- Η πληθώρα των «γερόντων» και η «ευσέβεια» των αφελών
- Μοναχισμός και Αίρεση
Μοναχοί και Μοναχισμός
Ενότητες
Φωτό & Βίντεο
Δημοφιλή Άρθρα
Εορτολόγιο (νέο ημ.)
6/5 Ιώβ, Προφήτης *
Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΙΩΒ, ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο Δίκαιος Ιώβ καταγόταν από την χώρα Αυσίτιδα, που βρισκόταν μεταξύ της Ιδουμαίας και της Αραβίας. Ονομαζόταν αρχικά Ιωβάβ Ήταν γιος του Ζαρέ ή Ζαρά (Ζαρέθ, Ζαράχ), ο οποίος ήταν εγγονός και απόγονος του Ησαύ, και της Βοσόρρας (Βασώρας). Δηλαδή ο Ιώβ ήταν δισέγγονος του Ησαύ και πέμπτος απόγονος του Αβραάμ (Ιώβ 42,17γ). Ο Ιώβ ήταν βασιλιάς των Εδωμιτών (Ιώβ 17δ). Ο Ιώβ έζησε περίπου το 1900 π.Χ. Υπήρξε προφήτης επί 40 χρόνια. Παρά τα μυθώδη πλούτη του ήταν θεοσεβής, δίκαιος, ευθύς και άμεμπτος και απέφευγε κάθε αμαρτία.Κατά παραχώρηση Θεού, για να τον δοκιμάσει, πειράχθηκε από τον σατανά και απώλεσε πλούτο και κάθε αγαπημένο του πρόσωπο, πλην της συζύγου του, αυτός δε ο ίδιος προσβλήθηκε από βαρύτατη μ...
Περισσότερα »
Εορτολόγιο (παλαιό ημ.)
23/4 Γεώργιος, Μεγαλομάρτυς *
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καί τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. Κοντάκιον.Ἦχος δ’ . Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ.Γεωργηθείς ὑπό Θεοῦ ἀνεδείχθης, τῆς εὐσεβείας γεωργός Τιμιώτατος, τῶν ἀρετῶν τά δράγματα συλλέξας σεαυτῷ· σπείρας γάρ ἐν δάκρυσιν, εὐφροσύνῃ θερίζεις· ἀθλήσας δέ δι᾽ αἵματος, τόν Χριστόν ἐκομίσω· καί ταῖς πρεσβείαις &...
Περισσότερα »
Newsletter
Δωρεά Στον Σύνδεσμό Μας
Η πληθώρα των «γερόντων» και η «ευσέβεια» των αφελών
Τρίτη, 24 Οκτωβρίου 2017 - 12262 εμφανίσεις άρθρου
Η ΠΛΗΘΩΡΑ ΤΩΝ «ΓΕΡΟΝΤΩΝ»
ΚΑΙ Η «ΕΥΣΕΒΕΙΑ» ΤΩΝ ΑΦΕΛΩΝ
Πρώτη Δημοσίευσις 9/08/2013
Γέμισε η Εκκλησία μας με «γέροντες», οι οποίοι καθοδηγούν τους πιστούς και τους οδηγούν στη σωτηρία, όπως ισχυρίζονται. Συνήθως είναι ιερομόναχοι, αλλά και κοσμικοί αρχιμανδρίτες, που έχουν διαβάσει πολλά για τους πραγματικούς Γέροντες και αναμασώντας τούς λόγους τους ή διηγούμενοι τα του βίου τους, δημιουργούν ψευδαισθήσεις στους ανυποψίαστους και αποκτούν και οι ίδιοι φήμη εναρέτου και θεοφωτίστου γέροντα, ενώ δεν έχουν κανένα από τα γνωρίσματα των αγίων Γερόντων.
Το αποτέλεσμα είναι πολλοί αδελφοί να παγιδεύονται στην επικίνδυνη προσωπολατρία και αντί να ανοίγει ο νους τους και να προχωρούν στον πνευματικό δρόμο της κατά Χριστόν ζωής, μένουν προσκολλημένοι σε μερικά τυπικά πράγματα, εξωτερικά και ανούσια, και καθησυχάζουν τη συνείδησή τους πως τάχα προοδεύουν, αφού τηρούν τα όσα τους λένε οι «γέροντές» τους. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλά παραδείγματα και δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια μας εκεί που επιβάλλεται να τα έχουμε ορθάνοιχτα.
Οι φυσιωμένοι αυτοί «γέροντες» είναι δύσκολο να συναισθανθούν την πλάνη τους και να ταπεινωθούν. Η φιλοδοξία τους είναι να έχουν πνευματικά τέκνα, πειθαρχικά, άβουλα και να συνεργούν στο όποιο έργο τους, είτε μοναστηριακό είναι αυτό είτε ενοριακό. Οι άνθρωποι που συνήθως τους ακολουθούν δεν είναι σε θέση να αποκαλύψουν την υποκρισία τους. Έχουν περιορισμένη πληροφόρηση, δεν κάνουν πολλές σκέψεις και σύρονται από τον αλάθητο «γέροντά» τους, κάνοντας υπακοή και συγχρόνως διατηρούν όλες τις κοσμικές και αμαρτωλές τους συνήθειες. Επικαλούνται συχνά τον «γέροντά» τους, όταν συνομιλούν με άλλους αδελφούς στην προσπάθειά τους να τους πείσουν ότι οι όποιες δικές τους αποφάσεις για μικρά και μεγάλα θέματα της προσωπικής τους ζωής και όχι μόνο, είναι ορθές και κανένας δεν μπορεί να τις αμφισβητήσει ή να τις κρίνει αρνητικά, αφού έχουν την ευλογία του «γέροντά» τους.
Προφανώς πρόκειται για αρρωστημένη ευσέβεια, η οποία πρέπει να καταπολεμείται από τους πνευματικούς. Κάποτε πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι άλλο είναι η αφέλεια και άλλο η ταπείνωση και η ευσέβεια. Κινδυνεύουμε μερικές φορές να δώσουμε αρμοδιότητες σε πονηρούς και αφελείς ανθρώπους και να θεωρήσουμε ότι πνευματική ζωή είναι αυτό που με ου κατ᾽ επίγνωσιν ζήλο μας προτείνουν! Αλίμονο! Βέβαια, στην Εκκλησία χωράνε όλοι. Δεν πρέπει όμως να δίνουμε καθοδηγητικό ρόλο στους αδυνάμους και πλανεμένους.
Οι αληθινοί Γέροντες είναι λίγοι και κρυμμένοι. Δεν θορυβούν και αποφεύγουν την προβολή. Βοηθούν πνευματικά τους ανθρώπους, με τρόπο απλό, χωρίς να τους δεσμεύουν και να τους εξαναγκάζουν. Προσπαθούν να τους βάλουν την καλή ανησυχία, προκειμένου μόνοι τους να ερευνήσουν περισσότερο το λόγο του Θεού και να γευθούν τη γλυκύτητα της πνευματικής ζωής, απαρνούμενοι το κοσμικό φρόνημα και τις περιττές μέριμνες, που οδηγούν στη ραθυμία. Αυτοί οι Γέροντες πρέπει να αποτελούν το παράδειγμα όλων των κληρικών. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Προϋποθέτει καθαρότητα βίου, απλότητα, ταπείνωση και αγνότητα στις προθέσεις.
Πρωτοπρεσβύτερος ΔιονύσιοςΤάτσης
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 9/08/2013
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ
Η ΠΛΗΘΩΡΑ ΤΩΝ «ΓΕΡΟΝΤΩΝ»
ΚΑΙ Η «ΕΥΣΕΒΕΙΑ» ΤΩΝ ΑΦΕΛΩΝ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Γέμισε ἡ Ἐκκλησία μας μέ «γέροντες», οἱ ὁποῖοι καθοδηγοῦν τούς πιστούς καί τούς ὁδηγοῦν στή σωτηρία, ὅπως ἰσχυρίζονται. Συνήθως εἶναι ἱερομόναχοι, ἀλλά καί κοσμικοί ἀρχιμανδρίτες, πού ἔχουν διαβάσει πολλά γιά τούς πραγματικούς Γέροντες καί ἀναμασώντας τούς λόγους τους ἤ διηγούμενοι τά τοῦ βίου τους, δημιουργοῦν ψευδαισθήσεις στούς ἀνυποψίαστους καί ἀποκτοῦν καί οἱ ἴδιοι φήμη ἐναρέτου καί θεοφωτίστου γέροντα, ἐνῶ δέν ἔχουν κανένα ἀπό τά γνωρίσματα τῶν ἁγίων Γερόντων.
Τό ἀποτέλεσμα εἶναι πολλοί ἀδελφοί νά παγιδεύονται στήν ἐπικίνδυνη προσωπολατρία καί ἀντί νά ἀνοίγει ὁ νοῦς τους καί νά προχωροῦν στόν πνευματικό δρόμο τῆς κατά Χριστόν ζωῆς, μένουν προσκολλημένοι σέ μερικά τυπικά πράγματα, ἐξωτερικά καί ἀνούσια, καί καθησυχάζουν τή συνείδησή τους πῶς τάχα προοδεύουν, ἀφοῦ τηροῦν τά ὅσα τούς λένε οἱ «γέροντές» τους. Δυστυχῶς, ὑπάρχουν πολλά παραδείγματα καί δέν πρέπει νά κλείνουμε τά μάτια μας ἐκεῖ πού ἐπιβάλλεται νά τά ἔχουμε ὀρθάνοιχτα.
Οἱ φυσιωμένοι αὐτοί «γέροντες» εἶναι δύσκολο νά συναισθανθοῦν τήν πλάνη τους καί νά ταπεινωθοῦν. Ἡ φιλοδοξία τους εἶναι νά ἔχουν πνευματικά τέκνα, πειθαρχικά, ἄβουλα καί νά συνεργοῦν στό ὅποιο ἔργο τους, εἴτε μοναστηριακό εἶναι αὐτό εἴτε ἐνοριακό. Οἱ ἄνθρωποι πού συνήθως τούς ἀκολουθοῦν δέν εἶναι σέ θέση νά ἀποκαλύψουν την ὑποκρισία τους. Ἔχουν περιορισμένη πληροφόρηση, δέν κάνουν πολλές σκέψεις καί σύρονται ἀπό τόν ἀλάθητο «γέροντά» τους, κάνοντας ὑπακοή καί συγχρόνως διατηροῦν ὅλες τίς κοσμικές και ἁμαρτωλές τους συνήθειες. Ἐπικαλοῦνται συχνά τόν «γέροντά» τους, ὅταν συνομιλοῦν μέ ἄλλους ἀδελφούς στήν προσπάθειά τους νά τους πείσουν ὅτι οἱ ὅποιες δικές τους ἀποφάσεις γιά μικρά καί μεγάλα θέματα τῆς προσωπικῆς τους ζωῆς καί ὄχι μόνο, εἶναι ὀρθές και κανένας δέν μπορεῖ νά τίς ἀμφισβητήσει ἤ νά τίς κρίνει ἀρνητικά, ἀφοῦ ἔχουν τήν εὐλογία τοῦ «γέροντά» τους.
Προφανῶς πρόκειται γιά ἀρρωστημένη εὐσέβεια, ἡ ὁποία πρέπει νά καταπολεμεῖται ἀπό τούς πνευματικούς. Κάποτε πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἄλλο εἶναι ἡ ἀφέλεια καί ἄλλο ἡ ταπείνωση καί ἡ εὐσέβεια. Κινδυνεύουμε μερικές φορές νά δώσουμε ἁρμοδιότητες σέ πονηρούς καί ἀφελεῖς ἀνθρώπους καί νά θεωρήσουμε ὅτι πνευματική ζωή εἶναι αὐτό πού μέ οὐ κατ᾽ ἐπίγνωσιν ζῆλο μᾶς προτείνουν! Ἀλίμονο! Βέβαια, στήν Ἐκκλησία χωρᾶνε ὅλοι. Δέν πρέπει ὅμως νά δίνουμε καθοδηγητικό ρόλο στούς ἀδυνάμους καί πλανεμένους.
Οἱ ἀληθινοί Γέροντες εἶναι λίγοι καί κρυμμένοι. Δέν θορυβοῦν και ἀποφεύγουν τήν προβολή. Βοηθοῦν πνευματικά τούς ἀνθρώπους, με τρόπο ἁπλό, χωρίς νά τούς δεσμεύουν καί νά τούς ἐξαναγκάζουν. Προσπαθοῦν νά τούς βάλουν τήν καλή ἀνησυχία, προκειμένου μόνοι τους νά ἐρευνήσουν περισσότερο τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά γευθοῦν τή γλυκύτητα τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἀπαρνούμενοι τό κοσμικό φρόνημα καί τίς περιττές μέριμνες, πού ὁδηγοῦν στή ραθυμία. Αὐτοί οἱ Γέροντες πρέπει νά ἀποτελοῦν τό παράδειγμα ὅλων τῶν κληρικῶν. Δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση. Προϋποθέτει καθαρότητα βίου, ἁπλότητα, ταπείνωση καί ἁγνότητα στίς προθέσεις.
Πηγή: Ὀρθόδοξος Τύπος, 9/08/2013