ΤΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΑΞΙΜΟΥ
 ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ

(ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ  2004)

Ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία το μεγάλο ταξείδι του Προέδρου μας, πατρός Μαξίμου Βαρβαρή, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Κοσμά του Αιτωλού Κορινθίας, στην μακρινή μα τόσο φιλόξενη Αυστραλία, κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο του 2004.

Ο π. Μάξιμος ανταποκρινόμενος στο συχνό και επίμονο κάλεσμα πολλών ομογενών αδελφών μας, της Αυστραλίας, και αφού πήρε την σχετική άδεια και ευλογία από τον πνευματικό του πατέρα, τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτη Κορίνθου κ. Παντελεήμονα, απεφάσισε να πραγματοποιήσει αυτό το υπερατλαντικό ταξείδι.

Ο σκοπός του ταξειδιού αυτού ήταν πρωτίστως ιεραποστολικός προκειμένου να ενημερώσουμε και να στηρίξουμε τους εκεί διαμένοντας ξενειτεμένους και δοκιμαζομένους αδελφούς μας· Να συναντήσουμε από κοντά και να έρθουμε σε προσωπική επικοινωνία με πάρα πολλά μέλη, φίλους και συνδρομητάς του Συνδέσμου μας και του Περιοδικού μας· Και ταυτόχρονα να συγκεντρώσουμε μία μικρή οικονομική βοήθεια προκειμένου να συνεχισθούν τα έργα εις την Ιερά Μονή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Ορεινή Κορινθία.

Η υποδοχή προς τον Πρόεδρό μας και Καθηγούμενο της Ι. Μονής Αγίου Κοσμά του Αιτωλού ήταν πολύ θερμή, τόσο στο Σύδνεϋ και την Μελβούρνη, τις οποίες είχε ξαναεπισκεφθεί, -διότι δεν ήταν η πρώτη φορά που στελέχη του Συνδέσμου μας προεξάρχοντος του Προέδρου μας, επισκέφθηκαν την Αυστραλία- όσο και κυρίως, στην πόλη του Ντάργουϊν, που επισκέφθηκε για πρώτη φορά.

Ιδιαιτέρως εκεί λόγω του ότι υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες του π. Μαξίμου (7.000 περίπου Καλύμνιοι) συντελέστηκε, με την βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες του Αγίου Κοσμά, σημαντικό ιεραποστολικό και κοινωνικό έργο.

Η πρώτη πόλη της Ιεραποστολικής περιοδίας ήταν το Σύδνεϋ. Μια σπουδαία μεγαλούπολη όπου η ψυχή χιλιάδων Ελλήνων συνεχίζει να χτυπά δυνατά και Ελληνικά.

Σήμα κατατεθέν του Σύδνεϋ είναι η γνωστή σε όλους μας "Opera Hoyse". Ένα τεράστιο, μοντέρνο, πανέμορφο και ξεχωριστό κτίριο, όπου εκεί πραγματοποιούνται όλες οι μεγαλύτερες και σημαντικώτερες μουσικές και καλιτεχνικές εκδηλώσεις των Αυστραλών και όχι μόνον.

Ο δεύτερος σταθμός της περιοδείας μας υπήρξε η Μελβούρνη. Μία μεγάλη, σύγχρονη και όμορφη πόλη που συγκεντρώνει ελληνικό πληθυσμό, κοντά στις 250.000 χιλιάδες, και δίνει σε ορισμένες περιοχές της την εντύπωση ότι βρίσκεται κανείς σε ελληνικό έδαφος. Και αυτό γιατί η Μελβούρνη υπήρξε μία μεγάλη εργατούπολη που εδέχθει, φιλοξένησε και αγκάλιασε πολλούς μετανάστες Έλληνες, οι οποίοι προσπάθησαν να προσφέρουν σ’αυτούς και τα παιδιά τους ένα καλύτερο μέλλον.

Και το Σύδνεϋ και η Μελβούρνη έχει πολλές όμορφες και παραδοσιακές μονοκατοικίες, με ξεχωριστούς και υπέροχους κήπους η κάθε μία, ωραία και μεγάλα πάρκα, σπουδαίους και τεράστιους ζωολογικούς κήπους με όλα τα είδη των ζώων, άνετους και καθαρούς δρόμους, χωρίς κίνηση, μεγάλα και μικρά καταστήματα με ο, τι θελήσει κανείς, μεγάλες και ωραίες αερογέφυρες, και πολλά άλλα αξιοθέατα. Και βέβαια πάνω απ’ όλα καλούς και ευγενικούς ανθρώπους.

Τελευταίος και εντυπωσιακότερος σταθμός, μετά από τετράωρο αεροπορικό ταξείδι από την Μελβούρνη, ήταν το ωραίο, καταπράσινο, τροπικό και φιλόξενο Ντάργουϊν. Με τους τόσο θερμούς συμπατριώτες μας αλλά και το τόσο θερμό και υγρό κλίμα, σχεδόν κλίμα ερήμου, που διαθέτει, και που ομολογουμένως μας ταλαιπώρησε λίγο. Βέβαια όπως εξελίσσεται το κλίμα και στην Ελλάδα μας, με τις τόσο απότομες αλλαγές των καιρικών συνθηκών και τις μεταπτώσεις της θερμοκρασίας, σε λίγα χρόνια θα θυμίζει τροπική χώρα!

H επίσκεψή μας εκεί ήταν μία έκπληξη τόσο για την αγάπη και τον ζήλο τους για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα μας, όσο και για την προθυμία τους να μας φιλοξενήσουν, να μας περιποιηθούν, να μας κάνουν το τραπέζι στα σπίτια τους, να μιλήσουν μαζί μας και να μας εμπιστευθούν τις χαρές τις λύπες τις έννοιες και τα προβλήματά τους. Σκηνές που μας έφεραν στο νου ολοζώντανα, εικόνες από την γλυκειά μας Ελλάδα, άρωμα από την νησιώτικη φιλοξενία και το ελληνικό φιλότιμο.

Ο π. Μάξιμος με τις ευχές και ευλογίες της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας συμμετείχε σε πολλές ακολουθίες και εορτές της Εκκλησίας μας, ψάλλοντας όπως πάντα με το σεμνό και όμορφο αγιορείτικο ύφος του, καταφέρνοντας να συγκινεί και να κατανύσει όλους τους παρευρισκομένους κατά κοινή ομολογία.

Επίσης καθ’ όλη την εκεί παραμονή του διεξήγαγε πολλές, θερμές και κατατοπιστικές ομιλίες, θρησκευτικού, πνευματικού, κοινωνικού, ηθικού εκκλησιολογικού, εθνικού, ενημερωτικού και ερμηνευτικού περιεχομένου, και βέβαια πάνω απ’ όλα για θέματα της Πίστεώς μας, απαντώντας ταυτόχρονα σε ερωτήσεις, απορίες και προβλήματα που απασχολούν και ταλανίζουν τους εκεί αδελφούς μας.

Τα αδέλφια μας στην Αυστραλία, και αυτό είναι προς τιμήν τους, διψούν να ακούσουν τον λόγο του Θεού, αλλά και να μάθουν διάφορα νέα από την γλυκειά μας Πατρίδα, την Ελλάδα.

Αξίζουν λοιπόν, πολλά και θερμά συγχαρητήρια σ’ όλους τους ομογενείς αδελφούς της Αυστραλίας, όχι μόνο γιατί αγωνίζονται να κρατήσουν ανόθευτη και αλώβητη την γλυκειά μας Ορθοδοξία, να τηρήσουν τις εντολές του Ευαγγελίου, το κατά δύναμιν, αλλά και γιατί παλεύουν να κρατήσουν και να διατηρήσουν ακέραιη και ζωντανή την  ελληνικότητά τους.

Μέσα σε ένα περιβάλλον διαπολιτισμικό και πολύ-πολιτισμικό, διαθρησκειακό και πολύ μακρινό από την μητέρα Ελλάδα το εκχείρημα αυτό είναι ιδιαιτέρως δύσκολο και, όταν επιτυγχάνεται, ιδιαιτέρως αξιέπαινο.

Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι κάθε προηγούμενη επίσκεψή μας στην μακρινή Αυστραλία ήταν μία ευχάριστη και καρποφόρα ιεραποστολική εμπειρία. Η φετινή όμως ξεχώρισε και ευχαριστούμε πολύ όλους όσους συνετέλεσαν σ’αυτό και πρωτίστως τον Πανάγαθο και Φιλεύσπλαχνο Θεό μας.

Εδώ αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε τις πλέον θερμές και εγκάρδιες ευχαριστίες μας σε όλους τους αγαπητούς και εκλεκτούς μας αδελφούς σε όλη την Αυστραλία, οι οποίοι συνετέλεσαν με τον ένα η άλλο τρόπο στην επιτυχία αυτού του αξέχαστου ταξειδιού, αλλά και σε όλους εκείνους οι οποίοι μας υποδέχθηκαν με αληθινή αγάπη και πολύ σεβασμό και άνοιξαν και αυτή την φορά την ολόθερμη και φιλόξενη αγκαλιά τους για να μας φιλοξενήσουν στις οικίες τους με όλη τους την καρδιά και να μας βοηθήσουν πλουσιοπάροχα σ’ ότι είχαμε ανάγκη. Η φιλοξενία και η περιποίησή τους ήταν όντως άψογη, μοναδική και αβραμιαία. Ο Θεός να τους έχει πάντα καλά και να τους το ανταποδώσει πλουσιοπάροχα.

Ακόμη ιδιαίτερες ευχαριστίες θα θέλαμε να εκφράσουμε στις εκλεκτές και σεβαστές οικογένειες που φιλοξένησαν με πολύ αγάπη και ζεστασιά τον π. Μάξιμο σε κάθε πόλη:
α) Κώστα και Χριστίνα Ε. στο Συδνεϋ
β) Μιχαήλ και Άννα Κ. στην Μελβούρνη και
γ) Νίκο και Ξανθίπη Ζ. και Παρασκευή Τ. στο Ντάργουϊν.

Τέλος θέλουμε υιϊκώς και ευσεβάστως να ευχαριστήσουμε την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας και τον Θεοφιλέστατον Επίσκοπον Απολλωνιάδος κ. Σεραφείμ, Πρωτοσυγκελλεύοντα και Αρχιγραμματέα της Αρχιεπισκοπής, ο οποίος μας υπεδέχθει με πολύ ευγένεια και σεβασμό και μας επέτρεψε να πραγματοποιήσουμε το σκοπό της επισκέψεώς μας, τον Θεοφιλέστατον Επίσκοπον Δορυλαίου κ. Νίκανδρον ο οποίος και αυτός μας εδέχθει και μας συμπεριεφέρθει με ιδιαίτερη αγάπη, ζεστασιά και εκτίμηση, παρέχοντας απλόχερα την ευλογία και την βοήθειά του εις ο,τι εχρειαζόμεθα, καθώς και τον Ιερομόναχο π. Ιωήλ εφημέριο του Ι. Ναού Αγίου Νικολάου στο Ντάργουϊν που στάθηκε από την αρχή δίπλα μας για την επίτευξη του σκοπού μας.

Κλείνοντας θα θέλαμε να υπενθυμίζαμε ότι δεν θα πρέπει να ξεχνούμε την μεγάλη σημασία της Ιεραποστολής για την σωτηρία όλων μας. Το τονίζουν ιδιαίτερα οι Πατέρες της Εκκλησίας μας· κανείς δεν πρόκειται να σωθεί εάν αδιαφορεί -εκτός της προσωπικής του- και για την σωτηρία του πλησίον του.

Ο σύγχρονος σπουδαίος και μεγάλος ιεραπόστολος της Πίστεως και της Πατρίδος μας Πατροκοσμάς λέγει χαρακτηριστικά:

«Μελετώντας το άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον εύρον μέσα πολλά και διάφορα νοήματα, τα οποία είνε όλα μαργαριτάρια, διαμάντια, θησαυρός, πλούτος, χαρά , ευφροσύνη, ζωη αιώνιος. Σιμά εις τα άλλα εύρον και τούτον τον λόγον οπού λέγει ο Χριστός μας, πως δεν πρέπει κανένας χριστιανός, άνδρας η γυναίκα, να φροντίζη δια τον εαυτόν του μόνον πως να σωθή, αλλά να φροντίζη και δια τούς αδελφούς του να μη κολασθούν. Ακούωντας και εγώ, αδελφοί μου τούτον τον γλυκύτατον λόγον οπού λέγει ο Χριστός μας, να φροντίζωμεν και δια τούς αδελφούς μας, μ’ έτρωγεν εκείνος ο λόγος μέσα εις την καρδίαν τόσους χρόνους, ωσάν το σκουλήκι οπού τρώγει το ξύλον, τι να κάμω και εγώ στοχαζόμενος εις την αμάθειάν μου εσυμβουλεύθηκα τούς πνευματικούς μου πατέρας, αρχιερείς, πατριάρχας, τούς εφανέρωσα τον λογισμόν μου, ανίσως και είνε θεάρεστον τέτοιον έργον να το μεταχειρισθώ, και όλοι με παρεκίνησαν να το κάμω, και μου είπον πως τέτοιον έργον καλόν και άγιον είνε. Μαλιστα παρακινούμενος από τον Παναγιώτατον κύριον Σωφρόνιον, Πατριάρχην - να έχωμεν την ευχή του - και λαμβάνωντας τας αγίας του ευχάς , άφησα την ιδικήν μου προκοπήν, το ιδικόν μου καλόν, και εβγήκα να περιπατώ από τόπον εις τόπον και διδάσκω τούς αδελφούς μου».

(Άγιος Κοσμάς-Διδαχή Α’. σελ. 54, από το βιβλίο "ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ" του Καθηγουμένου Μαξίμου Βαρβαρή).

Βέβαια θα μπορούσε κανείς ν’αντιτάξει ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ικανότητα να γίνουν μικροί ιεραπόστολοι. Σωστά. Εδώ μπορούμε να πούμε όμως ότι ο Θεός έχει δώσει σε όλους κάποιο "τάλαντο" μικρό ή μεγάλο, το οποίο και θα πρέπει να αξιοποιήσουμε και ότι δεν ζητά ποτέ περισσότερα από όσα μπορούμε να προσφέρουμε. Κυρίως δε, εξετάζει την πρόθεση και την διάθεσή μας.

Ας μην αφήνουμε λοιπόν θαμμένα τα τάλαντά μας, όπως ο πονηρός δούλος του Ευαγγελίου, αλλά ν’ αγωνιζώμαστε -συν Θεώ- το κατά δύναμιν, διότι η πάσης φύσεως ιεραποστολή, ιδιαίτερα στην εποχή μας, είναι απαραίτητη και αναγκαία, και όταν γίνεται με αγάπη και χωρίς ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα και με την ευλογία του πνευματικού μας, πάντοτε μα πάντοτε καρποφορεί.