Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου * - 26/12
Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Σήμερα η Εκκλησία τελεί Σύναξη για να τιμήση την Παναγία Μητέρα του Θεού.
Η Παναγία, όπως ο Άγιος Πρόκλος την εγκωμιάζει, είναι το "κοινόν των γυναικών καύχημα" κι όπως ο Άγιος Κύριλλος την χαιρετίζει, είναι το κειμήλιο της οικουμένης και το σκήπτρο της ορθοδοξίας.
"Χαίροις παρ’ ημίν, Μαρία Θεοτόκε, το σεμνόν κειμήλιον απάσης της οικουμένης... το σκήπτρον της ορθοδοξίας".
Η Παναγία είναι το ιερό και άμωμο ανάθημα του ανθρωπίνου γένους στον Θεό, το καλύτερο δώρο που είχε να προσφέρη ο κόσμος στην γέννηση του θείου Λόγου.
Έτσι το εκφράζει ένας ύμνος της χθεσινής μεγάλης γιορτής.
"Τι σοι προσενέγκωμεν, Χριστέ, ότι ώφθης επί γης άνθρωπος δι’ ημάς; Έκαστον γαρ των υπό σου γενομένων κτισμάτων την ευχαριστίαν σοι προσάγει. Οι άγγελοι τον ύμνον, οι ουρανοί τον αστέρα, οι μάγοι τα δώρα, οι ποιμένες το θαύμα, η γη το σπήλαιον, η έρημος την φάτνην, ημείς δε μητέρα παρθένον...".
Απολυτίκιον. Ήχος δ’.
Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω, το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα σοι.
Κοντάκιον.
Ήχος γ . Αυτόμελον.
(Ποίημα Ρωμανού του Μελωδού)
Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει, και η γη το Σπήλαιον, τω απροσίτω προσάγει. Άγγελοι μετά Ποιμένων δοξολογούσι· Μάγοι δε, μετά αστέρος οδοιπορούσι· δι’ ημάς γαρ εγεννήθη, Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως βρέφος βαστάζουσα, εν ταις αγκάλαις Αγνή, τον πάντων δεσπόζοντα, σάρκα λαβόντα εκ σου, χαράς ώφθης πρόξενος· όθεν πάσα η κτίσις, ανυμνεί χαρμοσύνως, σήμερον Θεοτόκε, την φρικτήν σου λοχείαν πηγήν γαρ αθανασίας, κόσμω εκύησας.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. β’. Αυτόμελον.
Ο προ εωσφόρου εκ Πατρός αμήτωρ γεννηθείς, επί της γης απάτωρ εσαρκώθη σήμερον εκ σου· όθεν Αστήρ ευαγγελίζεται Μάγοις, Άγγελοι δε μετά Ποιμένων υμνούσι, τον άχραντον τόκον σου, η Κεχαριτωμένη.
Μεγαλυνάριον.
Θρόνος επηρμένος πέλεις Αγνή, φέρουσα ως βρέφος, τον τα πάντα εν τη δρακί, φέροντα ως Κτίστην, υμνούμέν σου Παρθένε, την όντως υπέρ λόγον μεγαλειότητα.