προσελθόντες οι Μαθηταί είπον αυτώ. Διατί εν παραβολαίς λαλείς αυτοίς; Ο δε  αποκριθείς είπεν αυτοίς. Ότι υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, εκείνοις δε ου δέδοται». ^[86]

«Σοφίαν δε λαλούμεν εν τοις τελείοις, σοφίαν δε ου του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου των καταργουμένων· αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού εν μυστηρίω, την αποκεκρυμμένην, ην προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών, ην ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου έγνωκεν... ημίν δε ο Θεός απεκάλυψε δια του Πνεύματος αυτού». ^[87]

Οι υπόλοιποι, δυστυχώς, όχι μόνον δεν θα πιστέψουν και δεν θα καταλάβουν όπως λέγει η Γραφή («και ου συνήσουσι πάντες άνομοι...»), αλλά και θα χλευάσουν και θα ειρωνευτούν και θα συκοφαντήσουν και άλλα πολλά. Το ίδιο δηλαδή που γινόταν και στις ημέρες του Νώε, «ώσπερ δε αι ημέραι του Νώε, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου». ^[88]

Λέγει πολύ εύστοχα και χαρακτηριστικά, ο λόγιος Μοναχός του 9^ου αιώνος Γεώργιος ο Αμαρτωλός:

«Διότι ο Νώε επειδή είχε απομείνει ο μόνος δίκαιος και αγαθός, ανάμεσα σε τόσο πολύ πλήθος αμαρτωλών, ακάθαρτων και μοχθηρών ανθρώπων, αναγκαζόταν καθημερινά να δέχεται και να υπομένει στο έπακρον τους γέλωτες, τους χλευασμούς, τις κοροϊδίες και άλλα πολλά παρόμοια, ιδιαίτερα δε μάλιστα, όταν τους έλεγε καθημερινά για την μεγάλη συμφορά και ολοκληρωτική καταστροφή που πρόκειται να έλθει σ’ αυτούς, λόγω των αμαρτιών τους, φτιάχνοντας μάλιστα ταυτόχρονα την κιβωτόν, επί εκατό ολόκληρα έτη. Δυστυχώς όμως παρόλα αυτά δεν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ  μέσα στα εκατό αυτά χρόνια που να πιστεύσει τον Νώε για όλα εκείνα που τους έλεγε επί καθημερινής βάσεως...». ^[89]

Έτσι λοιπόν εδώ, ξεκάθαρα μας λέγει ο Δανιήλ ότι, όλα αυτά τα μυστήρια σχετικά με το Τέλος του κόσμου και την Δευτέρα Παρουσία, αλλά και το πότε ακριβώς θα γίνουν, θα είναι μεν «σφραγισμένα», αλλά λίγο πριν την Συντέλεια θα ξεσφραγιστούν και θα αποκαλυφθούν σε κάποιους συνετούς και «νοήμονες».

Το ίδιο βέβαια ακριβώς, αναφέρει και ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας ερμηνεύοντας το δέκατο Κεφάλαιο της Αποκαλύψεως:

«Ο Προφήτης Δανιήλ μας διδάσκει ότι όλα αυτά τα μυστήρια είναι απόκρυφα, κλεισμένα και σφραγισμένα, μέχρι τα τελευταία χρόνια του κόσμου, όπου τότε θα ξεσφραγιστούν, θα αποκαλυφθούν και θα κατανοηθούν πλήρως και τελείως σε όλο τους το μεγαλείο, από κάποιους ευσεβείς». ^[90]

Και βέβαια όπως ήδη είδαμε, συμφωνούν σ’ αυτό το σημείο και οι δύο ερμηνείες («ΣΩΤΗΡ» και «ΖΩΗ») που καταχωρήσαμε ανωτέρω.

Βλέπετε λοιπόν εσείς εδώ, να λέει πουθενά, ότι κανείς ποτέ δεν πρόκειται να μάθει τίποτε και ότι ο Θεός δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να αποκαλύψει σε κανέναν τους «χρόνους και καιρούς», για το πότε ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά;  Αντιθέτως μάλιστα! 

Ο Θεός εδώ, μιλώντας στον Προφήτη Δανιήλ είναι σαφέστατος. Λέει ότι λίγο πριν το τέλος θα ξεσφραγίσει όλα αυτά και θα τα ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ σε κάποιους «νοήμονες», σε κάποιους που Εκείνος θα διαλέξει και θα θελήσει να τα αντιληφθούν και να τα μεταδώσουν και σε άλλους. (στ. 9-11)

Πως είναι δυνατόν λοιπόν ο Θεός, να λέγει στον προφήτη Δανιήλ ρητά και κατηγορηματικά, ότι λίγο πριν το τέλος θα ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ όλα αυτά τα μυστήρια και κάποιοι να πιστεύουν και να ισχυρίζονται, ότι δεν μπορεί να γνωρίζει κανένας, «ουδείς γνωρίζει», αλλά και ούτε πρόκειται να γνωρίσει; Εκτός βέβαια εάν αυτοί τελικά γνωρίζουν καλύτερα και περισσότερα από τον Προφήτη και τον Θεόν!...

Ίσως βέβαια μετά από την κυκλοφορία του ταπεινού αυτού βιβλίου, να αναγκαστούν να αλλάξουν «τροπάριο» και να λένε ότι, ναι μεν δεν ισχύει το «ουδείς γνωρίζει η θα γνωρίσει», αφού όπως λέει ο Δανιήλ και ο Θεός «κάποιοι» λίγο πριν το τέλος θα «ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ», αλλά, δεν έχει έλθει ακόμη αυτό το τέλος, ούτε και μπορεί να ξέρει κανείς πότε θα έλθει.

Αυτό όμως, είναι κάτι άλλο και τελείως διαφορετικό από αυτό που λέγανε μέχρι σήμερα, ότι έχω δηλαδή άδικο και κάνω λάθος, επειδή η Γραφή είναι «σαφέστατη» στο θέμα αυτό και λέγει ότι «ουδείς γνωρίζει».

Και βέβαια στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει αυτοί τώρα να μας βεβαιώσουν και να μας αποδείξουν, από που γνωρίζουν, ότι δεν είναι τώρα το τέλος του κόσμου και είναι μετά από τόσα χρόνια η πολλά χρόνια.

Ας επανέλθουμε όμως.

Τι απαντάει λοιπόν ο άνδρας με το λινόν ένδυμα, στο ερώτημα του Δανιήλ για το ΠΟΤΕ θα γίνουν όλα αυτά;

Ότι από την ημέρα που θα σταματήσει η καθημερινή θυσία των Εβραίων και θα στηθεί το βδέλυγμα της ερημώσεως στον χώρο που ήταν ο Ναός του Σολομώντος, θα περάσουν 1.290 ημέρες. Μακάριος και ευτυχισμένος θα είναι όποιος φθάσει τις 1.335 ημέρες. (στιχ. 11-12)

Η ερώτηση του Δανιήλ, συγκεκριμένη:

«ΠΟΤΕ; Ποιό έτος; Μετά από πόσα χρόνια θα σωθεί ο λαός μου;»

Η απάντηση του Θεού και αυτή συγκεκριμένη και σαφέστατη:

«Όταν θα περάσουν 1.290 και 1.335 ημέρες».

Δηλαδή στο σύνολον, 2.625 ημέρες. (1.290+1.335=2.625)

Όπως γνωρίζουμε όμως από άλλα σημεία της Αγίας Γραφής, ο Θεός μας έχει πει, ότι η μία ημέρα ισούται με ένα έτος.

α) «Και κοιμηθήση επί το πλευρόν σου το δεξιόν και λήψη τας αδικίας του οίκου Ιούδα τεσσαράκοντα ημέρας. ημέραν εις ενιαυτόν τέθεικά σοι». ^[91]

β) «Οι δε υιοί υμών έσονται νεμόμενοι εν τη ερήμω τεσσαράκοντα έτη και ανοίσουσι την πορνείαν υμών, έως αν αναλωθή τα κώλα υμών εν τη ερήμω, κατά τον αριθμό των ημερών, όσας κατεσκέψασθε την γην, τεσσαράκοντα ημέρας, ημέραν του ενιαυτού λήψεσθε τας αμαρτίας υμών τεσσαράκοντα έτη και γνώσεσθε τον θυμόν της οργής μου». ^[92]

γ) «Λέγει λοιπόν ο άγγελος, στον Δανιήλ, ότι και η Ιερουσαλήμ θα οικοδομηθεί ξανά και ο λαός του θα επανέλθει πίσω και θα κατοικήσουν στην Ιερουσαλήμ επί τετρακόσια ενενήντα έτη. Διότι οι εβδομήκοντα εβδομάδες που είδε εις αυτόν τον αριθμόν συμψηφίζονται τον 490. Βέβαια την μία ημέραν θα την υπολογίσεις για ένα έτος». ^[93] (70xΧ 7= 490 ημέρες-έτη)

Επομένως χωρίς καμμία αμφιβολία, οι 2.625 ημέρες, είναι 2.625 χρόνια.

Ο Θεός δηλαδή με άλλα λόγια, ήταν σαν να έλεγε στον Προφήτη Δανιήλ ότι ο λαός του, το Ισραήλ, θα σωθεί αφού περάσουν 2.625 χρόνια.

Ναι, αλλά από πότε;

Μα του το είπε και αυτό. Από τότε που θα σταματήσει η καθημερινή θυσία τους και θα δοθεί το «βδέλυγμα της ερημώσεως». 

Γνωρίζουμε πότε έγινε αυτό;

Μα φυσικά. Ο Θεός φρόντισε όλα να είναι καταγεγραμμένα, ώστε να τα βρίσκουν (όποτε βέβαια και σε όποιον Εκείνος θέλει και επιτρέπει), όσοι ψάχνουν και ερευνούν την Αγία Γραφή και τον αιώνιο και διαχρονικό Του λόγο. «Ερευνάτε τας Γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν». ^[94]

Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε, ότι όταν εξεστράτευσε για πρώτη φορά εναντίον της Ιερουσαλήμ ο Ναβουχοδονόσορ, επί Βασιλέως Ιωακείμ, μαζί με τους πρώτους αιχμαλώτους που πήρε στην Βαβυλώνα, (μεταξύ αυτών και τον Προφήτη Δανιήλ και τους τρεις παίδας) αφού λεηλάτησε τον Ναόν του Σολομώντα, πήρε και πολλά από τα ιερά Σκεύη του Ναού στη Βαβυλώνα.

«Εν έτει τρίτω της βασιλείας  Ιωακεὶμ βασιλέως  Ιούδα ήλθε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς Βαβυλώνος εις  Ιερουσαλὴμ και επολιόρκει αυτήν. 2 και έδωκε Κυριος εν χειρί αυτού τον  Ιωακεὶμ βασιλέα  Ιούδα και από μέρους των σκευών οίκου του Θεού, και ήνεγκεν αυτά εις γην Σενναάρ οίκου του Θεού αυτού· και τα σκεύη εισήνεγκεν εις τον οίκον θησαυρού του Θεού αυτού». ^[95]

«Και ανέβη επ’ αυτόν Ναβουχοδονόσορ βασιλεύς Βαβυλώνος και έδησεν αυτόν (τον Βασιλέα Ιωακείμ) εν χαλκαίς πέδαις και απήγαγεν αυτόν εις Βαβυλώνα. και μέρος των σκευών οίκου Κυρίου απήνεγκεν εις Βαβυλώνα και έθηκεν αυτά εν τω ναώ αυτού εν Βαβυλώνι». ^[96]

Άρα, αφού εισήλθε εις τον Ιερόν Ναόν και πήρε μέρος από τα ιερά Σκεύη, λογικά σταμάτησε η καθημερινή τους θυσία και ταυτόχρονα εμόλυνε και ερήμωσε τον Ναό τους (πνευματικά και λίγο αργότερα και υλικά), ως «βδέλυγμα (σίχαμα, ακαθαρσία) ερημώσεως».

Πότε έγινε αυτό ιστορικά; Το πρώτο έτος της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορα, το 605 π.Χ. Τότε έγινε βασιλεύς ο Ναβουχοδονόσορ.

 Άρα η αφετηρία που έδωσε ο Θεός στον Δανιήλ για να προσθέσει τις 2.625 ημέρες-έτη, είναι το έτος 605 π.Χ.

Εάν λοιπόν προσθέσουμε 2.625 χρόνια από το 605 π.Χ. θα φθάσουμε στο έτος 2018, όπως έχουμε ήδη πει στο βιβλίο μας «Ο Αντίχριστος Ήλθεν 1983, 2013». (Προσοχή, επειδή η χρονολογία είναι π.Χ. και μ.Χ. δεν κάνουμε απλή πρόσθεση το 605 με το 2.625, διότι θα οδηγηθούμε σε λάθος αποτέλεσμα. 605+2.625=3.230).

Για πιο εύκολα, θα μπορούσαμε να κάνουμε κατ’ ευθείαν αφαίρεση το 605 από το 2.625 (2.625-605=2.020) και να βρίσκαμε το αποτέλεσμα, που θα είχε βέβαια μια μικρή απόκλιση από ένα έως τρία έτη, ανάλογα  με την περίπτωση. Αν θα υπολογίζαμε δηλαδή στην μέτρησή μας, τον πρώτον και τον τελευταίον χρόνον ή όχι, εάν θα προσθέταμε το "έτος" «μηδέν» κ.λπ. 

Ένα αγιογραφικό παράδειγμα.

Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σχετικά με την διαφορά των δύο ημερών που φαίνεται να έχουν οι δύο Ευαγγελιστές, για το πότε έγινε η Μεταμόρφωση του Χριστού:

«Και έπειτα από έξι μέρες», γράφουν οι θείοι ευαγγελιστές Ματθαίος (ιζ ,1) και Μάρκος, (θ ,1) ενώ ο Λουκάς ο σοφώτατος γράφει· «έπειτα από τα λόγια αυτά πέρασαν ως οκτώ μέρες» (Λουκ. θ , 28). Ορθά κι αληθινά καθορίζονται οκτώ και έξι μέρες από τους κήρυκες της αλήθειας. Δεν διαφωνούν οι διατυπώσεις τους, αλλά εκφράζει συμφωνία το ίδιο το Πνεύμα. Γιατί δεν είναι αυτοί που μιλούν, αλλά το Πνεύμα του Θεού που μιλάει μέσα τους. Γιατί λέει, “όταν θα έρθει ο Παράκλητος, εκείνος θα σας διδάξει και θα σας υπενθυμίσει τα πάντα”. Αυτοί λοιπόν που έγραψαν έξι μέρες, αφού αφαίρεσαν τις δύο ακραίες μέρες, εννοώ την πρώτη και την τελευταία, μέτρησαν τις ενδιάμεσες, ενώ αυτός που αναφέρει οκτώ, μέτρησε μαζί τις ενδιάμεσες και τις ακραίες. Γιατί συνηθίζουν οι άνθρωποι να μετρούν και με τον ένα και με τον άλλο τρόπο». ^[97]

Άρα λοιπόν, σαφέστατα φαίνεται και από το Ευαγγέλιο και από τους Πατέρες μας, ότι στις σχετικές αυτές μετρήσεις μας, θα πρέπει άλλοτε να υπολογίζουμε το πρώτο έτος και το τελευταίο και άλλοτε όχι, ανάλογα βέβαια με την περίπτωση που έχει προνοήσει ο Θεός.

Αυτό βέβαια επαναλαμβάνουμε δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, αφού ούτως η άλλως δεν δημιουργεί μεγάλη απόκλιση και διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα, παρά μόνον από ένα έως και τρία έτη.

Ας το δούμε λοιπόν τώρα, αναλυτικά.

Από το 605 π.Χ. μέχρι το "έτος" «μηδέν» είναι 606 χρόνια.

(Μέσα συμπεριλαμβάνουμε και το πρώτο έτος, το 605. Για να το καταλάβετε υπολογίστε από το έτος 2005 μέχρι το 2010 πόσα χρόνια είναι. Εάν δεν προσέξει κάποιος θα πει πέντε. Εάν όμως τα μετρήσει κανονικά ένα-ένα ξεκινώντας από το 2005 έως και το 2010 θα δει ότι είναι 6 χρόνια).

Έχουμε ένα έτος ακόμη, που είναι το "έτος" «μηδέν».

Και από το 1 μ.Χ μέχρι το 2018 μ.Χ που είναι 2.018 χρόνια.

Άρα, έχουμε: 606+1+2.018=2.625.

Μπορεί κανείς να το βρει και με πιο εύκολο τρόπο, αφαιρώντας κατ’ ευθείαν από το 2.625 το 607 (2.625-607=2.018).

Να λοιπόν, πότε θα γίνουν όλα αυτά που ρωτούσε ο Προφήτης Δανιήλ. Το έτος 2018.

Θα μπορούσε βέβαια κάποιος, να δώσει και μία άλλη εξίσου σωστή ερμηνεία στο συγκεκριμένο αυτό χωρίο.

Ότι δηλαδή, δεν συμβαίνουν ταυτόχρονα και τα δύο αυτά γεγονότα,

α) της καταπαύσεως της καθημερινής θυσίας και β) του βδελύγματος της ερημώσεως, όπως είδαμε παραπάνω, αλλά ότι το μεν ένα είναι η αρχή της πρώτης περιόδου, το δε άλλο, το τέλος της πρώτης περιόδου των 1.290 ημερών-ετών που δίνει ο Θεός...

(Στην συνέχεια παραλείπεται αρκετό κείμενο που έχει σχέση με την δεύτερη αυτή ερμηνεία) ...............................................................

Και με την μία εκδοχή λοιπόν και με την άλλη, οδηγούμαστε στο ίδιο αποτέλεσμα. Στο έτος 2018.

Σαν δε άλλη μία επιπλέον απόδειξη, ότι μετά τις 1.335 ημέρες του Δανιήλ έρχεται η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, είναι και η ερμηνεία του Αγίου Ιππολύτου, που λέγει σχετικά:

«Αυτός (ο Αντίχριστος) αφού αναγορευθεί βασιλιάς από αυτούς, και αφού δοξασθεί από όλους, και αφού φέρει το βδέλυγμα της ερημώσεως στον κόσμον, θα υπερισχύσει ημέρες χίλιες διακόσιες ενενήντα, όπως λέγει και ο Δανιήλ. "Και θα δώσουν βδέλυγμα ερημώσεως ημέρες 1290. Ευτυχισμένος αυτός που θα υπομείνει και θα φτάσει στις 1335 ημέρες". Διότι αφού έλθει και εμφανιστεί το βδέλυγμα, δηλαδή ο Αντίχριστος, ο οποίος θα πολεμήσει τους αγίους για 1290 ημέρες, όποιος καταφέρει και μπορέσει να ξεπεράσει τις ημέρες αυτές και φθάσει σε άλλες 45 ημέρες (1290+45=1335) φτάνοντας κοντά στην Πεντηκοστή, αυτός έφτασε στην βασιλεία των ουρανών». ^[100]

Να λοιπόν πότε θα γίνουν όλα αυτά και πότε θα σωθεί ο λαός του Ισραήλ. Το έτος 2018.

Λίγο πριν το τέλος του κόσμου.

Λίγο πριν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Στο «παρά πέντε».

Γι’ αυτό και τους είπε ο Κύριός μας λίγο πριν φύγει:
«λέγω γαρ υμίν, ου μη με ίδετε απ’ άρτι έως αν είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». ^[101]

Τότε, αμέσως μετά τα φοβερά και δύσκολα 3,5 χρόνια (2015-2018) της μεγάλης θλίψεως. (Δανιήλ ιβ , 1)

Τότε, αμέσως μετά τα 3,5 χρόνια της βασιλείας του ψευδομεσσία τους του Αντιχρίστου· «και ήκουσα του ανδρός του ενδεδυμένου τα βαδδίν, ος ην επάνω του ύδατος του ποταμού, και ύψωσε την δεξιάν αυτού και την αριστεράν αυτού εις τον ουρανόν και ώμοσεν εν τω ζώντι εις τον αιώνα, ότι εις καιρόν καιρών και ήμισυ καιρού· εν τω συντελεσθήναι διασκορπισμόν γνώσονται πάντα ταύτα». (Δανιήλ ιβ , 7)

Τότε λοιπόν που θα έχει συντελεστεί (=τελειώσει, ολοκληρωθεί) ο διασκορπισμός τους σε όλη τη γη και θα έχουν επιστρέψει όλοι πίσω στην πατρίδα τους, για να υποδεχθούν τον ψευτομεσσία τους, να τον χρίσουν βασιλέα τους και να κάνουν πραγματικότητα, το απατηλό όνειρό τους να κυριαρχήσουν και να βασιλεύσουν σε όλη την γη· «εν τω συντελεσθήναι διασκορπισμόν γνώσονται πάντα ταύτα». (στιχ. 7)

Τότε λοιπόν θα ανοιχθούν τα μάτια τους, το έτος 2018 μ.Χ.

Τότε, θα καταλάβουν και θα κατανοήσουν τα πάντα.

Τότε, θα διαπιστώσουν πλέον ιδίοις όμμασι, ότι ο «μεσσίας» τους ήταν ένας πλάνος και απατεώνας που προσπάθησε να τους ξεγελάσει, κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι αυτός ήταν ο αληθινός τους μεσσίας. Και όχι μόνον δεν ήταν, αλλά και εξ αιτίας του πέρασαν (και περάσαμε) τις χειρότερες θλίψεις και δοκιμασίες που πέρασε ποτέ η ανθρωπότητα επί της γης.

Τότε, θα καταλάβουν ότι Εκείνος που Σταύρωσαν πριν 2.000 περίπου χρόνια, ήταν ο αληθινός τους Μεσσίας και Σωτήρας!

Τότε, θα μετανοήσουν ειλικρινά και θα ζητήσουν συγγνώμη από τον Κύριον της Δόξης.

Τότε, θα πουν το: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»! Και τότε, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, θα επιστρέψει και θα σωθεί ολόκληρο το Ισραήλ, σαν έθνος εννοείται και σαν λαός, «πας Ισραήλ σωθήσεται», ^[102] γιατί σίγουρα ακόμη και τότε, κάποιοι απ’ αυτούς σαν μονάδες και μεμονωμένα άτομα, δεν θα θελήσουν να πιστέψουν, να δουν την αλήθεια και να μετανοήσουν, ούτε και τότε και θα παραμείνουν στην πλάνη και στο σκότος, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα με κάποιους πωρωμένους ανθρώπους, σε όλους τους λαούς και σ’ όλες τις εποχές.

Να λοιπόν, που απεδείχθει σαφέστατα και κατηγορηματικά, με συγκεκριμένα στοιχεία και ημερομηνίες που αναφέρει ο Προφήτης Δανιήλ και όχι η ταπεινότης μου, πότε θα σωθεί ο λαός του Ισραήλ και πότε θα γίνει η Συντέλεια του κόσμου.

Το έτος 2018.  Μετά την μεγάλη θλίψη όλης της ανθρωπότητος, που θα γίνει τα τελευταία 3,5 χρόνια του κόσμου, δηλαδή από το 2015 έως το 2018.

Τι έχουν να πουν λοιπόν, όλοι εκείνοι που λένε και ξαναλένε ότι πουθενά η Γραφή δεν ορίζει ημερομηνίες και χρονολογίες;

Όταν ο Δανιήλ μας λέει «1290 ημέρες και 1335 ημέρες»,  δεν προσπαθεί μέσω αυτών να μας δηλώσει κάποιες ημερομηνίες και χρονολογίες;

Οι αριθμοί αυτοί που αναφέρει, τι είναι; Γιατί τους αναφέρει;

Δεν είναι αριθμοί; Δεν είναι ημερομηνίες; Δεν είναι χρονολογίες; Δεν είναι «καιροί και χρόνοι»; Τι είναι; Γράμματα η σύμβολα; Κουκιά η παραμύθια; Τι είναι τέλος πάντων;

Μπορεί να μας απαντήσει κάποιος υπεύθυνα και σοβαρά;

Θα περιμένουμε...

(Από το βιβλίο του πατρός Μαξίμου
«2018 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ» σελ. 73-88)

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

86. Ματθ. ιγ’, 10
87. Α’ Κορ. β’, 6-10

88. Ματθ. κδ’, 37
89. «Πρό δέ τούτων κακίας ἀβύσσῳ πάντοθεν συνείχετο, καί τῶν κυμάτων αὐτῷ σφοδροτέρων αἱ τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων ἐπιβουλαί προεῤῥήγνυντο. Μόνος γάρ εἰς τοσοῦτον πλῆθος ἀπολειφθείς μοχθηρῶν ἀνθρώπων καί μιαρῶν, πολύν τόν γέλωτα, πολλά σκώμματα [καί τάς χλευασίας] ἔφερεν ὁ δίκαιος, μάλιστα ὅτε περί τῆς κιβωτοῦ καί τῆς μελλούσης αὐτοῖς διελέγετο συμφορᾶς, καί πανωλεθρίας, ἐν ἔτεσιν ρ’ τῆς κιβωτοῦ τεκταινομένης καί αὐτοῦ διαῤῥήδην καθ’ ἑκάστην ἡμέραν βοῶντος, οὐδείς ἐπίστευεν...» (Γεωργίου Μοναχοῦ Ἁμαρτωλοῦ P.G. 110, σελ. 93 Α)
90. «Διά δέ τοῦ σφραγῖσαι ἅ ἐλάλησαν αἱ ἑπτά βρονταί, καί μετά ταῦτα γράψαι, δείκνυται ἄδηλα εἶναι νῦν τά δι’ αὐτῆς τῆς πείρας καί τῆς τῶν πραγμάτων ἐκβάσεως ἑρμηνευόμενα· ἐξ ὧν ἐκ τῆς οὐρανίου φωνῆς ὁ εὐαγγελιστής ἔμαθε· τῇ μέν διανοίᾳ τάς φωνάς ἐνσημήνασθαι, τήν δέ τελείαν κατάληψιν καί τήν τρανήν τούτων διασάφησιν τοῖς τελευταίοις χρόνοις ταμιεύεσθαι. Ἐσφραγισμένους γάρ καί ἐμπεφραγμένους τούς τοιούτους λόγους, καί ὁ Δανιήλ ἐδιδάσκετό ποτέ...». (Ἁγ. Ἀνδρέου Καισαρείας P.G. 106, σελ. 305)
91. Ἰεζεκιήλ δ’, 4-6
92. Ἀριθμ. ιδ’, 33-34
93. «Φησίν οὖν ὁ ἄγγελος, ὅτι καί ἡ Ἱερουσαλήμ οἰκοδομηθήσεται καί ὁ λαός σου ἐπανελεύσεται καί ἐπί ἔτη τετρακόσια ἐνενήκοντα διαμενοῦσιν. Αἱ γάρ ἑβδομήκοντα ἑβδομάδες εἰς τοιοῦτον συμψηφίζονται ἀριθμόν, ἑκάστην δ’ ἡμέραν εἰς ἐνιαυτόν ἐλογίσατο» (Ἰωάννου Ζωναρᾶ P.G. 134, 252 Β)
94. Ιωάννου ε΄, 39
95. Δανιήλ α’, 1-3
96. Β’ Παραλ. λς’, 6-7
97. Ἁγ. Ιωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 9, 31
98. Δανιήλ θ’, 27
99. Ιωάννου Ζωναρᾶ P.G. 134, 260
100. Ἁγ. Ἱππολύτου ΒΕΠΕΣ 6, 107
101. Ματθ. κγ’, 39
102. Ρωμ. ια’, 26