Ανατόλιος, Πατριάρχης Κων/λεως * - 3/7

ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Άγιος Ανατόλιος έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, δύο μήνες μετά τον άδικο φόνο του Πατριάρχη Φλαβιανού, στις 11 Αυγούστου του 449 μ.Χ., από τον αιρετικό Διόσκορο και τους συνεργάτες του.

Ο Ανατόλιος ήταν γέννημα της Αλεξάνδρειας και χειροτονήθηκε Διάκονος από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Κύριλλο.
Ο αιρετικός Πατριάρχης Αλεξανδρείας Διόσκορος, υποστήριξε την εκλογή του Ανατολίου, με την ελπίδα ότι θα τον έχει υποχείριο του. Διαψεύστηκε όμως. Ο Ανατόλιος, αναδείχτηκε πιστός και θαρραλέος υπέρμαχος της Ορθοδοξίας.

Επί της Πατριαρχείας του, συνήλθε το 451 μ.Χ η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος στη Χαλκηδόνα, που καταδίκασε την αίρεση του Ευτυχούς. Επί Ανατολίου επίσης, ανακομίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη, τα λείψανα των Σαράντα Αγίων, που μαρτύρησαν στη Σεβάστεια (3 Μαρτίου).
Επί της Πατριαρχείας του πάλι, η βασίλισσα Πουλχερία, έκτισε το 450 μ.Χ. τους έξοχους ναούς της Θεοτόκου των Χαλκοπρατείων, των Βλαχερνών και της Οδηγήτριας.

Ο Πατριάρχης Ανατόλιος πέθανε τον Ιούλιο του 458 μ.Χ, αφού ωφέλησε σημαντικά την πίστη και την Εκκλησία.

Απολυτίκιον.
Ήχος γ΄. Την ωραιότητα.
Έργω την κλήσιν σου σφραγίζων Όσιε, λόγοις και πράξεσι, τω κόσμω, έφανας, της υπέρ νουν Ανατολής, την έλλαμψιν Ιεράρχα, συ γαρ Ανατόλιε, τον Χριστόν ανεκήρυξας, διπλούν ταις θελήσεσιν, ασυγχύτως και φύσεσιν, υπόστασιν δε φέροντα μίαν, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών.

Κοντάκιον.
Ήχος πλ. β’. Την υπέρ ημών.
Την ανατολήν, της θείας φωτοφάνειας, φέρων εν ψυχή, ως λύχνον Ορθοδοξίας, διαλύεις την νύκτα, των αιρέσεων Όσιε, και προς όρθρον θείας πίστεως, κατευθύνεις Ανατόλιε, τους εκ πόθου εκβοώντας σοι. Αυτός ημών φωτισμός, ώφθης μύστα Χριστού.

Μεγαλυνάριον.
Τη φωτοδοσία της μυστικής, εκλελαμπρυσμένος, Ιεράρχα ανατολής, φως τω κόσμω ώφθης, και τω Πατρί των φώτων, ημάς αεί προσάγεις, ω Ανατόλιε.