Ορθόδοξος Ιεραποστολικός ΣύνδεσμοςΠαιδεία
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
4/9 Μωϋσής ο Προφήτης *
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΩΫΣΗΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Προφήτης και Θεόπτης Μωυσής, υπολογίζεται ότι γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1569 π.χ. Ο πατέρας του ήταν Εβραίος, ονομαζόταν Αμράμ (ή Άβραμ ) και καταγόταν από τη φυλή του Λευί και η μητέρα του Ιωχαβέδ. Όταν ο Φαραώ διέταξε να σφάξουν τα νήπια των Εβραίων η μητέρα του τον έβαλε σ’ ένα κιβώτιο και τον άφησε στις όχθες του Νείλου εγκαταλείποντας το στην θεία πρόνοια. Το βρέφος το βρήκε η κόρη του Φαραώ Θέρμουθιν (ή Mέρις ή Mέρρινα), η οποία το υιοθέτησε και του έδωσε το όνομα Μωυσής, που σημαίνει «σεσωσμένος από τα ύδατα». Ανατράφηκε ως γνήσιος υιός της πριγκίπισσας και έμαθε όλη την σοφία και την γνώση των Αιγυπτίων, χωρίς εν τούτοις να αποξενωθεί από την πίστη των πατέρων του και την αγάπη προς το έθνος του.Όταν ήταν σαράντα χρο... Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
22/8 Αγαθόνικος, Ζωτικός, Ζήνων, Θεοπρέπιος, Ακίνδυν
ΑΓΙΟΙ ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΣ, ΖΩΤΙΚΟΣ, ΘΕΟΠΡΕΠΙΟΣ, ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΙ ΣΕΒΗΡΙΑΝΟΣ, ΜΑΡΤΥΡΕΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Όταν ο κόμης Ευτόλμιος επέστρεφε από την περιοδεία του στον Πόντο, οπού είχε πάει για να καταδιώξει χριστιανούς, σταμάτησε στην Κάρπη όπου βρήκε τον Ζωτικό και τον θανάτωσε μαζί με τους μαθητές του.
Εκεί έμαθε ότι ο πρίγκιπας της πόλης έγινε χριστιανός από κάποιο Αγαθόνικο. Τότε, συνέλαβε τον πρίγκιπα και τον Αγαθόνικο (που ήταν από τη Νικομήδεια), και αφού τους τιμώρησε μαζί με άλλους χριστιανούς, κατόπιν όλους μαζί τους οδήγησε στο βασιλιά, που βρισκόταν στη Θράκη.
Αλλά στο δρόμο, κοντά σε ένα χωριό ονομαζόμενο Ποταμός, σκότωσε τους Ζήνωνα, Θεοπρέπιο, Ακίνδυνο και Σεβηριανό, διότι από τις πολλές πληγές που είχαν στα πόδια τους, δεν μπορούσαν πλέον να... Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Δίκαια Κρίση
Τετάρτη, 13 Μαρτίου 2024 - 8075 εμφανίσεις άρθρου
ΔΙΚΗΑ ΚΡΙΣΗ (*)
Του Γιάννη Καλαϊτζίδη
Δάσκαλου-Επιθεωρητού
Κάλεσε ο Θεός μια
μέρα
όλους τους άρχοντας
της γης.
- Ελάτε δω για να σας κρίνω
και το βραβείο να σας δίνω
για κάθε πράξη
αρετής.
- Μαζεύτηκαν γύρω απ’ τον Θρόνο
κι’ απολογιώταν στο Θεό.
Οι βασιληάδες με
το θρόνο.
Οι Στρατηγοί με
τα σπαθιά.
Οι Δικαστάδες με
το Νόμο,
κι’ οι Υπουργοί
με τα χαρτιά.
- Πήγε κι’ ο γέρο
Δάσκαλος
κάτασπρος απ’ το χρόνο
με μόνο σύντροφό
του απλό
το παιδικό και
τ΄άδολο
χαμόγελό του μόνο.
- Εσύ τι έκαμες; -Ρωτά ο Θεός,
το Βασιληά απ’
το θρόνο.
- Εγώ τον κόσμο κυβερνώ
να ζη με δίχως πόνο.
- Κι’ εσύ; -Ρωτά το Στρατηγό
τι έχεις κάνει ως τώρα;
- Στον πόλεμο τραβώ μπροστά
στον σίφουνα, στην μπόρα,
και ‘λευθεριά χαρίζω γω
στη σκλαβωμένη Χώρα.
- Κι’ εκείνος κάτω που κρατεί
βιβλία μέσ’ τα χέρια;
-Ρωτάει για το δικαστή
που κράταγε τεφτέρια.
- Εγώ δικάζω τους κακούς
και τη δικαιοσύνη
μοιράζω σ’ όλους τίμια
για νάχουμε γαλήνη.
- Ωραία!.. κι’ ο κύριος Υπουργός;
- Την τάξη εγώ φροντίζω
κι’ άλλα πολλά ζητήματα
κι’ ανάγκες κανονίζω.
- Και βλέποντας το γέροντα
με τ’ αγαθό το βλέμμα
ρωτά ο Θεός:
- Ποιά πράξη σου
θ’ ακούσω κι’ από σένα;
- Θέ μου θα πω την πράξη μου
υπόλογο αφού μ’ Έχεις.
Δ ά σ κ α λ ο ς ήμουνα σ’ αυτούς
που τώρα ‘μπρος Σου βλέπεις.
- Δάσκαλος;!... και δεν κάθεσαι
στην πιο μεγάλη θέση;
Έλα κοντά μου κάθισε
καθόλου μη σε νοιάζει
γιατί σε σένα δάσκαλε
το έπαθλο ταιριάζει.
Κι’ έμειν΄ ο Δάσκαλος εκεί
με τον Θεό παρέα
υπηρετώντας Τον πιστά
στα έργα Του τα ωραία.
(*) Σημείωσις Συντάξεως «Αγίου Κοσμά»:
(Η λέξη ΔΙΚΗΑ (=Δίκαια) δεν είναι γραμμένη λάθος εκ παραδρομής,
αλλά είναι μία άλλη παλαιά γραφή της λέξεως, στην Δημοτική.
Έτσι το έγραψε ο αείμνηστος Δάσκαλος Γιάννης Καλαϊτζίδης
και εμείς σεβόμενοι την μνήμη του, το αφήσαμε ως έχει).
Κάλεσε ὁ Θεός μιά μέρα
ὅλους τούς ἄρχοντας τῆς γῆς.
- Ἐλᾶτε ΄δῶ γιά νά σᾶς κρίνω
καί τό βραβεῖο νά σᾶς δίνω
γιά κάθε πράξη ἀρετῆς.
- Μαζεύτηκαν γύρω ἀπ΄ τόν Θρόνο
κι’ ἀπολογιῶταν στό Θεό.
Οἱ Βασιληᾶδες μέ τό θρόνο.
Οἱ Στρατηγοί μέ τά σπαθιά.
Οἱ Δικαστᾶδες μέ τό Νόμο,
κι’ οἱ Ὑπουργοί μέ τά χαρτιά.
- Πῆγε κι’ ὁ γέρο Δάσκαλος
κάτασπρος ἀπ΄τό χρόνο
μέ μόνο σύντροφό του ἁπλό
τό παιδικό καί τ΄ἄδολο
χαμόγελό του μόνο.
- Ἐσύ τί ἔκαμες; -Ρωτᾶ ὁ Θεός,
τό Βασιληᾶ ἀπ’ τό θρόνο.
- Ἐγώ τόν κόσμο κυβερνῶ
νά ζῆ μέ δίχως πόνο.
- Κι’ ἐσύ; -Ρωτᾶ τό Στρατηγό
τί ἔχεις κάνει ὡς τώρα;
- Στόν πόλεμο τραβῶ μπροστά
στόν σίφουνα, στήν μπόρα,
καί ‘λευθεριά χαρίζω γώ
στή σκλαβωμένη Χώρα.
- Κι’ ἐκεῖνος κάτω πού κρατεῖ
βιβλία μέσ’ τά χέρια;
-Ρωτάει γιά τό δικαστή
πού κράταγε τεφτέρια.
- Ἐγώ δικάζω τούς κακούς
καί τή δικαιοσύνη
μοιράζω σ’ ὅλους τίμια
γιά νἄχουμε γαλήνη.
- Ὡραῖα!.. κι’ ὁ κύριος Ὑπουργός;
- Τήν τάξη ἐγώ φροντίζω
κι’ ἄλλα πολλά ζητήματα
κι’ ἀνάγκες κανονίζω.
- Καί βλέποντας τό γέροντα
μέ τ’ ἀγαθό τό βλέμμα
ρωτᾶ ὁ Θεός:
- Ποιά πράξη σου
θ’ ἀκούσω κι’ ἀπό σένα;
- Θέ μου θά πῶ τήν πράξη μου
ὑπόλογο ἀφοῦ μ’ Ἔχεις.
Δ ά σ κ α λ ο ς ἤμουνα σ’ αὐτούς
πού τώρα ΄μπρός Σου βλέπεις.
- Δάσκαλος;!... καί δέν κάθεσαι
στήν πιό μεγάλη θέση;
Ἔλα κοντά μου κάθισε
καθόλου μή σέ νοιάζει
γιατί σέ σένα Δάσκαλε
τό ἔπαθλο ταιριάζει.
Κι’ ἔμειν’ ὁ Δάσκαλος ἐκεῖ
μέ τόν Θεό παρέα
ὑπηρετώντας Τον πιστά
στά ἔργα Του τά ὡραῖα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
(Δάσκαλος- Ἐπιθεωρητής)
