Ορθόδοξος Ιεραποστολικός ΣύνδεσμοςΤεύχος 18
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
21/11 Τα Εισόδια της Θεοτόκου *
ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Νους ανθρώπινος δεν μπορεί να συλλάβη το έργο της θείας οικονομίας, τι έκαμε δηλαδή και τι κάνει η αγάπη και η σοφία του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου.Το έργο αυτό πραγματοποιήθηκε από τον Σωτήρα Κύριο στον κόσμο, παραδίδεται από την Εκκλησία και κηρύσσεται στη θεία Γραφή από τους Ευαγγελιστάς και τους Αποστόλους, και οι πιστοί το δέχονται "διά της πίστεως", όχι σαν ιστορική γνώση και σαν φυσική ανακάλυψη, αλλά σαν Αποκάλυψη Θεού και ιερή Παράδοση της Εκκλησίας.Μέσα σ’ έναν τέτοιο κόσμο θείας Αποκαλύψεως και ιερής Παραδόσεως της Εκκλησίας, που τον θεωρούμε και τον ζούμε "διά της πίστεως" τοποθετείται η σημερινή εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου."Αγνείας γαρ έχει υπόθεσιν και του κοινού γένους ... Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
8/11 Η Σύναξις των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ *
Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΙΣΤΡΑΤΗΓΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
Σήμερα η Εκκλησία τελεί Σύναξη (=συνάθροιση-συγκέντρωση) «εις τιμήν και μνήμην των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και Ουρανίων Δυνάμεων».Ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο είναι οι Άγγελοι, που δημιουργήθηκαν από τον Θεό πριν από τον κόσμο και τον άνθρωπο, καθώς λέει η θεία Γραφή·"ότε εγενήθησαν άστρα, ήνεσάν με εν φωνή μεγάλη πάντες άγγελοί μου". Το έργο των αγίων Αγγέλων είναι να υπηρετούν στη σωτηρία των ανθρώπων, όπως πάλι μας το λέει η θεία Γραφή·"...εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν".
Στην Αγία Γραφή συναντούμε τρεις Αρχαγγέλους με τα ονόματά τους, τον Μιχαήλ, τον Γαβριήλ και τον Ραφαήλ, που εκτελούν διακονία για τη ... Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ
Του Κορίνθου Παντελεήμονος
Η γέννηση της προσωπικότητας και του παγκοσμίου έργου της Μαριάμ, της Παναγίας μας, ωρίστηκε από τον Θεο πίσω στα τρίσβαθα προαιώνια χρόνια της αρχής της Δημιουργίας, τότε που η Αλαζονεία (χωρίς να παύη ποτέ) του Ανθρώπου προσεπάθησεν μέσω δολιχοδρομίας, τη Θεωση του. Η Αρά κατά του Σατανά και της δολιότητός του, από την Θεότητα, υπήρξε σαφής, αυστηρή και προσδιοριστική· έλεγε δε: "Έχθρα θα βάλω ανάμεσα σε σένα και στο σπέρμα της γυναικός (Θαυματουργική Συλληψη του Χριστού κατά τον Ευαγγελισμόν). Αυτός (ο Χριστός) θα συντρίψη την κεφαλή και Συ θα του δαγκώσεις (απλά) την φτέρνα του" (Γένεσις 3, 15).
Έτσι έτρεχαν και κυλούσαν οι αιώνες των αιώνων, με προφητικές υπενθυμίσεις, "ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει" (Ησαΐας), με συμβολικά γεγονότα όπως η καιομένη και μη φλεγομένη βάτος στο Σινά, με τον Μωϋσή και άλλους, με αινιγματικές προσρήσεις, "αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού, τέρατα γης α προείδεν Ιωήλ, Αίμα την Σαρκωσιν, Πυρ την Θεότητα Ατμίδα δε Καπνού, το Πνεύμα το Άγιον το επελθόν τη Παρθένω και κόσμος ευωδιάσαν" (Ιωήλ 3,3 και Ύμνος Εκκλησίας) και αμέτρητες άλλες "ρήσεις Προφητών και Αινίγματα την Σαρκωσιν υπέφηναν την εκ Παρθένου Σου Χριστέ" (Εκκλ. Ύμνος).
Όταν δε, τέλος, "ήλθε το Πλήρωμα του Χρόνου" (Γαλ. 4, 4 και Εφεσ. 1, 10) το προλεχθέν από την Θεϊκή Φωνή στις αυγές της Κοσμοανθρωποδημιουργίας, ο Αρχάγγελος της Καινής Διαθήκης, Γαβριήλ στην ελληνόφωνη μαζί και εβραιόφωνη Ναζαρέτ, κατά υπερφυή τρόπον, γίνεται ο πραγματοφορέας της Προαιώνιας Βουλής του Υψίστου με την προσφώνησή του προς την Παναγία, "Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κυριος μετά σου, Ευλογημένη συ εν γυναιξί" (Λουκ. 1, 28). Στον συγκλονιστικό διάλογο που ακολούθησε μεταξύ της Μαριάμ και του Αρχαγγέλου, λόγω του τρόμου και των αμφιβολιών της Παναγίας -Μαριάμ, τελικά αντήχησεν η υπέροχη φράση της Παναγίας προς τον Γαβριήλ "ιδού η δούλη Κυρίου, Γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου" (Λουκ. 1, 38). Η αποδοχή της υπερφυούς αυτής κοσμοσωτηριώδους αποστολής από την Μαριάμ υπήρξε το τρομερό αντίδοτο στην υπόκυψη προς τον πειρασμό του Όφεως - Σατανά της Εύας, δηλαδή της Αποστασίας και ο πρώτος διορθωτικός θεμέλιος λίθος για την Σωτηρία των πεσόντων.
Τα επιγραμματικά παραπάνω αποσπάσματα, για την προφητική κτλ. ύπαρξη - από το Α’ Βιβλίο "Γενεσις", στην Παλαιά Διαθήκη - της Μαριάμ της Ναζαρέτ παρετέθησαν ως οριακές αποδείξεις γι’ αυτήν την Παναγία μας, υφιστάμενα κείμενα, όπως είναι των και σαν διηγητικών επενδύσεών της, δυσκολώτατα να περιγραφή προσδιοριστικά, Αποκαλυπτικής Αλήθειας.
Η αμφισβήτησή τους, από μερικούς η όλους η ωρισμένους, η τοποθέτησίς τους σαν εικονικών διηγήσεων της προσλήψεως των βαθυτέρων νοημάτων τους, υφίσταται στη σημερινή εποχή, κατά την οποία η Νοησιοκρατία η Ορθολογισμός η Λογικοκρατία παίζουν δευτερεύοντα λόγο, ως καιρίως πληγείσες στη σύγχρονη διανόηση, μετά τα πλήγματα αυτά που πήραν από την επιστημονική ψηλάφηση της πραγματικότητας της απόψεως 1 της Σχετικότητας του Α. Αϊνστάιν, της επίσης επιστημονικής ψηλάφησης της απόψεως 2 της Απροσδιοριστίας του Χαϊζενμπεργκ και άλλων, καθώς και της άλλης παρεμφερούς περιπτώσεως, της επιστημονικής ψηλάφησης της περί 3 Αναδόμησης του Ζακ Ντεριντά, και ακόμη περαιτέρω του Χαστικού γεγονότος, όπως τα διετύπωσαν οι Χαστικοί, με επικεφαλής τον Ηλία Μπριγκαζίν. Στις ανωτέρω περιπτώσεις τα προκύπτοντα δύσκολα ερωτήματα τα χαϊδεύει, όπως πάντοτε, η αθάνατη πίστη, με όποια της μορφή, όπως και με τα ανέκαθεν, εις χρήσιν αξιώματα.
Τελος, το και παρηγορητικό και προπαντός πειστικό, είναι το επ’ εσχάτων επιστημονικό διατύπωμα, από τον φυσικό, δημιούργημα του Θεού, κόσμο, κατά το οποίον "το ηλεκτρόνιο είναι και σωματίδιο και κύμα". Από εκεί λοιπόν και πέρα καταλαβαίνουμε καθαρά το γραμμένο ότι "ουκ αδυνατίσει τω Θεώ ουδέ εν ρήμα" (Λουκ. 1, 37). Κατά μείζονα συνέπεια λοιπόν και στον πνευματικό κόσμο ο Χριστός είναι και Θεός και Άνθρωπος όπως και Παρθένος και Μητηρ, Μητροπάρθενος, η Τιμιωτέρα των Χερουβείμ, Παναγία μας.
Ὁ Μέγας Φώτιος, Κωνσταντινουπόλεως: Καί θά κλείσουμε μέ ἕνα κείμενο τοῦ Μεγάλου Φωτίου πού τοπο- θετεῖ τά πράγματα στή σωστή τους διάσταση, σχετικά μέ τά λάθη τῶν Ἁγίων μας, ἀλλά καί τόν ἀπαραίτητο σεβασμό, ἀγάπη καί τιμή πού πρέπει νά ἀποδίδουμε πρός αὐτούς πάντοτε, ὅλοι ἐμεῖς οἱ Ὀρ- θόδοξοι Χριστιανοί. «Πόσαι δὲ περιστάσεις πραγμάτων πολλοὺς (πατέρες) ἐξεβιάζοντο, τὰ μὲν παραφθέγξασθαι, τὰ δὲ πρὸς οἰκονομίαν εἰπεῖν, τὰ δὲ καὶ τῶν ἀπει- θούντων ἐπαναστάντων, τὰ δὲ καὶ ἀγνοία, οἵα δὴ περιολισθῆσαι ἀνθρώπι- νον... Εἰ δὲ παρεφθέξαντο μὲν ἢ διὰ τινὰ αἰτίαν νῦν ἀγνοουμένην ἡμῖν τῆς εὐθύτητος ἐξετράπησαν, οὐδεμία δὲ ζήτησις αὐτοῖς προσενήνεκται, οὐδ’ εἰς μάθησιν τῆς ἀληθείας οὐδεὶς αὐτοὺς παρακάλεσε, πατέρας μὲν οὐδὲν ἔλαττον αὐτούς, εἰ καὶ μὴ τοῦτο εἶπον, ἐπιγραφόμεθα... τοῖς λόγοις τούτων, ἐν οἷς παρηνέχθησαν, οὐχ ἑψόμεθα…». (Μεγάλου Φωτίου Ἐπιστολὴ Ε΄, πρὸς τὸν Ἀκυλουΐας Ἰωάννην, εἰς Ι. Βαλέττα, Φωτίου Ἐπιστολαί, Λονδίνο 1864, σ. 196) Δηλαδή: «...Ἀκόμη δέ, πόσες δυσκολίες τῶν καταστάσεων ἀνάγκαζαν πολ- λοὺς Πατέρες, ἄλλα νὰ τὰ παραβλέπουν καί νά τά τροποποιοῦν, ἄλλα νὰ τὰ λὲνε μὲ πνεῦμα συγκατάβασης, ἄλλα νὰ λὲνε ὅταν ξε- σηκώνονταν οἱ ἀπείθαρχοι, ἄλλα νὰ τὰ λὲνε ἀπὸ ἄγνοια, καθὼς βέ- βαια εἶναι ἀνθρώπινο τό νὰ σφάλλει κανείς. Καὶ ἂν παραποίησαν κάτι, ἤ γιά κάποιο λόγο ποὺ ἐμεῖς τώρα ἀγνοοῦμε, παρεξέκλιναν ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πορεία, τὴν στιγμὴ μάλιστα ποὺ δὲν τοὺς ζητήθηκε νὰ ἐκφέρουν ἄποψη, οὔτε καί βρέθηκε κανεὶς νά τοὺς διδάξει τό ὀρθό, παρακαλώντας τους νά ἐπιστρέψουν στήν ἀλήθεια, ἐμεῖς παρ’ ὅλα αὐτά καί πάλι τοὺς ἀναγνωρίζουμε τὸ ἴδιο ὡς Πατέρες, ὅπως θὰ τοὺς ἀναγνωρίζαμε καὶ ἂν δὲν ἐξέφραζαν αὐτὴ τὴν ἐσφαλμένη ἄποψη...».