Ζαχαρίας ο Προφήτης * - 8/2

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Προφήτης Ζαχαρίας είναι ο ενδέκατος της σειράς των μικρών λεγομένων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης.

Καταγόταν από το γένος του Ισραήλ και τη φυλή του Λευΐ.
Γεννήθηκε στην πόλη Γαλαάδ της Παλαιστίνης κατά την περίοδο της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας και το όνομά του σημαίνει, στην ελληνική γλώσσα, μνήμη Θεού, εκείνον δηλαδή τον οποίο ο Θεός ενθυμείται.

Ήταν γιος του Βαραχίου και εγγονός του Αδδώ.
Ο Ζαχαρίας, ήταν αυτός που με τον προφήτη Αγγαίο, διήγειραν τους Ιουδαίους, όταν αυτοί το 537 με 536 π.Χ. επέστρεψαν στην Ιουδαία, να ανοικοδομήσουν το ναό της Ιερουσαλήμ.
Υπάρχει η άποψη, ότι ο προφήτης Ζαχαρίας ανήκε σε Ιερατικό γένος και ήταν ιερεύς και ο ίδιος.
Κατά την Ιουδαϊκή Παράδοση, ο Ζαχαρίας και ο Αγγαίος ήταν μέλη της Μεγάλης Συναγωγής, η οποία ώρισε τον Κανόνα των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης.
Ασχολήθηκαν δε και με την τακτοποίηση της ιεράς λειτουργίας, και συνέθεσαν ή αναθεώρησαν ψαλμούς.

Ο Ζαχαρίας προφήτευσε την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ για την Κυριακή των Βαΐων, και για το ποσό που πλήρωσαν οι Αρχιερείς στον Ιούδα σαν τίμημα για την προδοσία του Διδασκάλου.

Ο Προφήτης Ζαχαρίας κοιμήθηκε σε βαθύ γήρας και ενταφιάσθηκε κοντά στον τάφο του Προφήτη Αγγαίου.

Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Μέγας (379-395 μ.Χ.) έκτισε ναό αφιερωμένο στον Προφήτη Ζαχαρία στη Mονή της Αγίας Δομνίκης Κωνσταντινουπόλεως.
Ναός, επίσης, του Προφήτου υπήρχε στο βουνό του Αυξεντίου, σε τόπο όπου καλείτο «Θέατρο».

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τὴν κλῆσιν κατάλληλον, δείξας τοὶς ἔργοις σοφέ, ταμεῖον ἐπάξιον, τῆς ἐπιπνοίας Θεοῦ, Ζαχαρία γεγένησαι, ἔχων γὰρ ἐν τῷ βίῳ, συλλαλούντας Ἀγγέλους, ὤφθης τῶν ἐσομένων, θεηγόρος Προφήτης. Καὶ νῦν ἠμῶν τᾶς αἰτήσεις, ἄνωθεν πλήρωσαν.

Κοντάκιον.
Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Εμπνευσθείς του Πνεύματος τη επιλάμψει, Ζαχαρία ένδοξε, τρανώς προέγραψας ημίν, ώσπερ λαμπάδα πολύφωτον, την του Σωτήρος, απόρρητον κένωσιν.

Μεγαλυνάριον.
Χάριτος αῢλου εμφορηθείς, ώφθης των μελλόντων, θεηγόρος προμηνυτής, συ γαρ Ζαχαρία, συμβολικώς προλέγεις, την προς ημάς του Λόγου, άρρητον κένωσιν.