(…) Σήμερα πῶς μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε αὐτό;

Ἀγαπητοί μου προσέξτε! Σήμερα θὰ τὸ λέγαμε στὴν Ἐκκλησία. Θὰ τὸ καταγγείλουμε στὴν Ἐκκλησία. Δηλαδή, πῶς; Ὅταν ἀντιληφθοῦμε πὼς ὑπάρχει κάποιος ποὺ δρᾶ γύρω μας καὶ παγιδεύει τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν τοῦ λαοῦ θὰ πᾶμε νὰ τὸ ποῦμε εἰς τὸν οἰκεῖο ἐπίσκοπο ἢ εἰς στὸν πρεσβύτερο τῆς ἐνορίας μας. Θὰ πᾶμε νὰ ποῦμε:

«Πάτερ ξέρεις; Ξέρεις  τί γίνεται ἐδῶ, σὲ ἐκεῖνο τὸ σπίτι ἢ ἐκεῖ, ἐκεῖ;». Θὰ τὸ καταγγείλουμε ἀμέσως.

Βεβαίως σήμερα εἰς στὴν Καινὴ Διαθήκη δὲν ὑπάρχει ὁ λιθοβολισμός, ἀναμφισβητήτως δὲν ὑπάρχει. Στὸν Παλαιὸ Νόμο ὑπῆρχε ὁ λιθοβολισμός. Ἀλλὰ δὲν θὰ διστάσουμε νὰ τὸ καταγγείλουμε, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἡ μάνα μας καὶ ὁ πατέρας μας καὶ τὸ παιδί μας καὶ ἡ γυναίκα μας ἢ ὁ ἄνδρας μας. Νὰ τὸ ξέρετε αὐτὸ τὸ πράγμα. Θὰ τὸ καταγγείλουμε.

Δυστυχῶς, δὲν εἶναι σὲ θέση οἱ ἐφημέριοί μας, καὶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν Χριστὸν τεταγμένοι νὰ βοηθήσουν τὸ ποίμνιον. Δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ βοηθήσουν. Πεῖτε ἀπὸ ἄγνοια, πεῖτε ἀπὸ ἀδιαφορία, πεῖτε διότι καὶ αὐτοὶ παρασύρονται κάποτε; Ἀκούει κανεὶς γνῶμες γύρω ἀπὸ τέτοια θέματα, ποὺ νὰ τραβάει τὰ μαλλιά του. 

Θὰ πῶ κάτι ποὺ σᾶς τὸ ΄χῶ πεῖ καὶ πέρισυ. 

Ἀγαπητὸ ποίμνιον, βοηθεῖστε ἐσεῖς τὸν ἑαυτό σας. Μελετᾶτε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ βοηθήσατε ἐσεῖς τὸν ἑαυτόν σας. Ἐμεῖς, δὲν μποροῦμε νὰ σᾶς βοηθήσουμε. Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ κάποτε σᾶς ρίπτουμε καὶ ἐμεῖς, -εἴτε τὸ καταλαβαίνουμε, εἴτε δὲν τὸ καταλαβαίνουμε-, σᾶς ρίπτουμε καὶ ἐμεῖς εἰς τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν. Ναί! Γιατί καὶ ἐμεῖς ὡς ταγοί, ὡς κληρικοί, ἔχουμε γίνει θύματα αὐτῶν τῶν καταστάσεων. Ναί! Μὴν σᾶς κάνει ἐντύπωση. Δὲν θὰ ‘θελα νὰ σᾶς βάλλω τὴν ὑποψία γιὰ κείνους ποὺ σᾶς ποιμένουν, ἀλλά, δὲν θὰ΄θελα ὅμως νὰ σᾶς ἀφήσω καὶ ξένοιαστους, καὶ νὰ πεῖτε:

«Ἔ! ἔχουν τὸν λόγον ἄλλοι, αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς ποῦν, αὐτὸ θὰ κάνουμε».

Ὄχι! Νὰ ΄μαστε ξυπνητοὶ ἄνθρωποι, νὰ μελετοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ προστατέψουμε τὸν ἑαυτό μας. Διότι σήμερα, δὲν σᾶς προστατεύουν ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι τεταγμένοι γιὰ νὰ σᾶς προστατέψουν. (...)

(...) Κατὰ τὰ ἄλλα... Δὲν ξέρω... πολλὰ λέγονται καὶ ἀκούγονται. Ἡ ἐποχὴ μας ἔχει χαλάσει τοὺς ἀνθρώπους. Εἴμαστε χαλασμένοι πλέον ἄνθρωποι. Ἅμα λοιπὸν δὲν ξέρεις μερικὰ πράγματα, πῶς θὰ προστατέψεις ἀδελφέ μου, τὴν ὑγεία σου, καὶ τὴ ζωή σου. 

Ἔτσι καὶ ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, μελετᾶτε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἅμα συναντήσετε τὴν ἀδιαφορία ἐκ μέρους ἡμῶν, τότε νὰ πεῖτε:

«Ὄχι πάτερ! Δὲν εἶναι τὰ πράγματα ἔτσι. Εἶναι ἀλλιώτικα, καὶ ἐὰν ἐσὺ τὰ λὲς ἔτσι, ἐγὼ τουλάχιστον, θὰ προστατέψω τὸν ἐαυτόν μου». Καὶ ὄχι μόνον τὸν ἐαυτόν σας, ἀλλὰ νὰ προστατέψετε καὶ τοὺς παραπέρα, τοὺς πλαϊνούς σας, διότι εἶναι ἀνάγκη ἀγαπητοί μου, ἔτσι νὰ γίνει.

(π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος 
22η Ὁμιλία στό Δευτερονόμιον - 2/11/81)