Ορθόδοξος Ιεραποστολικός ΣύνδεσμοςΚάλυμνος. Η ιδιαίτερη Πατρίδα μου
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
22/12 Αναστασία η Φαρμακολύτρια, Μεγαλομάρτυς *
ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ,
ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου για τις γυναίκες, που διακονούν σε έργα της Εκκλησίας βρίσκουν εφαρμογή στον βίο της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αναστασίας, της οποίας η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη."...ει εξενοδόχησεν, ει αγίων πόδας ένιψεν, ει θλιβομένοις επήρκεσεν, ει παντί έργω αγαθώ επηκολούθησε", λέει ο Απόστολος, ορίζοντας τις προϋποθέσεις, που εξασφαλίζουν θέση στις χήρες χριστιανές στην διακονία της Εκκλησίας.
Η Αγία Αναστασία, και πριν να χηρέψη κι όταν χήρεψε, τέτοιο έργο είχε τάξει στη ζωή της. Να περιποιείται κρυφά τους μάρτυρας στη φυλακή και να ενταφιάζη τα ιερά τους λείψανα, μετά το μαρτύριό τους.Γι’ αυτές τις υπηρεσίες της αξιώθηκε όχι μόνο στην τάξη των χηρών να κατα... Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
9/12 Η Σύλληψις της Αγίας Άννης *
Η ΣΥΛΛΗΨΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
Σήμερα η Εκκλησία γιορτάζει την μνήμη δύο αγίων γυναικών, που ενώ απέχουν πολλά χρόνια η μία από την άλλη και συνδέονται μεταξύ τους με πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Έχουν πρώτα το ίδιο όνομα, είναι η Άννα, μητέρα της Θεοτόκου και η Άννα, μητέρα του Προφήτου Σαμουήλ.
Και οι δύο ήσαν σε περασμένη ηλικία και δεν είχαν παιδιά, και οι δύο εγέννησαν κατά θαυμαστό τρόπο, και των δύο τα παιδιά στάθηκαν ξεχωριστά και μεγάλα.
Η Μαρία είναι η "προορισθείσα και εκλεχθείσα εκ πασών των γενεών", για να γίνη μητέρα του Θεού.Ο Σαμουήλ είναι ο θεοδώρητος καρπός, που μεγάλωσε μέσα στο ναό κοντά στον ιερέα, ο Προφήτης που έχρισε βασιλέα τον Σαούλ κι ύστερα τον Δαβίδ.
Η Εκκλησία τιμά σήμερα τις δύο ... Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Η Ιστορία της Καλύμνου
Η Κάλυμνος βρίσκεται στο νοτιοανατολικό Αιγαίο Πέλαγος, ανάμεσα στην Κω, τη Λέρο και τη Μικρά Ασία.
Αποτελεί το τέταρτο σε έκταση και το τρίτο σε πληθυσμό νησί του νομού Δωδεκανήσου.
Η επιφάνειά της είναι 109,67 τ. χλμ., ενώ το μήκος των ακτών φτάνει τα 96 χλμ.
Πρόκειται για κατ’ εξοχήν ναυτικό νησί, η ιστορία, ο πολιτισμός και η λαϊκή παράδοση του οποίου σχετίζονται άμεσα με τη θάλασσα.
Η αρχική ονομασία του νησιού ήταν Καλύδνα.
Η Κάλυμνος έχει μια μακραίωνη και πολυσήμαντη ιστορία.
Η Κάλυμνος κατοικείται από τους χρόνους της νεολιθικής εποχής. Αρχαιότεροι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Κάρες οι οποίοι ήρθαν στη Κάλυμνο από την Μικρά Ασία στις αρχές της γεωμετρικής εποχής.
Ο Όμηρος την ονομάζει Καλύδνες και αναφέρει ότι συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο στέλνοντας μαζί με άλλα νησιά 30 πλοία με αρχηγούς Φείδιππο και τον Αντίφαντο Μετά τον Τρωικό πόλεμο (σύμφωνα με τον Διόδωρο), τέσσερα από τα πλοία του Αγαμέμνονα στο γυρισμό τους ναυάγησαν έξω από το νησί.
Τα πληρώματά τους (Αργείοι και Επιδαύριοι) εγκαταστάθηκαν τότε μόνιμα στο νησί και έχτισαν ένα οικισμό πάνω στο οροπέδιο του νησιού, που, σε ανάμνηση της μακρινής τους πατρίδας, ονομάστηκε Άργος.
(Σήμερα στη θέση ΄Αργος βρίσκεται το αεροδρόμιο του νησιού).
Για πολύ καιρό το Άργος υπήρξε η πρωτεύουσα του νησιού.
Ο Απόλλωνας ήταν ο προστάτης θεός της Καλύμνου, ενώ το Ιερό του υπήρξε το πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της, καθ’ όλη την αρχαιότητα, από τις αρχές της 1ης π. Χ. χιλιετίας έως και τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες.
Τον 6ο π. Χ. αιώνα η Κάλυμνος κόβει αργυρά νομίσματα, στα οποία εικονίζεται κεφάλι γενειοφόρου κρανοφόρου πολεμιστή στον εμπροσθότυπο και η λύρα του θεού Απόλλωνα στον οπισθότυπο.
Κατά τη διάρκεια των Περσικών Πολέμων (αρχές 5ου π. Χ. αιώνα) το νησί τελεί υπό την κατοχή των Περσών και της βασίλισσας Αρτεμισίας της πρεσβύτερης.
Απελευθερώνεται το 477 π.Χ., γίνεται μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας, μαζί με τη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, την Κω και τη Ρόδο και πληρώνει φόρο στο ταμείο της συμμαχίας που βρίσκεται στη Δήλο.
Στον Πελοποννησιακό πόλεμο δε φαίνεται να παίρνει μέρος, αφού ο Θουκυδίδης δεν την αναφέρει καθόλου ανάμεσα σε άλλα νησιά.
Το 357 π.Χ. η Κάλυμνος παύει να είναι ελεύθερη.
Υποτάσσεται στην εξουσία του βασιλιά της Αλικαρνασσού Μαύσωλου. Μετά από 15 χρόνια περίπου, η Κάλυμνος επαναστατεί, αποκτά την ελευθερία της και ξαναγίνεται σύμμαχος των Αθηναίων.
Κατά τον 3ο π. Χ. αιώνα η Κάλυμνος κόβει αργυρά και χάλκινα νομίσματα, τα οποία φέρουν στον εμπροσθότυπο κεφάλι αγένειου κρανοφόρου πολεμιστή και στον οπισθότυπο κιθάρα.
Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους το νησί συχνά εμπλέκεται στους εξοντωτικούς αγώνες ανάμεσα στους διαδόχους του Αλεξάνδρου, λόγω της γεωγραφικής θέσης του.
Την εποχή αυτή μάλιστα οικοδομούνται σε διάφορα σημεία της Καλύμνου οχυρά και φυλάκεια, για την προστασία των κατοίκων, λόγω των ασταθών κοινωνικοπολιτικών συνθηκών της εποχής.
Στα τέλη του 3ου π. χ. αιώνα η Κάλυμνος και η γειτονική νήσος Κως συνενώνονται υπό το κοινό πολιτειακό καθεστώς της Ομοπολιτείας.
Η Κάλυμνος υποτάχθηκε στους Ρωμαίους το 44 π.Χ.
Έχοντας όμως στηρίξει τη Ρώμη στους Μυθριδατικούς πολέμους, είχε κάποια προνόμια.
Κατά την περίοδο της ρωμαιοκρατίας η Κάλυμνος ανήκει στην Επαρχία των Νήσων.
Με την κυριαρχία των Οθωμανών στο Αιγαίο, οι επιδρομές μειώνονται και οι κάτοικοι κατεβαίνουν σιγά-σιγά από το Κάστρο και κατοικούν τη γύρω περιοχή.
Κύρια απασχόλησή τους η γεωργία και εμφανίζονται δειλά τα πρώτα μικρά καϊκια σφουγγαριών.
Μέσα στο Κάστρο έμειναν οι Καλύμνιοι μέχρι το 1750.
Έβγαιναν μόνο για να καλλιεργήσουν τη λιγοστή γη τους ή για να βοσκήσουν τα ζώα τους.
Μετά το 1750, όταν έπαψαν οι πειρατικές επιδρομές, οι κάτοικοι του Κάστρου άρχισαν να κτίζουν σιγά-σιγά νέα σπίτια κάτω από αυτό και να φτιάχνουν τους πρώτους συνοικισμούς:
Θένια, Κοκχαλαριά, Γιακχά, Βαθύ και Στημένια.
Σε 50 περίπου χρόνια το Κάστρο είχε αδειάσει ενώ η Χώρα άρχισε να ακμάζει με γρήγορους ρυθμούς και ο κόσμος άρχισε να απλώνεται και πάλι σε όλο το νησί.
Η Χώρα αποτέλεσε την πρωτεύουσα του νησιού κατά το 18ο και 19ο αιώνα.
Μετά το 1850 άρχισε να χτίζεται η Πόθια, η οποία έμελλε να γίνει και η νέα πρωτεύουσα του νησιού.
Το 1821 οι Καλύμνιοι, αν και βρίσκονταν σε καθεστώς αυτονομίας, συμμετείχαν στην Ελληνική Επανάσταση και μάλιστα έλαβαν μέρος στη ναυμαχία που έγινε κοντά στο νησί τους, στις 29 Αυγούστου 1825.
Τότε η προσωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδας υπήγαγε την Κάλυμνο στην ελληνική πολιτεία και απέστειλε διοικητικές και ναυτικές αρχές στο νησί.
Μαζί με τη Λέρο, την Πάτμο και την Ικαρία πήραν τον τίτλο «Συμπληρωματικαί νήσοι του τμήματος των ανατολικών Σποράδων». Αργότερα διορίστηκε έκτακτος επίτροπός τους ο Ι. Κωλέττης.
Όταν όμως καθορίστηκαν τα σύνορα του ελληνικού κράτους, η Κάλυμνος ανταλλάχθηκε με την Εύβοια, με αποτέλεσμα να επανέλθει για άλλη μία φορά στους Οθωμανούς.
Το 1835 η αυτονομία της αναγνωρίστηκε με αυτοκρατορικό φιρμάνι (ομοίως και για την Πάτμο, τη Λέρο και την Ικαρία).
Οι Καλύμνιοι μαζί με τα άλλα άγονα νησιά του Αιγαίου απέσπασαν από τους Σουλτάνους προνόμια τα οποία υπερασπίστηκαν με πάθος από κατοπινές προσπάθειες καταπάτησής τους.
Μπόρεσαν έτσι να αναπτύξουν ένα θαυμαστό σύστημα τοπικής αυτοδιοίκησης, τη «Δημογεροντία», παρέχοντας σε όλο το λαό δωρεάν τα αγαθά της υγείας και της παιδείας.
Tην περίοδο αυτή αρχίζει στην Κάλυμνο η άνθηση της σπογγαλιείας που για πολλά χρόνια θα συνδεθεί άρρηκτα με την κοινωνικοικονομική καταστάση των Καλύμνιων.
Στις αρχές του 19ου αιώνα η σπογγαλιεία περιγράφεται ως εξής:
"Στις αρχές του Μαΐου ξεκινούσε μία ομάδα 4-7 ανθρώπων με μία βάρκα 6-8 μέτρων και μερικές προμήθειες (καβουρδισμένο πρόβειο ή γιδίσιο κρέας, λίγα όσπρια, ρύζι, ελιές, τυρί και κρίθινο παξιμάδι), για να ψαρέψουν σφουγγάρια με μοναδικό εφόδιο την αντοχή της αναπνοής τους.
Βουτούσαν μέχρι τα 30 μέτρα για να αποσπάσουν σφουγγάρια που επεσήμαναν με γυαλί από τη βάρκα.
Στο νησί επέστρεφαν αρχές Σεπτεμβρίου.
Καλύμνιοι έμποροι (γυρολόγοι αρχικά), αγόραζαν και επεξεργάζονταν τα σφουγγάρια, τα οποία πουλούσαν στους δρόμους, αρχίζοντας από Σύρα, Ναύπλιο, Κωνσταντινούπολη για να περάσουν από εκεί Οδησσό, Κίεβο, Πετρούπολη, Μόσχα και Βίλνα με κατεύθυνση τη Δυτική Ευρώπη".
H βιομηχανική επανάσταση στη Δυτική Ευρώπη δημιούργησε μεγάλη ζήτηση σφουγγαριών.
Απογραφή του 1825 αναφέρει 5.000 κατοίκους στην Κάλυμνο, η οποία το 1912, όταν οι Ιταλοί κατέλαβαν τη Δωδεκάνησο, είχε 23.200 πληθυσμό λόγω των πολυάριθμων εποίκων που είχαν εισρεύσει από τα γύρω νησιά, σε αναζήτηση πόρου ζωής από τη σπογγαλιευτική δραστηριότητα.
Μεγάλες δοκιμασίες (πείνα, βομβαρδισμούς) έζησε το νησί στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και στην Κατοχή.
Να σημειωθεί ότι το 1943-1944 με την κατάληψη των νησιών από τους Γερμανούς, από τους 12.500 Καλύμνιους, που υπήρχαν στο νησί, οι 9.000 έφυγαν κυρίως στη Μέση Ανατολή, για να μην πεθάνουν από την πείνα.
Εκεί οι νέοι επάνδρωσαν τον κακοποιημένο από τα κινήματα ελληνικό στόλο.
Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 7 Μαρτίου του 1948, το νησί ενσωματώθηκε επίσημα και οριστικά στα όρια του ελληνικού κράτους μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα.
Η νεότερη ιστορία της Καλύμνου συνδέθηκε ιδιαίτερα με την αλιεία, την επεξεργασία και το εμπόριο του σφουγγαριού.
Μάλιστα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο η Κάλυμνος παραμένει η μοναδική ελληνική σπογγαλιευτική δύναμη, με εξαγωγές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έτσι που να είναι μέχρι σήμερα γνωστή ως το Νησί των Σφουγγαράδων
Πηγή:http://www.epalkalymnou.gr/sports/index.php?option=com_content&view=article&id=48&Itemid=35