Ιωάννης ο Καλοκτένης, Επίσκοπος Θηβών* - 29/4

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΑΛΟΚΤΕΝΗΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΘΗΒΩΝ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη κατά τα μεσά του 12ου αιώνα, από γονείς πλούσιους και ευσεβείς, τον Κωνσταντίνο Καλοκτένη και τη Μαρία, που τον ανέθρεψαν εν πάση παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Από μικρός έδειξε κλήση στα θεία και υπήρξε άριστος μαθητής. Όταν μεγάλωσε έγινε μοναχός και μόναζε σε κάποια Μονή της Κωνσταντινούπολης. Από εκεί τον εξέλεξαν, για τις μεγάλες του ικανότητες και αρετές, Μητροπολίτη Θηβών και Έξαρχο πάσης Βοιωτίας.

Σαν Μητροπολίτης διοίκησε άψογα το ποίμνιο του. Έκτισε Εκκλησίες και ανακατασκεύασε τις παλαιότερες που ήταν κατεστραμμένες από τους βαρβάρους, ανέπτυξε αρδευτικά έργα για τις καλλιέργειες του τόπου, ανέπτυξε το εμπόριο και έδωσε δουλειά σε πολλούς κατοίκους της περιοχής του και γενικά αναβάθμισε πολύ τη Μητρόπολη του. Εκείνο όμως που τον κάνει ακόμα πιο ανώτερο, ήταν η μεγάλη ελεημοσύνη πού καλλιεργούσε προς τους φτωχούς και τα ορφανά.

Ο Άγιος Ιωάννης συμμετείχε το έτος 1166 στη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως, στην οποία προήδρευσε ο ίδιος ο αυτοκράτορας. Από τα πρακτικά αυτής της Συνόδου, διασώζεται η θεολογική διδασκαλία του Αγίου: «Ερωτηθείς ο Θηβών Ιωάννης είπεν: Επεί τον Υιόν συγκτίστην και συνδημιουργόν τω Πατρί οίδα, δι’ Αυτού γαρ και τους αιώνας εποίησεν, ίσον έχω Τούτον τω Πατρί. Επεί δ’ είπεν ότι ο Πατήρ μου μείζων μού εστι, και ετυπώθη τη προτεραία κατεξετασθήναι, πώς τινες των Αγίων προσέθεντο. Και κατά το ανθρώπινον νοώ τούτο ειρήσθαι παρ’ Αυτού διά την ταπείνωσιν και την άκραν συγκατάβασιν προς την φύσιν την ανθρωπίνην ήν προσελάβετο, καθ’ ην παραπλησίως ημίν σαρκός και αίματος κεκοινώνηκεν». Η μαρτυρία αυτή είναι πολύ σημαντική, διότι αποδεικνύει τη μεγάλη θεολογική κατάρτιση και τη βαθιά πίστη του Αγίου.

Έτσι ευεργετώντας αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά στην πόλη των Θηβών της Βοιωτίας.

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ’.
Εκ μέσης τον Κύριον, επιποθήσας ψυχής, τα ρέοντα έφυγες, και επιπόνω ζωή, την σάρκα εξέτηξας· έσπευσας Ιεράρχα, Βοιωτών Ιωάννη, φίλος Χριστού γενέσθαι, διά οίκτον πενήτων· διό και νέος ελεήμων, εκλήθης μακάριε.