ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

πρώτη δημοσίευση 23.11.2013

Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας χρησιμοποιοῦσε ἀνέκαθεν τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο, δηλαδὴ τὸ Ἡμερολόγιο τῆς ρωμαϊκῆς πολιτείας, συμφώνως δὲ
πρὸς αὐτὸ ἐρρύθμισε τὸ Πασχάλιο καὶ τὸ Ἑορτολόγιό Της, δηλαδὴ πότε θὰ ἑορτάζουμε τὶς κινητὲς καὶ ἀκίνητες Ἑορτὲς ὁλοκλήρου τοῦ ἔτους.

Ἔτσι, τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο συμπλέχθηκε μὲ τὴν ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, «συνυφάνθη καὶ ἡγιάσθη»^· (1) ἕνεκα τούτου, σήμερα δὲν
τὸ ἀποκαλοῦμε Ἰουλιανὸ ἢ Παλαιό, ἀλλὰ ᾿Εκκλησιαστικὸ Ἡμερολόγιο ἢ καὶ Πάτριο Ἡμερολόγιο, ἐπειδὴ εἶναι «Πατροπαράδοτον καὶ ἐκκλησιαστικῶς ἀνέκαθεν κεκυρωμένον».

Κάθε ἀλλαγὴ στὴν ἀρχαιοπαράδοτη Ἡμερολογιακὴ Τάξι τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπιφέρει ἀναποφεύκτως σύγχυσι, ταραχὴ καὶ ἀνατροπὴ ὅσων ἐθέσπισαν οἱ
Ἅγιοι Πατέρες μας μὲ βάσι τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Ἡμερολόγιο, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅποτε
στὸ παρελθὸν ἐπεχειρεῖτο νὰ γίνη κάποια σχετικὴ ἀλλαγή, ἀπερρίπτετο.

Ὅταν μάλιστα κατὰ τὸν ΙϚʹ (16ον) αἰῶνα, οἱ αἱρετικοὶ Παπικοὶ προσεπάθησαν νὰ πείσουν τοὺς Ὀρθοδόξους νὰ ἀποδεχθοῦν τὸ ἰδικό τους Νέο ἢ Γρηγοριανὸ
ἢ Παπικὸ Ἡμερολόγιο, οἱ Ἁγιώτατοι Προκαθήμενοι τῶν Ἀνατολικῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων ἀπέκρουσαν καὶ κατεδίκασαν συνοδικῶς τὸ Δυτικὸ Ἡμερολόγιο τρεῖς φορές: 1583, 1587 καὶ 1593. ⁽²⁾

Δὲν θὰ πρέπει νὰ λησμονῆται, ὅτι ὁ Κύριός μας ἔδειξε καὶ θαύματα, τὰ ὁποῖα ἐπιβεβαίωσαν τὸ δίκαιο καὶ θεάρεστο τῆς ἐμμονῆς τῶν Ὀρθοδόξων στὸ Πάτριο Ἐκκλησιαστικὸ Ἡμερολόγιο. Λέγει σχετικὰ ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης:

 

«Ὅτι περισσότερον εὐαρεστεῖται ὁ Θεὸς εἰς τὴν τάξιν τοῦ Πασχαλίου καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν τοῦ Καλανταρίου (Ἡμερολογίου) τοῦ ἐδικοῦ μας, παρὰ εἰς τὴν ἀκρίβειαν τοῦ Πασχαλίου καὶ Καλανταρίου τῶν Λατίνων, φανερὸν εἶναι ἀπὸ τὰ θαύματα ὁποῦ ἔδειξε, καὶ δεικνύει ἕως τώρα δι᾿ αὐτό». ⁽³⁾

   

Ἔτσι, μία νέα κακοδοξία, ἡ αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἄρχισε νὰ διαδίδεται καὶ τὸ μεγάλο δυστύχημα εἶναι, ὅτι αὐτὴ ἡ αἵρεσις διεκηρύχθη γιὰ πρώτη φορὰ ἐπισήμως στὰ ὅρια τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως τὸ 1920. ⁽⁴⁾

Ὡς πρῶτο πρακτικὸ βῆμα γιὰ τὴν ἐπίτευξι τῶν σκοπῶν τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως ἦταν ἡ ἀποδοχὴ ἑνὸς «ἑνιαίου ἡμερολογίου», ὥστε νὰ ἑορτάζουν ὅλοι μαζί, Ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετικοί, τὶς μεγάλες Ἑορτὲς καὶ ἔτσι νὰ μειώνεται τὸ αἴσθημα τῆς διαιρέσεως. ⁽⁴⁾

Κατὰ τὸ ἔτος 1924 πραγματοποιήθηκε τὸ πρῶτο σχέδιο τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἐπεβλήθη βιαίως ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Πατρίου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου, ἡ ὁποία διέσπασε τὴν ἑορτολογικὴ ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τραγικὲς ὄντως συνέπειες.

Ἐν συνεχείᾳ, οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μὲ πρωτοπόρους δυστυχῶς τοὺς πατριάρχας Κωνσταντινουπόλεως, διὰ μέσου τῶν διαφόρων Οἰκουμενιστικῶν Συνεδρίων καὶ κατόπιν μὲ τὴν συμμετοχή τους ἰδίως στὸ λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν (1948 καὶ ἑξῆς), προχώρησαν σὲ στενώτερη σχέσι καὶ κοινωνία μὲ τοὺς ποικιλωνύμους αἱρετικούς, μέχρι τοῦ σημείου νὰ συνεργάζωνται σήμερα σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα, νὰ συμπροσεύχωνται, συλλειτουργοῦνται, συνυπογράφουν αἱρετικὰ κείμενα καὶ νὰ διακηρύσσουν ἀπόψεις κακόδοξες. ⁽⁵⁾
 
 

Μάλιστα, οἱ Οἰκουμενισταὶ προχώρησαν τόσο πολὺ στὸ τολμηρὸ ἄνοιγμά τους αὐτό, ὥστε ἦλθαν ἐπίσης σὲ σχέσεις συνεργασίας καὶ συμπροσευχῆς ἀκόμη καὶ μὲ ἀλλοθρήσκους, μὲ ἀποτέλεσμα, ἀφοῦ σὲ πρῶτο στάδιο χάθηκε ἡ διαχωριστικὴ γραμμὴ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως (Διαχριστιανικὸς Οἰκουμενισμός), τώρα νὰ κινδυνεύη σὲ δεύτερο στάδιο νὰ χαθῆ καὶ ἡ διαχωριστικὴ γραμμὴ Χριστιανῶν καὶ ἀλλοθρήσκων (Διαθρησκειακὸς Οἰκουμενισμός ). ⁽⁶⁾
 

Μία δήλωσις τοῦ πατριάρχου τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀθηναγόρου († 1972) εἶναι ἐνδεικτικὴ τῆς φοβερᾶς καταπτώσεως:

«Ἀπατώμεθα καὶ ἁμαρτάνομεν, ἐὰν νομίζωμεν, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος πίστις κατῆλθεν ἐξ οὐρανοῦ καὶ ὅτι ὅλα τὰ [ἄλλα] δόγματα εἶναι ἀνάξια. Τριακόσια ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ἐξέλεξαν τὸν μουσουλμανισμὸν διὰ νὰ φθάσουν εἰς τὸν θεόν των καὶ ἄλλαι ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια εἶναι Διαμαρτυρόμενοι, Καθολικοί, Βουδισταί. Σκοπὸς κάθε θρησκείας εἶναι νὰ βελτιώσῃ τὸν ἄνθρωπον» ! ⁽⁷⁾

Ορθως λοιπὸν καὶ δικαίως οἱ εὐσεβεῖς Ὀρθόδοξοι ἐμμένουν ἀπὸ τοῦ 1924 στὴν Ἐκκλησιαστικὴ Παράδοσι τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου, ἐφ᾿ ὅσον ὁ μὲν Οἰκουμενισμὸς εἶναι μία ἐκκλησιολογικὴ αἵρεσις, τὸ δὲ Νέο Ἡμερολόγιο εἶναι μία κατάκριτος καινοτομία.

Οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου καλοῦνται καὶ Ἐνιστάμενοι, διότι μὲ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ ἐνίστανται θεαρέστως, δηλαδὴ ἀγωνίζονται κατὰ τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς καινοτομίας, στὴν προοπτικὴ τῆς εἰρηνεύσεως καὶ τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, «πρὸς ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁμόνοιαν », ὅπως ἔλεγε ἡ Ζʹ Ἁγία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. ⁽⁸⁾

___________________

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

ΠΗΓΗ:http://www.agioskyprianos.org/about.shtml