ΑΡΑΓΕ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ  ΚΑΙ ΟΡΙΖΟΥΝ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ; ή ΟΧΙ;

«Γιατί συχνά η Γραφή συνηθίζει και με τους τύπους που δηλώνονται στα γράμματα (και αριθμούς) να φανερώνει το σκοπό της. Αν όμως θέλει κάποιος να εξετάσει το νόημα της αγίας Γραφής και από τον αριθμό, θα βρει ότι και έτσι μ’ αυτό μηνύεται η πρόνοια... γιατί ο αριθμός 200 σημαίνει την φύση... ο αριθμός 100 σημαίνει την τέλεια αρετή... Ο αριθμός 60 σημαίνει την δύναμη της φύσης μας... ο αριθμός 6 σημαίνει την ποιητική δύναμη της φύσης μας ως τέλειος...

ο αριθμός 10 δηλώνει την τελειότητα της αρετής των εντολών... ο αριθμός 18 σημαίνει το όνομα του Ιησού...».

(Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)

Ισχυρίζονται πολλοί, προκειμένου να «πείσουν», ότι όλα αυτά που λέει η ταπεινότης μου σχετικά με τις ημερομηνίες και τις χρονολογίες, είναι ανακρίβειες, πλάνες, κακόδοξα και άλλα τινά, ότι:

«Η Αγία Γραφή δεν γράφει, ούτε ορίζει πουθενά ημερομηνίες, χρονολογίες, χρόνους, καιρούς και αριθμούς. Και φυσικά κατ’ επέκταση, ούτε και η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι Άγιοί μας ασχολούνται με όλα αυτά, με τις ημερομηνίες, με τους αριθμούς και τις χρονολογίες. Και ότι αυτά, δεν έχουν καμμία σχέση με την Πίστη μας, αλλά με αριθμολογίες, αριθμομαντείες, αστρολογίες» και άλλα παρόμοια.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ

Αλήθεια; (!) Γνωρίζουν τι λένε όλοι αυτοί και «γινώσκουν α αναγινώσκουν», ή λέγουν συνειδητά ψέματα, και διεστρεβλώνουν την αλήθεια για λόγους σκοπιμότητος, πράγμα που είναι ακόμη χειρότερο;

Τι από τα δύο συμβαίνει;

Και εάν μεν συμβαίνει το δεύτερον, κακό του κεφαλιού τους.

Εάν δε το πρώτον, τότε ήθελα να  ήξερα, όλοι αυτοί που λένε και γράφουν τα ανωτέρω, έχουν ανοίξει ποτέ την Αγία Γραφή και τα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων, και τα έχουν πράγματι μελετήσει και όχι απλώς ξεφυλλίσει;

Όμως, πριν ξεκινήσω να αναφέρω τις ατέλειωτες μαρτυρίες, και προς αποφυγήν κάθε παρεξηγήσεως η παρερμηνείας, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι όλα αυτά που γράφουμε και λέμε σχετικά με τους αριθμούς, δεν έχουν καμμία σχέση και ενασχόληση ούτε με αριθμομαντείες και αστρολογίες, ούτε και με άλλα παρόμοια.

Ούτε βέβαια, σε καμμία περίπτωση, πιστεύουμε ότι οι αριθμοί και τα άστρα η όποιο δήποτε άλλο άψυχο δημιούργημα του Θεού, μπορεί να καθορίσει την μοίρα μας, να μας επηρεάσει, να μας πει τι να κάνουμε, να μας οδηγήσει, να μας καθοδηγήσει, να μας σώσει, η ο,τι δήποτε άλλο,  όπως, δυστυχώς, πιστεύουν σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι στην εποχή μας, οι οποίοι έχασαν τον προσανατολισμόν τους, επειδή απομακρύνθηκαν από τον Θεόν, και γι’ αυτό ασχολούνται και τρέχουν καθημερινά σε διάφορα μέντιουμ, μάγους, μάντεις, χαρτομάντεις, χαρτορίχτρες, καφετζούδες, αστρολόγους και άλλα παρόμοια.

Κάθε άλλο. Όλα αυτά είναι απορριπτέα και καταδικαστέα, όχι μόνον από την ταπεινότητά μου, αλλά και από όλους τους Αγίους και την Ορθόδοξη  Εκκλησία μας.

Άλλο όμως αυτό, και άλλο η έρευνά μας σε κείμενα και χωρία της Αγίας Γραφής, τα οποία περιλαμβάνουν αναφορές, γεγονότα και ιστορίες, σε συσχετισμό με διάφορους αριθμούς, ημερομηνίες και χρονολογίες, και τα οποία τέθησαν εκεί από τον ίδιον τον Θεόν, όχι τυχαία, αφού τίποτε δεν έχει τεθεί τυχαία μέσα στον σωτήριο λόγο του Θεού, ούτε για κανέναν άλλο λόγο, αλλά, για να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε κάποιες σωτηριώδεις αλήθειες της Πίστεώς μας, και κάποια σημαντικά γεγονότα και πράγματα γύρω από τον Θεόν, τον άνθρωπον και όλη την δημιουργία Του.

Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε, ότι όλα σχεδόν μέσα στην Γραφή είναι τύποι, προτυπώσεις, συμβολισμοί και σκιές της αλήθειας. Η Παλαιά Διαθήκη της Καινής και η Καινή της αιωνίου ζωής.

«Θέλει να δείξει ότι είναι μεγάλη η συγγένεια της Παλαιάς προς την Καινήν Διαθήκη και ότι εκείνα ήταν τύπος αυτών και σκια των μελλοντικών». ^[412] 

«Καινότητα δογμάτων, ω φιλότης, ουδεμίαν τω νόμω και τοις προφήταις ο του Θεού Υιός επεισήγαγεν, αλλά τοις πάλαι περί αυτού προφανθείσι το πέρας επέθηκε. Και πάντως νουνεχώς την Παλαιάν αναπτύσσων, πάντα τα της Νέας εν αυτή κηρυχθέντα ευρήσεις. Τοις τοίνυν επί τω νόμω ερηρεισμένοις και ξένην οδόν την ευαγγελικήν οιομένοις, εκ των του νόμου ρημάτων, των της χάριτος δογμάτων την αλήθειαν τρανοί. Και όψονται ούτως την αμφοτέρων των Διαθηκών ενδιάθετον συμφωνίαν». ^[413] 

Μέσα εκεί λοιπόν, και πίσω από εκεί όπως θα δούμε, κρύβονται σπουδαία, μεγάλα, θαυμαστά, συγκλονιστικά και απίστευτα νοήματα, διδάγματα και αποκαλυπτικά πράγματα, που ουδέποτε θα μπορούσε να φανταστεί και να διανοηθεί κανείς, εάν δεν έσκυβε με μεγάλη προσοχή, προσευχή και ταπείνωση επάνω τους, εάν δεν τους έδειχνε την πρέπουσα σημασία και εάν φυσικά πρώτοι οι Άγιοί μας, δεν μας τα είχαν επισημάνει!

Η ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

Τα πάντα γύρω μας είναι αριθμοί

Γι’ αυτό, αγαπητοί μου αδελφοί, εάν ρίξουμε μία προσεκτική ματιά γύρω μας θα διαπιστώσουμε ότι, τα πάντα σχεδόν στον κόσμο και την ζωή μας είναι αριθμοί, έχουν σχέση με αριθμούς και διέπονται από αριθμούς.

Και φυσικά αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού ο κόσμος και ο,τι υπάρχει σ’ αυτόν είναι δημιούργημα του Θεού, και άρα Εκείνος έθεσε την φυσική, την αστρονομία, την αριθμητική, την γεωμετρία και γενικότερα όλους τους νόμους και την νομοτέλεια του σύμπαντος.

Λέγει π.χ. ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, σχετικά με τον αριθμόν έξι (6) και την Δημιουργία του Θεού:

«Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο σε έξι ημέρες (και όχι σε 3,5,8) επειδή ο αριθμός έξι είναι τέλειος αριθμός». ^[414]

Παρόμοια δε λέγει, και ο Άγιος Αυγουστίνος σε ένα έργο του, «στην Πόλη του Θεού», αφού όταν αναφέρεται στην εξαήμερο δημιουργία του Θεού, αναρωτιέται, γιατί άραγε ο Θεός να δημιούργησε τον κόσμο σε 6 ημέρες, και όχι σε μία ημέρα η σε μία στιγμή; Μήπως, λέγει, επειδή αδυνατούσε ο Παντοδύναμος Θεός να δημιουργήσει το Σύμπαν σε μια στιγμή, η σε χρόνο μηδέν; Φυσικά και όχι. Γιατί λοιπόν, σε 6 ημέρες; Γιατί ο αριθμός έξι, λέγει, είναι ο τέλειος αριθμός και συμβολίζει την τελειότητα και αφού ο κόσμος πράγματι ήταν τέλειος, όπως ομολογεί ο ίδιος ο Θεός (Γεν. α , 31), έπρεπε να γίνει σε έξι ημέρες, για να φανεί και να απεικονίσει μέσα από εκεί την τελειότητα του Σύμπαντος.

Αλλά και ο μεγάλος και γνωστός διδάσκαλος της Εκκλησίας μας Ιωσήφ Βρυέννιος, γράφει σχετικά με την δημιουργία του Θεού και τον αριθμόν επτά:

«Και για να μη μακρυγορούμε άλλο σταματάμε εδώ, ο,τι έχει σχέση με τον αριθμόν επτά, επειδή τα πάντα που έχει δημιουργήσει ο Θεός στον κόσμο αυτόν, ακόμη και η χρονική διάρκεια αυτού του κόσμου, αποτελούνται από επτά μέρη, η χωρίζονται σε επτά μέρη, η τελειώνουν σε επτά...». ^[415]

Ο δε Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής αναφέρει, για την  6^η , την 7^η και 8^η ημέρα, τα εξής:

«Η 6^η ημέρα σημαίνει το "είναι", την ύπαρξη δηλαδή και δημιουργία του κόσμου, εκ του μη όντος εις το "είναι", αλλά και την αχρείωση και φθορά αυτής, δια της πτώσεως. Η 7^η εν Χριστώ, σημαίνει την ανόρθωση και ανάκληση στο "ευ είναι", στην αγιότητα δηλαδή και τελειότητα. Η 8^η σημαίνει "το αεί ευ είναι", δηλαδή την παντοτινή, αιωνία και αμετάπτωτη τελειότητα κοντά και μαζί με τον Χριστόν». ^[416]

Η γνώμη των αρχαίων ημών προγόνων για τους αριθμούς

Δεν ήταν δε καθόλου τυχαίο, που και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι με την τόσο μεγάλη γνώση και σοφία που είχαν, ενησχολούντο γενικώτερα με τους αριθμούς, η με τους αριθμούς των λέξεων (λεξάριθμοι) αφού πίστευαν, (και είχαν σε μεγάλο βαθμό δίκαιο, εάν εξαιρέσουμε τις ακρότητες και τις υπερβολές) ότι πίσω τους κρύβεται μεγάλη σοφία.

Όμως και σήμερα ισχύει το ίδιο.

Γράφει σύγχρονος γνωστός και αξιόλογος επιστήμων, που έχει σπουδάσει Μαθηματικά και Φυσική, σχετικά με τους αριθμούς:

«Οι μαθηταί του Πυθαγόρου ήσαν γνωστοί ως πυθαγόρειοι και θεωρούσαν, ότι η ουσία του σύμπαντος είναι οι αριθμοί και ότι όλα εντός και εκτός αυτούς είναι δυνατόν να εκφρασθούν και να κατανοηθούν μέσω σχέσεων μεταξύ των αριθμών. Η πεποίθησις των πυθαγορείων ότι τα πάντα εκφράζονται και ερμηνεύονται δια των αριθμών, αποδεικνύεται και από την ρήσιν τους «το γαρ σοφότατον των όντων εστίν ο αριθμός», που σημαίνει ότι το σοφότερον από όλα τα όντα είναι ο αριθμός. Ο αριθμός είναι ον, το οποίον δεν έχει αρχήν και γέννησιν, δεν είναι υλικόν. Ο αριθμός είναι μία αφηρημένη έννοια και χωρίς αυτόν δεν είναι δυνατόν να ερμηνευθούν οι νόμοι του σύμπαντος. Τα σύμβολα και οι αριθμοί εκφράζουν σοφίαν, ενέργειαν και δόνησιν και με την αποκωδικοποίησίν τους κατανοούμε πράγματα που δεν είναι δυνατόν να κατανοηθούν με άλλον τρόπον...

Ο μέγας διδάσκαλος Πυθαγόρας, οι πυθαγόρειοι, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων και άλλοι φιλόσοφοι ήσαν πεπεισμένοι, ότι ο κόσμος έχει κτισθεί από κάποιους νόμους, οι οποίοι βασίζονται εις τους αριθμούς. Κατά τους πυθαγορείους, τα πάντα εις το σύμπαν είναι αριθμοί, επομένως είναι λογικόν και τα γράμματα, τα οποία συνθέτουν τις λέξεις να αντιστοιχούν σε αριθμούς. Έτσι λοιπόν, οι πυθαγόρειοι είχαν δώσει αριθμητικές τιμές ακόμη και στα ονόματα των θεών...

Το βασικότερον μέρος της διδασκαλίας του Πυθαγόρου, ήταν η ερμηνεία των κοσμικών νόμων βάσει των φυσικών αριθμών. Από τις πλέον σημαντικές πυθαγόρειες ρήσεις, η αναφορά περί της σοφίας των αριθμών, δίδεται από την φράσιν «το γαρ σοφότατον των όντων εστίν ο αριθμός». ^[417]

Η Σοφία του μαθηματικού τύπου "π=3,14"

Ας θυμηθούμε επίσης, και τα γνωστά μαθηματικά, από τα μαθητικά μας χρόνια, τα αναφορικά στην περιφέρεια του κύκλου.

Είναι γνωστόν, ότι ο μαθηματικός τύπος που έχει δοθεί από τους επιστήμονες για την περιφέρεια του κύκλου, είναι ο π=3,14. Μετά δε τον αριθμόν “3” ακολουθούν, όχι 5, 10, 500, 1.000, 1.000.000 η τρισεκατομμύρια δεκαδικά ψηφία, αλλά, άπειρα ψηφία, άπειροι αριθμοί χωρίς τέλος.

Γιατί, άρα γε;

Στην Πίστη μας, ποιός δεν έχει αρχή και τέλος;

Μόνον ο Θεός. 

Γιατί λοιπόν ο Θεός επέτρεψε, εάν δεν έχουν καμμιά σχέση οι αριθμοί με μας η πολύ περισσότερον με Εκείνον, να υπάρχει αυτή η αντιστοιχία και ο παραλληλισμός με τους δύο πρώτους αριθμούς, τον αριθμόν 3, που συμβολίζει ότι ο Θεός είναι Τριαδικός, έχει δηλαδή τρία Πρόσωπα, και με τον αριθμόν 1, που συμβολίζει ότι ο Θεός είναι Ένας;

Αλλά και τα άπειρα μετά ψηφία, τι άλλο μπορεί να συμβολίζουν, πέρα από το ότι ο Θεός είναι άπειρος;

Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο κύκλος, επειδή δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, συμβολίζει κατά τους Αγίους Πατέρες μας, τον Θεόν.

Δεν είναι δε, ούτε και αυτό τυχαίο, ότι οι ίδιοι οι επιστήμονες για να θυμούνται τα πρώτα δεκαδικά ψηφία του τύπου αυτού, τα μετέτρεψαν σε γράμματα, τα οποία (ω! και αυτής της συμπτώσεως!), δημιουργούν την φράση: «Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί, το κύκλου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω, παρήγαγεν αριθμόν απέραντον, και ον, φευ, ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι».

Γράφει σχετικά ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια:

«Η μαθηματική σταθερά "π" είναι ένας πραγματικός αριθμός που μπορεί να οριστεί ως ο λόγος του μήκους της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του στην Ευκλείδεια γεωμετρία, και ο οποίος χρησιμοποιείται πολύ συχνά στα μαθηματικά, τη φυσική και τη μηχανολογία.

Ο συμβολισμός προέρχεται από το αρχικό γράμμα "π"  (πι) της λέξης «περιφέρεια», και έχει καθιερωθεί διεθνώς, ενώ στο λατινικό αλφάβητο συμβολίζεται ως “Pi’’, όταν δεν είναι διαθέσιμοι τυπογραφικά ελληνικοί χαρακτήρες.

Το “π” είναι γνωστό επίσης ως σταθερά του Αρχιμήδη (δεν πρέπει να συγχέεται με τον αριθμό του Αρχιμήδη) η αριθμός του Λούντολφ.

Στην Ευκλείδεια επιπεδομετρία, το "π" μπορεί να οριστεί είτε ως ο λόγος της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του, είτε ως ο λόγος του εμβαδού ενός κύκλου προς το εμβαδόν του τετραγώνου που έχει πλευρά ίση με την ακτίνα του κύκλου. Τα εγχειρίδια ανώτερων μαθηματικών ορίζουν το "π" αναλυτικά χρησιμοποιώντας τριγωνομετρικές συναρτήσεις, για παράδειγμα ως το μικρότερο θετικό x για το οποίο ισχύει ημ(x) = 0, η ως δύο φορές το μικρότερο θετικό x για το οποίο ισχύει συν(x) = 0.

Όλοι αυτοί οι ορισμοί είναι ισοδύναμοι.

Ο Αρχιμήδης καθόρισε την πρώτη επιστημονικά αποδεδειγμένη μέθοδο με την οποία υπολογίζεται ο αριθμός.

Τα πρώτα 50 δεκαδικά ψηφία του “π” είναι:

3,14159 26535 89793 23846 26433 83279 50288 41971 69399 37510.

Μολονότι η ακρίβεια αυτή είναι παραπάνω από επαρκής για πρακτικούς σκοπούς στη μηχανολογία και την επιστήμη, η ακριβής τιμή του "π" περιλαμβάνει άπειρα δεκαδικά ψηφία (που επιπλέον δεν επαναλαμβάνονται ποτέ με την ίδια σειρά).

Κατά τους λίγους τελευταίους αιώνες, έχουν καταβληθεί μεγάλες προσπάθειες για τον υπολογισμό όλο και περισσότερων ψηφίων του "π"  και τη διερεύνηση των ιδιοτήτων του αριθμού αυτού. Παρά τον όγκο της αναλυτικής εργασίας, σε συνδυασμό με τη χρήση υπερυπολογιστών σε υπολογισμούς που έχουν προσδιορίσει πάνω από ένα τρισεκατομμύριο ψηφία του "π", δεν βρέθηκε ποτέ κάποια αναγνωρίσιμη διάταξη στα ψηφία του. Ψηφία του "π" είναι διαθέσιμα από μια πληθώρα πηγών στο Διαδίκτυο, και ένας κοινός προσωπικός υπολογιστής μπορεί να υπολογίσει δισεκατομμύρια ψηφία του "π" μέσω διαθέσιμου λογισμικού.

Πολλές ιστοσελίδες δίνουν το "π" με πολλά δεκαδικά ψηφία.

Και ενώ τα δεκαδικά του "π" έχουν υπολογιστεί σε περισσότερα από πέντε τρισεκατομμύρια, σε πρακτικές εφαρμογές κανένας δεν χρειάζεται περισσότερα από μια ντουζίνα.

Παραδείγματος χάριν με 11 δεκαδικά ψηφία του "π" μπορεί κάποιος να υπολογίσει έναν κύκλο που θα χωράει μέσα του την Γη και το λάθος θα είναι λιγότερο από 1 χιλιοστό.

Όταν η διάμετρος του κύκλου είναι 1, η περιφέρειά του είναι ίση με "π".

Το "π" είναι ένας άρρητος αριθμός΄ αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να εκφραστεί ως ο λόγος δύο ακεραίων αριθμών, πράγμα που αποδείχθηκε το 1761 από τον Γιόχαν Χάϊνριχ Λάμπερτ (Johann Heinrich Lambert).

Το"π" είναι επίσης υπερβατικός αριθμός, όπως αποδείχθηκε από τον Φέρντιναντ φον Λίντεμαν (Ferdinand von Lindemann) το 1882.

Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει πολυώνυμο με ρητούς συντελεστές του οποίου να αποτελεί ρίζα το "π".

Μια σημαντική συνέπεια της υπερβατικότητας του "π", είναι το γεγονός, ότι δεν είναι κατασκευάσιμο. Επειδή οι συντεταγμένες όλων των σημείων που μπορούν να κατασκευαστούν με κανόνα και διαβήτη είναι κατασκευάσιμοι αριθμοί, είναι αδύνατον να τετραγωνίσουμε τον κύκλο, με άλλα λόγια, είναι αδύνατον να κατασκευάσουμε, χρησιμοποιώντας μόνο κανόνα και διαβήτη, ένα τετράγωνο με εμβαδόν ίσο προς το εμβαδόν δοσμένου κύκλου.

Για την απομνημόνευση των πρώτων λίγων δεκαδικών ψηφίων του αριθμού "π" έχουν επινοηθεί διάφοροι μνημονικοί κανόνες, ανάμεσά τους και η παρακάτω φράση, που την επινόησε ο Ν. Χατζιδάκης (1872-1942) καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με την οποία μπορεί να θυμάται κανείς τα πρώτα 22 δεκαδικά ψηφία του "π":

«Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί, το κύκλου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω, παρήγαγεν αριθμόν απέραντον, και ον, φευ, ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι.»

Το πλήθος των γραμμάτων κάθε λέξης της φράσης αυτής αντιστοιχεί σε καθένα από τα διαδοχικά ψηφία του αριθμού "π" (3,14159...)». ^[418]

Το περίεργο δε και θαυμαστό με το ανωτέρω είναι ότι ακόμη και λεξαριθμικά, αποδεικνύεται ότι το «π» = 3,14.

Είναι γνωστόν ότι το «π» ισούται με το μήκος της περιφέρειας του  κύκλου, δια της διαμέτρου.

Αν λοιπόν εφαρμόσουμε την λεξαριθμική μέθοδο, της αντιστοιχίας αριθμών και γραμμάτων, έχουμε: 

Η λέξις «ΜΗΚΟΣ» =338.

Η λέξις «ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ» =1016.

Η λέξις «ΚΥΚΛΟΥ» =940.

Η λέξις «ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ» =730.

Εάν λοιπόν προσθέσουμε τους αριθμούς από τις λέξεις «ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ» μας δίδουν άθροισμα τον αριθμόν 2294.

Εάν τώρα διαιρέσουμε το 2294 με τον αριθμό 730 που είναι η ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ, θα έχουμε το πηλίκον 3,1424657534246575...

Δηλαδή:

«π» = ΜΗΚΟΣ (338) + ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ (1016) + ΚΥΚΛΟΥ (940) / ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ (730) = 2294/ 730 = 3,1424657534...

Να λοιπόν που και η ελληνική μας γλώσσα, αποδεικνύει τον γεωμετρικό αυτόν τύπο, δίνοντας αποτέλεσμα 3,14. Σύμπτωση και αυτό, η εκ Θεού;

Βέβαια εδώ, ίσως κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει ότι τα σχετικά με τους λεξάριθμους δεν μπορεί να ισχύουν, διότι πολλές λέξεις και φράσεις βγάζουν λεξάριθμους τελείως άσχετους μεταξύ τους, και το αντίθετο βέβαια. Άρα δεν μπορεί να ισχύει η ορθότητα και αντιστοιχία μεταξύ λέξεων και αριθμών.

Δεν έχουν δίκαιο όμως, για τους εξής λόγους.

Όπως ακριβώς ο Θεός δεν επέτρεψε η Αγία Γραφή να είναι "σαφής", κατανοητή και ξεκάθαρη σε όλους, για πολλούς και διαφόρους λόγους, (*) αλλά μόνον σε εκείνους που ερευνούν με πολύ προσευχή, προσοχή και ταπείνωση, και έχουν την χάρη του Θεού.

«Ενίοτε δε δι’ αινιγμάτων τα θεία δηλούται, ίνα μη πάσι γίνοιντο δήλα, και δια τούτο ευκαταφρόνητα». ^[419]

Και όπως ακριβώς ο Θεός, δεν κάνει πάντοτε θαύματα σε όλους, ούτε τιμωρεί αμέσως και πάντοτε όλους τους κακούς και αμαρτωλούς, ούτε και επεμβαίνει, βοηθά και σώζει αμέσως και πάντοτε όλους, αλλά όποτε θέλει και όπως κρίνει Εκείνος, γιατί διαφορετικά, θα ήταν αναγκαστικό το καλό η το κακό και η πίστη σ’ Αυτόν, έτσι ακριβώς και εδώ.

Δεν ήταν ποτέ δυνατόν ο Θεός, να επιτρέψει να υπάρχει πάντοτε πλήρης αντιστοιχία σε όλες τις λέξεις και τους αριθμούς, διότι τότε, όλα θα ήταν εύκολα, ξεκάθαρα και κατανοητά για όλους και άρα δεν θα ίσχυαν όλα αυτά που είπαμε παραπάνω.

Όλη λοιπόν η Αγία Γραφή, είναι γεμάτη με αριθμούς, ημερομηνίες, χρονολογίες, αριθμητικές πράξεις και άλλα παρόμοια τα οποία μας βοηθούν και μας καθοδηγούν, στο να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα τον Θεό, και στο να ανακαλύψουμε την αλήθεια σε πάρα πολλά θέματα που αφορούν την σωτηρία μας.

Και εάν πράγματι είχαν έστω και κατ’ ελάχιστον, δίκαιο όλοι αυτοί, τότε γιατί ο Θεός επέτρεψε να υπάρχουν όλες αυτές οι ημερομηνίες και οι αριθμοί μέσα στον αιώνιο και διαχρονικό Του λόγο, την Αγία Γραφή;

Αλλά και ακόμη, γιατί όλοι οι Άγιοί μας ασχολούνται, ψάχνουν και ερευνούν όλους αυτούς τους αριθμούς και τις ημερομηνίες, εάν δεν έπρεπε και εάν απαγορευόταν;

Από που όμως να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει.

Είναι τόσες πολλές οι αναφορές της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων μας, σε όλα τα ανωτέρω που πραγματικά απορώ, πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που λέγουν και ισχυρίζονται τα αντίθετα.

Ας φέρουμε ενδεικτικά, κάποια παραδείγματα της Αγίας Γραφής, από τα αμέτρητα που υπάρχουν, για να δείτε πράγματι την άγνοια, την πλάνη, το ψέμα, την προπαγάνδα και την διαστροφή της αλήθειας, όλων αυτών των ανθρώπων, λαϊκών και κληρικών.

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

α) Οι Αριθμοί στην Παλαιά Διαθήκη

Γιατί άρα γε ο Θεός όρισε, να εορτάζονται οι τρεις μεγάλες εορτές των Ιουδαίων στην Παλαιά Διαθήκη, σε συγκεκριμένες ημερομηνίες;

1) Η Εορτή του Πάσχα (Πεσάχ) κάθε έτος, που διαρκούσε 7 ημέρες και ξεκινούσε στις 14 του μηνός Νισσάν (Μάρτιος-Απρίλιος). ^[420]

2) Η Εορτή της Σκηνοπηγίας (Σουκότ) κάθε έτος, που διαρκούσε 7 ημέρες και ξεκινούσε την 15η ημέρα του μήνα Τισσρί (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος). ^[421]

3) Η Εορτή της Πεντηκοστής (Σσαβουότ) που εορταζόταν κάθε έτος, 50 ημέρες μετά το Πάσχα, στις 6 του μηνός Σιβάν (Μάϊος-Ιούνιος).^422]

4) Γιατί υπάρχει ολόκληρο βιβλίο μέσα στην Αγία Γραφή που επονομάζεται «ΑΡΙΘΜΟΙ», εξαιτίας του ότι εκεί ο Θεός, διέταξε τον Μωϋσή να κάνει απογραφή και να καταγράψει λεπτομερώς όλο τον Εβραϊκόν λαόν, κατά γένος και αριθμό; ^[423]

5) Γιατί ο Θεός διέταξε τον Προφήτη Μωϋσή, να φτιάξει την Κιβωτό της Διαθήκης με συγκεκριμένα μέτρα και διαστάσεις και όχι στην τύχη, όπως δηλαδή προέκυπτε; ^[424]

6) Γιατί ο Θεός διέταξε τους Εβραίους, να φτιάξουν μία Λυχνία επτάφωτη και όχι τρίφωτη, οκτάφωτη η κάτι άλλο; ^[425]

7) Γιατί ο Θεός τιμωρεί τον Κάϊν «επτάκις» και τον Λάμεχ «εβδομηκοντάκις επτά»; ^[426]

8) Γιατί ο Θεός διέταξε τον Ιησού του Ναυή, να κάνει 7 περιφορές γύρω από τα τείχη της Ιεριχούς και μετά να σαλπίσουν 7 φορές για να ρίξουν τα τείχη της; ^[427]

9) Γιατί ο Θεός διέταξε τον Νώε, να φτιάξει μία Κιβωτό με συγκεκριμένες διαστάσεις, για να προστατευθεί από τον κατακλυσμό και γιατί σώθησαν μόνο 8 άνθρωποι; ^[428]

10) Γιατί ο Θεός διέταξε, κάθε επτά χρόνια να μην καλλιεργούν τα κτήματά τους και να ελευθερώνουν όλους τους δούλους τους; ^[429]

11) Γιατί ο Θεός διέταξε, κάθε 50 χρόνια να γίνεται το Ιωβηλαίο έτος;  ^[430]

12) Γιατί ήταν 12 οι φυλές του Ισραήλ;

13) Γιατί ο Θεός μας προτρέπει να δώσουμε μερίδα στην 7η και στην 8η; «Δος μερίδα της επτά και γε τοις οκτώ». ^[431]

14) Γιατί ο Θεός εδημιούργησε τον κόσμο σε έξι ημέρες; Έθεσε την εβδομάδα σε 7 ημέρες ανακυκλούμενη; Όρισε να κινούνται οι πλανήτες και τα άστρα σε συγκεκριμένες τροχιές και χρόνους; Η ημέρα να έχει 24 ώρες, η Σελήνη να διαρκεί 29 περίπου ημέρες, οι εποχές να αλλάζουν κάθε τρεις μήνες, η περιστροφή του ηλίου να γίνεται σε 365 ημέρες και άλλα πολλά, αμέτρητα, «ων ουκ έστιν αριθμός»;

β) Οι Αριθμοί στην Καινή Διαθήκη

Και ακόμη. Γιατί ο Θεός όρισε συγκεκριμένες ημερομηνίες, για να εορτάζονται αντίστοιχα και οι δικές μας μεγάλες εορτές, όπως των Ιουδαίων, στην Καινή Διαθήκη;

1) Η Εορτή του Πάσχα κάθε έτος, την πρώτην Κυριακή μετά την εαρινήν ισημερίαν, μετά την Πανσέληνον και μετά το Πάσχα των Εβραίων;

2) Η Εορτή της Αναλήψεως, 40 ημέρες μετά το Πάσχα;

3) Η Εορτή της Πεντηκοστής, 50 ημέρες μετά το Πάσχα;

4) Γιατί όταν κοιμηθεί κάποιος άνθρωπος, κάνουμε τριήμερα, εννιάμερα, σαρανταήμερα κ.λπ.;

5) Γιατί όταν γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, ήταν ο 77ος από Αδάμ, όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο Γ   κεφάλαιο;

6) Γιατί από Αβραάμ έως Δαυίδ και από Δαυίδ έως της μετοικεσίας Βαβυλώνος και από μετοικεσίας Βαβυλώνος έως της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού, ήταν από γενεές δεκατέσσερις; ^[432]

7) Γιατί ήταν 12 οι Απόστολοι;

8) Γιατί ο Θεός πολλαπλασιάζει, πέντε άρτους και δύο ιχθείς; ^[433]

9) Γιατί οι υδρίες, στον Γάμο της Κανά, ήταν έξι; ^[434]

10) Γιατί η Σαμαρείτιδα είχε έξι άνδρες; ^[435]

11) Γιατί οι Σαδδουκαίοι ερώτησαν τον Χριστόν, στην άλλη ζωή σε ποιόν από τους επτά άνδρες θα ανήκει η γυναίκα που είχε αυτούς τους άνδρες; ^[436]

12) Γιατί ο Χριστός μας αναφέρει δύο ανθρώπους, που χρωστούσαν σε κάποιον ο ένας πενήντα δηνάρια και ο άλλος πεντακόσια; ^[437]

13) Γιατί, όταν διέταξε ο Κύριός μας τους Μαθητές Του να ρίξουν τα δίχτυα στην Τιβεριάδα, έπιασαν 153 μεγάλα ψάρια; ^[438]

14) Γιατί ο Χριστός μεταμορφώθηκε την 8η ημέρα; ^[439]

15) Γιατί στην Αποκάλυψη αναφέρονται 7 εκκλησίες, 7 σφραγίδες, 7 φιάλες, 7 πληγές, 7 σαλπίσματα από 7 Αγγέλους και 7 ουαί;

16) Γιατί οι σεσωσμένοι στην Αποκάλυψη, αναφέρεται ότι είναι «144.000»; ^[440]

17) Γιατί ακόμη στην ιερή Αποκάλυψη αναφέρονται πλήθος άλλων αριθμών και μεταξύ αυτών, τα «1.000» έτη που θα δεθή ο Σατανάς, τα «1.000» έτη που θα βασιλεύσει ο Χριστός, οι 1.260 ημέρες (3,5 χρόνια) που θα κηρύξουν οι δύο Προφήτες, τα 3,5 χρόνια του Αντιχρίστου, το χξς’=666 που είναι το όνομα και ο αριθμός του Αντιχρίστου και τόσα άλλα;

18) Και τέλος, γιατί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην ιερή Αποκάλυψη, όχι μόνον αναφέρει τους ανωτέρω αριθμούς, αλλά και μας προτρέπει να ασχοληθούμε με αυτούς, να «ψηφίσουμε», να συμψηφίσουμε, να κάνουμε δηλαδή μαθηματικές πράξεις, και γενικότερα να ερευνήσουμε τους αριθμούς, επειδή εκεί προφανώς κρύβονται πολλά, σπουδαία και μεγάλα νοήματα;

«Ωδε η σοφία εστίν· ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου· αριθμός γαρ ανθρώπου εστί· και ο αριθμός αυτού χξς». ^[441]

Και άλλα πολλά αμέτρητα.

Μήπως όμως όλα αυτά είναι της φαντασίας μας, η ερμηνείες δικές μας και άρα αυθαιρεσίες;

Φυσικά και όχι, αφού όλοι οι Άγιοί μας, όχι μόνον δεν απέφευγον να ασχοληθούν με ημερομηνίες και αριθμούς, και όχι μόνον δεν απαγόρευαν τους πιστούς να ασχοληθούν με αυτά, αλλά, αντιθέτως μάλιστα, όπως βλέπουμε στα διάφορα έργα τους, και ησχολούντο, και τους ερευνούσαν, και τους μελετούσαν, και προσπαθούσαν να βρουν τι κρύβεται πίσω από αυτούς, και μας παρέδιδαν στην συνέχεια ο,τι σπουδαίο και σημαντικό τους απεκάλυπτε η χάρις του Θεού.

«ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ»

Ας ξεκινήσουμε από ένα καταπληκτικό κείμενο, σωστό καταπέλτη, ενός πραγματικά πολύ μεγάλου, σπουδαίου, βαθυστόχαστου και πεφωτισμένου Αγίου της Εκκλησίας μας, του Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού.

Στο κείμενο αυτό θα διαβάσει κανείς κάποιες «απίστευτες» ερμηνείες του Αγίου, σχετικά με ένα χωρίο της Παλαιάς Διαθήκης (Α  Ἔσδρας ε , 41-45) στο οποίο το Πνεύμα το Άγιον, αναφέρει μεταξύ άλλων και πλήθος από αριθμούς και νούμερα, που όχι μόνον δεν θα προβλημάτιζαν κανέναν, για να τους ερευνήσει και να δει τι κρύβεται πίσω από αυτούς τους αριθμούς, αλλά, ούτε καν θα τους διάβαζε και θα τους έδινε σημασία.

Και όμως, όπως θα διαπιστώσουμε, ο Άγιος Μάξιμος όχι μόνον δεν τους παραβλέπει και ούτε τους περιφρονεί, αλλά ενσκύπτει επάνω τους μετά μεγάλης προσοχής, αφιερώνοντας χρόνο και μελάνη για να μας εξηγήσει την μεγάλη σοφία που κρύβεται πίσω από αυτούς.

Ας το δούμε λοιπόν.

1. Ο Άγιος Μάξιμος για τους αριθμούς

«Έτσι λοιπόν ας κατανοήσουμε τις τέσσερις μυριάδες. Οι τρεις χιλιάδες τώρα σημαίνουν τον τέλειο και ορθό και ευσεβή θεολογικό λόγο για την Αγία και ομοούσια Τριάδα, κατά τον οποίο υμνούμε και πιστεύομε τον ένα Θεό, την αγία τρισυπόστατη μονάδα.

Οι τριακόσιοι πάλι υποδηλώνουν εδώ το λόγο για την πρόνοια, όχι μόνο γιατί με το σχήμα του γράμματος (Τ) σημαίνεται η δύναμη που διέρχεται από επάνω προς τα κάτω και περιλαμβάνει τα άκρα των πλαγίων από τη μια και την άλλη (πράγμα που σημαίνει την πρόνοια που περιλαμβάνει άρρητα το παν), αλλά και γιατί τιμάται και με τον τύπο του Σταυρού, στον οποίο τελέστηκε το μέγα και πρώτο κι απόκρυφο μυστήριο της πρόνοιας.

Γιατί απέβη απόρρητη εκδήλωση της θείας πρόνοιας το μέγα μυστήριο της ενανθρώπησης του Θεού και στον τύπο αυτόν με το όνομα εκείνου που καρφώθηκε επάνω του, δηλαδή στον τύπο και το όνομα του Ιησού, στηρίζοντας το θάρρος του

ο μέγας πατριάρχης με τριακόσιους δέκα οχτώ εξόρμησε και κατανίκησε τις αντίπαλες δυνάμεις, που δηλώνονται με τους βασιλιάδες.

Γιατί συχνά η Γραφή συνηθίζει και με τους τύπους που δηλώνονται στα γράμματα να φανερώνει το σκοπό της σ’ εκείνους που καθαίρονται γι’ αυτόν.

Αν όμως θέλει κάποιος να εξετάσει το νόημα της αγίας Γραφής και από τον αριθμό, θα βρει ότι και έτσι μ’ αυτό μηνύεται η πρόνοια· γιατί έργο της πρόνοιας είναι όχι μονάχα να φυλάξει αμείωτη τη φύση μας σύμφωνα με το δικό της λόγο της ύπαρξης, αλλά και να την δείξει ότι δεν υστερεί και ως προς την αποκτηθείσα έπειτα με τη χάρη μακαριότητα.

Προσθέτοντας λοιπόν κανένας στα διακόσια τα εκατό αποτελεί τον αριθμό τριακόσια, που δηλώνει τη φύση και την αρετή. Γιατί λέγεται συχνά ότι ο αριθμός διακόσια σημαίνει τη φύση, επειδή αποτελείται από ύλη και είδος, εφόσον η ύλη είναι τετραπλή επειδή αποτελείται από τέσσερα στοιχεία, και το είδος πενταδικό εξαιτίας της αίσθησης, που σχηματίζει την υλική μάζα σε είδος. Εάν δηλαδή πολλαπλασιάσουμε πέντε φορές το σαράντα η τέσσερις φορές το πενήντα κάνουμε το διακόσια.

 Ο αριθμός εκατό σημαίνει την τέλεια αρετή, επειδή έχει δεκαπλασιασμένη τη θεία δεκάδα των εντολών, στον οποίο αφού έφτασε ο Αβραάμ γίνεται πατέρας του μεγάλου Ισαάκ, που ήταν νεκρός ως προς τη φύση, και έγινε πνευματικά πατέρας ζωής και χαράς.

Προθέτοντας λοιπόν στα διακόσια τα εκατό, θα συμπληρώσεις τον αριθμό τριακόσια που δηλώνει την πρόνοια που συνέχει τη φύση σύμφωνα με το λόγο της μακαριότητας.

Ο αριθμός εξήντα σημαίνει τη δύναμη της φύσης μας που εκτελεί τις εντολές ολοκληρωμένες στους λόγους των αρετών. Αν δηλαδή ο αριθμός έξι σημαίνει την ποιητική δύναμη της φύσης μας ως τέλειος και αποτελούμενος από τα ίδια του τα μέρη -γι’ αυτό κι έχει γραφεί ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο σε έξι ημέρες- κι ο αριθμός δέκα δηλώνει την τελειότητα της αρετής των εντολών, άρα ο αριθμός εξήντα δηλώνει σαφώς τη δύναμη της φύσης μας που δέχεται τους θείους λόγους των εντολών.

Επομένως οι τέσσερις μυριάδες μαζί με τις τρεις χιλιάδες τριακόσιους εξήντα δηλώνουν τον τέλειο λόγο περί αρετής και το σεπτό μυστήριο της θεολογίας και τον αληθινό σκοπό της πρόνοιας και την πρακτική δύναμη της φύσης μας διαποτισμένη από τις αρετές, μαζί με τις οποίες βγαίνει αυτός που ξεχώρισε το νου με το πνεύμα από την σάρκα, την αίσθηση και τον κόσμο, εγκαταλείποντας, όπως οι παλαιοί τη Βαβυλώνα, την ανάμειξη και την μεταξύ τους σύγχυση, βιάζεται να φθάσει στην άνω πόλη, με το νου ελεύθερο από την σχέση με οποιοδήποτε». ^[442]

Τι να πρωτοπεί κανείς, για όλα αυτά τα ασύλληπτα και αποκαλυπτικά που μας λέει με κάθε σαφήνεια ο Άγιος Μάξιμος!

Θαυμάζει, το μέγεθος της χάριτος και της σοφίας αυτού του ανδρός!!

Μένει άναυδος και αποσβολωμένος, και νοιώθει μπροστά του τόσο τυφλός, μικρός και ταπεινός!!!

Όμως, είναι άρα γε ο μόνος Άγιος που ασχολείται και ερμηνεύει αριθμούς και νούμερα; Φυσικά και όχι. Όλοι σχεδόν οι Άγιοί μας.

Ενδεικτικά μόνον αναφέρω τους κάτωθι:

2. Ο Μέγας Βασίλειος για τους αριθμούς

«Εζήτησες την ερμηνείαν του πολυθρυλήτου εκείνου χωρίου που περιφέρεται από όλους άνω και κάτω, του· "πας ο αποκτείνας Κάϊν επτά εκδικούμενα παραλύσει"  (Γεν. δ  , 15). Με αυτό κατ’ αρχάς συνεστήθης εις ημάς ως ακριβής τηρητής της παραγγελίας που έδωσεν ο Παύλος εις τον Τιμόθεον (Α  Τιμ. δ   , 13) – διότι είναι φανερόν ότι είσαι προσεκτικός εις την ανάγνωσιν...

Είναι δε δυνατόν και με εντελώς απλούν τρόπον να νοηθή και επεξειργασμένην ερμηνείαν να δεχθή. Η δε απλουστέρα έννοιά του, που ημπορεί να παρουσιασθή προχείρως εις τον καθένα είναι αυτή· ότι πρέπει ο Κάϊν να δώση επταπλασίαν τιμωρίαν δι’ όσα ημάρτησε...

Επειδή δε η διάνοια των φιλοπονωτέρων αναγνωστών έχει την συνήθειαν να ερευνά τα βάθη, ζητεί να μάθη πως ικανοποιείται το δίκαιον εις το «επτάκις» και τι είναι «τα εκδικούμενα», δηλαδή επτά είναι αι αμαρτίαι η ένα μεν είναι το αμάρτημα, επτά δε αι τιμωρίαι δια το ένα;

Πάντοτε βεβαίως η Γραφή καθορίζει εις επτά τον αριθμόν των αμαρτημάτων. Ούτω· "ποσάκις αμαρτήσει εις εμέ ο αδελφός και αφήσω αυτώ; Έως επτάκις;" λέγει ο Πέτρος προς τον Κύριον. Έπειτα έρχεται η απόκρισις του Κυρίου· "Ου λέγω έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά". (Ματθ. ι η , 21)

Ούτω ο Κύριος δεν μετέβη εις άλλον αριθμόν, αλλά έθεσε το όριον της αφέσεως εις τον αριθμόν που προέκυψε δια του πολλαπλασιασμού του επτά.

Ο Εβραίος ηλευθερώνετο από την δουλείαν μετά επτά έτη. (Δευτ. ιε , 12)

Επτά δε εβδομάδες ετών έκαμαν το ονομαστόν ιωβηλαίον τα παλαιά χρόνια, κατά το οποίον η γη έμενεν εις αγρανάπαυσιν, κατηργούντο τα χρέη, εγίνετο απαλλαγή από την δουλείαν (Λευϊτ. κε , 10) και ούτως ειπείν εγκαθίστατο ένας νέος βίος από την αρχήν, ενώ ο παλαιός κατά κάποιον τρόπον ετερματίζετο εις τον εβδοματικόν αριθμόν. Αυτά δε είναι τύποι του παρόντος αιώνος, ο οποίος μας προσπερνά εκτυλισσόμενος εις κύκλους επτά ημερών και εις τον οποίον γίνονται αι πληρωμαί δια τα μετριώτερα αμαρτήματα, κατά την φιλάνθρωπον επιμέλειαν του αγαθού Δεσπότου να μη παραδοθώμεν εις τον απέραντον αιώνα προς τιμωρίαν.

Το μεν επτάκις λοιπόν χρησιμοποιείται λόγω της συγγενείας του επτά με τον κόσμον τούτον, καθ’ όσον οι φιλόκοσμοι άνθρωποι πρέπει να τιμωρώνται ειδικώς βάσει των πραγμάτων χάριν των οποίων εξέλεξαν την πονηρίαν...

Ακολουθεί ένα συγγενές με αυτό ζήτημα, το λεχθέν από τον Λάμεχ εις τας γυναίκας· "ότι εφόνευσα ένα άνδρα δια το τραύμά μου και ένα νεανίσκον δια τον μώλωπά μου. Ότι δια τον Κάϊν ελήφθη επταπλασία τιμωρία, δια δε τον Λάμεχ εβδομήντα φοράς επταπλή" (Γεν. δ , 23)... Είναι δίκαιον να υποστώ τετρακοσίας ενενήντα τιμωρίας, εάν είναι δικαία η κρίσις του Θεού δια τον Κάϊν περί υποβολής του εις επτά τιμωρίας. Διότι εκείνος μεν, όπως δεν έμαθεν από άλλους το φονεύειν, ούτω δεν είδε φονευτήν να υφίσταται τιμωρίαν. Εγώ δε, (δηλ. ο Λάμεχ), έχων προ των οφθαλμών μου τον στενάζοντα και τρέμοντα και το μέγεθος της οργής του Θεού, δεν εσωφρονίσθην από το παράδειγμα. Επομένως είμαι άξιος να υποστώ τετρακοσίας ενενήντα τιμωρίας.

Μερικοί όμως έφθασαν εις την εξής έννοιαν που δεν απάδει προς το εκκλησιαστικόν δόγμα· ότι από τον Κάϊν μέχρι του κατακλυσμού επέρασαν επτά γενεαί, και αμέσως επεβλήθη εις όλην την γην τιμωρία δια το ότι είχε διαδοθή πολύ η αμαρτία. Το δε αμάρτημα του Λάμεχ δεν χρειάζεται κατακλυσμόν προς θεραπείαν, αλλ’ αυτόν τούτον αίροντα την αμαρτίαν. (Ιω. α , 29)

Αρίθμησε λοιπόν από τον Αδάμ μέχρι της παρουσίας του Χριστού τας γενεάς και, σύμφωνα με την γενεαλογίαν του Λουκά, θα εύρης ότι ο Κύριος εγεννήθη κατά την εβδομηκοστήν εβδόμην διαδοχήν». ^[443]

451. Ἑβρ. ια , 32