"Πολυμερώς και πολυτρόπως πάλαι ο Θεός λαλήσας τοις πατράσιν εν τοις προφήταις, επ’ εσχάτου των ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν Υιώ, ον έθηκεν κληρονόμων πάντων..." (Εβρ. α’ 1)

ΠΕΡΙ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

ΜΕΡΟΣ Β’

Εις το προηγούμενο Τεύχος είδαμε συνοπτικά και γενικά ότι· α) η Π.Δ. είναι ο τύπος, η σκια και προτύπωση της Καινής. Ενώ η Καινή είναι η αλήθεια, το φως, η εκπλήρωσις και συνέχεια της Παλαιάς β) τι σημαίνει ο όρος Διαθήκη, γ) διατί εξέλεξε ο Θεός τούς Εβραίους και όχι κάποιον άλλον λαόν και δ) την μεγάλη αξία, την σημασία και σπουδαιότητα της Π. Δ. δια ημάς τούς Ορθοδόξους εξ απόψεως θεολογικής, θρησκειολογικής, ιστορικής, κοινωνιολογικής, παιδαγωγικής, και λογοτεχνικής.

Εις το παρόν Τεύχος θα δούμε με την βοήθεια του Θεού πιο αναλυτικά πότε, πως και γιατί ξεκίνησε ο πόλεμος εναντίον της Π. Διαθήκης, καθώς και ωρισμένα καταλυτικά επιχειρήματα μέσα από την Καινή Διαθήκη εναντίον των πολεμίων της Π.Δ.

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Οι Γνωστικοί οι οποίοι πρωτοπαρουσιάστηκαν εις τας αρχάς του β’ μ.Χ. αιώνα, υπήρξαν από τούς πρώτους πολεμίους της Π.Δ.

Ο Γνωστικισμός ήτο μία σύνθεσις από στοιχεία ελληνικά, ανατολικά, ιουδαϊκά και χριστιανικά. Επειδή εμφανίστηκε ταυτοχρόνως σε διάφορες τοποθεσίες, δεν είναι εύκολο να προσδιορίσει κανείς τον αρχηγό, τον γενάρχη της ομάδος αυτής.

Ο Γνωστικισμός προσπαθούσε να συμβιβάσει την διδασκαλία της Πιστεως μας με τον ορθολογισμό και την ανθρώπινη γνώση, εξ ου και το όνομά του.

Η διδασκαλία του Γνωστικισμού αποτελείται από ένα κράμα μυθολογίας, και εθνικής θεολογίας των ελληνιστικών χρόνων που παρουσιάζει τον Δημιουργό Θεο σαν έναν κατώτερο Θεο, τον οποίον ταύτιζαν με τον Θεο της Παλαιάς Διαθήκης και που ονόμαζαν κακό Θεο· ο καλός Θεός, ήταν αυτός της Καινής Διαθήκης.

Άλλοι που πολέμησαν και απέρριψαν την Π.Δ. ήτο οι Μανιχαίοι οι οποίοι ήτο ένα μείγμα Χριστιανισμού, Βουδισμού, Ζωροαστρισμού και Γνωστικισμού.

Αρχηγός των Μανιχαίων ήτο ο Μανης (217-277 μ.Χ) εξ ου και Μανιχαίοι, ο οποίος απέρριπτε την Π.Δ. κυρίως εξ αιτίας του αντιεβραϊκού του πνεύματος, αλλά και επειδή πίστευε ότι ο θεός της Π.Δ. είναι "κακός θεός" και "κακός Δημιουργός" και είναι η αιτία και αρχή του κακού στη γη και στούς ανθρώπους.

Και οι μεν και οι δε βέβαια κατεδικάσθησαν από την Ορθόδοξη Εκκλησία ως αιρετικοί (ΠΟΤΕ; ...)

Επίσης γύρω εις το 1945 ένας κουλτουριάρης Κομμουνιστής στρέφεται φανερά κατά της Π.Δ. δημοσιεύοντας διάφορα προσβλητικά και αρνητικά κείμενα, ξεσηκώνοντας κάποιες μικρές αντιδράσεις μια και δεν είχαν ιδιαίτερη απήχηση οι απόψεις και θέσεις του.

Αυτό που διαπιστώνουμε και βλέπουμε λοιπόν από τα ανωτέρω περιστατικά είναι ότι, τα κίνητρα και ελλατήρια των περισσοτέρων εξ αυτών ήταν και είναι κυρίως εθνικιστικά-φυλετικά-ρατσιστικά, κατά τα πρότυπα του εθνικοσοσιαλισμού του Χιτλερ.

ΟΙ ΝΕΟΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το "ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ" αυτό, ευτυχώς, ήτο ξένο εις την πατρίδα μας μέχρι πριν λίγα χρόνια. Δυστυχώς όμως τα τελευταία έτη και εδώ εις την Ελλάδα, εμφανίστηκαν τέτοια παρόμοια κρούσματα από κάποιους απαίδευτους και ημιμαθείς (η ημιμάθεια χείρον εστι της αμαθείας) ανθρώπους που πολλοί εξ αυτών είναι αδιάφοροι εις τα της Πιστεως και έχουν μεσάνυχτα εις τα θεολογικά· κυρίως όμως από ορισμένους που έχουν τελείως άλλες αντιλήψεις και θεωρίες, ξένες προς την Πιστη μας· που δεν είναι όχι μόνον Ορθόδοξοι, αλλά καν Χριστιανοί και που κάποιοι από αυτούς αυτοαποκαλούνται Ολυμπισταί, Ελληνολάτρες-Δωδεκαθεϊστές. Αυτοί λοιπόν εκμεταλλευόμενοι τα εθνικά και πατριωτικά αισθήματα και συναισθήματα του Έλληνος, θέλησαν να μιμηθούν τούς ανωτέρω αιρετικούς και πολέμιους της Π.Δ. αναμασώντας τα επιχειρήματά τους, πολεμώντας και απορρίπτοντας είτε εν μέρει είτε εν συνόλω, είτε δια τον έναν λόγον είτε δια τον άλλον την Π.Δ.

Άρχισαν λοιπόν στην αρχή σιγά-σιγά και δειλά-δειλά και στην συνέχεια πιο άφοβα και απροκάλυπτα να δημοσιεύουν και να λέγουν, κυρίως σε δικά τους περιοδικά αλλά και σε τηλεοπτικές εκπομπές, τις απόψεις τις θέσεις και τα "πιστεύω" τους, να παρουσιάζουν τις παγανιστικές τελετές τους, και τέλος να εκτοξεύουν διάφορες ανυπόστατες κατηγορίες εναντίον της Π.Δ., εναντίον ημών των Χριστιανών και της Εκκλησίας μας, προσπαθώντας έτσι να πλήξουν το κύρος και την θεοπνευστίαν Της.

Τι να πει και τι να απαντήσει κανείς σε όλους αυτούς τούς επίδοξους υπερασπιστές της Αλήθειας και του Ελληνισμού, καθώς και σε όλα αυτά τα ανόητα και φαιδρά ερωτήματα που θέτουν. Ο Θεός να τούς φωτίσει και να τούς ελεήσει. Φαίνεται πως στην εποχή μας θα πρέπει πλέον να αμφισβητούμε και να συζητάμε ακόμη και τα... αυτονόητα.

Δεν θα απαντήσουμε βέβαια, τουλάχιστον προς το παρόν, διότι δεν αξίζει τον κόπον -άλλωστε είναι πολύ αστείο και ξεπερασμένο να πιστεύει κανείς τον 21 αιώνα σε ανύπαρκτους θεούς και σε είδωλα και σε μία θρησκεία νεκρή επί δύο χιλιάδες χρόνια- δεν απαντάμε λοιπόν λέγω σε όλους εκείνους που πιστεύουν εις το πάνθεον των 12 και όχι μόνον ψευτοθεών του Ολύμπου και έχουν το "θάρρος" και το θράσος να αμφισβητούν συλήβδην την Ορθοδοξία και τον Χριστιανισμό γενικώτερα και μάλιστα μέσα εις την χώρα που εγεννήθει, εκραταιώθει, και εμεγαλούργησε η Ορθοδοξία, κατορθώνοντας μέσα εις το διάβα των αιώνων να δημιουργήσει ένα άρρηκτο δεσμό και μία ισχυρή σχέση μεταξύ του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας ταυτίζοντας σχεδόν αυτές τις δύο έννοιες, σε σημείο που, όταν κάποιος έλεγε ότι είναι Έλληνας η ότι αυτός είναι Έλληνας να θεωρείται ότι είναι και Ορθόδοξος η όταν κάποιος έλεγε ότι είναι Ορθόδοξος η ότι αυτός είναι Ορθόδοξος να θεωρείται ότι είναι και Έλληνας. Ας ενθυμηθούμε τον Αθανάσιο Διάκο λίγο πριν μαρτυρήσει όταν οι Τούρκοι του ζήτησαν να αλλάξει την πίστιν του λέγοντάς του: "Γινεσαι Τούρκος Διάκε μου την πίστιν σου ν’ αλλάξεις;" τι απήντησε εκείνος: " Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός θε να πεθάνω"!!! Η ας ενθυμηθούμε την περίοδο που εις τας λέξεις Ρωμηός και Ρωμηωσύνη ήταν ταυτισμένες οι έννοιες του Ορθοδόξου και του Έλληνος. Δεν απαντάμε λοιπόν σε όλους αυτούς. Αλλά απαντάμε εις όλους εκείνους, τούς Ορθόδοξους η μη, τούς Χριστιανούς η μη, τούςΈλληνες η μη οι οποίοι αποδέχονται άμεσα η έμεσα, εν μέρει η εν συνόλω την αξιοπιστία το κύρος και την θεοπνευστίαν της Καινής Διαθήκης. Με αυτούς έχουμε κάποιο κοινό σημείο και αναφορά απ’ όπου μπορούμε να αντλήσουμε στοιχεία και επιχειρήματα προκειμένου να επιχειρηματολογήσουμε, να συζητήσουμε και να δούμε ποιός έχει δίκαιο.

Ας έλθουμε λοιπόν να ιδούμε ένα ένα τα έωλα και φαιδρά επιχειρήματά τους.

Είναι η Καινή Διαθήκη συνέχεια της Παλαιάς; Είναι ένας ο Συντάκτης των δύο Διαθηκών η δύο διαφορετικοί; Είναι ο ίδιος και ένας ο Θεός της Παλαιάς και της Καινής η άλλος είναι ο θεός της Παλαιάς (ο κακός) και άλλος της Καινής (ο καλός). Είναι θεόπνευστη η Παλαιά Διαθήκη η όχι; Υπάρχει συμφωνία και αρμονική σχέση μετάξύ της Π. και της Κ. η όχι; Εκπληρώνονται οι Προφητείες της Παλαιάς εις την Καινή η όχι; και άλλα πολλά...

Η ΚΑΙΝΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ
ΕΝΑΣ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ
ΤΗΣ Π. ΚΑΙ ΤΗΣ Κ. ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Η Π.Δ. όπως είχαμε αναφέρει εις το Α’ μέρος, ήταν η πρώτη συμφωνία, η πρώτη διαθήκη που είχε συνάψει ο Θεός με τούς ανθρώπους. Η Κ.Δ. είναι η δεύτερη συμφωνία και διαθήκη του θεού με τούς ανθρώπους και είναι συνέχεια της πρώτης. Φαίνεται ξεκάθαρα από πάρα πολλά σημεία και της Παλαιάς και της Καινής. Ας δούμε μερικά:

"Ει γαρ η πρώτη εκείνη ην άμεμπτος, ουκ αν δευτέρας εζητείτο τόπος. μεμφόμενος γαρ αυτοίς λέγει· ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κυριος, και συντελέσω επί τον οίκον Ισραήλ και επί τον οίκον Ιούδα διαθήκην καινήν, ου κατά την διαθήκην ην εποίησα τοις πατράσιν αυτών εν ημέρα επιβαλομένου μου της χειρός αυτών εξαγαγείν αυτούς εκ της γης Αιγύπτου· ότι αυτοί ουκ ενέμειναν εν τη διαθήκη μου, καγώ ημέλησα αυτών, λέγει Κυριος· ότι αύτη η διαθήκη ην διαθήσομαι τω οίκω Ισραήλ μετά τας ημέρας εκείνας λέγει Κυριος· διδούς νόμους μου εις την διάνοιαν αυτών, και επί καρδίας αυτών επιγράψω αυτούς, και έσομαι αυτοίς εις Θεόν, και αυτοί έσονταί μοι εις λαόν." (Εβρ. η’ , 7-11) και (Ιερεμία λα’ 31-34). Με απλά λόγια: "Εαν, λέγει ο Απ. Παύλος εις τούς Εβραίους, η πρώτη Διαθήκη η παλαιά δηλ. ήταν τέλεια και άμεμπτη δεν θα εδίδετο από τον Θεόν η δευτέρα. Άλλωστε ο ίδιος ο Θεός σας το είχε προείπει εις την Π.Δ. μέσω του Προφήτη Του Ιερεμία ότι θα γίνει αυτό, και θα συνάψει Νεα Διαθήκη με τον νέον Ισραήλ της χάριτος, αφού εσείς δεν μείνατε πιστοί σ’ Αυτόν...".

Ας δούμε και κάποιο άλλο.

"Γεγραπται γαρ ότι Αβραάμ δύο υιούς έσχεν, ένα εκ της παιδίσκης και ένα εκ της ελευθέρας. αλλ’ ο μεν εκ της παιδίσκης κατά σάρκα γεγέννηται, ο δε εκ της ελευθέρας δια της επαγγελίας. άτινά εστιν αλληγορούμενα. αύται γαρ εισι δύο διαθήκαι, μίαν μεν από όρους Σινά, εις δουλείαν γεννώσα, ήτις εστίν Άγαρ...η δε άνω Ιερουσαλήμ ελευθέρα εστίν, ήτις εστί μήτηρ πάντων ημών" (Γαλ. δ’ , 22-27). Εδώ τι μας λέγει; ότι ο Αβραάμ είχε δύο παιδιά. Το ένα το είχε από την Άγαρ την δούλη του, επειδή η Σαρα ως γνωστόν ήτο στείρα και δεν έκανε παιδιά και πίεσε τον άνδρα της να πάει με την δούλη της δια τον ανωτέρω λόγον, και το άλλο το είχε με την νόμιμη σύζυγό του, κατόπιν επαγγελίας του Θεού. Αυτά βέβαια ήταν αλληγορικά. Διότι οι δύο γυναίκες προεικονίζουν τις δύο διαθήκες· την παλαιάν και την καινήν. Και η μεν πρώτη διαθήκη είχε δοθεί εις το όρος Σινά, το οποίον λέγεται ως γνωστόν και Άγαρ και αντιστοιχεί δε και προτυπώνει την επίγειον Ιερουσαλήμ, η οποία μαζί με τα τέκνα της ευρίσκεται σε κατάσταση δουλείας, όπως δούλη υπήρξε και η Άγαρ, η δε άλλη διαθήκη, η νέα, αντιστοιχεί και προτυπώνει την επουράνιο Ιερουσαλήμ, είναι δε μητέρα όλων ημών των χριστιανών και είναι ελεύθερη, όπως ελεύθερη υπήρξε και η Σαρα. Δηλαδή με ακόμη πιο απλά λόγια. Όπως ο Αβραάμ είχε δύο γυναίκες και απ’ αυτές εγέννησε δύο παιδιά, το ένα σε κατάσταση δουλείας και το άλλο σε κατάσταση ελευθερίας, έτσι και ο Θεός είχε δύο διαθήκες που απ’ αυτές γεννήθηκαν δύο παιδιά το ένα από την Παλαιά σε κατάσταση δουλείας και το άλλο από την Καινή σε κατάσταση ελευθερίας.

Και ένα ακόμη: "Ηκούσατε ότι ερρέθη τοις αρχαίοις, ου μοιχεύσεις· Εγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού" (Ματθ. ε’, 27-28). Δηλαδή. Παλαιά σας έλεγα να μην μοιχεύετε. Τωρα δε σας λέγω συνεχίζοντας και προσθέτοντας στα παλαιά όχι μόνο να μην μοιχεύετε, αλλά να προσέχετε και την γεννησιουργό αιτία και αφορμή της μοιχείας και πορνείας, που είναι οι οφθαλμοί, οι κακοί λογισμοί και η συγκατάθεσις αυτών των πονηρών σκέψεων εις το μυαλό και την καρδιά σας.

Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ
ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Είναι αμέτρητα τα χωρία και τα σημεία της Καινής Διαθήκης που επιβεβαιώνουν χωρίς καμμία αμφιβολία την θεοπνευστίαν, την συμφωνία και την αρμονία Π. και Κ. Διαθήκης.

Αλλού πάλι βλέπουμε τον Χριστόν να λέγει: "Πλανάσθε μη ειδότες τας Γραφάς..." (Ματθ. κβ’, 29). Ποιάς Γραφάς εννοεί εδώ ο Χριστός; Μα φυσικά την Π.Δ. Άλωστε φαίνεται και πάλιν ξεκάθαρα διότι τα ανωτέρω λόγια ήταν απάντησι του Χριστού εις την ερώτησιν των Σαδουκαίων· "διδάσκαλε ο Μωϋσής είπεν, εάν τις αποθανεί μη έχων τέκνα...." (Ματθ. κβ’, 24). Ο ΜΩΥΣΗΣ είπε. Μα που είπεν ο Μωϋσής; Μα που αλλού; Φυσικά εις την Π.Δ. εις το βιβλίο του Δευτερονόμιου κεφάλαιον κε’ και στίχο 5.

Όταν πάλι κάποτε ζήτησαν οι Ιουδαίοι ένα θαύμα δια την Ανάστασίν Του, ο Χριστός τούς ανέφερε το θαύμα του Προφήτη Ιωνά; "ώσπερ γαρ εγένετο Ιωνάς ο προφήτης εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτως έσται και ο υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας" (Ματθ. ιβ’, 40). Γιατί και πάλιν ο Κυριος μας παρέπεμψε εις την Παλαιά Διαθήκη και εις τον Προφήτη Ιωνά και όχι σε κάποιο άλλο βιβλίο ενός άλλου "προφήτου" η μάγου ενός άλλου λαού. Από τούς Έλληνας ας πούμε; Γιατί;

Και ακόμη. Γιατί εις το όρος Θαβώρ όταν ο Κυριος μας εμεταμορφώθει ενώπιον των τριών μαθητών Του, Ιωάννου, Πετρου και Ιακώβου, εφανερώθησαν εκ δεξιών και εξ ευωνύμων του Ιησού οι Προφήτες Ηλίας και Μωϋσής; Και οι δύο Εβραίοι και Προφήτες των Εβραίων; Γιατί; Γιατί δε παρουσιάστηκαν, Έλληνες "θεοί" ημίθεοι, σοφοί, προφήτες κ.λ.π. Γιατί;

"Ηκούσατε ότι ερρέθη τοις αρχαίοις, ου φονεύσεις· ος δ’ αν φονεύση, ένοχος έσται τη κρίσει. Εγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο οργιζόμενος τω αδελφώ αυτού εική ένοχος έσται τη κρίσει·" (Ματθ. ε’, 21-22).

"Ηκούσατε ότι ερρέθη τοις αρχαίοις, ου μοιχεύσεις· Εγώ δε λέγω υμίν ότι πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού" (Ματθ. ε’, 27-28).

"Ηκούσατε ότι ερρέθη, οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Εγώ δε λέγω υμίν μη αντιστήναι τω πονηρώ· αλλ’ όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην·" (Ματθ. ε’, 38-39).

"Ηκούσατε ότι ερρέθη, αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τούς εχθρούς υμών, ευλογείτε τούς καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τούς μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς" (Ματθ. ε’, 43-44).

Με άλλα λόγια. Ακούσατε ότι εγράφει και ειπώθηκε εις τούς αρχαίους. Ποιούς αρχαίους; τούς Έλληνες; τούς Ασσυρίους; τούς Αιγυπτίους; τούς Περσας; Φυσικά και όχι. Αναφέρεται εις τούς προγόνους τους, τούς Ιουδαίους. Δεν θα πήγαινε ο Κυριος μας να νουθετήσει και να διδάξει τούς Εβραίους, φέρνοντας τους παραδείγματα και κάνοντας αναφορές από ξένες γραφές και από άγνωστα κείμενα. Άλλωστε αναφέρεται και παραπέμπει εις τας Δεκα Εντολάς που έδωσε ο Ίδιος εις τον Μωϋσή εις το θεοβάδιστον όρος Σινά. Αλλά που εγράφει και που ελέχθει; Εις την Π.Δ. βέβαια: (Εξ. κ’, 13-15), (Δευτ. ε’ , 17 - 19 ), (Δευτ. ιστ’, 18), (Εξ. κα’, 24), (Λευιτ. ιθ’, 18), (Ιερ. γ’, 1), (Ιωβ λα’, 1), (Εξ. κ’ ,7 ), (Αριθμ. λ’, 2), (Δευτ. κγ’, 21), (Ψαλμ. μζ’, 2), (Λευιτ. κδ’, 20), (Δευτ. ιθ’, 21), (Κριτ. στ’, 7), (Ψαλμ. λστ’, 21), (Ψαλμ. ρια’, 5), (Πρμ. κε’, 21) καθώς και σε πολλά άλλα σημεία της Παλαιάς και όχι εις την ελληνική μυθολογία, η κάποια άλλη ιστορία, μυθολογία, η βιβλίο, διατί εκεί κάθε άλλο παρά απαγορευόταν η πορνεία, η μοιχεία, το ψέμα, και τα όμοια, αφού οι ίδιοι οι "θεοί" των Ελλήνων και όχι μόνον, όπως αποδεικνύεται από πάρα πολλές αξιόπιστες πηγές έκαναν τοιούτες και χειρότερες πράξεις...

Γιατί λοιπόν; ΕΠΙΜΕΝΩ και ΕΡΩΤΩ μια και επιμένουν και οι Δωδεκαθεϊστές, οι αρχαιολάτρες και ολυμπιστές, όχι εκείνοι βέβαια που απορρίπτουν την Κ.Δ. και το πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, αλλά εκείνοι που αποδέχονται εν μέρει η εν συνόλω την Κ.Δ. και ισχυρίζονται ότι η Π.Δ. δεν έχει καμμία σχέση με την Κ.Δ., ότι η Κ.Δ. είναι πολύ καλύτερη από την Παλαιά, ότι άλλος είναι ο θεός της Παλαιάς (κακός) και άλλος της Καινής (καλός) ότι, η Π. Δ. αντέγραψε την Ελληνική Μυθολογία και ιστορία, ότι, ότι..... Ερωτώ. Γιατί ο Χριστός όχι μόνον δεν κατηγόρησε πουθενά και σε κανέναν την Π.Δ. αλλά αντιθέτως συμφωνούσε, έκανε αναφορές, παρέπεμπε και εξύψωνε την Παλαιά; Γιατί;

Γιατί επίσης σε κανένα σημείο της Κ.Δ. ο Ιησούς Χριστός η οι μαθητές Του δεν έκαναν ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ εις τούς Έλληνας, τούς "θεούς" των, την μυθολογίαν των και τούς σοφούς των; Διατί; Μα ούτε μία; Ίσως προτρέξει και πει κάποιος. Μα πως, υπάρχει μία αναφορά δια τούς Έλληνας εις το ευαγγέλιον εκεί που λέγει ο Κυριος μας "...Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου...." (Ιω. ιβ’, 23). Έστω και έτσι να είναι, που δεν είναι, δεν φθάνει μία και μοναδική αναφορά δια να ανατρέψει όλα τα προηγούμενα, καθώς και εκατοντάδες (χωρίς υπερβολή) άλλες αναφορές εις την Κ.Δ. Αλλά δεν είναι έτσι. Διότι δεν υπάρχει πιο παρερμηνευμένο και πιο παρεξηγημένο χωρίο από το ανωτέρω. Επειδή δε είναι πολύ σοβαρό το θέμα και δεν πρέπει να υποτιμηθεί και σε καμμία περίπτωση δεν θέλω να παρεξηγηθώ, σε άλλο τεύχος του περιοδικού μας θα αφιερώσουμε ολόκληρο άρθρο δια να αποδείξουμε βάσει των ιερών Γραφών και των Αγίων Πατέρων την ορθή έννοια του ανωτέρου χωρίου και όχι αυτή που βολεύει τούς πολλούς η ορισμένους.

Τελος δε, ο Χριστός εις την ίδια ομιλία Του, μας λέγει σαφέστατα, ρητά και κατηγορηματικά, μην αφήνοντας πλέον την παραμικρήν αμφιβολία δια την προέλευση την αποδοχή και την αξιοπιστία της Π.Δ. αλλά και δια το ποιός είναι ο Νομοθέτης της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης: "Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον η τούς προφήτας· ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι· αμήν λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν η μία κεραία ου μη παρέλθή από του νόμου έως αν πάντα γένηται." (Ματθ. ε’, 17-19). Δεν ήλθε δια να λύση και να καταργήση την Παλαιά Διαθήκη, αλλά δια να την εκπληρώσει και να την συμπληρώσει. Και ερωτώ. Ποιός είναι εκείνος σήμερα εις την Πατρίδα μας π.χ. που έχει την δυνατότητα και μπορεί να ψηφίση η να καταργήση η να συμπληρώση έναν Νομο; Μα, μόνο ένας Νομοθέτης. Η Βουλή εις την συγκεκριμένη περίπτωση. Αυτή και μόνον αυτή ασκεί Νομοθετικό έργο. Όποιος άλλος η άλλοι και να έλθουν δεν έχουν δικαίωμα ούτε μπορούν να ψηφίσουν, να καταργήσουν η να συμπληρώσουν έναν νόμο. Άρα, μόνον αν ο Χριστός ήταν ο ίδιος Νομοθέτης της Παλαιάς, θα μπορούσε και θα είχε δικαίωμα να συμπληρώση την Παλαιά με την Καινή. Ο νοών νοείτω!!!

Και καταλήγει ο Ιησούς προκειμένου να περιφρουρήση και να προστατεύσει την Π.Δ., τον Λογο Του και τις εντολές Του, αναφέροντας κάτι πολύ φοβερό όσο και αληθινό: "Ος εάν ουν λύση μία των εντολών τούτων των ελαχίστων και διδάξη ούτω τούς ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών· " (Ματθ. ε’, 19). Όποιος τολμήσει να αγγίξη, να λύση, να καταργήση μία οποιαδήποτε εντολή μου έστω και την πιο μικρή να ξέρει ότι θα κληθή ελάχιστος εις την βασιλείαν μου, δηλαδή δεν θα είναι άξιος να εισέλθη εις την βασιλείαν μου.

Κανείς λοιπόν δεν έχει το δικαίωμα και δεν μπορεί να αγγίξει ο,τιδήποτε έστω και το πιο ασήμαντο μέσα από την Π.Δ. και την Αγία Γραφή, χωρίς να έχει ολέθριες συνέπειες.

Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
ΥΠΗΡΞΕ Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Είναι ιστορικό γεγονός και αλήθεια ότι εις τα πρώτα χρόνια της εκκλησίας μας δεν υπήρχε καν η Κ.Δ., διότι δεν είχαν αρχίσει να γράφωνται τα Ευαγγέλια και οι επιστολές των Αποστόλων.

Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον π.χ. γράφτηκε μετάξύ του 60 και 70 μ.Χ. Το κατά Μάρκον μεταξύ του 65 και 70 μ.Χ. Το κατά Λουκά μεταξύ του 55 και 60 μ.Χ. Το κατά Ιωάννη το 80 με 85 μ.Χ. Οι πράξεις μεταξύ του 63 και 67 μ.Χ. Και οι επιστολές των Αγίων Αποστόλων μεταξύ των ετών 50 και 95 μ.Χ. όπου εγράφει και το τελευταίο βιβλίο της Κ.Δ. η Αποκάλυψις από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη.

Ας ενθυμηθούμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου προς τον μαθητήν του Τιμόθεον που τον προτρέπει να εμμένη σε ότι ιερά γράμματα είχε μάθει και διαβάσει από μικρό παιδί, και ότι όλες οι Γραφές και τα βιβλία που υπήρχαν και χρησιμοποιούσαν τότε ήταν ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΑ, ικανά, άξια και ωφέλιμα για διδασκαλία όλων των ανθρώπων: "συ δε μένε εν οις έμαθες και επιστώθης, ειδώς παρά τίνος έμαθες, και ότι από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν δια πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. πάσα Γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν..." (Β’ Τιμ. γ’ 14-17)

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΙ ΤΗΣ Π.Δ. ΔΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΙΣ ΑΥΤΩΝ

Εκεί λοιπόν, εις την Π.Δ, αναφέρεται π.χ. η Γεννησις του Ιησού Χριστού από την Παρθένον Μαριάμ · "Ιδού η Παρθένος έξει εν γαστρί και τέξεται υιόν, και καλέσει το Όνομα αυτού Εμμανουήλ..." (Ησαΐας ζ’, 14).

Εκεί αναφέρεται η Σταύρωσίς Του "Όψεσθε την ζωήν υμών κρεμαμένην, απέναντι των οφθαλμών υμών" (Δευτ. κη’, 66) και ότι ο Σταυρός του Χριστού θα προέλθει από τρία δένδρα· Πεύκο, Κυπαρίσση και Κεδρο: "Εν κυπαρίσσω και πεύκη και κέδρω άμα δοξάσαι τον τόπον τον άγιόν μου" (Ησ. ξ’, 13).

Η Ανάστασίς Του· "Αναστήσω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν." (Ψαλμ. ξζ’, 2) και, "Ανάστα ο Θεός, κρίνον την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι." (Ψαλμ. πα’, 8). Και όλα τα Άγια Παθη Του· "τον νώτόν μου έδωκα εις μάστιγας, τας δε σιαγόνας μου εις ραπίσματα, το δε πρόσωπόν μου ουκ απέστρεψα από αισχύνης εμπτυσμάτων" (Ησ. ν’, 6) και "και έδωκαν εις το βρώμά μου χολήν και εις την δίψαν μου επότισάν με όξος" (Ψαλμ. ξη’, 22) και τόσα άλλα σχετικά με την ζωη και το έργο του Ιησού Χριστού.

Δι’ αυτό και πολλές φορές που γινόταν ένα μικρό η μεγάλο γεγονός σχετικό με την ζωη του Κυρίου μας έλεγε ο ίδιος η οι Μαθηταί Του· "τούτο εγένετο ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του... τάδε Προφήτου." Παράδειγμα.

α) "Τούτο δε όλον γέγονεν, ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου δια του προφήτου (Ησαΐα ζ’, 14) λέγοντος· ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει..." (Ματθ. α’, 22)

β) "Και ην εκεί έως της τελευτής Ηρώδου, ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Κυρίου δια του προφήτου (Ωσηέ ια’ ,1) λέγοντος· εξ Αιγύπτου εκάλεσα τον υιόν μου." (Ματθ. β’, 15)

γ) "τούτο δε όλον γέγονεν ίνα πληρωθή το ρηθέν δια του προφήτου (Ζαχαρίου θ’, 9) λέγοντος· είπατε τη θυγατρί Σιών, ιδού ο βασιλεύς έρχεταί σοι πραΰς και επιβεβηκώς επί όνων και πόλων υιόν υποζυγίου." (Ματθ. κα’, 4-6)

δ) "Και συν αυτώ σταυρούσι δύο ληστάς, ένα εκ δεξιών και ένα εξ ευωνύμων αυτού. και επληρώθη η γραφή η λέγουσα· (δια του Προφήτου Ησαΐα νγ’,12) και μετά ανόμων ελογίσθη" (Μαρκ. ιε, 28)

ε) " Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ου ένεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τούς συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν..." ήρξατο δε λέγειν προς αυτούς ότι σήμερον πεπλήρωται η γραφή αύτη (δια του Προφήτου Ησαΐα ξα’,1) εν τοις ωσίν υμών" (Λουκ. δ’, 15-21).

στ) " ου περί πάντων υμών λέγω· εγώ οίδα ους εξελεξάμην· αλλ’ ίνα η γραφή πληρωθή, (δια του Προφήτου Δαυΐδ εις τον Ψαλμ. μ’, 9) ο τρώγων μετ’ εμού τον άρτον επήρεν επ’ εμέ την πτέρναν αυτού" (Ιωαν. ιγ’, 18)

ζ) " ει τα έργα μη εποίησα εν αυτοίς α ουδείς άλλος πεποίηκεν, αμαρτίαν ουκ είχον· νυν δε και εωράκασι και μεμισήκασι και εμέ και τον πατέρα μου. αλλ’ ίνα πληρωθή ο λόγος αυτών (δια του Προφήτου Δαυΐδ εις τον Ψαλμ. ξθ’, 5) ο γεγραμμένος εν τω νόμω, ότι εμίσησάν με δωρεάν" (Ιωαν. ιε’, 25)

η) "είπον ουν προς αλλήλους μη σχίσωμεν αυτόν, αλλά λάχωμεν περί αυτού τίνος έσται· ίνα η γραφή πληρωθή, (δια του Προφήτου Δαυΐδ εις τον Ψαλμ. κα’, 18) η λέγουσα· διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς, και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον." (Ιωαν. ιθ’, 24)

Γιατί λοιπόν; Γιατί δεν έλεγε "τούτο εγένετο ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό Σωκράτου του Προφήτου" η "τούτο εγένετο ίνα πληρωθή το ρηθέν υπό του Ερμή του τρισμέγιστου" η υπό του Πλάτωνος του Σοφού, του Αριστοτέλους, του Θαλή, του, του, του... Γιατί άρα γε; Μα είναι πολύ απλό όσο και κατανοητό. Γιατί μόνον η Παλαιά Διαθήκη ήτο προτύπωσις της Καινής και μόνον εις την Καινήν εκπληρώνονται κατά γράμμα όλα τα της Παλαιάς.

όπως εύστοχα παρατηρεί ο χρυσούς την γλώτταν Ιωάννης.

Έπεται συνέχεια...