Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ BIG BROTHER ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ

 Πρώτη δημοσίευσις 21/9/2015

Διαβάστε, όσοι θέλετε, αγαπητοί μας φίλοι και αδελφοί,
τι έλεγε ο πατήρ Μάξιμος από το 1999 ακόμη, για  την Ε.Ε. την Ευρώπη,την Παγκοσμιοποίηση, για τον Μεγάλο Αδελφό ως Παγκόσμιο Κυβερνήτη-υπέρ Δικτάτορα και γενικότερα για τα σχέδια της Νέας Εποχής και της Νέας Τάξης Πραγμάτων και βγάλτε μόνοι τα συμπεράσματά σας...

(«ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ») 

Όλοι μας δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια γινώμεθα μάρτυρες συστηματικής προπαγάνδας και «πλύσης εγκεφάλου», από διάφορους «ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ» και «ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΕΣ» οι οποίοι από όλα τα Μ.Μ.Ε. μιλάνε για μια Νέα Εποχή και μια Νέα Τάξη Πραγμάτων, ευαγγελίζονται χαράς ευαγγέλια δια την Ε.Ε. (Ευρωπαϊκή Ένωση), την συμμετοχή μας σε αυτήν και την ένταξή μας στην ΟΝΕ και την Ενωμένη Ευρώπη. «Το μέλλον μας είναι η Ε.Ε.» μας λέγουν, «Θα έχουμε κοινά σύνορα, θα γίνουμε μια ισχυρή χώρα, δεν θα μπορεί κανείς να μας πειράξει, διότι θα μας βοηθούν και θα μας υπερασπίζονται οι φίλοι μας οι Εταίροι, θα ζείτε καλύτερα εσείς και τα παιδιά σας, θα τρώμε με χρυσά κουτάλια, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την Ελλάδα και τους Έλληνες, θα σωθεί η Ελλάς στην Ε.Ε. θα, θα, θα...», και γενικώτερα μιλούν για μία Ενοποίηση και Παγκοσμιοποίηση των πάντων.

Αυτά και άλλα πολλά λοιπόν, μας λέγουν και μας υπόσχονται, όλοι αυτοί οι σύγχρονοι «Διαφωτισταί» της Ευρώπης, καθώς και οι πάσης φύσεως «εκσυγχρονισταί» Ανατολής και Δύσης «πιπιλίζοντάς» μας το μυαλό καθημερινά.

Για όλα αυτά υπάρχουν πολλές απαντήσεις, που μερικές απ’ αυτές θα διαβάσετε σε άλλα άρθρα του περιοδικού μας, όπως π.χ. στο άρθρο «Μοναχισμός και Ενωμένη Ευρώπη». Εγώ θα ήθελα να προχωρήσω πίσω απ’ το «δένδρο» και να φτάσουμε στο «δάσος»και στην ουσία του θέματος, όσο βέβαια θα μας επιτρέψει ο χώρος.

Βέβαια τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά, ούτε και έφθασαν έως εδώ, έτσι ξαφνικά. Υπήρχε και υπάρχει μεθοδευμένο ενορχηστρωμένο και καταχθόνιο σχέδιο, το οποίο ακολουθούν πιστά εδώ και πολλά χρόνια, όλες οι ανθελληνικές, αντίχριστες, καταχθόνιες και σκοτεινές δυνάμεις και όσα φερέφωνα, ανδρείκελα και ανθρωπόμορφα τέρατα τους υπηρετούν, προετοιμάζοντας κατάλληλα το έδαφος για έναν κόσμο «χωρίς σύνορα, διακρίσεις, ρατσισμό, εθνότητες, παραδόσεις, θρησκεία, θεό,...», για έναν κόσμο που όλοι μαζί θα ζούμε «ενωμένοι, αγαπημένοι και αδελφωμένοι» (μια και όλοι οι άνθρωποι της γης είμεθα αδέλφια, αφού μας εδημιούργησε ο ίδιος Θεός και έχουμε Πατέρα τον ίδιο Θεό, αλλά με διαφορετικό όνομα) σ’ ένα Παγκόσμιο Κράτος με ένα Παγκόσμιο Κυβερνήτη, ένα Πλανητάρχη, έναν Υπέρ-Δικτάτορα, Big Brother (=Μεγάλος Αδελφός)...

Όμως ας τοποθετήσουμε τα πράγματα σε μία σειρά, για να μπορέσουμε να βγάλουμε άκρη και νόημα.

-  Είμαστε όλοι οι άνθρωποι αδέλφια μεταξύ μας;

-  Έχουμε τον ίδιο Πατέρα;

-  Έχουμε τον ίδιο Θεό, αλλά με διαφορετικό όνομα;

-  Μπορεί να γίνει Παγκοσμιοποίηση των λαών της γης;

- Μπορούμε να ζούμε όλοι οι άνθρωποι της γης μαζί, σαν αδέλφια, μέσα σ’ ένα Παγκόσμιο Σπίτι;

Υπάρχουν δύο ειδών σχέσεις πατρότητος και υιοθεσίας. Η κατά σάρκα και η κατά πνεύμα. Όλοι οι άνθρωποι επί της γης έχουμε τους φυσικούς μας πατέρας και γονείς, αυτούς που μας έχουν γεννήσει σαρκικά. Αυτή είναι η κατά σάρκα σχέσις πατρότητος. Πολλοί όμως από εμάς έχουν και τους πνευματικούς τους πατέρας, όσους τους έχουν βαπτίσει, αναθρέψει, γαλουχήσει, διδάξει, καθοδηγήσει, και γενικώτερα αναγεννήσει πνευματικά, όπως είναι οι ιερείς που εξομολογούν και καθοδηγούν χιλιάδες ανθρώπους γι’ αυτό λέγονται και Πατέρες, και μάλιστα Πνευματικοί Πατέρες. Γι’ αυτό και ο Απόστολος των Εθνών έλεγε· «εν γαρ Χριστώ Ιησού δια του Ευαγγελίου εγώ υμάς ΕΓΕΝΝΗΣΑ» (Α’ Κορινθ. δ’, 15).

Ας ενθυμηθούμε και τα λόγια του Μ. Αλεξάνδρου ο οποίος έλεγε ότι· «μπορεί εις τον πατέρα μου  να οφείλω το ζην, εις τον διδάσκαλόν μου όμως, οφείλω το ευ ζην· διότι ο Διδάσκαλός μου με αναγέννησε πνευματικά».

Είναι αλήθεια ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε τον ίδιο Δημιουργό, αφού όλοι μας έχουμε προέλθει από Αδάμ και την Εύα, τους δύο Πρωτοπλάστους, που εδημιούργησε ο ίδιος ο Θεός «κατ’ εικόνα δική Του» με την προοπτική και δυνατότητα εάν θελήσουν και προσπαθήσουν τηρώντας τις εντολές Του, να φθάσουν στο «καθ’ ομοίωση». Κατά σάρκα λοιπόν όλοι είμεθα παιδιά του Θεού. Επειδή όμως οι άνθρωποι, αυτεξούσιοι όντες, λογικοί και ελεύθεροι πλασμένοι εκ του Θεού, δυστυχώς, έκαναν κακή χρήση της λογικής και της ελευθερίας τους, δεν θέλησαν να παραμείνουν κοντά στον Αληθινό Θεό  και έφυγαν από κοντά του, φτιάχνοντας άλλον θεόν στα μέτρα τους και στα σταθμά τους, η ορισμένοι δεν θέλησαν καν να  τον πλησιάσουν και να τον γνωρίσουν, έχασαν την πνευματική υιοθεσία του Θεού, η δεν την κέρδισαν ποτέ.

Όλοι αυτοί, λοιπόν, αφού έφυγαν από κοντά Του, αφού τον εγκατέλειψαν, αφού τον αρνήθηκαν (άθεοι, άπιστοι, αρνηταί, κ.λ.π) αφού γνώρισαν ή έφτιαξαν άλλο «θεό » ή «θεούς» (Αλλάχ, Βούδας, Κρίσνα, Δωδεκάθεο, Ήλιος, Φεγγάρι, Ζώα, κ.λ.π.) ή στην καλύτερη περίπτωση δεν αποδέχονται ή δεν τηρούν όλα εκείνα τα οποία αποκάλυψε και εδίδαξε ο Ίδιος, αλλά αλλοιώνουν ορισμένες αλήθειες και εντολές, όπως οι αιρετικοί (Παπικοί, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, Ιεχωβάδες, κ.λ.π.) πως είναι δυνατόν όλοι αυτοί, να έχουν Πνευματικό Πατέρα τους, τον ένα και Αληθινό Θεό;

Είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ.

Άλλος είναι ο πατέρας ο δικός τους. Ο Σατανάς και τα δαιμόνιά του, διότι ας μην ξεχνάμε «ότι πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» εισίν (Ψαλμ. 95,5) και ότι αυτός είναι ο Πατήρ του ψεύδους, της αιρέσεως και της διαστροφής. Στο κάτω κάτω, αφού ορισμένοι εξ  αυτών δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν τίποτε και είναι Άθεοι, πως είναι δυνατόν να είναι παιδιά του Θεού και να έχουν Πατέρα τους τον Θεόν; Με το ζόρι; Αν είναι δυνατόν!

Άλλωστε, τουλάχιστον εμείς που πιστεύουμε, ας μην λησμονάμε τα αδιάψευστα και αιώνια λόγια του Κυρίου μας σε κάποιους παρόμοιους ανθρώπους, οι οποίοι έλεγον ακριβώς τα ίδια άρρητα ρήματα ότι: «Ημείς, έχομεν Πατέρα τον Θεόν», δηλαδή ότι είναι παιδιά του Θεού, ο Κύριος τους απήντησε με την γλώσσαν της αληθείας, χωρίς περιστροφές, και χωρίς αγαπολογίες:

«Ει ο θεός πατήρ υμών ην, ηγαπάτε αν εμέ...διατί την λαλιάν την εμήν ου γινώσκετε; ότι ου δύνασθε ακούειν τον λόγον τον εμόν. ΥΜΕΙΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΕΣΤΕ, και τας επιθυμίας του πατρός υμών θέλετε ποιείν» (Ιωάννου η’, 41-45). Δηλαδή· «Εάν πράγματι ήταν πατέρας σας ο Θεός, θα αγαπούσατε και εμένα... διατί δε, δεν μπορείτε να κατανοήσετε και δεν δέχεσθε την διδασκαλίαν μου; Διότι (λόγω των αμαρτιών σας) δεν μπορείτε να ακούετε (και να καταλαβαίνετε) τον λόγον μου. Εσείς έχετε πατέρα σας τον διάβολον, και γι’ αυτό θέλετε να πράττετε τας επιθυμίας και τα έργα του πατρός σας του διαβόλου».

Άρα λοιπόν, κατά πνεύμα δεν είμαστε όλοι παιδιά του Θεού, όπως συμφέρει κάποιους να λένε και να ξαναλένε, για πολλούς και διάφορους λόγους.

Μήπως όμως έχουμε τον ίδιο Θεό με διαφορετικό όνομα;

ΟΧΙ, δυστυχώς ούτε και αυτό συμβαίνει. Ο δικός μας είναι Ένας Θεός, Τριαδικός, Τρισυπόστατος, με μία Ουσία και τρία Πρόσωπα, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιος και αχώριστος. Θεός ο Πατήρ, Θεός ο Υιός, Θεός και το Άγιον Πνεύμα. Ένας Θεός όμως, όχι τρεις θεοί. Ένας Θεός, Μοναδικός, Αληθινός, και συγκεκριμένος, με συγκεκριμένες διδασκαλίες, αλήθειες και εντολές.

Ο θεός π.χ. των Μουσουλμάνων, ή άλλων μονοθεϊστικών θρησκειών δεν είναι τρισυπόστατος, δεν έχουν ούτε πατέρα, ούτε υιό, ούτε άγιο πνεύμα, αλλά μόνο ένα πρόσωπο, τον Αλλάχ στην συγκεκριμένη περίπτωση, του οποίου μάλιστα η διδασκαλία είναι τελείως αντίθετη με του Ιησού Χριστού. Για να ήταν ο ίδιος θεός αλλά με άλλο όνομα θα έπρεπε π.χ. στο ανωτέρω παράδειγμα οι Μουσουλμάνοι, εκτός από τον Αλλάχ να είχαν και άλλα δύο πρόσωπα οιουδήποτε ονόματος, π.χ. Πατήρ ο Αλλάχ, Υιός ο... τάδε, και Άγιο Πνεύμα ο... τάδε και συγχρόνως η διδασκαλία τους και τα γραφόμενά τους στα ιερά τους βιβλία να ήταν επ’ ακριβώς η ίδια με την δική μας διδασκαλία και τα δικά μας βιβλία. Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Άρα ούτε και αυτό αληθεύει.
Κάτι παρόμοιο και σχετικό ισχύει και με όλες τις άλλες πολυθεϊστικές θρησκείες.

Σε καμμιά λοιπόν περίπτωση δεν ισχύει και αυτό.

Μήπως όμως παρ’ όλα αυτά θα μπορούσαμε να ζήσουμε μαζί ενωμένοι και αγαπημένοι, όλοι οι λαοί της γης;

Πρώτος ο Χριστός μας εις τη Αρχιερατική του Προσευχή παρακάλεσε «ίνα πάντες εν ώσιν», και μας είπε για το «Μία Ποίμνη και έναν Ποιμένα».

Πρώτη η Εκκλησία μας (όπως πάντα) προσεύχεται και εύχεται καθημερινά στους Ι. Ναούς της «υπέρ της των πάντων ενώσεως». Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτό θα ήτο πολύ ωραίο και ιδανικό να συνέβαινε κάποια στιγμή, αλλά κάτω υπό ορισμένας συνθήκας και όρους.

Ενώσεις όπως γνωρίζουμε μπορεί να γίνουν και να έχουν επιτυχία, μόνον σε ομοειδή πράγματα και ουδέποτε σε ανόμοια.

Η Ένωση για την οποία κάνει λόγο ο Κύριός μας και η Εκκλησία Του, έχει πάντα σχέση και αναφορά με το πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού και την διδασκαλία Του.

Το «μία ποίμνη και εις Ποιμήν» εκεί παραπέμπει. Όλοι οι άνθρωποι, εάν θελήσουν, ελεύθερα και εκούσια, να είναι ένα μεγάλο κράτος, μία μεγάλη οικογένεια, μία μεγάλη ποίμνη, με ένα παγκόσμιο Αρχηγό, ένα παγκόσμιο Πατέρα, ένα παγκόσμιο Ποιμένα, τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό.

Πώς όμως θα είναι «ένα ποίμνιο» την στιγμή που ο κάθε ένας λαός της γης αποτελεί ξεχωριστό ποίμνιο (κοπάδι) με διαφορετικά ιδεώδη, ιδανικά, αγώνες, πιστεύω, παραδόσεις, ήθη, έθιμα, γλώσσα, παιδεία, θρησκεία κ.λ.π.;

Πώς θα είναι δε, «Ένας Ποιμένας» την στιγμή που ο κάθε λαός της γης πιστεύει και σε άλλο Ποιμένα, σε άλλο Θεό;

Άρα λοιπόν, αφού ούτε «ένα ποίμνιο» ομοιόμορφο υπάρχει, ούτε «Ένας Ποιμένας» κοινός, πως θα μπορέσει να γίνει η περιβόητος και πολυπόθητος «ΕΝΩΣΗ» και «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ» που τόσο πολύ επιθυμούν Πολιτικοί και Εκκλησιαστικοί κύκλοι και Ταγοί;

Ένωσις εν ψεύδει και απάτη η Ένωσις εν αληθεία και αγάπη;

Ο Διάβολος ως γνωστόν «μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» και προσπαθεί να «ομοιάσει» σε όλα στον Θεόν για να ξεγελάει τους ανθρώπους.

Το ίδιο και ο Αντίχριστος. Θα έλθει εις την θέσιν του Χριστού, γι’ αυτό και λέγεται Αντίχριστος δηλαδή αντί του Xριστού.

«Εγώ ελήλυθα εν τω ονόματι του Πατρός μου και  ου λαμβάνετέ με· εάν έλθη ΑΛΛΟΣ εν τω ονόματι τω ιδίω εκείνον λήψεσθε» (Ιωαν. ε’, 43).

Όσο και εάν μας φαίνεται παράξενο, απόμακρο η αστείο, ο Αντίχριστος είναι συγκεκριμένο πρόσωπο το οποίο αναφέρουν και καταγγέλουν πλήθος Αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας και το οποίο θα έλθη λίγο πριν το τέλος του κόσμου, για να κυβερνήση τον κόσμον ως Παγκόσμιος Ποιμένας, ως Παγκόσμιος Κυβερνήτης, ως Πλανητάρχης, παρουσιαζόμενος βεβαίως ως Μεσσίας και Σωτήρας, και προσπαθώντας να αντιποιηθή τον Χριστόν και να «ομοιάσει» στα πάντα, εις Αυτόν.
Λέγει χαρακτηριστικά ο Άγιος Ιππόλυτος:

«Κατά πάντα γαρ εξομοιούσθαι βούλεται ο πλάνος τω υιώ του Θεού. Λέων μεν ο Χριστός, και λέων ο αντίχριστος. Βασιλεύς ο Χριστός, και βασιλεύς επίγειος ο αντίχριστος. Εδείχθη ο Σωτήρ ως αρνίον, και αυτός ομοίως φανήσεται ως αρνίον, ένδοθεν λύκος ων. Απέστειλεν ο Κύριος τους Αποστόλους εις πάντα τα έθνη, και αυτός ομοίως πέμψει ψευδοαποστόλους...» (Λόγος Αγ. Ιππολύτου «Περί Χριστού και περί του Αντιχρίστου»).

Αυτό δηλαδή που επιθυμεί και εύχεται η Εκκλησία μας, θα το πράξει από την ανάποδη ο διάβολος και τα όργανά του ενώνοντας όλο τον κόσμον σε «ένα κοπάδι», χωρίς φραγμούς και όρια, αξίες, ιδανικά και πιστεύω, έχοντας ως θεό τους το χρήμα, τις ηδονές και τις απολαύσεις, και υπακούοντας τυφλά σε ένα αγελάρχη που δεν θα είναι άλλος από τον ίδιο τον Αντίχριστο και τον πατέρα του, τον Διάβολον.

Δι’ αυτό λέγονται και γίνονται όλα αυτά. Εκεί αποσκοπούν όλα τα διαδραματιζόμενα Πανελλαδικά, Πανευρωπαϊκά και Παγκόσμια. Γι’ αυτό έγιναν οι Πολυεθνικές, γι’ αυτό έπεσαν τα Τείχη του Βερολίνου, γι’ αυτό έπεσε ο Κομμουνισμός, γι’ αυτό εδημιουργήθη η ΕΟΚ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, γι’  αυτό έγινε η «europol» (Ευρωπαϊκή Αστυνομία), γι’ αυτό έγινε η Συνθήκη Σένγκεν και άλλοι παρόμοιοι Νόμοι, γι’ αυτό έγινε ο ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ, γι’ αυτό... γι’ αυτό... γι’ αυτό... Γι’ αυτό λοιπόν, λέγονται και γίνονται όλα αυτά.

Τώρα δημιουργείται η κατάλληλη υποδομή σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους τομείς και μόλις «έλθη το πλήρωμα του χρόνου» και είναι έτοιμα τα πάντα τότε θα εμφανισθεί και ο Παγκόσμιος Δικτάτορας, ο Μεγάλος Αδελφός, «Big Brother».

Ας κλείσουμε τα ώτα μας, αδελφοί μου, σε όλες αυτές τις «σύγχρονες σειρήνες» που προσπαθούν να μας πείσουν για όλα τα ανωτέρω. Ας αντισταθούμε με όποιο τρόπο ημπορούμε στα καταχθόνια σχέδιά τους. Ας μείνουμε κοντά στον ΜΟΝΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ και στην σωτήρια «Κιβωτό» την Εκκλησία Του, γιατί μόνο εάν μείνουμε πιστοί μέχρι τέλους σ’ Αυτόν και δεν ακολουθήσουμε παρασυρόμενοι από τους πολλούς, αυτήν την «Νέα Τάξη Πραγμάτων» στην ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, θα λάβουμε τον Στέφανον της αιωνίας Ζωής και «δεν θα ριφθώμεν», όπως λέει η Αποκάλυψις, «μαζί με το θηρίο, τον Αντίχριστον, τον Ψευδοπροφήτην, τον Σατανάν, και τους ακολουθήσαντας αυτούς (οι Σφραγισμένοι με το Χάραγμα) εις την λίμνην του πυρός την καιομένην» (Αποκάλ. ιθ’, 20 και κ’, 10).

(Αναδημοσίευσις από το Περιοδικόν «Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ»
Τεύχος 3, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1999, σελ. 5-8)

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΡΘΡΟ ΣΕ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ 

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ BIG BROTHER ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ

Ἕνας Λαός, ἕνα Ράϊχ... ἕνας Big Brother

«Ἕλληνες ἀεί ἐν θαύματι τιθέασιν τά ἀλλότρια ἤ τά ἡμέτερα»
(Παυσανίας ὁ Περιηγητής)

Ὅλοι μας δυστυχῶς, τά τελευταῖα χρόνια γινώμεθα μάρτυρες συστηματικῆς προπαγάνδας καί «πλύσης ἐγκεφάλου», ἀπό διάφορους «ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ» καί «ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΕΣ» οἱ ὁποῖοι ἀπό ὅλα τά Μ.Μ.Ε. μιλᾶνε γιά μιά Νέα Ἐποχή καί μιά Νέα Τάξη Πραγμάτων, εὐαγγελίζονται χαρᾶς εὐαγγέλια διά τήν Ε.Ε. (Εὐρωπαϊκή Ἕνωση), τήν συμμετοχή μας σέ αὐτήν καί τήν ἔνταξή μας στήν ΟΝΕ κάι τήν Ἑνωμένη Εὐρώπη. «Τό μέλλον μας εἶναι ἡ Ε.Ε.» μᾶς λέγουν, «Θά ἔχουμε κοινά σύνορα, θά γίνουμε μιά ἰσχυρή χώρα, δέν θά μπορεῖ κανείς νά μᾶς πειράξει, διότι θά μᾶς βοηθοῦν καί θά μᾶς ὑπερασπίζονται οἱ φίλοι μας οἱ Ἑταῖροι, θά ζεῖτε καλύτερα ἐσεῖς καί τά παιδιά σας, θά τρῶμε μέ χρυσά κουτάλια, δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος γιά τήν Ἑλλάδα καί τούς Ἕλληνες, θά σωθεῖ ἡ Ἑλλάς στήν Ε.Ε. θά, θά, θά...», καί γενικώτερα μιλοῦν γιά μία Ἑνοποίηση καί Παγκοσμιοποίηση τῶν πάντων.

Αὐτά καί ἄλλα πολλά λοιπόν, μᾶς λέγουν καί μᾶς ὑπόσχονται, ὅλοι αὐτοί οἱ σύγχρονοι «Διαφωτισταί» τῆς Εὐρώπης, καθώς καί οἱ πάσης φύσεως «ἐκσυγχρονισταί» Ἀνατολῆς καί Δύσης «πιπιλίζοντάς» μας τό μυαλό καθημερινά.

Γιά ὅλα αὐτά ὑπάρχουν πολλές ἀπαντήσεις, πού μερικές ἀπ’ αὐτές θά διαβάσετε σέ ἄλλα ἄρθρα τοῦ περιοδικοῦ μας, ὅπως π.χ. στό ἄρθρο «Μοναχισμός καί Ἑνωμένη Εὐρώπη». Ἐγώ θά ἤθελα νά προχωρήσω πίσω ἀπ’ τό «δένδρο» καί νά φτάσουμε στό «δάσος»καί στήν οὐσία τοῦ θέματος, ὅσο βέβαια θά μᾶς ἐπιτρέψει ὁ χῶρος.

Βέβαια τά πράγματα δέν εἶναι καί τόσο ἁπλά, οὔτε καί ἔφθασαν ἕως ἐδῶ, ἔτσι ξαφνικά. Ὑπῆρχε καί ὑπάρχει μεθοδευμένο ἐνορχηστρωμένο καί καταχθόνιο σχέδιο, τό ὁποῖο ἀκολουθοῦν πιστά ἐδῶ καί πολλά χρόνια, ὅλες οἱ ἀνθελληνικές, ἀντίχριστες, καταχθόνιες καί σκοτεινές δυνάμεις καί ὅσα φερέφωνα, ἀνδρείκελα καί ἀνθρωπόμορφα τέρατα τούς ὑπηρετοῦν, προετοιμάζοντας κατάλληλα τό ἔδαφος γιά ἕναν κόσμο «χωρίς σύνορα, διακρίσεις, ρατσισμό, ἐθνότητες, παραδόσεις, θρησκεία, θεό,...», γιά ἕναν κόσμο πού ὅλοι μαζί θά ζοῦμε «ἑνωμένοι, ἀγαπημένοι καί ἀδελφωμένοι» (μιά καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς εἴμεθα ἀδέλφια, ἀφοῦ μᾶς ἐδημιούργησε ὁ ἴδιος Θεός καί ἔχουμε Πατέρα τόν ἴδιο Θεό, ἀλλά μέ διαφορετικό ὄνομα) σ’ ἕνα Παγκόσμιο Κράτος μέ ἕνα Παγκόσμιο Κυβερνήτη, ἕνα Πλανητάρχη, ἕναν Ὑπέρ-Δικτάτορα, Big Brother (=Μεγάλος Ἀδελφός)...

Ὅμως ἄς τοποθετήσουμε τά πράγματα σέ μία σειρά, γιά νά μπορέσουμε νά βγάλουμε ἄκρη καί νόημα.

-         Εἴμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀδέλφια μεταξύ μας;

-         Ἔχουμε τόν ἴδιο Πατέρα;

-         Ἔχουμε τόν ἴδιο Θεό, ἀλλά μέ διαφορετικό ὄνομα;

-         Μπορεῖ νά γίνει Παγκοσμιοποίηση τῶν λαῶν τῆς γῆς;

-         Μποροῦμε νά ζοῦμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς μαζί, σάν ἀδέλφια, μέσα σ’ ἕνα Παγκόσμιο Σπίτι;

Ὑπάρχουν δύο εἰδῶν σχέσεις πατρότητος καί υἱοθεσίας. Ἡ κατά σάρκα καί ἡ κατά πνεῦμα. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἐπί τῆς γῆς ἔχουμε τούς φυσικούς μας πατέρας καί γονεῖς, αὐτούς πού μᾶς ἔχουν γεννήσει σαρκικά. Αὐτή εἶναι ἡ κατά σάρκα σχέσις πατρότητος. Πολλοί ὅμως ἀπό ἐμᾶς ἔχουν καί τούς πνευματικούς τους πατέρας, ὅσους τούς ἔχουν βαπτίσει, ἀναθρέψει, γαλουχήσει, διδάξει, καθοδηγήσει, καί γενικώτερα ἀναγεννήσει πνευματικά, ὅπως εἶναι οἱ ἱερεῖς πού ἐξομολογοῦν καί καθοδηγοῦν χιλιάδες ἀνθρώπους γι’ αὐτό λέγονται καί Πατέρες, καί μάλιστα Πνευματικοί Πατέρες. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν ἔλεγε· «ἐν γάρ Χριστῷ Ἰησοῦ διά τοῦ Εὐαγγελίου ἐγώ ὑμᾶς ΕΓΕΝΝΗΣΑ» (Α’ Κορινθ. δ’, 15). Ἤ ἄς ἐνθυμηθοῦμε τά λόγια τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου ὁ ὁποῖος ἔλεγε ὅτι· «μπορεῖ εἰς τόν πατέρα μου  νά ὀφείλω τό ζῆν, εἰς τόν διδάσκαλόν μου ὅμως, ὀφείλω τό εὖ ζῆν· διότι ὁ Διδάσκαλός μου μέ ἀναγέννησε πνευματικά».

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε τόν ἴδιο Δημιουργό, ἀφοῦ ὅλοι μας ἔχουμε προέλθει ἀπό Ἀδάμ καί τήν Εὔα, τούς δύο Πρωτοπλάστους, πού ἐδημιούργησε ὁ ἴδιος ὁ Θεός «κατ’ εἰκόνα δική Του» μέ τήν προοπτική καί δυνατότητα ἐάν θελήσουν καί προσπαθήσουν τηρῶντας τίς ἐντολές Του, νά φθάσουν στό «καθ’ ὁμοίωση». Κατά σάρκα λοιπόν ὅλοι εἴμεθα παιδιά τοῦ Θεοῦ. Ἐπειδή ὅμως οἱ ἄνθρωποι, αὐτεξούσιοι ὄντες, λογικοί καί ἐλεύθεροι πλασμένοι ἐκ τοῦ Θεοῦ, δυστυχῶς, ἔκαναν κακή χρήση τῆς λογικῆς καί τῆς ἐλευθερίας τους, δέν θέλησαν νά παραμείνουν κοντά στόν Ἀληθινό Θεό  καί ἔφυγαν ἀπό κοντά του, φτιάχνοντας ἄλλον θεόν στά μέτρα τους καί στά σταθμά τους, ἤ ὁρισμένοι δέν θέλησαν κἄν νά  τόν πλησιάσουν καί νά τόν γνωρίσουν, ἔχασαν τήν πνευματική υἱοθεσία τοῦ Θεοῦ, ἤ δέν τήν κέρδισαν ποτέ.

Ὅλοι αὐτοί, λοιπόν, ἀφοῦ ἔφυγαν ἀπό κοντά Του, ἀφοῦ τόν ἐγκατέλειψαν, ἀφοῦ τόν ἀρνήθηκαν (ἄθεοι, ἄπιστοι, ἀρνηταί, κ.λ.π) ἀφοῦ γνώρισαν ἤ ἔφτιαξαν ἄλλο «θεό » ἤ «θεούς» (Ἀλλάχ, Βούδας, Κρίσνα, Δωδεκάθεο, Ἥλιος, Φεγγάρι, Ζῶα, κ.λ.π.) ἤ στήν καλύτερη περίπτωση δέν ἀποδέχονται ἤ δέν τηροῦν ὅλα ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἀποκάλυψε καί ἐδίδαξε ὁ Ἴδιος, ἀλλά ἀλλοιώνουν ὁρισμένες ἀλήθειες καί ἐντολές, ὅπως οἱ αἱρετικοί (Παπικοί, Προτεστᾶντες, Μονοφυσῖτες, Ἰεχωβάδες, κ.λ.π.) πῶς εἶναι δυνατόν ὅλοι αὐτοί, νά ἔχουν Πνευματικό Πατέρα τους, τόν ἕνα καί Ἀληθινό Θεό;
Εἶναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ.

Ἄλλος εἶναι ὁ πατέρας ὁ δικός τους. Ὁ Σατανᾶς καί τά δαιμόνιά του, διότι ἄς μήν ξεχνᾶμε «ὅτι πάντες οἱ θεοί τῶν ἐθνῶν δαιμόνια» εἰσίν (Ψαλμ. 95,5) καί ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Πατήρ τοῦ ψεύδους, τῆς αἱρέσεως καί τῆς διαστροφῆς. Στό κάτω κάτω, ἀφοῦ ὁρισμένοι ἐξ  αὐτῶν δηλώνουν ὅτι δέν πιστεύουν τίποτε καί εἶναι Ἄθεοι, πῶς εἶναι δυνατόν νά εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ καί νά ἔχουν Πατέρα τους τόν Θεόν; Μέ τό ζόρι; Ἄν εἶναι δυνατόν!

Ἄλλωστε, τουλάχιστον ἐμεῖς πού πιστεύουμε, ἄς μήν λησμονᾶμε τά ἀδιάψευστα καί αἰώνια λόγια τοῦ Κυρίου μας σέ κάποιους παρόμοιους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔλεγον ἀκριβῶς τά ἴδια ἄρρητα ρήματα ὅτι: «Ἡμεῖς, ἔχομεν Πατέρα τόν Θεόν», δηλαδή ὅτι εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριος τούς ἀπήντησε μέ τήν γλῶσσαν τῆς ἀληθείας, χωρίς περιστροφές, καί χωρίς ἀγαπολογίες:
«Εἰ ὁ θεός πατήρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἄν ἐμέ·... διατί τήν λαλιάν τήν ἐμήν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τόν λόγον τόν ἐμόν. ΥΜΕΙΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΕΣΤΕ, καί τάς ἐπιθυμίας τοῦ πατρός ὑμῶν θέλετε ποιεῖν» (Ἰωάννου η’, 41-45).

Δηλαδή· «Ἐάν πράγματι ἦταν πατέρας σας ὁ Θεός, θά ἀγαπούσατε καί ἐμένα... διατί δέ, δέν μπορεῖτε νά κατανοήσετε καί δέν δέχεσθε τήν διδασκαλίαν μου; Διότι (λόγω τῶν ἁμαρτιῶν σας) δέν μπορεῖτε νά ἀκούετε (καί νά καταλαβαίνετε) τόν λόγον μου. Ἐσεῖς ἔχετε πατέρα σας τόν διάβολον, καί γι’ αὐτό θέλετε νά πράττετε τάς ἐπιθυμίας καί τά ἔργα τοῦ πατρός σας τοῦ διαβόλου». Ἄρα λοιπόν, κατά πνεῦμα δέν εἴμαστε ὅλοι παιδιά τοῦ Θεοῦ, ὅπως συμφέρει κάποιους νά λένε καί νά ξαναλένε, γιά πολλούς καί διάφορους λόγους.

Μήπως ὅμως ἔχουμε τόν ἴδιο Θεό μέ διαφορετικό ὄνομα; ΟΧΙ, δυστυχῶς οὔτε καί αὐτό συμβαίνει. Ὁ δικός μας εἶναι Ἕνας Θεός, Τριαδικός, Τρισυπόστατος, μέ μία Οὐσία καί τρία Πρόσωπα, Πατήρ, Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιος καί ἀχώριστος. Θεός ὁ Πατήρ, Θεός ὁ Υἱός, Θεός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Ἕνας Θεός ὅμως, ὄχι τρεῖς θεοί. Ἕνας Θεός, Μοναδικός, Ἀληθινός, καί συγκεκριμένος, μέ συγκεκριμένες διδασκαλίες, ἀλήθειες καί ἐντολές.

Ὁ θεός π.χ. τῶν Μουσουλμάνων, ἤ ἄλλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν δέν εἶναι τρισυπόστατος, δέν ἔχουν οὔτε πατέρα, οὔτε υἱό, οὔτε ἅγιο πνεῦμα, ἀλλά μόνο ἕνα πρόσωπο, τόν Ἀλλάχ στήν συγκεκριμένη περίπτωση, τοῦ ὁποίου μάλιστα ἡ διδασκαλία εἶναι τελείως ἀντίθετη μέ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γιά νά ἦταν ὁ ἴδιος θεός ἀλλά μέ ἄλλο ὄνομα θά ἔπρεπε π.χ. στό ἀνωτέρω παράδειγμα οἱ Μουσουλμάνοι, ἐκτός ἀπό τόν Ἀλλάχ νά εἶχαν καί ἄλλα δύο πρόσωπα οἱουδήποτε ὀνόματος, π.χ. Πατήρ ὁ Ἀλλάχ, Υἱός ὁ... τάδε, καί Ἅγιο Πνεῦμα ὁ... τάδε καί συγχρόνως ἡ διδασκαλία τους καί τά γραφόμενά τους στά ἱερά τους βιβλία νά ἦταν ἐπ’ ἀκριβῶς ἡ ἴδια μέ τήν δική μας διδασκαλία καί τά δικά μας βιβλία.

Δέν συμβαίνει ὅμως κάτι τέτοιο. Ἄρα οὔτε καί αὐτό ἀληθεύει.
Κάτι παρόμοιο-ἀντίστοιχο ἰσχύει καί μέ ὅλες τίς ἄλλες πολυθεϊστικές θρησκεῖες.

Σέ καμμιά λοιπόν περίπτωση δέν ἰσχύει καί αὐτό.

Μήπως ὅμως παρ’ ὅλα αὐτά θά μπορούσαμε νά ζήσουμε μαζί ἑνωμένοι καί ἀγαπημένοι, ὅλοι οἱ λαοί τῆς γῆς;

Πρῶτος ὁ Χριστός μας εἰς τή Ἀρχιερατική του Προσευχή παρακάλεσε «ἵνα πάντες ἕν ὧσιν», καί μᾶς εἶπε γιά τό «Μία Ποίμνη καί ἕναν Ποιμένα».

Πρώτη ἡ Ἐκκλησία μας (ὅπως πάντα) προσεύχεται καί εὔχεται καθημερινά στούς Ἱ. Ναούς της «ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως». Καί γιά νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς, αὐτό θά ἦτο πολύ ὡραῖο καί ἰδανικό νά συνέβαινε κάποια στιγμή, ἀλλά κάτω ὑπό ὁρισμένας συνθήκας καί ὅρους.

Ἑνώσεις ὅπως γνωρίζουμε μπορεῖ νά γίνουν καί νά ἔχουν ἐπιτυχία, μόνον σέ ὁμοειδῆ πράγματα καί οὐδέποτε σέ ἀνόμοια.

Ἡ Ἕνωση γιά τήν ὁποία κάνει λόγο ὁ Κύριός μας καί ἡ Ἐκκλησία Του, ἔχει πάντα σχέση καί ἀναφορά μέ τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ καί τήν διδασκαλία Του.

Τό «μία ποίμνη καί εἷς Ποιμήν» ἐκεῖ παραπέμπει. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἐάν θελήσουν, ἐλεύθερα καί ἐκούσια, νά εἶναι ἕνα μεγάλο κράτος, μία μεγάλη οἰκογένεια, μία μεγάλη ποίμνη, μέ ἕνα παγκόσμιο Ἀρχηγό, ἕνα παγκόσμιο Πατέρα, ἕνα παγκόσμιο Ποιμένα, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.

Πῶς ὅμως θά εἶναι «ἕνα ποίμνιο» τήν στιγμή πού ὁ κάθε ἕνας λαός τῆς γῆς ἀποτελεῖ ξεχωριστό ποίμνιο (κοπάδι) μέ διαφορετικά ἰδεώδη, ἰδανικά, ἀγῶνες, πιστεύω, παραδόσεις, ἤθη, ἔθιμα, γλῶσσα, παιδεία, θρησκεία κ.λ.π.;

Πῶς θά εἶναι δέ, «Ἕνας Ποιμένας» τήν στιγμή πού ὁ κάθε λαός τῆς γῆς πιστεύει καί σέ ἄλλο Ποιμένα, σέ ἄλλο Θεό;

Ἄρα λοιπόν, ἀφοῦ οὔτε «ἕνα ποίμνιο» ὁμοιόμορφο ὑπάρχει, οὔτε «Ἕνας Ποιμένας» κοινός, πῶς θά μπορέσει νά γίνει ἡ περιβόητος καί πολυπόθητος «ΕΝΩΣΗ» καί «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ» πού τόσο πολύ ἐπιθυμοῦν Πολιτικοί καί Ἐκκλησιαστικοί κύκλοι καί Ταγοί;

Ἕνωσις ἐν ψεύδει καί ἀπάτη ἤ Ἕνωσις ἐν ἀληθείᾳ καί ἀγάπη;

Ὁ Διάβολος ὡς γνωστόν «μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός» καί προσπαθεῖ νά «ὁμοιάσει» σέ ὅλα στόν Θεόν γιά νά ξεγελάει τούς ἀνθρώπους.

Τό ἴδιο καί ὁ Ἀντίχριστος. Θά ἔλθει εἰς τήν θέσιν τοῦ Χριστοῦ, γι’ αὐτό καί λέγεται Ἀντίχριστος δηλαδή ἀντί τοῦ Xριστοῦ. «Ἐγώ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Πατρός μου καί  οὐ λαμβάνετέ με· ἐάν ἔλθη ΑΛΛΟΣ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ ἐκεῖνον λήψεσθε» (Ἰωαν. ε’, 43).

Ὅσο καί ἐάν μᾶς φαίνεται παράξενο, ἀπόμακρο ἤ ἀστεῖο, ὁ Ἀντίχριστος εἶναι συγκεκριμένο πρόσωπο τό ὁποῖο ἀναφέρουν καί καταγγέλουν πλῆθος Ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί τό ὁποῖο θά ἔλθῃ λίγο πρίν τό τέλος τοῦ κόσμου, γιά νά κυβερνήσῃ τόν κόσμον ὡς Παγκόσμιος Ποιμένας, ὡς Παγκόσμιος Κυβερνήτης, ὡς Πλανητάρχης, παρουσιαζόμενος βεβαίως ὡς Μεσσίας καί Σωτήρας, καί προσπαθῶντας νά ἀντιποιηθῇ τόν Χριστόν καί νά «ὁμοιάσει» στά πάντα, εἰς Αὐτόν. Λέγει χαρακτηριστικά ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος:

«Κατά πάντα γάρ ἐξομοιοῦσθαι βούλεται ὁ πλάνος τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ. Λέων μέν ὁ Χριστός, καί λέων ὁ ἀντίχριστος. Βασιλεύς ὁ Χριστός, καί βασιλεύς ἐπίγειος ὁ ἀντίχριστος. Ἐδείχθη ὁ Σωτήρ ὡς ἀρνίον, καί αὐτός ὁμοίως φανήσεται ὡς ἀρνίον, ἔνδοθεν λύκος ὤν. Ἀπέστειλεν ὁ Κύριος τούς Ἀποστόλους εἰς πάντα τά ἔθνη, καί αὐτός ὁμοίως πέμψει ψευδοαποστόλους...» (Λόγος Ἁγ. Ἱππολύτου «Περί Χριστοῦ καί περί τοῦ Ἀντιχρίστου»).

Αὐτό δηλαδή πού ἐπιθυμεῖ καί εὔχεται ἡ Ἐκκλησία μας, θά τό πράξει ἀπό τήν ἀνάποδη ὁ διάβολος καί τά ὄργανά του ἑνώνοντας ὅλο τόν κόσμον σέ «ἕνα κοπάδι», χωρίς φραγμούς καί ὅρια, ἀξίες, ἰδανικά καί πιστεύω, ἔχοντας ὡς θεό τους τό χρῆμα, τίς ἡδονές καί τίς ἀπολαύσεις, καί ὑπακούοντας τυφλά σέ ἕνα ἀγελάρχη πού δέν θά εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἀντίχριστο καί τόν πατέρα του, τόν Διάβολον.

Δι’ αὐτό λέγονται καί γίνονται ὅλα αὐτά. Ἐκεῖ ἀποσκοποῦν ὅλα τά διαδραματιζόμενα Πανελλαδικά, Πανευρωπαϊκά καί Παγκόσμια. Γι’ αὐτό ἔγιναν οἱ Πολυεθνικές, γι’ αὐτό ἔπεσαν τά Τείχη τοῦ Βερολίνου, γι’ αὐτό ἔπεσε ὁ Κομμουνισμός, γι’ αὐτό ἐδημιουργήθη ἡ ΕΟΚ καί ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, γι’  αὐτό ἔγινε ἡ «europol» (Εὐρωπαϊκή Ἀστυνομία), γι’ αὐτό ἔγινε ἡ Συνθήκη Σένγκεν καί ἄλλοι παρόμοιοι Νόμοι, γι’ αὐτό ἔγινε ὁ ΟΗΕ καί τό ΝΑΤΟ, γι’ αὐτό.... γι’ αὐτό... γι’ αὐτό... Γι’ αὐτό λοιπόν, λέγονται καί γίνονται ὅλα αὐτά.

Τώρα δημιουργεῖται ἡ κατάλληλη ὑποδομή σέ ὅλα τά ἐπίπεδα καί σέ ὅλους τούς τομεῖς καί μόλις «ἔλθη τό πλήρωμα τοῦ χρόνου» καί εἶναι ἕτοιμα τά πάντα τότε θά ἐμφανισθεῖ καί ὁ Παγκόσμιος Δικτάτορας, ὁ Μεγάλος Ἀδελφός, «Big Brother».

Ἄς κλείσουμε τά ὦτα μας, ἀδελφοί μου, σέ ὅλες αὐτές τίς «σύγχρονες σειρῆνες» πού προσπαθοῦν νά μᾶς πείσουν γιά ὅλα τά ἀνωτέρω. Ἄς ἀντισταθοῦμε μέ ὅποιο τρόπο ἠμποροῦμε στά καταχθόνια σχέδιά τους. Ἄς μείνουμε κοντά στόν ΜΟΝΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ καί στήν σωτήρια «Κιβωτό» τήν Ἐκκλησία Του, γιατί μόνο ἐάν μείνουμε πιστοί μέχρι τέλους σ’ Αὐτόν καί δέν ἀκολουθήσουμε παρασυρόμενοι ἀπό τούς πολλούς, αὐτήν τήν «Νέα Τάξη Πραγμάτων» στήν ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, θά λάβουμε τόν Στέφανον τῆς αἰωνίας Ζωῆς καί «δέν θά ριφθῶμεν», ὅπως λέει ἡ Ἀποκάλυψις, «μαζί μέ τό θηρίο, τόν Ἀντίχριστον, τόν Ψευδοπροφήτην, τόν Σατανᾶν, καί τούς ἀκολουθήσαντας αὐτούς (οἱ Σφραγισμένοι μέ τό Χάραγμα) εἰς τήν λίμνην τοῦ πυρός τήν καιομένην» (Ἀποκάλ. ιθ’, 20 καί κ’, 10).

(Ἀναδημοσίευσις ἀπό τό Περιοδικόν «Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ»
Τεῦχος 3, Ὀκτώβριος-Δεκέμβριος 1999, σελ. 5-8)