Ανακομιδή λειψάνου Διονυσίου Αρχιεπισκόπου Αιγίνης εις Ζάκυνθον * - 24/8

ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΕΙΣ ΖΑΚΥΝΘΟΝ 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Μαζί με τον προφήτη Δανιήλ και τους τρεις Παίδας στη Βαβυλώνα, η Εκκλησία σήμερα γιορτάζει την μνήμη και ενός που έλαμψε στα νεώτερα δικά μας χρόνια, του αγίου Διονυσίου Επισκόπου Αιγίνης.

Από αρχοντική οικογένεια της Ζακύνθου, ο Άγιος Διονύσιος έγινε πρώτα μοναχός στην μονή των Στροφάδων, χειροτονήθηκε έπειτα Επίσκοπος Αιγίνης και μετά πάλι απεσύρθη κι ασκήτεψε στη Μονή της Αναφωνήτριας στη Ζάκυνθο.
Μέσα σ’ όλη την αγιότητα του Οσίου, εκείνο που τον δείχνει θαυμαστό κι άξιο μιμητή του Χριστού είναι η μεγάλη αρετή της αγάπης και της ανεξικακίας του.

Εζήτησε καταφύγιο κι άσυλο στο μοναστήρι του ο φονιάς του αδελφού του κι ο Άγιος τον έκρυψε και τον προστάτεψε.
- "Αγαπάτε τους εχθρούς υμών", είπε ο Χριστός.
Δεν είναι βέβαια από τις συνηθισμένες μια τέτοια πράξη, γι’ αυτό κι ο ευσεβής λαός δικαίως τιμά τον Άγιό του και μ’ ευλάβεια ασπάζεται το ιερό του λείψανο.

Ο Άγιος Διονύσιος ο Νέος, ο Ζακυνθινός Επίσκοπος Αιγίνης υπήρξε γόνος ευσεβέστατης και αρχοντικής οικογένειας της Ζακύνθου (πατρός Μωκίου Σηκούρου και Παυλίνας), και ανατράφηκε απ’ αυτή με τα διδάγματα του Ευαγγελίου.
Έτσι γρήγορα διακρίθηκε στα γράμματα και την αρετή.
Νωρίς, μόλις ενηλικιώθηκε, ασχολήθηκε με τη διδασκαλία του θείου λόγου, φροντίζοντας συγχρόνως να συντρέχει στην ανακούφιση των φτωχών.
Κατόπιν έγινε μοναχός στη βασιλική Μονή των Στροφάδων, όπου ασκήθηκε στην αγρυπνία, την εγκράτεια και τη μελέτη των Γραφών.
Έπειτα πήγε στην Αθήνα, για να βρει καράβι προκειμένου να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα.
Αλλ’ ο τότε αρχιερέας των Αθηνών, άκουσε κάποια Κυριακή το λαμπρό του κήρυγμα και μετά από πολλές παρακλήσεις τον έκανε Επίσκοπο Αιγίνης, με την επίσημη κατόπιν έγκριση της Εκκλησίας Κων/πολης.

Τα ποιμαντικά του καθήκοντα, επετέλεσε άγρυπνα και άοκνα. Αναδείχτηκε διδάσκαλος, πατέρας και παιδαγωγός του ποιμνίου του.
Η φήμη του είχε διαδοθεί παντού, αλλ’ αυτός παρέμενε απλός και ταπεινός.
Ασθένησε όμως από τους πολλούς κόπους και παραιτήθηκε.
Γύρισε στη Ζάκυνθο, όπου μέχρι το 1579 ήταν προσωρινός Επίσκοπος.
Μετά αποσύρθηκε στη Μονή της Θεοτόκου της Αναφωνητρίας, όπου ασκήτευε και με αγάπη κήρυττε και βοηθούσε τους κατοίκους του νησιού.
Ήταν τόση η αγάπη που είχε, ώστε προστάτεψε ακόμα και τον φονιά του αδελφού του. 

Ο Διονύσιος κοιμήθηκε  17 Δεκεμβρίου 1624 σε βαθιά γεράματα.
Τάφηκε στη Μονή Στροφάδων και κατά την εκταφή το λείψανό του βγήκε ευωδιαστό και αδιάφθορο.
Έτσι παραμένει μέχρι σήμερα και η Ζάκυνθος τιμά και πανηγυρίζει τον Άγιο, σαν προστάτη και πολιούχο της.

Απολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ παντίμου Λειψάνου σου τὴν μετάθεσιν, ἀπὸ Στροφάδων εἰς Ζάκυνθον ἐορτάζοντας, Διονύσιε σοφὲ ἀνευφημοῦμεν σέ, σὺ γὰρ παρέχεις δι’ αὐτοῦ, χάριν ἄφθονον ἀεί, τοὶς πίστει προσερχομένοις, τὴ θεϊκὴ χορηγία, ὡς τοῦ Χριστοῦ θεράπων γνήσιος.

Κοντάκιον.
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τοῦ σεπτοῦ Λειψάνου σου τῇ μεταθέσει, ἑορτὴν κροτοῦμέν σοι, πᾶς ὁ λαὸς ὁ τοῦ Θεοῦ, πανευσεβῶς εὐφημοῦντές σε, θαυματοφόρε σοφὲ Διονύσιε.

Μεγαλυνάριον.
Ἦκεν ἐκ Στροφάδων ὡς θησαυρός, τῇ πόλει Ζακύνθου, τὸν σὸν Λείψανον τὸ σεπτόν, καὶ καταπλουτίζει, θαυμάτων ἐνεργείαις, τῶν εὐσεβῶν τὰ στίφη, ὦ Διονύσιε.