«Ἀκόμη, πόσες δυσκολίες τῶν καταστάσεων ἀνάγκαζαν πολλοὺς Πατέρες
ἄλλα νὰ τὰ παραβλέπουν καί νά τά τροποποιοῦν, ἄλλα νὰ τὰ λὲν μὲ πνεῦμα

συγκατάβασης, ἄλλα νὰ λὲνε ὅταν ξεσηκώνονταν οἱ ἀπείθαρχοι, ἄλλα
νὰ τὰ λὲνε ἀπὸ ἄγνοια, καθὼς βέβαια εἶναι ἀνθρώπινο τό νὰ σφάλλει κανείς.

Καὶ ἂν παραποίησαν κάτι, ἤ γιά κάποιο λόγο ποὺ ἐμεῖς τώρα ἀγνοοῦμε, παρεξέκλιναν ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πορεία, τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ δὲν τοὺς
ζητήθηκε νὰ ἐκφέρουν ἄποψη, οὔτε καί βρέθηκε κανεὶς νά τοὺς διδάξει τό

ὀρθό, παρακαλώντας τους νά ἐπιστρέψουν στήν ἀλήθεια, ἐμεῖς παρ’ ὅλα
αὐτά καί πάλι τοὺς ἀναγνωρίζουμε τὸ ἴδιο ὡς Πατέρες, ὅπως θὰ τοὺς ἀναγνωρίζαμε καὶ ἂν δὲν ἐξέφραζαν αὐτὴ τὴν ἐσφαλμένη ἄποψη»

(Μεγάλου Φωτίου)

Δυστυχῶς, ὅπως ἤδη ἔχουμε γράψει στόν Πρόλογό μας, ἕνας ἀπό τούς πιό βασικούς λόγους, στήν ἐποχή μας, πού δέν ἀφήνει πολλούς «ἀδελφούς» μας νά δοῦν ὅτι εἴμαστε πράγματι στήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου καί ὅτι ἔρχεται τό Τέλος καί ὄχι κανενός εἴδους «μεσοβασιλεία», ἤ «Ἀναλαμπή» τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ, εἶναι καί ὅλες αὐτές οἱ ψευδοπροφητεῖες καί τά κείμενα πού κυκλο-

φοροῦν χρόνια τώρα, ὄχι μόνον ἐπ’ ὀνόματι παλαιῶν καί γνωστῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί ἀπό σύγχρονους «μεγάλους» «χαρισματούχους» καί «ἅγιους» γεροντάδες τῆς ἐποχῆς μας.

«Οἱ πλέον γνωστές καί συνεχῶς χρησιμοποιούμενες ψευδοπροφητεῖες, ὅπως ἀναφέρει καί ὁ ἀείμνηστος π. Ἀρσένιος, εἶναι ἑνός ἀνωνύμου τοῦ 1050, ἑνός ἀγνώστου Ἀγαθαγγέλου, δῆθεν τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου, ὁ ὁποῖος διετέλεσεν ἐπίσκοπος Πατάρων, δῆθεν τοῦ Ἁγίου Ταρασίου πατριάρχου Κων/λεως, δῆθεν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ καί ἄλλες πολλές. Ἐπίσης ὑπάρχουν καί οἱ χρησμοί τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Σοφοῦ, οἱ ὁποῖοι περιλαμβάνονται μέν εἰς τήν Πατρολογίαν τοῦ Migne, δέν ἔχει ὅμως ἀποδειχθεῖ ὅτι εἶναι δικοί του.

Ἀναφέρονται ἀκόμη ἄλλοι ἀκατανόητοι χρησμοί, οἱ ὁποῖοι εὑρέθησαν χαραγμένοι δῆθεν ἐπί τοῦ... ἀνυπάρκτου τάφου τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου μέ ἀκατανόητα μονογράμματα, τά ὁποῖα συμπληρώνουν διάφοροι ἑρμηνευτές.

Ὑπάρχουν δέ καί ἄλλες διφορούμενες, ἀλλοπρόσαλλες, παιδαριώδεις καί γιά γέλια, ἀλληλοψευδόμενες προφητεῖες, σέ γλῶσσα ἀνοήτου Πυθίας. Ὅλες αὐτές εἶναι ἄγνωστες «προφητεῖες» ἐπισήμως στήν Ἐκκλησία, τήν ἱστορία, τήν θεολογία, καί διεδόθησαν κυρίως κατά τό διάστημα τῆς δουλείας τοῦ Γένους μας.

Τότε συγχρόνως ἐκυκλοφόρησαν καί τά γνωστά φυλλάδια «Ἐπιστολή τοῦ Κ.Η.Ι. Χριστοῦ» καί ἡ «Ἀποκάλυψις τῆς Παναγίας».

Ὅπως ἐπίσης τήν ἴδια ἐποχή διεδόθησαν σωρεία θρῦλοι, ὅπως οἱ θρῦλοι τοῦ «Μαρμαρωμένου Βασιλιᾶ» καί «τῶν τηγανισμένων ψαριῶν», τά ὁποῖα δῆθεν ζωντάνεψαν καί πήδησαν ἔξω ἀπό τό τηγάνι, καί τοῦ Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος κρύφτηκε μέ τά Ἅγια Δισκοπότηρα, πίσω ἀπό μία πόρτα, ἡ ὁποία δέν ἀνοίγει ἔκτοτε καί θά ἀνοίξῃ, ὅταν... «πάλιν μέ χρόνια μέ καιρούς πάλιν δικά μας θἆναι».

Καί βέβαια ὅλα αὐτά, δέν εἶναι ἀπίστευτα οὔτε ἀπίθανα, ἀφοῦ ὁ Σιωνιστικός δάκτυλος καί οἱ Ἑβραῖοι, ἀλλά καί ὁ Διάβολος πού κρύβεται πίσω ἀπ΄ ὅλα αὐτά, προσπαθοῦσαν πάντοτε νά νοθεύσουν τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς Πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας μας μέ διάφορα ψευδῆ, νόθα, καί ἀπόκρυφα εὐαγγέλια καί κείμενα καί πού βεβαίως σέ μεγάλο βαθμό τά κατάφεραν, ἀφοῦ ὑπάρχουν, δυ-

στυχῶς, πολλοί πιστοί σήμερα πού δέχονται καί πιστεύουν ὅλες αὐτές τίς ψευδοπροφητεῖες, τούς θρύλους καί τά παραμύθια!

Ἔτσι λοιπόν, ἔρχονται μέ στόμφο οἱ ὀπαδοί τῶν ψευδοπροφητειῶν αὐτῶν καί μᾶς λένε: Βλέπετε; Τό γράφει ἤ τό λέει, ὁ τάδε ἤ ὁ τάδε Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας. Τό ἐπανέλαβε ἤ τό εἶπε καί ὁ τάδε ἤ ὁ τάδε “μεγάλος” καί “ἅγιος” σύγχρονος Γέροντας. Δέν μπορεῖ νά μήν εἶναι ἀλήθεια! Δέν μπορεῖ νά μήν γίνει! Δέν μπορεῖ νά μήν ἤξερε τί ἔλεγε! Δέν μπορεῖ νά ἔπεσε ἔξω! Δέν μπορεῖ νά ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ἔκανε λάθος σέ ἕνα τόσο σημαντικό θέμα! Πῶς εἶναι δυνατόν αὐτό τό πρᾶγμα; Δέν γίνεται! Εἶναι ἀδύνατον!».

Καί βέβαια, τό ἀμέσως ἑπόμενο «λογικό» συμπέρασμα εἶναι ὅτι, «ἀφοῦ λοιπόν, λένε, δέν μπορεῖ νά συμβαίνει κάτι τέτοιο, ἄρα τό πιό πιθανόν εἶναι, ὁ πατήρ Μάξιμος νά κάνει λάθος ἤ νά ἔπεσε ἔξω, γιά τό ὅτι ἔρχεται τό Τέλος τοῦ Κόσμου». Συνοπτικές διαδικασίες καί τελειώσαμε! Ἁπλά πράγματα, δηλαδή!

Ὄχι παίζουμε!...

Βέβαια, ὅπως ἔχω πεῖ κατ’ ἐπανάληψη καί ἐπαναλαμβάνω καί πάλι ἐδῶ, τό θέμα δέν εἶναι ἡ ταπεινότης μου, οὔτε καί μέ στεναχωρεῖ τί λένε, ἤ τί γράφουν, ἤ τί πιστεύουν γιά μένα, καί οὔτε φυσικά ἐδῶ θά ἐπεκταθῶ περισσότερο στό θέμα αὐτό.

Ἁπλῶς, τό μόνο πού θά ἤθελα ταπεινά νᾶ πῶ ἐδῶ, εἶναι ὅτι τό ζητούμενο εἶναι, ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια καί ποῦ βρίσκεται αὐτή. Ποιά δέ θά εἶναι ἡ θέση ὅλων αὐτῶν καί τί θά κάνουν, ὅταν τελικά, πολύ σύντομα, θά ἀποδειχθεῖ ὅτι εἶχαδίκαιο καί ὅλοι αὐτοί ἄδικο; Τί θά ἀπολογηθοῦν στόν Θεό; Καί τό βασικώτερο ἐρώτημα εἶναι, πῶς ἄραγε θά προλάβουν νά προετοιμαστοῦν πνευματικά καταλλήλως, ἀφοῦ ἄλλα θά περιμένουν καί ἄλλα θά συμβοῦν; Θά μπορέσουν, ἤ θά τούς πιάσει στόν ὕπνο ὁ Ἀντίχριστος, τόν ὁποῖο δέν ἀποκλείεται (μή γένοιτο!) καί νά τόν ὑποδεχθοῦν μετά «βαῒων καί κλάδων» ἀφοῦ ἐν πολλοῖς θά ἐκπληρώνει τίς προσδοκίες τους, ὡς ὁ «βασιλεύς», πού θά φέρει τήν... ἀσφάλεια, τήν εἰρήνη,

τήν εὐτυχία καί τήν εὐημερία σέ ὅλη τήν γῆ; Εὔχομαι εἰλικρινά, νά διαψευστῶ.

Ἄς ἔλθουμε ὅμως στό προκείμενον καί ἄς ἀναρωτηθοῦμε. Εἶναι ἄραγε δυνατόν, ὄχι μόνον ὅλοι αὐτοί οἱ σύγχρονοι καί μεγάλοι «χαρισματοῦχοι» καί «ἅγιοι» Γεροντάδες, ἀλλά ἀκόμη καί μεγάλοι Ἅγιοι τῆς Πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας μας νά σφάλλουν, νά κάνουν λάθος, νά ἑρμηνεύουν λάθος κάποια θέματα ἤ ὁρισμένα σημεῖα τῆς Ἁγίας Γραφῆς; Μέ μιά λέξη, εἶναι οἱ Ἅγιοί μας ἀλάθητοι σέ ὅλα τά θέματα; Ναί ἤ ὄχι;

Δέν θά σᾶς ἀπαντήσει ἡ ἐλαχιστότης μου, ἀλλά θά ἀφήσω ὅλους ἐσᾶς νά δώσετε μόνοι σας τήν ἀπάντηση, ἀφοῦ διαβάσετε ὅλα τά κατωτέρω καί αὐτά πού λένε οἱ πράγματι μεγάλοι καί ἀληθινοί καί θεοφώτιστοι Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά τό θέμα αὐτό.

Διαφωνίες τῶν ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων μας
ἐπάνω σέ διάφορα θέματα

1) Γιά τό θέμα τῆς Περιτομῆς.

Εἶναι γνωστόν καί ἀναφέρεται στήν Ἁγία Γραφή, ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος εἶχαν μεγάλη διαφωνία σχετικά μέ τό θέμα τῆς Περιτομῆς. Καί ὁ μέν ἕνας, ὁ Πέτρος, ὑποστήριζε ὅτι ἔπρεπε νά κάνουν Περιτομή σέ ὅσους Χριστιανούς προέρχονταν ἀπό τά ἔθνη, ὁ δέ ἄλλος, ὁ Παῦλος, ὑποστήριζε ὅτι δέν χρειάζεται. Γιά τό λόγο αὐτό μάλιστα, ἔγινε καί ἡ Α΄ Ἀποστολική Σύνοδος, πού ἀπεφάσισε ὅτι ἀφοῦ ὑπάρχει τό Βάπτισμα, δέν χρειάζεται ἡ Περιτομή ἡ ὁποία καί ἦταν τύπος τοῦ δικοῦ μας Βαπτίσματος. Ἄρα βλέπουμε ἐδῶ, ὅτι ὁ ἕνας ἀπό τούς δύο Ἀποστόλους (καί συγκεκριμένα ὁ Πέτρος) ἔκανε λάθος, ἔσφαλε! Ὅταν ὅμως τοῦ ὑπέδειξαν τό λάθος του, μετενόησε καί ἀπεδέχθει τήν ἀλήθεια.

2) Γιά τό θέμα τῆς ἐλεύσεως τῶν δύο Προφητῶν.

Ἡ Ἀποκάλυψη καί ἡ πλειοψηφία τῶν Ἁγίων μας, λέγουν ὅτι θά εἶναι δύο οἱ Μάρτυρες καί Προφῆτες πού θά ἔλθουν στήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου.

α) Ἡ Ἀποκάλυψη:

«Καί δώσω τοῖς δυσί μάρτυσί μου, καί προφητεύσουσιν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους. οὗτοι εἰσιν αἱ δύο ἐλαῖαι καί αἱ δύο λυχνίαι αἱ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τῆς γῆς ἑστῶσαι». (Ἀποκ. ια’, 3-5)

β) Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος:

«Προτοῦ μάλιστα νά συμβοῦν αὐτά, θά στείλει ὁ Κύριος, ὡς εὔσπλαχνος, τόν Ἠλία τόν Θεσβίτη καί τόν Ἐνώχ, γιά νά διδάξουν αὐτοί τήν εὐσέβεια στό γένος τῶν ἀνθρώπων καί νά κηρύξουν μέ παρρησία σέ ὅλους τή γνώση τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μήν πιστεύσουν στόν τύραννο ἀπό φόβο, καί θά κραυγάζουν καί θά λένε. Ἄνθρωποι, εἶναι ἀπατεώνας, κανείς νά μήν πιστεύσει ἐντελῶς σ᾿ αὐτόν, οὔτε νά ὑπακούσει στόν θεομάχο». (Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, Τόμ. Δ΄, σελ. 125)

γ) Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός:

«Τέλος θὰ σταλοῦν ὁ Ἐνὼχ καὶ ὁ Ἠλίας ὁ Θεσβίτης καὶ θὰ φέρουν πίσω πατέρες στὰ παιδιά τους, δηλαδὴ τὴ συναγωγὴ στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ στό κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων, καὶ γι’ αὐτὸ θὰ φονευθοῦν». (Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ P.G. 94, 1217)

δ) Ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος:

«Βλέπε καί θαύμαζε τήν μεγάλη ἀγάπη καί φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας, διότι ἀκόμη καί στά τελευταῖα χρόνια (παρ᾿ ὅλα ὅσα τοῦ ἔχουμε κάνει). Εκεῖνος μᾶς λυπᾶται καί μᾶς ἐλεεῖ, ὅλους ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, τά παιδιά Του, καί δέν μᾶς ἀφήνει μόνους μας, ἀλλά μᾶς στέλνει τούς δύο Προφήτας Του, προκειμένου νά μᾶς διδάξουν καί νά μᾶς πληροφορήσουν τά σχετικά μέ τόν Ἀντίχριστον, ἀλλά καί ταυτόχρονα νά μᾶς βοηθήσουν, καί γλυτώσουν ἀπό τίς παγῖδες καί τά τεχνάσματα αὐτοῦ, ἀλλά καὶ γιὰ νά μᾶς ἐπιστρέψουν εἰς τήν ἀλήθεια, ἀπό τήν μεγάλη πλάνη πού θά δημιουργηθεῖ ἐξ αἰτίας τῆς παρουσίας τοῦ Ἀντιχρίστου». (Ἁγ. Ἱππολύτου ΒΕΠΕΣ 6, 283)

Παρά ταῦτα ὅμως, πολλοί Ἅγιοι τῆς Πίστεώς μας λέγουν, ὅτι τελικά οἱ Προφῆτες θά εἶναι τρεῖς. Εἴτε ὅμως ἔχουν δίκαιο οἱ μέν, εἴτε οἱ δέ, δέν ἔχει σημασία. Ἕνα

εἶναι σίγουρο: Ὅτι κάποιοι σφάλλουν καί ὅτι κάνουν λάθος.

α) Ὁ Ἅγιος Θεοφύλακτος:

«Διά τοῦτο καί λέγουσιν, ὅτι ζῇ αὐτός, ( ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης) πρόκειται δέ νά φονευθῇ ὑπό τοῦ Ἀντιχρίστου... καθώς καί ὁ Ἐνώχ καί ὁ Ἠλίας». (Ἁγίου Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας P.G. 124, 316)

β) Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης:

«Ἐπειδή θά εἶναι ὀλίγοι αὐτοί πού θά μπορέσουν νά ἀντέξουν καί νά γλυτώσουν ἀπό τίς παγῖδες τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ Θεός θά στείλει τόν Ἠλία καί τόν Ἐνώχ, ἴσως καί τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη, δέν τό γνωρίζουμε αὐτό, προκειμένου νά βοηθήσουν τήν ἀδύνατη καί ἀσθενῆ ἀνθρώπινη φύση μας, ὡς πρωτοστάτες καί ἀθλοφόροι στόν ἀγῶνα καί ὁμολογία τους ὑπέρ τῆς νίκης τοῦ Χριστοῦ καί κατά τοῦ Ἀντιχρίστου». (Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου, P.G. 99, 1033)

γ) Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός:

≪Τό συγκεκριμένο “ἐάν αὐτός θέλω νά μείνει μέχρι νά ξανάρθω, ἐσένα τί σέ νοιάζει;’’ ἔχει λεχθεῖ γιά τόν Ἰωάννη τόν Θεολόγον, ὁ ὁποῖος δέν ἔχει γευθεῖ θάνατον καί διαμένει ζωντανός μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας. Αὐτή εἶναι ἡ σωστή ἑρμηνεία πού ἔχουν δώσει πολλοί ἀπό τούς σοφούς ἁγίους μας στό ἀνωτέρω χωρίον». (Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, P.G. 96, 556-557)

δ) Ὁ Μέγας Φώτιος:

«Μάρτυρες ἀδιάψευστοι ὅτι οἱ ἄνθρωποι, ἐάν δέν ἁμάρτανε ὁ Ἀδάμ, δέν θά πέθαιναν καί θά εἶχαν τά σώματά τους αἰώνια, εἶναι οἱ τρεῖς ἄνθρωποι Ἐνώχ, Ἠλίας καί Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, πού ὁ Θεός κράτησε ζωντανούς. Ἕναν ἀπό κάθε ἐποχή. Ὁ Ἐνώχ, ὡς ζήσας πρό τοῦ Νόμου· ὁ Ἠλίας μετά τόν Νόμον· καί ὁ Ἰωάννης μετά τήν Χάριν... ὁ Θεός τόν ἔχει φυλάξει ζωντανό γιά νά ξαναέλθει ὡς Πρόδρομος στήν Δευτέρα Παρουσία Του μαζί μέ τόν Ἠλία καί τόν Ἐνώχ...». (Μεγάλου Φωτίου P.G. 103, 985-988)

ε) Ἄνθιμος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων:

«Δεῖ οὖν ἐν ἐσχάτοις καιροῖς παραγενέσθαι καί μάρτυρας τούτων. ὅθεν τοῦ μέν φυσικοῦ, ἐλεύσεται ὁ Ἐνώχ, τοῦ δέ Μωσαϊκοῦ, ὁ Ἠλίας, τοῦ δέ εὐαγγελικοῦ, ὁ παρών Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὅστις καί συναποκτανθήσεται τῷ Ἐνώχ καί τῷ Ἠλίᾳ ἐπί ἀντιχρίστου». (Ἀνθίμου Ἱεροσολύμων, Ἑρμηνεία εἰς τήν Ἱεράν Ἀποκάλυψιν, σελ. 104-105, Ἐκδ. Ρηγοπούλου) Καί γιά νά μήν σᾶς κουράζουμε ἄλλο μέ περισσότερα κείμενα, ἀναφέρουμε ἐπιγραμματικά καί μερικές ἄλλες διαφωνίες μεταξύ τῶν Ἁγίων μας.

3) Διαφωνίες τῶν Ἁγίων μας γιά διάφορα ἄλλα θέματα

α) Σχετικά μέ τό, ποῦ θά ἐνθρονισθεῖ καί θά ἐγκατασταθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, ὅπου ἄλλοι ἀπό τούς Πατέρες λένε μόνο στόν Ναό τοῦ Σολομῶντος, ἄλλοι μόνον στίς Χριστιανικές ἐκκλησίες καί ἄλλοι καί στά δύο.

β) Σχετικά μέ τό, πότε καί ποῦ προσκύνησαν οἱ Μάγοι μέ τά δῶρα τόν Χριστό, ὅπου ἄλλοι Ἅγιοί μας ἰσχυρίζονται ὅτι τόν προσκύνησαν τήν ἴδια μέρα πού Γεννήθηκε στό Σπήλαιοτῆς Βηθλεέμ καί ἄλλοι ὑποστηρίζουν, ὅτι τόν προσκύνησαν μετά ἀπό δύο χρόνια σέ σπίτι.

γ) Σχετικά μέ τό, τί ἦταν οἱ «ἀκρῖδες» μέ τίς ὁποῖες ἐτρέφετο ὁ Βαπτιστής Ἰωάννης, ὅπου ἄλλοι ἅγιοι λένε ὅτι ἦταν τά γνωστά ἔντομα ἀκρῖδες καί ἄλλοι λένε, ὅτι ἦταν οἱ ἄκρες ἀπό τά φυτά.

δ) Σχετικά μέ τό, ἐάν πρέπει νά γονατίζουμε τήν Κυριακή, ὅπου ἄλλοι ἅγιοι λένε ὅτι δέν ἐπιτρέπεται, ἐπειδή εἶναι Ἀναστάσιμη ἡμέρα καί ἄλλοι λένε, ὅτι ἐπιτρέπεται γιά λόγους εὐλαβείας.

ε) Σχετικά μέ τό, ποιός ἦταν ὁ Παλαιός τῶν Ἡμερῶν, πού εἶδε στό ὅραμά του ὁ Προφήτης Δανιήλ, ὅπου ἄλλοι Ἅγιοί μας λένε ὅτι ἦταν ὁ Πατέρας καί ἄλλοι λένε, ὅτι ἦταν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Πατρός.

ς) Σχετικά μέ τό ποιοί ἦταν οἱ τρεῖς Ἄγγελοι πού φιλοξένησε ὁ Πατριάρχης Ἀβραάμ στήν Δρῦ τοῦ Μαβρῆ, ὅπου ἄλλοι Ἅγιοί μας λένε ὅτι ἦταν τρεῖς ἄγγελοι εἰς τύπον τῆς Ἁγίας Τριάδας καί ἄλλοι λένε, ὅτι ἦταν ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ μαζί μέ δύο πραγματικούς Ἀγγέλους.

ζ) Σχετικά μέ τό πόσα εἶναι τά τάγματα τῶν Ἀγγέλων, ὅπου ἄλλοι Ἅγιοί μας λένε, ὅτι εἶναι ἐννέα τάγματα καί ἄλλοι δέκα τάγματα. Καί «ἐπιλείψει με ὁ χρόνος διηγούμενος...». Καί βέβαια τό γεγονός καί ἡ θέση αὐτή, -ὅτι δηλαδή καί οἱ Ἅγιοί

μας μπορεῖ νά σφάλλουν ἤ νά κάνουν λάθος σέ κάτι, ὡς ἄνθρωποι καί αὐτοί πού εἶναι- ἦταν γνωστή καί ἀποδεκτή καί στούς ἴδιους, καί φαίνεται ξεκάθαρα καί ἀπό τά ἴδια τά κείμενα καί τά λόγια τους, ἀλλά καί τήν διαχρονική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία ποτέ δέν στέκεται στήν γνώμη ἑνός ΜΟΝΟΝ Ἁγίου, γιά ἕνα συγκεκριμένο θέμα, ἀλλά στήν πλειοψηφία καί στήν συμφωνία αὐτῶν,

τό γνωστό «consensus patrum» (=συμφωνία-ὁμοφωνία Πατέρων).

Λέγει γιά τό θέμα αὐτό ὁ Καθηγητὴς τῆς Πατρολογίας καὶ τῆς Ἑρμηνείας τῶν Πατέρων στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος Μπόνης: «Ἡ ἱερά Παράδοσις ἐκφράζεται κυρίως διά τῆς ὁμοφώνου (consensus) καί θεοπνεύστου διδασκαλίας τῶν ἐκκλησιαστικῶν Πατέρων καί Διδασκάλων. Ἀλλά τήν αὐθεντίαν (autoritas) καί τό κῦρος, καί τήν ἀλάθητον διατύπωσιν τῶν Ἀληθειῶν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως διερμηνεύουν πρωτίστως αἱ δογματικαί καί ἠθικαί διατυπώσεις τῶν ἑπτά οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἡ ὅλη ὀργάνωσις τῆς Λατρείας καί ἡ συνείδησις τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις εἶναι ὁ φορεύς καί ὁ θεματοφύλαξ τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως, ὁ ὑπερασπιστής καί ἀνεπισφαλής ἑρμηνευτής τοῦ περιεχομένου ταύτης...».

Ὡραιότατα δέ περί τῆς ὁμοφωνίας τῶν Πατέρων (consensus Patrum) ἔγραψε καί ὁ ἀείμνηστος Καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, λέγοντας: «Ἐξ ἄλλου ἐν τῇ συμφωνίᾳ τῶν Πατέρων (consensus Patrum) περιελήφθη ἡ ἑρμηνευτική παράδοσις ἐπί τῶν λεγομένων ἐκφαντορικῶν χωρίων τῆς Γραφῆς, τῶν ἀναφερομένων εἰς τάς δογματικάς ἀληθείας τῆς πίστεως, καθώς καί ἐν γένει ἡ ἀπό τῶν Ἀποστόλων ἐξηχηθεῖσα καί παραδοθεῖσα διδασκαλία. Ὅταν δέ λέ- γωμεν Πατέρας, δέον νά ἔχωμεν ὑπ’ ὄψιν, ὅτι οἱ πραγματικοί τῆς Ἐκκλησίας Πατέρες εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες «τῷ βουλήματι τῆς Γραφῆς ἠκολούθησαν», κατά τόν Μ. Βασίλειον...». (P.G. 1 , σελ. ρια΄)

Ἄς δοῦμε ὅμως τί λένε σχετικά καί οἱ Ἅγιοι τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας. Εἶναι πράγματι ἀλάθητοι ἤ μπορεῖ καί αὐτοί ὡς ἄνθρωποι νά κάνουν λάθη;

α) Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας:

Γράφει λόγου χάρη τά ἑξῆς σημαντικά, ἕνας ἀπό τούς κορυφαίους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, προσπαθώντας νά ἑρμηνεύσει κάποια σημεῖα τῆς Π.Διαθήκης:

«Θά ἐκθέσουμε βέβαια κατά τρόπο ὠφέλιμο κατ’ ἀρχήν τά ἱστορικά γεγονότα, καί ἀφοῦ ἀποσαφηνίσουμε αὐτά κατά τρόπο ἀνάλογο καί μεταπλάσσουμε ὅσο εἶναι δυνατόν τή διήγηση ἀπό τόν τύπο καί τή σκιά, θά κάνουμε σαφῆ διήγηση, μέ τή βοήθεια τοῦ λόγου, πρός τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, ἔχοντας αὐτόν ὡς τελικό σκοπό, ἀφοῦ εἶναι ἀλήθεια, ὅτι «τό τέλος τοῦ νόμου καί τῶν προφητῶν εἶναι ὁ Χριστός» (Ρωμ. ι’, 4). Ἐάν ὅμως συμβεῖ κάπου νά κάνουμε λ ά θ ο ς ὡς πρός τό πραγματικό νόημά τους, ἐξαιτίας τῆς λεπτότητας τῶν ἐννοιῶν καί τῆς μεγάλης ἀσάφειάς τους, πρέπει νά μᾶς συγχωρ ήσου ν αὐτο ί πο ύ θά τά διαβάσουν. (Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ΕΠΕ 4, 13)

α) Ὁ Ἅγιος Βαρσανούφιος:

Ἐνῶ ὁ Ἅγιος Βαρσανούφιος, -πού ἦταν ἕνας ἀπό τούς τρεῖς ἁγίους πού εἶχαν λάβει τό χάρισμα «τοῦ δεσμεῖν καί λύειν» κατ’ εὐθεῖαν ἀπό τό Θεό, παρότι ἦταν Μοναχοί, καί κρατοῦσαν τίς τύχες ὅλου τοῦ κόσμου στά χέρια τους, ὅπως ἀναφέρει ὁ βίος του στήν 12η σελίδα- μᾶς λέγει τά ἑξῆς σημαντικά καί ἐπεξηγηματικά γιά τό θέμα μας, σέ μία σχετική ἐρώτηση πού τοῦ ἔγινε. (*)

Ἐρώτηση: «Γιά ποιό λόγο ὁ Θεός ἐπιτρέπει τέτοιους μεγάλους ἄνδρες καί ἁγίους του νά πλανηθοῦν καί νά κάνουν διάφορα λάθη»;

Ἀπάντηση: ____‘b__Hα) Διότι δέν τόν ρώτησαν γιά τό συγκεκριμένο αὐτό θέμα,

οὔτε καί προσευχήθηκαν ὅσο θά ἔπρεπε πρίν ζητήσουν τήν ἀπάντηση ἀπό

τόν Θεό, ἀφοῦ «πᾶς ὁ αἰτῶν λαμβάνει καί ὁ ζητῶν εὑρίσκει», σύμφωνα μέ

τήν Ἁγία Γραφή.

β) Ἐπειδή τά παρέλαβαν ἀπό παλαιότερους Γέροντες καί Ἁγίους καί δέν

κάθισαν νά ἐρευνήσουν, ἐάν εἶναι ἤ ὄχι ἀλήθεια, ἔχοντας ἐμπιστοσύνη σ’

αὐτούς.

γ) Γιά νά δείξει ὁ Θεός, ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀκόμη καί οἱ Ἅγιοι, εἶναι πάντοτε πεπερασμένοι καί ἀτελεῖς καί δέν μποροῦσαν σέ καμμία περίπτωση νά καταλάβουν ὅλα τά βάθη τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει ὅτι, «ἐκ μέρους γινώσκομεν καί ἐκ μέρους προφητεύομεν».

δ) Γιά νά δείξει ὁ Θεός πάλι, ὅτι ἡ Πίστη μας εἶναι ζωντανή, ἡ Ἐκκλησία

μας εἶναι ζῶσα καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, δέν παύει ποτέ νά φωτίζει ὅποιον

θέλει («τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὅπου θέλει πνεῖ») καί ὅποτε θέλει, γιά τίς

ἀλήθειες τῆς Πίστεώς μας. Ἔτσι, ὅ,τι διαφεύγει σέ κάποιον ἤ ἀφήνει ὁ ἕνας

Ἅγιος, νά βρίσκει καί νά συμπληρώνει ὁ ἑπόμενος· καί ὅ,τι ἀφήνει ὁ ἑπό-

μενος, νά τό βρίσκει ὁ μεθεπόμενος, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Καί μέ

μέ μιά λέξη ὅ,τι λένε οἱ πρῶτοι καί δέν εἶναι ξεκάθαρο ἤ ὀρθά διατυπωμένο,

ἔρχονται οἱ τελευταῖοι καί τό ἐπεξηγοῦν ἤ τό διορθώνουν, γιά νά δοξάζεται

ἔτσι πάντοτε ὁ Θεός, μέσα ἀπό τούς Ἁγίους Του. Διότι αὐτός εἶναι ὁ Θεός

καί τῶν πρώτων καί τῶν ἐσχάτων καί εἰς Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα εἰς τούς

αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

(«Βίβλος Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου», σελ. 285 - 288)

γ) Ὁ Μέγας Φώτιος, Κωνσταντινουπόλεως:

Καί θά κλείσουμε μέ ἕνα κείμενο τοῦ Μεγάλου Φωτίου πού τοπο-

θετεῖ τά πράγματα στή σωστή τους διάσταση, σχετικά μέ τά λάθη

τῶν Ἁγίων μας, ἀλλά καί τόν ἀπαραίτητο σεβασμό, ἀγάπη καί τιμή

πού πρέπει νά ἀποδίδουμε πρός αὐτούς πάντοτε, ὅλοι ἐμεῖς οἱ Ὀρ-

θόδοξοι Χριστιανοί.

«Πόσαι δὲ περιστάσεις πραγμάτων πολλοὺς (πατέρες) ἐξεβιάζοντο, τὰ

μὲν παραφθέγξασθαι, τὰ δὲ πρὸς οἰκονομίαν εἰπεῖν, τὰ δὲ καὶ τῶν ἀπει-

θούντων ἐπαναστάντων, τὰ δὲ καὶ ἀγνοία, οἵα δὴ περιολισθῆσαι ἀνθρώπι-

νον... Εἰ δὲ παρεφθέξαντο μὲν ἢ διὰ τινὰ αἰτίαν νῦν ἀγνοουμένην ἡμῖν τῆς

εὐθύτητος ἐξετράπησαν, οὐδεμία δὲ ζήτησις αὐτοῖς προσενήνεκται, οὐδ’ εἰς

μάθησιν τῆς ἀληθείας οὐδεὶς αὐτοὺς παρακάλεσε, πατέρας μὲν οὐδὲν ἔλαττον

αὐτούς, εἰ καὶ μὴ τοῦτο εἶπον, ἐπιγραφόμεθα... τοῖς λόγοις τούτων, ἐν οἷς

παρηνέχθησαν, οὐχ ἑψόμεθα…». (Μεγάλου Φωτίου Ἐπιστολὴ Ε΄,

πρὸς τὸν Ἀκυλουΐας Ἰωάννην, εἰς Ι. Βαλέττα, Φωτίου Ἐπιστολαί, Λονδίνο 1864, σ. 196)

Δηλαδή:

«...Ἀκόμη δέ, πόσες δυσκολίες τῶν καταστάσεων ἀνάγκαζαν πολ-

λοὺς Πατέρες, ἄλλα νὰ τὰ παραβλέπουν καί νά τά τροποποιοῦν,

ἄλλα νὰ τὰ λὲνε μὲ πνεῦμα συγκατάβασης, ἄλλα νὰ λὲνε ὅταν ξε-

σηκώνονταν οἱ ἀπείθαρχοι, ἄλλα νὰ τὰ λὲνε ἀπὸ ἄγνοια, καθὼς βέ-

βαια εἶναι ἀνθρώπινο τό νὰ σφάλλει κανείς. Καὶ ἂν παραποίησαν

κάτι, ἤ γιά κάποιο λόγο ποὺ ἐμεῖς τώρα ἀγνοοῦμε, παρεξέκλιναν

ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πορεία, τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ δὲν τοὺς ζητήθηκε

νὰ ἐκφέρουν ἄποψη, οὔτε καί βρέθηκε κανεὶς νά τοὺς διδάξει τό

ὀρθό, παρακαλώντας τους νά ἐπιστρέψουν στήν ἀλήθεια, ἐμεῖς παρ’

ὅλα αὐτά καί πάλι τοὺς ἀναγνωρίζουμε τὸ ἴδιο ὡς Πατέρες, ὅπως

θὰ τοὺς ἀναγνωρίζαμε καὶ ἂν δὲν ἐξέφραζαν αὐτὴ τὴν ἐσφαλμένη

ἄποψη...».

Βλέπουμε λοιπόν ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας, ἀλλά καί οἱ ἴδιοι οἱ Ἅγιοί

μας, γνώριζαν πολύ καλά, ὅτι ὑπόκεινται στούς ἀνθρώπινους φυ-

σικούς νόμους, ἔχουν ἐλαττώματα, ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, διαθέ-

τουν προσωπική γνώμη τήν ὁποία καί ἐκφράζουν ἐλεύθερα γιά

διάφορα θεολογούμενα ζητήματα, ἔχουν ἀτέλειες, πίπτουν σέ σφάλ-

ματα καί γενικῶς, δέν εἶναι ἀλάνθαστοι ἤ θεόπνευστοι στά λεγόμενά

τους ἤ τά γραπτά τους κείμενα.

Θεόπνευστη (μέ τήν ἀπόλυτη καί κυριολεκτική ἔννοια καί σημασία

τῆς λέξεως) εἶναι μόνον ἡ Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη,

καί οἱ ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Τίποτε ἄλλο.

Καί φυσικά, μόνον ὁ Θεός, εἶναι ἀλάθητος καί τέλειος καί ΟΥΔΕΙΣ

ἄνθρωπος ἐπί τῆς γῆς, ὅσο μεγάλος καί σπουδαῖος καί ἐάν ἦταν,

ὅσο καί ἐάν ἔφθασε σέ ὑψηλά πνευματικά μέτρα, ἤ ὅση ἁγιότητα

καί ἐάν ἔχει ἀποκτήσει. Γι’ αὐτό καί συναντοῦμε ἤ διαβάζουμε ἀρ-

κετές φορές, διάφορα λάθη καί σφάλματα σέ κείμενα πολλῶν ἁγίων

μας, ἤ ἔχουμε πολλές καί διάφορες διαφωνίες, ἀκόμη καί μεταξύ τῶν

μεγαλυτέρων Ἁγίων.

Ἐννοεῖται βέβαια, ὅτι τά λάθη, τά σφάλματα, οἱ διαφωνίες καί

οἱ διαφορές αὐτές εἶναιπάνω σέ δευτερεύοντα, θεολογού-

μενα καί ἄλλα ἐπουσιώδη θέματα, πού δέν ἅπτονται τά Δογμα-

τικά καί ἄλλα θέματα τῆς Πίστεώς μας, διότι ἐκεῖ τά πράγματα

ἀλλάζουν ἄρδην.

Δέν γίνεται δηλαδή, οὔτε καί μπορεῖ, νά εἶναι κάποιος

πραγματικός Ἅγιος καί νά γράφει, νά διδάσκει, ἤ νά κηρύττει

ἐν γνώσει του καί συνειδητά κάποια αἵρεση, μικρή ἤ μεγάλη!

Σέ καμμία περίπτωση!

Ἐκτός καί ἐάν ἦταν ἐν ἀγνοία του, δέν ἔτυχε νά τόν ἐνημερώσει

ποτέ κανείς, ἀλλά οὔτε καί τόν ἤλεγξε, ὅσο ζοῦσε, ὅπως ἄλλωστε

εἴδαμε παραπάνω νά λέγει καί ὁ Ἅγιος Βαρσανούφιος.

Δέν γίνεται ὅμως π.χ. νά λέγει, ἤ νά γράφει, ἤ νά διδάσκει ἕνας

“ἅγιος” κάποια αἵρεση, νά ἐλέγχεται ἐν ζωῇ γι’ αὐτή του τήν αἵρεση

ἀπό ἄλλους ἁγίους ἤ ἀπό Ἱερές Συνόδους, Τοπικές ἤ Οἰκουμενικές,

αὐτός δέ νά συνεχίζει νά ἐμμένει στίς αἱρετικές ἀπόψεις καί θέσεις του

καί παρόλα αὐτά, νά εἶναι “ἅγιος” τῆς Πίστεώς μας καί τῆς Ἐκκλησίας

τοῦ Χριστοῦ! Οὔτε μία στό ἑκατομμύριο δέν μπορεῖ νά συμβεῖ αὐτό!!!

Ἡ θέση τοῦ Κυρίου μας, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καί τῶν

Ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων μας, ὅσον ἀφορᾶ τό θέμα αὐτό, εἶναι

σαφής, ξεκάθαρη, ἀπόλυτη καί δέν ἀφήνει κανένα περιθώριο πα-

ρερμηνείας ἤ λάθους. Ἕνας συνειδητά αἱρετικός, ὄχι μόνον δέν

μπορεῖ νά εἶναι σέ καμμία περίπτωση ἅγιος, ἀλλά οὔτε κἄν μπορεῖ

νά ἀνήκει στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, νά εἶναι μέλος τοῦ Σώματος

Του καί νά ἔχει τήν δυνατότητα νά ἀξιωθεῖ τῆς ἐπουρανίου Βασι-

λείας, ἐάν φυσικά πεθάνει ἀμετανόητος.

Λέγει πολύ εὔστοχα ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης:

«Οὐδείς ἅγιος τόν τοῦ Θεοῦ νόμον παραβέβηκεν, οὐδέ παραβάς δύναται

καλεῖσθαι Ἅγιος». (P.G. 99, 1048)

Δηλαδή: “Κανένας Ἅγιος δέν μπορεῖ νά καταπατεῖ καί νά παρα-

βιάζει συνειδητά τόν νόμον τοῦ Θεοῦ. Καί φυσικά ὅταν συμβεῖ αὐτό,

δέν γίνεται οὔτε μπορεῖ αὐτός νά εἶναι καί νά ὀνομάζεται Ἅγιος”.

Τά ἴδια ἀκριβῶς μέ ἄλλα λόγια, μᾶς λέγει καί ὁ Εὐαγγελιστής τῆς

ἀγάπης, Ἰωάννης ὁ Θεολόγος:

«Πᾶς ὁ παραβαίνων καί μή μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεόν οὐκ

ἔχειν· ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ οὗτος καί τόν Πατέρα καί τόν

Υἱόν ἔχει». (Β’ Ἰωάννου, 9)

Δηλαδή: “Καθένας πού παραβαίνει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί δέν μένει

μέσα εἰς τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, δέν ἔχει τόν Θεό μαζί του. Ἀν-

τίθετα, ἐκεῖνος πού μένει πιστός στήν διδασκαλίαν τοῦ Χριστοῦ,

αὐτός ἔχει μέσα του κατοικοῦντας καί τόν Πατέρα καί τόν Υἱό”.

Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος:

«Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ

εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν

λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω». (Γαλ.

α’, 8-9).

Δηλαδή: “Ἀλλά καί ἐάν ἀκόμη ἔλθουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, οἱ Ἀπόστολοι,

ἤ ἀκόμη καί ἄγγελοι ἀπό τόν οὐρανό καί σᾶς διδάξουν ἤ σᾶς ποῦνε

διαφορετικά ἀπ’ ὅσα σᾶς εἴπαμε καί σᾶς διδάξαμε ἐμεῖς, νά ἔχουν

τό αἰώνιο ἀνάθεμα. Καί ὅπως ἤδη σᾶς εἴπαμε καί πάλι σᾶς ξαναλέ-

γουμε (γιά νά τό ἐμπεδώσετε καλύτερα καί νά μήν τό ὑποτιμήσετε)

ὅτι ὅποιος ἔρχεται πρός ἐσᾶς καί σᾶς εὐαγγελίζεται διαφορετικά ἀπ΄

αὐτά πού παραλάβετε ἀπό ἐμᾶς, νά εἶναι ἀναθεματισμένος”.

Καί ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος:

«Πᾶς ὁ λέγων παρά τά διατεταγμένα ἤ πράσσων κἄν ἀξιόπιστος ᾖ, κἄν

νηστεύη, κἄν παρθενεύη, κἄν σημεῖα ποιῆ ΛΥΚΟΣ σοί φαινέσθω ἐν προ-

βάτου δορά φθοράν προβάτου κατεργαζόμενος». (Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θε-

οφόρος P.G. 5, 912)

Δηλαδή: “Κάθε ἕνας πού λέγει ἤ πράττει ἀντίθετα μέ τά ὅσα ἔχουν

παραδοθεῖ ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας, ἀκόμη καί ἐάν αὐτός

εἶναι ἤ φαίνεται πολύ ἀξιόπιστος, ἀκόμη καί ἐάν νηστεύει πολύ,

ἀκόμη καί ἐάν παρθενεύει, ἀκόμη καί ἐάν κάνει σημεῖα καί θαύματα,

νά ξέρετε ὅτι εἶναι ΛΥΚΟΣ πού φοράει δέρμα προβάτου, καί προ-

σπαθεῖ νά κατασπαράξει τά λογικά πρόβατα τοῦ Θεοῦ”.

Ἀλλά καί ἡ Ἁγία καί Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος διά τοῦ Προέδρου

της Ἁγίου Ταρασίου, λέγει τά ἑξῆς φοβερά:

«Ἡ αἵρεσις χωρίζει ἀπό τῆς ἐκκλησίας πάντα ἄνθρωπον· τοῦτο εὔδηλον

ἐστιν». (Β’ Τόμος Συνοδικῶν Ἀποφάσεων, σελ. 733)

Δηλαδή: “Ἡ αἵρεσις χωρίζει ἀπό τόν Θεόν καί τήν Ἐκκλησία Του

κάθε ἄνθρωπον πού πιστεύει σ΄αὐτήν. Αὐτό εἶναι ξεκάθαρο”.

Καί ἡ Ε΄ Ἁγία Οἰκουμενική Σύνοδος, προστάζει:

«Ὡρίσθη παρά τῶν Ἁγίων Πατέρων χρῆναι καί μετά θάνατον ἀναθεμα-

τίζεσθαι, τούς εἴτε εἰς ΠΙΣΤΙΝ, εἴτε εἰς ΚΑΝΟΝΑΣ ἁμαρτήσαντας».

(Β’ Τόμος Συνοδικῶν Ἀποφάσεων, σελ. 392)

Δηλαδή: “Ἔχει ὁριστεῖ καί ἀποφασιστεῖ ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες

μας, ὅτι πρέπει καί εἶναι ἀνάγκη νά ἀναθεματίζονται,ἀκόμη καί

μετά τόν θάνατό τους, ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἁμάρτησαν παραβαίνοντας

τήν Ὀρθόδοξο Πίστη καί τούς ἱερούς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας μας”.

Ἀλλά καί ὁ Μέγας Ἀθανάσιος σέ μία του ἐπιστολή, ὅπου ἀναλύει

τήν Ὀρθόδοξο Πίστη μας, ξεκινάει καί καταλήγει μέ τά ἑξῆς σπου-

δαῖα καί ἀπαράμιλλα λόγια:

«Εἴ τις βούλοιτο σωθῆναι, πρό πάντων αὐτῷ χρεία κρατῆσαι τήν ὀρθό-

δοξον πίστιν· ἥν ἐάν μή τις ἀμόλυντον καί ἄφθορον τηρήσῃ, αἰώνιον εὑρήσῃ

τήν ἀπώλειαν... Αὕτη τοίνυν ἐστίν ἡ ὀρθόδοξος ΠΙΣΤΙΣ ἥν ὁ μή τηρήσας

ἀμώμητον σωθῆναι οὐ δύναται». (Μ. Ἀθανάσιος P.G. 28, 1588-1592)

Δηλαδή: "Ὅποιος θέλει καί ἐπιθυμεῖ νά σωθεῖ, πρίν ἀπ’ ὅλα τά

ἄλλα εἶναι ἀνάγκη νά κρατήσει τήν Ὀρθόδοξο Πίστη. Ἐάν κάποιος

δέν καταφέρει νά κρατήσει καθαρή τήν Ὀρθόδοξο Πίστη χωρίς νά

τήν μολύνει καί νά τήν φθείρει στό παραμικρό, αὐτός θά καταδικα-

σθεῖ στήν αἰώνια ἀπώλεια... Αὐτή λοιπόν εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Πίστη,

καί ὅποιος δέν καταφέρει νά τηρήσει καί νά κρατήσει αὐτή καθαρή

καί ἄμωμη εἶναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ νά ΣΩΘΕΙ”.

Ὅτι δέ ἔτσι εἶναι ὄντως τά πράγματα, σχετικά μέ τά Δόγματα καί

τίς Ἀλήθειες τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, πρῶτος ἀπ’ ὅλους, μᾶς

τό εἶπε καί ἐτόνισε, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, λέ-

γοντάς ὅτι, ὅποιος προσπαθήσει νά λύσει, νά καταλύσει, νά δια-

στρέψει, νά ἀλλοιώσει, νά καταπατήσει, μία ὁποιαδήποτε ἐντολή

Του, ἀκόμη καί ἐάν εἶναι ἡ πιό μικρή καί ἐλάχιστη, αὐτός, θά ὁδη-

γηθεῖ εἰς τήν αἰώνιο Κόλαση: «Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τού-

των τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους,ἐλάχιστος κληθήσεται

ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». (Ματθ. ε΄, 19)

Ὅτι δέ ὁ Κύριός μας λέγοντας τήν φράση, “ἐλάχιστος κληθήσε-

ται”, ἐννοεῖ τήν κόλαση, δέν τό λέγει φυσικά ἡ ταπεινότης μου,

ἀλλά οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας:

« “Ὅς οὖν ἐάν λύσῃ μία τῶν ἐλαχίστων ἐντολῶν... ἐλάχιστος κληθήσε-

ται...” δηλαδή ὅπως ἑρμηνεύουν οἱ ἅγιοι Πατέρες θά ὁδηγηθεῖ εἰς τό αἰώνιον

πῦρ, τήν κόλαση» μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης (PG 99,

1032).

«Ὅταν δέ ἀκούσεις τόν Κύριό μας νά λέγει “ἐλάχιστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν

οὐρανῶν”, τίποτε ἄλλο νά μήν σκέπτεσαι παρά ὅτι θά πάει στή γέεναν τοῦ

πυρός, δηλαδή τήν κόλαση», ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστο-

μος (ΕΠΕ 9, 538).

«“Ἐλάχιστος δέ κληθήσεται”, ἀντί τοῦ ὅτι, στήν Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν

θά βρεθεῖ τελευταῖος καί πεταγμένος στήν γέεναν. Διότι δέν πρόκειται αὐτός

νά εἰσέλθει στήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἄπαγε», συμπληρώνει ὁ Ἅγιος

Θεοφύλακτος Βουλγαρίας (P.G. 123, 193).

Ἔτσι λοιπόν, ἐπειδή τό θέμα εἶναι πάρα πολύ σοβαρό καί ἅπτεται

τῆς σωτηρίας μας, γράψαμε ὅλα αὐτά γιά νά ξεκαθαρίσουμε πέραν

πάσης ἀμφιβολίας, ὅτι δέν ὑπάρχει καμμία περίπτωση καί πιθανό-

τητα νά εἶναι κανείς Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας καί νά σφάλλει στά

θέματα τῆς Πίστεως. Ἀλλά, τά ὅποια λάθη, σφάλματα, διαφωνίες

καί διαφορές τους, ἔχουν νά κάνουν, ὅπως ἤδη εἴπαμε, μέ δευτε-

ρεύοντα, θεολογούμενα καί ἄλλα ἐπουσιώδη θέματα, χωρίς αὐτό

φυσικά νά ἐμποδίζει σέ τίποτε τήν Ἁγιότητά τους, ἤ νά τούς στερεῖ

τήν ὅποια αἴγλη, σεβασμό, τιμή καί προσκύνηση πού τούς ὀφεί-

λουμε, ὅλα ἐμεῖς τά πνευματικά τους παιδιά, οἱ πιστοί καί Ὀρθόδο-

ξοι Χριστιανοί!

Ὅσον ἀφορᾶ ὅμως τά δόγματα καί τίς Ἀλήθειες τῆς Πίστεώς μας

καί ὅλα ἐκεῖνα τά θέματα πού ἔχουν νά κάνουν μέ τήν σωτηρία τῆς

ψυχῆς μας, οἱ Ἅγιοί μας ἔχουν μεταξύ τους πάντοτε ἀπόλυτη συμ-

φωνία καί ταύτιση ἀπόψεων.

Τό ἀντίθετο παρατηρεῖται μόνον στίς αἱρέσεις, ὅπου ἡ κάθε αἵ-

ρεση καί ὁ κάθε αἱρετικός, ἑρμηνεύει τά δόγματα τῆς Πίστεως κατά

τό δοκοῦν.

Ἔπειτα λοιπόν ἀπ’ ὅσα εἴπαμε, γιά νά ἐπανέλθουμε στό θέμα μας,

ὅπως καταλαβαίνετε, ἀκόμη καί στήν περίπτωση πού πράγματι

ὅλοι αὐτοί οἱ Ἅγιοι, ἤ οἱ σύγχρονοι γεροντάδες εἶπαν, ἤ ἔγραψαν,

ἤ πίστευαν ὅλα αὐτά περί Πόλης, Ἁγια-Σοφιᾶς, “μεσοβασιλείας”

καί “Ἀναλαμπῆς” τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ, δέν σημαίνει

τίποτε ἀπολύτως.

Ἴσως νά ἐξέφραζαν μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν ἐπιθυμία πού κρύβε-

ται στήν καρδιά τοῦ κάθε Ἕλληνα, γιά τήν ὑλοποίηση τῆς “μεγάλης

ἰδέας”. Δέν σημαίνει ὅμως, οὔτε ὅτι εἶναι ἀλήθεια, οὔτε ὅτι θά συμ-

βοῦν ὁπωσδήποτε, οὔτε ὅτι τούς φώτισε ὁ Θεός, οὔτε τίποτε ἄλλο.

Θέλουν νά τό ἀντιληφθοῦν καί νά τό κατανοήσουν, ὅλοι ὅσοι τά

πιστεύουν αὐτά; Ἔχει καλῶς. Δέν θέλουν; Δικαίωμά τους.

Ἡ Ἀλήθεια ὅμως εἶναι Μία καί μοναδική:

Ὅτι πρόκειται γιά παραμύθια, εὐσεβεῖς πόθους, δοξασίες καί θρύ-

λους. Τελεία καί παῦλα.