Διονύσιος ο Νέος, εκ Ζακύνθου Επίσκοπος Αιγίνης * - 17/12

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ,
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΙΓΙΝΗΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μαζί με τον προφήτη Δανιήλ και τους τρεις Παίδας στη Βαβυλώνα, η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη και ενός που έλαμψε στα νεώτερα δικά μας χρόνια, του αγίου Διονυσίου Επισκόπου Αιγίνης.

Από αρχοντική οικογένεια της Ζακύνθου, ο Άγιος Διονύσιος έγινε πρώτα μοναχός στην μονή των Στροφάδων, χειροτονήθηκε έπειτα Επίσκοπος Αιγίνης και μετά πάλι απεσύρθη κι ασκήτεψε στη Μονή της Αναφωνήτριας στη Ζάκυνθο.
Μέσα σ’ όλη την αγιότητα του Οσίου, εκείνο που τον δείχνει θαυμαστό κι άξιο μιμητή του Χριστού είναι η μεγάλη αρετή της αγάπης και της ανεξικακίας του.

Εζήτησε καταφύγιο κι άσυλο στο μοναστήρι του ο φονιάς του αδελφού του κι ο Άγιος τον έκρυψε και τον προστάτεψε.
- "Αγαπάτε τους εχθρούς υμών", είπε ο Χριστός.
Δεν είναι βέβαια από τις συνηθισμένες μια τέτοια πράξη, γι’ αυτό κι ο ευσεβής λαός δικαίως τιμά τον Άγιό του και μ’ ευλάβεια ασπάζεται το ιερό του λείψανο.

Ο Άγιος Διονύσιος ο Νέος, ο Ζακυνθινός Επίσκοπος Αιγίνης υπήρξε γόνος ευσεβέστατης και αρχοντικής οικογένειας της Ζακύνθου (πατρός Μωκίου Σηκούρου και Παυλίνας), και ανατράφηκε απ’ αυτή με τα διδάγματα του Ευαγγελίου.
Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα και την αρετή.
Νωρίς, μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει στην ανακούφιση των φτωχών.
Κατόπιν έγινε μοναχός στη βασιλική Μονή των Στροφάδων, όπου ασκήθηκε στην αγρυπνία, την εγκράτεια και τη μελέτη των Γραφών.
Έπειτα πήγε στην Αθήνα, για να βρει καράβι προκειμένου να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα.
Αλλ’ ο τότε αρχιερέας των Αθηνών, άκουσε κάποια Κυριακή το λαμπρό του κήρυγμα και μετά από πολλές παρακλήσεις τον έκανε Επίσκοπο Αιγίνης, με την επίσημη κατόπιν έγκριση της Εκκλησίας Κων/πολης.

Τα ποιμαντικά του καθήκοντα, επετέλεσε άγρυπνα και άοκνα. Αναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας και παιδαγωγός του ποιμνίου του.
Η φήμη του είχε διαδοθεί παντού, αλλ’ αυτός παρέμενε απλός και ταπεινός.
Ασθένησε όμως από τους πολλούς κόπους και παραιτήθηκε.
Γύρισε στη Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579 ήταν προσωρινός Επίσκοπος.
Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνητρίας, όπου ασκήτευε και με αγάπη κήρυττε και βοηθούσε τους κατοίκους του νησιού.
Ήταν τόση η αγάπη που είχε, ώστε προστάτεψε ακόμα και τον φονιά του αδελφού του. 

Ο Διονύσιος κοιμήθηκε  17 Δεκεμβρίου 1624 σε βαθιά γεράματα.
Τάφηκε στη Μονή Στροφάδων και κατά την εκταφή το λείψανό του βγήκε ευωδιαστό και αδιάφθορο.
Έτσι παραμένει μέχρι σήμερα και η Ζάκυνθος τιμά και πανηγυρίζει τον Άγιο, σαν προστάτη και πολιούχο της.

Απολυτίκιον. Ήχος α’.
Του λίθου σφραγισθέντος.
Της Ζακύνθου τον γόνον και Αιγίνης τον πρόεδρον, τον φρουρόν Μονής των Στροφάδων, Διονύσιον άπαντες, τιμήσωμεν συμφώνως οι πιστοί, βοώντες προς αυτόν ειλικρινώς. Σαις λιταίς τους την σην μνήμην επιτελούντας, σώσον και βοώντας σοι, δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δωρησαμένω σε ημίν, πρέσβυν ακοίμητον.

Κοντάκιον.
Ήχος γ΄. Η Παρθένος σήμερον.
Εορτάζει σήμερον, των Ζακυνθίων η νήσος, εορτήν χαρμόσυνον, συν τη Μονή των Στροφάδων, Αίγιναν, την εν Κυκλάσι προσκαλουμένη, άσμασιν, αξιοχρέως συνευφημήσαι, και φαιδρώς πανηγυρίσαι, το κοινόν κλέος, νυν Διονύσιον.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις της Ζακύνθου γόνος λαμπρός, πρόεδρος Αιγίνης, και Στροφάδων μέγας φρουρός, χαίροις Εκκλησίας, νέος φωστήρ τρισμάκαρ, Αρχιερέων δόξα, ω Διονύσιε.