ΤΟ ΤΡΙΣΑΓΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ - ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ

Ο ιερεύς· Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε·
νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

ΤΡΙΣΑΓΙΟΝ:

Αμήν. Άγιος ο Θεός άγιος Ισχυρός άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς (τρις)

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι˙ και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Παναγία Τριάς ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα συγχώρησον τας  ανομίας ημίν. Άγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών ένεκεν του ονόματός Σου.

Κύριε ελέησον,  Κύριε ελέησον,  Κύριε ελέησον. 

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι˙ και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Στην συνέχεια ψάλλονται τα παρόντα Τροπάρια·

Ήχος δ’

Μετά πνευμάτων δικαίων, τετελειωμένων, τας ψυχάς των δούλων σου, Σώτερ ανάπαυσον, φυλάττων αυτάς, εις την μακαρίαν ζωήν, την παρά σοι φιλάνθρωπε.

 Εις την κατάπαυσίν σου Κυριε, όπου πάντες οι άγιοί σου αναπαύονται, ανάπαυσον και τας ψυχάς των δούλων σου, ότι μόνος υπάρχεις αθάνατος.

Δόξα Πατρί…

Συ ει ο Θεός ημών ο καταβάς εις Άδην και τας οδύνας λύσας των πεπεδημένων, αυτός και τας ψυχάς των δούλων σου Σώτερ ανάπαυσον.

Και νυν…
Θεοτοκίον

Η μόνη αγνή και άχραντος Παρθένος, η Θεόν ασπόρως (ή αφράστως) κυήσασα, πρέσβευε του  σωθήναι (ή του ελεηθήναι και συγχωρηθήναι) τας ψυχάς των (προκεκοιμημένων) δούλων σου. 

Τελείται δε το μνημόσυνον των κεκοιμημένων ως εξής:

ο Διάκονος: Ελέησον ημάς, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου, δεόμεθά Σου, επάκουσον και ελέησον.

ο α’ χορός: Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον (χύμα).

ο Διάκονος:  Έτι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως πάντων των επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου κεκοιμημένων ευσεβώς ορθοδόξων χριστιανών, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, ιεροδιακόνων, μοναχών, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζύγων, τέκνων, αδελφών και συγγενών ημών εκ των απ’ αρχής και μέχρι των εσχάτων, και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτοίς παν πλημμέλημα εκούσιόν τε και ακούσιον.

o β’ Χορός: Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον (χύμα).

ο Διάκονος:  Όπως, Κύριος ο Θεός, τάξη τας ψυχάς αυτών ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται·

ο α’ Χορός: Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον, Κύριε, ελέησον (χύμα).

ο Διάκονος: Τα ελέη του Θεού, την βασιλείαν των ουρανών και άφεσιν των αυτών αμαρτιών παρά Χριστώ τω αθανάτω βασιλεί και Θεώ ημών αιτησώμεθα.

ο β’ Χορός: Παράσχου Κύριε.

ο Διάκονος: Του Κυρίου δεηθώμεν

ο β’ Χορός: Κύριε, ελέησον (άπαξ).

Είθ’ ούτως, ο  Ιερεύς:

ΕΥΧΗ

Ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός, ο τον διάβολον καταπατήσας, τον δε θάνατον καταργήσας και ζωήν τω κόσμω Σου δωρησάμενος, Αυτός, Κύριε, ανάπαυσον και τας ψυχάς των κεκοιμημένων δούλων Σου, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, ιεροδιακόνων, μοναχών, μοναζουσών και πάντων των από περάτων έως περάτων της οικουμένης κεκοιμημένων ευσεβώς ορθοδόξων χριστιανών, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζύγων, τέκνων, αδελφών και συγγενών ημών εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός· παν αμάρτημα το παρ’ αυτών πραχθέν, εν λόγω ή έργω ή διανοία, ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός, συγχώρησον, ότι ουκ έστιν άνθρωπος, ος ζήσεται επί της γης και ουχ αμαρτήσει· Συ γαρ μόνος εκτός αμαρτίας υπάρχεις· η δικαιοσύνη Σου δικαιοσύνη εις τον αιώνα και ο λόγος Σου αλήθεια.

ο Διάκονος: Του Κυρίου δεηθώμεν.

ο α’ Χορός: Κύριε, ελέησον (άπαξ).

ο Ιερεύς:  Ότι Συ ει η ανάστασις, η ζωή και η ανάπαυσις πάντων των κεκοιμημένων ευσεβώς ορθοδόξων χριστιανών, Χριστέ ο Θεός ημών και Σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί, και τω παναγίω, και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

οι Χοροί εναλλάξ: Αιωνία η μνήμη, Αιωνία η μνήμη, Αιωνία η μνήμη. (εκ τρίτου).

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΕ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ

Ὁ ἱερεύς· Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν πάντοτε· νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. 

ΤΡΙΣΑΓΙΟΝ:

 Ἀμήν. Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἡμᾶς (γ’).

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι· καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι· καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον. Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.

Ἱερεύς· Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Λαός· Ἀμήν.

καὶ ψάλλονται τά παρόντα Τροπάρια·

Ἦχος δ’

Μετὰ πνευμάτων δικαίων, τετελειωμένων, τὰς ψυχὰς τῶν δούλων σου, Σῶτερ ἀνάπαυσον, φυλάττων αὐτάς, εἰς τὴν μακαρίαν ζωήν, τὴν παρὰ σοὶ φιλάνθρωπε.

 Εἰς τὴν κατάπαυσίν σου Κύριε, ὅπου πάντες οἱ ἅγιοί σου ἀναπαύονται, ἀνάπαυσον καὶ τὰς ψυχὰς τῶν δούλων σου, ὅτι μόνος ὑπάρχεις ἀθάνατος.

Δόξα Πατρί…

Σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν ὁ καταβὰς εἰς Ἅδην καὶ τὰς ὀδύνας λύσας τῶν πεπεδημένων, αὐτὸς καὶ τὰς ψυχὰς τῶν δούλων σου Σῶτερ ἀνάπαυσον.

Καὶ νῦν…
Θεοτοκίον

Ἡ μόνη ἁγνὴ καὶ ἄχραντος Παρθένος, ἡ Θεὸν ἀσπόρως κυήσασα, πρέσβευε τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Τελεῖται δὲ τό μνημόσυνον τῶν κεκοιμημένων ὡς ἑξῆς:

ὁ Διάκονος: ᾽Ελέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.

ὁ α’ χορός: Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον (χῦμα).

ὁ Διάκονος: ῎Ετι δεόμεθα ὑπέρ μακαρίας μνήμης καί αἰωνίου ἀναπαύσεως πάντων τῶν ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένων εὐσεβῶς ὀρθοδόξων χριστιανῶν, βασιλέων, πατριαρχῶν, ἀρχιερέων, ἱερέων, ἱερομονάχων, ἱεροδιακόνων, μοναχῶν, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζύγων, τέκνων, ἀδελφῶν καί συγγενῶν ἡμῶν ἐκ τῶν ἀπ’ ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων, καί ὑπέρ τοῦ συγχωρηθῆναι αὐτοῖς πᾶν πλημμέλημα ἑκούσιόν τε καί ἀκούσιον.

ὁ β’ Χορός: Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον (χῦμα).

ὁ Διάκονος: ῞Οπως, Κύριος ὁ Θεός, τάξῃ τάς ψυχάς αὐτῶν ἔνθα οἱ δίκαιοι ἀναπαύονται·

ὁ α’ Χορός: Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον (χῦμα).

ὁ Διάκονος:Τά ἐλέη τοῦ Θεοῦ, τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν καί ἄφεσιν τῶν αὐτῶν ἁμαρτιῶν παρά Χριστῷ τῷ ἀθανάτῳ βασιλεῖ καί Θεῷ ἡμῶν αἰτησώμεθα. 

ὁ β’ Χορός: Παράσχου Κύριε.

ὁ Διάκονος: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν

ὁ β’ Χορός: Κύριε, ἐλέησον (ἅπαξ).

Εἶθ’ οὕτως, ὁ ῾Ιερεύς:

ΕΥΧΗ

῾Ο Θεός τῶν πνευμάτων καί πάσης σαρκός, ὁ τόν διάβολον καταπατήσας, τόν δέ θάνατον καταργήσας καί ζωήν τῷ κόσμῳ Σου δωρησάμενος, Αὐτός, Κύριε, ἀνάπαυσον καί τάς ψυχάς τῶν κεκοιμημένων δούλων Σου, βασιλέων, πατριαρχῶν, ἀρχιερέων, ἱερέων, ἱερομονάχων, ἱεροδιακόνων, μοναχῶν, μοναζουσῶν καί πάντων τῶν ἀπό περάτων ἕως περάτων τῆς οἰκουμένης κεκοιμημένων εὐσεβῶς ὀρθοδόξων χριστιανῶν, πατέρων, προπατόρων, πάππων, προπάππων, γονέων, συζύγων, τέκνων, ἀδελφῶν καί συγγενῶν ἡμῶν ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως, ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός· πᾶν ἁμάρτημα τό παρ’ αὐτῶν πραχθέν, ἐν λόγῳ ἤ ἔργῳ ἤ διανοίᾳ, ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός, συγχώρησον, ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος, ὅς ζήσεται ἐπί τῆς γῆς καί οὐχ ἁμαρτήσει· Σύ γάρ μόνος ἐκτός ἁμαρτίας ὑπάρχεις· ἡ δικαιοσύνη Σου δικαιοσύνη εἰς τόν αἰῶνα καί ὁ λόγος Σου ἀλήθεια.

ὁ Διάκονος: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.

ὁ α’ Χορός: Κύριε, ἐλέησον (ἅπαξ).

ὁ ῾Ιερεύς: ῞Οτι Σύ εἶ ἡ ἀνάστασις, ἡ ζωή καί ἡ ἀνάπαυσις πάντων τῶν κεκοιμημένων εὐσεβῶς ὀρθοδόξων χριστιανῶν, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν καὶ Σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί, καὶ τῷ παναγίῳ, καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

οἱ Χοροί ἐναλλάξ: Αἰωνία ἡ μνήμη, Αἰωνία ἡ μνήμη, Αἰωνία ἡ μνήμη. (ἐκ τρίτου).