Ευψύχιος, Μάρτυς * - 9/4

ΑΓΙΟΣ ΕΥΨΥΧΙΟΣ,  ΜΑΡΤΥΣ

 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Πολλοί από τους χριστιανούς έχουν μια νοθευμένη πίστη, που δεν είναι καν πίστη χριστιανική, αλλά πρόληψη και δεισιδαιμονία.
Άλλοι πιστεύουν κι άλλοι φοβούνται τις μαγείες, άλλοι συμβουλεύονται τα χαρτιά και τον καφέ και τέλος άλλοι πιστεύουν στην Τύχη.
Όλα αυτά είναι απομεινάρια της ειδωλολατρίας.
Για τους χριστιανούς όμως δεν υπάρχει ούτε Τύχη ούτε Μοίρα, μα καθώς λέει σε μία του Επιστολή ο Απόστολος Παύλος "εις Θεός ο πατήρ, εξ ου τα πάντα και ημείς εις αυτόν, και εις Κύριος Ιησούς Χριστός, δι’ ου τα πάντα και ημείς δι’ αυτού".
Η Τύχη και η Μοίρα και τα μάγια είναι είδωλα, που οι πιστοί τα γκρεμίζουν και τα πετούν από τον δρόμο της ζωής τους.
Έτσι έκαμεν ο Άγιος Μάρτυς Ευψύχιος, του οποίου την μνήμη γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία ξεκίνησε επικεφαλής των χριστιανών και γκρέμισαν το ναό της θεάς Τύχης στην Καισάρεια της Καππαδοκίας.

Ο Άγιος Ευψύχιος έζησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη.
Αν και νιόπαντρος, αυτό δεν τον εμπόδισε να δείξει έμπρακτα τη μεγάλη αγάπη του στο Χριστό.
Στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, ο Ιουλιανός είχε κτίσει ένα είδωλο της θεάς Τύχης, που προσκυνούσαν κάθε μέρα επιδεικτικά οι ειδωλολάτρες. 
Ο Ευψύχιος, αφού πήρε μαζί του και μερικούς άλλους τολμηρούς νέους, πήγε και γκρέμισε το είδωλο.
Όταν συνελήφθη, είπε στον αξιωματούχο ότι ο Ιουλιανός δεν έχει κανένα δικαιωμα να ενεργεί ειδωλολατρικά πράγματα στη χριστιανική Καισαρεία.
Βέβαια, ο Ευψύχιος εκ των προτέρων γνώριζε ότι η απόφαση θα ήταν καταδικαστική.
Πράγματι, οι συνεργάτες του καταδικάστηκαν σε βασανισμούς και εξορία.
Ενώ ο ίδιος, σαν αρχηγός της πράξης, καταδικάστηκε σε θάνατο με αποκεφαλισμό.
Έτσι, ο Ευψύχιος κατατάχθηκε σ’ εκείνη τη μερίδα των ανθρώπων, για την οποία ο Κύριος είπε:
«Ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν» (Ματθ. ι’, 39).
Δηλαδή,
Εκείνος, που θα χάσει τη ζωή του για την πίστη του σε μένα, θα κερδίσει τη μακάρια και υψηλότερη ζωή.

Απολυτίκιον.
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Εὐψύχως ἤνυσας, δρόμον τὸν ἔνθεον, καὶ καταβέβληκας, ἐχθρὸν τὸν δόλιον, τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, παμμάκαρ ἐνδεδυμένος ὅθεν συνηρίθμησαι, τῶν Μαρτύρων ταὶς τάξεσι, δόξαν αἰωνίζουσαν, κεκτημένος Εὐψύχιε. Ἀλλὰ μὴ διαλείπῃς πρεσβεύων, σώσαι ἠμᾶς τοὺς σὲ τιμώντας.

Έτερον Απολυτίκιον.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ο Μάρτυς σου Κύριε, εν τη αθλήσει αυτού, το στέφος εκομίσατο της αφθαρσίας, εκ σου του Θεού ημών· έχων γαρ την ισχύν σου, τους τυράννους καθείλεν έθραυσε και δαιμόνων τα ανίσχυρα θράση. Αυτού ταις ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.

Κοντάκιον.
Ήχος β’. Τοις των αιμάτων σου.
Ως ευσεβείας θεόδμητον άγαλμα, της ασεβείας καθείλες το ίδρυμα, και εύψυχος ώφθης προς άθλησιν, εν ευψυχία τμηθείς τον αυχένα σου· διό σε υμνούμεν Ευψύχιε.

Μεγαλυνάριον.
Ναόν των αψύχων Μάρτυς θεών, καθελών ευψύχως, ως Τριάδος έμπνους ναός, προς ναόν τον άνω, μαρτυρικαίς βαθμίσιν, Ευψύχιε ανήλθες, ως Μάρτυς ένθεος.