Πρώτη δημοσίευσις 9-11-2018

«Καιρός τοῦ σιγᾶν καί καιρός τοῦ λαλεῖν». (Ἐκκλ. γ΄,7)

Ἀγαπητοί καί εὐσεβεῖς μου ἀδελφοί,

Χαίρετε καί ἀνδρίζεσθε ἐν Κυρίῳ πάντοτε!

Ὅπως ἤδη γνωρίζετε, ἐδῶ καί λίγο καιρό, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ,  ξεκινήσαμε μία σειρά δημοσιευμάτων, διά νά δώσουμε τήν ὀφειλομένη ἀπάντηση σέ ὅλους τούς κατηγόρους μας, διά τά ὅσα εἶπαν καί ἔγραψαν ἐναντίον μας.

Εἰς τό Α΄ Μέρος τῶν δημοσιευμάτων μας αὐτῶν, (δεῖτε ἐδῶ...) εἴδαμε τούς λόγους, διά τούς ὁποίους, ἐπανήλθαμε, ἔπειτα ἀπό ἕξι ὁλόκληρους μῆνες ἀπό τά γεγονότα τῆς 25ης Μαρτίου/7ης Ἀπριλίου 2018.

Εἰς τό Β΄ Μέρος (δεῖτε ἐδῶ...) ΔΗΛΩΣΑΜΕ ΕΥΘΑΡΣΩΣ, τί πιστεύουμε καί τί θά πράξουμε καί ἀναλύσαμε τήν πρώτην περίπτωσιν ἀπό τίς πέντε θέσεις μας. (*)

Εἰς τό Γ΄ Μέρος τῆς ἀπαντήσεώς μας, ἀναλύσαμε τήν δευτέραν  περίπτωσιν ἀπό τίς πέντε θέσεις μας. (δεῖτε ἐδῶ...)

Εἰς τό Δ΄ Μέρος τῆς ἀπαντήσεώς μας, ἀναλύσαμε τήν τρίτην περίπτωσιν ἀπό τίς πέντε θέσεις μας. (δεῖτε ἐδῶ...)

Σύν Θεῷ, συνεχίζοντας τό Ε΄ Μέρος (καί τελευταῖον) τῆς ἀπαντήσεώς μας αὐτῆς, θά ἀναφερθοῦμε εἰς τήν τετάρτην καί πέμπτην περίπτωσιν ἐκ τῶν πέντε αὐτῶν θέσεών μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ!

 ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ

Ἐπειδή τό 5ον καί τελευταῖον αὐτό Μέρος εἶναι πάρα πολύ μεγάλο σέ μῆκος, ἀλλά καί ταυτόχρονα πάρα πολύ σημαντικόν, διά νά μήν σᾶς κουράσω πολύ, ἀλλά καί διά νά σᾶς βοηθήσω νά γίνει πιό εὐκολοδιάβαστο καί πιό κατανοητό, δέν θά τό δημοσιεύσω ἑνιαῖο, ὅλο μαζί, ἀλλά θά τό χωρίσω σέ μικρότερα αὐτοτελή μέρη καί θά σᾶς δημοσιεύω κάθε μέρα καί ἀπό ἕνα αὐτοτελές τμῆμα, μέσα σέ αὐτό τό ἴδιο τό ἄρθρο (τό 5ον Μέρος) πού διαβάζετε αὐτή τήν στιγμήν.

Θά πρέπει δηλαδή, ὅσοι ἐνδιαφέρεστε καί θέλετε νά διαβάσετε ὅλην τήν ἀπάντησήν μου αὐτήν, καθημερινά διά ὀλίγες ἡμέρες, νά εἰσέρχεσθε μέσα εἰς τό συγκεκριμένον αὐτό ἄρθρον καί ΟΧΙ σέ κάποιο ἄλλο καινούργιο ἄρθρον.

Σᾶς εὐχαριστῶ διά τήν κατανόησιν καί ὁ Θεός νά σᾶς ἀνταμείψει διά τόν κόπον καί τήν ὑπομονήν σας. Μήν ξεχνᾶτε ὅμως, ὅτι «τά ἀγαθά κόποις κτῶνται»!

4η 
Θέσις καί Δήλωσίς μας

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΕΙΣ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ 2018, ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΑ ΚΑΙ ΕΓΡΑΦΑ ΑΠΟ ΤΟ 2006 ΑΚΟΜΗ.
ΤΟ ΟΤΙ ΔΕ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΙΛΕΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΕΞΩ, ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΛΑΝΗΘΕΙ, ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ,
 ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΣΧΕΤΙΚΟ. 

 Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Τὰ ὅσα θά διαβάσετε κατωτέρω, εἰς τό 5ον καί τελευταῖον αὐτό μέρος τῆς ὀφειλομένης ἀπαντήσεώς μου, (ὅπως καί εἰς τά ἄλλα μέρη, καί κυρίως  εἰς τό Δ΄ Μέρος, ὅπως ἄλλωστε ἤδη εἴδατε) ΔΕΝ εἶναι καθόλου εὐσύνοπτα καί “εὔπεπτα”, οὔτε καί ἕτοιμη τροφή γιά “κατανάλωση”, ἀφοῦ θέλουν πολύ προσοχή, πολύ μελέτη, πολύ προσευχή, πολύ ὑπομονή, πολύ ἐπιμονή, πολύ πίστη καί ταπείνωση, διά νά τά διαβάσει καί νά τά κατανοήσει κανείς!

Δι΄ αὐτό καί δέν ἀπευθύνονται στούς πολλούς, τούς περίεργους, τούς ἄσχετους καί τούς ἀδαεῖς ἤ ἀκόμη στούς χλιαροὺς καὶ συμβιβασμένους Χριστιανοὺς -κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς- τοῦ κόσμου τούτου. Ὁ κόσμος ἄλλωστε «ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται», καί οἱ πολλοί ἀκολουθοῦν πάντοτε τήν «πλατειά πύλη» καί ὄχι τήν «στενή πύλη».

Οὔτε ἀπευθύνονται σὲ ὅλους ἐκείνους τοὺς πιστούς, ποὺ ἑκούσια καὶ συνειδητὰ ἀκολουθοῦν ἄμεσα ἤ ἔμμεσα διαφόρους αἱρετικοὺς ἤ σχισματικοὺς ποιμένες, εἴτε αὐτοὶ εὑρίσκονται στό Νέο, εἴτε στό Παλαιὸ ἡμερολόγιο-ἑορτολόγιο.

Οὔτε πολύ περισσότερον ἀπευθύνονται, ὅπως ἤδη ἔχω τονίσει ἐπανειλημμένως, (παρόλον πού εἶναι ὀφειλομένη ἀπάντηση πρός ὅλους αὐτούς) σὲ ὅλους ἐκείνους, τούς ἐμπαθεῖς, πλανεμένους, αἱρετικούς, καί προσκυνημένους κληρικούς, λαϊκούς, μοναχούς καί λαϊκούς, ποὺ ἤδη μέ ἔχουν ἀπορρίψει συνειδητά ἀπὸ τὸ 2006, ὁ καθένας διά τοὺς ἰδικοὺς του λόγους, καί οἱ ὁποῖοι δέν πρόκειται μέ τίποτα φυσικά νά πιστέψουν καί νά δεχθοῦν τήν Ἀλήθεια, ἀφοῦ ἐδῶ καί πολλά χρόνια ἔχουν ἀποστρέψει συνειδητά τό πρόσωπόν τους ἀπ΄ Αὐτήν. (Οἱ λόγοι δέ πού μέ ἀνάγκασαν, παρά ταῦτα, νά ἀπαντήσω εἰς ὅλους αὐτούς, τούς ἔχω ἀναλύσει ἐκτενῶς εἰς τίς προηγούμενες ἀπαντήσεις μου καί κυρίως εἰς τό Α΄Μέρος, καί ὅποιος θέλει καί ἐπιθυμεῖ ἄς τούς ἰδεῖ ἐκεῖ).

Ἀλλὰ ἀπευθύνονται ΜΟΝΟΝ εἰς ὅλους ὑμᾶς τούς ἀγαπητούς μου ἐν Χριστῷ ἀδελφούς, καθώς καί εἰς ὅλους τούς ἀπανταχοῦ τῆς γῆς καλοπροαιρέτους πιστούς, ὅσοι καί ἐάν εἶναι αὐτοί.

Ἀπευθύνονται ΜΟΝΟΝ εἰς τά ἀληθινὰ πρόβατα τοῦ Θεοῦ. Σὲ αὐτά πού πάντοτε ἀναγνωρίζουν τὴν φωνὴ τοῦ Ἀληθινοῦ Ποιμένος των, ἀπὸ ὅπου καὶ ἐὰν προέρχεται αὐτὴ καὶ τὴν ἀκολουθοῦν μέ χαρὰ καὶ ταπείνωση.

Ἀπευθύνονται ΜΟΝΟΝ εἰς τό «μικρὸν ποίμνιον», διά τό ὁποῖον ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς λέγει ὅτι «εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν». (Λουκ. ιβ’, 32).

Ἀπευθύνονται ΜΟΝΟΝ εἰς τό «λεῖμμα» (Ρωμ. ια΄, 5), εἰς τούς ὀλίγους καὶ ἐκλεκτούς, (ὅσοι καὶ ἐὰν εἶναι αὐτοὶ) οἱ ὁποῖοι «οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῷ Βάαλ» (Γ΄Βασ. ιθ΄ , 18 καὶ Ρωμ. ια’, 3-5) καὶ δέν προσκύνησαν τὸν Ἀντίχριστον, τόν Διάβολον καὶ τὴν εἰκόνα του, δηλαδὴ τὰ ἔργα του.

Ἐξ  ἄλλου, ὅπως ἀποδείξαμε καί εἰς τήν προηγούμενην ἀπάντησίν μας, πάντοτε ὀλίγοι ἦταν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦσαν τὴν Ἀλήθεια, καὶ ἀντιστεκόντουσαν μέχρι θανάτου.

Ὅπως οἱ Τρεῖς Παῖδες ἐν Καμίνῳ, ὅπως ὁ ΝΩΕ, ὁ ΛΩΤ, ὁ ΑΒΡΑΑΜ, ὁ Ἅγιος ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ὁ Ἅγιος ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ, ὁ Ἅγιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ὁ Παλαμᾶς καί ἄλλοι πολλοί.

«Εἷς εὐδοκιμῶν εἰς τὸ Θεῖον, προτιμότερος ὑπὲρ μυριάδας αὐθαδεία σεμνυνομένας...». (Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου P.G. 99, 1083). 

«Σύ μὲν ἀριθμεῖς τὰς μυριάδας Θεὸς δὲ τοὺς σῳζομένους καὶ σὺ μὲν τὸν ἀμέτρητον χοῦν, ἐγὼ δὲ τὰ σκεύη τῆς ἐκλογῆς». (Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου).

Ὅλα αὐτὰ λοιπὸν, ἀπευθύνονται ΜΟΝΟΝ σὲ ὅσους βρίσκονται «μέσα στόν Ναὸ καὶ τὸ θυσιαστήριον τοῦ Κυρίου» (Ἀποκ. ια΄, 1) καὶ καταμετρήθησαν ὑπὸ τοῦ Ἀγγέλου τῆς Ἀποκαλύψεως ἐπειδὴ τὰ ὀνόματά τους ἔχουν γραφεῖ εἰς τό βιβλίον τῆς ζωῆς. Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι, αὐτοί πού εὑρίσκοντο ΕΞΩ στήν «αὐλὴ τοῦ Ναοῦ» (Ἀποκ. ια΄, 2) καὶ δέν καταμετρήθησαν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου, ἂς πράξουν ὅ,τι θέλουν καὶ ἂς ποῦνε ὅ,τι θέλουν. Δικαίωμά τους...

Ἔτσι λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐπειδή μετά τήν παρέλευσιν τῆς 25ης Μαρτίου/7ης Ἀπριλίου 2018, ΟΛΟΙ -σχεδόν- οἱ Χριστιανοί (Νέου καί Παλαιοῦ) εἶναι πλέον ἀπόλυτα βέβαιοι καί σίγουροι ὅτι ἡ ταπεινότης μου, ὄχι μόνον ἔπεσε ἔξω εἰς ὅ,τι ἔλεγε, ἀλλά καί ἐπλανήθη, καί τοῦτο διατί κατ΄ αὐτούς ΔΕΝ ἔγινε τίποτε ἀπολύτως τήν συγκεκριμένην αὐτήν ἡμερομηνία, ἄς δοῦμε, ὅλοι ἐμεῖς πού ἔχουμε ἀκόμη -σύν Θεῷ- σῶας τάς φρένας καί δέν ἔχουμε πιεῖ ἀπό τό «τρελλό νερό» τοῦ Χότζα (γιά ὅσους δέν γνωρίζουν τήν συγκεκριμένη αὐτή πολύ ὠφέλιμη, διδακτική καί χαριτωμένη ἱστορία τοῦ Χότζα θά σᾶς τήν ἀναφέρω ἐν εὐθέτω χρόνω) ἄς δοῦμε λέγω ἀρκετές μαρτυρίες, μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, καί τούς θεοπνεύστους Πατέρες μας, πού ἀποδεικνύουν  ἀπόλυτα τά ὅσα λέγει καί ἰσχυρίζεται χρόνια τώρα ἡ ταπεινότης μου. 

Ἄς δοῦμε ἀκόμη κάποιες περιπτώσεις ἀπό τίς πολλές, πού  ἐπιβεβαιώνουν  περίτρανα  -εὐτυχῶς ἤ δυστυχῶς-  ὅτι τά πράγματα καί τά γεγονότα δέν εἶναι πάντοτε ὁρατά, χειροπιαστά καί κατανοητά ἀπό ὅλους, παρά μόνον ἀπό τούς ὀλίγους καί τούς ἔχοντας «νοῦν Χριστοῦ». Καθώς ἀκόμη καί ὅτι τά φαινόμενα πολλές φορές ἀπατοῦν καί ἐξαπατοῦν. Ἀλλιῶς δηλαδή δείχνουν ἤ φαίνονται ἤ παρουσιάζονται καί ἀλλιῶς εἶναι στήν πραγματικότητα. 

Θά ἰδοῦμε ἀκόμη, ἐκτός ὅλων τῶν ἄλλων, ὅτι τό ἴδιο ἀκριβῶς συνέβει καί εἰς τήν ἰδικήν μας περίπτωση. Παρόλον δηλαδή, πού φαινομενικά ἐκ πρώτης ὄψεως, φαίνεται ὅτι διαψεύσθηκα ἤ ὅτι ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΕ, στήν πραγματικότητα ἔγιναν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ τήν ἡμερομηνία αὐτή, ἡ ὁποία σημειωτέον ὄχι μόνον δέν ἦταν λανθασμένη, ἀλλά ἦταν καί ὀρθή καί ἐκ Θεοῦ.

Μπορεῖ βέβαια σέ ὅλους αὐτούς ἤ ἀκόμη καί σέ κάποιους ἀπό ἐσᾶς τούς καλοπροαίρετους, νά φαίνεται ἀπίστευτον, ἀδύνατον, ἀντιφατικόν,  παράλογον ἤ ὅ,τι δήποτε ἄλλο, εἶναι ὅμως ἡ πραγματικότητα, ὅπως θά δεῖτε, ἀλλά καί θά ἀποδείξουμε, ἐννοεῖται πάντα διά τούς πιστούς καί διά τούς καλοπροαιρέτους.

Καί βέβαια, ὅπως ἤδη ἔχω εἰπεῖ ἀπό τόν Ἀπρίλιο ἀκόμη, πολύ ΣΥΝΤΟΜΑ θά ἀποδειχθεῖ ὅτι ἡ ἐλαχιστότης μου ἔχει ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ σέ ὅλα ὅσα εἶπε καί ἔγραψε καί ὅτι ΠΡΑΓΜΑΤΙ θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία πρίν ἐκπνεύσει τό σωτήριον ἔτος 2018, ὅπως ἄλλωστε ἔλεγα ἀπό τό 2006 μέχρι καί σήμερα καί ἀπεδείκνυα μέ πάρα πολλές μαρτυρίες.

Μόνον πού τότε θά εἶναι, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, πάρα μά πάρα πολύ ἀργά διά ὅλους αὐτούς πού ΔΕΝ θέλησαν νά ἰδοῦν τήν ἀλήθεια καί τήν  πραγματικότητα, ὥστε νά μετανοήσουν, νά ἀλλάξουν ζωή καί νά προετοιμασθοῦν οὐσιαστικά καί ἀληθινά ὅπως θέλει ὁ Θεός, (καί ὄχι ὅπως νομίζουν καί θέλουν αὐτοί, δουλεύοντας σέ δύο Κυρίους, μέσα ἀπό τίς ἁμαρτίες, τίς διαστροφές, τίς ἀνομίες, τίς ἀσέβειες, τίς μαγεῖες, τίς φαρμακείες, τίς πλάνες, τά σχίσματα καί τίς αἱρέσεις τους), ὥστε νά προϋπαντήσουν ὡς ἄλλες φρόνιμες παρθένες καί οὐχί ὡς μωρές παρθένες τόν Νυμφίον Χριστόν, τόν Κύριον τῆς Δόξης καί Κριτήν πάντων τῶν ἀνθρώπων.

Ἄς εἶναι ὅμως!

Αὐτοί ἔχουν κάνει τήν ἐπιλογή τους καί ἔχουν πάρει τόν δρόμον τους, δυστυχῶς χωρίς ἐπιστροφή. Εὔχομαι μόνον κάποιοι νά καταφέρουν ἔστω καί στό πάρα πέντε νά ξεφύγουν καί νά ἰδοῦν τήν ἀλήθεια!

Τό θέμα εἶναι ἐμεῖς τί κάνουμε ἤ τί θά κάνουμε ἀπό ἐδῶ καί πέρα, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, καί πῶς θά καταφέρουμε νά μείνουμε πιστοί μέχρι τέλος, ὥστε  «ἐν ἀγρύπνῳ καρδίᾳ καὶ νηφούσῃ διανοίᾳ, πᾶσαν τοῦ παρόντος βίου τὴν νύκτα ἡμᾶς διελθεῖν, ἀπεκδεχομένους τὴν παρουσίαν τῆς λαμπρᾶς καὶ ἐπιφανοῦς ἡμέρας τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾗ μετὰ δόξης ἐπὶ γῆς Κριτὴς τῶν ἁπάντων ἐλεύσεται, ἑκάστῳ ἀποδοῦναι κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀναπεπτωκότες καὶ ὑπνοῦντες, ἀλλ’ ἐγρηγοροῦντες καὶ διεγηγερμένοι ἐν τῇ ἐργασίᾳ τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ εὑρεθῶμεν καὶ ἕτοιμοι εἰς τὴν χαράν, καὶ εἰς τὸν θεῖον νυμφῶνα τῆς δόξης αὐτοῦ συνεισέλθωμεν, ἔνθα ὁ τῶν ἑορταζόντων ἦχος ὁ ἀκατάπαυστος καὶ ἡ ἀνέκφραστος ἡδονὴ τῶν καθορώντων τοῦ σοῦ προσώπου τὸ κάλλος τὸ ἄρρητον».  (Εὐχή τοῦ Μ. Βασιλείου - Μεσονυκτικόν)

Μετά τό Πάσχα τοῦ 2018, μέχρι καί σήμερα, σεβαστοί μου ἀδελφοί, ΕΝΑ καί ΜΟΝΑΔΙΚΟ εἶναι τό κύριο καί βασικό ἐπιχείρημα πού ἀκούγεται, διά τήν ταπεινότητά μου, ἀπό ὅλους αὐτούς τούς ἀληθινά πλανεμένους, τυφλούς, αἱρετικούς καί προσκυνημένους κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, Νέου καί Παλαιοῦ ἡμερολογίου. Ὅτι: 

«Ὁ πατήρ Μάξιμος τελικά ἀποδείχτηκε ὅτι εἶναι πλανεμένος, ψευδοπρόφητης, αἱρετικός, ἀφοῦ δέν ἔγινε ἡ Δευτέρα Παρουσία τήν 25η Μαρτίου/7η Ἀπριλίου ὅπως ἔγραφε καί ὑπεστήριζε ὅλα αὐτά τά χρόνια...».

Ἀποδείξεις; Καμμία...

Ἐπιχειρήματα; Κανένα...

Στοιχεῖα; Οὐδέν...

Τί τούς χρειάζονται ἄλλωστε... Συνοπτικές διαδικασίες...

Ἐξ ἄλλου ὅλοι αὐτοι ΠΟΤΕ δέν πίστευσαν τίποτε ἀπ’ ὅσα εἶχα πεῖ καί γράψει. Δι΄αὐτό καί πάντοτε ὅλα αὐτά τά χρόνια εὐθύς ἐξ ἀρχῆς ἀπό τό 2006, πολύ πρίν ἔλθει τό 2018 ἔλεγον ἀκριβῶς τά ἴδια πράγματα, τίς ἴδιες ἀκριβῶς κατηγορίες καί συκοφαντίες, χωρίς βεβαίως νά μποροῦν ποτέ νά τά ἀποδείξουν.

Ἄ!  Συγγνώμη! Λησμόνησα... 

Ἔγραψε κάποιος κληρικός, μεταξύ ἄλλων, στό Facebook, σέ ἐπίσημο δηλαδή φορέα (!!!) μέ πολύ στόμφο καί σοβαροφάνεια, ὅτι:

«Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΛΕΓΕΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ ΔΕΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΕΙ, ΤΟΤΕ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΟΣΑ ΛΕΓΕΙ...»!!!

Τί «φοβερό»! 

Τί «σπουδαῖο»! 

Καί τί «σοφό» ἐπιχείρημα!

Ἄς εἶναι...

Εἰς τήν συνέχεια τοῦ ἄρθρου μας, πρῶτα ὁ Θεός, θά λάβει μία πρώτη  γεύση ἀπό τήν ὀφειλομένη ἀπάντησή μας, ὁ συγκεκριμένος αὐτός κληρικός καί σύντομα θά λάβει καί τήν ὁλοκληρωμένη ἀποστομωτική ἀπάντησή μας.

Καί ἐάν βέβαια μπορεῖ καί δύναται, ἄς ἀπαντήσει, ὁ κατά τά ἄλλα λαλίστατος, πολυγραφέστατος καί πολυπράγμων "μεγάλος" καί "χαρισματικός" αὐτός Γέροντας, Ἡγούμενος, Ἀρχιμανδρίτης, Πρωτοσύγκελλος, ἀλλά καί τό κυριώτερον ὑποψήφιος Δεσπότης.

Ἀλλά, θά συνεχίσωμεν, πρῶτα ὁ Θεός, Αὔριον... 

Ὁ Κύριος νά σᾶς εὐλογεῖ!

 ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

 Ε΄ Μέρους

(10/11/18)

2ον τμῆμα

«ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΟΥΧ ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΙ ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΙ»

Ἀλλά, πρίν ὅμως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ξεκινήσω νά ἀπαντῶ ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ θέματος, ἐπιτρέψτε μου νά πῶ πρῶτα εἰς τήν ἀγάπην σας, κάποια πολύ σημαντικά πράγματα πού ἅπτονται σημαντικά θέματα τῆς Πίστεώς μας καί πού φυσικά ἔχουν ΑΠΟΛΥΤΗ σχέση μέ τό θέμα μας.

Δυστυχῶς, εἰς τάς ἡμέρας μας, οἱ περισσότεροι Χριστιανοί, ἔχουν χάσει καί ξεχάσει ἐντελῶς τήν οὐσία καί τό περιεχόμενον τῆς Πίστεώς μας! Ἔχουν ἀλλοτριωθεῖ καί κοσμικοποιηθεῖ σέ ὅλα καί μένουν μόνον εἰς τήν ἐπιφάνεια καί τόν τύπον τῶν πραγμάτων καί τῶν γεγονότων, χωρίς νά μποροῦν νά ἐμβαθύνουν εἰς τό βάθος καί τήν οὐσίαν αὐτῶν! Εἴτε ἐπειδή δέν θέλουν, δέν ἐπιθυμοῦν, δέν τούς ἀρέσει, εἴτε καί ἐπειδή δέν ἠμποροῦν. 

Δεῖγμα καί αὐτό, τῆς μεγάλης πνευματικῆς πτωχείας, ἀναισθησίας, ἀδιαφορίας, τυπολατρείας ἀλλά καί ἀποστασίας τους, ἀπό τόν ἀληθινόν Θεόν καί τόν Νόμον Του.

Ἔτσι, ἀρκοῦνται καί ἱκανοποιοῦνται μόνον σέ ὅ,τι βλέπουν καί κατανοοῦν μέ τούς ὑλικούς ὀφθαλμούς τους καί τήν «λογικήν» τους, ἀλλά καί μέ τίς ὑπόλοιπες αἰσθήσεις τους καί δέν θέλουν οὔτε νά ἀκούσουν, οὔτε νά ἰδοῦν, οὔτε καί νά πιστεύσουν τίποτε περισσότερον.

Κάτω ὅμως ἀπό τέτοιες συνθῆκες, εὐσεβεῖς μου ἀδελφοί, πῶς θά μποροῦσαν ὅλοι αὐτοί νά ἀντιληφθοῦν, νά κατανοήσουν, νά δεχθοῦν καί νά πιστέψουν τό ΜΕΓΑ αὐτό ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ τῆς Πίστεώς μας, πού ἔχει σχέσιν μέ τόν ἐρχομόν τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας, ὅπως θά δοῦμε κατωτέρω, ὅπως βέβαια καί ΟΛΑ τά ἄλλα μεγάλα καί σπουδαῖα Μυστήρια τῆς Πίστεώς μας, τά ὁποῖα οὔτε ὁρῶνται μέ τούς ὑλικούς ὀφθαλμούς, οὔτε ΨΗΛΑΦΩΝΤΑΙ μέ τίς αἰσθήσεις, οὔτε κατανοοῦνται μέ τήν "λογικήν" καί τόν ὀρθολογισμόν, παρά μόνον μέ τήν ΠΙΣΤΙΝ;

Πῶς θά μπορέσουν, λόγου χάριν, ὅλοι αὐτοί νά ψηλαφήσουν, νά κατανοήσουν καί νά ἑρμηνεύσουν μέ τήν λογικήν, τίς αἰσθήσεις, καί τόν ὀρθολογισμόν τους, τό Μέγιστον Μυστήριον τῆς Ἁγίας Τριάδος;

Πῶς ἔχομεν δηλαδή ἕνα Θεόν Τρισυπόστατον, μέ τρεῖς Ὑποστάσεις, τρία Πρόσωπα, χωρίς νά λέμε ὅμως ὅτι εἶναι τρεῖς Θεοί, ἀλλά μόνον ΕΝΑΣ;

Πῶς ὁ Θεός Πατήρ ὑπῆρχε πάντοτε;

Πῶς ὁ Υἱός γεννᾶται μέν ἐκ τοῦ Πατρός ἀχρόνως, ἀλλά εἶναι καί συναῒδιος καί συνάναρχος μέ τόν Πατέρα, ἀφοῦ ὑπῆρχε πάντοτε  καί αὐτός, καί «δέν ὑπῆρχε ποτέ καιρός ὅτε οὐκ ἦν»;  

Πῶς θά μπορέσουν ὅλοι αὐτοί νά ψηλαφήσουν, νά κατανοήσουν καί νά ἑρμηνεύσουν μέ τήν λογικήν, τίς αἰσθήσεις, καί τόν ὀρθολογισμόν τους, τό Μέγα Μυστήριον τῆς Θείας Οἰκονομίας καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου;

Πῶς ὁ Θεός, ἔγινε ἄνθρωπος;

Πῶς ὁ Θεός ἐσταυρώθει;

Πῶς ὁ Θεός «πεθαίνει»;

Πῶς θά μπορέσουν νά ψηλαφήσουν, νά κατανοήσουν καί νά ἑρμηνεύσουν μέ τήν λογικήν, τίς αἰσθήσεις, καί τόν ὀρθολογισμόν τους, τό Μυστήριον τῆς ἀσπόρου συλλήψεως τῆς Παναγίας μας, πού συλλαμβάνει τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ ἀσπόρως, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, καί γεννᾶ ἄνευ πόνων καί ὠδίνων καί εἶναι ταυτόχρονα καί Νύμφη καί Ἀνύμφευτος, καί Μητέρα καί Παρθένος, ὄχι μόνον πρό τοῦ τόκου, ἀλλά καί ἐν τῷ τόκῳ καί μετά τόν τόκον;

Πῶς θά μπορέσουν νά ψηλαφήσουν, νά κατανοήσουν καί νά ἑρμηνεύσουν μέ τήν λογικήν, τίς αἰσθήσεις, καί τόν ὀρθολογισμόν τους τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὅταν τά μάτια τους καί οἱ λοιπές αἰσθήσεις τους, βλέπουν ΜΟΝΟΝ ἄρτον καί οἶνον καί ὄχι αὐτό τό  Ἄχραντον Σῶμα καί τό Τίμιον Αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ;

Πῶς θά μπορέσουν ἀκόμη νά ἐξηγήσουν, νά κατανοήσουν καί νά ἑρμηνεύσουν μέ τήν λογικήν, τίς αἰσθήσεις, καί τόν ὀρθολογισμόν τους:

Τό Μυστήριον τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ;

Τό Μυστήριον τῆς ἀναστάσεως τῶν Νεκρῶν;

Τό Μυστήριον τῆς Δημιουργίας τοῦ Κόσμου;

Τό Μυστήριον τῆς Δημιουργίας τοῦ Ἀνθρώπου;

Καί τόσα καί τόσα ἄλλα Μυστήρια καί Θαύματα τῆς Πίστεώς μας;

Πῶς λοιπόν, ἀγαπητοί μου, θά μπορέσουν ὅλοι αὐτοί νά ψηλαφήσουν, νά ἐξηγήσουν, νά κατανοήσουν καί νά ἑρμηνεύσουν μέ τήν λογικήν, τίς αἰσθήσεις, καί τόν ὀρθολογισμόν τους ὅλα αὐτά, ἀλλά καί μύρια ἄλλα θαύματα καί μυστήρια, χωρίς τήν ΠΙΣΤΙΝ; 

«Οὐ φέρει τό μυστήριον ἔρευναν· πίστει μόνῃ τοῦτο πάντες δοξάζομεν», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, δηλώνοντας τήν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπινου λογικοῦ νά ὑψωθεῖ καί νά φθάσει εἰς τήν σφαίρα τοῦ μυστηρίου, ἀφοῦ πράγματι «τά μυστήρια οὐχ ἐρευνῶνται, οὐδέ ψηλαφῶνται, ἀλλά πίστει μόνον κατανοῶνται...»;

Δι’ αὐτό καί πολύ σοφά εἶπον οἱ  Ἅγιοί μας, σχετικά μέ τό πρόσωπον τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ:

«Τόν Ἰησοῦν Χριστόν ὅλοι τόν εἶδον ὅταν ἦλθεν ἐπί τῆς γῆς. Τόν Θεόν Λόγον ὅμως μόνον ὅσοι ἐπίστευσον»!

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι ὁ Θεός μετά τήν ἔξοδον τῶν πρωτοπλάστων, τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, ἀπό τόν Παράδεισον, λόγω τῆς παρακοῆς καί τῆς ΑΠΙΣΤΙΑΣ τους εἰς τάς ἐντολάς καί τά λόγια Του, ἔθεσε ὡς ΟΡΟΝ ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΝ, διά νά μπορέσει νά εἰσέλθει κανείς ξανά, μέσα εἰς τόν Παράδεισον, καί πάλιν, τήν ΠΙΣΤΙΝ εἰς τάς ἐντολάς Του, τούς λόγους Του, τούς ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ Του (τήν Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη). Ἔτσι θέλησε νά γίνεται ἡ Δικαιοσύνη Του ἀπό τήν ἀρχήν καί ἔτσι θά γίνεται ἕως τέλους.

Ματαιοπονεῖ λοιπόν, ὅποιος προσπαθεῖ μέ ἄλλον τρόπον νά σωθεῖ καί νά εἰσέλθει εἰς τήν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν.

Δι’ αὐτό καί ὁ Μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, Παῦλος, μᾶς λέγει ὅτι «τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται» (Ἐφεσ. β΄,8-9)  ἀλλά καί ὅτι ΟΛΟΙ οἱ Ἄγιοι Πάντες, «διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν» (Ἑβρ. ια΄,33) καί ἠξιώθησαν τῆς αἰωνίου ζωῆς.

Θέλοντας μάλιστα νά τονίσει σέ ὑπερθετικό βαθμό τό θέμα τῆς Σωτηρίας μας μέσῳ τῆς Πίστως, ἀναφέρει δεκάδες παραδείγματα Δικαίων καί Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας πού σώθησαν χάριν αὐτῆς τῆς Πίστεως, ἀφιερώνοντας μάλιστα ἕνα ὁλόκληρο κεφάλαιον (τό 11ον) εἰς τήν πρός Ἑβραίους Ἐπιστολήν του.

Πίστις ὅμως, ἀγαπητοί μου, δέν σημαίνει ὅτι αὐτό πού μοῦ συμβαίνει, ἤ αὐτό πού βλέπω καί ἔχω μπροστά μου, ἔχω τήν δυνατότητα νά τό δῶ μέ τά ὁρατά μου μάτια, νά τό ἀγγίξω  καί νά τό ψηλαφίσω μέ τίς ὑλικές μου αἰσθήσεις, ἀλλά καί νά τό ἀποδείξω μέ διαφόρους ἐπιστητούς καί ἐπιστημονικούς τρόπους, διότι τότε δέν μοῦ χρειάζεται ἡ πίστις, ἀφοῦ ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΑΙ θέλω δέν θέλω, νά δεχθῶ καί νά ἀποδεχθῶ, αὐτό πού ἔχω μπροστά μου ἤ αὐτό πού μοῦ συμβαίνει, ἀφοῦ εἶναι κάτι πού ἐξ ἀντικειμένου ἀποδεικνύεται καί εἶναι ἀποδεκτόν καί παραδεκτόν ἀπό ὅλους, ἀλλά καί τήν κοινήν λογικήν.

Δέν χρειάζεται π.χ. πίστις διά νά δεχθεῖ κανείς, ὅτι ὑπάρχει ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη, τά ἄστρα, τό νερό, τά ζῶα καί ὅλα τά ὁρατά δημιουργήματα, ἀφοῦ τά βλέπει καί τά αἰσθάνεται μέ ὅλες τίς αἰσθήσεις του.

Οὔτε ἀκόμη χρειάζεται πίστις, διά νά δεχθεῖ ὅτι ὑπάρχει ὁ ἠλεκτρισμός, ὁ ἀέρας, τά ἐρτζιανά κύματα καί ἄλλα πολλά διά νά μιλήσουμε καί διά αὐτά πού δέν βλέπει, ἀλλά ἐμπίπτουν ὅμως εἰς τά ὑλικά.

Χρειάζεται ὅμως πίστις, διά νά δεχθεῖ καί νά ἀποδεχθεῖ ὅτι ὁ Θεός εἶναι Τριαδικός. Ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος.  Ὅτι ὁ Χριστός ἀνεστήθη. Ὅτι ὑπάρχει ἀνάστασις νεκρῶν, ὅτι ὑπάρχει ἄλλη ζωή, ὅτι ὑπάρχει αἰώνια Κόλασις καί Παράδεισος καί ἄλλα πολλά, διά νά μιλήσω, διά τά δόγματα τῆς Πίστεώς μας.

Ὅπως ἀκόμη, χρειάζεται πίστις διά νά δεχθεῖ καί νά ἀποδεχθεῖ ὅλα ἐκεῖνα τά θαυμαστά ΣΗΜΕΙΑ καί ΜΗΝΥΜΑΤΑ πού στέλνει ὁ Θεός, μέ πολλούς καί διαφόρους τρόπους, μέσα ἀπό τά ἀληθινά θαύματα, τά ὄνειρα, τά ὁράματα, τίς ἀποκαλύψεις, καί ὅ,τι ἄλλο προέρχεται ἀπό Ἐκεῖνον καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον!

Πίστις λοιπόν, σημαίνει ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ! ΑΠΟΔΟΧΗ!! ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ!!!

Ἐμπιστοσύνη, ἀποδοχή καί ἀξιοπιστία, σέ αὐτό πού μοῦ λέγει ὁ ἄλλος!

Ἐμπιστοσύνη, ἀποδοχή καί ἀξιοπιστία, σέ αὐτό πού μέ βεβαιώνει ὁ ἄλλος! 

Ἐμπιστοσύνη, ἀποδοχή καί ἀξιοπιστία, σέ αὐτό πού μοῦ ὑπόσχεται, καί μάλιστα ὄχι ἕνας ὅποιος δήποτε ἄλλος, ἀλλά αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Θεός!

Ἐμπιστοσύνη, ἀποδοχή καί ἀξιοπιστία, σέ αὐτό πού ἐλπίζω, σέ αὐτό πού δέν βλέπω μέν μέ τούς ὁρατούς ὀφθαλμούς, «βλέπω» δέ ὅμως, μέ τούς πνευματικούς μου ὀφθαλμούς, ὅσον ἀπίστευτον καί ἀδιανόητον καί ἀντίθετον μέ τήν «λογικήν» ἠμπορεῖ νά εἶναι αὐτό. Διά μένα ὅμως αὐτό εἶναι καί παραμένει βέβαιον, ἀξιόπιστον καί πέραν πάσης ἀμφιβολίας!

Αὐτό εἶναι ΠΙΣΤΙΣ, ἀγαπητοί μου, καί ὄχι ὅ, τι δήποτε ἄλλο. Αὐτό ἄλλωστε ἀναφέρει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅταν θέλοντας νά δώσει τόν ὁρισμόν τῆς Πίστεως, μᾶς λέγει:

«Πίστις δέ ἐστιν ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων. ἐν ταύτῃ γὰρ ἐμαρτυρήθησαν οἱ πρεσβύτεροι. Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ρήματι Θεοῦ, εἰς τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὰ βλεπόμενα γεγονέναι». (Ἑβρ. ια΄, 1-3)

Αὐτή τήν ΜΕΓΑΛΗΝ ΠΙΣΤΙΝ εἶχαν, οἱ Δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Αὐτή τήν μεγάλην Πίστιν εἶχεν ὁ Πατριάρχης Ἀβραάμ, ὅταν ἔφυγε ἀπό τήν πατρίδα του, ὑπακούοντας εἰς τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, διά νά πάει σέ μία ἄλλη ἄγνωστη γῆ καί πατρίδα (τήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας) πού τοῦ ὑποσχέθηκε ὁ Θεός, τήν ὁποία ὅμως ποτέ μέχρι τέλος τῆς ζωῆς του, δέν κληρονόμησε. «Οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμα ποδός», ὅπως λέγει χαρακτηριστικά ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς εἰς τάς Πράξεις:

«Ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν ᾿Αβραὰμ ὄντι ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ, πρὶν ἢ κατοικῆσαι αὐτὸν ἐν Χαρράν, καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου, καὶ δεῦρο εἰς γῆν ἣν ἄν σοι δείξω. τότε ἐξελθὼν ἐκ γῆς Χαλδαίων κατῴκησεν ἐν Χαρράν. κἀκεῖθεν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ μετῴκησεν αὐτὸν εἰς τὴν γῆν ταύτην εἰς ἣν ὑμεῖς νῦν κατοικεῖτε· καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμα ποδός, καὶ ἐπηγγείλατο δοῦναι αὐτῷ εἰς κατάσχεσιν αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτόν, οὐκ ὄντος αὐτῷ τέκνου».  (Πραξ. ζ΄, 2-5)

Ἤ ὅταν ἀκόμη ὁ Θεός, τοῦ ὑπεσχέθη ὅτι θά ἀποκτήσει παιδί καί ὅτι θά γίνει πατέρας πολλῶν ἐθνῶν, παρόλο πού αὐτός ἦτο γέρος 75 ἐτῶν καί ἡ γυνή του ἡ Σάρρα στεῖρα. Πέρασαν 25 ὁλόκληρα χρόνια ἀπό τότε πού τοῦ τό ὑπεσχέθη ὁ Θεός, ἔφθασε 100 ἐτῶν καί ὄχι μόνον δέν κληρονόμησε τήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ὄχι μόνον δέν ἔγινε πατέρας πολλῶν ἐθνῶν, ἀλλά δέν εἶχε ἀκόμη, οὔτε υἱόν ἀποκτήσει.

Καί βέβαια τό ἀποκορύφωμα τῆς μεγαλύτερης δοκιμασίας τῆς πίστεώς του ἦταν, ὅταν ἀφοῦ τελικά ἀπέκτησε τόν Ἰσαάκ, σέ ἡλικία 100 ἐτῶν, μετά ἀπό λίγα χρόνια ὁ Θεός τοῦ ζήτησε νά θυσιάσει τόν υἱόν του, χωρίς μάλιστα ὁ Ἀβραάμ νά φέρει καμμία ἀντίρρηση καί ἀντιλογία.

Καί ὅμως, παρ’ ὅλα αὐτά, ΠΟΤΕ δέν τοῦ πέρασε στιγμή ἀπό τό μυαλό, ὅτι ὁ Θεός τόν "ἐξαπάτησε" ἤ τόν "κοροϊδεψε" (ἄπαγε τῆς Βλασφημίας) ἤ ἄλλο τι παρόμοιο, ἀλλά εἶχε πάντοτε ἐμπιστοσύνη εἰς τόν Θεόν. Γνώριζε καί πίστευε ὅτι ὁ Θεός ἦταν πιστός (ἀξιόπιστος) εἰς τούς λόγους Του καί ὅτι πράγματι κάποια στιγμή ὁ Θεός θά πραγματοποιοῦσε καί αὐτές Του τίς ὑποσχέσεις. Καί πράγματι τίς πραγματοποίησε ὅλες, ἄλλες σέ αὐτή τήν ζωή, καί ἄλλες εἰς τήν ἄλλη.

Δι΄αὐτό καί ὁ Ἀβραάμ εἶναι καί λέγεται ὁ Γενάρχης καί Πατριάρχης τῆς Πίστεως.

Αὐτή τήν μεγάλην Πίστιν εἶχεν καί ὁ Θεόπτης Μωϋσῆς, ὁ ὁποῖος ἄφησε καί ἐγκατέλειψε τά πάντα, πλούτη, δόξα, τιμές, μεγαλεῖα, ὡς Πρίγκιψ καί διάδοχος τοῦ Φαραώ, σάν θετός υἱός τῆς θυγατρός τοῦ Φαραώ ὅπου ἦτο, καί προτίμησε νά αὐτοεξοριστεῖ καί νά κακοπαθήσει 80 χρόνια συνολικά εἰς τήν ἔρημον, ἐπειδή ἀκριβῶς πίστευσε εἰς ὅλες τίς ὑποσχέσεις καί τίς ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ.

«Πίστει Μωϋσῆς γεννηθεὶς ἐκρύβη τρίμηνον ὑπὸ τῶν πατέρων αὐτοῦ, διότι εἶδον ἀστεῖον τὸ παιδίον, καὶ οὐκ ἐφοβήθησαν τὸ διάταγμα τοῦ βασιλέως. Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν. Πίστει κατέλιπεν Αἴγυπτον μὴ φοβηθεὶς τὸν θυμὸν τοῦ βασιλέως· τὸν γὰρ ἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησε. Πίστει πεποίηκε τὸ πάσχα καὶ τὴν πρόσχυσιν τοῦ αἵματος, ἵνα μὴ ὁ ὀλοθρεύων τὰ πρωτότοκα θίγῃ αὐτῶν. Πίστει διέβησαν τὴν ᾿Ερυθρὰν θάλασσαν ὡς διὰ ξηρᾶς, ἧς πεῖραν λαβόντες οἱ Αἰγύπτιοι κατεπόθησαν. Πίστει τὰ τείχη ῾Ιεριχὼ ἔπεσε κυκλωθέντα ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας». (Ἑβρ. ια΄, 23-30)

Αὐτή τήν μεγάλην Πίστιν εἶχεν καί ὁ Ἀαρών ὁ ἀδελφός τοῦ Προφήτου Μωϋσέως καί ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, καί ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ, ὅταν ἀκόμη ὁ Θεός τούς ὑπεσχέθει ὅτι θά τούς ἔβγαζε ἀπό τήν Αἴγυπτον, διά νά τούς φέρει εἰς τήν Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Ἄσχετα ὅτι ὁ Θεός τούς ἐδοκίμασε καί τούς παιδαγωγοῦσε, ἀφήνοντάς τους νά περιπλανῶνται ἐπί 40 ὁλόκληρα χρόνια εἰς τήν ἔρημον, παρόλο πού τό ὅλο ταξείδι ἀπό τήν Αἴγυπτον μέχρι τήν Παλαιστίνη ἦτο μόλις ὀλίγων ἡμερῶν ἤ ἑβδομάδων, ἄντε καί μηνῶν!

Καί παρ’ ὅλα αὐτά, ΠΟΤΕ δέν τούς πέρασε στιγμή ἀπό τό μυαλό ὅτι ὁ Θεός τούς "ἐξαπάτησε" ἤ τούς "κοροϊδεψε" ἤ ἄλλο τι παρόμοιο, (ἄπαγε τῆς Βλασφημίας) ἀλλά εἶχαν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη εἰς τόν Θεόν. Γνώριζαν καί πίστευαν ὅτι ὁ Θεός ἦταν πιστός (ἀξιόπιστος) εἰς τούς λόγους του καί ὅτι πράγματι κάποια στιγμή ὁ Θεός θά πραγματοποιήσει καί αὐτή Του τήν ὑπόσχεσιν, ὅπως καί τελικά τήν πραγματοποίησε.

Αὐτή τήν μεγάλην Πίστιν εἶχεν ἀκόμη καί ὁ Δίκαιος Νῶε, ὅταν ὁ Θεός τόν ἐνημέρωσε, σέ ἡλικία 500 ἐτῶν, ὅτι θά καταστρέψει ὁλόκληρον τόν κόσμον μέ Κατακλυσμόν καί τόν ἐδιέταξε νά κατασκευάσει μία Κιβωτόν μέ τήν ὁποία θά ἐσώζετο αὐτός καί ὅσοι ἄλλοι θά τόν ἐπίστευον.

Ὁ Νῶε πίστευσε εἰς τά λόγια τοῦ Θεοῦ καί ξεκίνησε νά κατασκευάζει τήν Κιβωτόν. Περίμενε δέ ὄχι ἕνα, δύο, ἤ δέκα χρόνια, ἀλλά ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ. Πέρασαν 100 ὁλόκληρα χρόνια, ἔφθασε 600 ἐτῶν, (Γέν. ζ΄, 6) χωρίς νά γίνει ὁ Κατακλυσμός καί ὁ Νῶε ποτέ δέν παραπονέθηκε οὔτε ὀλιγοπίστησε, εἰς τά λόγια τοῦ Θεοῦ, οὔτε τι ἄλλο, παρόλον πού περνοῦσαν τά χρόνια καί Κατακλυσμός ΔΕΝ γινότανε. Παρόλον πού καθημερινά διά 100 ὁλόκληρα χρόνια δεχόταν τούς χλευασμούς τίς εἰρωνίες καί τούς προπηλακισμούς ὅλων ἐκείνων πού δέν πίστευαν καί ἀμφισβητοῦσαν τά λόγια του, ὅτι πράγματι ὁ Θεός θά κάνει Κατακλυσμό καί θά τούς καταστρέψει ὅλους, ὅπως καί ἔγινε.

Λέγει σχετικὰ μὲ τὸν Νῶε, ἕνας λόγιος Μοναχός τοῦ 9ου αἰῶνος Γεώργιος ὁ Ἁμαρτωλός:

«Διότι ὁ Νῶε ἐπειδὴ εἶχεν ἀπομείνει ὁ μόνος δίκαιος καὶ ἀγαθός, ἀνάμεσά εἰς τόσον πολὺ πλῆθος ἁμαρτωλῶν,ἀκάθαρτων καὶ μοχθηρῶν ἀνθρώπων,  ἀναγκαζόταν καθημερινὰ νὰ δέχεται καὶ νὰ ὑπομένει στὸ ἔπακρον τοὺς γέλωτες, τοὺς χλευασμούς, τὶς κοροϊδίες καὶ ἄλλα πολλὰ παρόμοια, ἰδιαίτερα δὲ μάλιστα, ὅταν καθημερινά τους ἔλεγε διὰ τὴν μεγάλη συμφορὰ καὶ ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ ποὺ πρόκειται νὰ ἔλθει σ’αὐτούς, λόγω τῶν ἁμαρτιῶν τους, φτιάχνοντας μάλιστα ταυτόχρονα τὴν κιβωτόν, ἐπὶ ἑκατὸ ὁλόκληρα ἔτη. Δυστυχῶς ὅμως παρ΄ ὅλα αὐτὰ δὲν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ  μέσα στὰ ἑκατὸ αὐτὰ χρόνια ποὺ νὰ πιστεύσει τὸν Νῶε γιὰ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ τοὺς ἔλεγε ἐπί καθημερινῆς βάσεως...»!  (Μοναχοῦ Γεωργίου P.G. 110,93 A)

Ὁ Νῶε λοιπόν, ἤξερε, γνώριζε ὅτι ὁ Θεός ἦταν πιστός (ἀξιόπιστος) καί ὅτι ἀφοῦ τοῦ τό ὑπεσχέθει θά γίνει. Τό πότε ΔΕΝ εἶχε σημασία, οὔτε καί τόν ἐνδιέφερε.

Καί φυσικά ὅταν «ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου» ὁ Θεός ἐνημέρωσε τόν Νῶε καί τοῦ εἶπε ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα δι΄αὐτό πού τοῦ εἶχε πεῖ καί νά εἰσέλθει εἰς τήν Κιβωτόν, διότι σέ 7 ἡμέρες θά ξεκινοῦσε τόν Κατακλυσμόν.

«Καί εἶπε Κύριος ὁ Θεὸς πρὸς Νῶε· εἴσελθε σὺ καὶ πᾶς ὁ οἶκός σου εἰς τὴν κιβωτόν, ὅτι σὲ εἶδον δίκαιον ἐναντίον μου ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ... ἔτι γὰρ ἡμερῶν ἑπτὰ ἐγὼ ἐπάγω ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας καὶ ἐξαλείψω πᾶν τὸ ἀνάστημα, ὃ ἐποίησα, ἀπὸ προσώπου πάσης τῆς γῆς. καὶ ἐποίησε Νῶε πάντα, ὅσα ἐνετείλατο αὐτῷ Κύριος ὁ Θεός». (Γέν. ζ΄, 1-5)

Αὐτή του λοιπόν ἡ ΠΙΣΤΙΣ καί ἡ ὑπομονή του, μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος, ΕΣΩΣΕΝ τόν Νῶε καί τόν ἔκανε κληρονόμον τῆς αἰωνίου Ζωῆς. Ταυτόχρονα ὅμως αὐτή ἡ ἴδια Πίστις καί ὑπομονή τοῦ Νῶε, ἐστάθηκε μάρτυς καί ὑπόδειγμα διά νά ΚΑΤΑΚΡΙΘΗ ὅλος ὁ ὑπόλοιπος κόσμος.

«Πίστει χρηματισθεὶς Νῶε περὶ τῶν μηδέπω βλεπομένων, εὐλαβηθεὶς κατεσκεύασε κιβωτὸν εἰς σωτηρίαν τοῦ οἴκου αὐτοῦ, δι’ ἧς κατέκρινε τὸν κόσμον, καὶ τῆς κατά πίστιν δικαιοσύνης ἐγένετο κληρονόμος...». (Ἑβρ. ια΄, 7)

Αὐτή τήν μεγάλην Πίστιν εἶχον ἀκόμη καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι καί Μάρτυρες τῆς Πίστεώς μας, μέ πρῶτον καί καλύτερον τόν ληστήν ἐπί τοῦ Σταυροῦ, οἱ ὁποῖοι ὑπέμειναν καί ὑπέφεραν τά πάντα καί ἔδωσαν ἀκόμη καί αὐτή τήν ἴδια τήν ζωήν τους, ἀπό περίσια Ἀγάπη εἰς τό θεανθρώπινον πρόσωπον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί ἐπειδή ἐπίστευσαν εἰς τίς ἐπαγγελίες Του, καί ὅλα τά μελλοντικά ἀγαθά τῆς ἐπουρανίου Βασιλείας Του. 

«Κατὰ πίστιν ἀπέθανον οὗτοι πάντες, μὴ λαβόντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀλλὰ πόρρωθεν αὐτὰς ἰδόντες καὶ ἀσπασάμενοι, καὶ ὁμολογήσαντες ὅτι ξένοι καὶ παρεπίδημοί εἰσιν ἐπὶ τῆς γῆς». (Ἑβρ. ια΄, 13)

Ἀλλά καὶ τί ἔτι λέγω, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί; «ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν» (Ἑβρ. ια΄, 32) ἀφοῦ τό ἴδιο ἀκριβῶς συνέβει καί μέ ὅλους τούς ἄλλους Δικαίους καί Ἁγίους τῆς Πίστεώς μας, (Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης), ὅπως γνωρίζουμε, ἀλλά καί μᾶς ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος, εἰς τήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολήν του:

«Οἱ Ἅγιοι Πάντες, διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι». (Ἑβρ. ια΄, 33-40)

Ἔτσι λοιπόν ἀκριβῶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τηρουμένων πάντοτε τῶν ἀναλογιῶν, συνέβει καί μέ τήν ἰδική μας περίπτωση, ὅπως θά ἰδοῦμε εἰς τήν συνέχειαν.

Ὁ Θεός, ἄν καί πολύ ἀνάξιοι, μᾶς ἀποκάλυψε κάποια πράγματα, (ἄμεσα ἤ ἔμμεσα) μέσα ἀπό τόν αἰώνιον καί διαχρονικόν λόγον Του, τήν Ἁγία Γραφή, σχετικά μέ τά ἔσχατα, τήν Δευτέρα Παρουσία καί τό Τέλος τοῦ κόσμου, διά τά ὁποῖα καί εἴμαστε ἀπόλυτα βέβαιοι ὅτι ἰσχύουν ἀπόλυτα καί ὅτι πράγματι, θά συμβοῦν εἰς τό ἀκέραιον, (ὅσα ἀκόμη δέν ἔχουν συμβεῖ) ὅπως ἀκριβῶς συνέβει καί μέ ὅλες τίς ἄλλες περιπτώσεις.

Μπορεῖ, διά λόγους πού Ἐκεῖνος μόνον ἀπόλυτα γνωρίζει, νά «ἐβράδυνεν» ὀλίγον νά ἔλθει, ἤ νά καθυστέρησε νά ἐκπληρώσει κάποια πράγματα, ἀπό αὐτά πού ὑποσχέθηκε, ἤ νά ἄλλαξε καί νά τροποποίησε κάποια ἄλλα, ἀνάλογα μέ τό θεῖο σχέδιο Του, ἀλλά καί τήν ἄπειρη Σοφία καί Ἀγάπη Του, ὅπως ἄλλωστε συνέβει καί ἄλλες φορές, σέ παρόμοια περιστατικά, πού ὑπάρχουν μέσα εἰς τήν Ἁγία Γραφή καί θά ἰδοῦμε, πρῶτα ὁ Θεός, λίγο παρακάτω, εἰς τό σχετικό μέρος.

Ἐξ ἄλλου ὅπως λέγει χαρακτηριστικά καί ὁ Ἀπόστολος: «ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ! τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου; ἢ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;» (Ρωμ. ια΄, 33-34)

Τό μόνον πού θά ποῦμε ἐδῶ, εἶναι ὅτι, ὁ Κύριος συνηθίζει νά "βραδύνει" καί νά "ἀργεῖ" νά ἔλθει, διά νά μᾶς κάνει νά γρηγοροῦμε, νά νήφουμε, νά εἴμαστε πάντοτε σέ ἐγρήγορση, ἀλλά καί διά πολλούς καί διαφόρους ἄλλους παιδαγωγικούς λόγους.

Μπορεῖ, λόγου χάριν νά ἤθελε νά μᾶς ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ καί νά μᾶς ἀποδείξει ποιοί εἴμαστε, ἀλλά καί τί ἀξίζει ὁ καθένας μας... Ἤ διά νά ξεκαθαρίσει «τήν ἤρα ἀπό τό στάρι»... Μπορεῖ ἐπίσης διά νά μᾶς βοηθήσει καί νά μᾶς προετοιμάσει ἔτι περισσότερον... Μπορεῖ ἀκόμη καί διά ἄλλους λόγους, τούς ὁποίους ἐδῶ τουλάχιστον ΔΕΝ πρόκειται νά ἀποκαλύψουμε... Μπορεῖ ὅμως καί ὅλα αὐτά μαζί. Ποιός ξέρει;...

«ὅτι ἐδοκίμασας ἡμᾶς, ὁ Θεός, ἐπύρωσας ἡμᾶς, ὡς πυροῦται τὸ ἀργύριον· εἰσήγαγες ἡμᾶς εἰς τὴν παγίδα, ἔθου θλίψεις ἐπὶ τὸν νῶτον ἡμῶν. ἐπεβίβασας ἀνθρώπους ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ἡμῶν, διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν». (Ψαλμ. ξε΄,10-12)

Ὅτι καί ἄν εἶναι ὅμως, δέν ἔχει καμμία σημασία. Σημασία ἔχει ὅτι τελικά θά γίνουν καί θά πραγματοποιηθοῦν ΟΛΑ ὅσα μᾶς ἀπεκάλυψε καί μᾶς ὑποσχέθει ὁ Κύριός μας, εἴτε αὐτό ἀρέσει σέ κάποιους εἴτε ὄχι, εἴτε τό θέλουν εἴτε ὄχι, εἴτε το πιστεύουν εἴτε ὄχι!

Η ΟΥΣΙΑ λοιπόν ΕΙΝΑΙ ὅτι:

Μέχρι τό τέλος τοῦ 2018 θά ΕΛΘΕΙ ΞΑΝΑ ὁ Κύριός μας, διά νά κρίνει ζῶντας καί νεκρούς καί ἀλλοίμονον σέ ὅλους ἐκείνους πού δέν τόν δέχθησαν, δέν τόν πίστευσαν, ἤ τόν πολέμησαν, τόν πρόδοσαν καί τόν ἀρνήθηκαν! Ἀλλοίμονον ἀκόμη σέ ὅλους ἐκείνους πού θά βρεῖ ἀπροετοίμαστους καί ἀνέτοιμους ἤ νά ἀδιαφοροῦν καί νά χλευάζουν!

Ἀλλοίμονον καί τρίς ἀλλοίμονον!!!

Ἀλλά, θά συνεχίσωμεν, πρῶτα ὁ Θεός, Αὔριον... 

Ὁ Κύριος νά σᾶς εὐλογεῖ!

 ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

 Ε΄ Μέρους

(12/11/18)

3ον τμῆμα

Η ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΜΑΣ ΕΦ΄ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ

ΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Ἄς ἔλθουμε τώρα μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί εἰς τό ἐπίμαχον καί κρίσιμον θέμα αὐτό τῆς χρονολογίας καί ἡμερομηνίας τῆς Δευτέρας Παρουσίας.

Σύμφωνα λοιπόν μέ ὅλους αὐτούς, τό ὅτι πέρασε ἡ ἡμερομηνία τῆς 25ης Μαρτίου/7ης Ἀπριλίου 2018, πού εἶχα πεῖ  καί δέν ἔγινε τίποτε, αὐτό καθ΄ἑαυτόν τό γεγονός ἀπό μόνον του, ἐπιβεβαιώνει σαφέστατα καί κατηγορηματικά (πάντοτε κατ΄ αὐτούς) ὅτι πράγματι ἔπεσα ἔξω, ὅτι πλανήθηκα, καί ἀποδεικνύομαι πλέον ΕΠΙΣΗΜΑ καί μέ τήν ΒΟΥΛΑ πλανεμένος, αἱρετικός, ψευδοπροφήτης καί ἄλλα παρόμοια!

Ὅσον ἀφορᾶ λοιπόν, τό τόσον «ἐξώφθαλμον» ΣΗΜΕΙΟΝ, διά ὅλους αὐτούς, πού  ἐπιβεβαιώνει ὅλα τά ἀνωτέρω, ἔχω νά ἀπαντήσω τά ἑξῆς.

Καί ἀπαντῶ, (ὅπως ἔχω τονίσει ἐπανειλημένως, ἄς μή τό ΞΕΧΝΑΜΕ αὐτό) ὄχι τόσον διά ὅλους αὐτούς τούς τόσον ΕΜΠΑΘΕΙΣ καί ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΥΣ, οἱ ὁποῖοι δέν πρόκειται μέ τίποτα φυσικά νά πιστέψουν καί νά δεχθοῦν τήν Ἀλήθεια, ἀφοῦ ἐδῶ καί πολλά χρόνια ἔχουν ἀποστρέψει συνειδητά τό πρόσωπόν τους ἀπ΄ Αὐτήν, ὅσον διά ὅλους ὑμᾶς τούς ἀγαπητούς μου ἐν Χριστῷ ἀδελφούς, καθώς καί διά ὅλους τούς ἀπανταχοῦ τῆς γῆς καλοπροαιρέτους πιστούς, ἀλλά καί πρός χάριν φυσικά τῆς ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

Τό ὅτι ἀγαπητοί μου, δέν ἔγινε ἡ Δευτέρα Παρουσία κατά τήν συγκεκριμένην αὐτήν ἡμερομηνίαν, δέν σημαίνει τίποτα μά ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ.

(Ἄν καί ἡ ἡμερομηνία τῆς 25ης Μαρτίου/7ης Ἀπριλίου 2018,  μπορεῖ νά πέρασε καί νά μήν «ἔγινε τίποτε» ὅπως αὐτοί νομίζουν καί πιστεύουν, ἀλλά ἡ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ 2018 δέν πέρασε ἀκόμη! Ἄς μή τό ξεχνοῦν ΠΟΤΕ αὐτό!)

Καί δέν σημαίνει τίποτε ἀπολύτως διά πολλούς λόγους τούς ὁποίους φυσικά καί δέν πρόκειται νά ἀποκαλύψω δημόσια καί μάλιστα σέ ὅλους αὐτούς τούς ΚΥΝΑΣ καί ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ.

Παρά ταῦτα πρός χάριν τῆς ἀληθείας καί ὅσων πραγματικά τό ἀξίζουν, θά πῶ κάποια πράγματα καί θά κάνω κάποιες σχετικές ἀναφορές, κατά τήν διάρκεια τοῦ ἄρθρου μας, ὅπου μέσα ἐκεῖ θά ἀποκαλύψω, κάποιους λόγους ἐξ αὐτῶν, καθώς καί κάποιες ἀλήθειες, ἄλλες ξεκάθαρα καί ἄλλες συνεσκιασμένα, καί πού ἀρκοῦν διά νά ἀποδείξουν, (στούς καλοπροαίρετους ἐννοεῖται πάντοτε) τά ὅσα λέγω καί ἰσχυρίζομαι.

1.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΝ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ

Α) 

ΕΙΝΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Ἡ ἡμερομηνία τῆς 25ης Μαρτίου, ἀγαπητοί μου, ὡς ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἐάν δέν τό γνωρίζατε ἤ δέν τό εἴχατε ἀκόμη συνειδητοποιήσει, δέν ἦτο οὔτε ἀποκύημα, οὔτε εὕρημα, οὔτε γέννημα, οὔτε καί «προφητεία» δική μου, ἀλλά διδασκαλία τῶν Ἁγίων μας, ὅπως ἄλλωστε καί ΟΛΑ ὅσα εἶπα καί ἔγραψα.

Ἐνδεικτικά μόνον ἀναφέρω, τόν Ἅγιον Δαμασκηνόν τόν Στουδίτην, ὁ ὁποῖος λέγει τά ἑξῆς σημαντικά διά τό θέμα μας:

«Τό δεύτερον ζήτημα μας εἶναι ποιό μῆνα ἔγινε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἀνάστασις ἔγινεν εἰς τόν Μάρτιον μῆνα (25 Μαρτίου). Διατί ἔγινεν ἡ Ἀνάστασις εἰς τόν Μάρτιον μῆνα; Λέγομεν λοιπόν εἰς αὐτό ὀλίγα καί ὠφέλιμα...

Ὁ δέ Μάρτιος μῆνας παρομοιάζει μέ τήν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀποκατάστασιν τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι μέλλουσι νά κληρονομήσουν τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν αἰωνίως. Ἐπειδή λοιπόν ὁ Μάρτιος τόν καιρόν αὐτόν ὁμοιοῖ, διά τοῦτο ἔγινε καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν τόν μῆνα· διότι καί ἡ σημερινή ἡμέρα (τῆς Ἀναστάσεως)  τήν μέλλουσαν ἀνάστασιν τῶν ἀνθρώπων προεικονίζει.

Κατ’ ἄλλον δέ πάλιν τρόπον, διότι ὅσα μυστήρια ἀναφέρονται εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην, ὅλα εἰς τόν Μάρτιον μῆνα ἐτελειώθησαν. Καί πρῶτον μέν καί ἀρχή ὁ Θεός ὁ ὁποῖος ἐποίησε τόν κόσμον, κατ’ αὐτόν τόν μῆνα τόν ἔκτισεν. Ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη, τά ἄστρα, ἡ γῆ, ὁ οὐρανός καί αὐτός ὁ Ἀδάμ, τότε ἐπλάσθη, τότε ἐξέπεσε, τότε ἐξεβλήθη ἀπό τόν Παράδεισον, εἰς αὐτοῦ τοῦ μηνός (Μαρτίου)  τήν εἰκοστήν πέμπτην (25) παρέβη τήν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ· πῶς δέ εἰς αὐτήν τήν ἡμέραν, ἀκούσατε. (...)
Δι’ αὐτό δηλαδή καί ἔπρεπε κατά τήν ἡμέραν ἐκείνην (τήν 25ην Μαρτίου) κατά τήν ὁποίαν ἐξέπεσεν αὐτός ἀπό τόν Παράδεισον, κατ’ αὐτήν τήν ἰδίαν (τήν 25ην Μαρτίου πού ἔγινε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ) νά εἰσέλθῃ καί πάλιν εἰς αὐτόν.

Οἱ Ἑβραῖοι πάλιν τό Πάσχα των καί αὐτοί τόν Μάρτιον μῆνα τό ἔκαμαν· διότι κατ’ αὐτόν ἐξῆλθον ἀπό τήν Αἴγυπτον καί διέβησαν τήν Ἐρυθράν θάλασσαν, ἡ ὁποῖα διάβασις τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ προεικόνιζε, ὡς θέλω τοῦτο ἀποδείξει εἰς τήν λύσιν τοῦ ἑβδόμου ζητήματος. (....)

Ἀλλά καί ὁ Κατακλυσμός εἰς αὐτόν τόν μῆνα (Μάρτιον) ἔγινε καί παρομοιάζει μέ τήν σήμερον ἡμέραν. Ἐκεῖ ἔγινεν ἡ φθορά τῶν ἁμαρτωλῶν καί ἐδῶ ἡ φθορά τῶ ἁμαρτιῶν μας· ἐκεῖ ἐφυλάχθη ὁ δίκαιος Νῶε μέ τήν οἰκογένειάν του καί ἐδῶ διαφυλάσσονται ὅσοι λατρεύουσι καί ὑπηρετοῦσι τό μυστήριον· ἐκεῖ ἦτο ἡ κιβωτός, ἐδῶ εἶναι ὁ Χριστός. 
Διά ταῦτα λοιπόν ἔγινε καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἰς τίς 25 Μαρτίου...».

(Ἅγιος Δαμασκηνός ὁ Στουδίτης. «Θησαυρός Δαμασκηνοῦ» σελ. 132. - Ὅρα καί Μ. ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΤΟΜΟΣ ΙΔ΄, σελ. 39-42 

Τά ἴδια σχεδόν, ἀναφέρει καί ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Σιναῒτης. 

Ὅποιος θέλει ἄς ἀνατρέξει εἰς τήν Πατρολογία εἰς τόν 89ον Τόμον καί σελίδα 1384 νά τά διαβάσει. (Patrologia Graeca - P.G. 89,1384)

Μάλιστα, διά πρώτη φορά τό ἔμαθα αὐτό, ἀπό τόν Ἀρχιμανδρίτην Νεκτάριον Μουλατσιώτη, λίγο πρίν πᾶμε εἰς τήν Ἐκπομπή «ΜΠΟΡΩ» μέ τήν Ἄννα Δρούζα πού ἔκανα στό STAR τό 2006, σχετικά μέ τό θέμα αὐτό, (δεῖτε ἐδῶ... χρόνος:54:00-56:00) ὁ ὁποῖος εἶχε ἔλθει μαζί μου, προκειμένου νά μέ βοηθήσει καί νά μοῦ συμπαρασταθεῖ γενικότερα, καί ὁ ὁποῖος εἰς τήν συνέχεια, τό ἀναφέρει καί αὐτός καί μάλιστα τό ὑπερτονίζει, προκειμένου νά ἀποδείξει ὅτι πράγματι ἔχω δίκαιο εἰς τό θέμα τῆς ἡμερομηνίας τῆς 25ης Μαρτίου, ἀφοῦ τό ἀναφέρει καί ὁ ἅγιος Δαμασκηνός. Ἄσχετα ἐάν εἰς τόν "ἀέρα" διά λόγους πού ἐκεῖνος γνωρίζει, κάνει ὅτι δέν γνώριζε τί συγκεκριμένα  ἔλεγε ὁ Ἅγιος Δαμασκηνός ὁ Στουδίτης, διά τό θέμα αὐτό!  

(Βλέπετε ὁ συγκεκριμένος κληρικός, ἴσως τότε νά εἶχεν ἀκόμη ὀλίγον καθαρό μυαλό καί ἔβλεπε ἀκόμη κάποια πράγματα, ἐάν δέν τά ἔκανε ὅλα αὐτά ἀπό λόγους σκοπιμότητος, συμφέροντος καί ἰδιοτέλειας!...

Καί νά ἦταν μόνον αὐτό; Δυστυχῶς ὑπάρχουν πλεῖστα τόσα ἄλλα ντοκουμέντα (γραπτά καί σέ βίντεο) πού ἄλλα ἔλεγε καί ἔπρατε τότε καί ἄλλα ἐντελῶς διαφορετικά λέγει καί πράττει σήμερα...Τώρα, διατί "ἄλλαξε ὁ Μανωλιός καί ἔβαλε τά ροῦχα του ἀλλιῶς";  Τί νά πῶ!... "ἄβυσσος ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου"...

Καί φυσικά ὅλα αὐτά ἀναγκαζώμεθα νά τά ποῦμε, ἀφοῦ ΔΗΜΟΣΙΑ μᾶς κατηγορεῖ-συκοφαντεῖ ὡς πλανεμένους καί αἱρετικούς καί ὡς ἐκ τούτου εἴμαστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ νά ἀμυνθοῦμε καί νά ἀπαντήσουμε. 

Ὁπότε, πρῶτα ὁ Θεός, θά ἔχουμε καί συνέχεια καί θά τόν "ἀπολαύσουμε" καί σέ ἄλλα πολλά, σχετικά πάντα μέ τά θέματά μας). 

Δεῖτε λοιπόν, τά ὅσα ἔλεγε τότε ὁ ἀνωτέρω κληρικός θέλοντας νά τονίσει καί νά ὑποστηρίξει τούς λόγους τούς ἰδικούς μου, ὅτι πράγματι τόν Μάρτιο τοῦ 2018 θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία, καί βγᾶλτε τά συμπεράσματά σας!

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ «ΜΠΟΡΩ» ΣΤΟ STAR  

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2006

«π. Μάξιμος: "Τόν Μάρτιο τοῦ 2018 θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία"...

π. Νεκτάριος:  "Τόν Μάρτιο; τό λέγει κανείς Ἅγιος;"...

π. Μάξιμος: "Τό λέει ὁ Ἅγιος Δαμασκηνός Μητροπολίτης Ἄρτης»...

π. Νεκτάριος:  "Κύριε Σωτηρόπουλε μισό λεπτό... λέει ὅτι 25 Μαρτίου λέει ὁ Ἅγιος... ποιός εἴπατε; (ρωτάει ἐμένα)

π. Μάξιμος: "ὁ Ἅγιος Δαμασκηνός"... (ἀπαντῶ ἐγώ) καί συνεχίζει:

π. Νεκτάριος:  "ὁ Ἅγιος Δαμασκηνός Μητροπολίτη Ἄρτης, λέει ὅτι θά γίνει 25 Μαρτίου ἡ Δευτέρα Παρουσία... ὁρίζει ἡμέρα (γυρίζει πάλι σέ ἐμένα καί μέ ρωτάει δῆθεν ἀπό ἄγνοια) " ὁρίζει ἡμέρα;"...

π. Μάξιμος: "ὁρίζει ἡμέρα, 25 Μαρτίου"... (ἀπαντῶ ἐγώ)  καί συνεχίζει:

π. Νεκτάριος:  "Μισό λεπτό... γιατί ἐδῶ... γιατί ἀπό τήν μία λέμε ὅτι.... προσέξτε κ. Δρούζα γιατί ἀπό τήν μία λέμε ὅτι δέν γνωρίζει κανείς τήν ἡμέρα καί τήν ὥρα καί ἀπό τήν ἄλλη ἐδῶ ὁ ἅγιος... (ξαναγυρίζει πάλι πρός ἐμένα καί μέ ξαναρωτάει δῆθεν ἀπό ἄγνοια) "ἐδῶ ὁ ἅγιος... πῶς τόν εἴπατε;"... (καί τοῦ ξαναλέγω πάλι ἐγώ)

π. Μάξιμος: "ὁ Ἅγιος Δαμασκηνός"... (καί συνεχίζει ἐκεῖνος λέγοντας):

π. Νεκτάριος:  "ὁ Ἅγιος Δαμασκηνός ὁρίζει ἡμερομηνία 25 Μαρτίου. Ἄρα ξέρει τήν ἡμέρα ὁ Ἅγιος...».

Ἀπόδειξη δέ περίτρανη ὅτι ἡ ταπεινότης μου ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ τήν μαρτυρία αὐτή τοῦ Ἁγίου Δαμασκηνοῦ τοῦ Στουδίτου, εἶναι ὅτι αὐτή ΔΕΝ ὑπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ γραμμένη μέσα εἰς τό πρῶτον βιβλίον μου, «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΗΛΘΕΝ», πού κυκλοφόρησε τό 2006, διότι ἐάν τό ἐγνώριζα, σίγουρα θά κατέγραφα μία τέτοια σημαντική μαρτυρία, μέσα εἰς τό ἀνωτέρω βιβλίον μου.

Καί ὄχι μόνον δέν ὑπάρχει αὐτή, ἀλλά ἀντιθέτως, ἀντί διά Μάρτιον μήνα,  μιλάω διά τούς μῆνες Ἰούλιον ἤ Ὀκτώβριον, ὡς πιθανούς μῆνες πού ἠμπορεῖ νά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία, στηριζόμενος σέ μία προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, ὅπως μπορεῖτε νά δεῖτε εἰς τήν σελίδα 501 τοῦ ἀνωτέρω βιβλίου μου.

Δι΄ αὐτό καί τήν Μαρτυρία αὐτή τήν κατέγραψα, διά πρώτην φορά, εἰς τό δεύτερον βιβλίον μου, «2018 Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ»   πού κυκλοφόρησε τό ἔτος 2011. (βλέπε σελ. 185-187).

Ὁπότε ἀγαπητοί μου, πρός τί ἡ κατηγορία-συκοφαντία, ὅτι ἐγώ ὁμίλησα αὐθαίρετα καί ὡς δῆθεν Προφήτης, διά τήν ἡμερομηνίαν τῆς 25ης Μαρτίου, ὡς ἡμερομηνία τῆς Δευτέρας Παρουσίας;

Ὅσον ἀφορᾶ δέ καί διά τό θέμα τῆς χρονολογίας τοῦ 2018, καί αὐτό ὅπως ἔχω ἀποδείξει μέ πλῆθος στοιχείων, εἶναι διδασκαλία πού ὑπάρχει καί ἀπορρέει ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἁγίους μας.

Παράδειγμα:

α) Ἀπό τόν Προφήτη Δανιήλ. (δεῖτε ἐδῶ...)

β) Ἀπό τό Θαῦμα τῶν πέντε ἄρτων καί τῶν δύο ἰχθύων. (δεῖτε ἐδῶ...)

γ) Ἀπό τήν Παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου. (δεῖτε ἐδῶ...) 

δ) Ἀπό τήν Προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ διά τίς δύο Πασχαλιές. (δεῖτε ἐδῶ...) 

ε) Ἀπό τό θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς συγκύπτουσας γυναικός, (Λουκ. ιγ΄, 10-18) ἀλλά καί ἀπό πολλά ἄλλα πού ἔχω καταγράψει εἰς τά βιβλία μου καί ὄχι μόνον. (Σύντομα δέ, πρῶτα ὁ Θεός, διά τούς πραγματικά πιστούς, θά δημοσιεύσω συμβολικά, 18 ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τούς θεοφόρους Πατέρες μας, πού ἀποδεικνύουν περίτρανα, ὅτι τό 2018 εἶναι τό ἔτος τῆς Δευτέρας Παρουσίας)

Β) 

ΠΡΟΒΑ ΤΖΕΝΕΡΑΛΕ - ΑΣΚΗΣΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΟΣ

Ἕνας ἀκόμη -ἀπό τούς πολλούς λόγους- πού ἡ ἡμερομηνία τῆς 25ης Μαρτίου δέν ἦτο οὔτε λανθασμένη οὔτε καί τυχαῖα εἶναι καί ὁ ἑξῆς:

Ὅλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά τί σημαίνει «πρόβα τζενεράλε» ἤ «ἄσκηση ἑτοιμότητος» καί οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς στήν ζωή τους εἴτε στό Σχολεῖο καί τήν Ἐκπαίδευση, εἴτε σέ διάφορα ἱδρύματα, εἴτε στόν Στρατό, εἴτε στήν Κοινωνία, ἔχουμε κάνει διάφορες τέτοιες «ἀσκήσεις ἑτοιμότητος» ὄχι μία, ἀλλά πολλαπλές φορές. Διά τό τί θά πράξουμε ἐάν π.χ. συμβεῖ κάποιος πόλεμος, (συμβατικός, χημικός, πυρηνικός) ἤ κάποιος σεισμός, μία πυρκαγιά, πλημμύρα, θεομηνία κλπ...

Ἐάν θέλετε ἀκόμη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τῆς 25ης Μαρτίου ἦτο ἕνα ξαφνικό διαγώνισμα, ὅπως αὐτά πού μᾶς κάνανε παλιά στά σχολεῖα οἱ Δάσκαλοι καί οἱ Καθηγητές μας, οἱ ὁποῖοι μέ τό πού εἰσήρχοντο μέσα εἰς τήν τάξη μᾶς λέγανε ξαφνικά: «βγᾶλτε μιά κόλλα χαρτί, θά γράψουμε διαγώνισμα» καί πού ἐάν ἤσουν πάντα διαβασμένος καί ἐπιμελής, δέν εἶχες κανένα φόβο οὔτε καί ἔνοιωθες  καμμία ἔκπληξη, ἀφοῦ τό ξαφνικό αὐτό διαγώνισμα θά σέ εὕρισκε πάντα ἕτοιμο καί προετοιμασμένο καί θά ἔγραφες καλά.  Ἐάν ὅμως δέν ἤσουν ἤσουν πάντα διαβασμένος οὔτε καί ἐπιμελής, τότε... ὅλοι ξέρουμε πώς νοιώθαμε, ἀλλά καί τά ἀποτελέσματα...

Αἴ! Τό ἴδιο ἀκριβῶς συνέβει ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί μέ τό θέμα τῆς ἡμερομηνίας τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Ὁ Θεός ἔκανε σέ ΟΛΟΥΣ μας, μιά «πρόβα τζενεράλε», «ἕνα ξαφνικό διαγώνισμα» μιά «ἄσκηση ἑτοιμότητος», διά νά μᾶς βοηθήσει, νά μᾶς προετοιμάσει, νά μᾶς κάνει καλύτερους, ἀλλά καί διά νά μᾶς ἀποδείξει «τί ἀξίζουμε»!

Καί ὁ καθένας μας ἀνάλογα μέ τό τί ἔπραξε, ἀπέδειξε πόσο ἕτοιμος καί προετοιμασμένος ἦταν καί βρέθηκε κατά τήν ἡμέρα καί ὥρα ἐκείνη. Δώσαμε ὅλοι τίς ἐξετάσεις μας καί ὁ καθένας μας ἀπέδειξε ἐάν καί τί ἀξίζει. Καί φυσικά καταγράφησαν ὅλα τά ἀποτελέσματα, ἀπό «τήν ἄσκηση» καί «τό διαγώνισμα» αὐτό, καί τά ὁποῖα βεβαίως, θά ἰδοῦμε ὅλοι μας, πάρα πολύ σύντομα!

Γ) 

Ο ΚΑΛΟΣ ΣΠΟΡΕΑΣ ΚΑΙ Ο «ΣΠΟΡΟΣ» ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ

Ἄς σᾶς εἰπῶ ὅμως (ἄν καί δέν θά ἔπρεπε...) καί ἕναν τρίτον λόγον, μιᾶς καί φθάσαμε πλέον πολύ κοντά εἰς τό ἐρχομόν τοῦ Κυρίου μας καί σέ λίγο (τό ἀργότερον μέχρι τό τέλος τοῦ 2018) θά κλείσει ἡ αὐλαία αὐτοῦ τοῦ μάταιου κόσμου καί ὅλα θά τελειώσουν.

Ὅσο καί ἐάν αὐτό μπορεῖ νά σᾶς φαίνεται, περίεργον, παράξενον ἤ ἀπίστευτον, ἀγαπητοί μου, τήν ἡμέραν τῆς 25η Μαρτίου συνέβει καί ἕνα ἀκόμη πολύ σημαντικό γεγονός, πού ΚΑΝΕΙΣ -σχεδόν- δέν ἀντελήφθει.

Ὁ Θεός κατά τήν ἡμέραν αὐτήν, ξαναβγῆκε καί πάλιν ὡς Καλός Σπορέας, διά ἄλλη μία φορά ἀκόμη -ὅπως ἄλλωστε συνηθίζει νά κάνει πάντα-  διά νά σπείρει τόν «σπόρον» Του. Τόν «σπόρον» διά τόν δεύτερον καί τελευταῖον ἐρχομόν Του. Καί ὁ «σπόρος» αὐτός ἔπεσε σέ ὅλη τήν γῆ τήν 25 Μαρτίου, καί ἀνάλογα μέ τό τί «γῆ» καί «χῶμα» βρῆκε μέσα στόν καθένα μας, εἴτε θά καρποφορήσει τριάκοντα, ἑξήκοντα, ἤ ἑκατονταπλασίονα εἴτε θά καταπνιγεῖ θά κατεπατηθεῖ καί θά ξηρανθεῖ ἀπό τίς βιωτικές μέριμνες, τά πάθη, τίς ἡδονές, τόν κόσμον καί τόν διάβολον.

Περισσότερα δέν σᾶς λέγω.  «ὁ νοῶν νοείτω» καί «ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω»...

«Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό. καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη. ὁ δὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ρίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται. τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ». ( Λουκ. η΄, 5-15)

Πᾶμε ὅμως, σύν Θεῷ, νά ἀπαντήσουμε καί στίς ἄλλες κατηγορίες-συκοφαντίες, περί «πλάνης, αἱρέσεως καί ψευδοπροφητείας».

Ἀλλά, θά συνεχίσωμεν, πρῶτα ὁ Θεός, Αὔριον... 

Ὁ Κύριος νά σᾶς εὐλογεῖ!

 ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

 Ε΄ Μέρους

(13/11/18)

4ον τμῆμα

2.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ-ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ 
ΤΟΥ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ

Ἐρχόμαστε τώρα, σύν Θεῷ καί εἰς τό θέμα τῆς μεγάλης αὐτῆς κατηγορίας καί συκοφαντίας τοῦ ὅτι μέ θεωροῦν δηλαδή, "πλανεμένον καί αἱρετικόν", εἰς τό ὁποῖον καί τούς ἀπαντῶ τά ἑξῆς:

Καταρχάς ἐκ τῶν προτέρων τούς ἐπιστρέφω τόν χαρακτηρισμόν αὐτόν, ὁ ὁποῖος καί κατ’ ἐξοχήν τούς ἁρμόζει, τούς ἀξίζει καί τούς χαρακτηρίζει παντοιοτρόπως.

Ἀλλοίμονον διά ἐμέ, ἐάν διά λόγους δῆθεν ταπεινώσεως, ἤ ταπεινολογίας δεχόμουν ποτέ καθ’ οἱονδήποτε τρόπον ὅτι θά μποροῦσα νά εἶμαι αἱρετικός.

ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ!!!

Εἶναι γνωστή τοῖς πᾶσι ἡ περίπτωσις τοῦ Μεγάλου Ἀρσενίου, τό πῶς ἀντέδρασε, ὅταν κάποιοι θέλοντας νά τόν δοκιμάσουν, μεταξύ ἄλλων τόν κατηγόρησαν καί ὡς αἱρετικόν.

Κατά δεύτερον τούς ἀπαντῶ μέ τά λόγια τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου πού λέγει σέ μία ἀνάλογη περίπτωση ὅτι:

«αἱ Γυναῖκες αἱ πόρναι προλαμβάνουσαι καί τάς ἐλευθέρας καλοῦσι πόρνας, ἵνα μή ἔχωσιν ἐκεῖναί τι ἀνθυβρίσαι» (Ἁγίου Χρυσοστόμου - P.G. 95, 1332)

Κατά τρίτον τούς λέγω τήν γνωστήν λαϊκήν παροιμίαν:

«Εἶπεν ὁ γάϊδαρος τόν πετεινόν κεφάλαν».

Δέν βλέπουν δηλαδή, ὅλοι αὐτοί οἱ τυφλοί καί πεπωρωμένοι, τούς πραγματικά ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ,  οὔτε νοιάζονται καί τούς ἐνδιαφέρουν οἱ ἀληθινές δεκάδες αἱρέσεις (μέ προεξάρχουσα τήν αἵρεση τῆς Πανθρησκείας καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) πού ἔχουν κατακλείσει καί ὑπάρχουν μέσα εἰς τήν κατ΄εὐφημισμόν πλέον «ὀρθόδοξη ἐκκλησία» τους, ἀλλά προσπαθοῦν νά ἀναγάγουν ἀπό τό πουθενά καί τό τίποτα σέ αἱρέσεις,  ἄσχετα, δευτερεύοντα καί θεολογούμενα θέματα, προκειμένου νά ἐξυπηρετήσουν ἀντίχριστα σχέδια, νά κάνουν τόν ἔξυπνον, νά παραστήσουν τούς σπουδαίους καί τούς ὁμολογητές, ἀλλά καί κυρίως διά νά κατηγορήσουν καί συκοφαντήσουν κάποιον, ἐπειδή δέν μποροῦν ἀλλιῶς νά τόν ἀντιμετωπίσουν.

Καί κατά τέταρτον τούς ἐρωτῶ νά μοῦ εἰποῦν:

α) Ποιά εἶναι ἡ δῆθεν πλάνη καί αἵρεσις πού κηρύττω;

β) Ποία Οἰκουμενική ἤ Τοπική Σύνοδος καί πότε τήν ἔχει κατεδικάσει; 

γ) Πότε καί ὑπό ποίων καί ποῦ, ἐγκαλέστηκα, δικάσθηκα, ἀπολογήθηκα καί κατεδικάσθηκα διά  αὐτήν μου τήν ὑποτιθέμενη πλάνη καί αἵρεσιν;

Ἔγινε ποτέ τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά;  

Ποτέ! ΟΥΔΕΠΟΤΕ!!! 

Ὁπότε διά ποιά πλάνη καί αἵρεση ὁμιλοῦν καί διά ποιόν αἱρετικόν;

Λέγει σχετικά ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ὅταν κάποτε καί αὐτόν, οἱ συνεπίσκοποί του (οἱ ἀληθινά αἱρετικοί) τόν κατηγοροῦσαν ὡς αἱρετικόν:

«Αἱ Σύνοδοι κατεδίκαζον τούς μή πειθομένους τῇ ἐκκλησίᾳ ἀλλ’ εἰς δόξαν τινά ἐναντίαν αὐτῆς ἐνισταμένους καί ταύτην κηρύττοντας καί ὑπέρ αὐτῆς ἀγωνιζομένους· δι’ ὅ καί αἱρετικούς ἐκάλουν αὐτούς καί κατεδίκαζον πρῶτον τήν αἵρεσιν, εἶτα τούς ἀντεχομένους αὐτῆς· ἐγώ δέν κηρύττω ἰδίαν μου δόξαν, οὐδέ ἐκαινοτόμησα, οὐδέ ὑπέρ ἀλλοτρίου τινός δόγματος καί νόθου ἐνίσταμαι, ἀλλ’ εἰς τήν ἀκραιφνῆ δόξαν τηρῶ ἐμαυτόν ἥν παρέλαβε καί κατέχει ἡ Ἐκκλησία.... πῶς ἄν κατακριθείην δίκην, ἥν οἱ αἱρετικοί κατεδικάζοντο; δεῖ γάρ πρῶτον τήν δόξαν ἥν δοξάζω κατακρῖναι. Εἰ δέ αὕτη εὐσεβής καί ὀρθόδοξος ὁμολογεῖται πῶς ἐγώ καταδίκης ἄξιος;»  (Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ. Ὅρα Ἱστορία Φλωρεντιανῆς Συνόδου, σελ. 304 - Μέγα Ἐκκλησιάρχου Σιλβέστρου Συροπούλου. Βλέπε καί Μ. Συναξαριστήν Φεβρουαρίου σελ. 655).

Ἐάν δέ πάλιν σπεύσουν κάποιοι, (ἄλλοι ἀμαθῶς καί ἐπιπολαίως καί ἄλλοι ἐμπαθῶς καί πονηρῶς) νά εἴπουν ὅτι ἀναφέρονται εἰς τό θέμα τῆς χρονολογίας καί τῆς ἡμερομηνίας τῆς Δευτέρας Παρουσίας, τούς ἀπαντῶ:

Ὤ τῆς ἀγνοίας σας!

Ὤ τῆς ἀμαθείας σας!

Ὤ τῆς πλάνης σας!

Ὤ τῆς πονηρίας σας!  

Ὤ τῆς διαστροφῆς καί ἐμπαθείας σας!

Γνωρίζετε ἀγαπητοί μου τί εἶναι ἤ τί λέγεται αἵρεση; 

(Ὅσοι ἐνδιαφέρεστε, μπορεῖτε νά δεῖτε, διά ἀρχή, τόν Α΄ Κανόνα τοῦ Μ.Βασιλείου. Δέν ἀπευθύνομαι φυσικά σέ ὅλους ἐκείνους τούς κληρικούς-μοναχούς-λαϊκούς πού ἑκούσια καί συνειδητά εἶναι αἱρετικοί καί ὑπηρετοῦν τόν Διάβολον καί τά ὄργανα τοῦ σκότους, ἀλλά σέ ὅλους ἐκείνους πού δέν γνωρίζουν, πολλά πράγματα, ἔχουν ἄγνοια ἤ ἔχουν παρασυρθεῖ ἀπό ὅλους αὐτούς)

Προφανῶς ἔχετε πλήρη ἄγνοια!

Ἐκτός καί ἐάν κάποιοι σκοπίμως διαστρέφετε τήν ἀλήθεια καί τήν πραγματικότητα, πρᾶγμα πολύ πιθανόν!

Σᾶς ἐρωτῶ: 

α) Ἀπό πότε ἀγαπητοί μου τό θέμα τοῦ ὁρισμοῦ τῆς χρονολογίας καί τῆς ἡμερομηνίας τῆς Δευτέρας Παρουσίας, ἔγινε θέμα δογματικό καί κατά συνέπειαν ὅποιος τό παραβαίνει, τό ἀλλάζει, τό διαστρέφει καί τό παραποιεῖ, καθίσταται αἱρετικός;

β) Εἰς ποῖον Δόγμα τῆς Πίστεὼς μας (Χριστολογικόν, Τριαδολογικόν ἤ ἄλλο) προσκρούει ἤ ἀντιβαίνει τό θέμα τοῦ ὁρισμοῦ τῆς χρονολογίας τῆς Β΄Παρουσίας;

γ) Ὑπάρχει κάποιος σχετικός «Ὅρος Πίστεως» ἀπό κάποια Οἰκουμενική ἤ Τοπική Σύνοδο, πού νά ὁρίζει κάτι τέτοιο;

Φυσικά καί ΟΧΙ!  Τότε;

Καί διά νά ἰδοῦν κάποιοι καλοπροαίρετοι, πόσο ἄσχετοι, πλανεμένοι, ἐμπαθεῖς καί συκοφάντες εἴσασθε, ὅλοι ἐσεῖς πού ἰσχυρίζεσθε συνειδητά ὅλα αὐτά, σᾶς ἐρωτῶ καί πάλιν:

Ἔχει κατεδικάσει ποτέ εἰς τό παρελθόν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας κάποιον ὡς αἱρετικόν, ἐπειδή πίστευε ἤ κήρυττε, ἤ ἐξήγγειλε ἤ προανήγγειλε ὅτι τήν τάδε ἤ τήν τάδε ἡμερομηνία, χρονολογία, ἔτος, ἤ χιλιετία θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία;

ΟΥΔΕΠΟΤΕ!

Ἐάν ὑπάρχει ἔστω καί μία τέτοια περίπτωση σᾶς προκαλῶ νά τήν παρουσιάσετε.

Τουναντίον μάλιστα!

Ὄχι μόνον καί δέν τούς κατεδίκασε ΠΟΤΕ, ἀλλά τούς ἀναγνώρισε καί ὡς Ἁγίους. Ἀπόδειξη τρανή ὅτι τό θέμα αὐτό, ΔΕΝ ΗΤΑΝ οὔτε ὑπῆρξε ΠΟΤΕ, θέμα πίστεως καί δογματικόν, δι΄ αὐτό ἄλλωστε καί ΔΕΝ ἐμπόδισε τήν σωτηρίαν καί τήν ἁγιότητά τους.

Θέλετε παραδείγματα;

Εὐχαρίστως!

Ἔτσι ἐνδεικτικά, ἀλλά καί συμβολικά θά ἀναφέρω μόνον (18) ΔΕΚΑΟΚΤΩ!

Σᾶς φθάνουν; 

Ἄν ὄχι... τί νά σᾶς κάνω...

Προφανῶς θά εἶστε τοῦ δόγματος «οὐ μέ πείσης κἄν μέ πείσης» καί ἔχετε πολύ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ἀφοῦ ὁ Κύριος, μᾶς λέγει σαφέστατα, ὅτι διά νά βεβαιωθεῖ κάτι, ὅ,τιδήποτε, ἀρκοῦν δύο ἤ τρεῖς μάρτυρες-μαρτυρίες  «ἐπὶ στόματος δύο μαρτύρων καὶ ἐπὶ στόματος τριῶν μαρτύρων στήσεται πᾶν ρῆμα» (Δευτ ιθ΄, 15) καί παρόλο πού ἡ ταπεινότης μου σᾶς προσκομίζει ὄχι μόνον δύο ἤ τρεῖς, ἀλλά ΔΕΚΑΟΚΤΩ ὁλόκληρες μαρτυρίες, ἐσεῖς συνεχίζετε νά ἀπιστεῖτε καί νά μέ συκοφαντεῖτε!...

ΔΕΚΑΟΚΤΩ (18) ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΓΙΩΝ 
ΠΟΥ ΟΡΙΣΑΝ «ΧΡΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΥΣ» 
ΔΙΑ ΤΟ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Α)

ΑΓΙΟΙ ΠΟΥ ΟΡΙΖΟΥΝ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΩΡΑ

1) Ὁ Μέγας Βασίλειος

2) Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος 

3) Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης

4) Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

5) Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

οἱ ὁποῖοι μᾶς λέγουν, ὅτι «κατὰ τό μεσονύκτιον τῆς Κυριακής ἔχει νά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ νά ἔλθη ὁ ἄδυτος ἥλιος τῆς δικαιοσύνης Χριστός, καθὼς τοῦτο οἱ θεοφόροι Πατέρες λέγουσι», ὅπως θά δοῦμε ἀμέσως παρακάτω νά μᾶς λέγει σαφέστατα ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, εἰς τά Πνευματικά Γυμνάσματά του:

«Ἡ Κυριακή, τώρα μέν εἶναι εἰκών τοῦ μέλλοντος αἰῶνος· τότε δέ ἔχει νά εἶναι αὐτός ἐκεῖνος ὁ ὄγδοος αἰών.

Καί τά δύο ταῦτα βεβαιοῖ ὁ μέγας Βασίλειος· ἀπορήσας γάρ ὁ ἅγιος διότι ὠνόμασεν ὁ Μωϋσῆς μίαν καί οὐχί πρώτην τήν Κυριακήν λέγει· “ἵνα οὖν πρός τήν μέλλουσαν ζωήν τήν ἔννοιαν ἡμῶν ἀπαγάγῃ μίαν ὠνόμασε τοῦ αἰῶνος τήν εἰκόνα, τήν ἀπαρχήν τῶν ἡμερῶν· τήν ὁμήλικα τοῦ φωτός· τήν ἁγίαν Κυριακήν, τήν τῇ ἀναστάσει τοῦ Κυρίου τετιμημένην· ἐγένετο οὖν ἑσπέρα φησί καί ἐγένετο πρωῒ ἡμέρα μία” (ὁμιλ. β΄ εἰς τήν ἐξαήμερον). Ὅτι δέ ἡ Κυριακή ἔχει νά εἶναι αὐτός ἐκεῖνος ὁ ὄγδοος αἰών, λέγει πάλιν ὁ αὐτός Βασίλειος ταῦτα ἐκεῖσε· “ἐπεί ἀνέσπερον καί ἀδιάδοχον καί ἀτελεύτητον τήν ἡμέραν ἐκείνην εἶδεν ὁ λόγος, ἥν καί ὀγδόην ὁ ψαλμωδός προσηγόρευσε διά τοῦ ἔξω κεῖσθαι τοῦ ἑβδοματικοῦ τούτου χρόνου· ὥστε κᾄν ἡμέραν εἴπῃς κᾄν αἰῶνα τήν αὐτήν ἐρεῖς ἔννοιαν” (αὐτόθι). Σχεδόν τά αὐτά περί τῆς Κυριακῆς λέγουσιν ὅ τε Γρηγόριος ὁ Θεολόγος εἰς τήν Πεντηκοστήν καί ὁ Νύσσης καί ὁ Χρυσόστομος, ἑρμηνεύοντες τήν ἐπιγραφήν τοῦ ἕκτου ψαλμοῦ ὑπέρ τῆς ὀγδόης. Καί ὁ Θεσσαλονίκης θεῖος Γρηγόριος “εἰς τήν Καινήν Κυριακήν”· διά τοῦτο καί ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ὅλην τήν διακαινήσιμον Ἑβδομάδα ταύτην ὡς μίαν ἡμέραν τῆς Κυριακῆς καί λαμπροφόρου λογίζεται, διά νά δείξῃ μέ τοῦτο ὅτι καί ὅλος οὗτος ὁ ἑβδοματικός αἰών τῆς παρούσης ζωῆς ἔχει νά γίνῃ μία ἡμέρα ὀγδόη καί Κυριακή, ἥτις ἔσται ὁ ὄγδοος ἐκεῖνος αἰών τῆς μελλούσης ζωῆς· ἐπειδή γάρ κατά τό μεσονύκτιον τῆς Κυριακῆς ἔχει νά γίνει ἡ δευτέρα παρουσία καί νά ἔλθῃ ὁ ἄδυτος ἥλιος τῆς δικαιοσύνης Χριστός, καθώς τοῦτο οἱ θεοφόροι Πατέρες λέγουσι.

Λοιπόν ἡ Κυριακή ἐκείνη ἀφ’ οὗ μίαν φοράν καταυγασθῇ ἀπό τάς ἀκτῖνας τοῦ ἡλίου ἐκείνου, δέν λαμβάνει πλέον ἑσπέραν ἀλλ’ ἔσται μία ἡμέρα ἀνέσπερος καί ἀδιάδοχος εἰς αἰῶνας αἰώνων».

(Ἅγιος Νικοδημος ὁ Ἁγιορείτης «Πνευματικὰ γυμνάσματα», σελ. 273)

6) Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει κατὰ τά μεσάνυκτα:

«Ἐπειδή δέ ὁ νυμφίος ἐβράδυνεν, ὅλες (οἱ 10 Παρθένες) εἶχαν νυστάξει καὶ "ἐκοιμῶντο.. Κατά τά μεσάνυκτα ὅμως ἠκούσθη μία φωνή".  Ἐδῶ πάλιν θέλει νὰ δείξη ὅτι ἡ ἀνάστασις (τῶν νεκρῶν) θὰ γίνη κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς νυκτός».   (Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου ΕΠΕ 12, 82)

Β)

ΑΓΙΟΙ ΠΟΥ ΟΡΙΖΟΥΝ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΜΗΝΑ

7) Ὁ Ἅγιος Δαμασκηνός ὁ Στουδίτης, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει τήν 25η Μαρτίου, ὅπως ἤδη εἴδαμε ἀνωτέρω εἰς τό 3ον Τμῆμα:

«...Ὁ δέ Μάρτιος μῆνας παρομοιάζει μέ τήν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀποκατάστασιν τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι μέλλουσι νά κληρονομήσουν τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν αἰωνίως. Ἐπειδή λοιπόν ὁ Μάρτιος τόν καιρόν αὐτόν ὁμοιοῖ, διά τοῦτο ἔγινε καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἰς αὐτόν τόν μῆνα· διότι καί ἡ σημερινή ἡμέρα (τῆς Ἀναστάσεως)  τήν μέλλουσαν ἀνάστασιν τῶν ἀνθρώπων προεικονίζει... Διά ταῦτα λοιπόν ἔγινε καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἰς τίς 25 Μαρτίου...». 

(Ἅγιος Δαμασκηνός ὁ Στουδίτης - «Θησαυρός Δαμασκηνοῦ» σελ. 132)

Γ)

ΑΓΙΟΙ ΠΟΥ ΟΡΙΖΟΥΝ  ΑΙΩΝΑ-ΧΙΛΙΕΤΙΑ

8) Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει τήν 8η χιλιετία:

«Οἱ ἑπτὰ ἄντρες, (πού ἀναφέρουν οἱ Σαδουκαῖοι Ματθ. κβ΄,23) εἶναι τὰ ἑπτὰ χιλιάδες χρόνια, δηλαδὴ οἱ ἑπτὰ αἰῶνες, μὲ τοὺς ὁποίους συνέζησε ἡ φύση τῶν ἀνθρώπων, θὰ λάβει ὄχι χωρὶς λόγο καὶ τὸν τόπο τῆς δέουσας θεωρίας. Σὲ κανέναν δὲ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἑπτὰ ἄντρες, δηλαδὴ τοὺς ἑπτὰ αἰῶνες, στὴ μελλοντικὴ ζωὴ δὲν θὰ εἶναι γυναίκα, καὶ δὲν θὰ ἀνήκει ἡ φύση μας, ἐπειδὴ ἔλαβε τέλος ἡ χρονικὴ φύση, καὶ πλέον αὐτὴν (τὴν φύση) τὴν ἔχει παραλάβει ὁ ὄγδοος ἄντρας, ὁ ἀτελεύτητος αἰώνας, ποὺ δὲν ἔχει τέλος».  (Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητοῦ Ρ.G. 90, 392  καὶ Φιλοκαλία  14Β, 241)

9) Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει τήν 8η χιλιετία:

«Ὁ ἀριθμὸς ὀκτὼ εἶναι τύπος τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Διότι ὅλη ἡ παροῦσα ζωὴ καὶ ὁ κόσμος θὰ ὑπάρχει γιὰ ἑπτὰ αἰώνες (7 χιλιετίες) καὶ ἔπειτα θὰ λάβει τέλος. Ὀγδόη δέ, ἀποκαλεῖται ἡ μέλλουσα ζωή, ὅπως λέγει ὁ μέγας ἐν θεολογία Γρηγόριος...».  (Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ Ρ.G. 96, 560 Β)

10) Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Καισαρείας, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει μετά τό τέλος τῆς 6ης χιλιετίας καί στίς ἀρχές τῆς 7η χιλιετίας:

«Μετὰ τὶς ἕξι φωνὲς τοῦ Ἀγγέλου δὲν ὑπάρχει πολὺς χρόνος γιὰ νὰ πραγματοποιηθοῦν ὅλα ὅσα ἔχουν προφητευθεῖ... ἀλλά ἀφοῦ περάσουν οἱ ἕξι αἰώνες καὶ ἔλθουν οἱ ἡμέρες τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος, ποὺ ἐδῶ συμβολίζεται με τὴν ἕβδομη σάλπιγγα, θὰ πραγματοποιηθοῦν ὅλα ὅσα ἔχουν πεῖ οἱ Προφῆτες ὅτι θα συμβοῦν γιὰ τὴν συντέλεια τοῦ κόσμου».  (Ἁγίου Ἀνδρέα Καισαρείας  Ρ.G. 106, 308)

11) Ὁ Ἅγιος Νήφων, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει τήν 7η χιλιετία:

«Μιὰ βραδιά, ὁ Ἅγιος Νήφων, ἀφοῦ τελείωσε τὴν καθιερωμένη νυχτερινή του προσευχή, ξάπλωσε νὰ κοιμηθῆ πάνω στὶς πέτρες, ὅπως πάντα... Μόνος καθὼς ἦταν, ἀναλογίστηκε τὶς ἁμαρτίες του καὶ θρηνοῦσε γοερά, γιατί ἔφερνε στὸν νοῦ τοῦ τὴ φοβερὴ ὥρα τῆς Κρίσεως. Ἔξαφνα βλέπει ν’ ἀποτραβιέται τὸ στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ σὰν σεντόνι. Καὶ παρουσιάζεται ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ πελώριες διαστάσεις... Ἔπειτα (ὁ Κύριος) πρόσταξε νὰ τοῦ φέρουν τοὺς Ἑπτὰ Αἰῶνες τῆς συστάσεως τοῦ κόσμου... Πῆρε τὸν πρῶτο Αἰώνα, τὸν ἄνοιξε καὶ εἶπε... Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ξεφύλλισε τὰ ἕξι βιβλία τῶν Αἰώνων. Πήρε τέλος τὸ ἔβδομο καὶ διάβασε: - Ἡ ἀρχὴ τοῦ ἑβδόμου Αἰώνα σημαίνει τὸ τέλος τῶν αἰώνων. Αρχίζει νὰ γενικεύεται ἡ κακία, ἡ πονηρία κι ἡ ἀσπλαγχνία...Ὅταν ὁ Κύριος ἔφτασε στὴ μέση του Αἰώνα αὐτοῦ, παρατήρησε: Τοῦτο τὸ ἔσχατο εἶναι γεμάτο ἀπὸ τὴ δυσωδία τῶν ἁμαρτιῶν, ἀπὸ τ’ ἀνθρώπινα ἔργα, ποὺ εἶναι ὅλα ψεύτικα καὶ βρωμερά: Φθόνοι, φόνοι, ψεύδη, ἔχθρες, μνησικακίες. Φτάνει πιά! Θὰ τὸ σταματήσω στὴ μέση. Νὰ πάψη ἡ κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας! Καὶ λέγοντας αὐτὰ τὰ ὠργισμένα λόγια ὁ Κύριος ἔδωσε στὸν ἀρχιστράτηγο Μιχαὴλ τὸ σύνθημα γιὰ τὴν Κρίση...».  (Ἁγίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς, «Ἕνας Ἀσκητὴς Ἐπίσκοπος», Ἔκδοσεις Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου, Ὠρωπὸς»)

12) Ὁ  Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει τήν 8η χιλιετία, δηλαδή αὐτή πού εἴμαστε τώρα.

«Ἕνα πράγμα θὰ σᾶς φανερώσω χριστιανοί μου, τὸ ἠξεύρω πὼς θὰ σᾶς καύσω τὴν καρδία, εἶνε φοβερὸν καὶ λυπηρόν,τρέμει ἡ καρδιά μου νὰ τὸ εἰπῶ, ἀλλὰ τί νὰ κάμω, ὁπού μοῦ λέγει ὁ Χριστός μας πὼς ἀνίσως καὶ δὲν τὸ φανερώσω, μὲ θανατώνει καὶ μὲ βάνει εἰς τὴν κόλασιν; Μᾶς φανερώνει ἡ θεία Γραφή, τὸ ἅγιον καὶ ἱερὸν Εὐαγγέλιον, πὼς εἰς τὸν ὄγδοον αἰώνα (χιλιετία) θὰ γίνη τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ μέλλει νὰ χαλάση τοῦτος ὁ κόσμος». (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, Διδαχὴ Δ’ (Ἰωάν. Μενούνου) «Πατροκοσμᾶς» σελ. 124)

Δ)

ΑΓΙΟΙ ΠΟΥ ΟΡΙΖΟΥΝ ΧΙΛΙΕΤΙΑ-ΕΤΟΣ

13) Ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος Ἐπίσκοπος Λουγδούνου, (2ος αἰ.) ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει μέ τό πέρας τῆς ἕκτης χιλιετίας, δηλ. τό 500 μ.Χ.

«Ὅσαις ἡμέραις ἐγένετο ὁ κόσμος τοσαύταις χιλιοντάσι συντελεῖται. Καί διά τοῦτο φησίν ἡ Γραφή· "Καί συνετέλεσεν ὁ Θεός τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτη τά ἔργα αὐτοῦ ἅ ἐποίησε, καί κατέπαυσεν ὁ Θεός ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμη ἀπό πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ". Τοῦτο δ΄ ἔστι τῶν προγεγονότων διήγησις καί τῶν ἐσομένων προφητεία. Ἡ γάρ ἡμέρα Κυρίου ὡς χίλια ἔτη· ἐν ἕξ οὖν ἡμέρας συντετελέσται τά γεγονότα· φανερόν οὖν ὅτι ἡ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑ τό ἕξι χιλιάδες ἔτος (= 500 μ.Χ.) ἐστίν». (Ἅγιος Εἰρηναῖος - P.G. 7, 1200)

14) Ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος Πάπας Ρώμης, (2ος αἰ.) ὁ ὁποῖος καί αὐτός εἶπε ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει μέ τό πέρας τῆς ἕκτης χιλιετίας, τό ἔτος 500 μ.Χ.

«Τό Σάββατον τύπος ἐστίν καί εἰκών τῆς μελλούσης βασιλείας τῶν ἁγίων, ἡνίκα συμβασιλεύσουσιν τῷ Χριστῷ, παραγινομένου αὐτοῦ ἀπ΄οὐρανῶν ὡς Ἰωάννης ἐν τῇ Ἀποκαλύψει αὐτοῦ διηγεῖται. ἡμέρα γάρ Κυρίου "χίλια ἔτη" ἐπεί  οὖν ἐν ἕξ ἡμέραις ἐποίησεν ὁ Θεός τά πάντα, δεῖ τά ἑξακισχίλια ἔτη πληρωθῆναι. οὐδέπω γάρ πεπλήρωνται ὡς Ἰωάννης λέγει, "οἱ πέντε ἔπεσον, ὁ δέ εἷς ἔστιν" τοῦτ’ ἔστιν ὁ ἕκτος, "ὁ ἄλλος οὔπω ἦλθεν" τόν ἄλλον δέ λέγων τόν ἕβδομον διηγεῖται, ἐν ὧ ἔσται ἡ ΚΑΤΑΠΑΥΣΙΣ. Ἀλλά πάντως ἐρεῖ τις· πῶς μοι ἀποδείξεις εἰ πεντακισχιλιοστῶ καί πεντακοσιοστῷ ἔτει ἐγεννήθει ὁ Σωτήρ; εὐκόλως διδάχθητι ὦ ἄνθρωπε... ἀπό γεννέσεως οὖν Χριστοῦ δεῖ ψηφίζειν πεντακόσια ἔτη τά ἐπίλοιπα εἰς συμπλήρωσιν τῶν ἑξακισχιλίων ἐτῶν καί οὕτως ἔσται τό ΤΕΛΟΣ». (Ἁγίου Ἱππολύτου ΒΕΠ, 6, 88)

15) Ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει εἰς τόν μεσασμὸν τοῦ 8ου αἰῶνος-χιλιετίας, δηλαδή γύρω στό 2000:

«Κατὰ τὸ ἔτος 1900 βαδίζοντες πρὸς τὸν μεσασμὸν τοῦ 8ου αἰῶνος, (=1992 μ.Χ.) ἄρχεται ὁ κόσμος τοῦ καιροῦ ἐκείνου νὰ γίνεται ἀγνώριστος. Ὅταν πλησιάση ὀ καιρὸς τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου, θὰ σκοτισθῆ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰ πάθη τῆς σαρκὸς καὶ θὰ πληθυνθῆ σφόδρα ἡ ἀσέβεια καὶ ἡ ἀνομία... Οἱ τότε ἄνθρωποι θὰ ἀγριέψουν καὶ θὰ γένουν ὡσὰν θηρία ἀπὸ τὴν πλάνην τοῦ Ἀντιχρίστου...Καὶ πάντα ταῦτα γενήσονται διὰ τὸ ὅτι ὀ Αντίχριστος θέλει κυριεύση τὰ πάντα καὶ γενήσεται ἐξουσιαστὴς πάσης της Οἰκουμένης καὶ θὰ ποιῆ τέρατα καὶ σημεῖα κατὰ φαντασίαν...Καὶ ταῦτα πάντα ποιοῦντες οἱ δυστυχεῖς ἄνθρωποι, διαβιοῦντες ἐν ἀνέσει, μὴ γνωρίζοντες οἱ ταλαίπωροι ὅτι ταῦτα ἐστὶ πλάνη τοῦ Ἀντιχρίστου...Τότε βλέπων ὁ Πανάγαθος Θεὸς τὴν ἀπώλειαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, θέλει κολοβώση τὰς ἡμέρας, διὰ τοὺς ὀλίγους σωζομένους, διότι θέλει πλανῆσαι εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Τότε αἰφνιδίως θέλει ἔλθη ἡ δίστομος ρομφαία καὶ θὰ θανατώση τὸν πλάνον καὶ τοὺς ὀπαδοὺς αὐτοῦ».  (Προφητεία Ἁγίου Νείλου. Πιστὸν ἀντίγραφον ἀπὸ τὸ Βιβλίον «Εὐαγγελικὸς Κῆπος» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σταυροβουνίου Κύπρου)

16) Ὁ Μέγας Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας καί πρόμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας Ἰωσήφ Βρυέννιος, (15ος αἰ.) Πνευματικός Καθοδηγητής τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία καί τό Τέλος τοῦ Κόσμου, θά γίνει μέ τό πέρας τῆς ἑβδόμης χιλιετίας, δηλ. τό 1492 μ.Χ.

«Καί ἄλλως δέ τοῦτο πρόδηλον εἰ γάρ πάντα τά  ὑπό χρόνον καί γεγονότα καί συνιστάμενα παρά τῆς προνοίας, ἤ μεμέρισται εἰς ἑπτά, ἤ συνίσταται δι’ ἑπτά, ἤ τελευτᾷ εἰς ἑπτά, ἐπεί ἕβδομος ἄρτι αἰών, μᾶλλον δέ τέλος τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος, καί διά τοῦτο λοιπόν ἡ συντέλεια ἐπί θύραις ἐστί. Καί γάρ ὁ ἑπτά ἀριθμός μετά τῶν ἄλλων, ὧν ἡ γρήγορος καί θεολόγος φωνή κατηρίθμησεν, ἄτε παρθένος ἐν πᾶσι τό τίμιον κέκτηται, καί σχεδόν εἰς πάντα χωρεῖ».  (Ἰωσήφ Βρυεννίου «ΤΑ ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ Β΄», Λόγος Α’ περί Συντελείας σελ. 158-171)

17) Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως κυρός Γερβάσιος (1867-1934) ὁ ὁποῖος εἶπε ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία καί τό Τέλος τοῦ Κόσμου θά γίνει γύρω εἰς τό 1960 μ.Χ. (Βλέπε βιβλίον Μητροπολίτου Ἀλεξανδρ. Γερβασίου «ΑΝΤΙΧΙΛΙΑΣΤΙΚΑ» 1931, σελ. 191-193)

18) Καί τέλος ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία ψάλλει καθημερινά:

«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός. Καί μακάριος ὁ δοῦλος ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα. Ἀνάξιος δέ πάλιν ὅν εὑρήσει ραθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῆς ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῆς καί τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθεῖς. Ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· ἅγιος ἅγιος ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν διά τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς».

Σᾶς φθάνουν λοιπόν ἀγαπητοί μου, ὅλες αὐτές οἱ μαρτυρίες ἤ θέλετε καί ἄλλες διά νά πιστεύσετε ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ καί ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ;

Καί τό ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ πού ἀμέσως προκύπτει γιά κάθε πραγματικά πιστό, ἀλλά καί κάθε ὑγιῆ καί σκεπτόμενο ἄνθρωπο εἶναι:

Ἀφοῦ σύμφωνα μέ ὅλους αὐτούς ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ... «περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν» (Ματθ. κδ΄, 36) καί ἀφοῦ ΚΑΝΕΙΣ δέν πρέπει νά ἀσχολεῖται μέ «χρόνους καί καιρούς» (Πραξ. α΄, 7) καί ἀφοῦ πολύ περισσότερον ὅποιος ἀσχοληθεῖ μέ ὅλα αὐτά ἤ ὁρίσει ἡμερομηνίες καί χρονολογίες εἶναι αὐτόχρημα πλανεμένος καί αἱρετικός, τότε γιατί ὅλοι αὐτοί οἱ τόσο ΜΕΓΑΛΟΙ σπουδαῖοι, σοφοὶ καὶ πνευματοφόροι  ΑΓΙΟΙ, μᾶς λένε ὅλα ὅσα ἀναφέραμε παραπάνω; 

Μπορεῖ κάποιος "ἔξυπνος", "σοφός" ἤ ἔστω καί δοκισήσοφος, ἐπιτέλους νὰ μᾶς ἀπαντήσει; Διατί τόσα χρόνια ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!

ΑΓΙΟΙ ΠΟΥ ΟΡΙΣΑΝ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΨΕΥΣΘΗΣΑΝ 

Ἐάν λοιπόν, τό θέμα αὐτό ἦτο θέμα Πίστεως καί Δογματικόν θέμα, τότε διατί ὁ Θεός καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας δέν κατεδίκασαν ποτέ ὅλους τούς ἀνωτέρω, -ἀλλά καί ἄλλους- ἀλλά τούς ἀνεγνώρισε μάλιστα καί ὡς Ἁγίους καί μάλιστα κάποιους ἐξ αὐτῶν οἱ ὁποῖοι ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ἔσφαλον καί "ΕΠΕΣΑΝ ΕΞΩ", ὅπως ὁ Ἅγιος Ἱππόλυτος Πάπας Ρώμης καί ὁ Ἅγιος Εἰρηναῖος Ἐπίσκοπος Λουγδούνου, οἱ ὁποίοι εἶπαν ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει μέ τό πέρας τῆς ἕκτης χιλιετίας, δηλαδή τό 500 μ.Χ. ἤ στίς ἀρχές τῆς ἑβδόμης ὅπως ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Καισαρείας  ἀλλά καί τόν μεγάλο Ἰωσήφ Βρυέννιον καί ἄλλους Ἁγίους ὅπως εἴδαμε λίγο παραπάνω, πού μίλησαν γιά 7η χιλιετία, ἐνῶ ἐμεῖς τώρα ἐδῶ καί 500 χρόνια εἴμαστε εἰς τήν 8η χιλιετία;

Καί ἐάν αὐτοί ὄχι μόνον δέν χαρακτηρίστηκαν ποτέ ὡς πλανεμένοι καί αἱρετικοί, (καί πολύ καλῶς) ἀλλά καί ἁγίασαν τότε διατί ἡ ταπεινότης μου νά χαρακτηρισθεῖ ὡς τέτοιος;

Τί ΛΟΓΙΚΗ εἶναι αὐτή; 

Καί διατί καί πάλιν χρησιμοποιοῦν «δυό μέτρα καί δύο σταθμά»; 

Ἄλλη μία ἀκόμη τρανή ἀπόδειξις τῆς μεγάλης ὑποκρισίας, ἀναξιοπιστίας ἐμπαθείας καί πωρώσεως τους!!!...

Πᾶμε ὅμως, σύν Θεῷ, νά ἀπαντήσουμε καί στίς ἄλλες κατηγορίες-συκοφαντίες, περί «προφήτου καί ψευδοπροφητείας».

Ἀλλά, θά συνεχίσωμεν, πρῶτα ὁ Θεός, αὔριον ἀδελφοί μου... 

Ὁ Κύριος νά σᾶς εὐλογεῖ!

 ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

 Ε΄ Μέρους

(15/11/18)

5ον τμῆμα

3.

Ἐρχόμαστε τώρα, σύν Θεῷ, καί εἰς τό θέμα τῆς  μεγάλης ἐπίσης  κατηγορίας καί συκοφαντίας αὐτῆς τοῦ "ψευδοπροφήτου", εἰς τήν ὁποίαν καί τούς ἀπαντῶ τά ἑξῆς:

Καταρχάς, ἀγαπητοί μου, διά νά ποῦμε καί νά χαρακτηρίσωμεν κάποιον ὡς ψευδοπροφήτην, θά πρέπει προηγουμένως, αὐτός νά ἦτο "προφήτης" (μέ ἤ καί χωρίς εἰσαγωγικά) ἤ νά εἶχε παρουσιαστεῖ ὡς προφήτης.

Ὅπως ἀκριβῶς καί διά νά ποῦμε κάποιον ψευδεπίσκοπον, θά πρέπει αὐτός προηγουμένως νά ὑπῆρξε ἐπίσκοπος.

Ἐάν ὅμως αὐτός ποτέ δέν ὑπῆρξε, οὔτε εἶχε παρουσιαστεῖ ὡς ἐπίσκοπος (εἴτε ὀρθόδοξος εἴτε ἀκόμη καί αἱρετικός), τότε πῶς θά τόν χαρακτηρίσουμε ὡς ψευδεπίσκοπον;

Ὅπως ἀκόμη καί διά νά ποῦμε κάποιον «ψευτοχριστιανόν», θά πρέπει αὐτός προηγουμένως νά ὑπῆρξε Χριστιανός.

Ἐάν ὅμως αὐτός ποτέ δέν ὑπῆρξε Χριστιανός, τότε πῶς θά τόν χαρακτηρίσουμε ὡς «ψευτοχριστιανόν»;

Ποιός ἀπό ἐσᾶς ἔχει πεῖ ἤ καί ἔχει ἀκούσει ποτέ νά λένε κάποιον, Μουσουλμάνον ἤ Βουδιστήν, πού ἔχει γεννηθεῖ καί μεγαλώσει σέ αὐτή τήν θρησκεία, «ψευτοχριστιανόν";  

ΠΟΤΕ!

Ὁπότε, πόθεν πῶς ἡ ταπεινότης μου χαρακτηρίζεται καί ὡς "ψευδοπροφήτης";

Πότε ἡ ταπεινότης μου ἀπό τό 2006 ἀκόμη, μέχρι καί σήμερα ἐν ἔτει 2018 εἶπε, ἔγραψε ἤ ἰσχυρίστηκε κάτι τέτοιο; ὅτι εἶμαι δηλαδὴ, "προφήτης",  "ἅγιος",  ἤ κάτι ἄλλο παρόμοιο καὶ δι’ αὐτὸ "προφητεύω";

Ποτέ! Οὐδέποτε!

Ψᾶξτε ὅσο θέλετε δέν πρόκειται νά βρεῖτε τίποτε!

Ἀντιθέτως μάλιστα! 

Πάντοτε ἔλεγα καί ἔγραφα ὅτι ὅλα ὅσα λέγω καί γράφω ΔΕΝ εἶναι ἰδικά μου, ἀλλά εἶναι μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἁγίους Πατέρας μας. Καί ἄρα, ἀφοῦ δὲν εἶναι δικά μου αὐτὰ πού ἔγραψα, πῶς θά ἠμποροῦσα νά ἰσχυριστῶ ἤ νά νομίζω, ὅτι εἶμαι κάποιος «ἅγιος»  ἢ «προφήτης»;  

Ἀπόδειξη τρανή ὅτι, ἀπό τὸ πρῶτο ἀκόμη βιβλίο μου (2006) ἔγραφα, τά ἑξῆς σχετικά, προκειμένου νά προλάβω ὅλους αὐτούς τούς καλοθελητάς, πού ἤξερα καί πῶς σκέφτονται καί πῶς θά ἀντιδράσουν:

«Κατ’ ἀρχὰς νὰ δηλώσω ἐν πλήρει συνειδήσει καὶ ἐπιγνώσει καὶ χωρὶς ταπεινολογίες, ὅτι οὔτε εἶμαι, οὔτε πιστεύω ὅτι εἶμαι κάποιος. Εἶμαι ἕνας ἁπλὸς καὶ ταπεινὸς Μοναχὸς ποὺ ἔζησε γιὰ 10 περίπου χρόνια εἰς τὸ περιβόλιον τῆς Παναγίας μας, τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ ποὺ σήμερα (2006) ἐδῶ καὶ ἑπτὰ χρόνια, ἡ Χάρις καὶ ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ μὲ ἔχει τάξει Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Κορινθίας, εἰς τὴν Μητρόπολιν Κορίνθου... (...) Προσέξτε! Δὲν θέλω νὰ πῶ, πρὸς Θεοῦ, μὴν παρεξηγηθῶ, σὲ καμμία περίπτωση ὅτι εἶμαι κανένας Α Γ Ι Ο Σ  ἤ  Π Ρ Ο Φ Η Τ Η Σ, ἢ φωτισμένος ἤ ὅτι ἤμουν ἄξιος ἤ ἐνάρετος ἤ ὅ,τι δήποτε ἄλλο καὶ γι’ αὐτό μοῦ «φανέρωσε»  ὁ Θεός  ὅλα αὐτά. Ὄχι. Σίγουρα ὄχι. Καί μακριά ἀπό ἐμένα τέτοιες ἑωσφορικές σκέψεις....». (Βιβλίον «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ  ΗΛΘΕΝ», σελ. 18 καί 42)

Τώρα ἐάν κάποιοι ἀπό ὅσους μέ συκοφαντοῦν, μποροῦν νά ἀποδείξουν μέ στοιχεῖα τὴν κατηγορία-συκοφαντία τους αὐτή, ἄς τό πράξουν. Μὲ συγκεκριμένες ὅμως ἀποδείξεις καί ντοκουμέντα καί ὄχι μέ λόγια καὶ ὑποθέσεις!

Ἀλλά, ἄς ὑποθέσουμε, χάριν τῆς ἀληθείας καί τῆς συζητήσεως, ὅτι ἡ ταπεινότης μου ἔκανε πράγματι τόν προφήτην, καί παρά ταῦτα, δέν πραγματοποιήθησαν αὐτά πού ἔλεγε.  Θά μποροῦσα σέ αὐτήν τήν περίπτωσιν νά χαρακτηρισθῶ, «ἐλαφρᾶ τῇ καρδίᾳ» καί ἄνευ οὐδεμίας ἀμφιβολίας, ὡς ψευδοπροφήτης;

ΟΧΙ! Καί πάλιν ὄχι, ἀγαπητοί μου, ἀφοῦ ἔχουμε, μέσα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί ἀπό τούς βίους τῶν Ἁγίων μας, πολλά παραδείγματα, ὅπου ὄχι μόνον μεγάλοι Προφήτες καί Ἅγιοι λέγουν κάτι καί ΔΕΝ πραγματοποιεῖται, ἀλλά ἔχουμε περιπτώσεις, (ὅσο καί ἐάν αὐτό σέ κάποιους φαίνεται ἤ ἀκούγεται περίεργον) πού ἀκόμη καί αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Θεός, λέγει ὅτι θά συμβεῖ ἤ θά γίνει κάτι καί τελικά ΔΕΝ γίνεται, ἐπειδή ὁ Θεός «ἄλλαξε γνώμη»!

Ἄς δοῦμε μερικά τέτοια παραδείγματα:

ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ 

ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ "ΔΙΑΨΕΥΣΘΗΣΑΝ"

Α)

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΙΩΝΑ

Ὅλοι γνωρίζουμε τήν πολύ σπουδαῖα, σημαντική καί χαριτωμένη ἱστορία τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ, ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη.

Ὡς γνωστόν, κάποια στιγμή ὁ Θεός δίδει ἐντολή εἰς τόν Προφήτην νά πάει νά κηρύξει εἰς τήν Νινευή καί νά τούς πεῖ ὅτι, «σέ τρεῖς μέρες ἡ Νινευή θά καταστραφεῖ».

Ὅπως ὅμως ΟΛΟΙ μας γνωρίζουμε, ὁ Θεός ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ τήν Νινευή, οὔτε μετά ἀπό τίς τρεῖς ἡμέρες, οὔτε μετά ἀπό τρεῖς  ἑβδομάδες, οὔτε μετά ἀπό τρεῖς  μῆνες, οὔτε μετά ἀπό τρία χρόνια, ἀλλά πάρα πολύ μεταγενέστερα, ἑκατόν περίπου χρόνια ἀργότερα, ὅταν ξανακύλισαν πάλι εἰς τίς ἴδιες καί χειρότερες ἁμαρτίες!

Προσέξτε ἐδῶ, ἐπειδή εἰς τό σημεῖον αὐτό, ὑπάρχει μία πολύ μεγάλη σύγχυση καί παρανόηση.

Πολλοί (πού δέν μελετοῦν ἐπισταμένως τήν Ἁγία Γραφή) δέν τό γνωρίζουν, οὔτε τό ἔχουν προσέξει ἰδιαίτερα τό σημεῖο αὐτό, ἀλλά νομίζουν ἤ πιστεύουν ὅτι ὁ Θεός εἶπε εἰς τόν Προφήτην Ἰωνᾶν, ὅτι ἡ Νινευή θά καταστραφεῖ σέ τρεῖς ἡμέρες, μόνον «ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ»! Καί ἐπειδή τελικά μετανόησαν ὁ Θεός «ἄλλαξε» γνώμη.

ΟΧΙ!  Εἶναι ΛΑΘΟΣ!

Ἡ Γραφή δέν λέγει πουθενά τό «ΕΑΝ».

Ψᾶξτε ὅσο θέλετε, δέν πρόκειται νά βρεῖτε ΠΟΥΘΕΝΑ νά λέγει τό "ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΝ".

Ἀντίθετα μάλιστα!

Λέγει ΡΗΤΑ, ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ, ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ καί ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ ὅτι:

«ἀκόμη τρεῖς μέρες καί ἡ Νινευή θά καταστραφεῖ».

«καὶ ἤρξατο ᾿Ιωνᾶς τοῦ εἰσελθεῖν εἰς τὴν πόλιν ὡσεὶ πορείαν ἡμέρας μιᾶς καὶ ἐκήρυξε καὶ εἶπεν· ἔτι τρεῖς ἡμέραι καὶ Νινευὴ καταστραφήσεται».  (Ἰωνᾶς γ΄,4)

Δηλαδή: 

«Ὁ Ἰωνᾶς εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν καὶ ἄρχισε τὸ ἔργον του. Περιῆλθεν ἐπὶ μίαν ἡμέραν τὴν πόλιν καὶ ἐκήρυττε λέγων· τρεῖς ἡμέρες ἀκόμη καὶ ἡ Νινευὴ θὰ καταστραφεῖ...».

ΤΡΑΝΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ δέ ὅτι ὁ Ἰωνᾶς ἔλεγε, ὅτι πράγματι θά καταστραφεῖ ἡ Νινευή εἶναι καί ἡ συνέχεια τῆς ἱστορίας, ὅπου ὁ Ἰωνᾶς μετά τό κήρυγμα καί τήν μετάνοια τῶν Νινευιτῶν, πήγε καί ἐκάθισε ψηλά σέ ἕνα βουνό, ἀπέναντι ἀπό τήν Νινευή καί ἐπερίμενε τί θά γίνει τελικά. Ἐάν δηλαδή ὁ Θεός θά κατέστρεφε ἤ ὄχι τελικά τήν Νινευή. 

Μάλιστα ὅταν τελικά ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ ἡ Νινευή, ἐκτός τοῦ ὅτι λυπήθηκε καί στεναχωρέθηκε πάρα πολύ "ἕως θανάτου", ἔφθασε καί εἰς τό σημεῖον νά "ἐναντιωθεῖ" καί εἰς αὐτόν τόν ἵδιον τόν Θεόν, διατί δέν κατέστρεψε ὅπως εἶχε πεῖ τήν Νινευή καί τόν παρακαλοῦσε νά μήν τόν ἀφήσει νά ζήσει, ἀλλά νά πεθάνει, ἐπειδή βγῆκε "ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ"! Καί ὁ Θεός εἰς τήν συνέχεια τοῦ ἔκανε τό γνωστό θαῦμα μέ τήν Κολοκύνθα, προκειμένου νά τοῦ δώσει ἕνα μάθημά ἐλέους.

«Καί ἐλυπήθη ᾿Ιωνᾶς λύπην μεγάλην καὶ συνεχύθη, καὶ προσηύξατο  πρὸς Κύριον καὶ εἶπεν·... καὶ νῦν, δέσποτα Κύριε, λάβε τὴν ψυχήν μου ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι καλὸν τὸ ἀποθανεῖν με μᾶλλον, ἢ ζῆν με. καὶ εἶπε Κύριος πρὸς ᾿Ιωνᾶν· εἰ σφόδρα λελύπησαι σύ; καὶ ἐξῆλθεν ᾿Ιωνᾶς ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἐκάθισεν ἀπέναντι τῆς πόλεως· καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ ἐκεῖ σκηνὴν καὶ ἐκάθητο ὑποκάτω αὐτῆς, ἕως οὗ ἀπίδῃ τί ἔσται τῇ πόλει. καὶ προσέταξε Κύριος ὁ Θεὸς κολοκύνθῃ, καὶ ἀνέβη ὑπὲρ κεφαλῆς τοῦ ᾿Ιωνᾶ τοῦ εἶναι σκιὰν ὑπεράνω τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ τοῦ σκιάζειν αὐτῷ ἀπὸ τῶν κακῶν αὐτοῦ. καὶ ἐχάρη ᾿Ιωνᾶς ἐπὶ τῇ κολοκύνθῃ χαρὰν μεγάλην. καὶ προσέταξεν ὁ Θεὸς σκώληκι ἑωθινῇ τῇ ἐπαύριον, καὶ ἐπάταξε τὴν κολοκύνθαν, καὶ ἀπεξηράνθη...». (Ἰωνᾶ δ΄,1-8)

Τό ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ πού προκύπτει λοιπόν, εἶναι τό ἑξῆς:

Δέν γνώριζε ὁ Προφήτης Ἰωνᾶς ἤ πολύ περισσότερον ὁ Θεός ὅτι οἱ Νινευίται θά μετανοήσουν, θά νηστεύσουν, θά προσευχηθοῦν καί ὁ Θεός θά μακροθυμήσει καί θά «ἀλλάξει γνώμη»;  (Ρητορικόν τό ἐρώτημα. Φυσικά καί ΝΑΙ!)

Διατί λοιπόν ἔστειλε τόν Προφήτη νά τούς εἰπεῖ ρητά καί κατηγορηματικά ὅτι «ΑΚΟΜΗ ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ Η ΝΙΝΕΥΗ»;

Μήπως διά νά «διαψευστεῖ» ἤ νά φανεῖ ὅτι «δέν γνώριζε», ἤ ἄλλο τι;

 Ἄς ἀπαντήσει κάποιος «σοφός».

Σίγουρα ὑπάρχουν πολλοί, σπουδαῖοι καί σοφοί  λόγοι πού ὁ Θεός ἔκανε ὅ,τι ἕκανε, καί πολλά θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς.

Ὅ,τι καί νά πεῖ ὅμως κανείς, τό θέμα εἶναι ὅτι ὁ Προφήτης "ΔΙΑΨΕΥΣΘΗΚΕ", τουλάχιστον φαινομενικά,  ἀφοῦ ΣΑΦΩΣ εἶπε στούς Νινευίτας ὅτι θά καταστραφοῦν σέ τρεῖς ἡμέρες καί τελικά δέν καταστράφηκαν.

Β)

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΣΑΪΑ

Διαβάζουμε εἰς τήν Δ΄Βασιλειῶν, ὅτι ὁ Προφήτης Ἠσαῒας λαμβάνει ἐντολήν ἀπό τόν Θεόν, νά μεταβεῖ εἰς τόν εὐσεβῆ Βασιλέα Ἐζεκίαν, ὁ ὁποῖος εἶχεν ἀρρωστήσει βαριά καί ἦτο ἑτοιμοθάνατος, διά νά τόν ἐνημερώσει ΡΗΤΑ ὅτι σέ λίγες ἡμέρες θά ἀποθάνει ἐξάπαντος καί ὡς ἐκ τούτου νά προετοιμασθεῖ καταλλήλως.

Πράγματι ὁ Προφήτης πῆγε, βρῆκε τόν Βασιλέα καί τοῦ λέγει:

«Αὐτά λέγει ὁ Κύριος· τακτοποίησε τίς ὑποθέσεις τοῦ Βασιλείου καί τοῦ οἴκου σου διότι ἐσύ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ, ἀλλά θά ἀποθάνεις».

Ὁ Ἐζεκίας μόλις ἄκουσε τόν Προφήτη συγκλονίστηκε, στεναχωρέθηκε, λυπήθηκε σφόδρα καί πῆγε εἰς τό δωμάτιον του, γονάτισε, ἔκλαυσε πικρά καί μέ δάκρυα πολλά, παρακάλεσε τόν Θεόν νά μή πεθάνει, ἀλλά νά τοῦ δώσει λίγον χρόνον ἀκόμη.

Πράγματι ὁ Θεός εἰσήκουσε ἄμεσα τήν προσευχή τοῦ εὐσεβοῦς Βασιλέως Ἐζεκία, παρουσιάστηκε ξανά στόν Προφήτη Ἠσαῒα, τοῦ εἶπε νά γυρίσει πίσω καί νά πάει νά πεῖ στόν Ἐζεκίαν, ὅτι θά γίνει καλά καί τελικά δέν θά πεθάνει τώρα, ὅπως τοῦ εἶχε προαναγγείλει, ἀλλά θά τοῦ χαρίσει ἄλλα ἀκόμη δεκαπέντε χρόνια ζωῆς.

Ὅπως καί ἔγινε.

Ἐπειδή ὅμως ὁ Βασιλεύς ΔΕΝ πείσθηκε εἰς τά λόγια τοῦ προφήτου, τοῦ ζήτησε νά κάνει κάποιο θαῦμα-σημεῖο, διά νά τόν πιστεύσει. Πράγματι ὁ Προφήτης τοῦ ἔδωσε ἕνα πολύ μεγάλο σημεῖο. Γύρισε πίσω τόν ἥλιο δέκα βαθμίδες, δέκα σκαλοπάτια, δηλαδή κάποιον χρόνον.

«Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἠρρώστησεν ᾿Εζεκίας εἰς θάνατον. καὶ εἰσῆλθε πρὸς αὐτὸν ῾Ησαΐας υἱὸς ᾿Αμὼς ὁ προφήτης καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· τάδε λέγει Κύριος· ἔντειλαι τῷ οἴκῳ σου, ὅτι ἀποθνήσκεις σὺ καὶ οὐ ζήσῃ. καὶ ἀπέστρεψεν ᾿Εζεκίας πρὸς τὸν τοῖχον καὶ ηὔξατο πρὸς Κύριον λέγων· Κύριε, μνήσθητι δὴ ὅσα περιεπάτησα ἐνώπιόν σου ἐν ἀληθείᾳ καὶ καρδίᾳ πλήρει καὶ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου ἐποίησα. καὶ ἔκλαυσεν ᾿Εζεκίας κλαυθμῷ μεγάλῳ. καὶ ἦν ῾Ησαΐας ἐν τῇ αὐλῇ τῇ μέσῃ, καὶ ρῆμα Κυρίου ἐγένετο πρὸς αὐτὸν λέγων· ἐπίστρεψον καὶ ἐρεῖς πρὸς ᾿Εζεκίαν τὸν ἡγούμενον τοῦ λαοῦ μου· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς Δαυὶδ τοῦ πατρός σου· ἤκουσα τῆς προσευχῆς σου, εἶδον τὰ δάκρυά σου· ἰδοὺ ἐγὼ ἰάσομαί σε, τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναβήσῃ εἰς οἶκον Κυρίου· καὶ προσθήσω ἐπὶ τὰς ἡμέρας σου πεντεκαίδεκα ἔτη καὶ ἐκ χειρὸς βασιλέως ᾿Ασσυρίων σώσω σε καὶ τὴν πόλιν ταύτην καὶ ὑπερασπιῶ ὑπὲρ τῆς πόλεως ταύτης δι᾿ ἐμὲ καὶ διὰ Δαυὶδ τὸν δοῦλόν μου. καὶ εἶπε· λαβέτωσαν παλάθην σύκων καὶ ἐπιθέτωσαν ἐπὶ τὸ ἕλκος, καὶ ὑγιάσει. καὶ εἶπεν ᾿Εζεκίας πρὸς ῾Ησαΐαν· τί τὸ σημεῖον ὅτι ἰάσεταί με Κύριος καὶ ἀναβήσομαι εἰς οἶκον Κυρίου τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ; καὶ εἶπεν ῾Ησαΐας· τοῦτο τὸ σημεῖον παρὰ Κυρίου, ὅτι ποιήσει Κύριος τὸν λόγον, ὃν ἐλάλησε· πορεύσεται ἡ σκιὰ δέκα βαθμούς, ἐὰν ἐπιστρέψῃ δέκα βαθμούς. καὶ εἶπεν ᾿Εζεκίας· κοῦφον τὴν σκιὰν κλῖναι δέκα βαθμούς· οὐχί, ἀλλ᾿ ἐπιστραφήτω ἡ σκιὰ ἐν τοῖς ἀναβαθμοῖς δέκα βαθμοὺς εἰς τὰ ὀπίσω. καὶ ἐβόησεν ῾Ησαΐας ὁ προφήτης πρὸς Κύριον, καὶ ἐπέστρεψεν ἡ σκιὰ ἐν τοῖς ἀναβαθμοῖς εἰς τὰ ὀπίσω δέκα βαθμούς». (Δ΄ Βασιλ. κ΄ , 1-11)

Τό ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ  πού προκύπτει καί πάλιν εἶναι τό ἑξῆς:

Δέν γνώριζε ὁ Προφήτης ἤ πολύ περισσότερον ὁ Θεός, ὅτι ὁ Ἐζεκίας θά προσευχηθεῖ καί θά τοῦ ζητήσει νά ζήσει καί ὁ Θεός θά εἰσήκουε τήν προσευχήν του καί θά τοῦ ἔδιδε ἄλλα δεκαπέντε χρόνια ἀκόμη; (Ρητορικόν τό ἐρώτημα. Φυσικά καί ΝΑΙ!)

Οὔτε φυσικά ὑπῆρχε θέμα τιμωρίας του διά κάποιες ἁμαρτίες πού εἶχε πράξει καί διά τίς ὁποῖες ὁ Θεός πῆρε τήν "ἀπόφαση" νά τόν τιμωρήσει ἐπειδή δέν μετανοοῦσε, καί τελικά ἐπειδή μετανόησε τόν συγχώρησε καί τοῦ χάρισε τήν ζωή διά 15 ὁλόκληρα χρόνια, ἀφοῦ ὁ Ἐζεκίας ἦταν πολύ εὐσεβής καί ἐνάρετος Βασιλεύς, ἴσως καί ὁ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ, μετά τόν μεγάλο Δαυῒδ.

Διατί λοιπόν ἔστειλε τόν Προφήτη νά τοῦ εἰπεῖ ρητά καί κατηγορηματικά ὅτι «ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΑΠΟΘΑΝΕΙ;

Μήπως διά νά «διαψευστεῖ» ἤ νά φανεῖ ὅτι «δέν γνώριζε» ἤ ἄλλο τι;

 Ἄς ἀπαντήσει κάποιος «σοφός».

Σίγουρα ὑπάρχουν πολλοί, σπουδαῖοι καί σοφοί  λόγοι πού ὁ Θεός ἔκανε ὅ,τι ἕκανε, καί πολλά θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς.

Ὅ,τι καί νά πεῖ ὅμως κανείς, τό θέμα εἶναι ὅτι ὁ Προφήτης "ΔΙΑΨΕΥΣΘΗΚΕ", τουλάχιστον φαινομενικά ἀφοῦ εἶπε στόν Ἐζεκία ὅτι θά πεθάνει ἀμέσως τίς ἑπόμενες ἡμέρες καί τελικά ἐκεῖνος πέθανε μετά ἀπό 15 χρόνια.

Ἄς φέρωμεν ὅμως, ἀκόμη ἕνα-δύο παραδείγματα, ὥστε «ἐπί στόματος δύο ἤ τριῶν μαρτύρων σταθῇ πᾶν ρῆμα». (Ματθ. ιη΄, 16)

Γ)

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΥ ΤΟΥ ΝΩΕ

Ὡς γνωστόν, ὁ Θεός πρίν κάνει τόν Κατακλυσμόν εἶχε πεῖ ΡΗΤΑ ὅτι θά ἀφήσει περιθώριο στούς τότε ἀνθρώπους ἑκατόν εἴκοσι (120) χρόνια ἀκόμη ζωῆς, καί ἐάν ΔΕΝ μετανοήσουν θά τούς καταστρέψει ὁλοσχερῶς.

«καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας, ἔσονται δὲ αἱ ἡμέραι αὐτῶν ἑκατὸν εἴκοσιν ἔτη». (Γέν. ς΄, 3)

Ὅπως ὅμως λένε οἱ Ἅγιοί μας, ἀλλά καί ὅπως γνωρίζουμε (ὅσοι μελετᾶμε τήν Ἁγία Γραφή) τελικά τούς ἄφησε ἑκατό (100) χρόνια.

Αὐτό βεβαίως βγαίνει ἐμμέσως ἀπό τήν Γραφήν.  Ἐπειδή ὅταν ὁ Θεός πῆρε τήν ἀπόφαση νά κάνει τόν Κατακλυσμόν, ὁ Νῶε ἦταν 500 ἐτῶν (Γεν. ε΄, 32) ἐνῶ ὅταν ξεκίνησε ὁ Κατακλυσμός, ὁ Νῶε ἦταν 600 ἐτῶν (Γεν. ζ΄,6).  Ἄρα ὁ Κατακλυσμός ἔγινε μετά ἀπό 100 χρόνια, ἀπό τότε πού ὁ Θεός εἶχε ἐνημερώσει τόν Νῶε.

«Καὶ ἦν Νῶε ἐτῶν πεντακοσίων καὶ ἐγέννησε τρεῖς υἱούς, τὸν Σήμ, τὸν Χάμ, καὶ τὸν ᾿Ιάφεθ.(...) καὶ εἶπε Κύριος ὁ Θεός· οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας, ἔσονται δὲ αἱ ἡμέραι αὐτῶν ἑκατὸν εἴκοσιν ἔτη.(...)᾿Ιδὼν δὲ Κύριος ὁ Θεός, ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπὶ τὰ πονηρὰ πάσας τὰς ἡμέρας, καὶ ἐνεθυμήθη ὁ Θεὸς ὅτι ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ διενοήθη. καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἀπαλείψω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἐποίησα ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἀπό ἑρπετῶν ἕως πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι μετεμελήθην ὅτι ἐποίησα αὐτούς. Νῶε δὲ εὗρε χάριν ἐναντίον Κυρίου τοῦ Θεοῦ.(...)  Νῶε δὲ ἦν ἐτῶν ἑξακοσίων, καὶ ὁ κατακλυσμὸς τοῦ ὕδατος ἐγένετο ἐπὶ τῆς γῆς. 7 εἰσῆλθε δὲ Νῶε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τὴν κιβωτὸν διὰ τὸ ὕδωρ τοῦ κατατακλυσμοῦ. (Γεν. ε΄, ς΄, ζ΄)

Τό ἐπίμαχο ἐρώτημα πού προκύπτει καί πάλιν εἶναι τό ἑξῆς:

Δέν γνώριζε ὁ Θεός ὅτι θά κάνει τόν Κατακλυσμόν εἴκοσι (20) χρόνια γρηγορότερα; (Ρητορικόν καί πάλιν τό ἐρώτημα. Φυσικά καί ΝΑΙ!)

Διατί λοιπόν εἶπε 120 χρόνια; Μήπως διά νά «διαψευστεῖ» ἤ νά φανεῖ ὅτι «δέν γνώριζε», ἤ νά δώσει "τροφή" σέ κάποιους "ἔξυπνους" ἤ πονηρούς ἤ ἐχθρούς Του, νά τόν κατηγορήσουν ἤ νά τόν ἀμφισβητήσουν, ἤ ἄλλο τι;

Ἄς ἀπαντήσει κάποιος «σοφός».

Σίγουρα καί ἐδῶ ὑπάρχουν πολλοί σπουδαῖοι καί σημαντικοί πνευματικοί λόγοι πού ὁ Θεός ἔκανε ὅ,τι ἕκανε, καί πολλά θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς.

Ὅ,τι καί νά πεῖ ὅμως κανείς, τό θέμα εἶναι ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Θεός εἶπεν ὅτι, ὁ Κατακλυσμός θά γίνει σέ 120 χρόνια καί ὅμως ἔγινε νωρίτερα 20 χρόνια, δηλαδή σέ 100 χρόνια.

Δέν εἶναι λίγες οἱ φορές λοιπόν, ὅπως εἴδαμε, πού ὁ Θεός διά τόν ἄλφα ἤ τόν βῆτα λόγον "ἄλλαξε γνώμη" ἤ "μετανόησε", διά κάποια πράγματα πού εἶχε εἰπεῖ, ἤ "ἀποφασίσει" πάντοτε βέβαια ἔχοντας ὡς γνώμονα τό θεῖο Του σχέδιο, τό συμφέρον καί τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἤδη εἴδαμε.

Δ)  

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΟΡΕ ΔΑΘΑΝ ΚΑΙ ΑΒΕΙΡΩΝ

Καί βέβαια ὅσοι μελετοῦν τήν Ἁγία Γραφή, ἀλλά καί τούς βίους τῶν Ἁγίων μποροῦν νά βροῦν καί ἄλλα τέτοια πολλά παρόμοια περιστατικά, ὅπως π.χ. τήν περίπτωση ἐκείνη μέ τούς Κορέ, Δαθάν καί Ἀβειρών, ὅπου εἰς τήν συνέχεια, μετά τήν παραδειγματική τιμωρία τῶν ἀνωτέρω, πού «ἄνοιξε ἡ γῆ καί τούς κατάπιε» (Ἀριθμ. ις΄, 32) ἐπειδή ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ συνέχιζε νά ἀμφισβητεῖ ἔντονα τόν θεόπτη Μωϋσῆ, ὁ Θεός πῆρε τήν ἀπόφαση νά τούς καταστρέψει ΟΛΟΥΣ ὁλοσχερῶς καί νά ἀφήσει ζωντανόν ΜΟΝΟΝ τόν Προφήτη Μωϋσῆ καί τήν οἰκογένεια του. Ἐπειδή ὅμως ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Ἀαρών, προσευχήθηκαν μέ δάκρυα θερμά ὁ Θεός νά τούς συγχωρήσει, τελικά ὁ Θεός «ἄλλαξε γνώμη» καί τούς ἄφησε νά ζήσουν, παρόλο πού εἶχε ξεκινήσει ἤδη νά τούς τιμωρεῖ καί νά πεθαίνουν κατά χιλιάδες (14.700) οἱ Ἰσραηλίτες. 

«Καὶ ἐγόγγυσαν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ τῇ ἐπαύριον ἐπὶ Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν λέγοντες· ὑμεῖς ἀπεκτάγκατε τὸν λαὸν Κυρίου. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐπισυστρέφεσθαι τὴν συναγωγὴν ἐπὶ Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν καὶ ὥρμησαν ἐπὶ τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, καὶ τήνδε ἐκάλυψεν αὐτὴν ἡ νεφέλη καὶ ὤφθη ἡ δόξα Κυρίου. καὶ εἰσῆλθε Μωυσῆς καὶ Ἀαρὼν κατὰ πρόσωπον τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν καὶ Ἀαρὼν λέγων·  ἐκχωρήσατε ἐκ μέσου τῆς συναγωγῆς ταύτης, καὶ ἐξαναλώσω αὐτοὺς εἰσάπαξ. καὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν. καὶ εἶπε Μωυσῆς πρὸς Ἀαρών· λάβε τὸ πυρεῖον καὶ ἐπίθες ἐπ’ αὐτὸ πῦρ ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ ἐπίβαλε ἐπ’ αὐτὸ θυμίαμα καὶ ἀπένεγκε τὸ τάχος εἰς τὴν παρεμβολὴν καὶ ἐξίλασαι περὶ αὐτῶν· ἐξῆλθε γὰρ ὀργὴ ἀπὸ προσώπου Κυρίου, ἦρκται θραύειν τὸν λαόν. καὶ ἔλαβεν Ἀαρών, καθάπερ ἐλάλησεν αὐτῷ Μωυσῆς, καὶ ἔδραμεν εἰς τὴν συναγωγήν· καὶ ἤδη ἐνῆρκτο ἡ θραῦσις ἐν τῷ λαῷ· καὶ ἐπέβαλε τὸ θυμίαμα καὶ ἐξιλάσατο περὶ τοῦ λαοῦ καὶ ἔστη ἀναμέσον τῶν τεθνηκότων καὶ τῶν ζώντων, καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσις. καὶ ἐγένοντο οἱ τεθνηκότες ἐν τῇ θραύσει τεσσαρεσκαίδεκα χιλιάδες καὶ ἑπτακόσιοι, χωρὶς τῶν τεθνηκότων ἕνεκεν Κορέ. καὶ ἐπέστρεψεν Ἀαρών πρὸς Μωυσῆν ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσις».  (Ἀριθμ. ιζ΄, 6 15)

Ε)

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ

Διαβάζουμε ἀκόμη εἰς τό κατά Ἰωάννην Εὑαγγέλιον, ἕνα ἀνάλογον περιστατικόν, τό ὁποῖον συνέβει μέ αὐτόν τόν ἴδιον τόν Κύριόν μας, ὁ ὁποῖος σέ σχετική ἐρώτηση τῶν "ἀδελφῶν" του, ἐάν θά ἀνέβει μαζί τους εἰς τά Ἱεροσόλυμα, διά τήν ἑορτήν τῆς Σκηνοπηγίας, Ἐκεῖνος ἀπήντησε ὅτι ΔΕΝ θά ἀνέβει εἰς τήν ἑορτήν, ἐνῶ τελικά ἀνέβηκε:

«ὑμεῖς ἀνάβητε εἰς τὴν ἑορτὴν ταύτην· ἐγὼ οὔπω ἀναβαίνω εἰς τὴν ἑορτὴν ταύτην, ὅτι ὁ καιρὸς ὁ ἐμὸς οὔπω πεπλήρωται. ταῦτα δὲ εἰπὼν αὐτοῖς ἔμεινεν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ. ῾Ως δὲ ἀνέβησαν οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, τότε καὶ αὐτὸς ἀνέβη εἰς τὴν ἑορτήν, οὐ φανερῶς, ἀλλ’ ὡς ἐν κρυπτῷ». (Ἰω. ζ΄,8-10)

ΔΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ «ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΑΘΜΑ»

Ὅπως βλέπετε λοιπόν, ἀγαπητοί μου, ὑπάρχουν πληθώρα τέτοια παρόμοια περιστατικά μέσα εἰς τήν Ἁγία Γραφή καί ὄχι μόνον. 

Ἐάν λοιπόν ἡ ταπεινότης μου, ἔχει πλανηθεῖ, καί ἔγινε ψευδοπροφήτης, αἱρετικός (ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ!) καί ἄλλα παρόμοια ἐπειδή "ἔπεσε ἔξω" εἰς τήν ἡμερομηνία (μιλᾶμε πάντοτε ὑποθετικά ἄς μήν τό ξεχνᾶμε αὐτό), τότε οἱ ἀνωτέρω Προφήτες καί Δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού προφήτευσαν ὅπως εἴδαμε συγκεκριμένους χρόνους, γεγονότα καί πράγματα καί δέν ἔγιναν, διότι ἔτσι τό θέλησε ὁ Θεός, τί θά ἔπρεπε νά ποῦμε;

Μήπως θά μποροῦσε ἤ καί θά τολμοῦσε κανείς πιστός λογικός καί σοβαρός ἄνθρωπος, νά πεῖ ἤ νά ἰσχυριστεῖ ὅτι ἦταν καί αὐτοί πλανεμένοι, αἱρετικοί καί ψευδοπροφήτες; (ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ!) ἤ μήπως ὅτι «τούς πληροφοροῦσαν καί αὐτούς οἱ Δαίμονες»; (ἄπαγε τῆς βλασφημίας!) διά νά χρησιμοποιήσω ἐπακριβῶς τά λόγια πού ἔγραψε ὁ Ἀρχιμανδρίτης Νεκτάριος Μουλατσιώτης: («Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΛΕΓΕΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ ΔΕΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΕΙ, ΤΟΤΕ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΟΣΑ ΛΕΓΕΙ...»)

(Εἰς τό σημεῖον αὐτό νοιώθω τήν ἀνάγκη νά ΖΗΤΗΣΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΓΓΝΩΜΗ πρῶτον ἀπό τόν Μακρόθυμον καί Πανάγαθον Θεόν μας, καθώς καί ἀπό ὅλους τούς Ἁγίους Προφήτας καί Δικαίους τῆς Πίστεώς μας, ἀλλά καί ἔπειτα ἀπό ὅλου ἐσᾶς, ἐπειδή ΑΝΑΓΚΑΖΩΜΑΙ νά γράψω ὅλα αὐτά, τά ἀδιανόητα καί βλάσφημα πράγματα, ἔστω καί ὑπό τύπου ἐρωτήσεων, προκειμένου νά ἀποδείξω τά ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ!  Δυστυχῶς ὅμως, ἐκεῖ μᾶς ὁδηγοῦν μέ τίς διάφορες κατηγορίες καί συκοφαντίες τους, διά θέματα Πίστεως, ὅλοι αὐτοί οἱ ἐμπαθεῖς, πλανεμένοι, αἱρετικοί καί διεστραμμένοι ἄνθρωποι, ἀνά τούς αἰῶνας. Ὁ Θεός ἄς μᾶς συγχωρήσει).

Καί φυσικά, ἐάν οἱ ἀνωτέρω Προφήται παρόλον πού ΚΑΤ΄ ΕΝΤΟΛΗΝ τοῦ Θεοῦ εἶπαν ὅτι εἶπαν καί ὅμως δέν ἔγινε αὐτό πού εἶπαν (δηλαδή "διαψεύσθησαν" ἤ "ΕΠΕΣΑΝ ΕΞΩ") δέν εἶναι τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά, τότε διατί νά εἶναι ἡ ταπεινότης μου;

Διατί λοιπόν, ἀγαπητοί μου, καί πάλιν χρησιμοποιεῖτε «δυό μέτρα καί δυό σταθμά»;

Ξέρω! Σίγουρα θα βρεῖτε νά πεῖτε πολλά... 

Ὄχι, πού δέν θά βρίσκατε...

Ἁπλῶς, τά καταθέτω, διά τούς λόγους, πού ἤδη ἔχω ἀναφέρει ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἀπαντήσεώς μου, καί εἶναι κυρίως οἱ ἑξῆς:

α) Πρός χάριν τῆς Ἀληθείας 

β) Πρός ἐνημέρωσιν, στήριξιν καί βοήθειαν τῶν πιστῶν.

γ) Πρός ἐνημέρωσιν καί ἀφύπνισιν τῶν καλοπροαιρέτων. Καί 

δ) Διά νά καταστήσω ὅλους αὐτούς ἀναπολογήτους ὥστε νά μήν τά ἔχουν ὡς προφάσεις, δικαιολογίες καί ἐπιχειρήματα κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, καί εἰδικά ὁ ἀνωτέρω κληρικός!

Ἄν βέβαια καί τά γνωρίζουν πολύ καλά, δι΄ αὐτό καί θά ἔχουν μεγαλύτερη τιμωρία κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.  Ὅπως λέγει καί ὁ Κύριός μας: «εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει». (Ἰω.  θ΄, 41)

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΟΠΟΥ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΣ ΕΠΑΛΗΘΕΥΟΝΤΑΙ

Ἀλλά καί κάτι ἀκόμη, ἀνατρεπτικόν διά ὅλους αὐτούς πού μένουν εἰς τόν τύπον καί τό γράμμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, πιστεύοντας μόνον ὅ,τι βλέπουν καί ψηλαφοῦν μέ τίς διάφορες αἰσθήσεις τους καί τήν "λογική" τους.

Ἀφοῦ σύμφωνα μέ τόν Ἀρχ/την Νεκτάριον Μουλατσιώτην καί ὅλους τούς ὁμοίους του, ὅταν κάποιος προφητεύει κάτι καί αὐτό δέν πραγματοποιηθεῖ, τότε αὐτός εἶναι ψευδοπροφήτης, ἐνῶ ἐξ ἀντιθέτου ἐάν πραγματοποιηθεῖ τότε αὐτός εἶναι Προφήτης, ἄς μᾶς ἐξηγήσουν τότε πῶς ἐπιτρέπει ὁ Θεός -σέ κάποιες περιπτώσεις- νά συμβαίνουν ἀκριβῶς τά ἀντίθετα;

Ἕνας δηλαδή ἀληθινός Προφήτης νά διαψεύδεται καί ἕνας ἀληθινός ψευδοπροφήτης νά βγαίνει ἀληθινός;

Κλασσική περίπτωση διά τήν πρώτην ἐκδοχήν, ὅπως ἤδη εἴδαμε ἀνωτέρω, εἶναι ἡ περίπτωση τοῦ Προφήτου Ἰωνᾶ.

Ἐνῶ κλασσική περίπτωση διά τήν δεύτερην ἐκδοχήν, ὅπως θά δοῦμε ἀμέσως κατωτέρω, εἶναι ἡ περίπτωση πού ἀναφέρει ὁ Προφήτης Μωϋσῆς στό Δευτερονόμιο:

«Ἐὰν δὲ ἀναστῇ ἐν σοὶ προφήτης ἢ ἐνυπνιαζόμενος τὸ ἐνύπνιον καὶ δῷ σοι σημεῖον ἢ τέρας καὶ ἔλθῃ τὸ σημεῖον ἢ τὸ τέρας, ὃ ἐλάλησε πρός σε λέγων· πορευθῶμεν καὶ λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις, οὓς οὐκ οἴδατε, οὐκ ἀκούσεσθε τῶν λόγων τοῦ προφήτου ἐκείνου ἢ τοῦ ἐνυπνιαζομένου τὸ ἐνύπνιον ἐκεῖνο, ὅτι πειράζει Κύριος ὁ Θεός σου ὑμᾶς εἰδέναι, εἰ ἀγαπᾶτε τὸν Θεὸν ὑμῶν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς ὑμῶν. ὀπίσω Κυρίου τοῦ Θεοῦ ὑμῶν πορεύσεσθε καὶ τοῦτον φοβηθήσεσθε καὶ τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούσεσθε καὶ αὐτῷ προστεθήσεσθε. καὶ ὁ προφήτης ἐκεῖνος ἢ ὁ τὸ ἐνύπνιον ἐνυπνιαζόμενος ἐκεῖνος ἀποθανεῖται· ἐλάλησε γὰρ πλανῆσαί σε ἀπὸ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου τοῦ ἐξαγαγόντος σε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, τοῦ λυτρωσαμένου σε ἐκ τῆς δουλείας, ἐξῶσαί σε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ, ἧς ἐνετείλατό σοι Κύριος ὁ Θεός σου πορεύεσθαι ἐν αὐτῇ· καὶ ἀφανιεῖς τὸ πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν». (Δευτ. ιγ΄, 2-7)

Δηλαδή: 

«Ἐάν δὲ παρουσιασθεῖ μεταξὺ σας κάποιος προφήτης (δηλαδή ψευδοπροφήτης) ἤ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος βλέπει καὶ ἑρμηνεύει ὄνειρα καί σᾶς, εἴπη ὅτι θὰ δώση κάποιο σημάδι ἤ θὰ κάμη κάποιο καταπληκτικὸ θαῦμα, καὶ πραγματοποιήση τὸ σημάδι ἤ τό θαῦμα, ποὺ σᾶς προανήγγειλε, καί ἔπειτα δὲ σᾶς εἴπη· “Ἄς πᾶμε νὰ λατρεύσωμεν ἄλλους θεούς, τοὺς ὁποίους δὲν γνωρίζετε”, δὲν θὰ δώσετε καμμίαν προσοχὴν εἰς τὰ λόγια τοῦ ψευδοῦς ἐκείνου προφήτου ἤ τοῦ ἐνυπνιαστή, ἀλλὰ νὰ σκεφθῆτε ὅτι Κύριος ὁ Θεός σου ἐπέτρεψε νὰ γίνουν τὰ σημεῖα αὐτά, διὰ νὰ σᾶς δοκιμάση καὶ νὰ γνωρίση, ἐὰν πράγματι ἀγαπᾶτε τὸν Θεόν σας μὲ ὅλην σας τὴν καρδίαν καὶ μὲ ὅλην σας τὴν ψυχήν. Κύριον τὸν Θεόν σας, αὐτὸν μόνον θὰ ἀκολουθῆστε, αὐτὸν θὰ φοβῆσθε, αὐτοῦ τὰς ἐντολᾶς θὰ ἀκούετε καὶ εἰς αὐτὸν θὰ προσκολληθῆτε. Ὁ δὲ προφήτης ἐκεῖνος ἡ ὁ ἐνυπνιαστὴς πρέπει νὰ τιμωρηθῆ διὰ θανάτου, διότι ἐδίδαξε ψευδῆ διὰ νὰ σὲ παραπλανήση καὶ σὲ ἀπομακρύνη ἀπὸ Κύριον τὸν Θεόν σου, ὁ ὁποῖος σὲ ἔβγαλεν ἀπὸ τὴν χῶραν τῆς Αἰγύπτου καὶ σὲ ἠλευθέρωσε ἀπὸ τὴν δουλείαν. Αὐτὸς ὁ προφήτης ἠθέλησε νὰ σὲ ὠθήση ἔξω ἀπὸ τὸν δρόμον, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς σὲ διέταξε νὰ ἀκολουθῆς. Πρέπει νὰ τὸν τιμωρήσης μὲ θάνατον, διὰ νὰ ἐξαφανίσης ἀπὸ ἀνάμεσά σας τὸ κακόν, τὸ ὁποῖον ἐκεῖνος ἤθελε νὰ σᾶς κάμη.

Κάτι παρόμοιο καί σχετικό μᾶς λέγει ὁ ἴδιος ὁ Θεός διά στόματος τοῦ Προφήτου Ἰεζεκιήλ:

«διὰ τοῦτο εἰπὸν πρὸς τὸν οἶκον τοῦ ᾿Ισραήλ· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ἐπιστράφητε καὶ ἀποστρέψατε ἀπὸ τῶν ἐπιτηδευμάτων ὑμῶν καὶ ἀπὸ πασῶν τῶν ἀσεβειῶν ὑμῶν καὶ ἐπιστρέψατε τὰ πρόσωπα ὑμῶν. διότι ἄνθρωπος ἄνθρωπος ἐκ τοῦ οἴκου ᾿Ισραὴλ καὶ ἐκ τῶν προσηλύτων τῶν προσηλυτευόντων ἐν τῷ ᾿Ισραήλ, ὃς ἂν ἀπαλλοτριωθῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ θῆται τὰ ἐνθυμήματα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ τὴν κόλασιν τῆς ἀδικίας αὐτοῦ τάξῃ πρὸ προσώπου αὐτοῦ καὶ ἔλθῃ πρὸς τὸν προφήτην τοῦ ἐπερωτῆσαι αὐτὸν ἐν ἐμοί, ἐγὼ Κύριος ἀποκριθήσομαι αὐτῷ ἐν ᾧ ἐνέχεται ἐν αὐτῷ. καὶ στηριῶ τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ θήσομαι αὐτὸν εἰς ἔρημον καὶ εἰς ἀφανισμὸν καὶ ἐξαρῶ αὐτὸν ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ μου, καὶ ἐπιγνώσεσθε ὅτι ἐγὼ Κύριος. καὶ ὁ προφήτης ἐὰν πλανηθῇ καὶ λαλήσῃ, ἐγὼ Κύριος πεπλάνηκα τὸν προφήτην ἐκεῖνον, καὶ ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ ἀφανιῶ αὐτόν ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ μου ᾿Ισραήλ. καὶ λήψονται τὴν ἀδικίαν αὐτῶν κατὰ τὸ ἀδίκημα τοῦ ἐπερωτῶντος, καὶ κατὰ τὸ ἀδίκημα ὁμοίως τῷ προφήτῃ ἔσται, ὅπως μὴ πλανᾶται ἔτι ὁ οἶκος τοῦ ᾿Ισραὴλ ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ἵνα μὴ μιαίνωνται ἔτι ἐν πᾶσι τοῖς παραπτώμασιν αὐτῶν· καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν, καὶ ἐγὼ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν, λέγει Κύριος». (Ἰεζεκ. ιδ΄, 6-11)

«ΨΥΧΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
ΜΩΡΙΑ ΓΑΡ ΑΥΤΩ ΕΣΤΙ»

Ἄρα βλέπουμε (ὅσοι εἶναι πράγματι τέκνα Θεοῦ καί πνευματικοί ἄνθρωποι, καί ὄχι σαρκικοί-ψυχικοί)  ὅτι τά πράγματα δέν εἶναι πάντα ὅπως φαίνονται, οὔτε ὅπως ἐμεῖς τά βλέπουμε καί τά καταλαβαίνουμε πάντοτε μέ τό... «πτωχό» μας μυαλουδάκι, ἀλλά οὔτε καί ἕνα καί ἕνα μᾶς κάνουν πάντα δύο καί ὅτι τελικά ἐάν ΔΕΝ προσέξει κανείς «τό μέν γράμμα ἀποκτέννει τό δέ πνεῦμα ζωοποιεῖ».  (Β΄Κορ. γ΄,6)

Δι’ αὐτό καί λέγει ὁ Ἀπόστολος:

«ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται. ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾿ οὐδενὸς ἀνακρίνεται. τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, ὃς συμβιβάσει αὐτόν; ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν». (Α΄Κορ. β΄, 14-16)

Καί διά νά προλάβω κάποιους πονηρούς, φυσικά καί δέν συγκρίνω τόν ἑαυτόν μου μέ τούς ἀνωτέρω Προφήτες. 

Ἄπαγε!... Αὐτό ἔλειπε... Κάθε ἄλλο.

Ἀλλά, «ἐκ τοῦ μείζονος τό ἔλαττον».

Ἐάν δηλαδή, ἕνας ἀληθινός Προφήτης εἶπε ὅτι θά γίνει κάτι καί δέν ἔγινε (δηλαδή κατά τό κοινῶς λεγόμενον "ΕΠΕΣΕ ΕΞΩ") καί αὐτό δέν ἐπηρεάζει σέ τίποτε τό Προφητικό του χάρισμα, τήν τιμή, τόν σεβασμόν καί τήν ἀξίαν του ὡς Προφήτην, (καί πολύ καλῶς καί ὀρθῶς) τότε πολύ περισσότερον αὐτό θά ἴσχυε (ἐπαναλαμβάνω διά τήν περίπτωση πού ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ὅτι "ἔπεσα ἔξω") διά ἕνα ἁπλόν, ταπεινόν καί ἁμαρτωλόν, ἀλλά ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΜΟΝΑΧΟΝ.

Πόσο μυαλό ἐπιτέλους πρέπει νά διαθέτει κανείς διά νά καταλάβει τά αὐτονόητα; 

Αὐτό ὅμως συμβαίνει, δυστυχῶς, ὅταν συνειδητά ἀποστρέφετε ὅλοι ἐσεῖς τό πρόσωπόν σας ἀπό τήν Ἀλήθεια καί τό στρέφετε πρός τάς αἱρέσεις τούς μύθους καί τά παραμύθια. Ὁ Θεός τότε, ἐπιτρέπει νά ἔλθει σέ ὅλους ἐσᾶς πνεῦμα ΠΛΑΝΗΣ, τό ὁποῖο συσκοτίζει τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου καί δέν μπορεῖ νά ἰδεῖ καί νά ἀντιληφθεῖ οὔτε τά αὐτονόητα.

«ἀνθ’ ὧν τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας οὐκ ἐδέξαντο εἰς τὸ σωθῆναι αὐτούς· καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει, ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ’ εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ». (Β΄Θεσ. β΄.10-12)

Διά νά μήν πῶ ὅτι, φθάνουν καί εἰς αὐτό τό ΦΟΒΕΡΟΝ καί ΑΞΙΟΛΥΠΗΤΟΝ σημεῖον ὅλοι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι νά ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΝ καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί νά διαστρέφουν ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ἀκόμη καί αὐτήν τήν Ἀλήθεια καί τήν πραγματικότητα, ὅπως ἔπραξαν καί οἱ τότε ΙΕΡΕΙΣ καί ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, οἱ  ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ καί ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ μέ Αὐτόν τόν ἴδιον τόν Κύριόν μας, ἀλλά καί μέ τήν Ἀνάστασίν Του.

Ἀλλά, θά συνεχίσωμεν, πρῶτα ὁ Θεός, αὔριον ἀδελφοί μου... 

Ὁ Κύριος νά σᾶς εὐλογεῖ!

 ΣΥΝΕΧΕΙΑ 

 Ε΄ Μέρους

(17/11/18)

6ον Τμῆμα

«ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ»

Ἀλήθεια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί! 

Ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ (πρώτη Παρουσία) ὑπῆρχε ἔστω καί ΕΝΑΣ ἱερέας-ἀρχιερέας πού νά πίστεψε καί νά δέχθηκε τόν Ἰησοῦν Χριστόν ὡς Θεάνθρωπον καί Μεσσίαν;

ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ!

Δυστυχῶς!

Τότε διατί ἀμφιβάλλετε ἤ ἀναρωτιέστε ἀκόμη πῶς εἶναι δυνατόν νά συμβαίνει κάτι παρόμοιο εἰς τήν ἐποχή μας, τήν ἐποχή δηλαδή τῆς Δευτέρα Παρουσίας;

Μήπως ὁ Κύριός μας, δέν μᾶς τό προεῖπε καί αὐτό ξεκάθαρα, ὅτι ὅταν ξαναέλθει κατά τήν Δευτέρα Παρουσία Του δέν πρόκειται νά εὕρει τήν Πίστιν ἐπί τῆς γῆς;

«Πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;». (Λουκ. ιη΄, 8) 

Μήπως τό Πνεῦμα τό Ἅγιον δέν μᾶς προειδοποίησε ὅτι εἰς τά ἔσχατα οἱ κληρικοί θά γίνουν «λύκοι βαρεῖς μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου»;

«Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν». (Πραξ. κ΄28-30) 

Μήπως ἄραγε, ὅλοι οἱ Ἅγιοί μας δέν μᾶς εἶπον ὅτι οἱ ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς τῶν ἐσχάτων χρόνων θά εἶναι «οἱ χειρότεροι καί ἀσεβέστεροι πάντων»;

Ὅτι δέν θά εἰσέρχονται ἀπό τήν θύραν, ἀλλά ἀλλαχόθεν;

Ὅτι θά ἐξαγοράζουν τήν ἱερωσύνη καί τήν ἀρχιερωσύνη τους;

Ὅτι θά εἶναι φιλάργυροι, φιλήδονοι, φιλόδοξοι, φίλαυτοι, ἀμελεῖς καί ἀδιάφοροι;

Ὅτι δέν θά γνωρίζουν τήν δεξιάν ἀπό τήν ἀριστεράν ὁδόν;

Ὅτι θά εἶναι «λύκοι βαρεῖς» καί θά κατασπαράσσουν οἱ ἴδιοι τά λογικά πρόβατα τοῦ Χριστοῦ μας; 

Ὅτι θά ἀλλοιώσουν καιρούς καί νόμους, παραδόσεις ἤθη καί ἔθιμα καί μέ μιά λέξη τά πάντα;

Ὅτι θά ἀποκοιμίζουν τούς πιστούς, γιά τόν Ἀντίχριστον καί τό Τέλος τοῦ Κόσμου, παραδίδοντάς του μάλιστα οἱ ἴδιοι στά χέρια του, ὅλους ἐκείνους πού τυφλά καί χωρίς διάκριση θά τούς ἀκολουθοῦν;

Τί ἄραγε δέν μᾶς εἶπε ὁ Κύριός μας καί οἱ Ἅγιοι μας;  

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

α) Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς:

«Οἱ κληρικοὶ (στά ἔσχατα χρόνια) θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καί ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων».  (Προφητεία 57η - «Ὁ Πατροκοσμᾶς», σελ. 39)

β) Ὁ Ἅγιος Ἰππόλυτος:

«Οἱ ποιμένες (στά ἔσχατα χρόνια) ὡς λύκοι γενήσονται. Οἱ ἱερεῖς τό ψεῦδος ἀσπάσονται. Οἱ μοναχοί τά τοῦ κόσμου ποθήσουσιν...». (Ἅγιος Ἰππόλυτος ΒΕΠΕΣ 6, 278)

γ) Ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Ἁγιορείτης:

«Ὅταν πλησιάση ὁ καιρός τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου θά σκοτισθῇ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων ἀπό τά πάθη τῆς σαρκὸς καὶ θὰ πληθυνθῆ σφόδρα ἡ ἀσέβεια καί ἡ ἀνομία... Οἱ ποιμένες τῶν Χριστιανῶν ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς θά εἶναι ἄνδρες κενόδοξοι, μὴ γνωρίζοντες παντελῶς τὴν δεξιάν ὀδόν ἀπό τήν ἀριστεράν... Αἱ ἐκκλησίαι δέ τοῦ Θεοῦ θὰ στερηθοῦν εὐλαβῶν καὶ εὐσεβῶν Ποιμένων καί ἀλλοίμονον τότε εἰς τούς ἐν τῷ κόσμῳ εὑρισκομένους Χριστιανοὺς οἱ ὁποῖοι θά στερηθοῦν τελείως τὴν πίστιν, διότι δὲν θὰ βλέπουν ἀπό κανένα φῶς ἐπιγνώσεως...».  (Προφητεία Αγίου Νείλου. «Εὐαγγελικός Κήπος», Ι. Μ. Σταυροβουνίου Κύπρου)

δ) Ὁ Ἀββᾶς Μωϋσῆς ὁ Αἰθίωψ:

«Εν ταις ημέραις εκείναις... θέλουν προχειρίζεσθαι ηγούμενοι και ποιμένες άνδρες αδόκιμοι αρετής, άπιστοι... μη διακρίνοντες την δεξιάν οδόν εκ της αριστεράς,  αμελείς, φιλομέριμνοι, τα πρωτεία με δώρα αρπάζοντες... μη γνωρίζοντες κατηχείν και νουθετείν το ποίμνιον... εκ της τοιαύτης δε αμελείας και καταφρονήσεως των ποιμένων απολούνται οι αδελφοί...».   (Προφητεία Αββά Μωϋσέως - Δ. Παναγόπουλου, «Άγιοι και Σοφοί περί των μελλόντων να συμβώσι», σελ. 6).

ε) Ὁ Ἅγιος Κύριλλος:

«Αλλά ζητάμε δικό μας σημείο της παρουσίας του Κυρίου. Εμείς οι  εκκλησιαστικοί ζητάμε εκκλησιαστικό σημείο, και ο Κύριος λέγει· “και τότε θα σκανδαλισθούν πολλοί και θα παραδώσουν ο ένας τον  άλλο και θα μισήσουν ο ένας τον άλλο”.  Αν ακούσεις ότι, επίσκοποι  στρέφονται εναντίον επισκόπων, και κληρικοί εναντίον  κληρικών, και λαοί εναντίον  λαών, και φτάνουν μέχρι να χυθεί αίμα, να μην ταραχθείς. Διότι κάτι τέτοιο είναι ήδη  γραμμένο»,  λέγει για την εποχή του Αντιχρίστου και της Δευτέρας Παρουσίας ο Άγιος Κύριλλος.  (Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, ΕΠΕ 2, 130)

ς) Ὁ Ἀββᾶς Ἰσχυρίων:

Κάποτε, τον 4ο αιώνα, όταν ρωτήθηκαν κάποιοι μοναχοί για το πως θα ζουν και θα είναι οι Μοναχοί και Κληρικοί τις επόμενες γενεές, και τα έσχατα χρόνια,  ο Αββάς Ισχυρίων είπε τα εξής σημαντικά:

«Οι Άγιοι Πατέρες της σκήτεως προφήτευσαν περί της εσχάτης γενεάς: "Πως ζούμε και τι πνευματική εργασία κάνουμε άραγε εμείς σήμερα",  λέγει κάποιος από τους πατέρες της σκήτεως;  Και απαντάει ένας από αυτούς που λεγόταν Αββάς Ισχυρίων και ήταν πολύ ενάρετος και μεγάλος πνευματικά σε σχέση με όλους τους άλλους.
"Εμείς προσπαθήσαμε, αγωνιστήκαμε και τηρήσαμε τις εντολές του Θεού". 
Και λένε κάποιοι. "Αλήθεια μετά από εμάς τι θα πράξουν και πως θα ζουν οι επόμενοι;" 
Και απήντησε ο Αββάς Ισχυρίων:
"Αυτοί πρόκειται να εργασθούν και να φθάσουν στα μισά απ’ ότι μπορέσαμε και φθάσαμε εμείς".

Και ερώτησαν πάλι. "Και μετά απ’ αυτούς οι μετέπειτα τι θα κάνουν;"

Και απήντησε:

"Εκείνοι δεν πρόκειται να έχουν κανένα πνευματικό έργο και καμμία ουσιαστική αρετή. Πρόκειται δε να τους έλθει πολύ μεγάλος πειρασμός και όσοι μπορέσουν να αντέξουν και να τον υπομείνουν μέχρι τέλους, θα φανούν ανώτεροι από όλους ημάς και τους αγίους μας"».  (Αββάς Ισχυρίων, Γεροντικόν, σελ. 53)

 ζ) Ὁ Ἀββᾶς Παμβώ:

Ερώτησε κάποτε ένας μοναχός τον αββά Παμβώ: 
«Αλήθεια γέροντα,  θα αλλάξουν οι συνήθειες και οι παραδόσεις των χριστιανών (στα έσχατα χρόνια) και δεν θα υπάρχουν ιερείς στις εκκλησιές;»

Και ο Γέροντας απάντησε: 
«Εκείνο τον καιρό θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών και θα πέσει μεγάλη θλίψη. Θα γίνουν επιδρομές εθνών. Μετακινήσεις λαών, αστάθεια στους βασιλείς, ανωμαλία στους κυβερνήτες, οι ιερείς θα γίνουν άσωτοι και οι μοναχοί θα ζουν με αμέλεια. Οι ηγούμενοι θα αδιαφορούν για τη δική τους σωτηρία αλλά και του ποιμνίου τους. Θα είναι όλοι τους πρόθυμοι και πρώτοι στα τραπέζια και εριστικοί. Οκνηροί στις προσευχές αλά πρόθυμοι στην καταλαλιά, έτοιμοι για κατηγορία. Δεν θα θέλουν ούτε να μιμούνται ούτε αν ακούνε βίους και λόγους Γερόντων, αλλά κυρίως θα φλυαρούν και θα λένε "αν ζούσαμε κι εμείς στις μέρες τους, θα αγωνιζόμασταν και εμείς". Οι επίσκοποι πάλι των καιρών εκείνων θα δείχνουν δουλικότητα προς τους ισχυρούς, θα βγάζουν τις αποφάσεις ανάλογα με τα δώρα που θα παίρνουν και δεν θα υπερασπίζονται τους φτωχούς, όταν θα κρίνονται. Θα θλίβουν τις χήρες και θα καταταλαιπωρούν τα ορφανά. Ακόμη θα εισχωρήσει και στον λαό απιστία, ασωτία, μίσος, έχθρα, ζήλεια, φιλονικία, κλεψιά, μέθη, έξαλλες διασκεδάσεις, μοιχεία, πορνεία, φόνοι και διαρπαγές».

Είπε τότε ο αδελφός: «Και τί θα μπορεί να κάνει κανείς σε τέτοιους δύσκολους καιρούς;» 
Και ο Γέροντας απάντησε: 
«Παιδί μου, σε τέτοιες ημέρες θα σωθεί εκείνος που θέλει και προσπαθεί να σώσει την ψυχή του και αυτός θα ονομαστεί μέγας στη Βασιλεία των Ουρανών». (Το Μέγα Γεροντικόν - Τόμος Α’ κεφ. Α’ 84 σελ.113,115. Εκδ. Ι. Ησυχ. "Το Γενέσιον της Θεοτόκου" Πανόραμα Θεσσαλονίκης)

Αὐτά λοιπόν, μᾶς λένε οἱ πνευματοφόροι Ἅγιοί μας διά τούς κληρικούς τῆς ἐποχῆς μας. 

Τί κρῖμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί!!!

Ποιός θά περίμενε ποτέ ὅτι, θά ἔφθαναν σέ τέτοιο σημεῖο οἱ ἱερεῖς τοῦ Ὑψίστου;

Ποιός θά περίμενε ποτέ ὅτι, ἄν καί χειροτονήθησαν Ποιμένες, γιά νά  προστατεύουν τά λογικά πρόβατα καί τήν Μάνδρα τοῦ Χριστοῦ, αὐτοί ὄχι μόνον δέν τήν προστατεύουν, ἀλλά τήν καταστρέφουν οἱ ἴδιοι καί κατασπαράζουν τά πρόβατα Του;

Ποιός θά περίμενε ποτέ ὅτι, ἐνῶ χειροτονήθησαν γιά νά εἶναι Ἐπί-σκοποι, αὐτοί ἔγιναν Ἐπί-σκοτοι;

Ποιός θά περίμενε ποτέ ὅτι, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά ἦταν φῶς καί νά λάμπουν παντοῦ, αὐτοί ἔχουν γίνει σβησμένες λαμπάδες, γιά νά μήν πῶ σκότος ψηλαφητόν;

Ποιός θά περίμενε ποτέ ὅτι, ἐνῶ θά ἔπρεπε πρῶτοι αὐτοί ὡς «ποιμένες» νά βλέπουν καί νά ἀντιλαμβάνονται τίς παγῖδες, τούς κινδύνους, καί τούς ἐχθρούς, αὐτοί ὄχι μόνον δέν τά ἀντιλαμβάνονται -οὔτε καί κατόπιν ἑορτῆς ἤ ὅταν τούς τό φωνάζουν τά «πρόβατα» τους- ἀλλά ταυτόχρονα πολεμοῦν καί διώκουν καί ὅσους τά ἀντιλαμβάνονται καί διαμαρτύρονται.

Ποιός θά περίμενε ποτέ ὅτι, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά ὁδηγοῦν ψυχές κοντά στόν Χριστόν, αὐτοί τούς ὁδηγοῦν κοντά στόν Ἀντίχριστον;

Ποιός θά περίμενε ποτέ ὅτι, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά εἶναι παράδειγμα πρός μίμηση, αὐτοί εἶναι παράδειγμα πρός ἀποφυγήν;

Ἐνῶ.. Ἐνῶ... Ἐνῶ...

Ποιός λοιπόν, θά τό περίμενε αὐτό, ἀπό τούς φύσει καί θέσει φρουρούς καί ταγούς τῆς Πίστεώς μας;

Πόσο δίκαιο εἶχε ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὅταν ἀπό τόν 5^ο κιόλας αἰῶνα ἔγραφε γιά αὐτούς τούς ποιμένες:

«Τό πάλαι ὑπέρ τῶν προβάτων ἀπέθνησκον οἱ Ποιμένες, νῦν δέ μᾶλλον αὐτοί ἀναιροῦσι τά πρόβατα· τότε νηστείαις τό σῶμα ἐσωφρόνιζον, νῦν δέ τρυφαῖς παρασκευάζουσι σκιρτᾶν. Τότε τά ἑαυτῶν τοῖς δεομένοις διένειμον, νῦν δέ τά τῶν πενήτων σφετερίζονται· τότε τήν ἀρετήν ἤσκουν, νῦν δέ τούς τήν ἀρετήν ἀσκούντας ἐξοστρακίζουσι. Τότε οἱ φιλάρετοι πρός τήν ἱερωσύνην ὑπήγοντο, νῦν δέ οἱ φιλάργυροι· τότε οἱ τό πρᾶγμα φεύγοντες διά τό μέγεθος τῆς ἀρχῆς, νῦν δέ οἱ τό πρᾶγμα ἐπιτρέχοντες μεθ’ ἡδονῆς. Τότε οἱ ἀκτημοσύνη ἐναβρυνόμενοι, νῦν δέ οἱ πλεονεξία ἑκουσίως χρηματιζόμενοι. Τότε οἱ πρό ὀφθαλμοῦ ἔχοντες τό θεῖον δικαστήριον, νῦν δέ οἱ μηδέ εἰς ἔννοιαν τοῦτο λαμβάνοντες .Τότε οἱ τύπτεσθαι νῦν δέ οἱ τύπτειν ἕτοιμοι. Καί τότε μέν τήν ἁγνείαν ἐξεθείαζον, νῦν δέ, ἀλλ’ οὐδέν βούλομαι δυσχερές εἰπεῖν...». (Ἁγ. Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου P.G. 78, 905).

Δηλαδὴ μὲ ἁπλὰ λόγια:

«Τότε, τὰ παλαιὰ χρόνια, οἱ πραγματικοὶ ποιμένες, ἀπέθνησκον γιὰ τὰ πρόβατά τους, γιὰ τὰ πνευματικά τους παιδιά.

Τώρα ὅμως, αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, (οἱ ποιμένες δηλαδὴ)  ἐκμεταλλεύονται το ποίμνιο τους καὶ σκοτώνουν τὰ πρόβατά τους (τὰ πνευματικά τους παιδιὰ δηλαδὴ) πρὸς ἴδιον ὄφελος.

Τότε, (τὰ χρόνια ἐκεῖνα), οἱ ποιμένες ἐδουλαγωγοῦσαν καί ἐπαίδευον τό σῶμα τους, μὲ πολλὲς νηστεῖες.

Τώρα ὅμως, δυστυχῶς, προσπαθοῦν νὰ διασκεδάσουν καὶ νὰ περάσουν ὅσο γίνεται καλύτερα μέσα στὴν τρυφὴ καὶ τὴν εὐμάρεια.

Τότε, παλαιότερα, βοηθοῦσαν τοὺς φτωχούς καὶ διένειμαν πολλὰ πράγματα καὶ πολλὰ ἄλλα ἀντικείμενα καὶ χρήματα στοὺς φτωχούς.

Τώρα ὅμως, ἐκμεταλεύονται καὶ καταχρῶνται τὰ χρήματα καὶ τὴν περιουσία τῶν φτωχῶν.

Τότε, παλαιότερα, ἔκαναν ἐξάσκηση στίς ἀρετές.

Τώρα ὅμως, αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι ἐξασκοῦνται στὴν ἀρετὴ καὶ ζοῦν ὅσο γίνεται πιὸ ὀρθὰ καὶ πιστὰ καὶ προσπαθοῦν νὰ τηρήσουν τὴν πίστη τους καὶ τὶς παραδόσεις τους, τοὺς κυνηγοῦν καὶ τοὺς διώκουν.

Τότε, παλαιότερα, ἀνέρχοντο εἰς τὴν ἱεροσύνη οἱ φιλάρετοι, οἱ φίλοι δηλαδὴ τῆς ἀρετῆς.

Τώρα ὅμως, ἀνέρχονται οἱ φιλάργυροι, αὐτοὶ ποὺ ἀγαποῦν τὰ χρήματα.

Τότε, αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἄκουγαν ὅτι κάποιοι ἤθελαν νὰ τοὺς κάνουν ἱερείς ἤ ἀρχιερείς ἔφευγαν, διότι θεωροῦσαν μεγάλο καὶ ὑψηλὸ λειτούργημα τήν ἱεροσύνη καὶ αὐτὴ τὴν ἀρχὴ τῆς ἱεροσύνης.

Τώρα ὅμως, οἱ περισσότεροι, τρέχουν μετὰ ἡδονῆς γιὰ νὰ γίνουν ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς.

Τότε, ἐγίνοντο αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἦταν ἀκτήμονες. Τώρα, αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐξασκοῦνται στὴν πλεονεξία καὶ χρηματίζονται, γιὰ πολλοὺς καὶ διαφόρους λόγους.

Τότε, αὐτοὶ πού εἶχαν πάντοτε μπροστά στὰ μάτια τους τό θεῖον δικαστήριον.

Τώρα, αὐτοὶ πού οὔτε κἄν στό μυαλὸ τους σκέφτονται τὴν ὥρα τῆς Κρίσεως καὶ τῆς Δευτέρας Παρουσίας.

Τότε, αὐτοὶ πού ἐδέχοντο νά τοὺς κτυπᾶνε στό σῶμα τους.

Τώρα, αὐτοὶ ποὺ εἶναι πάντα ἕτοιμοι νὰ κτυπᾶνε τοὺς ἄλλους.

Τότε, αὐτοὶ πού ἐγκωμίαζαν τήν ἀγνείαν, τήν παρθενία καὶ τὴν ἐγκράτεια.

Τώρα, αὐτοὶ πού...  ἀλλὰ καλύτερα νὰ σταματήσω, γιατί δὲν θέλω νὰ πῶ κάτι ἄσχημο ἢ κάτι ποὺ δὲν πρέπει...»!!!

Ἀλλά καὶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς:

«Καὶ γὰρ διὰ τοῦτο εἰσὶν οἱ ἐπίσκοποι καὶ τὰ τάγματα τῶν πρεσβυτέρων καὶ διακόνων διὰ τὸ διδάσκειν τὸν λαόν... καὶ γὰρ οἱ φωστῆρες ἐκεῖνοι, οἱ ἀληθεῖς ποιμένες καὶ διδάσκαλοι οἱ θεοφόροι, οἱ ὁδηγοὶ τῆς σωτηρίας, οὐδὲν ἄλλο βιωτικὸν ἐφρόντιζον, εἰ μὴ τὸ διδάσκειν τὸν λαόν τα πρὸς σωτηρίαν, ὡς κατὰ ἀλήθειαν βουλόμενοι λόγον δοῦναι τῷ Θεῶ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ. Οι δὲ ἐπίσκοποί της γενεᾶς ταύτης ἄλλο οὐδὲν μεριμνῶσιν, εἰ μη ίππους καὶ βουκόλια, καὶ ἀγέλας, καὶ ἀγροὺς καὶ συνδέσμους χρυσίου· πὼς πωλήσωσι τὸν σίτον· πὼς διανέμωσι τὸν οἶνον· πὼς καμπανίσωσι τὸ ἔλαιον· πὼς πραγματεύσωνται τὸ ἔριον καὶ τὸ μετάξον· καὶ ἄλλο οὐδὲν θεωρούσιν ἐπιμελῶς, εἰ μὴ τοῦ νομίσματος τὴν χαραγήν, καὶ τὸν σταθμόν· καὶ περιβλέπουσι καθημέραν τὰς τραπέζας τὰς Συβαριτικᾶς καὶ τὸν οἶνον τὸν εὔοσμον καὶ τοὺς ἰχθύας τοὺς μεγάλους· τὴν δὲ ποίμνην αὐτῶν ἀμελῶς βλέπουσι· καὶ τῶν σωμάτων αὐτῶν ἐπιμελῶνται, τῆς δὲ ψυχῆς καταφρονούσιν. Ὄντως κατὰ τὸ γεγραμμένον, οἱ ποιμένες τοῦ αἰῶνος τούτου λύκοι γεγόνασι. Και ὅταν θεάσωνται ἐκ τοῦ ποιμνίου αὐτῶν τίνας μικρὸν τί ἁμάρτημα ποιήσαντας, εὐκόλως κατεπανίστανται, και επιτίμια ἀλλεπάληλα καταπέμπονται· καὶ μὴ βλέποντες τῆς ποιμαντικῆς αὐτῶν τιμῆς τὴν ἀκρίβειαν, τὴν ποίμνην αὐτῶν καθημέραν περισκοπούσιν  ουχ ὡς ποιμένες, ἀλλ’ ὡς μισθωτοί...».  (Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ P.G. 95, 332)

Νά γιατί, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὅταν ἀναφερόταν στούς ποιμένες ἔλεγε μέ πικρία, ἀλλά καί καυστικότητα:

«Ποιμένες πολλοί διέφθειραν τόν ἀμπελώνα μου, ἐμόλυναν τήν μερίδα μου τήν ἐπιθυμητήν...». (Ἱερεμίας ιβ’, 10)

«Καί ἐγένετο λόγος Κυρίου πρός με λέγων· υἱὲ ἀνθρώπου, προφήτευσον ἐπὶ τοὺς ποιμένας τοῦ ᾿Ισραήλ, προφήτευσον καὶ εἰπὸν τοῖς ποιμέσι· τάδε λέγει Κύριος Κύριος· ὦ ποιμένες ᾿Ισραήλ, μὴ βόσκουσι ποιμένες ἑαυτούς; οὐ τὰ πρόβατα βόσκουσιν οἱ ποιμένες; ἰδοὺ τὸ γάλα κατέσθετε καὶ τὰ ἔρια περιβάλλεσθε καὶ τὸ παχὺ σφάζετε καὶ τὰ πρόβατά μου οὐ βόσκετε. τὸ ἠσθενηκὸς οὐκ ἐνισχύσατε καὶ τὸ κακῶς ἔχον οὐκ ἐσωματοποιήσατε καὶ τὸ συντετριμμένον οὐ κατεδήσατε καὶ τὸ πλανώμενον οὐκ ἐπεστρέψατε καὶ τὸ ἀπολωλὸς οὐκ ἐζητήσατε καὶ τὸ ἰσχυρὸν κατηργάσασθε μόχθῳ. καὶ διεσπάρη τά πρόβατά μου διὰ τὸ μὴ εἶναι ποιμένας καὶ ἐγενήθη εἰς κατάβρωμα πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ. καὶ διεσπάρη τά πρόβατά μου ἐν παντὶ ὄρει καὶ ἐπὶ πᾶν βουνὸν ὑψηλὸν καὶ ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς διεσπάρη, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐκζητῶν οὐδὲ ὁ ἀποστρέφων. διὰ τοῦτο, ποιμένες, ἀκούσατε λόγον Κυρίου· ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος Κύριος... ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ τοὺς ποιμένας καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν καὶ ἀποστρέψω αὐτοὺς τοῦ μὴ ποιμαίνειν τὰ πρόβατά μου, καὶ οὐ βοσκήσουσιν ἔτι οἱ ποιμένες αὐτά· καὶ ἐξελοῦμαι τὰ πρόβατά μου ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν. καὶ οὐκ ἔσονται αὐτοῖς ἔτι εἰς κατάβρωμα... ἐγὼ βοσκήσω τὰ πρόβατά μου καὶ ἐγὼ ἀναπαύσω αὐτά, καὶ γνώσονται ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος...». (Ἰεζεκιήλ κεφ. λδ’, 1-18)

«Ἐγώ εἰμί ὁ Ποιμήν ὁ καλός. Ὁ ποιμήν ὁ καλός τὴν ψυχὴν αὐτοῦ
τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων». (Ἰωα. ι’, 11)

Εἶναι ὅμως, ἀπορίας ἄξιον καί μᾶς κάνει μεγάλη ἐντύπωση καὶ κατάπληξη, μέ ὅλα αὐτά τά φοβερά καί τρομερά πού συμβαίνους εἰς τάς ἡμέρας μας τὸ πῶς ΔΕΝ μποροῦν νὰ ἀντιληφθοῦν σήμερα οἱ περισσότεροι Χριστιανοὶ τὴν ὅλη αὐτὴ δεινὴ πραγματικότητα καὶ ἀλήθεια, προκειμένου νὰ μπορέσουν νὰ ἀπομακρυνθοῦν ὅσο γίνεται πιὸ μακρυὰ ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς τοὺς σύγχρονους Ἰούδες, ψευτοποιμένες καὶ λυκοποιμένες, (ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς) προκειμένου νὰ σωθοῦν, παρόλες τὶς μεγάλες ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ποὺ συμβαίνουν, χρόνια τώρα (σὲ πλεῖστα τόσα ὅσα θεματα Πίστεως, ἀλλὰ καὶ σε θέματα τάξεως καὶ ἠθικῆς), ἀλλὰ καὶ παρόλα τά τόσα γνωστὰ καὶ μεγάλα προβληματα, ποὺ ταλανίζουν τὸ τελευταῖο διάστημα ὄχι μόνον τήν Πατρίδα μας, ἀλλὰ καί τήν Ἐκκλησία μας. 

Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ καὶ συνεχίζουν νά προστρέχουν, ἀλλά καί νὰ περιμένουν βοήθεια καὶ «σωτηρία» ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς τοὺς μεγάλους προδότες καὶ προσκυνημένους...

Τί νά πεῖ κανείς....

Οἱ ἄνθρωποι, στήν συντριπτική τους πλειοψηφία, ὄντως, δέν βλέπουν καί δέν ἀντιλαμβάνονται πλέον ΤΙΠΟΤΑ. Εἶναι τυφλοί στά μάτια, στά αὐτιά, στό νοῦ καί σέ ὅλα γενικά. «Τυφλοί τά τ’ ὦτα, τε νοῦν, τά τ’ ὄμμασι» πού λέγει καί ὁ ἀρχαῖος τραγικός ποιητής μας.

Προφανῶς ὁ Θεός, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν καί τῆς μεγάλης Ἀποστασίας τους, τούς παρέδωσε σέ «ἀδόκιμον νοῦν ποιεῖν τά μή καθήκοντα» ὥστε νά μήν μποροῦν νά ἀντιληφθοῦν καί νά κατανοήσουν οὔτε τά πιό ἁπλά καί τά πιό αὐτονόητα.

«Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα, πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ πονηρίᾳ πλεονεξίᾳ κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρέτας κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας· οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι». (Ρωμ. α΄ 28-32)

ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΕΣ ΚΑΙ...

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί!

Ὅλα αὐτά τά 33 χρόνια πού με τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ εἶμαι Μοναχός καί ὡς ἐκ τῆς θέσεώς μου μέσα ἀπό τό ποικίλο ἱεραποστολικό καί φιλανθρωπικό μου ἔργο, (περιοδεῖες, προσκυνήματα, περιοδικά, ὁμιλίες, ἑκατοντάδες τηλεοπτικές ἐκπομπές ἐκδηλώσεις, συγκεντρώσεις καί διαμαρτυρίες) γνώρισα καί ἦλθα σέ ἐπαφή μέ χιλιάδες ἀνθρώπους καί πάρα πολλούς μοναχούς, ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς, Νέου καί Παλαιοῦ ἡμερολογίου.

Σᾶς μιλάω εἰλικρινά καί ἐκ βάθους ψυχῆς, ὅτι συνάντησα ἐλάχιστους (μετρημένους ἴσως στά δάκτυλα τῆς μίας χειρός, ἄντε καί τῶν δύο διά νά μήν φανῶ ὑπερβολικός) μοναχούς καί κληρικούς, πού νά ἦταν ἄδολοι καί καθαροί καί νά ὑπηρετούσαν ἀνιδιοτελῶς τόν Κύριόν μας.

Οἱ ὑπόλοιποι ΔΥΣΤΥΧΩΣ στήν συντριπτική τους πλειοψηφία, ἦταν κενόδοξοι, φιλόδοξοι, φιλήδονοι, φίλαυτοι, συμφεροντολόγοι, φιλάργυροι, εἶχον «τήν εὐσέβειαν πρός πορισμόν», ἀδιάφοροι εἰς τά θέματα τῆς Πίστεως ἤ ἀκόμη ἦταν καί ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΕΣ, πολλοί ἐξ αὐτῶν δέν πίστευαν σέ βασικά δόγματα τῆς Πίστεώς μας, ὅπως τήν ἀνάσταση, τήν αἰώνιον ζωήν,  τήν Κόλαση καί τόν Παράδεισον, ἀκόμη καί σέ αὐτόν τόν ἴδιον τόν Θεόν.

Ἀλλά καί τό πλέον φρικτότερον καί φοβερώτατον ἀπ΄ ὅλα, ΚΡΑΤΗΘΕΙΤΕ!!!

Βρῆκα καί συνάντησα κληρικούς (ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς) οἱ ὁποῖοι (ΑΚΟΥΣΟΝ! ΑΚΟΥΣΟΝ!) ἦσαν ΜΑΓΟΙ καί ὄργανα τοῦ Σατανᾶ (ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ!) καί οἱ ὁποῖοι χρησιμοποιοῦσαν τήν ἱερωσύνη διά νά δέσουν, νά καταστρέψουν καί νά ὁδηγήσουν ψυχές -διά τίς ὁποῖες ὁ Χριστός ἀπέθανε- εἰς τήν ἁμαρτίαν, τόν Διάβολον καί τήν αἰώνιον Κόλασιν!

Μάλιστα ἕνας ἐξ αὐτῶν, ὁ δυστυχής καί ταλαίπωρος, εἶναι "ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ" καί Ἡγούμενος σέ πολύ γνωστό Μοναστήρι, καί τόν γνωρίζει ὅλη ἡ Ἑλλάδα!  (Καί φυσικά ἐάν χρειασθεῖ ἤ μέ προκαλέσουν, δέν θά φοβηθῶ νά ἀναφέρω καί συγκεκριμένα στοιχεῖα καί ὀνόματα). 

Ἀπίστευτον; 

Καί ὅμως ἀληθινόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί!

Ποιός θά τό περίμενε, ἀπό ἀνθρώπους πού εἶναι "λειτουργοί τοῦ Ὑψίστου"!

Ἀπό ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀφιερωθεῖ εἰς τόν Θεόν!

Ἀπό ἀνθρώπους πού φόρεσαν τό ράσο καί ὑπηρετοῦν τόν Θεόν!

Καί διά νά μήν φανῶ ἀπίστευτος καί ὑπερβολικός, διά ὅλα αὐτά, ἄν καί ἤδη εἴδαμε τί λέει ἡ Γραφή καί οἱ Ἅγιοί μας, σᾶς καταθέτω ἐνδεικτικά μερικές σύγχρονες μαρτυρίες, καί ἀπό ἄλλους σεβάσμιους καί ἀποδεκτούς ἀπό ὅλους κληρικούς.

ΓΝΩΜΕΣ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ 
ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

α) Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης:

Ἔλεγε ὁ Μακαριστὸς Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης:

«Ὁ Χριστόφορος ὁ Καλύβας, ἕνας ἐπιστήθιος φίλος μου, σπουδαία φυσιογνωμία, ἱστορικὴ φυσιογνωμία, μοῦ ἔλεγε πρὸ ἐτῶν ποὺ συζητούσαμε:

"Αὐγουστῖνε, δὲν κατάλαβες τί θὰ γίνει; Ὁ Σατανᾶς μεταχειρίσθει ὅλα τά μέσα γιὰ νὰ διαλύσει τὴν Ἐκκλησία. Θα μεταχειριστεῖ εἰς τοὺς ἔσχατους καιρούς καί ἕνα τελευταῖο ὅπλο. Θὰ ντύσει παπάδες καὶ δεσποτάδες πρόσωπα τῆς ἐξουσίας του, θὰ τοὺς φορέσει ἐγκόλπια καὶ θὰ τοὺς δώσει πατερίτσες. Καί διά μέσου αὐτῶν τῶν ἀρχιερέων θὰ διαλύσει τὴν Ἐκκλησία"... Ὁ Σατανᾶς θὰ ἐμφανισθεῖ μὲ ράσα, μὲ ἄμφια, μὲ πατερίτσες καὶ μπαστοῦνες!». (http://www.augoustinos-kantiotis.gr)

β) Ὁ μακαριστός Ἡγούμενος π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:

«Πρέπει νὰ εἶναι πιστὸς ἄνθρωπος ὁ ποιμήν, ὄχι πιστὸς μὲ τὴν ἔννοια νὰ πιστεύει, αὐτὸ εἶναι αὐτονόητο. Θὰ μοῦ πεῖτε εἶναι αὐτονόητο... Ἔ! Δὲν εἶναι αὐτονόητο. Ἀγαπητοί μου δὲν εἶναι αὐτονόητο. Μπορεῖ κάποτε νὰ εἰποῦμε, αὐτὸς ὁ ποιμὴν δόξα τῷ Θεῷ πιστεύει. Παράξενα πράγματα... εἶναι τότε ἐὰν δὲν ἐπίστευε, τότε ποιὸν ὑπηρετεῖ;

Καὶ ὅμως σᾶς ξαναλέγω, δὲν ξέρω σὲ ἄλλες ἐποχές, στὴν ἐποχή μας δὲν εἶναι καθόλου αὐτονόητο ὁ ποιμὴν νὰ πιστεύει. Ποῦ νὰ πιστεύει; Στὴν Θεανθρωπίνη Φύση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Νὰ βλέπετε νὰ κάνει τὴν Λειτουργία, παράξενο πράγμα... καὶ ἅμα τοῦ πεῖτε κάτι διὰ τὸ Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ σᾶς πεῖ: «καὶ πιστεύεις ἐσὺ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός;». Κύριε τῶν Δυνάμεων! Τότε ποῖον λειτουργεῖς καὶ ποῖον ὑπηρετεῖς;! Γιατί δὲν πήγαινες νὰ κάνεις μία ἄλλη δουλειὰ ἄνθρωπε! Ποιὸς μὲ τὸ ζόρι σὲ ἔφερε εἰς τὴν Ἱερωσύνη; Ποιός σοῦ εἶπε νὰ γίνεις ποιμήν; Ποιὸς εἶναι ἐκεῖνος πού σοῦ εἶπε, νὰ πάρεις ἐξουσία γιὰ νὰ βάλεις τὴν ψυχή σου βαθύτατα εἰς τὸν Ἄδην καὶ μαζὶ μὲ αὐτὴν νὰ παρασύρεις καὶ ἄλλους πιστούς; Ποιός σοῦ τὸ εἶπε;  Τί βρῆκες στὴν Ἱερωσύνη; Τὸ πένθιμο αὐτὸ ροῦχο; Αὐτὸ εἶναι ἔνδυμα πένθους, τὸ ράσο. Αὐτό σε τράβηξε; Δὲν νομίζω... Τότε γιατί βρέθηκες μέσα στὴν Ἱερωσύνη ἅμα δὲν πιστεύεις; Εἶναι τόσο... κάτι λογικὸ ποὺ θὰ ἔλεγε κανείς, «μὰ εἶναι ἀδιανόητο!». Ἔ, εἴθε νὰ βρίσκονται πιστοί, μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια πιστοί, μέσα στὴν ἱερωσύνη, μέσα στοὺς ποιμένες. Πιστοὶ ποὺ νὰ πιστεύουν στὸ Θεὸ καὶ στὴν Θεανθρωπίνη Φύση τοῦ Χριστοῦ...».  (ΟΜΙΛΙΑ πατρός Ἀθανασίου Μυτιληναίου, Νο 16, στήν Α΄ Πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου - 29/5/1984 - Χρόνος 21: 47- 23:56)

γ) Ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης:

«Γέμισε ἡ Ἐκκλησία μας μέ "γέροντες", οἱ ὁποῖοι καθοδηγοῦν τούς πιστούς καί τούς ὁδηγοῦν στή σωτηρία, ὅπως ἰσχυρίζονται. Συνήθως εἶναι ἱερομόναχοι, ἀλλά καί κοσμικοί ἀρχιμανδρίτες, πού ἔχουν διαβάσει πολλά γιά τούς πραγματικούς Γέροντες καί ἀναμασώντας τούς λόγους τους ἤ διηγούμενοι τά τοῦ βίου τους, δημιουργοῦν ψευδαισθήσεις στούς ἀνυποψίαστους καί ἀποκτοῦν καί οἱ ἴδιοι φήμη ἐναρέτου καί θεοφωτίστου γέροντα, ἐνῶ δέν ἔχουν κανένα ἀπό τά γνωρίσματα τῶν ἁγίων Γερόντων.

Τό ἀποτέλεσμα εἶναι πολλοί ἀδελφοί νά παγιδεύονται στήν ἐπικίνδυνη προσωπολατρία καί ἀντί νά ἀνοίγει ὁ νοῦς τους καί νά προχωροῦν στόν πνευματικό δρόμο τῆς κατά Χριστόν ζωῆς, μένουν προσκολλημένοι σέ μερικά τυπικά πράγματα, ἐξωτερικά καί ἀνούσια, καί καθησυχάζουν τή συνείδησή τους πῶς τάχα προοδεύουν, ἀφοῦ τηροῦν τά ὅσα τούς λένε οἱ "γέροντές" τους. Δυστυχῶς, ὑπάρχουν πολλά παραδείγματα καί δέν πρέπει νά κλείνουμε τά μάτια μας ἐκεῖ πού ἐπιβάλλεται νά τά ἔχουμε ὀρθάνοιχτα.

Οἱ φυσιωμένοι αὐτοί "γέροντες" εἶναι δύσκολο νά συναισθανθοῦν τήν πλάνη τους καί νά ταπεινωθοῦν. Ἡ φιλοδοξία τους εἶναι νά ἔχουν πνευματικά τέκνα, πειθαρχικά, ἄβουλα καί νά συνεργοῦν στό ὅποιο ἔργο τους, εἴτε μοναστηριακό εἶναι αὐτό εἴτε ἐνοριακό. Οἱ ἄνθρωποι πού συνήθως τούς ἀκολουθοῦν δέν εἶναι σέ θέση νά ἀποκαλύψουν την ὑποκρισία τους. Ἔχουν περιορισμένη πληροφόρηση, δέν κάνουν πολλές σκέψεις καί σύρονται ἀπό τόν ἀλάθητο "γέροντά" τους, κάνοντας ὑπακοή καί συγχρόνως διατηροῦν ὅλες τίς κοσμικές και ἁμαρτωλές τους συνήθειες. 

Ἐπικαλοῦνται συχνά τόν "γέροντά" τους, ὅταν συνομιλοῦν μέ ἄλλους ἀδελφούς στήν προσπάθειά τους νά τους πείσουν ὅτι οἱ ὅποιες δικές τους ἀποφάσεις γιά μικρά καί μεγάλα θέματα τῆς προσωπικῆς τους ζωῆς καί ὄχι μόνο, εἶναι ὀρθές και κανένας δέν μπορεῖ νά τίς ἀμφισβητήσει ἤ νά τίς κρίνει ἀρνητικά, ἀφοῦ ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ "γέροντά" τους.

Προφανῶς πρόκειται γιά ἀρρωστημένη εὐσέβεια, ἡ ὁποία πρέπει νά καταπολεμεῖται ἀπό τούς πνευματικούς. Κάποτε πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἄλλο εἶναι ἡ ἀφέλεια καί ἄλλο ἡ ταπείνωση καί ἡ εὐσέβεια. Κινδυνεύουμε μερικές φορές νά δώσουμε ἁρμοδιότητες σέ πονηρούς καί ἀφελεῖς ἀνθρώπους καί νά θεωρήσουμε ὅτι πνευματική ζωή εἶναι αὐτό πού μέ οὐ κατ᾽ ἐπίγνωσιν ζῆλο μᾶς προτείνουν! Ἀλίμονο!...

Οἱ ἀληθινοί Γέροντες εἶναι λίγοι καί κρυμμένοι. Δέν θορυβοῦν και ἀποφεύγουν τήν προβολή. Βοηθοῦν πνευματικά τούς ἀνθρώπους, με τρόπο ἁπλό, χωρίς νά τούς δεσμεύουν καί νά τούς ἐξαναγκάζουν. Προσπαθοῦν νά τούς βάλουν τήν καλή ἀνησυχία, προκειμένου μόνοι τους νά ἐρευνήσουν περισσότερο τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά γευθοῦν τή γλυκύτητα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἀπαρνούμενοι τό κοσμικό φρόνημα καί τίς περιττές μέριμνες, πού ὁδηγοῦν στή ραθυμία. Αὐτοί οἱ Γέροντες πρέπει νά ἀποτελοῦν τό παράδειγμα ὅλων τῶν κληρικῶν. Δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση. Προϋποθέτει καθαρότητα βίου, ἁπλότητα, ταπείνωση καί ἁγνότητα στίς προθέσεις». (Ὀρθόδοξος Τύπος, 9/08/2013)

Δι΄ αὐτό, ἀγαπητοί μου, ὅσοι δέν ἔχετε ἀκόμη φύγει καί ἀπομακρυνθεῖ μακριά ἀπό ὅλους αὐτούς τούς πλανεμένους καί αἱρετικούς ψευτοποιμένας σᾶς ἱκετεύω καί σᾶς ἐκλιπαρῶ:

«ΦΥΓΕΤΕ ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΙΟΥΔΕΣ, ΕΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΩΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΣΑΣ»!!!

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ σέ ποιούς πνευματικούς ἐξομολογεῖσθε καί ἐμπιστεύεσθε τήν σωτηρίαν τῆς ἀθάνατης ψυχῆς σας, διά νά μήν «πᾶτε γιά μαλλί καί βγεῖτε κουρεμένοι» καί διά νά μή τήν πάθετε καί ἐσεῖς σάν τούς «τρεῖς κοκόρους» τοῦ πασίγνωστου ποιήματος τοῦ Γ. Δροσίνη:

«Σάν δέν εἶχε τί νά φάει, μία ἀλεποῦ πονηρεμένη σ’ ἕνα μοναστήρι μόνη γιά καλογριά πηγαίνει. Τρεῖς κοκόροι πού δέν ἔχουν στό κεφάλι λίγη γνώση, τήν πιστεύουνε καί τρέχουν τήν εὐχή της νά τούς δώσει. Μπαίνουν μέσα στό κελλί της τούς ξομολογεῖ ἐκείνη καί κουνεῖ τήν κεφαλή της καί συγχώρεση τούς δίνει. Καί χωρίς νά χάση ὥρα καθώς ἦταν πεινασμένη τούς ἁρπάζει καί εἶναι τώρα καί οἱ τρεῖς συγχωρεμένοι. Καί ἡ ἀλεποῦ τούς κλαίει τούς μοιρολογᾶ καί λέει ἔτσι τήν παθαίνουν ὅσοι ἔχουνε κοκόρου γνώση».

Καί νά μήν ξεχνᾶτε, ὅπως λέει καί ὁ θυμόσοφος λαός μας ὅτι:

«Ὅ,τι λάμπει δέν εἶναι πάντοτε χρυσός». Καί

«Ὅπου ἀκοῦτε γιά πολλά κεράσια νά κρατᾶτε καί μικρό καλάθι»!

Προσοχή μεγάλη λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διατί ὁ Κύριός μας, μᾶς προειδοποίησε γιά ὅλα αὐτά, «ἰδού προείρηκα ὑμῖν» (Ματθ. κδ’,25)  καί δέν θά ἔχουμε καμμία δικαιολογία, ἀλλά θά εἴμαστε ἄξιοι τῆς μοίρας μας.

«Ὑποκριταί, τό μέν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;» (Ματθ. ις’, 3).

Ἀλλά, θά συνεχίσωμεν, πρῶτα ὁ Θεός, αὔριον ἀδελφοί μου... 

Ὁ Κύριος νά σᾶς εὐλογεῖ!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Μέ τήν βοήθεια τοῦ καλοῦ Θεοῦ, ἔπειτα ἀπό 50 ἡμέρες, φθάσαμε εἰς τό τέλος καί αὐτοῦ τοῦ θεάρεστου καί εὐλογημένου ἔργου μας.

Αἰσθανώμασθε βαθείαν τήν ἀνάγκη καί παρόρμηση νά εὐχαριστήσουμε θερμά τόν Πανάγαθον καί Δωρεοδότην Κύριόν μας, ὁ ὁποῖος μᾶς φώτισε νά γράψουμε ὅλα ὅσα διαβάσατε, ἀλλά καί μᾶς ἀξίωσε νά ὁλοκληρώσουμε αὐτή μας τήν ταπεινή προσπάθεια.

Σήμερον, πρῶτα ὁ Θεός, ὁλοκληρώνουμε καί τό 7ον καί τελευταῖον Τμῆμα τοῦ Ε΄ Μέρους, τῆς ὀφειλομένης αὐτῆς ἀπαντήσεώς μας, σὲ ὅλους αὐτούς, τούς ἐμπαθεῖς, φθονερούς, πλανεμένους, αἱρετικούς, καί προσκυνημένους κληρικούς, λαϊκούς, μοναχούς καί λαϊκούς, τοῦ Νέου καί Παλαιοῦ ἡμερολογίου. 

Πιστεύουμε δέ ὅτι, ΑΠΕΔΕΙΞΑΜΕ ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ, (τουλάχιστον σέ ὅλους τούς καλοπροαιρέτους)  ὅτι τελικά ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ἦταν ΑΛΗΘΕΙΑ, ἀπ’ ὅλα ὅσα μᾶς κατηγοροῦσαν καί μᾶς συκοφαντοῦσαν, ὅλοι αὐτοί οἱ "κύριοι", οἱ κατά τά ἄλλα λεγόμενοι "καλοί" καί "πιστοί" Χριστιανοί! (Ὁ Θεός νά τούς ἐλεἠσει!)

Τό πόσοι πίστευσαν ἤ δέν πίστευσαν ὅλα αὐτά πού εἴπαμε καί γράψαμε, τό πόσοι τά δέχθηκαν ἤ ὄχι, τό πόσοι ὠφελήθηκαν ἤ ὄχι, αὐτό δέν τό γνωρίζουμε ἐμεῖς, οὔτε καί εἶναι ἰδικόν μας θέμα, οὔτε καί ἔχει σημασία.

Ὅπως λέγει σχετικά καί ὁ πολύς Χρυσορρήμων Ἰωάννης: 

«Ἐάν δέ μή βούληται, (πιστεύσῃ) οὐδέν παρ΄ἐμέ, ἀλλά παρά τήν οἰκίαν ἀγνωμοσύνην·... Ἐγώ καταβάλλω τά σπέρματα· ἐάν γῆ λιπαρά ἧς δεχομένη τά σπέρματα, καί τόν στάχυν ἀποδίδως· ἐάν δέ ἧς πέτρα ἄγονος, οὐδέν παρ΄ἐμέ· ἐάν τε ἀκούσης, ἐάν τε μή ἀκούσης, οὐ παύσομαί σοι ἐπάδω ὠδήν πνευματικήν, καταντλῶν τά τραύματα, ἵνα μή ἀκούσω κατά τήν ἡμέραν ἐκείνην· "πονηρέ δοῦλε, ἔδει σε καταβαλεῖν τό ἀργύριόν μου ἐπί τούς τραπεζίτας..."». (Ἁγίου Ἰω. Χρυσοστόμου P.G. 50, 703)

Δηλαδή:

«Ἐάν δέν θέλει νά πιστεύσει κάποιος, σέ ὅλα ἐκεῖνα πού τοῦ διδάσκω καί τοῦ λέγω, ἐγώ δέν φταίω τίποτε σέ αὐτό, ἀλλά ὑπεύθυνος εἶναι μόνον ὁ ἴδιος, λόγω τῆς ἀγνωμοσύνης καί τῆς σκληροκαρδίας του... Ἐγώ, ἔχω χρέος, νά καταβάλλω ἁπλῶς τούς σπόρους καί τά σπέρματα καί ἐάν ἡ γῆ εἶναι καλή καί κατάλληλη, τότε θά ἀποδεχθεῖ τά σπέρματα καί θά ἀποδώσει τά στάχυα καί τούς καρπούς. Ἐάν ὅμως ἡ γῆ δέν εἶναι καλή, ἀλλά πετρώδης καί ἄγονος, τότε δέν πρόκειται νά καρποφορήσει. Καί φυσικά, ἐάν ΔΕΝ ΚΑΡΠΟΦΟΡΗΣΕΙ ἐγώ  δέν εὐθύνομαι γι΄αὐτό σέ τίποτα. 

Ἀλλά, παρόλα αὐτά, εἴτε μέ ἀκούσει κάποιος, εἴτε ΔΕΝ μέ ΑΚΟΥΣΕΙ ἐγώ ΔΕΝ θά ΠΑΥΣΩ νά ΟΜΙΛΩ καί νά λέγω ὅλα ὅσα εἶναι πνευματικά καί ὠφέλιμα, προκειμένου νά ὁμολογῶ τήν Ἀλήθεια καί νά θεραπεύω τά τραύματα, διά νά μήν ἀκούσω κατά τήν ἡμέραν ἐκείνην τῆς Κρίσεως τήν φοβερά· "πονηρέ δοῦλε, διατί ἔκρυψες τό ἀργύριόν μου (τόν λόγον μου) καί δέν τό κατέθεσες ἐπί τούς τραπεζίτας (τούς πιστούς); ἐσύ ἔπρεπε νά τό καταθέσεις εἰς τούς τραπεζίτας καί ἀπό κεῖ καί πέρα τό τί θά ἔπραττε ὁ κάθε ἕνας ἀπό αὐτούς, θά ἦτο ἰδικόν του θέμα"...».

Ἐμεῖς λοιπόν, πράξαμε διά ἄλλην μίαν φοράν ἀκόμη τό καθῆκον μας καί ἔχουμε ἥσυχη τήν συνείδησίν μας ἀπέναντι εἰς τόν Θεόν καί εἰς τούς ἀνθρώπους. 

Ἐμεῖς ὡς εἴχαμε χρέος «σπείραμε» διά μίαν τελευταίαν φοράν τόν «σπόρον» τῆς ἀληθείας καί ἀνάλογα πού ἔπεσε καί τί γῆ θά βρεῖ, θά δώσει καί τόν ἀνάλογον καρπόν. 

Ἀλλοίμονον ὅμως σέ ὅλους ἐκείνους πού ἔχουν γῆ (καρδιά) πετρώδη καί ἄγονον, καί δέν ἐπίστευσον.... ἀλλοίμονον.... ὁ Θεός νά τούς ἐλεήσει....

Ἐπιτρέψτε μου ὅμως εἰς τό σημεῖον αὐτό νά σᾶς κάνω ἕνα κρίσιμον ἐρώτημα:

Διατί ἄραγε νά "μπῶ" σέ ὅλη αὐτή τήν διαδικασία, τῆς συγγραφῆς καί ἀπαντήσεως μου αὐτῆς, καθώς καί τοῦ Δημοσίου Διαλόγου, καί μάλιστα λίγο πρίν τήν ἔλευση τοῦ Κυρίου μας, ὅταν πλέον δέν πρόκειται νά ἀλλάξει τίποτε ἐπί τῆς ούσίας, οὔτε σέ ὅτι ἀφορᾶ ὅλους αὐτούς, ἀλλά οὔτε καί σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τήν ταπεινότητά μου καί τήν γνώμην πού ἔχουν ὅλοι διά ἐμέ;

Μήπως πρόκειται νά πείσω (ἤ ἔπεισα) κανέναν ἀπό ὅλους αὐτούς τούς κληρικούς καί μοναχούς τοῦ Νέου καί τοῦ Παλαιοῦ;

ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ!

Μήπως πρόκειται νά ἀνατρέψω τήν ἤδη ἀποκρυσταλλωμένη πιά κοινή γνώμη ἐναντίον μου, ἐδῶ καί πολλά χρόνια καί ἰδιαίτερα μετά τό Πάσχα τοῦ 2018, ὅτι εἶμαι 100% «πλανεμένος, ψευδοπροφήτης, αἱρετικός» καί ἄλλα πολλά;

ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ!

Ἤ μήπως διά νά δικαιωθῶ ἤ νά περισώσω τήν "φήμη" καί τήν ἀξιοπρέπειά μου;

Ποιά "φήμη" καί ποιά ἀξιοπρέπεια (κατ’ ἄνθρωπον καί κατά τόν κόσμον πάντα ὁμιλῶ) ἀφοῦ ὅπως ἤδη ἔχω γράψει πιό πάνω στήν ἀπάντηση μας, ἐδῶ καί πολλά χρόνια ἔχομεν γίνει «θέατρον ἀγγέλοις καί ἄνθρωποις» ἀλλά καί «ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου...»;

Δέν πειράζει!

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν»! ὅπως λέγει καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος.

Ἄλλωστε ὁ Κύριός μας, ρητῶς μᾶς προειδοποίησε ὅτι: 

«Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν...». (Ἰω. ιε΄, 18-20)

Ἀλλά καί ὅτι: «μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ. χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν». (Ματθ. ε΄, 11-12)

Νά εἶστε ἀπόλυτα σίγουροι καί βέβαιοι ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅτι ἐάν ὄντως μέ ἐνδιέφερε καί μέ ἔνοιαζε αὐτή ἡ "φήμη" καί  ἀξιοπρέπειά μου, ἀλλά καί ἡ γνώμη τοῦ κόσμου, καί ἤμουν πράγματι ἀνθρωπάρεσκος, φιλόδοξος, κενόδοξος, ἰδιοτελής καί καιροσκόπος, τότε, δέν θά ἔκανα τίποτε ἀπ΄ὅλα ὅσα ἔχω κάνει, ἀλλά καί θά εἶχα ἤδη, ἐδῶ καί πολλά χρόνια, ἀνασκευάσει καί ἀναθεωρήσει τίς θέσεις αὐτές καί ἀπόψεις μου (ὅπως πράττουν, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, πολλοί ἄλλοι μέσα στήν ἐκκλησία) ὅταν ἔβλεπα ὅτι ὅλοι ἀντιδροῦν καί στρέφονται ἐναντίον μου καί διαπίστωνα ὅτι ζημιωνόμουν ἠθικά, ὑλικά, κλπ. 

Ἐάν λοιπόν, συνέβαινε κάτι τέτοιο, τό πρῶτο πρᾶγμα πού θά ἔκανα θά ἦτο ἤ νά ἀνασκευάσω-διασκεδάσω τά ὅσα ἔλεγα, ἤ νά μεταθέσω τήν χρονολογία, γιά πολλά χρόνια ἤ πολλές δεκαετίες ἀργότερα καί μέχρι τότε «ποιός ζεῖ καί ποιός πεθαίνει» ὅπως λέγει καί ὁ λαός μας καί τότε «οὔτε γάτα οὔτε ζημιά». 

Ἐγώ ὅμως οὔτε τό ἔπραξα, ἀλλά οὔτε καί θά τό πράξω, σύν Θεῷ, ἔναντι οἱουδήποτε κόστους. Διατί λοιπόν νά μένω καί νά ἐπιμένω τόσον πολύ διά τό 2018, ὅταν ΟΛΟΙ μά ΟΛΟΙ εἶναι ἐναντίον μου;

Τόσον ἀφελής καί ἀνόητος, εἶμαι;

Ἀλλά καί ἐάν ἀκόμη τό ἔκανα αὐτό διά νά "δικαιωθῶ", διά νά διασώσω ἤ περισώσω τήν "φήμη" καί τήν ἀξιοπρέπειά μου ἤ διά ἄλλους παρόμοιους λόγους πού μπορεῖ κάποιος νά σκεφθεῖ, τότε διατί αὐτό δέν τό ἔπραξα ἀμέσως ἤ λίγο μετά τήν 25ην Μαρτίου/7η Ἀπριλίου, ἀλλά περίμενα νά περάσουν 7 ὁλόκληροι μῆνες, καί νά φθάσουμε λίγες μόνον ἡμέρες πρίν τό Τέλος, (ὅπως ἡ ταπεινότης τουλάχιστον πιστεύει) ἐάν τελικά οἱ λόγοι δέν ἦταν καθαρά πνευματικοί καί αὐτοί πού ἤδη ἔχω γράψει ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἀπαντήσεώς μου;)

Τί θά εἶχα λοιπόν νά κερδίσω; Τίποτε ἀπολύτως;

Τά συμπεράσματα ὅμως ἰδικά σας. Ὅπως καί οἱ συνέπειες ἄλλωστε! Μήν τό ξεχνᾶτε...

Ἀγαπητοί μου,

Ὅσον ἀπέχει ὁ οὐρανός ἀπό τήν γῆ, ἄλλο τόσον ἀπέχουν οἱ βουλές καί τά σχέδια τῶν ἀνθρώπων ἀπό τίς βουλές καί τά σχέδια τοῦ Θεοῦ:

«οὐ γάρ εἰσιν αἱ βουλαί μου ὥσπερ αἱ βουλαὶ ὑμῶν, οὐδ᾿ ὥσπερ αἱ ὁδοὶ ὑμῶν αἱ ὁδοί μου, λέγει Κύριος. ἀλλ᾿ ὡς ἀπέχει ὁ οὐρανὸς ἀπὸ τῆς γῆς, οὕτως ἀπέχει ἡ ὁδός μου ἀπὸ τῶν ὁδῶν ὑμῶν καὶ τὰ διανοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς διανοίας μου». (Ἠσαίας νε΄,8-9)

Ἐξ ἄλλου, ὅπως λέγει χαρακτηριστικά καί ὁ πολύ μεγάλος μας Ἀπόστολος: 

«ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ! τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου; ἢ τίς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;» (Ρωμ. ια΄, 33-34)

Ὅταν ΣΥΝΤΟΜΑ ἀγαπητοί μου, τήν ὥρα τῆς Κρίσεως ὁ Θεός θά μᾶς ἀποκαλύπτει ὅλα τά σχέδια Του, πού πάντοτε κριτήριο εἶχαν καί ἔχουν τήν ΑΓΑΠΗ Του καί τήν Σωτηρία ΟΛΩΝ τῶν ἀνθρώπων, τότε θά καταλάβουμε καί θά ἀντιληφθοῦμε πολλά ἀπό αὐτά πού δέν μπορούσαμε νά δοῦμε καί νά καταλάβουμε, λόγῳ τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν μας, ἀλλά καί τῆς ἄγνοιας, τῆς πλάνης καί τοῦ σκότους μας...

Ἐπειδή ὅμως, ὅ,τι καί ἐάν πῶ καί ὅ,τι καί ἐάν γράψω, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ νά ἀλλάξει τίποτε σέ ὅλους αὐτούς, τούς ΤΥΦΛΟΥΣ καί  ΠΕΠΩΡΩΜΕΝΟΥΣ, ἀφοῦ ἐδῶ καί πολλά χρόνια, ἔχουν ΗΔΗ ἀποστρέψει τό πρόσωπόν τους ἀπό τήν Ἀλήθεια (ὅπως ἄλλωστε καί οἱ τότε ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς εἰς τήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ) καί εἶναι τοῦ δόγματος «οὐ μέ πείσης κἄν μέ πείσης» ὅπως ἄλλωστε ἀποδείχθηκε ὅλα αὐτά τά χρόνια πού τόσα εἶπα καί ἔγραψα, ἀπαντῶντας μάλιστα καί σέ ὅλα τά δῆθεν ἐπιχειρήματα καί τίς ἐνστάσεις τους, χωρίς ποτέ νά ἀνταπαντήσει κανείς σέ ΤΙΠΟΤΑ ἀπ΄ ὅσα ἔχω πεῖ καί γράψει, ΣΤΑΜΑΤΩ ΕΔΩ, παρόλο πού θά μποροῦσα νά πῶ καί νά γράψω πάρα μά πάρα πολλά, πιστέψτε με!

Δέν θέλω ὅμως νά χάσω καί ἄλλο πολύτιμο χρόνο ἀπό τά πνευματικά μου καθήκοντα καί τήν μεγάλη προετοιμασία μου, ἰδαίτερα τώρα πού θά ξεκινήσει ἡ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΗΣΤΕΙΑ τῶν Χριστουγέννων...

Ὅσοι ἔχετε ἀκόμη λίγο πνεῦμα ἤ χάρη Θεοῦ θά καταλάβετε. Οἱ ὑπόλοιποι πεῖτε καί γρᾶψτε ὅ,τι θέλετε. Ἔχετε βγάλει ἄλλωστε ὅλα αὐτά τά χρόνια καί εἰδικώτερα μετά τήν 25ην Μαρτίου 2018 τόσο φαρμάκι καί τόσο δηλητήριο ἐναντίον μου (*)  πού ὅ,τι ἄλλο ἀκόμη ἐάν πεῖτε ἤ προσθέσετε ΔΕΝ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ. Καλό θά μοῦ κάνετε. Μισθό μοῦ δίνετε. Μέ βοηθᾶτε νά σβήσω τίς ἁμαρτίες μου, πού ὄντως ἦταν καί εἶναι πολλές. Εἰλικρινά, σᾶς συγχωρῶ, ἀλλά καί σᾶς εὐχαριστῶ δι΄ αὐτό.

Ἄς πᾶμε ὅμως εἰς τήν 5ην καί τελευταίαν θέσιν καί δήλωσίν μας

5η
Θέσις καί Δήλωσίς μας

ΚΑΛΩ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ ΜΟΥΛΑΤΣΙΩΤΗΝ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΩΚΙΔΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΕΣΠΕΥΣΕ «ΑΓΑΛΛΟΜΕΝΩ ΠΟΔΙ» ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΕΙ ΜΕ ΦΟΒΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ, ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΒΕΒΑΙΩΣ "ΕΞ ΙΔΙΩΝ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ".

Τέλος δέ, ἄν παρόλα τά ἀνωτέρω πού εἶπα καί ἔγραψα, (διά τά ὁποῖα καί ἀφιέρωσα μάλιστα πάρα πολύ καί πολύτιμον χρόνον, ὅπως εὔκολα μπορεῖ κάποιος νά καταλάβει, ἰδιαίτερα ἐάν ἀσχολεῖται μέ συγγραφή) ὑπάρχει κάποιος κληρικός, μοναχός ἤ ἄλλος ΕΠΙΣΗΜΟΣ σοβαρός φορέας, ἤ ἀκόμη καί αὐτή ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Νέου καί Παλαιοῦ Ἡμερολογίου) πού συνεχίζει νά νομίζει ἤ νά πιστεύει ὅτι «ἔχω πέσει ἔξω» ἤ ὅτι «ἔχω πλανηθεῖ», ὅπως φαρδειά πλατιά καί «ἐλαφρᾶ τῇ καρδίᾳ» ἔσπευσε ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ὁ πάλαι ποτέ "φίλος" καί "ἀδελφός" καί "συναγωνιστής" Νεκτάριος Μουλατσιώτης, (Ἀρχιμανδρίτης, Ἡγούμενος, Γέροντας, Πρωτοσύγκελλος, ἀλλά καί  προαλειφόμενος Δεσπότης) ὁ ὁποῖος μάλιστα, ὅπως ἤδη εἴδαμε ἀπεφάνθει ὅτι «εἶμαι ψευδοπροφήτης καί ὅτι μέ καθοδηγοῦν οἱ Δαίμονες», (**) τότε ἀκόμη καί ΤΩΡΑ τούς περιμένω νά μέ καλέσουν σέ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ, (ἡ πρόσκλησις βέβαια αὐτή ἔχει γίνει ἀπό τίς 8 Ὀκτωβρίου καί άκόμη περιμένω κάποιος πού νά ἔχει ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ νά μέ καλέσει) διά νά δοῦμε ποιός ἤ ποιοί εἶναι τελικά αὐτοί πού ἔχουν πέσει ἔξω ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ, ἀλλά καί ποιός ἤ ποιοί εἶναι οἱ πραγματικά πλάνοι καί αἱρετικοί, πού τούς πληροφοροῦν καί καθοδηγοῦν οἱ Δαίμονες, ὁ Βεελζεβούλ, ἀλλά καί τά ὄργανά του. 

Μόνον πού ἡ Πρόσκλησις μου αὐτή διά Δημόσιον Διάλογον, πού ἐν δυνάμει καί θεωρητικά (***)  ἴσχυε, ὅπως ἤδη ἔχω γράψει τό ΑΡΓΟΤΕΡΟΝ μέχρι τέλους τοῦ ἔτους 2018, τελικά θά ἰσχύσει γιά ἄλλες ἀκόμη δέκα (10) ἡμέρες, μέχρι τῆς 28 Νοεμβρίου, πού θά ξεκινήσει ἡ Νηστεία τῶν Χριστουγέννων μέ τό Παλαιόν Ἑορτολόγιον. 

Καί αὐτό διατί κυρίως δέν θέλω, ἀλλά  οὔτε καί ἐπιθυμῶ νά χάσω ἄλλον πολύτιμον χρόνον ἀπό τήν πνευματική μου προετοιμασίαν, ἀσχολούμενος μέ ὅλους αὐτούς τούς φθονερούς, τούς ἐμπαθεῖς καί πωρωμένους ἀνθρώπους. Ἄλλωστε ἀρκετά ἀσχολήθηκα μαζί τους καί πολύ σημασία τούς ἔδωσα...

Ὅποιος θέλει καί ἐπιθυμεῖ λοιπόν, ἔχει ἄλλες 10 ὁλόκληρες ἡμέρες, διά νά ἀποδεχθεῖ τήν πρόσκλησή μου. Ἐάν βέβαια ἐνδιαφέρεται καί θέλει πραγματικά, ἀφοῦ ὅπως λέγει καί ὁ σοφός λαός μας «ὅποιος δέν θέλει νά ζυμώσει 10 μέρες κοσκινίζει...».

Ἄλλωστε ἐπί τῆς οὐσίας, δέν ἀλλάζει τίποτε, ἀφοῦ ὅποιος ἤθελε καί ἐνδιαφερόταν πραγματικά ὅλα αὐτά τά χρόνια, ἀλλά καί τελευταία, ἐδῶ καί δύο μῆνες πού εἶχα κάνει ΔΗΜΟΣΙΑ αὐτή τήν Πρόσκλησή μου, θά εἶχε ἤδη δεχθεῖ.

Ἀπ’ ὅτι εἴδατε ὅμως ΚΑΝΕΝΑΣ μέχρι καί σήμερα (19 /11/18) δέν ΤΟΛΜΗΣΕ νά δεχθεῖ. Τό διατί ΟΛΟΙ νομίζω (οἱ καλοπροαίρετοι καί ὑγιῶς σκεπτόμενοι) τό καταλαβαίνετε εὐκόλως...

Εὔχομαι εἰλικρινά ὁ Θεός νά τούς ἐλεήσει καί νά τούς συγχωρήσει ὅλους καί τελευταῖα καί ἐμένα τόν πολύ ἁμαρτωλόν καί ἀνάξιον, ἀλλά πιστόν καί Ὀρθόδοξον δοῦλον Του.

 Ὀ Θεός νά γίνει ἵλεως σέ ὅλους μας. ΑΜΗΝ!

____________

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ: 

(*)

Ἐν ὀνόματι βέβαια πάντοτε τῆς ἀγάπης τῆς φιλαδελφείας καί τῆς σωτηρίας μου ἐννοεῖται... Ἀλήθεια!  Ὑπῆρξε πότε κανείς ἀπό ὅλους ἐσᾶς καί ὄχι μόνον, ὅλα αὐτά τά 30 χρόνια, πού νά εἶπε ἤ νά ἔγραψε κάτι καλό καί ἐπαινετικό διά τήν ἐλαχιστότητά μου, ἐν ἀντιθέσει μέ ἐμένα πού τό ἔπραξα ἀμἐτρητες φορές καί μάλιστα δημοσίως, ὄχι μόνον διά φίλους καί ἀδελφούς, ἀλλά ἀκόμη καί διά ἐχθρούς καί ἀγνώστους;

(**)  

Βέβαια, ἤδη ἔχουμε ἀπαντήσει κατάλληλα, εἰς τόν Ἀρχιμανδρίτην Νεκτάριον Μουλατσιώτη, ἀλλά ἡ πλήρης καί ἀποστομωτική ἀπάντησή μας, εἰς τόν ἐν λόγῳ Ἀρχιμανδρίτην, μιᾶς καί μέχρι σήμερα (19/11/18) ΔΕΝ ἔχει ἀποδεχθεῖ τήν πρόσκλησή μας, διά δημόσιον διάλογον, θά δοθεῖ, πρῶτα ὁ Θεός, τίς ἀμέσως ἑπόμενες ἡμέρες καί τότε ἐάν θέλει, ὁ λαλίστατος κατά τά ἄλλα καί πολυμήχανος Ἀρχιμανδρίτης, ἄς μήν ἀπαντήσει, «κακό τοῦ κεφαλιοῦ του»... 

Βέβαια καί νά ἀπαντήσει καί πάλιν «κακό τοῦ κεφαλιοῦ του», ὁπότε δι΄αύτόν εἶναι «μπρός γκρεμός καί πίσω ρέμα» καί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι εἶναι «στενά πανταχόθεν» διά τόν καϋμένον... 

Δέν φταίει ὅμως ἡ ταπεινότης μου δι΄αὐτό. 

Ἐκεῖνος μέ κατηγορεῖ καί μέ συκοφαντεῖ χρόνια τώρα καί μάλιστα δημοσίως, μέ ἀποκορύφωμα τό Πάσχα τοῦ ’18 χωρίς ΠΟΤΕ ἐγώ νά πῶ τό παραμικρόν δι΄αὐτόν (παρόλον πού θά ἠμποροῦσα νά πῶ πάρα πολλά, καί ἀναφέρομαι πάντα μόνον διά τά θέματα τά πνευματικά, διότι τά ὑπόλοιπα οὔτε μέ ἐνδιαφέρουν οὔτε καί μέ ἐνδιέφερον ποτέ, ὄχι μόνον διά τόν συγκεκριμένον, ἀλλά οὔτε καί διά κανέναν ἄλλον, ἐκτός τοῦ ἑαυτοῦ μου) μέχρι καί σήμερα ἐν ἔτει 2018 καί ἐγώ πλέον δέν δύναμαι νά σιωπήσω ἄλλο, ἀλλά ἀναγκάζομαι νά ἀμυνθῶ μέ αὐτή τήν ἀπάντησήν μου, πρός χάριν βεβαίως τῆς Ἀληθείας. Διότι, «φίλος ὁ Πλάτων, φιλτάτη ὅμως ἡ Ἀλήθεια»!

Πάντως ἡ ὅλη ΣΙΩΠΗ καί συμπεριφορά του εἶναι πράγματι πολύ ἀνησυχητική σέ βαθμό πού νά δημιουργεῖ πολλά ἐρωτηματικά καί πού πολλοί νά διερωτοῦνται: 

- «ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Η ΟΛΗ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΜΟΥΛΑΤΣΙΩΤΗ»;

- «Γιατί δέν θέλει νά κάνει δημόσιο διάλογο μαζί μέ τόν πατέρα Μάξιμον»;

- «Τί ΦΟΒΑΤΑΙ»;

- «Πῶς εἶναι δυνατόν μέ ὅσα τοῦ γράφει ὁ πατήρ Μάξιμος, νά μήν ἀπαντᾶ»;

 Ἄλλοι πάλιν δέν παύουν γιά νά διασκεδάσουν τό ὅλον θέμα (κακῶς βέβαια) νά λένε μέ εὔθυμο τόνο, διά τόν ἀνωτέρω ἀρχιμανδρίτην, ἐπειδή ΔΕΝ ἀπαντᾶ: 

«Μήν τόν εἴδατε πουθενά τόν Παναγῆ τόν Λεβέντη»! 

(***)  

Λέγω ἐν δυνάμει καί θεωρητικά διότι ὅπως ἔχω τονίσει ἐπανειλημμένως ἡ Δευτέρα Παρουσία θά γίνει τό ἀργότερον μέχρι τό τέλος τοῦ 2018. Κανείς ὅμως δέν ξέρει πότε ἀκριβῶς θά γίνει μέσα εἰς τό 2018. Θά μποροῦσε παράδειγμα νά εἶχε γίνει πρίν δύο μῆνες, ὅταν πρωτοξεκίνησα νά γράφω αὐτή μου τήν ἀπάντηση, ἤ πρίν ἕνα μῆνα, ἤ πρίν 15 ἡμέρες ἤ νά γίνει στίς ἀμέσως ἑπόμενες ἡμέρες, ἤ στίς ἀρχές τοῦ Δεκεμβρίου, ὁπότε νά μήν προλάβουμε νά φθάσουμε μέχρι τό τέλος τοῦ 2018. Μπορεῖ ὅμως καί νά προλάβουμε. Ποιός ξέρει;...

ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ

Η ΣΥΜΜΑΧΙΑ
ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ-ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ

Τέλος, ὡς ἐπίμετρον, θά ἤθελα νά καταθέσω ἀκόμη ὅτι, δέν εἶναι καθόλου μά καθόλου τυχαῖον καί συμπτωματικόν, -διά τήν ταπεινότητά μου- τό ὅτι ΟΛΟΙ ἐσεῖς, οἱ πάσης φύσεως πλανεμένοι, σχισματικοί, αἱρετικοί καί παναιρετικοί κληρικοί-μοναχοί-λαϊκοί Νέου καί Παλαιοῦ Ἡμερολογίου συσπειρωθήκατε καί ταχθήκατε ὁμοθυμαδόν ἐναντίον μου καί μέ κατηγορεῖτε-συκοφαντεῖτε «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ».

Καί μάλιστα ὅταν ὅλοι ἐσεῖς οὐδέποτε ἀσχοληθήκατε σοβαρά μέ τό θέμα, οὔτε μελετήσατε ἤ ἔστω διαβάσετε ΠΟΤΕ τά ὅσα ἔχω γράψει, ἀλλά οὔτε καί μπόρεσε ΠΟΤΕ κανείς ἀπό ἐσᾶς, μέχρι σήμερα, ὅλα αὐτά τά χρόνια (12 συνολικά)  νά ἀναιρέσει, οὔτε μία σελίδα ἀπό ὅσα ἔχω γράψει.

Τοῦτο, εἶναι ἄλλη μία ἀκόμη ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ τουλάχιστον διά ἐμέ (ὄχι ὅτι εἶχα καμμία ἀμφιβολία, ἀλλά λέμε τώρα) ὅτι πράγματι ἔχω δίκαιο καί δέν ἔπεσα ἔξω. Διότι ἐάν πράγματι εἶχα πλανηθεῖ καί εἶχα ἀστοχήσει εἰς τά τῆς Πίστεως, τότε νά εἶστε βέβαιοι ὅτι ὁ Διάβολος δέν θά ἐνοχλεῖτο καθόλου οὔτε καί θά μέ ἐπείραζε εἰς τό ἐλάχιστον, ἀφοῦ θά ἐξυπηρετοῦσα τά σχέδιά του καί θά ἤμουν (ἑκούσια ἤ ἀκούσια) ἰδικός του. (ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ!)

Ἀντιθέτως μάλιστα!

Ὄχι μόνον δέν θά μέ ἐδίωκε καί δέν θά μέ πολεμοῦσε, ἀλλά καί θά μέ βοηθοῦσε, θά μέ στήριζε, θά μέ διαφήμιζε, θά μέ προωθοῦσε παντοιοτρόπως, ὥστε νά παρασύρρω καί ἄλλους εἰς τήν πλάνη μου καί στήν ἁπώλεια, (δηλαδή σέ αὐτόν) ὅπως βλέπουμε νά συμβαίνει σέ παρόμοιες καταστάσεις διαφόρων ἄλλων πλανεμένων καί αἱρετικῶν, (συγχρόνων ἀλλά καί παλαιοτέρων) καθώς καί ἄλλων ὀργάνων του, ὅπου οὔτε τούς ἐνοχλεῖ, οὔτε τούς πειράζει, οὔτε τούς πολεμεῖ, ἀλλά καί οὔτε ἀφήνει νά τούς ἀγγίξει ΚΑΝΕΙΣ!

Μόνον ἕνα ἀπό τά πολλά θά σᾶς εἰπῶ καί ὅσοι ἔχετε ἀκόμη σῶας τά φρένας ἤ ἔστω καί λίγο μυαλό θά καταλάβετε.

Ἐξ ἀντικειμένου καί κατά κοινή παραδοχή ἡ ταπεινότης μου, ἐτύγχανε νά ἦτο, μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ, ὁ πλέον γνωστός καί διάσημος Μοναχός, εἰς τό Πανελλήνιον καί ὄχι μόνον, γιά δύο περίπου δεκαετίες (ἀπό τό 1990-2010) λόγω τοῦ ὅτι ΟΛΑ ἀνεξαιρέτως τά Κανάλια καί ΟΛΟΙ ἀνεξαιρέτως οἱ Δημοσιογράφοι πάρα πολύ συχνά μέ προσκαλοῦσαν εἰς τίς ἐκπομπές τους, προκειμένου νά ἔχουν μεγάλη τηλεθέαση, ὅπως οἱ ἴδιοι καί προσωπικά, ἀλλά καί δημόσια ὁμολογοῦσαν. (Αὐτό καθ΄ἑαυτόν ἄλλωστε τό γεγονός ὅτι δηλαδή μέ καλοῦσαν σχεδόν καθημερινά, τί ἄλλο δήλωνε ἤ τί ἄλλο θά μποροῦσε νά σημαίνει;)

Ξαφνικά, ἀπό τό 2008  (ἕνα χρόνο μετά τήν ἔκδοση καί κυκλοφορία τοῦ βιβλίου μου «Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΗΛΘΕΝ») μέχρι καί σήμερα ἐν ἔτει 2018 ἔπαψαν ΟΛΟΙ μαζί ταυτόχρονα νά μέ προσκαλοῦν καί νά ἔχουν ἐπαφές μαζί μου καί ἔκτοτε ΔΕΝ μέ ξανακάλεσε ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ, ἐάν ἐξαιρέσουμε ἕνα-δυό περιπτώσεις σέ κάποια μικρά κανάλια!

Διατί ἄραγε; Δέν σᾶς προβληματίζει αὐτό; Δέν σᾶς δημιουργεῖ κάποια ἐρωτηματικά;

Ποιός ὁ λόγος νά μέ σταματήσει, (ὁ Σατανᾶς) ἐάν ἤμουν πλανεμένος καί ἐάν πράγματι ἤμουν ἰδικός του;

Ἀντιθέτως μάλιστα «χαρᾶς εὐαγγέλια» ἔπρεπε νά τρίβει τά χέρια του ἀπό χαρά καί ἱκανοποίηση, ἀφοῦ θά γινόμουν αἰτία -ἐάν συνέχιζα νά εἶμαι τόσο συχνά εἰς τήν τηλεόραση-  νά παρασύρω καί ἄλλους πολλούς εἰς τήν πλάνη καί τήν αἱρεσή μου, σύμφωνα μέ τά ὅσα λέγουν καί ἰσχυρίζονται φυσικά ὅλοι αὐτοί οἱ συκοφάντες μου.

Ἀλλά καί κάτι ἀκόμη σχετικό.

Ἀφοῦ εἶμαι "πλανεμένος καί αἱρετικός", (σύμφωνα μέ τά ὅσα λέγουν καί ἰσχυρίζονται ὅλοι οἱ συκοφάντες μου) καί ἀφοῦ εἶχα τόση προβολή ἀπό τά ΜΜΕ καί ἀφοῦ εἶχα τόση ἐπιρροή εἰς τόν κόσμο, ἀλλά καί τούς πιστούς, τότε διατί ΔΕΝ πίστεψε «ΚΑΝΕΙΣ» σέ αὐτήν μου τήν πλάνη καί αἵρεση;

-Ποιός Δεσπότης (Νέου καί Παλαιοῦ) πίστεψε;

ΚΑΝΕΙΣ!

-Ποιός ἱερέας (Νέου καί Παλαιοῦ) πίστεψε;

ΚΑΝΕΙΣ!

-Ποιός ἱερομόναχος (Νέου καί Παλαιοῦ) πίστεψε;

ΚΑΝΕΙΣ!

-Ποιός μοναχός (Νέου καί Παλαιοῦ) πίστεψε;

ΚΑΝΕΙΣ!

-Ποιά μοναχή (Νέου καί Παλαιοῦ) πίστεψε;

ΚΑΜΜΙΑ!

-Ποιός θεολόγος (Νέου καί Παλαιοῦ) πίστεψε;

ΚΑΝΕΙΣ!

-Ποιός λαϊκός (Νέου καί Παλαιοῦ) πίστεψε;

ΚΑΝΕΙΣ!  (Ἐκτός φυσικά ἀπό τό «λεῖμμα» τούς ὀλίγους ἐκείνους πιστούς πού ἦταν ἤδη κοντά μου καί εἶχαν ἤδη πιστεύσει εὐθύς ἐξ ἀρχῆς ὅταν τούς ἀνακοίνωσα καί δημοσιοποίησα τό ὅλον θέμα)

-Ποιά «ἐκκλησία» γενικότερα (Νέου καί Παλαιοῦ ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος) πίστεψε; 

ΚΑΜΜΙΑ!

Τί περίεργον ἀλλά καί τί πρωτότυπον!

Ὁ Διάβολος (θεωρητικά καί ὑποθετικά μιλᾶμε πάντα) καταφέρνει νά μέ «πλανήσει» ἐνῶ εἶμαι ἤδη πασίγνωστος καί διάσημος (συγχωρῆστε μου τίς λέξεις, δέν ὁμιλῶ μέ πνεῦμα ὑπερηφανείας οὔτε καί μέ διάθεση κενόδοξη καί ἐγωϊστική, ἀλλά ἀναγκάζομαι νά γράψω τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, προκειμένου νά ἐξάρω καί νά τονίσω κάποιες ἀλήθειες καί πραγματικότητες, ὤστε να γίνουν τά πράγματα πιό κατανοητά ἀπ΄ ὅλους) μέ σκοπόν φυσικά νά μέ «ἐκμεταλευθεῖ»  καί νά συμπαρασύρει μαζί μέ ἐμένα καί ἄλλους πολλούς εἰς αὐτήν τήν πλάνην. Καί τελικά ὄχι μόνον δέν πιστεύει ΚΑΝΕΝΑΣ, ἀλλά ταυτόχρονα ἐπεμβαίνει (ἤ μήπως ἔχει κανείς ἀντίρρηση ὅτι δέν εἶναι ἰδικά του ὅλα αὐτά τά ΜΜΕ;) καί μέ «κόβει» μαχαίρι ἀπό ΟΛΑ τά κανάλια καί ΟΛΕΣ τίς ἐκπομπές!

Τί φοβερή σύλληψη!

Τί καταπληκτικόν σχέδιον!

Τί σπουδαῖον ἀποτέλεσμα!

Ἔχετε ξαναδεῖ ἤ ξανακούσει ἐσεῖς ἀνά τούς αἰῶνας κανέναν ἀρχηγόν πλάνης καί αἱρέσεως, πού δέν εἶχε μεγάλο ἤ ἔστω καί μικρό ρεῦμα καί δέν τόν ἀκολουθοῦσαν τουλάχιστον δεκάδες καί ἑκατοντάδες ἄν ὄχι χιλιάδες κληρικοί καί μοναχοί, καθώς καί ἀμέτρητο πλῆθος πιστῶν καί ὀπαδῶν;

Βρεῖτε μου ΕΝΑΝ  τέτοιον ἤ κάποια ἀνάλογη καί ἀντίστοιχη περίπτωση.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ!!!

Πόσο μυαλό χρειάζεται ἀγαπητοί μου νά ἔχει κάποιος διά νά μπορέσει νά καταλάβει τα αὐτονόητα καί τήν ἀλήθεια διά τό ὅλον θέμα καί ὅτι ἐάν ἤμουν πράγματι πλανεμένος καί αἱρετικός ὁ Σατανᾶς δέν θά μέ πείραζε καθόλου, οὔτε θά μέ ἐδίωκε, οὔτε θά μέ πολεμοῦσε, οὔτε θά ξεσήκωνε ἐναντίον μου ὅλα τά ὄργανά του ἐντός καί ἐκτός «ἐκκλησίας» (Νέου καί Παλαιοῦ) οὔτε θά ἐφρύαττε τόσον πολύ, οὔτε θά ξεσήκωνε ἐναντίον μου «λυτούς καί δεμένους», «θεούς καί δαίμονες»  προκειμένου νά μέ κτυπήσει, νά μέ συκοφαντήσει, να μέ διασύρει καί νά μέ παρουσιάσει ἀναξιόπιστο, πλανεμένο, ψευδοπροφήτη, αἱρετικό καί ἄλλα πολλά σχετικά κοσμητικά;  

Ἔτσι λοιπόν, (ἐπανέρχομαι) διά τήν ταπεινότητά μου, δέν εἶναι καθόλου μά καθόλου τυχαῖον καί συμπτωματικόν,  τό ὅτι ΟΛΟΙ ἐσεῖς, οἱ πάσης φύσεως πλανεμένοι, σχισματικοί, αἱρετικοί καί παναιρετικοί κληρικοί-μοναχοί-λαϊκοί Νέου καί Παλαιοῦ Ἡμερολογίου συσπειρωθήκατε καί ταχθήκατε ὁμοθυμαδόν ἐναντίον μου καί μέ κατηγορεῖτε-συκοφαντεῖτε «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ».

Ἀλλά τοῦτο, εἶναι ἄλλη μία ἀκόμη ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ, ὅτι πράγματι ἔχω τήν ΑΛΗΘΕΙΑ καί βαδίζω ὀρθά.

Τό ἀντίθετο μάλιστα, θά ἦταν πού περίεργο καί θά μέ ἔβαζε πράγματι σέ σκέψεις καί ἀνησυχία. Τό ἐάν ὅλοι αὐτοί οἱ πάσης φύσεως πλανεμένοι, σχισματικοί, αἱρετικοί καί παναιρετικοί κληρικοί-μοναχοί-λαϊκοί Νέου καί Παλαιοῦ Ἡμερολογίου, συμφωνούσαν μαζί μου, «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ»,  μέ ἀποδεχόντουσαν, μέ τιμοῦσαν καί μέ ὑποστήριζαν. Διότι  ὅταν βλέπεις νά λένε καλά λόγια γιά σένα, νά σέ ἐπευφημοῦν, νά σέ κολακεύουν καί νά συμφωνοῦν μαζί σου, οἱ ἐχθροί τῆς Πίστεως μας, τότε σίγουρα εἶσαι σέ λάθος δρόμο καί «κάτι» δέν πάει καλά μέ σένα!

Ὅπως λέει καί ὁ σοφός Μένανδρος: «λόγον παρ’ ἐχθροῦ, μή ποθ΄ ἡγήσῃ φίλον». 

Δηλαδή, ὁ λόγος πού προέρχεται ἀπό τόν ἐχθρόν σου νά τόν προσέχεις πολύ καί ποτέ σου νά μήν τόν θεωρήσεις καλό καί φιλικό... 

Κάπου ἐδῶ ὅμως, ἀγαπητοί μου καί εὐσεβεῖς μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά σταματήσω καί νά ἀφήσω τελικά  τήν... «πέννα». 

Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ ὅλους σας, πού κάνατε ὅλον αὐτό τόν μεγάλον κόπον νά διαβάσετε ὅλα ὅσα ἔγραψα, ἀλλά καί εἴχατε τήν ὑπομονή νά περιμένετε 50 ὁλόκληρες ἡμέρες, μέχρι νά ὁλοκληρώσω αὐτή μου τήν ἀπάντηση καί συγγραφή καί εὔχομαι ὁλόψυχα ὁ Θεός νά σᾶς τό ἀνταποδώσει πολλαπλάσια.

Εὐχαριστῶ θερμά καί τούς λίαν ἀγαπητούς καί ἐκλεκτούς μου συνεργάτες (ὧν ὁ Κύριος γνωρίζει τά ὀνόματά τους καί θά ἀποδώσει τόν μισθόν τους ἐν ἡμέρα Κρίσεως) διά τήν ὅλην οὐσιαστικήν καί σημαντικήν βοήθειά τους. 

Ζητάω συγγνώμη, διά ὅλα τά τυχόν λάθη πού θά συναντήσετε σέ ὅλες αὐτές τίς ἀναρτήσεις μου, ἀλλά ὅπως καταλαβαίνετε, ἀφενός προεῖχε ἡ οὐσία τοῦ ὅλου θέματος καί ἀφετέρου δέν ὑπῆρχε ὁ ἀπαιτούμενος καί ἀπαραίτητος χρόνος, διά συστηματικές καί ὁλοκληρωμένες διορθώσεις.

Ἀκόμη θά ἤθελα νά σᾶς ζητήσω καί δύο χάρες. Μία μεγάλη καί μία μικρή. Ἡ πρώτη ἀπευθύνεται σέ ὅλους ἐσᾶς τούς ἀληθινά ἐν Χριστῷ ἀδελφούς μου, οἱ ὁποῖοι ἔχετε ἀποτειχισθεῖ ἀπό ὅλους τούς πάσης φύσεως αἱρετικούς καί εἶναι νά μήν μέ ξεχνᾶτε εἰς τάς προσευχάς σας. Καί ἡ δεύτερη, εἶναι μία παράκληση πρός πάντας, ὅσοι θέλουν καί ἐπιθυμοῦν, νά μοῦ ἀποστείλουν ἕνα ἠλεκτρονικό μήνυμα (μικρό ἤ μεγάλο, ἐπώνυμα ἤ ἀνώνυμα ἤ μέ ψευδώνυμον δέν ἔχει σημασία) διά τό ἐάν διάβασαν τό συγκεκριμένον αὐτό ἄρθρον, ἀλλά καί τί ἀπεκόμισαν ἀπ΄ ὅλα αὐτά πού ἔγραψα. Διά ἐμένα αὐτό θά ἦτο πολύ σημαντικόν. Ὅσοι ἀπό ἐσᾶς θέλετε, κάντε το, ὡς ἕνα μικρόν «ἀντίδωρον» τοῦ ὅλου κόπου μου. 

Καί τέλος, ὅσοι ἀπό ἐσᾶς ὠφεληθήκατε εἰς τό ἐλάχιστον πεῖτε ἕνα «ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ» διά ὅσους ἐκοπίασαν διά αὐτήν τήν ταπεινήν ἐργασίαν. 

Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ ἐκ τῶν προτέρων!

Ὁ Κύριός μας νά σᾶς εὐλογεῖ ὅλους σας ἀδελφοί μου!

Ἔρρωσθε ἐν Κυρίῳ!

«Πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων». (Ἰακ. α΄,17)

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ!!!

----------------------

(*)

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΘΕΣΕΙΣ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΣ:

1) Ο,ΤΙ ΕΧΩ ΕΙΠΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΨΕΙ ΙΣΧΥΟΥΝ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΞΩ. ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΛΟΓΟΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ.

2) ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΟΜΙΛΩ ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΦΥΣΙΚΑ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ ΝΑ ΦΥΓΩ ΚΑΙ ΝΑ «ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ» ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ.

3) ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΩ ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ, ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ Η ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ. ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΦΟΒΙΣΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΒΡΕΙΣ ΤΟΥΣ. ΕΞ ΑΛΛΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΜΕΤΡΙΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ.

4) Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΕΙΣ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΕΤΟΣ 2018, ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΑ ΚΑΙ ΕΓΡΑΦΑ ΑΠΟ ΤΟ 2006. ΤΟ ΟΤΙ ΔΕ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΙΛΕΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΕΞΩ, ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΛΑΝΗΘΕΙ, ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ, ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΕ  ΑΛΛΟ ΣΧΕΤΙΚΟ.

5) ΚΑΛΩ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΝ ΜΟΥΛΑΤΣΙΩΤΗΝ ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΩΚΙΔΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΣ ΕΣΠΕΥΣΕ «ΑΓΑΛΛΟΜΕΝΩ ΠΟΔΙ» ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΕΙ ΜΕ ΦΟΒΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ, ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΒΕΒΑΙΩΣ ΕΞ ΙΔΙΩΝ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ.