Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ!

Αξιωνόμαστε και φέτος όλοι μας, με τη βοήθεια του Θεού και τη χάρη της Παναγίας και όλων των Αγίων μας, να προετοιμαζόμαστε εναγωνίως για τον ερχομό της μεγάλης εορτής της Χριστιανοσύνης, που δεν είναι άλλη από την Γέννηση και ενανθρώπηση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, προς επίτευξη της δικής μας σωτηρίας.

Αυτής της πολύ αγαπητής και δημοφιλούς προς όλους μας εορτής των Χριστουγέννων, που είναι η "Μητρόπολις πασών των εορτών" κατά τον Άγιον Ιωάννην τον Χρυσορρήμονα.

Μια ματιά στούς δρόμους και τις βιτρίνες των πόλεων, μικρών και μεγάλων, καθώς και στα σοκάκια και δρομάκια της περιφέρειας είναι αρκετά για να μας υπενθυμίσουν τα πλάνα και τις λίστες των αγοραστικών υποχρεώσεών μας.

Παντού πολύχρωμα λαμπιόνια, καλόγουστα στολισμένες βιτρίνες που συναγωνίζονται σε διακόσμηση η μία την άλλη, λες και περιμένουν να τους δώσει κάποιος το βραβείο του πιο εντυπωσιακού στολισμού, χριστουγεννιάτικα δέντρα σαν "λατέρνες" φορτωμένα με μπαλάκια και φωτάκια, πού και πού κανένα καραβάκι εις ανάμνησιν της κιβωτού-Εκκλησίας, χιονάνθρωποι και "άγιοι Βασίληδες" άσχετοι με την Παράδοσή μας και γενικά ένα κλίμα εμποροποιημένο και κοσμικώτατο, προς "τιμήν" των Χριστουγέννων, που όλοι με λαχτάρα περιμένουν για να βγάλουν κάποια κέρδη από τις επιχειρήσεις τους, επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και φτωχικοί για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Αυτή η φροντίδα και η μέριμνα για το ποιός θα κλέψει τις εντυπώσεις στην αγορά και το εμπόριο προκειμένου να εξασφαλίσει τα μεγαλύτερα έσοδα στις γιορτές που διανύουμε αυτή την περίοδο των Χριστουγέννων, έχει σαν αποτέλεσμα την απομάκρυνση των ανθρώπων από το πραγματικό νόημα της εορτής και την εξακολούθηση της άγνοιας που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι πάνω σε ζητήματα πνευματικής ωφελείας, εκτός ελαχίστων πλέον εξαιρέσεων.

Η Εκκλησία μας ψάλλει, Χριστός γεννάται δοξάσατε" και στο Απολυτίκιο της εορτής, "Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως...".

Της γνώσεως το φως, όχι της συσκοτίσεως και αποπροσανατολίσεως των πάντων, φαινόμενο που δυστυχώς παρατηρείται σήμερα πιο έντονα παρά ποτέ άλλοτε.

"Χριστός γεννάται δοξάσατε",
γιατί για μένα και για σένα από αγάπη γεννήθηκε, για να μας οδηγήσει με ασφάλεια στην σωτηρία!

"Χριστός γεννάται δοξάσατε",
γιατί από σήμερα έχει ο άνθρωπος φίλο μοναδικό να τον συντροφεύει σε όλη τη ζωη του!

Ω! Τι χαρά, τι ευλογία μεγάλη που γίνεται στον κόσμο σήμερα και πάντα!

Γεννάται, σε χρόνο ενεστώτα, δηλαδή τώρα, σήμερα, όχι χθες και στο παρελθόν. Συνέβει βέβαια ιστορικά μία φορά, αλλά ισχύει για πάντα! Και για όσους "μπορούν" να καταλάβουν, η Γέννησις του Χριστού εν χρόνω, ξεπερνά και διαπερνά τον χρόνο και αγκαλιάζει διαχρονικά όλη την δημιουργία από την αρχή του κόσμου έως το "τέλος" του κόσμου!

Γεννάται ο Χριστός κάθε φορά στην καρδιά του ανθρώπου που βάζει στόχο την σωτηρία του κι’ αποφασίζει να αγωνιστή γι’αυτή. Γιατί αν τελικά το σκεφτεί σοβαρά κανείς η μόνη αξία στη ζωη για την οποία πρέπει με κάθε μέσο να παλεύει και να αγωνίζεται κάποιος, είναι η αγιότητα και η σωτηρία του. "Άγιοι γίνεσθε, καθώς και εγώ Άγιος ειμί" μας λέγει ο Κύριός μας.

Πόσοι όμως σήμερα ζούμε και αγωνιζώμαστε γι’ αυτήν;

Πόσοι σήμερα πιστεύουμε ή έχουμε συνειδητοποιήσει πως μετά τα 70, 80, 100 (;) χρόνια που θα ζήσουμε επί της γης θα φύγουμε μόνοι, ολομόναχοι για τον αληθινό προορισμό μας με μοναδικό εφόδιο την πίστη στον Θεό και τα καλά έργα που προέρχονται από αυτήν την πίστη;

Ακατάπαυστα τρέχουμε, αναλωνώμαστε και εξαντλούμαστε όλοι οι άνθρωποι από το πρωϊ μέχρι το βράδυ, προκειμένου να εξασφαλίσουμε όλα εκείνα τα μέσα που θα διευκολύνουν την ζωή μας, που θα μας χαρίσουν ένα δικό μας σπίτι που να έχει όλες τις σύγχρονες ανέσεις που ο καταναλωτισμός απαιτεί για να στεγάσουμε την οικογένειά μας, που θα μας επιτρέψει να έχουμε μία εξοχική κατοικία για ανάπαυλα μακριά από το θόρυβο της πόλης κι’ ένα αυτοκίνητο πολυτελές ή μη, που θα κάνει δυνατή τη μετάβασή μας αυτή στην εξοχή, κλπ., κλπ., και ο κατάλογος ποτέ δεν εξαντλείται.

Καλοί και άγιοι και πραγματικά αναγκαίοι, ίσως, να είναι αυτοί οι στόχοι ή κάποιοι άλλοι από τις πολλές προσδοκίες των ανθρώπων, όταν όμως γνωρίζουμε και το μέτρο. Και οι ημέρες που έρχονται, αυτό ακριβώς μας υπενθυμίζουν μεταξύ των άλλων, πως εκτός από τα υλικά αγαθά για την εξασφάλιση των οποίων όλοι μας αγωνιζόμαστε και αγωνιούμε, πρέπει να ασχοληθούμε λίγο και με την φροντίδα του πνεύματος και της ψυχής μας.

Όλοι οι συμβολισμοί των ημερών αυτό ακριβώς κραυγάζουν!

Άραγε όμως, πόσο συνειδητοποιούμε οι άνθρωποι το εορταστικό κλίμα αυτών των αγίων ημερών και πόσο αντιλαμβανόμαστε τον συμβολισμό των γεγονότων;

Στολίζουμε όλοι τα δέντρα μας με μεγαλοπρέπεια, με πολλά και διάφορα όμορφα στολίδια, με φώτα, μουσικές και πολλά άλλα. Γνωρίζουμε όμως και τον λόγο για τον οποίο πράττουμε κάτι τέτοιο;

Το δέντρο πού μας παραπέμπει; Τι μας θυμίζει;

Εκτός φυσικά από «το δένδρο της ζωής» δηλαδή τον ίδιο τον Κύριό μας, που υπήρχε μέσα στον παράδεισο;

Με άλλα λόγια το δέντρο σε ποιο βασίλειο ανήκει;

Στο φυτικό σαφώς. Στην φύση, μας παραπέμπει λοιπόν, η οποία φύσις χαίρεται και πανηγυρίζει για τον ερχομό του Θεού στη γη.

"Χριστός γεννάται δοξάσατε", και πάσα η κτίσις ανακαινίζεται! Αυτήν ακριβώς την χαρά, την ανακαίνιση και ομορφιά της φύσης -η οποία είχε παρασυρθεί σε φθορά μαζί με τον άνθρωπο μετά την παρακοή και την έξοδό του από τον Παράδεισο- δηλώνουμε με τον στολισμό των δέντρων στα σπίτια μας, στούς δρόμους και τις πλατείες, στα καταστήματα, στους εργασιακούς μας χώρους και σε όλους τους χώρους όπου παρατηρείται ανθρώπινη δραστηριότητα και παρουσία ανθρώπινου πολιτισμού και ομορφιάς.

Ο άνθρωπος εκ φύσεως είναι ον ευφυές και σκεπτόμενο, με έμφυτη τάση προς την δημιουργία και το αγαθό και όλες οι εκδηλώσεις και τα συναισθήματά του χαρακτηρίζονται -ή θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται-  από αυτά τα θεία δώρα και τάλαντα.

Με το να στολίζουν λοιπόν τα δέντρα και τα σπίτια τους οι άνθρωποι, εκδηλώνουν όχι μόνον την δική τους χαρά για το κοσμοσωτήριο γεγονός της Γεννήσεως του Σωτήρα τους, αλλά και την χαρά και ανάπλαση και ολόκληρης της φύσης που συμμετέχει και εορτάζει κι’ αυτή μαζί μας το γεγονός αυτό!

Θελοντας δε να έχουν διαρκώς ως ανάμνηση τις ημέρες αυτές, την απέραντη αγάπη και μεγάλη ταπείνωση που έδειξε ο Θεός μας καταδεχόμενος να γίνει άνθρωπος, φορώντας την δική μας φθαρτή και ευαίσθητη σάρκα ούτως ώστε σε τίποτα να μην διαφέρει από εμάς -πλην της αμαρτίας- για να μπορέσουμε να τον καταλάβουμε, προσεγγίσουμε και κατανοήσουμε όλοι ως Πατέρα, Αδελφό και Φίλο, βάζουν στα σπίτια τους κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δένδρο και την φτωχική φάτνη για να θυμίζει το ταπεινότατο σπήλαιο της Βηθλεέμ.

Το Σπήλαιο στο οποίο θέλησε να γεννηθή ο Βασιλεύς των Βασιλέων και ο Δεσπότης των πάντων προκειμένου να μας πλησιάσει και να γίνει ο απρόσιτος στην θεϊκή ουσία, προσιτός στην ανθρώπινη φύση!

Στην κορυφή δε του δένδρου τοποθετούν και ένα αστέρι, σύμφωνα με την Εκκλησία μας που ψάλλει:

"Δεύτε είδομεν πιστοί πού εγεννήθει ο Χριστός, ακολουθήσομεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ..." για να θυμούνται τον άγγελο που φώτιζε τον ουρανό σαν ένα μεγάλο αστέρι και οδήγησε τους άρχοντες της Περσίας (τους τρεις Μαγους, οι οποίοι ήσαν οι "Πανεπιστήμονες" της εποχής εκείνης και συμβολίζουν τα ειδωλολατρικά έθνη που θα έλθουν κοντά στον Χριστό) στο Θείο Βρέφος.

Τοποθετούν δε συμβολικά, σε μικρά αγαλματάκια, δίπλα και μέσα στην φάτνη και όλους αυτούς που γνωρίζουμε ότι έλαβαν μέρος στην προσκύνηση του μικρού Χριστούλη, δηλαδή τούς ποιμένες που πρώτοι αξιώθηκαν τόσο μεγάλης τιμής και τούς Μάγους από την Περσία.

Χωρίς φυσικά να παραλείπεται και το ζωϊκό βασίλειο τα βόδια, οι όνοι και τα προβατάκια των ποιμένων που και αυτά συμμετέχουν στην Γέννηση του μικρού Χριστού του Δημιουργού τους, σύμφωνα βέβαια και με την Προφητεία, "Έγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του Κυρίου αυτού..."

Έτσι ολοκληρώνεται ο στολισμός για τα Χριστούγεννα σε κάθε σπίτι, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, και οι εικόνες αυτές δίνουν απέραντη χαρά και αγαλλίαση όχι μόνον στα μικρά παιδιά που οπωσδήποτε "έχουν την τιμητική τους", αλλά και στούς μεγάλους και ενήλικες.

Επίσης οι άνθρωποι από την μεγάλη τους χαρά για το γεγονός της Γεννήσεως και θέλοντας να δώσουν την ίδια χαρά σε όλους τούς δικούς τους ανθρώπους διαλέγουν και ανταλλάσουν δώρα μεταξύ τους, όπως είθισται σε κάθε γιορτή, ευχόμενοι ο ένας στον άλλο χρόνια πολλά και καλά, χρόνια ευλογημένα, διότι γεννήθηκε ο Χριστός και καταργήθηκε η δύναμις, η εξουσία και κυριαρχία του Διαβόλου!

Αυτή θα έπρεπε να είναι η ορθή ερμηνεία των παραπάνω εκδηλώσεων που εθιμοτυπικά επαναλαμβάνονται μεν κάθε χρόνο, ουσιαστικά όμως ελαχιστότατοι από εμάς γνωρίζουν, κατανοούν, συνειδητοποιούν, συμμετέχουν και πραγματικά εορτάζουν.

"Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν" και "το απ’ αιώνος απόκρυφον και Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον.." φανερούται εις τους "μικρούς" ανθρώπους.

Σήμερον ο Δημιουργός του ουρανού και της γης και πάσης ορατής και αοράτου κτίσεως, ο Αόρατος, Απερίγραπτος, Άχρονος, Αγέννητος, Άναρχος, Αΐδιος, ο Αχώρητος και Παντοδύναμος Θεός, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων γεννάται εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας.

Ο Αόρατος γίνεται ορατός!

Ο Απερίγραπτος γίνεται περιγραπτός!

Ο Δημιουργός γίνεται δημιούργημα!

Ο Άχρονος γεννάται εν χρόνω!

Ο Άναρχος λαμβάνει αρχήν!

Ο Αχώρητος εν παντί χωρείται εν σαρκί!

Ο Παντοδύναμος γίνεται "αδύναμος"!

Ο Βασιλεύς γίνεται υπήκοος!

Ο Κύριος γίνεται δούλος!

Ω τη απείρω και ανεκφράστω αγάπη και ταπεινώσει Σου Κύριε!!!

Δόξα τη Μακροθυμία Σου Κύριε!!!...

Και επειδή στούς χριστιανούς η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ, σε αντίθεση με το πολύ δημοφιλές που κατά κόρον χρησιμοποιείται από πολλούς, το ότι δηλαδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, δεν πρέπει να απογοητευόμαστε και ποτέ· εφ’ όσον η δική μας ελπίδα, αλλά και η μοναδική για όλους μας ελπίδα είναι ο Χριστός μας, πώς είναι δυνατόν να απογοητευθούμε ποτέ;

Με τον ερχομό Του στη γη, το αντίθετο μας μηνύει· πως είναι εδώ, βρίσκεται κοντά μας, δίπλα μας, υπάρχει για όλους το ίδιο· φτάνει να τον αναζητήσουμε απλώνοντας το χέρι μας για να το πιάσει και ποτέ δεν θα το αφήσει Αυτός, εκτός κι’ αν το τραβήξουμε εμείς.

Συνειδητοποιώντας λοιπόν το μεγάλο δράμα που ζει ο περισσότερος πληθυσμός στον πλανήτη, το δράμα της αποστασίας, της μεγάλης αμαρτίας, της αθεΐας, της αδιαφορίας, της άγνοιας, του καταναλωτισμού, του εγωκεντρισμού, της καλοπέρασης και του συμφέροντος, καλό είναι να προσπαθήσουμε όλοι να νοιώσουμε μεγαλύτερη συντριβή καρδίας τις μοναδικές αυτές ημέρες, ευχόμενοι από ψυχής στον Νεογέννητο Σωτήρα, να έλθη να μας επισκεφθή και στην δική μας ταπεινή φάτνη, και να μας προστατέψει από κάθε παγίδα, πλάνη και αίρεση που θα μας παρασύρει μακριά από τον σκοπό της υπάρξεως και της ζωής μας που είναι η ένωσή μας μαζί Του, στην απόλυτη απόλαυση της τρυφής και της χαράς, στον τόπο που ετοίμασε ο ίδιος "τοις αγαπώσιν Αυτόν" και όπου "ουκ έστι πόνος, ου λύπη ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος".

Αμήν. Γένοιτο!

«Ἡ Γέννησίς Σου Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν,
ἀνέτειλε τῷ κόσμω τό Φῶς τό τῆς γνώσεως·  
ἐν αὐτῇ γάρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπό ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, 
Σέ προσκυνεῖν τόν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, 

καί Σέ γινώσκειν ἐξ ὕψους Ἀνατολήν.

Κύριε δόξα σοι».

«Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ὅτι ὤφθης ἐπὶ γῆς ὡς ἄνθρωπος δι’ ἡμᾶς; ἕκαστον γὰρ τῶν ὑπὸ σοῦ γενομένων κτισμάτων, τὴν εὐχαριστίαν σοι προσάγει· οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον, οἱ οὐρανοὶ τὸν Ἀστέρα, οἱ Μάγοι τὰ δῶρα, οἱ Ποιμένες τὸ θαῦμα, ἡ γῆ τὸ σπήλαιον, ἡ ἔρημος τὴν φάτνην· ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον·
 ὁ πρὸ αἰώνων Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.»